*Ο Κωνσταντίνος στο στρατηγείο του στο Λιβούνοβο. Από εδώ απένειμε στον Βενιζέλο, που βρίσκονταν στο Βουκουρέστι, τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος
*Γιατί μας υποστήριξαν
ξαφνικά οι Γερμανοί
στη συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Γράφει
ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Εφέτος
γιορτάζονται τα 100 χρόνια από την έναρξη των Βαλκανικών
Πολέμων του 1912-13. Είναι οι κατ εξοχήν ένδοξοι πόλεμοι, μετά την Επανάσταση του 1821,που διπλασίασαν την
έκταση και τον πληθυσμό της Ελλάδας.
Ο
δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος του 1913, που ήταν πόλεμος της Ελλάδας εναντίον της
πρώην συμμάχου της Βουλγαρίας, έληξε τελικά το φθινόπωρο εκείνου του έτους μετά
από διάσκεψη, που έγινε στο Βουκουρέστι.
Εκεί
η ελληνική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο,
συνάντησε σφοδρή αντίδραση στο εδαφικό ζήτημα. Ήδη η Ελλάδα είχε απελευθερώσει με
το στρατό ξηράς την περιοχή της Ξάνθης, ενώ με ναυτικά αγήματα είχε απελευθερώσει
τον Ιούλιο το Δεδέαγατς (τη σημερινή Αλεξανδρούπολη) και στη συνέχεια την
περιοχή της Γκιουμουλτζίνας (σημερινή Κομοτηνή), ενώ αγήματα είχαν φτάσει βόρεια
έως το χωριό Κορνοφωλιά, 4 χιλμ. Έξω από το Σουφλί.
*Η υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου στον Τύπο
Οι Μεγάλες
Δυνάμεις της εποχής εκείνης με επικεφαλής την Αυστρουγγαρία, αλλά και η Ρωσία,
ήθελαν να κατακυρωθεί υπέρ της ηττημένης Βουλγαρίας η Καβάλα με το λιμάνι της. Η
ελληνική πλευρά εξέφρασε την κατηγορηματική της αντίθεση σ’ αυτό το ενδεχόμενο
και πέτυχε να έχει μια σχετική υποστήριξη από τη Γαλλία και τη Γερμανία.
*Τα ευζωνάκια χορεύουν, πανηγυρίζοντας για τον τερματισμό του πολέμου.
Ο Βενιζέλος
τηλεγράφησε στο βασιλέα Κωνσταντίνο, ότι δεν είναι δυνατή η ικανοποίηση των
ελληνικών βλέψεων, να χαραχθούν τα νέα
σύνορα της Ελλάδας πέραν της γραμμής του Νέστου. Ο Κωνσταντίνος απάντησε τελικά
ότι το ελάχιστο όριο των ελληνικών διεκδικήσεων είναι η γραμμή του Νέστου.
Τελικά
μετά από μαραθώνιες συσκέψεις και διπλωματικά παρασκήνια συμφωνήθηκε τα σύνορα
Ελλάδας- Βουλγαρίας να ακολουθούν την κορυφογραμμή του όρους Κερκίνη, να
περνούν από τον ποταμό Στρυμόνα στην συμβολή του με τον ποταμό Μπίστριτσα και
να κατευθύνονται μέσω του υψώματος Περίβλεπτο- Ύψωμα Πλάκες και του όρους
Κουσλάρ, και να καταλήγουν στις εκβολές του Νέστου.
Αυτό
σήμαινε, πως η σημερινή Δυτική Θράκη και η περιοχή του Μελενίκου και του
Νευροκοπίου περιέρχονταν στη Βουλγαρία.
Η
συμφωνία αυτή μονογραφήθηκε στις 25 Ιουλίου 1913. Τρείς μέρες αργότερα υπεγράφη
η συνθήκη ειρήνης, με την οποία τερματίζονταν η εμπόλεμη κατάσταση στα
Βαλκάνια.
*Ο Βενιζέλος στο Βουκουρέστι. Δίπλα του με τη μεγάλη γενιάδα
ο πρωθυπουργός της Σερβίας Νικόλα Πάσιτς.
Αξίζει εδώ να δούμε τα παρασκήνια της συνθήκης του Βουκουρεστίου. Στις κρίσιμες ώρες Ρώσοι και Αυστριακοί υποστήριζαν τις θέσεις των Βουλγάρων. Άγγλοι και Ιταλοί, εμφανίζονταν ουδέτεροι. Σαν από μηχανής Θεός παρενέβη ο Κάιζερ Γουλιέλμος στον βασιλέα Κάρολο της Ρουμανίας ζητώντας να παραμείνει η Καβάλα στους Έλληνες.
Το έκανε άραγε γιατί τον πίεζε η αδελφή του Σοφία, βασίλισσα της Ελλάδας;
Η ιστορική αποτίμηση γέρνει υπέρ της άποψης, ότι ο Γουλιέλμος σκέφθηκε με ψυχρή λογική τα συμφέροντα της Γερμανίας. Έβλεπε ότι η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία δεν επρόκειτο να επιστραφούν στην Τουρκία, με την οποία οι Γερμανοί διατηρούσαν πολύ καλές σχέσεις. Έτσι σκέφθηκε ότι καλύτερα ήταν να περάσουν στην ελληνική κυριαρχία. Με τον τρόπο αυτό τιμωρούσε τη Βουλγαρία που είχε δεθεί στενά στο άρμα της Ρωσίας. Ταυτόχρονα υπολόγιζε ότι θα κερδίσει την συμπάθεια της ελληνικής κοινής γνώμης, που προσδοκούσε να την χειραγωγήσει και να εμφανιστεί ως προστάτης της Ελλάδος, ενώπιον του κινδύνου του Πανσλαβισμού.
Η στάση του Κάιζερ, ξύπνησε τους Γάλλους, που φοβούμενοι αύξηση της γερμανικής επιρροής στην Ελλάδα, διαχώρισαν τη θέση τους από τη σύμμαχό τους Ρωσία και τελικά υποστήριξαν την ελληνική πολιτική στο Βουκουρέστι.
Ο
τερματισμός του πολέμου προκάλεσε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις στα στρατόπεδα μεταξύ
των στρατιωτών.
*Οι πρωταγωνιστές Κωνσταντίνος και Βενιζέλος σε πρωτοσέλιδο στον Τύπο της εποχής
Ο
Κωνσταντίνος που είχε πρωταγωνιστήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους, έσπευσε
αμέσως να συγχαρεί τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο και από το στρατηγείο του
στο Λιβούνοβο, του εξέφρασε τα συγχαρητήριά του και ανακοίνωσε τηλεγραφικά ότι
του απονέμει το Μεγαλόσταυρο του
Σωτήρος.
Το
τηλεγράφημα ήταν το ακόλουθο:
«Πρωθυπουργόν κ. Βενιζέλον, Βουκουρέστιον.
«Ευχαριστώ υμάς επί τη αναγγελία της υπογραφής
της ειρήνης. Ο Θεός πλουσιοπαρόχως ηυλόγησε τας προσπαθείας ημών. Εν ονόματι
του Έθνους και εμού εκφράζω τας Βασιλικάς μου ευχαριστίας. Νέα και ένδοξος
εποχή διανοίγεται ενώπιον ημών εις
ένδειξιν δε της ευγνωμοσύνης εμού και της εκτιμήσεώς μου απονέμω υμίν τον
Μεγαλόσταυρον του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος. Η πατρίς, σας είναι ευγνώμων.
Λιβούνοβον
25-7-13
Κωνσταντίνος»
Το
Λιβούνοβο είναι μια τοποθεσία στα νότια των Στενών της Κρέσνας, και βορειότερα
του Πετριτσίου, δηλαδή της ευρύτερης περιοχής του νομού Σερρών. Εκεί, ο βασιλεύς
Κωνσταντίνος είχε στήσει το στρατηγείο του και παρέμενε μέχρι το τέλος του
Ελληνοβουλγαρικού Πολέμου.
Έτσι,
γράφηκε το τέλος των ένδοξων Βαλκανικών Πολέμων. Οι μόνοι που θρήνησαν ήταν οι
κάτοικοι της Δυτικής Θράκης και πολλοί από αυτούς ακολούθησαν τα ελληνικά
στρατεύματα τα οποία υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν ελληνικές περιοχές τις οποίες
ελευθέρωσαν μετά από σκλαβιά σχεδόν 600 ετών. Τις εγκατέλειπαν αν και ήταν νικητές. Η βουλγαρική κατοχή έως το 1919 υπήρξε δυσβάστακτη.
Παντελής
Στεφ. Αθανασιάδης
Υστερα , από τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, οι Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913 υπήρξαν,πολύ σημαντικοί στην ιστορία του τόπου μας , διότι διπλασίασαν την έκταση και τον πληθυσμό της Ελλάδας.Και σ' αυτήν , όμως , την περίπτωση δεν σταμάτησε η χώρα μας , να αποτελεί αντικείμενο επιρροής των Μεγάλων δυνάμεων της εποχής , οι οποίες , προσπαθώντας , η κάθε μία για τους δικούς λόγους , έπαιζαν ''το παιχνίδι'' των διάφορων πολιτικών ισσοροπιών!Έτσι , στις 25 Ιουλίου 1913 υπογράφεται η Συνθήκη του Βουκουρεστίου οπου , ο πρωθυπουργός Βενιζέλος και το επιτελείο του , αντιμεπωπίζει σφοδρή αντίσταση , στο εδαφικό ζήτημα , με αποτέλεσμα την άμεση παρέμβαση , του Καιζερ Γουλιέλμου-ο από μηχανής θεός-ο οποίος ζήτησε , να παραμείνει η Καβάλα και το λιμάνι της στην Ελλάδα -κερδισμένη του πολέμου-γνωρίζοντας , ότι δεν επρόκειτο να επιστραφεί στην Τουρκία , προσδοκώντας να εμφανιστεί προστάτης των ελληνικών συμφερόντων , συμπαρασύροντας μαζί του , και τους Γάλλους , οι οποίοι τον ακολούθησαν φοβούμενοι την αύξηση της γερμανικής επιρροής στον ελλαδικό χώρο..Ολα , αυτά , σήμαναν , το τέλος των πολέμων και την υπογραφή Συνθήκης Ειρήνη-τρείς ημέρες μετά-, η οποία τερμάτιζε την εμπόλεμη κατάσταση στην περιοχή των Βαλκανίων καιείχε σαν αποτέλεσμα , την παρασημοφόρηση του πρωθυπουργού Βενιζέλου απο τον βασιλιά Κωνσταντίνο , με τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος , για την συμβολή του στην επιτυχή κατάληξή τους...η ιατορία επαναλαμβάνεται νομίζω..στις μέρες μας , με διαφορετικό τρόπο , η χώρα μας πάλι αντικείμενο διαπραγματεύσης και διάφορων πολιτικών επιδιώξεων ..άγνωστο, παραμένει , το πρόσωπο , του από μηχανής θεού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΣΟΒΑΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗ......ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ !!!!!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίνα Βεντουργέρη
ina Papanicolaou Υπέροχη συγγραφή Παντελή,όπως πάντα,ευχαριστώ!!!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝina Papanicolaou
Ο ΜΕΓΑΛΟΣΤΑΥΡΟΣ ΕΓΙΝΕ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ-ΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΚΑΜΕ ΟΛΑ ΓΥΛΙΑ ΚΑΡΦΙΑ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήManolis Simos
Νανά Χασικοπούλου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε που μας δίνεται την ευκαιρία, μέσα από τα άρθρα σας, να γνωρίσουμε κομμάτια της ιστορίας μας. Τολμώ να πω ότι είμαστε πολλοί αυτοί που δεν τα γνωρίζουμε.
Pinelopi Gkouma
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσια δουλειά, θαυμάσια Ιστορία, λεβέντες Πρωταγωνιστές !!!!!!!!
θεόδωρος Βατσάλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ολοκλήρωσε το έργο του με την ανακωχή των Μουδανιών
Stavroulakis Stratis
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην χρεωθηκε αλλα αφου ειχε προηγηθει η Μικρασιατικη Καταστροφη
θεόδωρος Βατσάλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την οποία ευθύνεται και η δική του παράταξη