*Ο ποιητής Ρούπερτ Μπρουκ
Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης
“Εάν πεθάνω, σκέψου μονάχα αυτό για με:
Ότι υπάρχει μια γωνιά, σε κάποιο ξένο τόπο
Που 'ναι για πάντα Αγγλία. Θε να 'ναι
Μέσα στην πλούσια γη, μια σκόνη
πλουσιότερη.
Σκόνη που η Αγγλία γέννησε, σμίλεψε,
παρουσίασε
Κι άνθη της έδωσε για αγάπη, δρόμους να
περιπλανηθεί
Σώμα αγγλικό, να ανασαίνει αέρα Αγγλίας
Πλυμένο απ' τα ποτάμια, ευλογημένο από
τους ήλιους της πατρίδας”...
Όταν το φθινόπωρο του 1914, ο Ρούπερτ Τσώνερ Μπρουκ, έγραφε το διάσημο
σονέτο του με τίτλο “Ο Στρατιώτης”, είχε ήδη καταταγεί ως εθελοντής στο
βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό. Ο Μεγάλος Πόλεμος είχε ξεσπάσει, και ένα κύμα
πατριωτισμού διαπερνούσε κάθε εμπλεκόμενη ευρωπαϊκή κοινωνία, από τη Βρετανία
έως την Ρωσία.
Για τον ποιητή, ίσως
υπήρχε και ένας επιπρόσθετος λόγος: Κάποιες διηγήσεις τον θέλουν να εξηγεί, πως
“αν όντως μαίνεται ο Αρμαγεδδών, κάποιος
θα πρέπει να είναι εκεί”. Ο επιμελητής του έργου του, Έντουαρντ
Μαρς, αναφέρει μία καταγραφή του ίδιου του Μπρουκ: “Όλες αυτές τις μέρες, δεν έχω βρεθεί τόσο κοντά σε δάκρυα. Υπήρχε τόση
τραγωδία και αξιοπρέπεια στους ανθρώπους...Εάν υπάρχει κάτι το καλό σε
οτιδήποτε έχω κάνει, αυτό οφείλεται στην ομορφιά και την καλοσύνη...λίγων
ανθρώπων που έχω γνωρίσει. Όλοι ετούτοι οι άνθρωποι στο μέτωπο, που μάχονται
αρκετά ακατάστατα για κάποια ιδέα που ονομάζεται Αγγλία– είναι μια αμυδρή ιδέα
της καλοσύνης και της αγάπης που έχουν στην καρδιά τους μέχρι θανάτου”.
