Πρόταση για προσφυγή στη Χάγη

*31 Μαΐου 1975. Κωνσταντίνος Καραμανλής και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ συναντιούνται στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.

Γράφει ο κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΡΙΖΑΣ*

Το 1974 υπήρξε έτος καμπής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς εκτός από το Κυπριακό, αποκρυσταλλώθηκαν οι διαφωνίες μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας σχετικά με θέματα που αφορούσαν το Αιγαίο: Ένα ζήτημα ήταν το εύρος των χωρικών υδάτων, επί του οποίου η Αθήνα δήλωνε ότι διατηρεί το δικαίωμα επέκτασης από τα 6 στα 12 μίλια, ενώ η Άγκυρα αντέτεινε ότι αυτό θα σήμαινε μετατροπή του Αιγαίου σε ελληνική λίμνη.

Συναφές ζήτημα ήταν το εύρος του εναερίου χώρου 10 μιλίων που διατηρούσε η Ελλάδα από το 1931. Επ’ αυτού η Άγκυρα διαμαρτυρήθηκε, με την έκδοση «NOTAM» τον Αύγουστο του 1974 αλλά και «εμπράκτως» με την παραβίαση της ζώνης πέραν των 6 μιλίων, ζητώντας την εναρμόνισή του με το εύρος των 6 μιλίων των χωρικών υδάτων. Επίσης, παρέμενε εκκρεμές το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.

Η Ελλάδα, βασιζόμενη στο διαμορφούμενο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, υποστήριζε ότι και τα νησιά διαθέτουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας, σε αντίθεση με την Τουρκία, που επικαλείτο «ειδικές συνθήκες» στο Αιγαίο, στην ουσία την ύπαρξη διάσπαρτων νησιών και νησίδων.

Στο πλαίσιο αυτό η Άγκυρα επεδίωκε μια ρύθμιση πέραν του ισχύοντος δικαίου ώστε να διαχωρίσει την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου σε δύο ίσα μέρη, θεωρώντας τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου προέκταση της Ανατολίας. Η Άγκυρα χαρακτήριζε ακόμα τη στάθμευση ελληνικών μονάδων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου παραβίαση των Συνθηκών της Λωζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947 που προέβλεπαν την αποστρατιωτικοποίησή τους.

Επέμβαση του στρατού στην Τουρκία, το 1971

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.kathimerini.gr/999158/gallery/epikairothta/kosmos/epemvash-toy-stratoy-sthn-toyrkia

*Απρίλιος 2012. Το πλακάτ με το πρόσωπο του Γκεζμίς (αριστερά) κρατούν σε μία ακόμη εκδήλωση διαμαρτυρίας οι συγγενείς των θυμάτων της χούντας που εγκαθίδρυσε ο Κενάν Εβρέν το 1980.

Του κ. MOGENS PELT*

Στις 12 Μαρτίου 1971, οι στρατιωτικοί στην Τουρκία ανέτρεψαν την εκλεγμένη κυβέρνηση. Αυτό συνέβαινε για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο της δεκαετίας. Αντίθετα από το κλασικό στρατιωτικό κίνημα της 27ης Μαΐου 1960, η επέμβαση του στρατού τον Μάρτιο του 1971 υλοποιήθηκε μέσω ενός υπομνήματος, που ζητούσε την παραίτηση του πρωθυπουργού Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και τον διορισμό μιας μη-πολιτικής κυβέρνησης. Η Βουλή θα εξακολουθούσε να λειτουργεί.

Το κίνημα του 1971 πραγματοποιήθηκε στο μέσον του τουρκικού «1968». Καταλήψεις πανεπιστημίων, συγκρούσεις μεταξύ των φοιτητών και της αστυνομίας αλλά και μεταξύ δεξιών και αριστερών ομάδων, καθώς και απεργίες βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη. Το ίδιο και ο αντιαμερικανισμός, οι ρίζες του οποίου βρίσκονταν στη δημοσίευση της περιβόητης επιστολής του προέδρου Λίντον Τζόνσον προς τον πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού, με την οποία οι Αμερικανοί είχαν προειδοποιήσει, το 1964, ότι αν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, οι ΗΠΑ δεν θα εγγυόνταν πως το ΝΑΤΟ θα προστάτευε την Άγκυρα σε περίπτωση σοβιετικής αντίδρασης.