Αφοί Λαμπρόπουλοι: Προτεραιότητα έχει ο πελάτης...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.kathimerini.gr/886062/article/epikairothta/kosmos/proteraiothta-exei-o-pelaths

*Ένα λεύκωμα για την επιχειρηματική ιστορία της οικογένειας Λαμπρόπουλου (1901-1999) έρχεται να μας θυμίσει πως το πολυκατάστημα στα Χαυτεία συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή της Αθήνας και της ελληνικής οικογένειας.

Γράφει η κ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ

Νομίζω ότι είναι από τις πρώτες μου παιδικές αναμνήσεις: Η μητέρα μου να με κρατά σφιχτά από το χέρι στις κυλιόμενες σκάλες στου Λαμπρόπουλου. Δεν υπάρχει Αθηναίος- από μια ηλικία και άνω- που να μην έχει προσωπική σύνδεση με το γνωστό πολυκατάστημα.

Όμως η κομψότατη έκδοση του Φιλανθρωπικού Ιδρύματος Δημητρίου και Μπλανς Λαμπροπούλου για το πολυκατάστημα με τίτλο «Αφοί Λαμπρόπουλοι. Διαλέγοντας πριν από εσάς για εσάς. 1900-1999», με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και κείμενα, δεν έχει στόχο να γαργαλήσει τη νοσταλγία μας. Φιλοδοξεί να διηγηθεί την τέχνη του επιχειρείν στον 20ό αιώνα μέσα από τις τρεις γενιές της ίδιας οικογένειας στην κρίσιμη περίοδο που καλύπτει Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Μικρασιατική Καταστροφή, Εμφύλιο.

Η Αθήνα και η εμπορική καρδιά εκείνης της εποχής, τα Χαυτεία, είναι ο «σεισμογράφος» όπου καταγράφονται όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα. Η αύξηση και μείωση της κατανάλωσης, οι αλλαγές των αγοραστικών συνηθειών, η συμπεριφορά της μεσαίας τάξης, η εικόνα της οικογένειας στην κοινωνία συμβαδίζουν με τη γέννηση, την εξέλιξη και το κλείσιμο του κύκλου ζωής για το πολυκατάστημα που σήμερα έχει την επωνυμία του Notos.

ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 4ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1944

*Γωνία Πατησίων και Στουρνάρη, δίπλα στο Πολυτεχνείο.

   Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας

Από την άνοιξη του 1944, μετά από συνεχή και σκληρά πλήγματα, που υπέστησαν οι Γερμανοί σε όλα τα μέτωπα, έγινε φανερό ότι η πλάστιγγα έκλινε οριστικά υπέρ των Συμμάχων και η λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα ερχόταν σε σύντομο χρόνο.

Λόγω της βέβαιης και αναμενόμενης αποχώρησης των Γερμανικών στρατευμάτων και της απελευθέρωσης της Ελλάδας, μετά από παρέμβαση της Βρετανίας, κλήθηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου στο Κάιρο και την 24η Απριλίου 1944 του ανατέθηκε από το Βασιλέα Γεώργιο Β΄ η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Πράγματι την 26η Απριλίου ο Γεώργιος Παπανδρέου ορκίσθηκε Πρωθυπουργός και στις προγραμματικές δηλώσεις του, μεταξύ των άλλων, υποσχέθηκε τον σχηματισμό Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (Ενώσεως) με τη συμμετοχή όλων των τότε πολιτικών κομμάτων και Εθνικών Aντιστασιακών Οργανώσεων.

Ο Εμφύλιος σε πρώτο πλάνο: Δύο συνέδρια

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=847191&wordsinarticle=%CE%95%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82

*Τραγούδι στο βουνό από άνδρες και γυναίκες του ΔΣΕ

*Δύο συνέδρια στις αρχές Δεκεμβρίου

από τα ΑΣΚΙ και το Πάντειο Πανεπιστήμιο

για τα γεγονότα

που δίχασαν βαθιά την Ελλάδα

Γράφει ο Θανάσης Καραμπάτσος

Ο «άλλος», «εκείνοι», «αυτοί». Αντωνυμίες που είχαν βαρύ σημασιολογικό περιεχόμενο τις ημέρες διχασμού στην Ελλάδα. Τουλάχιστον τρεις γενιές το ένιωσαν στην καθημερινότητά τους σε μεγάλο μέρος της μεταπολεμικής περιόδου. Το τι συνέβη στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940 δεν έχει μία, αποδεκτή από όλες τις πλευρές, απάντηση.

Αμέσως μετά τον Εμφύλιο η ιστορία γράφτηκε όπως την έζησαν και τη διαμόρφωσαν οι νικητές. Από τη δεκαετία του 1980 μπήκαν ορμητικά (καθώς και νωρίτερα υπήρχαν) νέα ερμηνευτικά σχήματα, διαφορετικές απόψεις, κυρίως από την πλευρά των ηττημένων, αρχεία και στόματα άνοιξαν και «ξανάγραψαν» την ιστορία εκείνη. Τα γεγονότα είναι αποδεκτά από όλους. Η ερμηνεία είναι το θέμα για όσους σκύβουν στην ταραγμένη εκείνη εποχή που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Το ζητούμενο είναι η κατανόηση και κατάθεση μιας εκδοχής για όσα συνέβησαν. Η βαριά κληρονομιά της κόκκινης γραμμής που διαίρεσε την κοινωνία.

Αδριανούπολη: Η Ανατολή της Θράκης

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=846409

*Η δωδεκάτοξη πέτρινη γέφυρα του Έβρου στην Αδριανούπολη (Edirne στα τουρκικά).

*Η ζωή πέρα από τον Έβρο,

με οδηγό τη μνήμη και σημεία αναφοράς

γνώριμες εικόνες, 

οικείες γεύσεις και αρώματα

Γράφει ο Νίκος Γ. Μαστροπαύλος

Ανατολικά της Θράκης υπάρχει μια άλλη Θράκη. Η Gamze Sarıca, διευθύντρια δημοσίων σχέσεων του τουρκικού Οργανισμού Ανάπτυξης Θράκης (eng.trakyaka.org.tr) που μας φιλοξενεί, ρίχνει νερό στην πόρτα του λεωφορείου που ετοιμάζεται να αναχωρήσει από τη Ραιδεστό για την Πόλη και την επιστροφή μας λέγοντας: «Σαν το νερό φεύγετε και σαν το νερό να ξαναρθείτε».

Είναι συναρπαστικό να ταξιδεύεις σε τόπους που τους κάνει κέφι να σου διηγηθούν την ιστορία τους· όπως η άλλη Θράκη, η Ανατολική. Μεταξύ του Εύξεινου Πόντου και της Θάλασσας του Μαρμαρά, οι αύρες θωπεύουν τις πόλεις, τα χωριά, τους απέραντους κάμπους, τους ποταμούς, τις γέφυρες, τα μνημεία, τα αμπέλια, τις μνήμες. Edirne, Tekirdağ, Çorlu, Kirklareli, Lüleburgaz, αλλά και (επί το ελληνικότερον) Αδριανούπολη, Ραιδεστός, Τυρολόη, Σαράντα Εκκλησιές, Αρκαδιούπολη.

Ο “ΜΑΥΡΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ” ΤΟΥ 1955. Η ΝΕΑ “ΑΛΩΣΗ” ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

*Καταστροφή παντού....

   Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας

                Τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955 με τους βανδαλισμούς των Τούρκων σε βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης, τα λεγόμενα και “Σεπτεμβριανά”, πέρασαν στις μελανές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας ως γεγονότα βαρβαρότητας, τυφλού μίσους και πρωτοφανούς αγριότητας των Τούρκων.

Το 1955 ήταν από την αρχή ένας δύσκολος χρόνος για την Ελλάδα με πολλά σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις, τα οποία απαιτούσαν δραστηριοποιημένη στο έπακρο εξωτερική πολιτική και ασφαλώς ισχυρή πολιτική κυβέρνηση. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική για την Ελλάδα, παρά την ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή του κυβερνώντος κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού, γιατί ουσιαστικά επικρατούσε ακυβερνησία με τον τότε Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο να ασθενεί βαρέως.

Τρικούπης, ένας Έλληνας με μεγάλη αυτοπεποίθηση

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.kathimerini.gr/882984/article/politismos/vivlio/trikoyphs-enas-ellhnas-me-megalh-aytopepoi8hsh

*Έκθεση ιστορικών κειμηλίων της οικογενείας Τρικούπη στη Βουλή των Ελλήνων το 2012. Στη φωτογραφία, αντικείμενα του Χαρίλαου Τρικούπη.

ΛΥΝΤΙΑ ΤΡΙΧΑ

Χαρίλαος Τρικούπης, ο πολιτικός του «Τις πταίει;»

και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»

εκδ. Πόλις, 2016, σελ. 598

Γράφει η κ. ΜΑΡΙΑ ΤΟΠΑΛΗ

Λίγες ζωές και προσωπικότητες είναι σε θέση να προκαλέσουν στον σύγχρονο Έλληνα αναγνώστη τόσο έντονη την εντύπωση της συνάφειας με τα μεγάλα ερωτήματα που και σήμερα, ιδίως με τη μορφή δεινών, αφορούν την πορεία του σύγχρονου ελληνισμού όσο εκείνη του Χαρίλαου Τρικούπη (1832-1896). Ποιος δεν συνδέει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του μεγάλου άνδρα με τη σύγχρονη κρίση χρέους, αλλά και ποιος δεν αναρωτήθηκε, ξανά και ξανά, όλα αυτά τα χρόνια, «Τις πταίει;».

Η νομικός Λύντια Τρίχα, επί δεκαετίες αφιερωμένη στη μελέτη του τρικουπικού αρχείου, εισφέρει με την εκτεταμένη υπό έκδοση ιστορική βιογραφία μιαν εύληπτη οπτική όχι μόνον της ζωής και του έργου του, αλλά και μιας ολόκληρης εποχής, που παραμένει μάλλον υποφωτισμένη στη συλλογική συνείδηση.

Ιουλιανά και αποστασία του 1965

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.kathimerini.gr/883400/article/epikairothta/ellada/ioyliana-kai-apostasia

*Τα Ιουλιανά συνοδεύτηκαν από πρωτόγνωρο κοινωνικό αναβρασμό και λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον της «αποστασίας». Επρόκειτο για ένα εντελώς νέο στοιχείο στην ελληνική πολιτική ζωή, που έμελλε να τη σημαδέψει χρόνια.

*Η παραίτηση του πρωθυπουργού

Γ. Παπανδρέου,

η αποχώρηση 45 βουλευτών

από τη ΕΚ και η εμπλοκή του 

Στέμματος 

Γράφει ο κ. Σωτ. Ριζάς*

          Η πολιτική κρίση του Ιουλίου του 1965 έχει μείνει γνωστή στη συλλογική μνήμη ως τα «Ιουλιανά», αλλά κυρίως σημασιοδοτήθηκε αρνητικά ως η «Αποστασία». Ταυτίζεται με την αποχώρηση από την Ένωση Κέντρου 45 βουλευτών, σε τρεις φάσεις, από τις 15 Ιουλίου έως τις 17 Σεπτεμβρίου, προκειμένου να σχηματιστεί μια νέα κυβέρνηση οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με την υποστήριξη της συντηρητικής αντιπολίτευσης, Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενωσης (ΕΡΕ) και Προοδευτικών. 

          Το σχήμα αυτό ευνοείτο από το Στέμμα σε αντίθεση με την επιθυμία του αρχηγού της Ένωσης Κέντρου και παραιτηθέντος πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου για διενέργεια νέων εκλογών με στόχο την επίλυση της διαφωνίας Στέμματος και παραιτηθείσας κυβέρνησης. Ο αρχηγός του κράτους διέθετε πράγματι το δικαίωμα κατά το Σύνταγμα του 1952 να διορίζει και να παύει τους υπουργούς αλλά στην άσκηση του προνομίου του δεσμευόταν από την κοινοβουλευτική αρχή, δηλαδή τη δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής. Αυτό δεν απέκλειε ασφαλώς την εκδήλωση διαφωνίας με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η διαφωνία αυτή όμως μπορούσε να επιλυθεί είτε με συναινετική λύση από την υπάρχουσα Βουλή είτε με προσφυγή στις κάλπες. Η ανάθεση τριών εντολών σχηματισμού κυβέρνησης, παρά τη θέληση του αρχηγού της Ένωσης Κέντρου, συνιστούσε ασφαλώς καταχρηστική άσκηση του συνταγματικού προνομίου του αρχηγού του κράτους και αποσκοπούσε στην αλλοίωση του συσχετισμού των κοινοβουλευτικών δυνάμεων.