*Στιγμές οδυνηρής καθημερινότητας
στην Εθνική Αντίσταση
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Η ζωή στα αντάρτικα, είναι αυτονόητα
δύσκολη. Ο κίνδυνος υπάρχει κάθε στιγμή και παραμονεύει σε κάθε βήμα. Η πείνα
είναι διαρκής σύντροφος του αντάρτη. Η αβεβαιότητα καθημερινή. Η ψείρα,
βασανιστική. Οι καιρικές συνθήκες σπάνια φιλικές, τις περισσότερες φορές
εχθρικές. Η υγεία του αντάρτη συνεχώς εκτεθειμένη. Και το μόνο που κρατάει τον
αντάρτη ζωντανό είναι η πίστη στον αγώνα που ανέλαβε.
Οι
σκέψεις αυτές, μου ήρθαν στο νου διαβάζοντας ένα αντίγραφο αποσπάσματος του ημερολογίου
του ηγέτη της αντίστασης Ναπολέοντα Ζέρβα. Και πρόκειται για καταγραφές μόνο του Ιουνίου του 1944. Και
ειδικότερα αφορούν την υγεία του Ζέρβα και τους πόνους από τους οποίους
υπέφερε, διεξάγοντας μάχες εναντίον των Γερμανών, αλλά και εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
στην Ήπειρο. Το αντίγραφο αυτό σώζεται στα αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας
Στρατού. Δεν έχει σημασία, που το ημερολόγιο αυτό είναι του Ζέρβα. Θα μπορούσε
ίσως να ήταν και του Βελουχιώτη. Σημασία έχει, ότι οι άνδρες εκείνοι που πήραν
μέρος στην Εθνική Αντίσταση κάτω από τις πλέον φοβερές συνθήκες, αποδείχθηκαν
χαλύβδινοι στην διεξαγωγή του αντιναζιστικού και αντιφασιστικού αγώνα. Καλόν
είναι στη σημερινή εποχή του καταναλωτισμού και της ευζωίας, να μαθαίνουμε πώς
έζησαν οι πρόγονοί μας προκειμένου να πολεμήσουν, ό,τι πιο τερατώδες ανέδειξε ο
πολιτισμός κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Οι
αναφορές που θα δούμε εδώ, αφορούν προσωπικά τον Ναπολέοντα Ζέρβα αλλά κατ’
αναλογία μπορούν να επεκταθούν σε όλους όσοι πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση,
από τον καπετάνιο ως τον έσχατο αντάρτη.
Προηγουμένως
όμως ας δούμε με δυο λόγια το ιστορικό πλαίσιο των ημερών εκείνων.
