Πόσους πίνακες για τη σφαγή της Σαμοθράκης ζωγράφισε ο Auguste Vinchon;

*Ο εμβληματικός πίνακας του Auguste Vinchon, που ανήκει στο Μουσείο του Λούβρου και εκτίθεται περιοδικά.

 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Η σφαγή της Σαμοθράκης το 1821, αυτό το φοβερό ολοκαύτωμα, που στις μέρες του δεν είχε γίνει ευρύτερα γνωστό, γνωρίζουμε ότι συγκίνησε το Γάλλο ζωγράφο Auguste Vinchon ο οποίος ζωγράφισε το γνωστό σήμερα πίνακά του, που ανήκει στις συλλογές του Μουσείου του Λούβρου και έχει τίτλο «Après le massacre de Samothrace» (Μετά τη σφαγή της Σαμοθράκης). Τον πίνακα αυτό γνωρίσαμε στην Ελλάδα όταν πριν από μερικά χρόνια η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε μεγάλη έκθεση με έργα Γάλλων ζωγράφων και εκτέθηκε μεταξύ άλλων και το εμβληματικό αυτό έργο.

               Ωστόσο φαίνεται πως ο πίνακας αυτός δεν είναι μοναδικός. Γιατί ο ζωγράφος Auguste Vinchon ζωγράφισε και δεύτερο εντελώς παρόμοιο πίνακα, ο οποίος βρίσκεται σήμερα στην Κύπρο!

               Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή.

               Ο Γάλλος ζωγράφος επηρεασμένος από τη σφαγή της Σαμοθράκης (Για το Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης και το Λογχισμένο Ευαγγέλιο διαβάστε στο https://sitalkisking.blogspot.com/2021/10/1906.html) ζωγράφισε το συγκεκριμένο πίνακα και σύμφωνα με τα στοιχεία του Μουσείου του Λούβρου, τον εξέθεσε στο Μεγάλο Σαλόνι των Παρισίων το 1827. Αργότερα τον ίδιο πίνακα εξέθεσε και στην Παγκόσμια Έκθεση των Παρισίων του 1855. Μετά το θάνατο του Auguste Vinchon η χήρα του δώρισε το 1856, το έργο αυτό στο Μουσείο του Λούβρου, μαζί με άλλα έργα. Ο πίνακας μεταφέρθηκε στο μουσείο της Αρλ στις 3 Οκτωβρίου 1872. Μεταφέρθηκε στο μουσείο της Αμιέν στις 21 Μαρτίου 1904. Τελικά ο πίνακας επέστρεψε στο Μουσείο του Λούβρου το 1942, όπου βρίσκεται από τότε και κατά περιόδους εκτίθεται.

Γεννάδειος Βιβλιοθήκη: Εκπέμπει και «άρωμα» Θράκης

*Ο Γεώργιος Γεννάδιος, Εθνική Πινακοθήκη, έργο του Ludwig Thiersch,

 

 

*Ο Γεώργιος Γεννάδιος 

γεννήθηκε στη Σηλυβρία

*Εξελίχθηκε σε διδάσκαλο του Γένους

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη είναι μία από τις πλέον πλούσιες σε βιβλία και οργανωμένες βιβλιοθήκες της Ελλάδας. Πήρε το όνομα «Γεννάδειος» προς τιμήν του Θρακός Γεωργίου Γενναδίου (1786-1854), μεγάλου Διδασκάλου του Γένους και πατέρα του ιδρυτή της Βιβλιοθήκης διπλωμάτη Ιωάννη Γενναδίου, λογίου και μεγάλου συλλέκτη των βιβλίων.

Η φημισμένη αυτή βιβλιοθήκη σχετίζεται με το Γεώργιο Γεννάδιο, ο οποίος γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης και διέπρεψε στα γράμματα, ώστε σήμερα να συγκαταλέγεται στους μεγάλους διδάσκαλους του Γένους. Υπενθυμίζεται ότι στη Σηλυβρία γεννήθηκε και ο Άγιος Νεκτάριος.

Ο Γεώργιος Γεννάδιος γεννήθηκε στη Σηλυβρία το 1786. Η οικογένειά του ήταν ευσεβής και κατά παράδοση ένα από τα παιδιά της έπρεπε να αφιερωθεί στη διακονία της Εκκλησίας. Αυτό συνέβαινε από γενεά σε γενεά. Μετά το θάνατο του πατέρα του η οικογένειά του μετακόμισε στα Δολιανά Ηπείρου, όπου διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στα Ιωάννινα και σε ηλικία 11 ετών εστάλη στη Ρουμανία σε ένα θείο του ηγούμενο σε ελληνικό μοναστήρι του Βουκουρεστίου. Εκεί συνέχισε τις σπουδές του με δάσκαλο τον επιφανή Λάμπρο Φωτιάδη. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1809 συνόδευσε ως παιδαγωγός αν και νεότατος, τους γιους ενός Έλληνα μεγιστάνα της Ρουμανίας στη Λειψία, όπου επωφελήθηκε από την ευκαιρία που του δόθηκε και έκανε νέες σπουδές στην ιατρική, στη Γερμανία. Επειδή όμως το μάθημα της ανατομίας τους προκαλούσε αποτροπιασμό, στράφηκε τελικά στη φιλολογία. Έτσι κατόρθωσε να αναδειχθεί σε ένα σπουδαίο φιλόλογο και ο αρχιμανδρίτης Νεόφυτος Δούκας να τον καλέσει να διδάξει το 1815 στη Αυθεντική Σχολή Βουκουρεστίου.

Βασιλεύς Αλέξανδρος: Πορεία νίκης και ελευθερίας από Σμύρνη, σε Πάνορμο, σε Ραιδεστό, σε Δεδέαγατς και Αδριανούπολη, το 1920.

*Ο βασιλεύς Αλέξανδρος παρακολουθεί από τον "Αβέρωφ" την απόβαση των ελληνικών δυνάμεων στη Ραιδεστό 

 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Η μεγάλη περιοδεία, που έκανε στις αρχές του Ιουλίου 1920, ο βασιλεύς Αλέξανδρος ήταν μια αλησμόνητη πορεία νίκης και ελευθερίας. Ξεκίνησε από το Παλαιό Φάληρο επιβαίνοντας στο θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ» πήγε μόνο στο λιμάνι της Σμύρνης, επισκέφθηκε τον αρχιστράτηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο στην Πάνορμο, παρέστη στην απόβαση απελευθέρωσης της Ραιδεστού, πήγε σε Αλεξανδρούπολη και Κομοτηνή και μέσω Διδυμοτείχου έφτασε στο Καραγάτς για να εισέλθει στην Αδριανούπολη, μια μέρα μετά την απελευθέρωσή της. Το έθνος ζούσε τότε μοναδικές και αλησμόνητες στιγμές σε όλα τα μέτωπα.

               Τον Ιούλιο του 1920 ο βασιλεύς Αλέξανδρος είχε πρόθεση να επισκεφθεί τη Σμύρνη και το Μικρασιατικό Μέτωπο. Από την πλευρά όμως των Μεγάλων Δυνάμεων διατυπώθηκαν αντιρρήσεις για την επίσκεψη αυτή. Η κυβέρνηση Βενιζέλου φαίνεται πώς θορυβήθηκε και αποφάσισε να μην γίνει η επίσκεψη αυτή, παρά το γεγονός ότι ο λαός της Σμύρνης  είχε αρχίσει προετοιμασίες για μεγάλη υποδοχή.

               Τελικά στις 10 μ.μ. στις 2 Ιουλίου ο Αλέξανδρος φορώντας στολή ναυάρχου πήγε στο Φάληρο και  επιβιβάσθηκε στο θωρηκτό «Αβέρωφ» για να αναχωρήσει. Τον συνόδευαν οι υπασπιστές του Σούτσος, Σκουμπουρδής, Μελάς και Σοφιανός, καθώς και ο αρχηγός του Στρατιωτικού του Οίκου στρατηγός Κόρακας.

               Στην πλατεία του Φαλήρου ο κόσμος τον χειροκρότησε και ζητωκραύγαζε:

-Και στην Πόλη!!!

Στις 4 Ιουλίου έκπληκτος ο λαός διάβαζε στις εφημερίδες ότι οι Βούλγαροι κομιτατζήδες συνέχιζαν στην Θράκη τις εγκληματικές τους δραστηριότητες εις βάρος των Ελλήνων, παρά την παρουσία εκεί ελληνικού στρατού.

Μέσα στο 2022, δολοφονήθηκαν 68 δημοσιογράφοι, σε όλο τον κόσμο

*Ο δολοφονηθείς Πακιστανός δημοσιογράφος Hasnain Shah

 *Η ΔΟΔ προειδοποιεί 

για μακροχρόνια κρίση ασφάλειας 

στον τομέα των Μέσων Ενημέρωσης

Ραγδαία αύξηση των δολοφονιών δημοσιογράφων και εργαζόμενων στα ΜΜΕ καταγράφει η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) η οποία δημοσίευσε τον ετήσιο θλιβερό κατάλογο προειδοποιώντας για την επιστροφή μιας περιόδου «ελεύθερης στοχοποίησης» των επαγγελματιών ΜΜΕ.

Η ΔΟΔ έχει καταγράψει 68 δολοφονίες δημοσιογράφων και εργαζόμενων ΜΜΕ κατά τη διάρκεια του 2022, έναντι 47 το 2021 και τα τελευταία χρόνια καταγραφόταν πτώση του αριθμού των δολοφονιών. Υπήρξαν, επίσης, 11 θάνατοι που σχετίζονταν με ατυχήματα και ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων τριών δημοσιογράφων και εργαζομένων ΜΜΕ που απεβίωσαν ενώ έκαναν ρεπορτάζ για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2022 στο Κατάρ.

«Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι δεν υπάρχει τέλος στην κρίση της ασφάλειας στη δημοσιογραφία, αντιθέτως, αντιπροσωπεύουν πραγματική απειλή για την επιστροφή μιας περιόδου ανεξέλεγκτης στοχοποίησης των επαγγελματιών των Μέσων Ενημέρωσης σε πολλά μέρη του κόσμου», δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας της ΔΟΔ, Anthony Bellanger.

Λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, σημειώθηκαν 12 απώλειες επαγγελματιών ΜΜΕ, ο υψηλότερος αριθμός εκ των 21 χωρών όπου έχουν καταγραφεί θανατηφόρα περιστατικά. Στην αύξηση των δολοφονιών συνέβαλαν επίσης με 11 και 7 περιστατικά αντιστοίχως η κυριαρχία του τρόμου των εγκληματικών οργανώσεων στο Μεξικό καθώς και η κατάλυση του νόμου και της τάξης στην Αϊτή.

Οι δημοσιογράφοι στην Κολομβία αντιμετωπίζουν ένα νέο κύμα βίας, το οποίο απειλεί να καταστήσει τη χώρα ζώνη δολοφονίας δημοσιογράφων και εργαζομένων στα ΜΜΕ για άλλη μια φορά, καταστρέφοντας τις προοπτικές για ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης μετά τις πολιτικές διευθετήσεις για τον τερματισμό των δεκαετιών αιματηρού εμφυλίου πολέμου.

Λήσταρχος Κεχαγιάς: Λήστευε στο Παγγαίο, συνελήφθη κοντά στο Διδυμότειχο το 1929

*Πρωτοσέλιδο, η σύλληψη του Κεχαγιά στο Διδυμότειχο

 

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Κανένας σήμερα δεν γνωρίζει ότι η περιοχή του Διδυμοτείχου αποτέλεσε το 1928-1929 το κρησφύγετο ενός ληστή, που ταλαιπώρησε από το 1922 τις περιοχές μεταξύ Δράμας και Καβάλας. Πρόκειται για το ληστή Κωνσταντίνο Κεχαγιά, ο οποίος συνελήφθη όταν αποσύρθηκε από τη διάπραξη ληστειών γιατί η καταδίωξή των ληστών είχε γίνει ασφυκτική. Κατέφυγε κοντά στον αδελφό του.

               Η σύλληψη έγινε- και εδώ είναι η μεγάλη απορία μου- στο χωριό Δελεμέτι του Διδυμοτείχου, όπως έγραψαν τότε οι εφημερίδες. Χωριό Δελεμέτι δεν γνωρίζω να υπάρχει εκεί. Άλλωστε είναι γνωστό ότι τα ονόματα πολλών χωριών αποτελούσαν  άγνωστα ακούσματα, στα αυτιά των ανθρώπων που εμπλέκονταν στη μετάδοση πληροφοριών ή ειδήσεων. Άλλωστε το 1929, πολλοί ακόμα χρησιμοποιούσαν τις παλαιές οθωμανικές ονομασίες των χωριών. Μια υπόθεση μπορώ να κάνω, βασισμένος στην περίπου ακουστική ομοιότητα της λέξης Δελεμέτι με την παλαιά ονομασία του χωριού Ντελημοσλούκ και με παραφθορά λέγονταν Ντελήμις, που ήταν κοντά στο Διδυμότειχο. Πρόκειται για το χωριό που μετονομάσθηκε το 1921 σε Δελήτιο και το 1954 πήρε την ονομασία Ευγενικό ((υπ΄ αριθ. 188 ΦΕΚ της 19-08-1954, τ. Α΄) χάρη στην δωρεά του εθνικού ευεργέτη, Ευγένιου Ευγενίδη για να αποκτήσει το χωριό ύδρευση. Το χωριό που είχε Τούρκους κατοίκους, κατοικήθηκε το 1922 από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας.

               Ας έρθουμε όμως στη δράση του συλληφθέντος ληστή, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε πολλά στοιχεία για τη ζωή του και την κακοποιό δραστηριότητά του. Η  Ήπειρος, η Μακεδονία και η Θράκη, δεινοπαθούσαν έως το 1940 από τους εγχώριους ληστές, αλλά και από Βούλγαρους κομιτατζήδες.