Η Μάνη Έβρου μέσα στο χρόνο

*Μάνη Έβρου: Λαογραφικό Μουσείο Μάρηδων

Γράφει ο Κώστας Βαϊράμης

    Εορτάζονται φέτος 100 χρόνια Ελευθερίων της Θράκης. Η απελευθέρωση της Θράκης είναι ένα ορόσημο λύτρωσης μετά από 559 χρόνια κατάκτησης από τους Οθωμανούς και κάποια χρόνια από τους Βούλγαρους. Το παρακάτω κείμενο της τοπικής ιστορίας της Μάνης Διδυμοτείχου μπορεί να προστεθεί στο πάζλ της γενικότερης ιστορίες της Θράκης

    Ας πάρουμε λοιπόν τα γεγονότα από τα βάθη του χρόνου.

    Η εξάπλωση των Οθωμανών μετά την Μικρά Ασία συνεχίζεται και προς το Θρακικό χώρο, πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, προηγείται η κατάκτηση δύο βασικών πόλεων της Θράκης που έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην άμυνα της πρωτεύουσας του Βυζαντίου. Στα 1361 έχουμε την κατάληψη του Διδυμοτείχου, την εποχή που κυριεύτηκε το Διδυμότειχο από τους Οθωμανούς ήταν διοικητικό κέντρο πολυάριθμων γειτονικών χωριών και Κάστρων και δέσποζε στην οικονομική ζωή της ευρύτερης περιοχής. Στα 1369 έχουμε την κατάληψη της Αδριανούπολης που γίνεται και πρωτεύουσα του Οθωμανικού Κράτους, έως το 1453, που έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης.

*Από τις μαρτυρίες ύπαρξης του χωριού Καδήκιοϊ- Μάνη Έβρου

Το Καδήκιοϊ

    Τρία χρόνια μετά, το 1456, σε Οθωμανικά έγραφα εντοπίζεται οικισμός με το όνομα Καδήκιοϊ, στα 1485 το όνομα αυτό βρίσκουμε ως τσιφλίκι, στις αρχές του 16ου αιώνα το 1546 ως βακούφι της σουλτάνας Fatima Hatum και στα φορολογικά στοιχεία της περιόδου 1626-1635 το Καδήκιοϊ υφίσταται ως βακούφι του Μεγάλου Βεζύρη Μουσταφά Πασά, με 70 οικογένειες. Από την παράδοση γνωρίζουμε, ότι ο οικισμός έχει μετακινηθεί επανειλημμένα στην περιοχή λόγω ληστρικών επιδρομών. Η χρονολογία 1820 δείχνει την τωρινή πλέον τοποθεσία του χωριού. Η χρονολογία αυτή είναι χαραγμένη στην Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Μάνης. Πρόκειται για τα θυρανοίξια του ναού ,που προϋπήρχε του σημερινού.

*Η αφιέρωση στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου, το 1821

    Στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου με ελληνική αρίθμηση υπάρχει ημερομηνία ΄΄ΑΩΚΑ ΄΄ δηλαδή 1821 καθώς και ηπαρακάτω αφιέρωση (μάλλον από κάτοικο του χωρίου αφού το επίθετο αυτό υπάρχει και τώρα) "Γέγονεν δια συνδρομής και δαπάνης των τιμίων, του κυρίου Μαυρουδή Γκλαμαδάνη της τε συμβίας και των τέκνων το"ενώ δυσανάγνωστο είναι το όνομα του αγιογράφου.

    Το 1821 ξεσπάει η Ελληνική επανάσταση από την Πελοπόννησο.

    Το 1830 με το πρωτόκολλο του Λονδίνου ιδρύεται και επίσημα το Ελληνικό κράτος. Το πρωτόκολλο αυτό βασίσθηκε και στο άρθρο 10 της συνθήκης μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που είχε συναφθεί στην Αδριανούπολη το 1829 μετά την ήττα της δεύτερης στον μεταξύ τους πόλεμο, αλλά και στην απόφαση των υπουργών Εξωτερικών, που είχαν συνεδριάσει νωρίτερα στο Λονδίνο.

    Το Καδήκιοϊ γειτνιάζοντας με το Διδυμότειχο και την Αδριανούπολη, αποτελεί κομμάτι των ιστορικών γεγονότων της ευρύτερης περιοχής.

    Έτσι στα 1828-29 ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος φέρνει τους Ρώσους στο Διδυμότειχο, το ίδιο θα συμβεί και στα 1877-78. Με την ίδρυση της σχισματικής εξαρχίας ο βουλγαρικός εθνικισμός, είναι πολύ επιθετικός από ό,τι ήταν ο Οθωμανισμός. Τις συνέπειες θα της υποστεί ο Ελληνισμός της Θράκης, Ανατολικής, Δυτικής και Βόρειας, γνωστής ως Ρωμυλία.

    Στα 1863 αναφέρεται σε έγγραφο “Καδήκιοϊ ελληνικόν εις Διδυμότειχον, οικογένειες 147, εκκλησία 1, άνευ σχολείου”.

    Στα 1880 αναφέρεται “Καδήκιοϊ οικογενείας 250, Δημοτικό Σχολείο 1, μαθηταί 35, διδάσκαλοι ένας, πόροι εκκλησία και αδελφότης. (φ.434 της βιβλιοθήκης της βουλής περί Θράκης). Εδώ βρίσκουμε πλέον την αρχή της λειτουργίας σχολείου στο Καδήκιοϊ.

(Βλέπε https://sitalkisking.blogspot.com/2020/03/blog-post_11.html)

*Το σκάλισμα 1904 στην Αγία Τράπεζα

    Στα 1901 με έγγραφο του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ χορηγείται η άδεια για να οικοδομηθεί η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στην Αγία Τράπεζα είναι χαραγμένη η ημερομηνία 1904 που είναι τα θυρανοίξια του νέου Ναού. Οικουμενικός Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη την εποχή αυτή, είναι ο Ιωακείμ ο Γ’ και Μητροπολίτης Διδυμοτείχου ο Φιλάρετος Βαφείδης (1899-1928) ένας εξαίρετος ποιμενάρχης.

    Στα 1905 αρχίζει να λειτουργεί Παρθεναγωγείο για τα κορίτσια του χωριού, που κλείνει στα 1912.

Περίοδος 1912-1920

    Στη Θράκη της περιόδου αυτής άκμαζε ο ελληνισμός. Στις πεδιάδες με το εύφορο χώμα, καλλιεργούνταν σιτηρά, βαμβάκι, καπνά, αμπέλια, μορεόδεντρα για κουκούλια. Υπήρχε έντονη κτηνοτροφία στο χωριό. Τα παραπάνω συνδυάζονταν με τις βιοτεχνίες, τις αλευροβιομηχανίες, τις μεταξοβιομηχανίες, τα βυρσοδεψία και τα εργοστάσια οινοπνευματωδών ποτών, τα όποια κατά 80% ήταν στα χέρια των Ελλήνων. Αναφέρεται δε ότι το 1913 υπήρχαν περισσότεροι Έλληνες στην Θράκη από ότι στην Αττική και περισσότεροι στην Κωνσταντινούπολη από ότι στην Αθήνα.

    Στον Α΄ Βαλκανικός πόλεμο (Οκτώβριος 1912 - Μάιος 1913) η Ελλάδα, η Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο και η Σερβία, στρέφονται πολεμικά εναντίον της Τουρκίας. Στην περιοχή μας η Βουλγαρία καταλαμβάνει τη Δυτική Θράκη και ένα μεγάλο τμήμα της Ανατολικής Θράκης, με την Αδριανούπολη, τις Σαράντα Εκκλησίες κ.λπ.

    Ο Ελληνισμός της Θράκης υφίσταται την πρωτοφανή καταπίεση των Βουλγάρων, οι οποίοι προχώρησαν και σε εξόντωση του μουσουλμανικού στοιχείου.

*Η βρύση της Ελένης στη Μάνη Έβρου

Β΄ Βαλκανικός πόλεμος, Ιούνιος- Ιούλιος 1913

    Η Ελλάδα και η Σερβία σύντομα συμμάχησαν για να αντιμετωπίσουν την προκλητική και αδηφάγο Βουλγαρία. Παράλληλα οι Τούρκοι στράφηκαν και αυτοί εναντίον των Βουλγάρων. Έτσι άρχισε ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Τα Ελληνικά στρατεύματα απελευθέρωσαν την Ανατολική Μακεδονία και προχώρησαν προς τη Θράκη. Ελληνικά τμήματα αποβιβάστηκαν από τα πολεμικά πλοία και απελευθέρωσαν την Αλεξανδρούπολη (τότε Δεδέαγατς) και προχώρησαν προς Βορράν. Συναντήθηκαν με τις Τουρκικές δυνάμεις μεταξύ Σουφλίου και Κορνοφωλιάς.

    Οι Τούρκοι είχαν εκδιώξει τους Βουλγάρους από την Ανατολική Θράκη,ανακατέλαβαν την Αδριανούπολη, καθώς και τμήμα του Βορείου Έβρου (περιοχή Καραγάτς και Διδυμοτείχου).

    Με την συνθήκη του Βουκουρεστίου Ιούλιος 1913 η Δυτική Θράκη αν και απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό στρατό παραχωρείται στην νικημένη Βουλγαρία.

    Το τμήμα από το ποτάμι της Μάνδρας και βόρεια κατέχουν πλέον οι Τούρκοι.

    Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος 1914-18. Στα 1915 η Τουρκία παραχωρεί στη Βουλγαρία το βόρειο τμήμα του νομού Έβρου (περιοχή Διδυμοτείχου και Καραγάτς) ως αμοιβή επειδή βγαίνει στον πόλεμο, στο πλευρό της Γερμανίας και Αυστρίας.

*Χάρτης της περιοχής Διδυμοτείχου και Αδριανουπόλεως

Πρόσφυγες στην Παλιά Ελλάδα

    Η εναλλαγή Τουρκικής και Βουλγάρικης κατοχής, ο έντονος εθνικιστικός ανταγωνισμός δημιουργούν εφιαλτική ατμόσφαιρα για τον Ελληνικό πληθυσμό. Δολοφονικές ενέργειες, καταλήψεις ελληνικών σχολείων, εκκλησιών, διώξεις δασκάλων, ιερέων, κατατρομοκράτηση του Ελληνικού πληθυσμού ήταν η αιτία σύμφωνα με τις Πατριαρχικές πηγές στα 1913-14 να εγκαταλείψουν την περιφέρεια της Μητρόπολης Διδυμοτείχου 13.148 Έλληνες και άλλοι 5.368 στην Βουλγαρική κατοχή 1915-19. ‘Ήταν το λεγόμενο “Μαύρο Πάσχα των Θρακών”. Από το Καδήκιοϊ φεύγουν για την Παλαιά Ελλάδα μία ομάδα οικογενειών, μια άλλη ομάδα στο νομό Λαρίσης με τον παπά Βαγγέλη και άλλη μια ομάδα στο νομό Βοιωτίας με τον παπά Πασχάλη (Γκιντίδη). Θα παραμείνουν εκεί έως τον Νοέμβριο του 1919.

    Το φθινόπωρο του 1918 τελειώνει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και στο συνέδριο για την Ειρήνη στο Παρίσι ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπέβαλε υπόμνημα και ζητούσε να περιληφθούν στα όρια της Ελλάδας και η Θράκη (Ανατολική και Δυτική).

    Με τη συνθήκη Νεϊγύ 14/11/1919 η Βουλγαρία παραιτήθηκε από τις απαιτήσεις της επί της Δυτικής Θράκης. Για την τύχη της Θράκης υπήρχαν μεταξύ των νικητών συμμάχων διάφορες απόψεις. Έτσι σε πρώτη φάση με την αποχώρηση των Βουλγαρικών αρχών και στρατευμάτων και την κατάληψη της από τους συμμάχους δημιουργήθηκε ένα ιδιότυπο καθεστώς με το όνομα ΄΄Διασυμμαχική Θράκης΄΄ . Η ευθύνη διοίκησης πολιτικής και στρατιωτικής ανατέθηκε στον Αρχιστράτηγο συμμαχικών Δυνάμεων Ανατολής, Γάλλο Στρατηγό Φρανσέ Ντ’ Εσπερέ ο οποίος διόρισε αντιπρόσωπό του στην διοίκηση της Θράκης τον επιτελάρχη στρατηγό Αντουάν Σαρπύ με έδρα την Κομοτηνή.

    Εκπρόσωπος της Ελλάδος και πολιτικός σύμβουλος της Διασυμμαχικής Θράκης διορίστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο Χαρίσιος Βαμβακάς. Το έργο του Βαμβακά ήταν δυσκολότατο. Οι περισσότεροι Έλληνες ύστερα από τους αλλεπάλληλους διωγμούς και καταπιέσεις είχαν καταφύγει στην Ελεύθερη Ελλάδα. Έτσι έπρεπε να βρει τρόπο να γυρίσουν στα σπίτια τους.

    Στις 20 Νοεμβρίου 1919 επιστρέφουν από τον Πειραιά με το πλοίο “Πηνειός” μεταξύ άλλων και 54 άτομα και στις 27 Νοεμβρίου 1919 με το πλοίο “Μακεδονία” άλλα 77 άτομα. είναι κάτοικοι του Καδήκιοϊ, που είχαν βρεθεί πρόσφυγες στην Ελεύθερη Ελλάδα.

    Στις 28/7/1920 υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών και κατοχυρώνεται στην Ελλάδα η Δυτική Θράκη, και η Ανατολική Θράκη και τα νησιά Αν.Αιγαίου. Επίσης παραχωρείται για διοίκηση από την Ελλάδα, η περιοχή της Σμύρνης.

*Η Μάνη Έβρου σε παλαιότερη φωτογραφία

Η απελευθέρωση

    Ημερομηνία κατάληψης της Δυτικής Θράκης από τα Ελληνικά στρατεύματα ορίστηκε η 14^η Μαΐου. Η Μεραρχία Ξάνθης με διοικητή τον Κωνσταντίνο Μαζαράκη- Αινιάν αποβιβάζεται και ελευθερώνει την Αλεξανδρούπολη και προωθείται προς τις Φέρες και στις 22 Μαΐου έχουν ελευθερώσει και το Διδυμότειχο, ενώ μεταξύ Διδυμοτείχου και Καδήκιοϊ αναπτύσσεται η 9^η Μεραρχία. Έτσι φτάνουμε στην απελευθέρωση του Καδήκιοϊ.

    Στην επίσημη απογραφή εκείνης της εποχής το χωριό φαίνεται να έχει 778 κατοίκους.

*Οι μετονομασίες χωριών του νομού Έβρου (Εθνολογικό Μουσείο Θράκης)

Από Καδήκιοϊ γίνεται Μάνη

    Από τη Γενική Διοίκηση Θράκης και την επιτροπή μετονομασίας οικισμών γίνεται δεκτή πρόταση αντικατάστασης του ονόματος του χωριού, από Καδήκιοϊ σε Μάνη (ΦΕΚ της 27/9/1921. Πρόκειται για φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως που τότε για τη Θράκη τυπώνονταν στην ελεύθερη Αδριανούπολη).

    Από χάρτες της εποχής βρίσκουμε 8 χωριά με το όνομα Καδήκιοϊ στην Ανατολική και στη Δυτική Θράκη. Στο νομό Έβρου το άλλο χωριό με το όνομα Καδήκιοϊ ήταν τα Δίκαια του Τριγώνου. Σε όλο τον Ελλαδικό χώρο είναι το μόνο χωριό με το όνομα Μάνη ενώ στην Πελοπόννησο είναι η περιοχή του νομού Λακωνίας. Το πώς συνδέετε η Μάνη Διδυμοτείχου με την Μάνη Πελοποννήσου διαβάστε στο : https://sitalkisking.blogspot.com/2019/05/blog-post_21.html

    Όταν απελευθερώθηκε η Θράκη το 1920, άρχισαν να στρατεύονται και οι Θράκες, πολλοί από τους οποίους είχαν ενταχθεί στη ΧΙΙ Μεραρχία και πολέμησαν στη Μικρά Ασία. Στην Μικρασιατική εκστρατεία 7 στρατιώτες από τη Μάνη έπεσαν υπέρ πατρίδος

1. Αγελακούδης Φώτιος

2. Γκιντίδης Ευάγγελος

3. Δελούδης Χρήστος

4. Μαυρουδής Ιωάννης

5. Παλλίδης Χρήστος

6. Παλλίδης Ηλίας και

7. Τερζούδης Γεώργιος

    Με το πρωτόκολλο των Μουδανιών και την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922 από τον Ελληνικό στρατό και τον πληθυσμό, δημιουργήθηκε ένα τεράστιο προσφυγικό κύμα, προς την κυρίως Ελλάδα.

    Έτσι τέσσερα χιλιόμετρα βόρεια από τη Μάνη, δημιουργήθηκε από πρόσφυγες ο οικισμός της Σιταριάς και ένας αριθμός προσφυγών προστέθηκε στο διπλανό χωριό Δελήτιο (σήμερα Ευγενικό ).

    Με το ΦΕΚ 194Α- 10/8/ 1924 γίνεται η σύστασή της κοινότητάς Μάνης μαζί με τους οικισμούς Σκουρτοχώρι, Ποιμενικό, Δελήτιο και το 1925 προστέθηκε η Σιταριά.

    Το 1924 άρχισε να επαναλειτουργεί το 3θέσιο Δημοτικό Σχολείο Μάνης.

    Το 1932 αρχίσε η ανέγερση του Δημοτικού Σχολείου, που περατώθηκε το 1937, ενώ το 1953 προστέθηκε και νέα αίθουσα.

    Στη δεκαετία του 1930 ιδρύεται ο Γεωργικός Συνεταιρισμός, εργαλείο ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας του χωριού. Ο Συνεταιρισμός αγοράζει μηχανή αλωνιστική (πατόζα) και στα επόμενα χρόνια την αντικαθιστά με θεριζοαλωνιστική μηχανή (κομπίνα). Ο συνεταιρισμός παρά τις αλλαγές των νόμων συνεχίζει τη δράση του έως τις μέρες μας.

    Το 1934 (ΦΕΚ 460Α 22/11/1934) αποσπώνται από την κοινότητα Μάνης οι οικισμοί Ποιμενικό και Σκουρτοχώρι.

    Το 1940 η Μάνη είναι ένα δυναμικό κεφαλοχώρι με 1410 κάτοικους το δε δημοτικό σχολειό 4θεσιο με 326 μαθητές.

Β΄ παγκόσμιος πόλεμος

    Τον Οκτώβριο του 1940, η Ιταλία επιτίθεται στην Ελλάδα και τον Απρίλιο του 1941 η Γερμανία καταλαμβάνει την χώρα. Η Θράκη, από την Άνθεια Αλεξανδρούπολης και δυτικά δίνεται για διοίκηση στη Βουλγαρία μαζί με την Ανατολική Μακεδονία. Τον νομό Έβρου και βόρεια κρατούν οι Γερμανοί. Η νομαρχία Έβρου μεταφέρεται στο Διδυμότειχο.

    Στον πόλεμο 1940-41, δύο στρατιώτες από τη Μάνη, χάνουν τη ζωή τους. Είναι οι Καμίδης Ευάγγελος και Παπαδούδης Ζήσης.

    Τον Αύγουστο του 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ απελευθερώνουν το Διδυμότειχο και τη ευρύτερη περιοχή από τη ναζιστική Γερμανία. Είναι η πρώτη πόλη της Ελλάδος που απελευθερώνεται με μάχη από τις αντιστασιακές δυνάμεις.

    Κατά τη διάρκεια της Κατοχής και αργότερα στο εμφύλιο πόλεμο από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ δημιουργήθηκε το 81ο σύνταγμα πεζικού. Στο δεύτερο λόχο του 1^ου τάγματος, καπετάνιος και λοχαγός με τα ψευδώνυμα Τόσκας και Έφεδρος αντίστοιχα, είναι από την Μάνη καθώς και αρκετοί μαχητές.
Η τραγική περίοδος του εμφυλίου πολέμου θα είναι η αιτία που ο πληθυσμός της Μάνης θα μειωθεί κατά 390 άτομα. Η περιοχή γύρω από το Δημοτικό Σχολείο θα γίνει θέατρο μαχών επανειλημμένα. Η λήξη του εμφυλίου πολέμου θα αφήσει βαθιες πληγές στην κοινωνία της Μάνης για αρκετά χρόνια.

    Στα 1959 ιδρύεται ο Αθλητικός Σύλλογος “Εθνικός” (ομάδα ποδοσφαίρου) που συμμετέχει στην Α ΄Κατηγορία Έβρου κατά τη δεκαετία 1960-1970 ενώ η παρουσία του στα γήπεδα φτάνει μέχρι το 2015 με κάποια μικρά διαλείμματα.

    Το 1959 ιδρύεται ο Μορφωτικός Σύλλογος Αγροτικής Νεολαίας και το 1983 μετονομάζεται σε πολιτιστικό σύλλογο, στεγάζεται σε κτίριο του συνεταιρισμού, διαθέτει χορευτική και θεατρική ομάδα, δανειστική βιβλιοθήκη, επιτραπέζια παιχνίδια και αναβιώνει έθιμα και παραδοσιακά δρώμενα.

    Από τη δεκαετία του 1960 αρχίζει η μετανάστευση προς το Βέλγιο και τη Γερμανία αλλά και η αστυφιλία προς Αθήνα, ενώ ένας αριθμός οικογενειών που επιλέχθηκαν για το Σιδηρώ Σουφλίου με το πρόγραμμα εποικισμού, κατέληξαν και αυτοί στη Γερμανία.

    Το 1970 αρχίζει η λειτουργία του Νηπιαγωγείου που κλείνει το 2004.

    Το 1998 η κοινότητα Μάνης υπάγεται αυτοδιοικητικά στο Δήμο Διδυμοτείχου.

    Το 1998 κλείνει το Δημοτικό Σχολείο.

    Το 2000 ιδρύεται ο Σύλλογος Γυναικών.

    Το 2000 ο Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος.

    Το 2009 εγκαινιάζεται το Λαογραφικό Μουσείο Μάρηδων χάρη στις προσπάθειες της προέδρου του Συλλόγου Μάρηδων Αθανασίας Ασπρογέρακα.

    Η εργασία αυτή αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή του χωρίου Καδήκιοϊ- Μάνης. Υπάρχει όμως και μία άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας που δείχνει την Μάνη ως κεφαλοχώρι και σχετίζεται με την αγροτική και κτηνοτροφική οικονομία, καθώς και με την πολιτιστική, αθλητική και κοινωνική ζωή, την εκκλησιαστική ιστορία. Θα ήταν λοιπόν ενδιαφέρουσα και μια τέτοια έρευνα γιατί τη χρωστάμε σε αυτούς που εργαστήκαν και δημιούργησαν σε αυτό το χωριό.

Κώστας Βαϊράμης

Υστερόγραφο

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Παντελή Αθανασιάδη για την φιλοξενία του άρθρο αυτού στον ιστότοπό του.

Πηγές - Βιβλιογραφία:

*Διδυμότειχο, μια αέναη περιπλάνηση (Αθανάσιος Γουρίδης)

*Η πρώιμη Οθωμανοκρατία στη Θράκη (Γιώργος Βογιατζής)

*Ιστορία του βόρειου ελληνισμού Θράκη (Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος)

*Η εθνική αντίσταση στον Έβρο (Λ. Τερζούδης, Φ. Βλάχος)

*Έλληνες και Οθωμανοί 1453-1923 (Ζοέλ Ντελάγκρ)

*Η παλιννόστηση των Θρακών στις εστίες τους (Ουρανία Πανταζίδου)