ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΟΥ 1821 ΣΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ!!!

*Η Ύδρα

          *Σκέψεις και συγκρίσεις,

ανθρώπων και εποχών

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Όπως παρακολουθούμε από τα δελτία ειδήσεων τις τελευταίες μέρες, η συγκυβέρνηση επιχειρεί να δώσει ώθηση στα ναυπηγεία, ώστε να επαναλειτουργήσουν και να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης.

          Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, σχετίζονται με την εθνική άμυνα, αφού εκεί δόθηκαν οι παραγγελίες για την ναυπήγηση των υποβρυχίων. Όλοι γνωρίζουμε, ότι οι Γερμανοί πήραν τη δουλειά με όρους καλούς γι’ αυτούς, αλλά δεν παρέμειναν. Τα ναυπηγεία πέρασαν από διάφορες ιδιοκτησίες, το προσωπικό παραμένει απλήρωτο και η κατάσταση δεν είναι ευοίωνη.

          Το σημαντικότερο είναι ότι η υπόθεση των ναυπηγείων έχει σχετισθεί με σκάνδαλα τεράστιων μιζών και τεχνικά λάθη (ένα υποβρύχιο γέρνει ως γνωστόν….) και στην ατμόσφαιρα πλανάται η εντύπωση, πως το ξαφνικό ενδιαφέρον των συγκυβερνητών για την ανάπτυξη των Ναυπηγείων δεν είναι άσχετο και με την προσπάθεια να συγκαλυφθούν τεράστια σκάνδαλα.

          Αυτά θα τα κρίνει η τακτική Δικαιοσύνη- αν δεν την φρενάρουν- αφού η Βουλή με τις επιτροπές της έκανε… μια τρύπα στο νερό!!!

          Δυστυχώς υπήρξαν φαύλες ηγεσίες, που έρεπαν στις παρανομίες και μερικοί εισέπραξαν μίζες εις βάρος του λαού και της εθνικής άμυνας.

          Το Έθνος όμως όταν αγωνίζονταν να ελευθερωθεί γνώρισε και άλλου είδους και ποιότητας ηγέτες, όχι σαν αυτούς που γνωρίσαμε εμείς στις μέρες μας.

          Το 1829, ήταν η χρονιά που έδειχνε, πως η Επανάσταση των Ελλήνων, που άρχισε το 1821 είχε αρχίσει να εδραιώνεται και στην Ελλάδα είχε ήδη φτάσει και ανέλαβε τα καθήκοντά του ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.

          Τότε λοιπόν, οι καπεταναίοι της Ύδρας,  συνέταξαν ένα έγγραφο και το απέστειλαν στη Δ΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, διεκτραγωδώντας την κατάστασή τους. Το αξιοσημείωτο αυτό έγγραφο σώζεται στον 4^ο τόμο (σελ. 536) των Αρχείων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που εξέδωσε η Βουλή

          Τι έλεγαν οι Υδραίοι θαλασσόλυκοι;

          ‘Ότι επί επτά χρόνια στον αγώνα κατά του τυράννου εξαντλήθηκαν οικονομικά «επισκευάζοντες, εξοπλίζοντες και κινούντες» τα καράβια τους «μόνον εξ ιδίων χρημάτων καθ’ όλην την πρώτην τριετίαν».

*Σημαία πλοίου των Ψαρών το 1821

          Η Β ΄Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823 πήρε μια απόφαση για να πληρωθούν τα έξοδα των Υδραίων βάσει των λογαριασμών που θα παρουσίαζαν σε ειδική επιτροπή.

          «Ακολούθως όμως, αυξανομένων των κινδύνων του έθνους και βλέποντες οι υποφαινόμενοι την ολιγότητα των δημοσίων μέσω, ως προς τας υπέρ της κοινής σωτηρίας κατεπειγούσας ανάγκας, όχι μόνο δεν εζήτησαν είτε τα παρά της Πελοποννήσου είτε τα παρά του έθνους οφειλόμενα, αλλά και εις την ακόλουθον τετραετίαν κατέβαλον πάλιν εξ ιδίων σημαντικόν μέρος των όσων εχρειάσθησαν, δια να διατηρηθεί ο εθνικός στόλος εις ενέργειαν κατά του εχθρού».  

          Οι επόμενες Εθνικές Συνελεύσεις στην Επίδαυρο, την Ερμιόνη και την Τροιζήνα, αναγνώρισαν τα δίκαιά τους, όπως τα αναγνώρισε στη συνέχεια και ο Καποδίστριας.

          Τα πλοία είχαν αναγνωρισθεί ως εθνικός στόλος και οι Υδραίοι δεν μπορούσαν ούτε να τα πουλήσουν. Ήταν αραγμένα στον Πόρο και σάπιζαν αφού οι παλαιοί ιδιοκτήτες τους δεν μπορούσαν να κάνουν ακόμα και επισκευές. Παρατηρούσαν μάλιστα στην αναφορά τους οι Υδραίοι:

          «Οι λοιποί Έλληνες, ελευθερώσαντες τας πατρογονικάς των γαίας, και ήδη νεμόμενοι τα προϊόντα αυτών απολαμβάνουσι τα προοίμια της ελευθερίας, τα οποία βλέπουσιν ημέραν παρ’ ημέραν αυξανόμενα και ευτυχούντα υπό προνοητικήν και δικαίαν Κυβέρνησιν.

          Οι υποφαινόμενοι όμως εγεννήθησαν και ζώσιν εις ανύδρους και αγόνους βράχους. Όθεν μόνον δια της ναυτιλίας και του εμπορίου εσύναξαν την θυσιασθείσαν εις τον κοινόν αγώνα κατάστασίν των. Υστερούμενοι δε χρημάτων και των πλοίων των, υστερούνται τα κύρια και μόνα στοιχεία της υπάρξεώς των».

          Την αναφορά υπέγραφαν 56 Υδραίοι πλοιοκτήτες.

*Η σημαία των επαναστημένων Σπετσών

ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΕΤΣΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΨΑΡΙΑΝΟΙ

          Σχεδόν   παρόμοια αναφορά προς τον Καποδίστρια, υπέβαλαν και 28 Σπετσιώτες και μια άλλη σχεδόν παρόμοια 40 Ψαριανοί  πλοιοκτήτες.

          Τελικά δεν έχει σημασία αν αποζημιώθηκαν ή όχι. Σημασία έχει ότι μπήκαν στον αγώνα και επί χρόνια πολεμούσαν και ξόδευαν, σε αντίθεση με ορισμένους σημερινούς πολιτικούς, που και αστράτευτοι υπήρξαν και έβαλαν χέρι στο δημόσιο πλούτο…

          Άλλες εποχές, άλλα ήθη! Συγκρίνονται;

 Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης