Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΛΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΟΓΛ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ

*Ο Κάρολος Όγλ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Κάρολος Όγλ (Charles Ogl) είναι μια ευγενική μορφή ενός τολμηρού δημοσιογράφου, που βρήκε οικτρό θάνατο κατά την επανάσταση της Θεσσαλίας, το 1878.

          Από το 1876 στις αλύτρωτες περιοχές της Θεσσαλίας, την Ηπείρου της Μακεδονίας και της Κρήτης, επικρατούσε επαναστατικός αναβρασμός. Όταν εξερράγη ο ρωσοτουρκικός πόλεμος τον Απρίλιο του 1877, πολλοί πίστεψαν πως ήρθε η στιγμή της απελευθέρωσης. Έτσι άρχισαν να σχηματίζονται από τους κατοίκους, αλλά και εθελοντές που έρχονταν από την κυρίως Ελλάδα (της Μελούνας τότε…) ένοπλα σώματα.

Το τέλος των ελληνικών διεκδικήσεων

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_16/10/2011_459658

*Στιγμιότυπο του LIFE από τις εργασιες της Συνδιάσκεψης της Ειρήνης του 1946 στο Παρίσι

*Στη Συνδιάσκεψη για την Ειρήνη 

η Ελλάδα πιέστηκε από τους συμμάχους
να παραιτηθεί από οικονομικές 

και εδαφικές απαιτήσεις 65 χρόνια πριν

Του Περικλή Χ. Χριστίδη*


Η βιβλιογραφική λήθη στην οποία περιέπεσε η Συνδιάσκεψη για την Ειρήνη το 1946 στο Παρίσι, αν και έντονα στην εποχή της προβεβλημένη δημοσιογραφικά, ανάγει τις αιτίες της ήδη στην εποχή της έναρξής της, σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.                                                               Οι Μεγάλες Δυνάμεις (Βρετανία, ΕΣΣΔ, ΗΠΑ) δεν ήταν πεπεισμένες για τη σκοπιμότητά της, καθώς ήδη από το 1945 είχαν συστήσει το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών που περιελάμβανε τις ίδιες- κάποτε και τη Γαλλία- το οποίο προχωρούσε στη διευθέτηση των ζητημάτων που είχαν προκύψει από τον πόλεμο. Εκτεθειμένες όμως στα μάτια της κοινής γνώμης των χωρών τους, καθώς έτσι αγνοούσαν τους συμμάχους τους στα όπλα, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ θα πιέσουν τη Σοβιετική Ενωση έτσι ώστε να συγκληθεί μια Συνδιάσκεψη έστω περιορισμένης εμβέλειας. 

40) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

*Ο Στέφανος Στεφανόπουλος με εθνική ενδυμασία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μακρά κοινοβουλευτική θητεία, έχει να επιδείξει ο Στέφανος Στεφανόπουλος, βουλευτής Ηλείας, που αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής το 1886. Κύριο χαρακτηριστικό του, ήταν η φουστανέλα την οποία φορούσε έως το τέλος της ζωής του.

          Ο Στέφανος Στεφανόπουλος, γεννήθηκε το 1820 στον Πύργο και προέρχεται από οικογένεια αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Η οικογένειά του, που έδωσε πολλούς πολιτικούς και στα μεταγενέστερα χρόνια, κατάγονταν από τη Δίβρη Ηλείας.

39) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΡΙΚΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

*Ο Αντώνιος Ρικάκης

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Ο Αντώνιος Ρικάκης βουλευτής  Πατρών με μακρά πολιτική θητεία, γεννημένος στα Κύθηρα και με ρίζες από την Κρήτη, εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων το 1885-1886, σε μια περίοδο ιδιαίτερα οδυνηρή για τον Ελληνισμό.                                                             

O Αντώνιος Ρικάκης γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1824, αλλά είχε Κρητική καταγωγή από τους γονείς του. Μεγάλωσε στην Πάτρα και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Για πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο, άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στην Πάτρα.

Ο Ηρώδης των Ναζί, πέρασε από το Κοµµένο Άρτας!!!

Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/society/article/aid=422810&wordsinarticle=Τομαή

*Μνημείο στο Κομμένο Άρτας, για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας

*Το πιο στυγερό έγκληµα 

από τον µακρύ κατάλογο της φρίκης: 

318 εκτελεσθέντες, από τους οποίους 

οι 66 ήταν παιδιά

Της κ. Φωτεινής Τομαή* 

Λαός χωρίς ιστορική µνήµη δεν µπορεί ποτέ να ευελπιστεί σε ένα αξιοπρεπές µέλλον. Αντίθετα, όσο µια κοινωνία τροφοδοτείται µε µνήµες από το παρελθόν ενισχύει τον αυτοσεβασµό της, αυξάνει τον βαθµό συνοχής της και βρίσκεται πάντοτε έτοιµη να αντιµετωπίσει τις όποιες προκλήσεις, εκούσα άκουσα, κληθεί να διαχειρισθεί. Ο Β’ Παγκόσµιος Πόλεµος και οι εξαιρετικές πράξεις ηρωικήςαντίστασης που προέβαλε ο ελληνικός λαός στον Αξονα είναι οι πιο πρόσφατες, µαζί µε την περίοδο της χούντας, σελίδες µεγαλείου που κατέγραψε η νεότερη Ιστορία της χώρας. 
Στο δεύτερο άρθρο της σειράς µε θέµα τους φακέλους των δικογραφιών που συνέταξε το Ελληνικόν Εθνικόν Γραφείον Εγκληµάτων Πολέµου (Greek National War Crimes Office) συνεχίζεται η αναφορά σε πόλεις και χωριά της ελληνικής επικράτειας όπου στήθηκαν θυσιαστήρια αµάχων. Σηµειωτέον, σε όλες τις περιπτώσεις των δικαστικών εγγράφων, πλην των ονοµάτων των κατηγορουµένων, περιγράφονται τα εγκλήµατα λεπτοµερώς και παρατίθενται τα ονόµατα τόσο των θυµάτων όσο και των µαρτύρων. Τα δύο τελευταία, χάριν οικονοµίας του χώρου, παραλείπονται. 

38) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΚΑΛΛΙΓΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Διακεκριμένος νομικός, ιστορικός, λογοτέχνης και πολιτικός, ήταν  ο Παύλος Καλλιγάς, που αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής δύο φορές, το 1883 και το 1885.

Ο Παύλος Καλλιγάς, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1814 και ήταν γιος του Παναγή Άννινου Καλλιγά, γόνου αρχοντικής οικογένειας με καταγωγή από τα Καλλιγάτα της Κεφαλονιάς. Μεγάλωσε στη Τεργέστη, όπου κατέφυγε η οικογένεια του μετά το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821. Σπούδασε νομικά στη Γενεύη, στο Μόναχο, στο Βερολίνο και στη Χαϊδελβέργη, όπου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ Νομικής.

Η βουλγαρική εισβολή στην Ανατολική Μακεδονία

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_25/09/2011_457269                                            

*Οικογενειακή Φωτογραφία του 1925 της οικογένειας Θεοφάνη Δεδούση. Ο Δεδούσης Θεοφάνης επέζησε 

κατά την ομηρεία 1917-18, δε γλίτωσε όμως κατά την επόμενη βουλγαρική κατοχή (1941-44). Οι Βούλγαροι έκαψαν ζωντανή τη γυναίκα του μαζί με άλλα τέσσερα μέλη της οικογένειάς του στο σπίτι του, ενώ τον ίδιο με τέσσερα από τα παιδιά του τον σκότωσαν, αφού τον βασάνισαν φρικτά (Μάρτιος 1944). (Νεοσουλιώτες Όμηροι Βουλγάρων 1917-18, Ανάτυπο από τον 15^ο τόμο των «Σερραϊκών Χρονικών», Αναστ. Μπέγκος, Αθήνα 2004). Από το blog "Ελληνικό Ιστολόγιο"

                                                                                                                                                                                                                                                                                                 *Τα τραγικά γεγονότα και οι θηριωδίες

της ζοφερής διετίας 1916–18

Του Ιάκωβου Mιχαηλίδη*

Το τέλος του 19ου και η έναρξη του 20ού αιώνα σημαδεύτηκαν από μεγάλες ανακατατάξεις στις διεθνείς πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις, οι οποίες επηρέασαν καθοριστικά την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, ανατρέποντας παγιωμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές και επιβάλλοντας νέα δεδομένα. Οσον αφορά την ευρωπαϊκή ήπειρο, η αναζήτηση νέων αγορών, η διαμάχη για τον έλεγχο των δρόμων του πετρελαίου, οι ανοιχτοί λογαριασμοί από τις οξείες εθνικές διεκδικήσεις με μήλον της έριδος διαφιλονικούμενες περιοχές, η άνοδος νέων ιδεολογικών ρευμάτων σε συνδυασμό με την παρακμή και την ταχεία αποσύνθεση των γηραιών αυτοκρατοριών οδήγησαν στη συγκρότηση αντίπαλων συνασπισμών και τελικά στην έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι πτωχεύσεις στη νεότερη Ελλάδα

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_25/09/2011_457312

*Σκιτσογραφική απόδοση της πτώχευσης επί Χαριλάου Τρικούπη, το 1893, 
όταν η Ελλάδα "βάρεσε κανόνι"!!!

                                                         *Η στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές μας από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους μέχρι την τελευταία, το 1932
Tου Μιχάλη Ψαλιδόπουλου*


Η σφαίρα της οικονομικής δραστηριότητας του Δημοσίου περιορίζεται από τα φορολογικά του έσοδα και μπορεί να διευρυνθεί με δημόσιο δανεισμό. 
Εξυπακούεται ότι το προϊόν του δανεισμού πρέπει να εξυπηρετεί το χρέος για να μην επέλθει αδυναμία της χώρας να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της. Όταν αυτό συμβαίνει, μιλάμε για χρεοκοπία ή πτώχευση. 
Η πτώχευση νοείται ως τελούμενη σε καθεστώς ειρήνης, μια και η αναστολή πληρωμών λόγω γενικευμένου πολέμου συνιστά διαφορετική περίπτωση. Η πτώχευση μπορεί να γίνεται μόνο ως προς το εξωτερικό χρέος, μόνο προς το εσωτερικό ή και στα δύο.

Ναζιστικές θηριωδίες στην Ελλάδα

Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=420215&wordsinarticle=Τομαή

*Παντού θρήνος από τις συνεχείς εκτελέσεις

                                                                     *Οι φάκελοι του ΥΠΕΞ 

για τις σφαγές σε πάνω 

από 60 πόλεις και χωριά 

την περίοδο της Κατοχής

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

Κανένας δεν µπορεί να διαφωνήσει µε τη διαπίστωση ότι όσο διαρκούν εγκλήµατα µίσους, εχθρικής αδιαλλαξίας ή εθνικής κάθαρσης η ανθρωπότητα δεν µπορεί να επαίρεται για τον πολιτισµό της. 

Και, δυστυχώς, εγκλήµατα αυτού του είδους συνεχίζονται ως τις µέρες µας- µπορεί µακράν της Ευρώπης, αλλά εν τούτοιςσυνεχίζονται. Οπως πολύ συνετά και µε σοφία σηµειώνει στο τελευταίο βιβλίο του ο Οικουµενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολοµαίος, «σ’ αυτόν τον πλανήτη που δηµιούργησε για όλους µας ο Θεός υπάρχει χώρος για όλους», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το πόσο είναι ικανή η φαυλότητα να υποβιβάσει στο έσχατο σηµείο την ανθρώπινη φύση. 

Οι µαρτυρίες που παρατίθενται προέρχονται από φακέλους του ΥΠΕΞ µε ένδειξη «Ναζιστές εγκληµατίες πολέµου» και αφορούν αλληλογραφία του έλληνα εκπροσώπου στα Ηνωµένα Εθνη και του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκληµάτων Πολέµου (Greek Νational War Crimes Office). 

Σαμπατάι Τσεβί: Ένας Εβραίος ψευτομεσίας, που έγινε μουσουλμάνος

*Ο Σαμπατάι Τσεβί

Γιώργος Κουτζακιώτης

"Αναμένοντας το τέλος του κόσμου τον 17ο αιώνα. Ο εβραίος μεσσίας και ο μέγας διερμηνέας"

Σειρά: Αυτοτελή Δημοσιεύματα 120, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/ Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2011, 
260 σελ. ISBN 978-960-9538-02-2

Θέμα τoυ βιβλίου είναι η πρόσληψη του μεσσιανικού κινήματος του εβραίου

μυστικιστή από τη Σμύρνη Σαμπατάι Τσεβί (1626-1676)- ενός από τα

σημαντικότερα μεσσιανικά κινήματα στην ιστορία- από τους Έλληνες λογίους της

εποχής. 
Μελετώντας τη μέχρι σήμερα διεθνή ιστοριογραφική παραγωγή για το

κίνημα αυτό, παρατηρεί κανείς ότι οι μόνες πηγές που δεν αξιοποιήθηκαν είναι οι

ελληνικές και ότι, ενώ η πρόσληψη του κινήματος από τους προτεστάντες

χριστιανούς έχει εξεταστεί διεξοδικά, ελάχιστες αναφορές γίνονται στους

ορθόδοξους χριστιανούς, οι οποίοι αποτελούσαν και τη μεγαλύτερη χριστιανική

πληθυσμιακή ομάδα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπου και διαδραματίστηκαν τα κύρια γεγονότα.