*Ο ηρωικός θάνατος του άγνωστου στρατιώτη στα βουνά της Πίνδου
Στο Πολεμικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης, εκτίθεται η προσωπική συλλογή του δημοσιογράφου και βουλευτή Κώστα Γκιουλέκα με τίτλο "Έτσι Πολεμήσαμε το 1940-41".
Η έκθεση αποτελεί ένα ειδικό και λεπτομερές αφιέρωμα στη συμμετοχή της Ελλάδας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που εκκινεί από την προετοιμασία του ελληνοιταλικού πολέμου και φθάνει μέχρι και την απελευθέρωση της χώρας από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής τον Οκτώβριο του 1944.
Στην έκθεση αυτή ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ζήσει την εξέλιξη των πολιτικών, στρατιωτικών και κοινωνικών γεγονότων της περιόδου μέρα προς μέρα, μέσα από μία εξαντλητική και χρονικά ισορροπημένη παράθεση των ιστορικών της κειμηλίων: εγγράφων, εφημερίδων, ανέκδοτων φωτογραφιών, ρουχισμού και στρατιωτικού εξοπλισμού όλων των αντιμαχόμενων παρατάξεων, επιστολικών δελταρίων, διαταγών, χαρτών, διαγραμμάτων μάχης και όπλων.
Μέρες που έρχονται ας ζήσουμε το κλίμα της νίκης εναντίον του φασισμού. Ας εμπνευστούμε από το παράδειγμα αυτοθυσίας και πατριωτισμού του ελληνικού λαού.
Σύρος 24 Οκτωβρίου 2015. Ώρα 13.30
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε Εθνική περηφάνεια θα γιορτάσουμε την 75η επέτειο του ανεπανάληπτου έπους του Σαράντα. Την πιο ένδοξη ημέρα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας. Την ημέρα που η παγκόσμια ιστορία μας κάλεσε να δώσουμε εξετάσεις, πως πολεμούνε οι Έλληνες, όταν απειλούνται τα ιερά και όσια του Ελληνικού Έθνους. Μας πέρασε από το καμίνι της δοκιμασίας και βρεθήκαμε άξιοι να γράφουμε στην ταυτότητά μας, ότι είμαστε Έλληνες. Ένα προνόμιο βαρύ, τραγικό, αλλά και ωραίο. Κάθε τέτοια ημέρα αισθανόμαστε:
ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, γιατί εκείνη την άγια ημέρα η πατρίδα μας ξανάγινε αυτό που ήταν. Αυτό που πρέπει να είναι πάντα.Η δόξα αγκάλιασε την αιώνια αγάπη της, την ΕΛΛΑΔΑ. Οι Έλληνες ξαναβρήκαμε το αρχαίο ανάστημά μας. Βρεθήκαμε μπροστάρηδες των Ελεύθερων Λαών. Προπορευόμενοι. Πρώτοι?
ΠΙΚΡΙΑ, γιατί δυστυχώς οι θυσίες μας δεν δικαιώθηκαν. Οι φίλοι και σύμμαχοί μας, κυρίως οι Βρετανοί, φρόντισαν να ξεχάσουν πολύ σύντομα, πριν ακόμα σιγήσουν τα πυροβόλα του πολέμου, τις υποσχέσεις τους. Υποσχέσεις επίσημες και δεσμευτικές, που ο περήφανος Λαός μας δεν είχε ζητήσει. Όταν τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 είπε με το στόμα του άξιου Πρωθυπουργού της, Ιωάννου Μεταξά, το ΟΧΙ δεν είχε παζαρέψει οποιουδήποτε είδους εγγυήσεις.
ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ απότισης του οφειλόμενου φόρου τιμής προς τους γενναίους μαχητές του έπους του Σαράντα, προς τους αμάχους, προς ολόκληρο τον τότε Ελληνικό Λαό. Ιδιαίτερα στους πεσόντες στα κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου, της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου. Συνάδελφοί τους, τους έθαψαν στην ερημιά. Άγνωστοι τάφοι με ξύλινο σταυρό και χωρίς καντήλι, δίχως να τους κλάψει η μαυροφορεμένη μάνα, η σύζυγος, η αδελφή και τα πονεμένα παιδιά. Μόνο ο ουρανός τους κλαίει με στάλες της βραχής αντί για δάκρυα και οι μανιασμένοι βοριάδες με το σφύριγμά τους θρηνούν με θλίψη, πάνω από τους τότε πρόχειρους και σήμερα άγνωστους τάφους των νεκρών ηρώων μας. Έμειναν εκεί για πάντα παραδομένοι στις άγριες ανεμοθύελλες, στους παγωμένους χειμώνες, στο απαλό χιόνι να τους σκεπάζει σαν σεντόνι, και την άνοιξη ν΄ ανθίζει πάνω από τους τάφους η ανεμώνη και το κυκλάμινο. Έμειναν για πάντα εκεί και περιμένουν από μας να αναγνωρίζουμε τη θυσία και την προσφορά τους και να μην τους λησμονούμε. Υποχρεούμεθα να ζήσουμε λίγες ώρες, φέρνοντες στη μνήμη μας τους αγώνες και τις θυσίες τους, με τους οποίους το Έθνος έγραψε το έπος του Σαράντα???
Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας.
Αθανάσιος Μανουσάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ κύριε Αθανασιάδη, και για αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική ανάρτηση. Τον Κώστα,τον γνωρίζω προσωπικά, εδώ και περίπου 20 χρόνια (τον είχα καθηγητή στην σχολή δημοσιογραφίας που ήμουνα), και γνωρίζω το μεγάλο του ενδιαφέρον, και την πλούσια συλλογή που έχει για το ηρωικό έπος του 1940-41, που σε λίγες ημέρες την 28η Οκτωβρίου θα γιορτάσουμε. Καλό μεσημέρι.