Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

5 Μαρτίου 1913: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α' ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

*Ο βασιλεύς Γεώργιος νεκρός





Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


          Η δολοφονία του βασιλέως Γεωργίου του Α΄ στη Θεσσαλονίκη το 1913, υπήρξε γεγονός καταλυτικής σημασίας στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
          Τη δραματική αυτή δολοφονία, όταν  κορυφώνονταν οι ελληνικοί πολεμικοί θρίαμβοι, που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου μας, θα θυμηθούμε σήμερα.
          H δολοφονία του βασιλέως Γεωργίου το 1913 στη Θεσσαλονίκη, συγκλόνισε το Έθνος.

*Πρωτοσέλιδο της εφημεριδας ΕΜΠΡΟΣ με την είδηση της δολοφονίας


          Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ανήγγειλε τη δολοφονία στη Βουλή, στην οποία κατά την περιγραφή της εποχής, οι βουλευτές προσήλθαν με μέλανα ενδύματα, ενώ οι κυρίες στο θεωρείο ήταν μελανειμονούσες και με μαύρα καπέλα, κατά την περιγραφή της εποχής.
          Ο Βενιζέλος εξέφρασε τη βαθύτατη οδύνη του γιατί «ο βασιλεύς Γεώργιος πληγείς υπό δολοφόνου χειρός εν Θεσσαλονίκη χθες το απόγευμα, καθ’ ήν στιγμήν επέστρεφε εκ περιπάτου, εξέπνευσε μετ’ ολίγας στιγμάς».  Ταυτόχρονα, δεν έκρυψε την ανησυχία της Ελλάδας, επισημαίνοντας ότι η δολοφονία έγινε πριν ακόμα κατοχυρωθούν διεθνώς τα αποτελέσματα των πολεμικών θριάμβων της χώρας, στο Βαλκανικό Μέτωπο.
          Ο Γεώργιος Θεοτόκης, υπογράμμισε ότι «δολοφόνος χειρ έκοψε το νήμα της ζωής του βυθίσασα εις οδύνην και λύπην και εις βαθύτατον πένθος ολόκληρον το Έθνος».
          Ο Δημήτριος Ράλλης τόνισε, ότι «ο μιαρός κακούργος δεν έπληξε τα στέρνα του αοιδίμου βασιλέως. Έπληξεν αυτό το Έθνος και εν τη κακουργία αυτού υπερέβαλε τον Ηρόστρατον και τον Εφιάλτην».
          Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ από τις 29 Οκτωβρίου 1912 είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να υπογραμμίσει με έμφαση, την ελληνική κυριαρχία στη Μακεδονία.
*Λαϊκή λιθογραφία, που απεικονίζει τη στιγμή της δολοφονίας

          Η αποτρόπαια δολοφονία έγινε το απόγευμα της 5ης Μαρτίου 1913. Ο Γεώργιος συνήθιζε κάθε απόγευμα να κάνει περίπατο στους δρόμους της πόλης και μάλιστα χωρίς αυστηρά μέτρα ασφαλείας.
          Εκείνο το μοιραίο απόγευμα, ο άνθρωπος που τον δολοφόνησε, ο Αλέξανδρος Σχινάς, καταγόμενος από τις Σέρρες, πλησίασε το βασιλιά από πίσω και τον πυροβόλησε με περίστροφο. Ο Γεώργιος εξέπνευσε καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο.

*Ο δράστης της δολοφονίας Αλέξανδρος Σχινάς

          Επικράτησε αναστάτωση. Η κυβέρνηση στην Αθήνα, ειδοποιήθηκε αμέσως με τηλεγράφημα.
          Τα ελατήρια του Σχινά δεν διαλευκάνθηκαν ποτέ, γιατί λίγες μέρες αργότερα ο δράστης αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τα παράθυρο του Διοικητηρίου, όπου εκρατείτο ανακρινόμενος.
          Για το θάνατο του Γεωργίου, αμέσως επικράτησε μια μεταφυσική ερμηνεία, συνδεδεμένη με τη δεισιδαιμονία περί τον αριθμό 13. Ο ίδιος ο μονάρχης, απέφευγε να ορκίζει στις 13 κάθε μηνός κυβερνήσεις και υπουργούς αλλά και να παίρνει σοβαρές αποφάσεις. Το έτος της δολοφονίας του έληγε σε 13. Τα χρόνια που βασίλεψε ήταν 49 και η πρόσθεση των αριθμών 4 συν 9 μας δίνει άθροισμα 13.
          Αργότερα όμως, κυρίως από τα χρόνια του Διχασμού και μετά, διατυπώθηκε και άλλη ερμηνεία, συνομωσιολογική. Τη δολοφονία, έλεγαν οι οπαδοί αυτής της θεωρίας, οργάνωσαν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, για να καταλάβει το θρόνο της Ελλάδας ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, που θεωρείτο φιλικότερα προσκείμενος προς την Γερμανία, ενώ ο Γεώργιος ήταν αγγλόφιλος. 
          Δεν λίγοι και εκείνοι, που πιστεύουν, πώς αν δεν εξέλιπε τότε ο βασιλεύς Γεώργιος, δεν θα ακολουθούσε η σύγκρουση Βενιζέλου- Κωνσταντίνου, που οδήγησε τη χώρα στον Διχασμό.
          Η κηδεία του Γεωργίου στην Αθήνα, όπου μεταφέρθηκε η σορός του, υπήρξε πάνδημη.
          Ο Γεώργιος Σουρής, έγραψε στο «Ρωμηό» τους στίχους:

«Μαυρίλ’ απλώνεται παντού, σε πλάτη και σε μήκη
Μαύρος κι ο Πύργος ο Λευκός μέσ’ στη Θεσσαλονίκη
Κι εκεί που τον εσκότωσαν ανάβει μια καντήλα,
Πούναι το φως της παγερό, καρδιάς ανατριχίλα». 
*Η κηδεία του Βασιλέως Γεωργίου Α'

          Στις 8 Μαρτίου 1913 έγινε στη Βουλή, η πανηγυρική συνεδρίαση της Βουλής για την ορκωμοσία του νέου βασιλέως του Κωνσταντίνου.
*Η ορκωμοσια του Βασιλέως Κωνσταντίνου


    Και δεν ήταν μόνο οι δεισιδαιμονίες για τον αριθμό 13. Υπήρχαν και άλλες θεωρίες περί τον αριθμό 18 και μάλιστα από τις 5 Δεκεμβρίου 1873.Διαβάστε τι έγραψε από τότε η εφημερίδα "Παλιγγενεσία":


ΑΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

*Η κηδεία του Βασιλέως Γεωργίου Α΄ στην Αθήνα

*Η νεκρική πομπή διέρχεται από την Πλατεία Ομονοίας


*Το πρωτοσέλοδο του "Νουμά"

*Το πρωτοσέλιδο του "Ρωμηού"






12 σχόλια:

  1. Είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνουμε την ιστορία μας... Ισως μας βοηθήσει μελλοντικά να κάνουμε λιγότερα σφάλματα... Την Καλημέρα μου συμπατριώτη!
    Δήμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. good morning Pant..looks like some intersting pics you post and comment on..i believ you did mention some sort of translator because it is all greek to me (so to speak) not a language that the indigenous people of turtle island are familiar with..am interetsed though. Valerie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χωρίς να είναι και τίποτε σπουδαίο (το αντίθετο θα έλεγα), πιστεύω πως στα χρόνια εκείνα τα καθοριστικά, θα λειτουργούσε καλύτερα απ τον γιό του...

    ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΝΑΡΤΖΙΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  4. Πάρα πολλά σφάλματα έχουμε κάνει και κάνουμε


    Rosemarie Marcopouliotou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μιχάλη, σίγουρα, γιατί ο Γεώργιος ήταν πιο ώριμος, συνετός και ψύχραιμος και κυρίως αγγλόφιλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οποιος δεν μελετάει την ιστορία απο τις πηγές της ,αλλα απο τα βιβλία που άλλοι έγραψαν για τα ιστορικά γεγονότα που δεν εζησαν, είναι άξιος της μοίρας του... Απλά, τι φταίμε εμείς οι υπόλοιποι επειδή κάποιοι με την ψήφο τους καθορίζουν την δική μας ζωή?

    Manuela Mathioudaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παντελή μου,το διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα που το είχες αναρτήσει και το κοινοποίησα κι εγώ.Είναι εξαιρετικό κείμενο και κατατοπιστικό.Το παραπάνω δημοσίευμα, δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν περιέχει ιστορικές ανακρίβειες.

    Lilian Das

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το δικό μου είναι ακριβές και επιμένω.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάνω σ' αυτό δεν έχω καμιά αμφιβολία Παντελή μου...!

    Lilian Das

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Andreas Makrides
    Η πολιτική τρομοκρατία, (ή για άλλους "ένοπλη πάλη") είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της ανθρώπινης Ιστορίας, καθώς ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της συναντά κανείς από ανιδιοτελείς ιδεολόγους και πατριώτες, μέχρι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, παράφρονες και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου - χωρίς να είναι πάντα δεδομένη η διάκριση μεταξύ τους.

    Στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρξε μια έξαρση της πολιτικής τρομοκρατίας, με κορυφαία γεγονότα τη δολοφονία της Πριγκήπισσας Σίσσυ από τον αναρχοπαράφρονα Λουίτζι Λουτσένι, τη δολοφονία του υπουργού Εσωτερικών της Ρωσίας Βιάτσεσλαβ Πλέβε από ένοπλη ομάδα της οποίας ηγείτο ο πράκτορας της τσαρικής Ασφάλειας (και υφιστάμενός του Πλέβε) Έβνο Αζέφ - και βεβαίως τη δολοφονία του Αρχιδούκα της Αυστρίας, Φραγκίσκου Φερδινάνδου από τον Σέρβο εθνικιστή, Γκαβρίλο Πίντσιπ, που απετέλεσε και αφορμή για το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

    Ο Γεώργιος Α', υπήρξε μετριοπαθής και λαοφιλής μονάρχης και η δολοφονία του έβλαψε την Ελλάδα από πολλές απόψεις, όπως τουλάχιστον αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Δεν είναι δυνατόν ωστόσο να κατηγορούμε εαυτούς για τη δολοφονία του. Ο Σχινάς δεν εκπροσωπούσε κανέναν άλλον πλην του εαυτού του, και δεν αποδείχθηκε πως είχε οποιαδήποτε άλλη πολιτική ατζέντα, πλην εκείνη των παρορμήσεων της ταραγμένης του φύσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...