Τετάρτη 8 Απριλίου 2020

Οι σφαγές των Χριστιανών στην Καλλίπολη, το 1912

*Η Καλλίπολη









Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




                Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-13, υπήρξαν οι πιο ένδοξοι και αποδοτικοί, μετά την Επανάσταση του 1821 για την Ελλάδα, αφού την διπλασίασαν σε έκταση και σε πληθυσμό.
            Ωστόσο στη Θράκη άφησαν πικρή γεύση, γιατί τα ελληνικά στρατεύματα, απελευθέρωσαν ένα σημαντικό κομμάτι της (Ξάνθη, Ροδόπη και τον μισό σχεδόν Έβρου) αλλά οι συμφεροντολογικοί υπολογισμοί τω μεγάλων Δυνάμεων την παρέδωσαν στην ηττημένη Βουλγαρία, που την κράτησε έως το 1919, ενώ η Ελλάδα την απελευθέρωσε το Μάϊο του 1920. Η Ανατολική Θράκη, που παρέμεινε στην Τουρκία, απελευθερώθηκε για το διάστημα 1920-22 και στη συνέχεια παραδόθηκε στην Τουρκία.
            Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων ο χριστιανικός πληθυσμός της Θράκης, αντιμετωπίσθηκε εχθρικά από τους Τούρκους, αλλά και από τους Βουλγάρους, οι οποίοι κατά τον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο είχαν σημαντικές επιτυχίες στα πεδία των μαχών.
            Μια περιοχή η οποία δοκιμάσθηκε σκληρά τόσο από φυσικά αίτια, αφού την είχε ισοπεδώσει τρομερός σεισμός λίγους μήνες πριν, όσο και από την εκδικητικά μανία των ηττημένων Τούρκων. 
*Σεισμοπαθείς της Καλλίπολης

             Πράγματι, τη νύχτα της 26ης προς την 27η Ιουλίου 1912 καταστρεπτικός σεισμός είχε πλήξει τη χερσόνησο της Καλλίπολης. Το κωδωνοστάσιο του Αγίου Γεώργιου μέσα στην πόλη κατέρρευσε. Άλλες εκκλησίες και σχολεία κατέστησαν ετοιμόρροπα, ενώ έπεσαν τα περισσότερα σπίτια. Μετά το σεισμό σημειώθηκαν και πυρκαγιές.
             Τα δεινοπαθήματα της Καλλίπολης και των γύρω χωριών της κατά τους Βαλκανικούς πολέμους περιέγραψε στον 25ο τόμο των «Θρακικών» το 1956 ο Οικονόμος Κωνσταντίνος Γ.Λουίζος, γεννημένος στη Ταϋφίριο.
            Μετά το σεισμό, ήρθε τον Οκτώβριο της ίδια χρονιάς, το δεύτερο κακό. Ο πόλεμος….  
*Ο Τύπος γνωστοποιεί τα εγκλήματα 


Αρχίζει ο πόλεμος, φουντώνουν οι φόβοι…


Από την έκρηξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου τους χριστιανούς της Θρακικής Χερσονήσου και της περιοχής Καλλίπολης, τους είχε κυριεύσει φόβος. Υπήρχαν έντονες  διαδόσεις ότι θα γίνονταν σφαγές από τον τουρκικό στρατό και τους Τούρκους πρόσφυγες (Βοσνίας -Ερζεγοβίνης) που έφευγαν από τα πεδία των μαχών της Βαλκανικής Χερσονήσου και κατέβαιναν ομάδες- ομάδες στο εσωτερικό της Θράκης για να είναι κοντά στην Κωνσταντινούπολη.
Ο τουρκικός στρατός που στρατοπέδευε στο Πλαγιάρι και στο Εξαμίλι έγινε πολύ απειλητικός, ύστερα από τη δυσμενή τροπή που πήρε ο πόλεμος με την ήττα των Τούρκων στην Θράκη από τους Βουλγάρους, στη Μακεδονία από τους Έλληνες, αλλά και στα άλλα μέτωπα από τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους. Μπουλούκια- μπουλούκια άτακτοι Λαζοί περιφέρονταν στην Καλλίπολη και στα χωριά και τρομοκρατούσαν τον κόσμο. Όταν τους ρωτούσαν σε ποιο στρατιωτικό τάγμα ανήκουν έλεγαν την ανατριχιαστική χαρακτηριστική φράση, που έδειχνε τις διαθέσεις τους : «Μπιζ κασάπ ταμπουρουΐζ μπιρ χαφτά ζαφινδά γκιαουρλαρί έψιν κεσετζέϊζ» δηλαδή «Εμείς ανήκουμε στο τάγμα των σφαγέων. Μέσα σε μια βδομάδα όλους τους γκιαούρηδες θα τους σφάξουμε».
                Τις απειλές, σύντομα τις έκαναν πράξη.
            Ο ανταποκριτής της Γαλλικής «Ματέν» στην Κωνσταντινούπολη, μετέδωσε στα τέλη Νοεμβρίου 1912, λεπτομέρειες για τις σφαγές Χριστιανών στην περιοχή της Καλλίπολης.
            Ειδικότερα, η προέλαση των Βουλγάρων στην Ανατολική Θράκη με κατεύθυνση προς τη Ραιδεστό και προπαντός του Ιππικού, ανάγκασε του Τούρκους ιππείς και τους βασιβουζούκους να τραπούν προς την περιοχή της Καλλίπολης.
            Εκεί, ενώθηκαν με μουσουλμάνους χωρικούς και άρχισαν τις συστηματικές σφαγές των Χριστιανών κυρίως στα Γανόχωρα και στο Μυριόφυτο, που ήταν και σχετικώς κατεστραμμένα από τους πρόσφατους σεισμούς. Οι βασιβουζούκοι, τα αντικείμενα που λήστευαν τα πουλούσαν σε ευτελείς τιμές, σε διάφορους μεταπράτες.
            Κατά τον Γάλλο ανταποκριτή μέσα στην πόλη της Καλλίπολης ο καϊμακάμης κατόρθωσε να καθησυχάσει τις αιμοχαρείς διαθέσεις των Τούρκων, λέγοντας ότι οι σφαγές μπορούσαν να βλάψουν την Τουρκική κυβέρνηση. Γύρω όμως από την Καλλίπολη, καταστράφηκαν 16 χωριά με φοβερές σφαγές των κατοίκων τους.
*Εικόνα της Καλλίπολης, από το 1904

            Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μόλις πληροφορήθηκε τη δραματική  κατάσταση που επικρατούσε στην Χερσόνησο της Καλλίπολης έκανε έντονα διαβήματα στην Υψηλή Πύλη.
            Διαβήματα έκανε το Πατριαρχείο και προς το Γάλλο πρεσβευτή με αποτέλεσμα να στείλουν οι Γάλλοι στις 23 Νοεμβρίου στην περιοχή το γαλλικό θωρηκτό «Βίκτωρ Ουγκώ». Στους διπλωματικούς κύκλους σχολιάσθηκε η απραξία του Ρώσου πρεσβευτή, ο οποίος παρά τις οδηγίες που είχε από την Πετρούπολη, δεν φρόντισε να σταλεί κανένα θωρηκτό στην Καλλίπολη, όπου ο πληθυσμός ήταν κατά πλειοψηφία χριστιανικός.
            Λίγες μέρες αργότερα, ο ανταποκριτής στην Κωνσταντινούπολη της βουλγαρικής εφημερίδας «Τριμπούνα» μετέδωσε ότι στην περιοχή της Καλλίπολης εσφάγησαν 3.000 άτομα στα 13 χωριά, που τα κατοικούσαν κυρίως Έλληνες.
            Οι πρόξενοι της Γαλλίας και της Αυστρίας, αφού συνεννοήθηκαν με τον μητροπολίτη μετέβησαν στον μουτασερίφη και του επέστησαν την προσοχή για την κατάσταση. Εισέπραξαν διαβεβαιώσεις, χωρίς αντίκρυσμα…
            Η εφημερίδα των Αθηνών «Καιροί» είχε διευκρινίσει στα τέλη Νοεμβρίου 1912 ότι τις σφαγές στην περιοχή της Καλλίπολης διενήργησαν Τούρκοι Λαζοί. Μεταξύ των χωριών που καταστράφηκαν  τότε ήταν και η Κεσσάνη. Ανάμεσα στους 300 σφαγέντες ήταν και ο Έλληνας πολίτης Σπύρος Μαλατέστας (γιατρός κατά την «Πατρίδα»).
            Εν τω μεταξύ όπως έγραψαν οι εφημερίδες «Πατρίς» και «Εστία» των Αθηνών κατά πληροφορίες που έφθασαν στον Θρακικό Πατριωτικό Σύλλογο, τα Γανόχωρα και τα πέριξ χωριά Γκιολτζίκ (Λιμνήσκη), Γιαγάτς, Στέρνα και Εξαμίλιον καταστράφηκαν και ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων τους εσφάγησαν. Μόνο το Νεοχώρι κοντά στο Αυδήμι (σ.σ. σήμερα Uçmakdere) διασώθηκε γιατί οι κάτοικοί του οργάνωσαν γενναία επίθεση κατά των Τουρκικών ορδών!!!
*... Και μετά την απελευθέρωση, ήρθε η Καταστροφή του 1922 και η προσφυγιά 


Ο Μητροπολίτης Κωνσταντίνος


Την επιδείνωση της κατάστασης περιγράφουν οι εκθέσεις που έστελναν οι Μητροπολίτες στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Μία απ’ αυτές με ημερομηνία 7 Νοεμβρίου 1912 έχει ιδιαίτερη αξία. Την έστειλε ο Μητροπολίτης Καλλιπόλεωςς και Μαδύτου Κωνσταντίνος (κατά κόσμον Κοϊδάκης) ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων έγραφε: «Το φάσμα των σφαγών προκύπτει απειλητικώτερον και απελπιστικώτερον… Οι χριστιανοί εκ του φόβου και του τρόμου διέρχονται τας νύκτας άγρυπνοι, διότι από ώρας εις ώραν αναμένουν απαίσια και φρικτά. Ο στρατός ολονέν εξαγριώνεται και προβαίνει εις βιαιοπραγίας προκαλών αφορμάς… Καθ’ εκάστην προβαίνει εις ξυλοκοπήματα ανηλεή και άσπλαχνα και καταλήγει εις την αφαίρεσιν των χρημάτων τα οποία φέρουσιν επάνω των οι δερόμενοι και βασανιζόμενοι χριστιανοί. Κρούουσι τας θύρας των οικιών των χωρικών εν νυκτί και ημέρα και αρπάζουσι το ψωμί των χριστιανών. Αρπάζουσι διά της βίας τα πρόβατα και δεν ανέχονται ουδεμίαν παρατήρησιν. Είκοσιν εξ αυτών στρατιώται εισήλθον εις το Εξαμίλιον και εβίασαν τους χριστιανούς κατοίκους, όπως μετρήσωσιν αυτοίς 300 λίρας Τουρκίας, διότι άλλως θα πυρπολήσωσι το χωρίον. Ωσεί δε μη ήρκουν ταύτα προβαίνουσιν ατυχώς και εις φόνους, διότι εφόνευσαν τέσσερες ποιμένας των οποίων τα πτώματα δεν επιτρέπουν ίνα τα παραλάβουν οι οικείοι των προς ενταφιασμόν. Εν Καδήκιοϊ εφονεύθη ο Αλέξιος Μάνος Ηπειρώτης, παντοπώλης μετά του υιού του Γεωργίου. Τον ιερέα του Εξαμιλίου παπα Γεώργιον έσυραν από τα γένεια και έδειραν ανηλεώς, αφού προηγουμένως κατ’ απαίτησίν των τοις ετοίμασε φαγητά, έφαγον και έπιον. Ακολούθως αφήρεσαν απ’ αυτό 400 γρόσια και παραλαβόντες αυτόν βία, περιήρχοντο τας οικίας των χριστιανών, εις τας οποίς εισερχόμενοι ήρπαζον ό,τι πολυτιμώτερον εύρισκον».
Αυτό ήταν κλίμα των ημερών εκείνων, που ενώ οι Έλληνες ακολουθούσαν μια νικηφόρα πορεία, ο χριστιανικός πληθυσμός στη Θράκη, υπέφερε τα πάνδεινα. Και φυσικά, δεν μπορούσαν να προβλέψουν τότε οι Θράκες, ότι η επόμενη χρονιά θα ήταν χειρότερη. Θα έφερνε το λεγόμενο «Μαύρο Πάσχα» των Θρακών, που προανήγγειλε τα εγκλήματα των γενοκτονιών που έκαναν οι Νεότουρκοι (εναντίον Ποντίων, Αρμενίων και Ασσυρίων) το 1914-18 και έμειναν ατιμώρητα.




Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



  

ΠΗΓΕΣ

*Αρχείο εφημερίδων «Ακρόπολις», «Εστία», «Καιροί», «Πατρίς» Νοεμβρίου- Δεκεμβρίου 1912.

«Θρακικά» 25ος τόμος, 1956. 

32 σχόλια:

  1. Marinos Vavaitis
    Η πόλη της γιαγιάς μου!❤️🇬🇷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Nikolaos Maragkoudakis
    Τρεις παρατηρήσεις: Η Τουρκία με το κίνημα των Νεοτούρκων είχε μπει πια στην τροχιά του επιθετικού εθνικισμού (πράγμα για το οποίο πολλοί Τούρκοι ιστορικοί κατηγορούν τους βαλκανικούς λαούς για να τους ρίξουν την ευθύνη κηρύξεως των βαλκανικών). Δεύτερον σφαγές όπως αυτές ή της Φώκαιας το 1914 εξηγούν γιατί η Ελλάς, ούσα με την πλάτη στον τοίχο, μπήκε στη μικρασιατική περιπέτεια. Τρίτον η εξίσωση Ρώσοι-Ορθόδοξοι= φίλοι είναι λάθος (το λέω και για μερικούς που το ευαγγελίζονται ακόμη). Από το 1854 η Ρωσία κινείται σε σφαίρα αντίθετη από τα ελληνικά συμφέροντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κωνσταντίνος Θεοδωρου
    Πίκρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία Μιχαηλίδου-Τζιρίτη
    Πολυ ωραία η ανάρτηση σας πλουτίζουν καθημερινά οι γνώσεις μας για τον Ελληνισμό εσάς ευχαριστώ πολυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου
    Στη Θράκη άρχισε η πρώτη γενοκτονία! Το ακούει η Βουλή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Argiris Toulis
    Έχω μια απορία από το 1821 οι Ελληνες ξεκίνησαν την επανάσταση...απο το 1830 υπάρχει Ελληνικό κράτος που βρίσκεται σε ένα σχεδόν συνεχή πόλεμο με τους Τούρκους μέχρι το 1922 που έγινε η μικρασιατική καταστροφή για 100 χρόνια!!!
    Πώς γίνεται αφού οι Ελληνες ζούσαν 400 χρόνια σκλαβωμένοι...Όταν δημιουργήθηκε τελικά ελεύθερο Ελληνικό κράτος ΟΛΟΙ αυτοί να μην φύγουν μαζικά για την Ελλάδα και να ενταχθούν στον ελεύθερο πλέον ελληνικό πληθυσμό και στρατό....μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εκατομμύρια....Πώς μπορούσαν όλοι αυτοί για 100 χρόνια να συνεχίσουν να επιλέγουν την σκλαβιά από την ελευθερία? Πως μπορούσαν να μείνουν 100 χρόνια και να ζουν μαζί με τους Τούρκους την ώρα που οι ελεύθεροι Έλληνες πολεμούσαν και χυνανε το αίμα τους? Μιλάμε για 100 χρόνια!!! Και για εκατομμύρια Έλληνες....
    Επιλέξαν τον Τούρκο...Από την ελεύθερη Ελλάδα...Και δεν ξέρω αυτά τα 100 χρόνια που και πόσες επανάστασεις ή αντάρτικα γίναν και με πόση μαζικότητα...
    Ή για κάποιο κύμα προς την ελεύθερη Ελλάδα αυτοβούλως Ελλήνων από τις σκλαβωμένες περιοχές...
    Δεν είναι άξιο απορίας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Cevabı çok basit, Yunanlılar küçük Asya'da yaşadıkları yüzyıl boyunca Türklerden bir zulüm baskı görmediler barış içinde yaşadılar komşu oldular akraba oldular ama ne yazık ki Yunan hükümeti bu huzuru ve barışı küçük Asya'ya ordu çıkararak yok etti, sonra biz bu işgalci Yunan ordusunu denize döktük.

      Διαγραφή
  7. Nikolaos Maragkoudakis
    Η περιοχή της Μικράς Ασίας ήταν τρομερά πλούσια και ο Ελληνισμός εκεί ευημερούσε, οικονομικά, δημογραφικά, πολιτισμικά. Κατά τον 19ο αιώνα πολλοί Έλληνες από τον ελλαδικό κορμό και τα νησιά αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη εκεί. Δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα με τους Οθωμανούς (ακόμη και κατά την Επανάσταση οι σφαγές ήταν επιλεκτικές πρόκριτοι-ιεράρχες με στόχο να αποκεφαλιστεί το μιλέτι των Ρωμιών και να μην έχει ηγεσία). Όλα αυτά άλλαξαν δραματικά με τους Νεότουρκους και τις ευρωπαϊκές ιδέες του εθνικισμού και της εθνοκάθαρσης που τους φύτεψαν στο μυαλό οι Γερμανοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Argiris Toulis
    Και γω που νόμιζα ότι είμασταν 400 χρόνια +100 για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας σκλαβωμένοι...τελικά δεν ισχύει ήταν απλά οι Γερμανοί από πίσω...
    Τελικά τι μαθαίνει κάνεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Nikolaos Maragkoudakis
    Το πρόβλημα είναι γιατί οι μικρασιάτες και οι κωνσταντινοπολίτες Έλληνες δεν κινήθηκαν μαζικά προς στράτευση όταν έφθασε η ώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Argiris Toulis
    Όχι μόνο αυτοί μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες σε όλη την Βαλκανική και ιδιαίτερα στην υπόλοιπη Οθωμανική επικράτεια....Που επί 100 χρόνια και...συνέχισαν να ζουν υπό Οθωμανική Τούρκικη διοίκηση....
    Αντί να περάσουν στο ελεύθερο Ελληνικό κράτος και να ενταχθούν ως πολίτες και ως οπλιτες?
    Όντας σκλαβωμένοι...400 χρόνια...και άλλα 100...από το 1821 έως την Μικρασιατική καταστροφή...Που ήρθαν αναγκαστικά...
    100 χρόνια από την επανάσταση και την ίδρυση του Ελληνικού κράτους πόσο διαφορετικά θα ήταν αν όλοι αυτοί πολεμούσαν για την πατρίδα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Nikolaos Maragkoudakis
    Αντίθετα ο Ελληνισμός της μακρινής διασποράς, Αμερική, Αίγυπτος, Αφρική, Κύπρος έδειξε τρομερή ζέση. Μαχητικό στοιχείο ήταν βέβαια και οι Πόντιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Argiris Toulis
    Υπάρχει ένα τεράστιο κενό...τι σόι σκλαβιά ζούσαμε? Εσύ μου περιγράφεις γούστα τρομερά και ευημερία...Ενώ η Ελεύθερη Ελλάδα έδινε αγώνες και έχυνε το αίμα της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Argiris Toulis
    για το μόνο αντάρτικο που έχω διαβάσει ήταν στον Πόντο....και αυτό όχι μαζικό...σποραδικο...
    Ακόμα και στη Μακεδονία στείλαμε από την Ελεύθερη Ελλάδα Έλληνες να τους ξεσηκώσουν Αλλά δεν ήταν και τόσο μαζικό το αντάρτικο με τον Παύλο Μελά....τελικά απελευθερώθηκε από τον τακτικό ελληνικό στρατό...
    Σου λέω δε θυμάμε να έχω διαβάσει οικειοθελή μαζικό μεταναστευτικό κύμα από της Τουρκοκρατουμενες σκλαβωμένες περιοχές προς την ελεύθερη Ελλάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Dimitris Skartsilakis
    Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το βιβλίο του Πέτρου Μεγγου από τη Σμύρνη. Εθελοντής στην επανάσταση του 1821. Υπήρχαν πολλοί λόγοι που τα πράγματα ήταν αλλιώς στη Μικρά Ασία. Είναι συγκλονιστικό βιβλίο και λύνει πολλές απορίες. Το 1922 πάλι εθελοντές οπλίτες υπήρξαν. Το τέλος τους ήταν πολύ άσχημο. Μην ξεχνάτε ότι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι και ότι η Μικρά Ασία είχε Ελληνισμό αλλά όχι πλέον Ελληνικό έδαφος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Dimitris Skartsilakis
    Argiris Toulis η δουλειά των ανταρτικών σωμάτων στη Μακεδονία δεν ήταν η απελευθέρωση εδαφών αλλά η ανάσχεση της βουλγαρικής επιρροής εκεί....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Nickolas Nitsas
    Το πιανεις με λαθεμενη προσεγγυση αγαπητε . Το να κρινεις και να συμπεραινεις με σημερινα κριτηρια γεγονοτα του περασμενου αιωνα ...ειναι εντελως εσφαλμενη προσεγγυση . Αν θελεις να αναρωτηθεις κατι αναρωτησου γιατι δεν πηγαν οι νεοελληνες στα μερη που ζουσαν . Και εν τελη να φυγουν απο που οι ανρθωποι απο τα μερη που ζουσαν αρεκτους αιωνες ? και ηταν η πατριδα τους ? ..κι εκει ελλαδα ηταν ασχετα με το αν οι συνθηκες που υπεγραφησαν τους ειπαν οτι δεν ειναι ελλαδα ...μην τα ισοπεδωνεις .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Argiris Toulis
    Πόσα θα είχαμε καταφέρει με μερικά εκατομμύρια Ελλήνων ακόμα να πολεμάνε τους Τούρκους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγγελική Καραβίτη
    Αυτά τα ατιμώρητα εγκλήματα των Τούρκων δεν επιτρέπουν " φιλίες" μαζί τους!!! Η φιλία ,τέλος πάντων,ας την πούμε έτσι ,θα γίνει πραγματικότητα μόνον και μόνον όταν οι Τούρκοι μάθουν όλοι την ιστορία τους ,το ποιόν των προγόνων τους ( διότι τους μεγαλώνουν με χονδροειδή ψέματα,), και τότε αφού έλθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια ,τότε θα σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον ,ξέροντας ο καθένας ποιος είναι και από πού προέρχεται και τί έπραξε, τότε λοιπόν θα μπορέσουμε να θεμελιωσουμε μια πιο ειλικρινή σχέση ,η οποία θα βασίζεται στην γνώση και στην μετάνοια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Aris Tsilfidis
    Γιατί δεν έγραψες για τις εξορίες των Ελλήνων της Καλλίπολης το 1915 στα βάθη της Μικράς Ασίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γιατί είναι διαφορετικό θέμα. Εγώ έγραψα για το 1912, που είχαμε Βαλκανικούς Πολέμους. Το 1915, ακολούθησε το "Μαύρο Πάσχα" του 1914 και οι εξορίες αυτές έγιναν γιατί οι Τούρκοι προετοιμάζονταν να αντιμετωπίσουν απόβαση των συμμάχων, που έγινε και απέτυχε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Argiris Toulis
    Πόσα θα είχαμε καταφέρει με μερικά εκατομμύρια Ελλήνων ακόμα να πολεμάνε τους Τούρκους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγγελική Καραβίτη
    Αυτά τα ατιμώρητα εγκλήματα των Τούρκων δεν επιτρέπουν "φιλίες" μαζί τους!!! Η φιλία, τέλος πάντων, ας την πούμε έτσι, θα γίνει πραγματικότητα μόνον και μόνον όταν οι Τούρκοι μάθουν όλοι την ιστορία τους, το ποιόν των προγόνων τους (διότι τους μεγαλώνουν με χονδροειδή ψέματα,), και τότε αφού έλθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια, τότε θα σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον, ξέροντας ο καθένας ποιος είναι και από πού προέρχεται και τι έπραξε, τότε λοιπόν θα μπορέσουμε να θεμελιώσουμε μια πιο ειλικρινή σχέση, η οποία θα βασίζεται στην γνώση και στην μετάνοια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Argiris Toulis

    Δεν καταλαβαίνω τι λέτε. Έπρεπε δηλαδή μετά το 1821 όλοι οι Έλληνες που παρέμεναν υπόδουλοι να φύγουν από τις πατρίδες του και να τις αφήσουν να τουρκοποιηθούν για να μην έρθετε εσείς μετά από καμιά 200άρα χρόνια να τούς δώσετε "πιστοποιητικό πατριωτισμού"; Στην Κρήτη γίνονταν επαναστάσεις κάθε τρεις και λίγο, με αποτέλεσμα αιματηρές σφαγές, κάποια κινήματα έγιναν στην Ήπειρο, που συχνά καταπνίγονταν στο αίμα με τη συνδρομή και των Αλβανών, η Σάμος ήταν αυτόνομη Ηγεμονία που κάθε τόσο ζητούσε πλήρη Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα, στη Μακεδονία σάς απάντησαν παραπάνω. Στη Μικρά Ασία δεν ήταν εύκολο να γίνει οποιοδήποτε κίνημα από τους εκεί Έλληνες γιατί ήταν υπόδουλοι 700 χρόνια τουλάχιστον και ΑΟΠΛΟΙ εν μέσω τουρκικής - μουσουλμανικής πλειοψηφίας. Στον Πόντο, που αναφέρεστε, αντάρτικο έγινε εν μέσω Γενοκτονίας, σαν άμυνα σε αυτήν. Τα ένοπλα κινήματα, όσο ένδοξα κι αν ήταν, συχνά μπορούσαν να γυρίσουν μπούμεραγκ και να αποτελέσουν αφορμή εξόντωσης.

    Δεν ξέρω αν είστε Παλαιοελλαδίτης και μιλάτε με τόση άνεση, αλλά εγώ που είμαι, θα σας πω το εξής: στην Πελοπόννησο, από όπου κατάγομαι, είχαμε την "πολυτέλεια" να είμαστε κάπως μακριά από τα μεγάλα κέντρα του οθωμανικού κράτους, άρα και των στρατευμάτων του, το έδαφός μας ήταν ορεινό και μπορούσαμε να κάνουμε κλεφτοπόλεμο, οι Τούρκοι δεν αποτελούσαν παρά μόνο το 10% του πληθυσμού πριν το 1821, και γενικά όποτε γίνονταν διωγμοί μετά από αποτυχημένες επαναστάσεις, οι πρόγονοί μας είχαν τη δυνατότητα να καταφύγουν στα γειτονικά Επτάνησα ή καμιά φορά στην Ιταλία ή και στη Ρωσία από τα Ορλωφικά και μετά. Οι μικρασιατικοί πληθυσμοί, οι Θράκες, οι Μακεδόνες, με τι όπλα μπορούσαν να οργανώσουν αντάρτικο, πού μπορούσαν να κρυφτούν και πού μπορούσαν να καταφύγουν όταν θα αποτύγχανε; Όσοι θα έμεναν πίσω, απλά θα γενοκτονούνταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και παραπάνω έδωσες εικόνα μισοδιαβασμένου μαθητή γυμνασίου, στο τελευταίο σχόλιό σου φαίνεσαι ότι τουλάχιστον έχεις διαβάσει κάποιες «πηγές», που απορεί κανείς γιατί έγραψες τα πρώτα σχόλιά σου.
      Πάντως στο σχόλιο αυτό έχεις απόλυτο δίκιο !

      Διαγραφή
  24. Ο παππους γεννηθηκε το 1880 στο ΑΓΓΕΛΟΧΩΡΙ η Φιντικλη ΚΑΛΛΙΠΟΛΗΣ εχω τα χαρτια του. Ακουγα για τους διωγμους στα βαθη της Μ Ασιας να γλιτωσουν το μαχαιρι με τα παιδια τους αγκαλια Απο καιρο ξαναγυρισαν Μετα τον πηραν στο στρατο κ οταν γυρισε στο χωριο του ειχε πεθανει απο την πεινα και το τελευταιο τους παιδι Στην ανταλλαγη μοιραστεικε το χωριο τους στην ΚΑΛΗ ΣΚΥΔΡΑΣ και ΑΓΓΕΛΟΧΩΡΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ο παππους μου πεθανε το 1972 εγω ειμουν 15 χρονων Θα ειθελα να μαθω αν γινεται περισσοτερα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ο Κωνσταντίνος Κοϊδάκης γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή της Επαρχίας Κρήνης (Τσεσμέ) της Μικράς Ασίας στις 3 Ιουλίου 1876. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1901, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Ότι ο άνθρωπος συνίσταται εκ σώματος και ψυχής, ήτις καλείται πνεύμα". Διάκονος χειροτονήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1900 και Πρεσβύτερος στις 21 Μαΐου 1906. Υπηρέτησε στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1908 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Χαλκηδόνος τιτουλάριος Επίσκοπος Δαφνουσίας, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Χαλκηδόνος. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Γερμανός, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Νικοπόλεως και Πρεβέζης Δωρόθεο και Στρωμνίτσης Γερμανό. Στις 8 Μαρτίου 1912 εξελέγη Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου. Στις 7 Οκτωβρίου 1924 εξελέγη Μητροπολίτης της προσωποπαγούς Μητροπόλεως Πλωμαρίου. Στις 23 Μαρτίου 1934 εξελέγη Μητροπολίτης Κίτρους και Κατερίνης. Παραιτήθηκε για λόγους υγείας στις 31 Ιανουαρίου 1954. Εκοιμήθη στην Κατερίνη στις 30 Μαρτίου 1954.

    πηγή : http://users.sch.gr/markmarkou/1931_1959/1954/koim/konstantinos_koidakis.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Apostolis Ptolemaida
    Κάτι που αγνοεί ο πολύς κόσμος είναι ότι στις αρχές του 20ου αιώνα γινόταν συστηματική εκκαθάριση των ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας με έμφαση στα δυτικά μικρασιατικά παράλια και στον Πόντο. Εκατοντάδες χιλιάδες εξοντώθηκαν και εκτοπίστηκαν χρόνια πριν αποβιβαστεί ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη. Η άγνοια όμως κάνει ορισμένους να αναρωτιούνται τι δουλειά είχε ο στρατός μας στη Σμύρνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απόστολος Κολώνιας
      Apostolis Ptolemaida
      Στη Σμύρνη καλώς πήγαμε,προέλαση στην Άγκυρα χωρίς στήριξη και με καθυστέρηση κακώς κάναμε.
      Θεωρώ ότι εκεί βρίσκονται οι ενστάσεις.

      Διαγραφή
  27. Όλοι οι Έλληνες, όλων των περιοχών, αλύτρωτων και μη, έκαναν τους αγώνες τους και συμμετείχαν στις περιπέτειες του Ελληνισμού, από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Ο τρόπος και η ένταση που θα διεξαχθούν αυτοί οι αγώνες εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Από το ανάγλυφο του εδάφους, τη γειτνίαση με μεγάλα αστικά και στρατιωτικά κέντρα, την απόσταση από αυτά κ.α. Δεν είναι συνετό να κατηγοριοποιουμε ανθρώπους και φυλές, χωρίς να ψάξουμε εις βάθος τα πράγματα. Έπειτα, ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που φτάνει σε εμάς, τελικά, ως γνώση, είναι και αυτό που φαίνεται ή αναδεικνύεται. Αυτό έχει να κάνει με πολλά. Από την ιδιοσυγκρασία της φυλής που θέλει να αναδείξει μέλη της, έως και πιθανά οικονομικά συμφέροντα επιφανών ατόμων με άτομα της εκάστοτε ελληνικής φυλής ή φάρας, αν σας αρέσει περισσότερο. Υπάρχει μεγάλος πλούτος γνώσης, στην Ιστορία που δεν φαίνεται και δεν αναδεικνύεται συνεχώς στα ΜΜΕ ή στο διαδίκτυο. Εγώ τυχαίνει να κατάγομαι και από το Εξαμίλι και από το Πλαγιάρι. Λίγοι ξέρουν ότι ήταν ανάμεσα στα χωριά της περιοχής του κόλπου του Σαρου ή Ξηρού που επαναστάτησαν το '21. Σε ένα μέρος που δεν υπάρχει βουνό για καταφύγιο ούτε πολύς χρόνος να ξεφύγεις για να ανασυνταχθείς. Τέλος πάντων, είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες. Θα δώσω ένα ακόμη παράδειγμα και θα τελειώσω. Ο προπάππος μου ο Φώτης, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Καβακλί λίγο πάνω από την Καλλίπολη, ( πιθανόν να ήταν και από τη Λάμψακο ή να μετοίκησε εκεί από το προαναφερθέν χωριό) ήταν απ' όσο ξέρω λιποτάκτης από τον Τουρκικό στρατό και πιθανόν ( δεν είναι εξακριβωμένο) να πολεμούσε σε κάποιο από τα άγνωστα αντάρτικα στην Ανατολική Θράκη. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στα γνωστά Τάγματα Εργασίας. Υπήρξε για 14 χρόνια αιχμαλωτος, κάτω από τις πιο απάνθρωπες συνθήκες, όπως φαντάζομαι ότι ξέρετε. Κατάφερε, όπως άκουσα, να δραπετεύσει και αναζήτησε την οικογένειά του, στην Παλιά ( τώρα πια) Ελλάδα. Τους βρήκε στα Καλύβια Πέλλας και μπήκε στο σπίτι την ώρα που του έκαναν το μνημόσυνο. Πέθανε 93 ετών και τον καλούσαν συχνά στο σχολείο του χωριού για να διηγηθεί την ιστορία του. Σας μετέφερα την ιστορία όπως την έχω ακούσει. Πιθανόν να μου διαφεύγουν σημαντικές λεπτομέρειες και για να είμαι ειλικρινής, δεν το ερεύνησα περισσότερο. Αυτόν τον παππού οι Πόντιοι θα τον είχαν κάνει ήρωα. Εμείς οι Θρακιώτες, όμως, τον τιμήσαμε, αλλά δεν προσπαθήσαμε να τον αναδείξουμε ή να καταγράψουμε όσα πέρασε. Δεν θέλω να κρίνω ή να κατακρίνω. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Αυτά τα "ολίγα" !

    Φώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Δημητρης Κεσκινης
    ΤΟΥΡΚΙΑ Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞ ΙΣΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Kostis Kontogiannakis
    Οι σφαγές χριστιανών (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων) είχαν ξεκινήσει το 1894.

    ΑπάντησηΔιαγραφή