*Για την προστασία του από συγγενείς των θυμάτων, ο Αϊχμαν είχε τοποθετηθεί
σε προστατευτικό κλωβό σε όλη τη διάρκεια της δίκης. Σχετικά με την επίσπευση
εκτέλεσής του τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 31 Μαΐου 1962 μετά την απόρριψη αιτήσεως
χάριτος δύο ήσαν οι λόγοι, σύμφωνα με τον Έλληνα αντιπρόσωπο στα Ιεροσόλυμα:
« Ίνα αποφευχθή πάσα ενέργεια του συνηγόρου αυτού πλησίον Διεθνών Οργανισμών και
επιπλέον το γεγονός ότι επηκολούθει ημέρα Παρασκευή κατά την οποίαν, ως
προσφυώς μοι ελέχθη, οι Εβραίοι είχαν μίαν Παρασκευήν την ατυχή έμπνευσιν να
συμβάλουν εις την εκτέλεσιν ενός άλλου Εβραίου, η οποία τους εστοίχισε 2.000
ετών ταλαιπωρίας…» (ΑΠ 498/II/8, 2 Ιουνίου 1962, Γ. Παπαδόπουλος)
*Τα πρακτικά της δίκης
του πρωτοπαλίκαρου του Χίτλερ
στην Ιερουσαλήμ,
που συντάραξε τον πλανήτη
Η αυθόρμητη συμμετοχή
μεγάλου πλήθους Θεσσαλονικέων, που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του δημάρχου
της πόλης να ακολουθήσει πεζή την ίδια πορεία που οι εβραίοι της συμπρωτεύουσας
διήνυσαν από την πλατεία Ελευθερίας, σημείο συγκέντρωσής τους, ως τον σιδηροδρομικό
σταθμό, απ’ όπου με 19 διαδοχικές αποστολές θα οδηγούνταν τελικώς στα
στρατόπεδα θανάτου Άουσβιτς- Μπίρκεναου, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα εντός και
εκτός Ελλάδος.
Με κυρίαρχο σύνθημα «Ποτέ ξανά» η ελληνική κοινωνία έδειξε να
εγκαταλείπει τον μεταπολεμικό της λήθαργο, κοιτάζοντας κατάματα ένα αποκρουστικό
παρελθόν, που επί έξι δεκαετίες έκρυβε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, του
ολοκληρωτικού αφανισμού των συμπολιτών μας εβραίων.
