Συνάντηση Ιωαννίδη με άνθρωπο της CIA, σε κλίμα σουρεαλιστικό, για το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974

*Αριστερά ο Χένρυ Τάσκα, δεξιά ο Δημήτριος Ιωαννίδης

              

 

 

 

*Έσπασε δύο ποτήρια!!!

*Επιδόθηκε σε χυδαιότητες.

*Δεν παρουσίασε στοιχεία,

για ανάμιξη των ΗΠΑ.

 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Ο Ιούλιος του 1974, υπήρξε δραματικός για την Ελλάδα και την Κύπρο, εξαιτίας της παρουσίας του ταξίαρχου Δημήτριου Ιωαννίδη και της ομάδας των επίορκων αξιωματικών που τον ακολουθούσε. Τα γεγονότα είναι γνωστά και αφορούν την εκδήλωση πραξικοπήματος για ανατροπή του Αρχιεπισκόπου και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριου Γ΄ και την τουρκική εισβολή και κατοχή της Βόρειας Κύπρου.

        Στα αμερικανικά εθνικά αρχεία, υπάρχει σωρεία αποχαρακτηρισμένων εγγράφων που αφορούν τα δύο αυτά μείζονος σημασίας γεγονότα. Δεν είναι βέβαια το σύνολο των εγγράφων που υπάρχουν αλλά και στα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα μερικές φορές παρατηρούμε τη διαγραφή λέξεων ή και αράδων από το κείμενο.

        Ένα από τα έγγραφα αυτά, που είναι πλήρες χωρίς περικοπές, περιγράφει τη συνάντηση του λεγόμενου «αόρατου δικτάτορα» Δημήτριου Ιωαννίδη με εκπρόσωπο του Αμερικανό πρεσβευτή Χένρυ Τάσκα την επομένη του πραξικοπήματος των χουντικών στην Κύπρο, 16 Ιουλίου 1974. Τη συνάντηση αυτή είχε ζητήσει με προσωπικό τηλεγράφημά του στην Αμερικανική πρεσβεία ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσσιγκερ, την ίδια ημέρα του πραξικοπήματος, δηλαδή στις 15 Ιουλίου (Cyprus Coup. For Ambassador From the Secretary. You should seek an immediate appointment with Ioannides to convey the following:). Ο Τάσκα αρνήθηκε να συναντήσει προσωπικά τον Ιωαννίδη, ο οποίος όμως επικοινωνούσε με στελέχη της CIA, τα οποία όμως δεν ενημέρωναν τον πρέσβη. Τελικά φαίνεται πως αναγκάσθηκε, για να μην πάει ο ίδιος, έστειλε τα στελέχη της μυστικής υπηρεσίας Γκαστ Αβρακότο (Γουσταύρος Λάσκαρης Αβράκωτος με ρίζες από τη Λήμνο) και Ρον Έστες. "Χρησιμοποίησα ασφαλές αξιόπιστο κανάλι απευθείας στον στρατηγό Ιωαννίδη" έγραψε ο Τάσκα προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η συνάντηση έγινε σε κλίμα φορτισμένο.

        Από το τηλεγράφημα αυτό, δεν προκύπτουν άμεσα στοιχεία για το αν κάποιοι Αμερικανοί είχαν ενθαρρύνει τον Ιωαννίδη να ανατρέψει το Μακάριο, όπως ο ίδιος είχε ισχυρισθεί στον αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών Σίσκο, λίγο μετά την τουρκική εισβολή, αλλά προκύπτουν από άλλες πληροφορίες που υπάρχουν για την εποχή εκείνη.

*Το Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου, χτυπημένο από τους πραξικοπηματίες στις 15/7/1974

        Προκύπτει όμως ο παραληρηματικός και αφελής χαρακτήρας του Ιωαννίδη, που προχώρησε στο ανόητο εγχείρημα του πραξικοπήματος, το οποίο έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει στη Μεγαλόνησο. Προκύπτει επίσης ότι ο Ιωαννίδης, αγνοώντας, τις διεθνείς διπλωματικές συνθήκες, τα ποικίλα γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή και τις επιβαλλόμενες ισορροπίες, πραγματοποίησε το πραξικόπημα. Προκύπτουν ακόμα, οι εμμονές και οι ιδεοληψίες του Ιωαννίδη, που τον οδήγησαν σε τραγικά αποτελέσματα.

        Ειδικότερα, όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα, ο Τάσκα ζήτησε συνάντηση με τον λεγόμενο ισχυρό άνδρα της δεύτερης χούντας τον ταξίαρχο  Ιωαννίδη διοικητή της ΕΣΑ, για να πληροφορηθεί τι συμβαίνει στην Κύπρο. Η συνάντηση έγινε μέσω κάποιων μη προσδιοριζόμενων έγκυρων και ασφαλών διαύλων. Δηλαδή μεσολαβούσαν οι άνθρωποι της CIA. Ο Τάσκα, που δεν ήθελε επαφές με τον ταξίαρχο είχε επιχειρήσει από τον Ιούνιο να συναντήσει τον Ιωαννίδη, ο οποίος αντίστροφα, δεν τον είχε δεχθεί!!!

Αμέσως μετά τη συνάντηση, τηλεγράφησε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ τι ακριβώς συνέβη στη συνάντηση αυτή. Η περιγραφή είναι σπαρταριστή!!! 

*Η επικεφαλίδα της σελίδας των αμερικανικών ψηφιακών αρχείων με το περιγραφικό τηλεγράφημα του Τάσκα. Οι αμερικανοί αποκαλούσαν τον Ιωαννίδη στρατηγό. 

Έσπασε ένα ποτήρι ο Ιωαννίδης με γροθιά στο τραπέζι!!!

 

        Ο Αμερικανός απεσταλμένος επέδωσε στον Ιωαννίδη ένα προσωπικό μήνυμα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, που άρχισε να του το διαβάζει. Μόλις διάβασε δύο παραγράφους, ο ταξίαρχος τον διέκοψε λέγοντας ότι ήταν το ίδιο μήνυμα που είχε επιδώσει νωρίτερα ο πρεσβευτής στον υπουργό Εξωτερικών Κωνσταντίνο Κυπραίο και να μην σπαταλά το χρόνο του διαβάζοντας τα ίδια πράγματα.

        Ο απεσταλμένος απάντησε ότι έχει καθήκον να ολοκληρώσει την ανάγνωση του κειμένου και θα  το κάνει πριν του το επιδώσει. Ο Ιωαννίδης απάντησε ξερά: «Καλά!».

        Μόλις όμως ολοκληρώθηκε η ανάγνωση του μηνύματος ο Ιωαννίδης, εξερράγη, τινάχθηκε  απότομα επάνω, στηρίχθηκε και χτύπησε με δύναμη το τραπέζι. Αναπήδησε ένα ποτήρι που υπήρχε επάνω, έπεσε και έσπασε (blew up, jumped up, backed up, knocked over a table, broke empty glass). Ο πρεσβευτής στο τηλεγράφημα του για την σκηνή αυτή γράφει ότι δημιουργήθηκε μια αίσθηση ντροπιαστικής ασέβειας από την έντονη αισχρότητα, που ακολούθησε (uttered a strong obscenity).

Ασταμάτητος ο Ιωαννίδης συνέχισε ότι ο Κίσινγκερ είχε κάνει δημόσιες δηλώσεις σχετικά με την μη παρέμβαση στις ελληνικές εσωτερικές υποθέσεις και λίγες εβδομάδες αργότερα η αμερικανική κυβέρνηση μας λέει «συνεπής με τις παραπάνω αρχές…» και μας απειλεί με παρέμβαση.

«Δεν έχει σημασία τι θα συμβεί στην Κύπρο. Αν είχα τραβήξει τα στρατεύματα, οι πρώην πολιτικοί, θα με κατηγορούσαν για την παράδοση του νησιού στους Κομμουνιστές. Κάποια μέρα η αμερικανική κυβέρνηση  θα συνειδητοποιήσει ότι στις 15 Ιουλίου 1974 η Κύπρος σώθηκε από το να πέσει στα χέρια των Κομμουνιστών».

Στη συνέχεια ο Ιωαννίδης ηρέμησε. Πλησίασε στο σημείο που καθόταν ο άνθρωπος της CIA και είπε, ότι ήξερε πως θα τον καταλάβαινε, αλλά θα του απαντούσε όσο το δυνατόν πιο διπλωματικά, επειδή είχε διπλωματική αποστολή!!!

Ο ταξίαρχος συνέχισε, ότι η Ελλάδα πίστευε όπως και οι ΗΠΑ στη μη παρέμβαση και σε ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος όπως η Κύπρος. Η Ελλάδα όμως, θα τηρούσε την απόφαση της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν εθνικιστές, και αυτοί οι εθνικιστές, ήταν αυτοί που είχαν κινηθεί εναντίον του Μακάριου. Δεν είχε σημασία αν αυτοί οι Ελληνοκύπριοι εθνικιστές κινήθηκαν με ή χωρίς την προηγούμενη ευλογία της Ελλάδας ή αν στη συνέχεια βοήθησαν  Έλληνες αξιωματικοί (It was immaterial whether these Greek Cypriot nationalists moved with or without the prior blessing of Greece or whether Greek officers subsequently assisted them).

Σε αυτό το σημείο ξεκίνησε ένα άλλο θέμα, δηλώνοντας ότι ούτε η Ελλάδα ούτε οι Ελληνοκύπριοι είχαν ζητήσει ένωση, ότι η τουρκική κυβέρνηση είχε προφανώς αποδεχθεί αυτές τις εξελίξεις στην Κύπρο, γιατί κατάλαβε ότι το θέμα ήταν εσωτερική ελληνοκυπριακή υπόθεση!!!

*Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο στόχος του Ιωαννίδη

Σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, η μόνη πραγματική αντίσταση που έμεινε στην Κύπρο, ήταν οι κομμουνιστές υποστηρικτές του Μακάριου στην Πάφο. Αυτοί οι υποστηρικτές τραγουδούσαν ακόμη και τραγούδια του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού ήταν στα εθνικιστικά χέρια. Ο  Ιωαννίδης πρόσθεσε ότι όλοι πρέπει να ξεχάσουμε ότι ο Μακάριος ήταν διεθνής προσωπικότητα, ότι ήταν εθνικός ήρωας, ότι είχε προσφέρει πολλές χρήσιμες  υπηρεσίες και ότι ήταν άντρας που βασίζονταν στο σχήμα του.

*Το απόσπασμα του τηλεγραφήματος του Τάσκα με τις χυδαιότητες του Ιωαννίδη

Από το σημείο αυτό ο Ιωαννίδης στον παραληρηματισμό του πρόσθεσε και χυδαιότητα.

«Ο Μακάριος- είπε- είχε μεταβληθεί σε ένα σάπιο ιερέα, ομοφυλόφιλος. διεστραμμένος, βασανιστής, με σεξουαλική παρέκκλιση και ιδιοκτήτης των μισών ξενοδοχείων στο νησί. Για να διατηρήσει τη θέση του και να συνεχίσει τις δραστηριότητές του, ο Μακάριος ήταν πρόθυμος να θυσιάσει το εβδομήντα τοις εκατό του ελληνοκυπριακού πληθυσμού (μόνο το 30 τοις εκατό ήταν το ΑΚΕΛ) και ολόκληρο τον αντι-κομμουνιστικό τουρκοκυπριακό πληθυσμό». (Makarios had become a rotten priest homosexual; he was perverted, a torturer, a sexual deviate and the owner of half the hotels on the island. To preserve his position and to continue his activities, Makarios was willing to sacrifice seventy per cent of the Greek Cypriot population (only thirty per cent were AKEL) and entire anti-Communist Turkish Cypriot population).

 Ο Ιωαννίδης ισχυρίστηκε ότι οι Ελληνοκύπριοι στην Εθνική Φρουρά συνειδητοποίησαν αυτά τα γεγονότα και ζήτησαν από τη μητέρα πατρίδα να δράσει εναντίον του Μακαρίου. Τόνισε επίσης ότι βοήθησε μόνο μετά από παρουσίαση τετελεσμένων γεγονότων.

Στο σημείο αυτό ο Αμερικανός αντιπρόσωπος παρενέβη και είπε στον Ιωαννίδη κοφτά ότι με το πραξικόπημα να έχει διανύσει μόνο είκοσι τέσσερις ώρες μετά την έναρξή του με στόχο μια πιθανή ανατροπή του Μακάριου, ήταν πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε, να πιστέψει όσα έλεγε ο ταξίαρχος.

 

Έσπασε και δεύτερο ποτήρι

 

Μόλις το άκουσε αυτό ο δικτάτορας, εξερράγη και πάλι και κουνώντας τα χέρια του, χτύπησε ξανά πάνω στο ίδιο τραπέζι και έσπασε ένα δεύτερο ποτήρι!!!

Συνέχισε το παραλήρημά του και ανάμεσα σε ασάφειες, δήλωσε ότι δεν σχεδίασε και πραγματοποίησε το πραξικόπημα. Το αρχικό σχέδιο έγινε από Ελληνοκύπριους εθνικιστές στις 13 Ιουλίου, και αφού ο ίδιος έμαθε ότι η ελληνική κυβέρνηση (σ.σ. πρωθυπουργός ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος) είχε την πρόθεση να αποδεχθεί τις απαιτήσεις του Μακάριου να μειώσει τον αριθμό των Ελλήνων αξιωματικών στην Εθνική Φρουρά. Ο Μακάριος το είχε ζητήσει επίσημα με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ελλάδας στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη.

Ο ίδιος συνέχισε ότι δεν μπορούσε να δεχτεί τουλάχιστον 85.000 Ελληνοκύπριους πρόσφυγες από την τυραννία του Μακάριου. Αυτό σε συνδυασμό με τις αντι-καθεστωτικές προσπάθειες του Μακάριου, τον έκανε να αποφασίσει να βοηθήσει τους Ελληνοκύπριους εθνικιστές. Ο Ιωαννίδης δήλωσε, ότι εάν ο Μακάριος πετύχαινε να διώξει  τους Έλληνες αξιωματικούς από την Κύπρο, τι θα μπορούσε να τον συγκρατήσει από το να σκέφτεται ότι δεν θα μπορούσε να κλωτσήσει τη χούντα και από την Ελλάδα!!!

Αφού αποφάσισε να βοηθήσει τους Ελληνοκύπριους, ισχυρίστηκε ότι δεν είπε τίποτα στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων ούτε σε κανέναν Έλληνα αξιωματούχο. Περιόρισε μόνο τη γνωστοποίηση των προθέσεων του σε λίγους επιλεγμένους αξιωματικούς στις 13/14 Ιουλίου. Κανείς άλλος δεν ήξερε ακόμη και μετά τα γεγονότα, που ξετυλίχτηκαν στις 15 Ιουλίου. Μόνο λίγοι άνθρωποι γνώριζαν τον ρόλο του. Ο Ιωαννίδης δικαιολόγησε αυτήν την ενέργεια ισχυριζόμενος ότι αν είχε ενημερώσει πολλούς ανθρώπους, θα έκαναν προτάσεις, συμβουλές, εναλλακτικές λύσεις και θα δημιουργούσαν πιθανά προβλήματα. Πρόσθεσε ότι ενήργησε με την παρόρμηση της στιγμής.

Ο Ιωαννίδης δήλωσε ότι το παιχνίδι τελείωσε τώρα για τον Μακάριο, ότι οι Ελληνοκύπριοι τον είχαν εκδιώξει, ότι η Εθνική Φρουρά και οι Έλληνες αξιωματικοί είχαν βοηθήσει τους εθνικιστές Ελληνοκύπριους αδελφούς και ότι μόνο η αντίσταση ήταν τώρα στην Πάφο.

Σε ερώτηση αν ο Μακάριος ήταν ακόμα ζωντανός, απάντησε «Ποιος νοιάζεται; Τώρα δεν έχει καμία εξουσία και κανείς, αν πιστεύει στην αρχή της μη παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις του κυρίαρχου έθνους, δεν θα τον βοηθήσει- ούτε καν οι Ρώσοι, εκτός αν τους ζητήσουν οι Τούρκου αλλά οι Τούρκοι απλά δεν νοιάζονται» (the Turks just don’t care).

Πόσο μακριά νυχτωμένος ήταν…

Ο άνθρωπος της CIA του έκανε και άλλη ερώτηση. Εάν οι Έλληνες ήταν σε άμεση επαφή με τους Τούρκους. Ο ταξίαρχος δήλωσε ότι «δεν ενοχλήσαμε τους Τούρκους, δεν έχουμε δηλώσει την ένωση. Οι Τούρκοι συμφωνούν ότι «το κύριο αγκάθι» (σ.σ. δηλαδή ο Μακάριος) έχει φύγει. Δεν έχω επαφή με τους Τούρκους». Εξέφρασε και την άποψη ότι η Ελλάδα και η Τουρκία θα μπορούσαν τώρα να προχωρήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον να καθίσουν, να μιλήσουν και να λύσουν τις διαφορές τους.

 

Μοίραζε και τα πετρέλαια του Αιγαίου

 

Σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, οι Έλληνες μπορεί ακόμη και να είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τα κέρδη των ευρημάτων πετρελαίου σε μια κοινή εταιρεία εξερεύνησης!!!  Ωστόσο, η Ελλάδα δεν θα παραδώσει ποτέ την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου γιατί αυτό θα σήμαινε τον τουρκικό έλεγχο των ελληνικών νησιών. Εξέφρασε επίσης την πεποίθηση ότι οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν πιθανώς να λύσουν τις διαφορές τους ειρηνικά, ήσυχα και φιλικά.

Έκανε όπως ανέφερε ο Αμερικανός πρεσβευτής στην αναφορά του και χιούμορ.

Αστειεύτηκε ακόμη και ότι σε ένα χρόνο ή ίσως πιο ρεαλιστικά σε δέκα χρόνια, οι Τούρκοι θα ήθελαν να πουλήσουν το μερίδιό τους στην Κύπρο για αυξημένο ποσοστό δικαιωμάτων πετρελαίου!!! Και σε απάντηση ερώτησης, ο Ιωαννίδης επανέλαβε ότι δεν είχε επαφή με Τούρκο αξιωματούχο. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι οι Τούρκοι «γνώριζαν επίσημα» ότι η ένωση δεν ήταν ο στόχος σε αυτό το σημείο και ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν προτίμησαν καμία αιματηρή δράση εναντίον Τουρκοκυπρίων.

Όταν ρωτήθηκε για λεπτομέρειες σχετικά με την τύχη του Μακάριου, ο Ιωαννίδης δήλωσε ότι σύμφωνα με τις ελληνικές πληροφορίες, ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ζωντανός και στα χέρια Βρετανών στην βάση της Επισκοπής. Είχε πάει εκεί με τη βοήθεια Καναδών και Βρετανών.

Σε αυτό το σημείο, ο Ιωαννίδης συνόψισε αυτή την κρίσιμη συνομιλία ως εξής:

α) Τόνισε ότι είχε έναν Θεό. Σίγουρα δεν ήταν αντιαμερικανός. Ακόμη και ένας βλάκας χρειαζόταν μια θέση για να είναι συνδεδεμένος και στην περίπτωσή του, αυτές  ήταν οι Η.Π.Α.

β) Η βιαστική απόφασή του στις 13 Ιουλίου μπορεί να ήταν ανόητη. Αντί να εγκαταλείψει την Κύπρο και να αφήσει τις Η.Π.Α. να ανησυχούν για τη μοίρα της και να ρίξουν χρήματα, είχε αφήσει την αγάπη για τη χώρα, μια ηθική υποχρέωση στους Ελληνοκύπριους εθνικιστές και το «φιλότιμο» του  (“philotimo” στο πρωτότυπο κείμενο του τηλεγραφήματος) να παρακάμψουν τη λογική και να βοηθήσει τους Ελληνοκύπριους.

γ) Η Ελλάδα θα έκανε ό, τι ήταν απαραίτητο για να διατηρήσει την εθνική της ταυτότητα και να παραμείνει αντικομμουνιστική. Αν αυτό σήμαινε ότι θα διατηρούσε τη Γυάρο ανοιχτή, θα έμενε ανοιχτή όσο ήταν απαραίτητο  (σ.σ. Η Γυάρος είχε ξανανοίξει επί καθεστώτος Ιωαννίδη και εστάλησαν εκεί πολιτικοί κρατούμενοι αντίπαλοι της χούντας) Πράγματι, είχε δώσει εντολή σε έναν Έλληνα αξιωματούχο να πει επίσημα στους Βρετανούς ότι όποτε οι Βρετανοί άφηναν ελεύθερους Ιρλανδούς πολιτικούς κρατούμενους από τις βρετανικές φυλακές, θα ελευθέρωνε ο ίδιος τους 42 Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους στη νησί αυτό!!!

*Ο Νίκος Σαμψών

δ) Προσωπικά δεν του άρεσε ο Νίκος Σαμψών (σ.σ. τον εγκατέστησαν οι πραξικοπηματίες ως Πρόεδρο της Κύπρου), αλλά αυτή ήταν η ελληνοκυπριακή εθνικιστική απόφαση. Είπε ότι ο Σαμψών κατά τη γνώμη του ήταν «τρελός». Εν είδει χιούμορ ανέφερε ότι ο νέος Κύπριος υπουργός Άμυνας Δημητρίου ήταν πολύ φιλοαμερικανός και ότι η αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία σύντομα θα το συνειδητοποιούσε αυτό. Γνώριζε επίσης τον Δημητρίου προσωπικά.

Η συνάντηση αυτή, έκλεισε με χειραψία και στο τέλος της συνομιλίας, ο δικτάτορας δήλωσε: «Θυμηθείτε και εμείς πιστεύουμε σε μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και κυρίαρχη Κύπρο, πιστεύουμε επίσης στη μη παρέμβαση, μαζί με τους Τούρκους και ειδικά με τον Κίσινγκερ. Πιστεύουμε επίσης ότι οι Κύπριοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να λύσουν τα δικά τους προβλήματα, είτε είναι Ελληνοκύπριοι, ή Τουρκοκύπριοι ή και τα δύο».

        Στο φάκελο της Κύπρου που είναι αναρτημένος στον ιστότοπο της Βουλής, αναφέρεται ότι ο Τάσκα είχε εντολή από τον Κίσσιγκερ να συναντήσει τον Ιωαννίδη, γιατί οι Αμερικανοί είχαν πληροφορίες ότι ο Ιωαννίδης κάτι σχεδίαζε στην Κύπρο. Γράφει συγκεκριμένα στη σελίδα 199 τα ακόλουθα:

        «Η CIA προ της 15^ης Ιουλίου 1974. Είχε προφανώς  ενημερώσει το STATE DΕPARTMENT ο Ιωαννίδης ότι σχεδίαζε κάποια "ενέργεια κατά του Μακαρίου στην Κύπρο". Η πληροφορία αυτή φαίνεται ότι, παρά το ότι μετεδόθη δύο ή τρεις φορές, αξιολογήθηκε ως ακριβής μόλις  κατά τα τέλη Ιουνίου. Εδόθη εντολή στον Τάσκα να έλθει σε προσωπική επαφή με τον Ιωαννίδη και να τον αποτρέψει. Ο Ιωαννίδης δεν τον δέχθηκε ποτέ, αλλά ο Τάσκα μεταβίβασε τα μηνύματα προς αυτόν μέσω των μυστικών υπηρεσιών…».

Τελικά ο Ιωαννίδης έκανε αυτό που ήθελε...  Χαλάλι τα ποτήρια, αλλά έσπασε την Κύπρο σε δύο κομμάτια. Και αυτό δεν συγχωρείται. 

 

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

ΠΗΓΗ:

 *Αμερικανικά Εθνικά Αρχεία (https://history.state.gov/historicaldocuments/frus1969-76v30/d88)

*Προεδρικό Υλικό Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον,