Δραπετεύοντας από τους Τούρκους το 1912

*Ο λοχίας Ιωάννης Κατσαμπής

*Η δραπέτευση του λοχία

Ιωάννη Κατσαμπή

από το Μοναστήριο

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Μια δραπέτευση ενός τραυματισμένου λοχία, κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, ήταν μια ηρωική πράξη, αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι ο συγκεκριμένος είχε τραυματισθεί σοβαρά στην κνήμη και χρειάστηκε ως δραπέτης να ταξιδέψει από το Μοναστήριο στη Θεσσαλονίκη, μέσα στον παγωμένο Δεκέμβριο, διασχίζοντας και εχθρικές περιοχές.

Πρόκειται  για τον Ιωάννη Κατσαμπή, λοχία του Ιππικού.

        Υπηρετούσε στην Ανεξάρτητη Μεραρχία Ιππικού. Πήρε διαταγή να μεταβιβάσει στον αρχηγό της V Μεραρχίας υπηρεσιακό σημείωμα.

Κοντά στη Μπάνιτσα της Φλώρινας βρέθηκε αντιμέτωπος με τουρκική φάλαγγα και πυροβολήθηκε ανεπιτυχώς. Όταν τελικά μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας αποφασίσθηκε ο Ελληνικός Στρατός να στραφεί προς τη Θεσσαλονίκη για να προλάβει τους Βουλγάρους, η V Μεραρχία είχε οριστεί ως αριστερή πλαγιοφυλακή της ελληνικής στρατιάς. Έτσι διέβη στις 12 Οκτωβρίου 1912 τον Αλιάκμονα, από το πέρασμα της Ζάμπουρδας και προχώρησε μέχρι την Αιανή, προωθούμενη στην Κοζάνη. Η ταξιαρχία Ιππικού έκανε συνεχείς αναγνωρίσεις προς την Άρνισα και το Αμύνταιο, μέχρι την κοιλάδα της Φλώρινας. Η V Μεραρχία συνέχισε να προελαύνει μέσω του χωριού Κοίλα προς την Πτολεμαΐδα.

Ο Κατσαμπής γλίτωσε από τους Τούρκους, αλλά σκοτώθηκε το άλογό του. Αναγκάσθηκε μάλιστα να προσποιηθεί το νεκρό για να μην το αντιληφθούν οι Τούρκοι.

                Όταν είδε ότι είχε απομακρυνθεί η φάλαγγα σηκώθηκε, αλλά υπήρχαν ακόμα κάποιοι Τούρκοι οπισθοφυλακών κοντά, που τον είδαν και τον πυροβόλησαν. Τον πέτυχαν στην κνήμη. Έτσι κατόρθωσαν να τον συλλάβουν αιχμάλωτο. Τον μετέφεραν στο Μοναστήριο. Εκεί, τον ανέκρινε ο ίδιος ο αρχηγός του στρατού της περιοχής Τζαβήτ πασάς, θέλοντας να εξακριβώσει ποιες θέσεις κατείχαν οι Έλληνες.

*Ο Τύπος για τον Κατσαμπή

                Ο λοχίας Κατσαμπής απάντησε στο Τούρκο στρατηγό, ότι η Βέροια καταλήφθηκε από τον ελληνικό στρατό, κάτι που δεν είχε πληροφορηθεί ακόμα ο Τζαβήτ πασάς. Η είδηση προκάλεσε έκπληξη, αλλά και προβληματισμό στο τουρκικό επιτελείο του Μοναστηρίου, με αποτέλεσμα να αποφασισθεί η ταχύτατη εγκατάλειψη της περιοχής, από το φόβο, μήπως οι δυνάμεις του βρεθούν ανάμεσα στα πυρά των προελαυνόντων Ελλήνων από το νότο και των Σέρβων από το βορρά.  

                Μετά την εκκένωση του Μοναστηρίου από τα τουρκικά στρατεύματα ο λοχίας Κατσαμπής με τη βοήθεια και του Μητροπολίτη Μοναστηρίου κατόρθωσε να δραπετεύσει και μετά από περιπετειώδες ταξίδι να φτάσει στη Θεσσαλονίκη.

Όσο καιρό βρίσκονταν στο Μοναστήριο οι Έλληνες κάτοικοί του τον βοήθησαν αποτελεσματικά. Στην πόλη εκείνη νοσηλεύθηκε στο σπίτι της χήρας Δερμιντζόγλου, Ελληνίδας, η οποία επέδειξε μητρική στοργή και τον φρόντισε.

Όταν έφτασε στη Θεσσαλονίκη εισήχθη αμέσως σε νοσοκομείο όπου τον ανέλαβε ο καθηγητής Γερουλάνος. Το τραύμα του ήταν πολύ σοβαρό, λόγω θραύσης του οστού της κνήμης από σφαίρα. Εν τούτοις ο Γερουλάνος, εξέφρασε τη γνώμη, ότι θα σωθεί η κνήμη του λοχία και σύντομα ο τραυματίας θα είναι σε θέσει να περπατάει ελεύθερα και με άνεση.

Η δραπέτευση του Κατσαμπή είχε γίνει στην εποχή του θρύλος και συζητιόταν η πράξη του μεταξύ των στρατευμένων.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

ΠΗΓΗ

*Εφημερίδα "Εμπρός" Δεκέμβριος 1912