Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Ναζιστικές θηριωδίες στην Ελλάδα



Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=420215&wordsinarticle=Τομαή
*Παντού θρήνος από τις συνεχείς εκτελέσεις

                                                                     *Οι φάκελοι του ΥΠΕΞ 
για τις σφαγές σε πάνω 
από 60 πόλεις και χωριά 
την περίοδο της Κατοχής

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

Κανένας δεν µπορεί να διαφωνήσει µε τη διαπίστωση ότι όσο διαρκούν εγκλήµατα µίσους, εχθρικής αδιαλλαξίας ή εθνικής κάθαρσης η ανθρωπότητα δεν µπορεί να επαίρεται για τον πολιτισµό της. 
Και, δυστυχώς, εγκλήµατα αυτού του είδους συνεχίζονται ως τις µέρες µας- µπορεί µακράν της Ευρώπης, αλλά εν τούτοιςσυνεχίζονται. Οπως πολύ συνετά και µε σοφία σηµειώνει στο τελευταίο βιβλίο του ο Οικουµενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολοµαίος, «σ’ αυτόν τον πλανήτη που δηµιούργησε για όλους µας ο Θεός υπάρχει χώρος για όλους», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το πόσο είναι ικανή η φαυλότητα να υποβιβάσει στο έσχατο σηµείο την ανθρώπινη φύση. 

Οι µαρτυρίες που παρατίθενται προέρχονται από φακέλους του ΥΠΕΞ µε ένδειξη «Ναζιστές εγκληµατίες πολέµου» και αφορούν αλληλογραφία του έλληνα εκπροσώπου στα Ηνωµένα Εθνη και του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκληµάτων Πολέµου (Greek Νational War Crimes Office). 


Στους συγκεκριµένους φακέλους του ΥΠΕΞ καταγράφονται εγκλήµατα σε πάνω από 60 πόλεις και χωριά της ελληνικής επικράτειας, ανεβάζοντας τον αριθµό των κατηγορουµένων σε εκατοντάδα και πλέον. Αναλυτικότερα, αναφέρονται οι περιπτώσεις κατά υποφάκελο (1946 / 1.3, τµήµα 1/1, 2, 3 και 4). 

1. Βοιωτία- Κωπαΐδα, Δοµβραίνα Βρασταµίτες και Αλίαρτος: Κατηγορούµενος ο διοικητής της Εταιρείας Κωπαΐδος Otto ή Orst Magers για δολοφονίες αµάχων, πλιάτσικο, απρόκλητες καταστροφές ιδιωτικής περιουσίας και εκτέλεση 50 οµήρων στους Βρασταµίτες. Ο Κιουσόπουλος σηµειώνει στην έκθεσή του µε αρ. 19 ότι ο Magers είχε εγκατασταθεί µερικά χρόνια προτού ξεσπάσει ο πόλεµος ως γεωπόνος στην περιοχή, απεδείχθη όµως ότι ήταν µυστικός πράκτορας της Γκεστάπο που ενεδύθη αµέσως τη στολή του γκεσταπίτη και ανέλαβε τη διεύθυνση της Βρετανικής Εταιρείας Κωπαΐδος πουλώντας στη µαύρη αγορά σηµαντικό µέρος της περι ουσίας της προς ίδιον όφελος. 

Δίστοµο: Πάνω από 1.000 νεκροί, από τα γνωστότερα εγκλήµατα κατά της ανθρωπότητας. Το χωριό ισοπεδώθηκε. Κατηγορούµενοι ο πτέραρχος Helmuth Felmy και ο συνταγµατάρχης Frans. Επί σης οι διαβόητοι Ες Ες ταγµατάρχης Rickert, ανθυπολοχαγός Zabel και αρχιλοχίας Willy Yannis. Συνεργός η µεταφράστρια των Ες Ες Johanna. 

Σπερχειάδα: Σφαγή 26 υπέργηρων που δεν µπόρεσαν να εγκαταλείψουν την πόλη. Πλιάτσικο οικιών και τοποθέτηση ναρκών που αποδεκάτισαν όσους επέστρεψαν στο χωριό. 

Λιβαδειά: Κατηγορούµενοι ο Hauptwann Hollmann, οι υπολοχαγοί Bockl, Hilbig και Rode, ο αρχιλοχίας των Ες Ες Willy Yannis και ο γραµµατέας Karl Paar για δολοφονίες αµάχων, οµηρεία, πλιάτσικο και πυρπολήσεις οικιών. 

2. Αχαΐα- Βραχνέικα, Καµίνια, Θεριανό:
 Κατηγορούµενοι για εκτελέσεις αµάχων οι αξιωµατικοί του Συντάγµατος Κυνηγών Langer και Schweitzer. 


*Η σφαγή των Καλαβρύτων σε αναμνηστικό γραμματόσημα για την επέτειο των 50 ετών

Καλάβρυτα: Η πόλη- σύµβολο όπου συντελέστηκε ένα από τα µεγαλύτερα εγκλήµατα κατά της ανθρωπότητας µε περισσότερους από 700 νεκρούς (όλος ο ανδρικός πληθυσµός πλην δεκατριών που επέζησαν από τα τραύµατά τους κατά την εκτέλεση). Επιπλέον, 65 από τα 70 σπίτια της πόλης πυρπολήθηκαν αφού προηγουµένως λεηλατήθηκαν από καθετί πολύτιµο υπήρχε σε αυτά, µαζί και τα ζωντανά κάθε νοικοκυριού. 

Κατηγορούµενοι ο στρατηγός Neubacher, στρατιωτικός διοικητής Πα τρών, ο σύνδεσµος µε τους Ες Ες λοχαγός Grohman, ο λοχαγός Dannhausen, ο ταγµατάρχης Ehrenberger, ο συνταγµατάρχης Wölfinger, οι ανθυπολοχαγοί Jacobs Pless και Franke, ο αγνώστου βαθµού Lang και το πολιτικό προσωπικό της διοίκησης Πατρών αποτελούµενο από τους Bock, Koch, Borsdorf, Döhnert, Bruan και Müller. 

3. Αρκαδία-Τρίπολη: Κατηγορούµενοι οι αξιωµατικοί της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών Dauner και Starks για εκτελέσεις πολιτών. Στη διάρκεια του πολέµου o Starks θησαύρισε από χρήµατα που αποσπούσε για να σώσει δήθεν τις ζωές µελλοθανάτων. 

Μεγαλόπολη: Κατηγορούµενος ο λοχαγός Guntle για δολοφονίες αµάχων στην πόλη και στο κοντινό χωριό Γέφυρα. Επίσης ο ταγµατάρχης Donher Krombois για εκτελέσεις αµάχων άνευ δίκης. 

4. Γρεβενά: Κατηγορούµενος για εκτελέσεις αµάχων ο Ες Ες Diorner, µε έδρα τον Βόλο. Ο ίδιος ευθυνόταν και για την πυρπόληση οικιών στην πόλη. 

5. Βέροια: 
Κατηγορούµενοι οι αξιωµα τικοί της Κοµαντατούρ Diemre, Budde και Marxen για εκτελέσεις αθώων πολιτών. 

6. Άργος: Κατηγορούµενος ο ταγµατάρχης Gaspar, διοικητής της 117ης Με ραρχίας, για βασανιστήρια και εκτελέσεις ως αντίποινα για ενέδρα σε βάρος τριών γερµανών στρατιωτών που έστησαν οι αντάρτες της περιοχής. 

*Διδυμότειχο: Η κεντρική πλατεία. Διακρίνεται η σβάστικα που κυματίζει. 
Φωτογραφία Θεόδωρου Κιολιού

7. Διδυµότειχο: Κατηγορούµενοι οι αξιωµατικοί της Γκεστάπο Künle και Bose για εκτελέσεις 12 αµάχων ως αντίποινα για την αντιστασιακή δράση αντάρτικων οµάδων στην περιοχή. Επίσης οι Bechan και Von Kruse της Στρατιωτικής ∆ιοίκησης Εβρου για τον εκτοπισµό 800 εβραίων της πόλης, που εξοντώθηκαν στα κρεµατόρια. 

8. Κυπαρισσία (χωριό Τερψιθέα): Κατηγορούµενος ο Karl Dietrich του 1008ου Τάγµατος Ιππικού για το ξεκλήρισµα µιας ολόκληρης οικογένειας (του Ν. Αναγνωστόπουλου), από το επτάµηνο βρέφος ως την υπέργηρη κατάκοιτη πρόγονή του, ως αντίποινα για την αντιστασιακή δράση ανταρτών της περιοχής. 

9. Έδεσσα: 
Κατηγορούµενος ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής, συνταγµατάρχης Von Iberlein για δολοφονίες αµάχων και λεηλασίες οικιών ύστερα από πλιάτσικο. 

Σοβαρότερο κατηγορητήριο εξεδόθη επίσης σε βάρος του Karl Hilzinger για δολοφονίες αµάχων της πόλης, εγκλεισµούς και εθνολογική αλλοίωση του πληθυσµού σε συνεργασία µε τη διαβόητη βουλγαρική ΟΧΡΑΝΑ. 

10. Μήλος: Κατηγορούµενος ο αξιωµατικός του Ναυτικού Hans Kawelmacher για εκτελέσεις αθώων ως αντίποινα σε πράξεις σαµποτάζ αποθηκών πετρελαίου των ναζιστών ύστερα από βύθιση τάνκερ λόγω αεροπορικών επιδροµών των Συµµάχων. 

11. Ναυπλία (χωριά Μέρµπακας, Δένδρα και Πλατάνι): Κατηγορούµενος ο επικεφαλής της φρουράς Pust για λεηλασίες οικιών και εκτελέσεις πολιτών. 

12. Κορινθία: Κατηγορούµενοι ο ταγµατάρχης Von Mansdorf και ο λοχίας των ιταλών καραµπινιέρων Andrea Rossi για εκτελέσεις, εγκλεισµό και βασανιστήρια αµάχων, ο πρώτος στο Ξυλόκαστρο και ο δεύτερος στο Κιάτο. 

13. Σκύρος: Κατηγορούµενος ο λοχαγός Giovanni Lamfre για εκτελέσεις πολιτών. 

14. Σάµος: Κατηγορούµενοι οι ιταλοί αξιωµατικοί, συνταγµατάρχης Ιππικού Ungaro Mario, λοχαγός Cesare Troti και υπολοχαγός των καραµπινιέρων Antonio Lamberti για εκτελέσεις αµάχων στο χωριό Καστανιά. 

15. Κέρκυρα: 
Κατηγορούµενος ο υπολοχαγός Ernest Sloiter για πράξεις τροµοκρατίας και εκτελέσεις αµάχων καθώς και δύο ελλήνων αξιωµατικών κατά την τελευταία ηµέρα αποχώρησης των γερµανικών στρατευµάτων. 

16. Χίος: Κατηγορούµενος ο διοικητής της Κοµαντατούρ Wisbar ή Wissmar για βασανιστήρια προς απόσπαση πληροφοριών σε βάρος ντόπιων ψαράδων και του προέδρου της Κοινότητας Λιθίου. 


*O Γερμανός Heinz- Wilhelm Eck, κυβερνήτης του υποβρυχίου, ο οποίος καταδικάστηκε εις θάνατον δι' απαγχονισμού

ΣΤΟ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟ
Η βύθιση του ατµοπλοίου «Πηλεύς»
Οι κατηγορίες που, βάσει µαρτυριών επιζώντων, προσήψε το «Ελληνικόν Εθνικόν Γραφείον Εγκληµάτων Πολέµου», του οποίου προΐστατο ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ∆. Κιουσόπουλος, ήταν: βιασµοί, βασανιστήρια και σφαγές αµάχων, λεηλασίες περιουσιών, πυρπόληση ολόκληρων πόλεων και χωριών, οµηρείες πολιτών ή καταναγκασµός σε εργασία, εκτοπισµός και εξόντωση των Εβραίων της χώρας σε στρατόπεδα θανάτου, και, σε µία περίπτωση, καταβύθιση ενός ελληνικού ατµοπλοίου («Πηλεύς») που έπλεε για λογαριασµό του βρετανικού υπουργείου Πολέµου στα νερά του Β. Ατλαντικού από γερµανικό υποβρύχιο (U852) µε αποτέλεσµα τον θάνατο 8 Βρετανών και 16 Ελλήνων αξιωµατικών. Οι ελάχιστοι επιζώντες από την τορπίλη που έπληξε τον Πηλέα τον Ιανουάριο του 1944 εκτελέστηκαν όλοι, πλην δύο που διέφυγαν (οι Αντώνιος Λιόσσης, υποπλοίαρχος Ε.Ν., και ∆ηµήτριος Αργυρός, ναύτης). Οι τελευταίοι, στο Μεικτό Ελληνοβρετανικό Ναυτοδικείο που έλαβε χώρα στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 1945, έστειλαν µε τις καταθέσεις τους τρεις εκ των κατηγορουµένων Γερµανών «...εις θάνατον δι’ απαγχονισµού» οι οποίοι «εξετελέσθησαν εν Αµβούργω την 30ην/11/1945» (ΑΠ 162, 23 Οκτ. 1946 Κ. Α. Σαυρόπουλος, Ελληνας Αντιπρόσωπος στην Επιτροπή Εγκληµάτων Πολέµου των Η.Ε., από Λονδίνο). 

*Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι ιστορικός, πρεσβευτής σύμβουλος 
Α’ στο υπουργείο Εξωτερικών. 

16 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρον, όμως πόσοι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών διώχθηκαν και τιμωρήθηκαν; Μόνο ο Πούλος στη Δυτική Μακεδονία εκτελέστηκε, κάποιοι μετά τον πόλεμο θεωρήθηκαν και ήρωες. Εσχάτως κυκλοφορεί και στο Ίντερνετ σελίδα που εκθειάζει τα τάγματα ασφαλείας την Ελληνική Συμμετοχή στα SS!!!...
    Κρίτων Κοκκινάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Temas super interesanntes....
    Luz Mabel Gomez Fernandez

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου αρέσουν, όχι φυσικά οι ναζιστικές θηριωδίες, αλλά τα ιστορικά δημοσιεύματά σας προς ενημέρωση και γνώση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. προς πρωτο ανωνυμο:οι διαδικασιες για την τιμωρια των συνεργατων των Γερμανων ειχαν ξεκινησει, αλλα καποιοι φροντισαν εκεινη την περιοδο να σηκωσουν τα οπλα εναντιον της πατριδας τους, οποτε το κρατος δεν ειχε τετοιες πολυτελειες! Εν αναγκη συμμαχεις και με το διαολο οταν εχεις να αντιμετωπισεις χειροτερο εχθρο, εκτος και αν εσυ προσωπικα ηθελες να γινει η Ελλας κομμουνιστικος παραδεισος με συνορα στον Ολυμπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημερα και καλο Σ/Κ .Οχι μονο δεν διωχθηκαν αλλα δυστυχως ξεχαστηκαν.

    Konstantina Casadei

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα από τα δείγματα κατάπτωσης της κοινωνίας και της Δημοκρατίας μας, είναι και η δραστηριοποίηση των φυσικών και ιδεολογικών απογόνων των δωσιλόγων της Κατοχής, προκειμένου να αποδείξουν πως δήθεν «συμμάχησαν με τον διάολο για να προασπίσουν τα σύνορα της Ελλάδας κατά του κομμουνισμού». Χρησιμοποιώντας το Διαδίκτυο και επικαλούμενοι ως επί το πλείστον πλαστά ή παραπειστικά στοιχεία, εξορμούν προς άγραν ανυποψίαστων θυμάτων, κυρίως ανάμεσα στη νεολαία που είναι ιστορικά αστοιχείωτη.


    Τα Τάγματα Ασφαλείας ήσαν έμμισθα την ώρα που ο λαός λιμοκτονούσε υπό το βάρος της γερμανικής μπότας, και οι ηγέτες τους είχαν δώσει όρκους υπακοής στους ναζιστές πάτρωνές τους. Πλέον χαρακτηριστική είναι η ρήση του συνταγματάρχη Χ. Γερακίνη, που όντας επικεφαλής των Ταγμάτων Ασφαλείας της Εύβοιας σημειώνει στην αναφορά του προς την γερμανική διοίκηση: «Εκ των ημετέρων, εις Γερμανός στρατιώτης τραυματίας». Δυστυχώς ο Γερακίνης, όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε για την κατοχική του δράση, αλλά προβιβάστηκε και σε υποδιοικητή της Σχολής Ευελπίδων και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του υποστρατήγου. Όποιες κι αν είναι οι ευθύνες του κομμουνιστικού στρατοπέδου για την εμφύλια σύρραξη που επακολούθησε, πιστεύω πως τέτοια περιστατικά αποτελούν κρίμα για τον ελληνικό στρατό.


    Οι ναζιστικές θηριωδίες στην Ελλάδα, είναι κυριολεκτικά αμέτρητες. Δεν είναι μονάχα οι μαζικές σφαγές, η Βιάνος, το Δίστομο ή τα Κερδύλλια, μα και η πληθώρα των «ελασσόνων» περιστατικών που έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη όσων τα παρακολούθησαν. Στα μέρη μου το ’43, κρέμασαν τρία νέα παιδιά στην κεντρική πλατεία για τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση και εξανάγκασαν όλα τα σχολεία της πόλης, (ακόμα και τα Δημοτικά), να περάσουν να δουν τους κρεμασμένους και να παραδειγματιστούν. Ποιος άνθρωπος θα βίαζε με τέτοιο τρόπο την ψυχή ενός παιδιού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δίστοµο: Πάνω από 1.000 νεκροί, από τα γνωστότερα εγκλήµατα κατά της ανθρωπότητας. Το χωριό ισοπεδώθηκε. Κατηγορούµενοι ο πτέραρχος Helmuth Felmy και ο συνταγµατάρχης Frans. Επί σης οι διαβόητοι Ες Ες ταγµατάρχης Rickert, ανθυπολοχαγός Zabel και αρχιλοχίας Willy Yannis. Συνεργός η µεταφράστρια των Ες Ες Johanna

    George Tampakis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Επίσης μια απ' τις αμέτρητες ναζιστικές θηριωδίες ήταν και στο χωριό Δράκια του Πηλίου: http://anolehonia.blogspot.gr/2012/12/blog-post_14.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ηλίας Κοτρίδης
    Πολύ διαφωτιστικό το δημοσίευμα της κ. Τομαή αλλά ενημερώνω τόσο την ίδια όσο και όλους του Βήματος της Κυριακής ότι το πρώτο ολοκαύτωμα έγινε στα Άνω και Κάτω Κερδύλια Σερρών, την 17 Οκτωβρίου 1941 κατά το οποίο καταστράφηκαν δια πυράς τα δύο χωριά και εκτελέσθηκαν ,οι άνω των 14 ετών, 250 άρρενες κάτοικοί τους. Ελπίζω η μη αναφορά του γεγονότος αυτού να μην έγινε εσκεμμένα, αλλά να οφείλετε σε άγνοια μόνο. Όσο για προδοσία, εδώ, δεν έχουμε ατομική αλλά η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τις ανταρτικές ομάδες και τους αρχηγούς τους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός που όταν επέστρεψε ο, εκ των αρχηγών ομάδος, Γκένιος πέρασε από τα καμμένα χωριά και στη συνέχεια αυτοκτόνησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. 10 Σεπτεμβρίου 2014 ώρα 16.00
    Περιεκτικό και εμπεριστατωμένο το κείμενο της κ. Φωτεινής Τομαή.Θα ήθελα μόνο για το σχόλιο του κ Ανδρέα Μακρίδη να καταθέσω υπό μορφήν προβληματισμού τα ακόλουθα:
    Κατ αρχάς ήταν και είναι κατακριτέα από κάθε πλευρά η συγκρότηση και η δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας κατά τα δύο τελευταία χρόνια της κατοχής[1943-1944].
    Μέχρι σήμερα δεν έχω διαβάσει μία ενδελεχή και αντικειμενική έρευνα ή μελέτη για ποίους λόγους Μόνιμοι Αξιωματικοί εντάχθηκαν και έδρασαν σταα Τάγματα Ασφαλείας.Αξιωματικοί με πλείστα όσα αριστεία ανδρείας για την συμμετοχή των στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο,στην Μικρασιατική εκστρατεία και στο έπος του 1940-1941 έγιναν προδότες της πατρίδας των.Μήπως αναγκάσθηκαν για λόγους επιβίωσης να προβούν σ αυτήν την επονείδιστο πράξη;
    Είναι γνωστές σε πολλές περιοχές της χώρας οι επιθέσεις του ΕΛΑΣ εναντίον άλλων μικρότερων αντιστασιακών οργανώσεων[ΕΚΚΑ,Ελληνικό Στρατός,κ.α],προκειμένου να τις διαλύσει,γιατί δεν προσχωρούσαν σ αυτόν.Κάθε Έλληνας που δεν εντάσσονταν στον ΕΛΑΣ χαρακτηριζόταν από το ΚΚΕ-ΕΑΜ φασίστας,δωσίλογος ή συνεργάτης των Γερμανών. Ήταν και είναι έτσι;
    Θα ήθελα πολύ οποιοσδήποτε σχολιαστής να μας παρουσιάσει πλήρη και ακριβή στοιχεία,με παραπομπές σε επίσημα και έγκυρα έγγραφα για τους λόγους της συγκρότησης και δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας.
    Οι οποιοιδήποτε λόγοι δεν δικαιολογούν την οποιαδηποτε συνεργασία με τους ναζιστές κατακτητές.
    Κωνστ. Πατιαλιάκας
    Αντιστράτηγος ε.α

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κε Κοτρίδη

    Ο δάσκαλος και έφεδρος ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, Θανάσης Γκένιος (Λασσάνης) από την Τζουμαγιά των Σερρών, δεν αυτοκτόνησε, αλλά πέθανε πλήρης ημερών.


    Πιστεύω πως θα σας ενδιαφέρει να γνωρίζετε, πως η αντάρτικη ομάδα "Οδυσσέας Ανδρούτσος" της οποίας ηγείτο ο Θ. Γκένιος, μαζί με τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Περικλή Σταματόπουλο από την Κοίμηση Σερρών, υπήρξε η πρώτη αντάρτικη ομάδα της οργάνωσης "Ελευθερία" - της πρώτης ένοπλης οργάνωσης εθνικής αντίστασης στη Μακεδονία.


    Στρατιωτικός αρχηγός της "Ελευθερίας", υπήρξε μέχρι τις αρχές του 1942, ο συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, ο μετέπειτα επικεφαλής του 5/42 συντάγματος εθνικής αντίστασης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κε Παταλιάκα

    Οι απαντήσεις που ζητάτε στα ερωτήματά σας, και με την τεκμηρίωση που αξιώνετε, είναι αδύνατον να χωρέσουν σε ένα σχόλιο. Αμφιβάλλω δε, αν θα ήταν δυνατόν να χωρέσουν έστω και σε ένα βιβλίο. Θα προσπαθήσω ωστόσο να σας απαντήσω, όσο πιο περιεκτικά γίνεται.


    1) Το δωσιλογικό φαινόμενο, δεν είναι ελληνικό προνόμιο, αλλά αναπτύχθηκε σε όλες τις χώρες όπου κατακτήθηκαν από τους χιτλερικούς. Της προδοτικής κυβέρνησης της Γαλλίας, ηγήθηκε ο στρατηγός Πεταίν, ο οποίος υπήρξε ήρωας της Γαλλίας από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τη συγκρότηση φιλογερμανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, υποστήριζε από το εξωτερικό και ο Πλαστήρας, τον πατριωτισμό του οποίου, ουδείς διανοήθηκε να αμφισβητήσει. Ο δωσιλογισμός και η ενεργός συνεργασία με τον κατακτητή, δεν χαρακτηρίζουν λοιπόν μονάχα τους ιδεολόγους εθνικοσοσιαλιστές και τους αδίστακτους συμφεροντολόγους (δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έλλειψαν ούτε οι μεν, ούτε οι δε), αλλά και ανθρώπους που προβλέπανε την τελική νίκη της Γερμανίας.


    2) Αν ανατρέξετε στην ομιλία του Ιωάννη Μεταξά προς τους εκπροσώπους του Τύπου (30/10/1940) θα διαπιστώσετε πως ο ίδιος συστρατεύεται με τον αγγλοσαξιωνικό κόσμο, εκφράζοντας μεταξύ άλλων την πεποίθηση πως “...η κοσμοκρατορία διά την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος στην Δουνκέρκη. Ο πόλεμος διά τον Άξονα έχει χαθή...”. Μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι πολλοί άλλοι συμμερίζονταν τις απόψεις του Μεταξά. Τι προκρίνει λοιπόν κάποιος που έχει αυτή την άποψη; Λογικά, “να κρατηθούμε μέχρι να περάσει η μπόρα”, εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά. Αν δηλαδή στο αναμεταξύ κινδυνεύσει το κοινωνικό καθεστώς, δεδομένου ότι “ο πόλεμος έχει ήδη κριθεί”, η υπεράσπιση του κοινωνικού καθεστώτος έχει μεγαλύτερη σημασία στα μάτια μου από τον αγώνα κατά του κατακτητή.


    3) Στο παραπάνω πλαίσιο, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, διεξάγονται παράλληλοι πόλεμοι: Ο ένας αφορά τον ίδιο τον κατακτητή και την εθνική κυριαρχία. Ο δεύτερος αφορά το αστικό κοινωνικό καθεστώς – και ο τρίτος, την προστασία του Θρόνου (πολιτειακό καθεστώς). Οι τρεις πόλεμοι διαπλέκονται: Η εμφάνιση της Εθνικής Αντίστασης, θα αντιμετωπιστεί αρχικά από τις δωσιλογικές κυβερνήσεις με τη Χωροφυλακή – ενώ η κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής θα αρνηθεί επί μακρόν να αναγνωρίσει πολιτικά το ΕΑΜ και θα επιχειρήσει να ενισχύσει με κάθε τρόπο τις αστικές οργανώσεις αντίστασης (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, κλπ.), προκειμένου να θέσουν το ΕΑΜ στο περιθώριο. Παράλληλα, στις αστικές οργανώσεις θα αποσταλούν και ακροδεξιοί, εθνικιστές αξιωματικοί, προκειμένου να τις διαβρώσουν και να ακυρώσουν τον φιλελεύθερο χαρακτήρα τους. Σε ένα τέτοιο σκηνικό σημειώθηκε και η ανταρσία κατά του Δ. Ψαρρού στο 5/42 Σύνταγμα, που υπήρξε και η αφορμή για την διάλυσή του από τον ΕΛΑΣ και την άνανδρη δολοφονία του συνταγματάρχη. Σε ένα αντίστοιχο σκηνικό, βρέθηκαν το 1944 οι μη κομμουνιστικές οργανώσεις της Αθήνας, να συνεργάζονται με την Χ του Γρίβα και την ΡΑΝ του στρατηγού Βεντήρη – οργανώσεις που διατηρούσαν επαφές με την γκεσταπίτικη Ειδική Ασφάλεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. 4) Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στην ύπαιθρο, πολύ απλά δεν ενδιαφερόταν να βρεθεί μπλεγμένη σε ανορθόδοξο πόλεμο. Κακά τα ψέματα: Σε αντίθεση με την Αθήνα και τα αστικά κέντρα, η ύπαιθρος μπορούσε να αντέξει τις συνέπειες της Κατοχής – και μπορεί να μην είχε αντιρρήσεις για την διεξαγωγή ένοπλης αντίστασης, υπό τον όρο όμως, οι δραστηριότητες να γίνονταν κάπου αλλού. Το σχόλιο του χρήστη Ηλία Κοτρίδη πιο πάνω, είναι ενδεικτικό: “Αποκλειστική ευθύνη για την καταστροφή των Κερδυλλίων, φέρουν οι αντάρτες”. Στα Κερδύλλια, οι επικεφαλής του χωριού είχαν φτάσει μάλιστα να ζητήσουν τη βοήθεια των Γερμανών για την αντιμετώπιση των “ληστοκομμουνιστών”, για να εισπράξουν στη συνέχεια την ολοσχερή καταστροφή τους. Οι Γερμανοί, είχαν δώσει το στίγμα: Δεν μας αρκεί η ανοχή σας. Θέλουμε την ενεργό στράτευσή σας”. Με τιμητική εξαίρεση την Κρήτη, σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, οι αντάρτες θα κατηγορηθούν για τα γερμανικά αντίποινα – και αυτό συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.


    5) Στις ειδικού εθνικού ενδιαφέροντος, περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, ο κατακτητής χρησιμοποίησε επιδέξια το φόβητρο του εκβουλγαρισμού. Το δίλημμα που τέθηκε ενώπιον των Ελλήνων, ήταν η συστράτευση με τις κατοχικές αρχές ενάντια στον κομμουνισμό, ή η παράδοση της Μακεδονίας και της Θράκης στους Βουλγάρους. Στο πλαίσιο αυτό, η προπαγάνδα των δωσιλογικών αρχών, χρησιμοποίησε την προπολεμική θέση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, της Κομιντέρν και του ΚΚΕ περί “Ανεξάρτητης Μακεδονίας σε μια Βαλκανική Ομοσπονδία”, προκειμένου να καταδείξει πως το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εργάζεται συνειδητά υπέρ του “Σλαβισμού”, αφού η δραστηριότητά του εξοργίζει τους κατακτητές. Ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο, η μακεδονική Εκκλησία, σε αντίθεση με τη στάση του Αρχιεπισκόπου, σιώπησε ή ακόμα και χαιρέτισ τις διώξεις των Εβραίων, ενώ συνεργάστηκε και με τους κατακτητές στη διενέργεια προπαγάνδας κατά του “άθεου μπολσεβικισμού”. Και στο ίδιο πλαίσιο, μια εθνικιστική μακεδονική οργάνωση με αντιστασιακή προοπτική, η ΥΒΕ-ΠΑΟ, γρήγορα μετεξελίχθηκε σε οργάνωση της οποίας τα ένοπλα τμήματα έπαιζαν ρόλο ταγμάτων ασφαλείας ενάντια στον ΕΛΑΣ.


    6) Ο ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε από δεκάδες οργανώσεις αντίστασης που είχαν ήδη δημιουργηθεί ανά την Ελλάδα πριν την ίδρυσή του και την προσπάθεια συγκρότησής του σε τακτικό στρατό. Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει πως το ποιόν των ανθρώπων που συμμετέχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα, είναι πάντα και παντού το καλύτερο δυνατόν. Εξτρεμιστές όπως ο Οδυσσέας Γαλεάδης ή ο Θεόδωρος Σβέγγος, ή πρόσωπα που άφησαν αλγεινές εντυπώσεις στον πληθυσμό στον οποίον απευθύνονταν, έφτασαν να καταδικαστούν ακόμα και από το ίδιο το ΚΚΕ. Οι πράξεις τους αυτές, θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν στην αγκαλιά του κατακτητή, ακόμα και αν δεν συνέτρεχε άλλος λόγος.


    6) Πέραν βεβαίως από ανθρώπους που είχαν να επιδείξουν έντιμο βίο προπολεμικά, πέραν από τους πατριώτες αξιωματικούς στους οποίους αναφέρεστε, τα Τάγματα Ευζώνων και τα Τάγματα Ασφαλείας στη μεγάλη τους πλειοψηφία στελεχώθηκαν από πάσης φύσεως κοινωνικά αποβράσματα, φτωχοδιάβολους που έσπευσαν εκεί για ένα πιάτο φαΐ, (ανάμεσά τους ήταν και ένας κατοπινός πολιτικός που εμφανιζόταν σχεδόν ως...αρχηγός της εθνικής αντίστασης!), άλλους που δελεάστηκαν από τις υποσχέσεις για κατοπινή πρόσληψή τους στο Δημόσιο, ακόμα και από εξωμότες του ΚΚΕ που έσπευσαν για να εκδικηθούν πρώην συντρόφους τους. Στις δίκες που ακολούθησαν, οι πάντες είχαν μία ενιαία υπερασπιστική γραμμή: Πως “αναγκάστηκαν να καταταγούν γιατί τους κυνηγούσαν οι κομμουνιστές”. Το γιατί, δεν περιλαμβανόταν στις απολογίες τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αναζητώντας κε Παταλιάκα, επίσημα στοιχεία για τη δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας, ο ιστορικός προσκρούει κατ' αρχάς σε ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο: Κατά τη διάρκεια της Επταετίας, η ίδια η Χούντα που συνταξιοδότησε τους ταγματασφαλίτες, αποφάσισε την καταστροφή των σχετικών αρχείων.


    Μια που ζητήσατε ωστόσο, κάποιο επίσημο έγγραφο, επιλέγω να σας μεταφέρω κάποιες κρίσεις από τον πολιτικό προϊστάμενο των Ταγμάτων στην Εύβοια, τον Νίκο Αναγνωστόπουλο. Ο Αναγνωστόπουλος υπήρξε ο επικεφαλής του ΕΔΕΣ στην Εύβοια, ο οποίος το 1944 προσχώρησε σε ανοικτή συνεργασία με τον κατακτητή – κάτι που συνέβη επίσης με τον ΕΔΕΣ στη Θεσσαλία, καθώς και με τον προδοτικό “ΕΔΕΣ Αθηνών”.


    Ο ισχυρισμός του Αναγνωστόπουλου για τα Τάγματα Ασφαλείας, είναι η γνωστή καραμέλα των υπερασπιστών τους: “Άπαντες οι υπηρετήσαντες εις Μονάδας Ταγμάτων Αξιωματικοί και οπλίται, απλώς έλαβαν όπλα από τον Διάβολον τους Γερμανούς, δια να κτυπήσουν τον Διάβολον τους Εαμοκομμουνιστάς” (Β' τόμος, σελ. 306-7). Το γιατί ο ένας Διάβολος ήταν προτιμότερος από τον άλλο, δεν διευκρινίζεται.


    Κατά τον επικεφαλής του προδοτικού ΕΔΕΣ-Ευβοίας, “δεν είχον κανένα λόγον να ιδρυθούν τα Τάγματα Ασφαλείας, εάν ο ΕΛΑΣ δεν ενήργει σφαγήν εις βάρος πραγματικών (sic) Ελλήνων. Εάν ο ΕΛΑΣ εσκέπτετο εθνοπρεπώς και συνεργάζετο μετά των ΕΟΕΑ, με την ΕΚΚΑ και το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων Δημ. Ψαρρού (αλλά το Συν/ρχην Ψαρρόν κατέσφαξαν ο ΕΛΑΣ), τότε εις ουδεμίαν περίπτωσιν η Κατοχική Ελληνική Κυβέρνησις, Ιωάννου Ράλλη θα ίδρυεν τα Τάγματα Ασφαλείας και ούτε ο προγενέστερος αυτού, Κατοχικός Πρωθυπουργός, Στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου θα ίδρυεν την Πολιτοφυλακήν, αλλά το πολύ θα ενίσχυον την ηρωϊκήν Χωροφυλακήν και την Αστυνομίαν Πόλεων, ίνα μεριμνούν δια την παγίωσιν της ειρήνης και της Ασφαλείας εις τας πόλεις προπαντός”.


    Ακόμα περισσότερο, “πρέπει να είμεθα βέβαιοι όλοι οι Έλληνες, ότι αν έλειπεν αυτή η με τα σκιώδη δικαιώματα και την μειωμένην υπόστασιν Κατοχική Κυβέρνησις, ήτις επαγρυπνούσε και εμερίμνα να διατηρηθώσι προπαντός εις τας θέσεις των τα Σώματα Ασφαλείας, τότε ο Σλαύοι της Βαλκανικής, οι Αρβανίται των Αλβανικών Άλπεων, οι Βούλγαροι του Αίμου και οι πράκτορες της Μόσχας, από του θέρους του 1941 ακόμη, θα είχον κατακλύσει απ' άκρου εις άκρον την Ελληνικήν Πατρίδα” (Α' τόμος, σελ. 305).


    Ως εδώ, καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, πως ο Τσολάκογλου, ο Ράλλης και ο Λογοθετόπουλος, άνθρωποι που καταδικάστηκαν με τον πλέον επίσημο τρόπο ακόμα και από τον Παπάγο και τους Βρετανούς, ήταν πολύ καλοί και χρήσιμοι άνθρωποι, γιατί έσωσαν τη χώρα από τους κομμουνιστές που “έσφαζαν πραγματικούς Έλληνες” ήδη από το 1942 (όταν ο ΕΛΑΣ καλά-καλά δεν είχε στηθεί στα πόδια του). Τι γίνεται όμως, έστω και με τις υπόλοιπες αντιστασιακές οργανώσεις;


    Την απάντηση την δίνει ο Αναγνωστόπουλος στον πρώτο τόμο του έργου του:


    “Την εποχήν αυτήν, αρχάς 1943, όλα σχεδόν τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδος είχον πλαισιωθή από αντάρτας, ων οι αρχηγοί και καπεταναίοι από ιδιοτέλειαν ικανοποιήσεως ατομικών εγωιστικών παθών (sic), εξεκίνησαν από τας πόλεις δια να ανέλθουν εις τα όρη. Ο ΕΛΑΣ επεδίωκεν ως και αλλαχού του παρόντος διελάβομεν, την υποδούλωσιν της Ελλάδος εις τους Σλαύους. Η ΕΚΚΑ του Συνταγματάρχου Ψαρρού ησπάζετο τας αρχάς του ΕΛΑΣ και ευκαιρίαν εκαραδόκει να εύρη, ίνα εντάξη το Σύνταγμα 5/42 εις τον ΕΛΑΣ. Αυτό τουλάχιστον ομολογείται από πολλούς, συμπολεμιστάς του Ψαρρού, και αυτό εξάγεται από το Καταστατικόν της ΕΚΚΑ, εν ώ, με κεφαλαία γράμματα αναγράφεται, ότι “το καθεστώς της Ελλάδος εταπολεμικώς θα ήτο “Λαϊκή Δημοκρατία” δηλαδή Σλαυοκομμουνιστική τυραννία. Και το ΕΔΕΣ του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα; Και τούτο ηγωνίζετο, όχι αγώνα καθαρώς απελυθερωτικόν, αλλά δια μίαν “Προεδρευομένην Δημοκρατία” και ενίσχυσε το ΕΑΜ με 14 εκατομμύρια δραχμάς το 1942 και 1943 και εφυλάκιζαν οιονδήποτε βασιλόφρονα αξιωματικόν, ο οποίος θα ετόλμα να αρνηθή να υπογράψη δήλωσιν προσχωρήσεως εις τας Δημοκρατικάς Αρχάς του ΕΔΕΣ...”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο μεν ΕΛΑΣ λοιπόν, εργαζόταν για τους “πράκτορες της Μόσχας”, ο Ψαρρός για μια “σλαυοκομμουνιστική τυραννία” και ο Ζέρβας δεν εργαζόταν απλώς για απελευθέρωση, αλλά και εναντίον του βασιλιά. Εάν όμως ο ΕΛΑΣ συνεργαζόταν με τον “σλαυοκομμουνιστή” Ψαρρό και τον “προεδρικό” Ζέρβα, τότε ο Ράλλης δεν θα έφτιαχνε τα Τάγματα Ασφαλείας, αλλά θα άφηνε όλους αυτούς να αλωνίζουν ανενόχλητοι!


    Για το τέλος, παραθέτω χωρίς σχόλια, μία αποκαλυπτική παράγραφο από τον πρώτο τόμο του έργου του Αναγνωστόπουλου (σελ. 41), ο οποίος εκδόθηκε το 1950 – πέντε μόλις χρόνια μετά τη λήξη του Ολοκαυτώματος των Εβραίων:


    “Αλλ' όπως το αίμα του Χριστού ετιμώρησε τους σταυρωτάς του Εβραίους και τα τέκνα αυτών, αφού διελύθησαν ως Κράτος, διεσκορπίσθησαν εις όλον τον κόσμον και εις όλα τα επί της Γης Έθνη και καταδιώκονται (sic) από το πλείστον των Κρατών, ωσάν να πρόκειται περί πανώλους (sic) επικινδύνου δια τον Λαόν (sic), ή περί σάρακος φθοροποιού των κοινωνικών θεσμών της Χώρας (sic), ούτω και οι σύγχρονοι σταυρωταί και πεταλωταί αθώων πολιτών, μηδέ εξαιρουμένων αντιπροσώπων του Θεού, ιερέων, μοναχών, και γενικώς ιερωμένων εαμίται και κομμουνισταί, δούλοι της ύλης, ξένοι του ηθικού πνεύματος και αντίχριστοι, αιωνίως αυτοί και τα τέκνα των, θα δέχωνται επί ταις κεφαλαίς αυτών το αίμα αγνών Ελλήνων πατριωτών που εφραγγέλωσαν, έσφαξαν, ετυφέκισαν ή έρριψαν εις κρημνούς και εις βάραθρα”.


    Δεν νομίζω πως χρειάζεται να προσθέσω τίποτε άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. πρωτος αρχηγος στην πρωτη αντιστασιακη ομαδα στα Κερδυλλια δεν ηταν ο αμφιλεγομενος Γκενιος.........αλλα ο Ευκαρπιωτης ΤΣΕΛΙΟΣ ΜΟΥΔΙΩΤΗΣ που αργοτερα σκοτωθηκε σε μαχη στη περιοχη του Καιμακτσαλαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...