ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΘΡΑΚΗ!!!

Ψηλά τις σημαίες!!! Σήμερα γιορτάζουμε!!! 

Η Θράκη γιορτάζει  σήμερα τα 101 χρόνια της ελευθερίας της μετά από οθωμανικό ζυγό 550 και πλέον ετών. Απολαμβάνει την ελευθερία της μέσα από στιγμές πότε δυσκολιών και πότε χαράς. Πάντα με ελπίδα και αισιοδοξία,

Με αφορμή την σημαντική αυτή επέτειο  αναρτώ σήμερα ένα χρονικό που αφορά τις μέρες απελευθέρωσης της γενέτειράς μου του Διδυμοτείχου.

Χρόνια Πολλά, Θρακιώτισσες και Θρακιώτες!!!

Χρόνια Πολλά, φίλες και φίλοι της Θράκης!!!

 Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

*Παράδοση πολεμικής σημαίας

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ 

ΤΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ

 

Σήμερα το Διδυμότειχο εορτάζει τα 101 χρόνια της ελευθερίας της, μετά από οθωμανικό ζυγό, σχεδόν 5,5 αιώνων . Πέρασαν «συν Θεώ» 100 χρόνια ελευθερίας στη Θράκη, από το αλησμόνητο έτος  1920, τότε που ηχούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες σε πόλεις και χωριά και αντιλαλούσαν σε κάμπους και βουνά τη χαρά των Θρακών.

Η Ελλάδα, που είχε αρχίσει τους απελευθερωτικούς Βαλκανικούς Πολέμους από το 1912, συνέχισε να μάχεται, μέσα από τις δυσμενείς συνθήκες, που γέννησε από το 1914 ο Εθνικός Διχασμός. Και όταν τελείωσε ο φονικός Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, απέβλεψε με όλες τις δυνάμεις της να ικανοποιήσει τις εθνικές διεκδικήσεις της, ακολουθώντας τους θεσμούς του διεθνούς δικαίου.

Το τέλος του Πολέμου εκείνου βρήκε τη γειτονική Βουλγαρία ηττημένη γιατί είχε συμμαχήσει με τη Γερμανία. Ηττημένη ήταν η Βουλγαρία και μετά το Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, αλλά οι διπλωματικοί ανταγωνισμοί και τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ενδιαφερόμενων χωρών, είχαν παραχωρήσει τη Δυτική Θράκη στους Βουλγάρους με την άδικη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, αν και οι Έλληνες την είχαν απελευθερώσει σχεδόν ολόκληρη, με επικεφαλής τον ηρωικό ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ» μαζί με άλλα πλοία του ελληνικού στόλου.

*Ο Νεστορίδης Ευάγγελος

Έως ότου, η Συνθήκη του Νεϊγύ, επέτρεψε το 1919 να υπαχθεί η βουλγαροκρατούμενη Δυτική Θράκη, σε πρώτη φάση, υπό την διοίκηση των συμμάχων. Επικεφαλής ορίσθηκε ο Γάλλος στρατηγός Σαρλ Αντουάν Σαρπύ.

 Έτσι δημιουργήθηκε ένα υβριδικό κρατίδιο με τίτλο «Διασυμμαχική Θράκη» υπό την πολιτική και στρατιωτική διοίκηση του στρατηγού Σαρπύ, με πολιτικό σύμβουλο τον αείμνηστο Χαρίσιο Βαμβακά. Οι εθνικοί πόθοι για τη Θράκη ολοκληρώθηκαν με τη συνθήκη του Σαν Ρέμο, στις 18 Απριλίου 1920, οπότε ο Ελληνικός Στρατός εξουσιοδοτήθηκε από τους συμμάχους της Αντάντ, να την καταλάβει. Η φάση της απελευθέρωσης άρχισε διαδοχικά από τις 14 Μαΐου 1920. Η κατάληψη της Δυτικής Θράκης ανατέθηκε στο Σώμα Στρατού της Εθνικής Άμυνας, υπό τον αντιστράτηγο Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, ο οποίος είχε υπό την διοίκησή του, την ΙΧ Μεραρχία υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μαζαράκη, την Μεραρχία Ξάνθης υπό τον στρατηγό Γεώργιο Λεοναρδόπουλο και την Μεραρχία Σερρών υπό τον στρατηγό Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη.

*Ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης

Το Διδυμότειχο τότε, έζησε ανεπανάληπτες στιγμές πατριωτισμού. Στις απελευθερωτικές δυνάμεις συμμετείχε και ένας συμπατριώτης μας. Ο Ευάγγελος Νεστορίδης, που είχε γεννηθεί στο Διδυμότειχο το 1889 και αργότερα η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακομίσει και να εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη. Το Μάιο του 1920 με το βαθμό του υπολοχαγού Πεζικού, προωθήθηκε με τη μονάδα του στη Θράκη και συμμετείχε από τους πρώτους στην κατάληψη του νομού Έβρου. Ο Νεστορίδης, επελέγη με δικό του αίτημα για την αποστολή αυτή, ως γνώστης του εδάφους και των δρομολογίων της περιοχής.

Οι αρχές και οι κάτοικοι της πόλης μας τον αλησμόνητο Μάιο του 1920 είχαν κατακλύσει τους χώρους στην είσοδο της πόλης και υποδέχθηκαν το Στρατηγείο και τα επιτελεία των λοιπών μονάδων της Μεραρχίας με απερίγραπτο ενθουσιασμό, κατά τις περιγραφές των εφημερίδων.

Το Διδυμότειχο είχε σημαιοστολιστεί ενώ οι κάτοικοί του πανηγύριζαν με έξαλλο ενθουσιασμό. Σπίτια και καταστήματα, εκτός από ελληνικές σημαίες, είχαν στολιστεί και με λουλούδια. Ετοίμασαν μεγάλη υποδοχή στον απελευθερωτικό  στρατό. Η πόλη έπλεε στα κυανόλευκα. Χιλιάδες κόσμου από την πόλη και τα γύρω χωριά, φορώντας οι αστοί τα γιορτινά τους ρούχα, και οι χωρικοί τις θρακικές φορεσιές τους, περίμεναν με αγωνία να υποδεχθούν τον ελληνικό στρατό.

*Η υποδοχή του ελευθερωτή στρατού στο Διδυμότειχο

Ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Εμμανουήλ Παναγιώτου, με φωνή, που έτρεμε από συγκίνηση ευχήθηκε το «Ευ παρέστητε» στον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μαζαράκη και με λιτά λόγια εξιστόρησε τους ιερούς αγώνες της φυλής, ευγνωμονώντας τον στρατό, τον σωτήρα του Ελληνισμού, όπως είπε.

Ο Μαζαράκης, στις αντιφωνήσεις του σε όλα τα καλωσορίσματα δεν παρέλειπε να τονίζει με έμφαση το βυζαντινό χαρακτήρα της πόλης. Και στην δοξολογία, που έγινε, έκλεισε το λιτό στρατιωτικό λόγο του με τις φράσεις: «Ζήτω η Μεγάλη Ελλάς! Ζήτω  το ελεύθερον Διδυμότειχον!».

Οι στιγμές πατριωτισμού όμως που ζούσε το Διδυμότειχο, συνεχίσθηκαν και τις επόμενες μέρες.

Τα σχολεία με επικεφαλής τον περίφημο παιδαγωγό Νικόλαο Πετσόγλου, οργάνωσαν γιορτές για τα τιμήσουν τα στρατευμένα νιάτα, που απεικόνιζαν στα μάτια των παιδιών τους ελευθερωτές αγγέλους.

*Ο περίφημος εκπαιδευτικός Νικόλαος Πετσόγλου

Ένα από τα αξιοσημείωτα γεγονότα της εποχής εκείνης, ήταν η πρόσκληση του διοικητή της Στρατιάς Θράκης στρατηγού Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη για εθελοντική κατάταξη των Θρακών, η οποία απέδωσε λαμπρά αποτελέσματα από τις πρώτες ημέρες. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Φιλιππουπολίτη δημοσιογράφου Νικόλαου Ζαρίφη, κατοπινού προέδρου της Ενώσεως Συντακτών, η Δυτική Θράκη απέδωσε περί τους 20.000 άνδρες. Ο ίδιος μάλιστα σε σχετικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Πατρίς» έγραψε: «Αθρόοι εθελονταί προσέρχονται εις το Διδυμότειχον με άσματα». Οι περισσότεροι από αυτούς, χρησιμοποιήθηκαν στις επιχειρήσεις της Μικράς Ασίας, ως στρατιώτες της ΧΙΙ Μεραρχίας. Και όπως είχε γράψει η εφημερίδα «Πατρίς» την επόμενη χρονιά «Οι Θράκες επολέμησαν ως λέοντες εις την Μικράν Ασίαν».

Κορυφαία στιγμή, το 1920, ήταν και η παράδοση στις παρυφές του Διδυμοτείχου από τον διοικητή της Μεραρχίας υποστράτηγο Μαζαράκη, της πολεμικής σημαίας στο εθελοντικό σύνταγμα των Θρακών. Συγκινημένος ο Μαζαράκης παρέδωσε την σημαία στο διοικητή του 13ου συντάγματος που το στελέχωναν Θράκες εθελοντές, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων:

«Συνταγματάρχα μου, παραδίδων εις το 13ον σύνταγμα την Σημαίαν του, εν αυτή τη ιστορική Βυζαντινή πόλει του Διδυμοτείχου, ελευθέραν πλέον, γνωρίζω ότι την εμπιστεύομαι εις στερεάς χείρας ίνα την περιαγάγη νικηφόρον εις την Θράκην και εκείθεν παντού, όπου από τόσων αιώνων μυριάδες υποδούλων αναμένουν να αναζήσουν υπό τας πτυχάς της, ελεύθεροι». Και πρόσθετε προτρεπτικά προς τους Θράκες εθελοντές για τη σημαία, που τους παρέδιδε:

«Κρατήσατέ την υψηλά και εν ανάγκη πέσατε σεις υπό τον σταυρόν της και με τα σώματά σας στήσατέ της, αδιάσειστον και υψηλόν βάθρον μέχρι των νεφών, όπου ο δικέφαλος αετός αναμένει να ανοίξει και πάλιν τας πτέρυγάς του και να φέρη το χαρμόσυνον άγγελμα μέχρι των συνόρων των Βυζαντινών Ακριτών».

Άγγλοι δημοσιογράφοι που είχαν παρακολουθήσει την απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης εκπροσωπώντας διάφορες βρετανικές εφημερίδες με ανταποκρίσεις τους βεβαίωναν ότι στο Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη), τη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή), το Σουφλί, το Διδυμότειχο και το Κούλελι Μπουργκάς (Πύθιο), ο ελληνικός στρατός έγινε δεκτός με ακράτητο ενθουσιασμό και ανακούφιση από τον πληθυσμό, αδιακρίτως φυλής και θρησκεύματος.

*Η μεγάλη ώρα της απελευθέρωσης

Σήμερα, οι κάτοικοι αυτής της ακριτικής πόλης, του αυτοκρατορικού Διδυμοτείχου με πίστη στα πεπρωμένα του Έθνους, με αγάπη για τον ιστορικό τόπο τους, δίνουν διαβεβαιώσεις προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν παραδίδουν τα άγια της πατρίδας, εμμένοντας στον όρκο των αρχαίων Αθηναίων Εφήβων «ου καταισχυνώ τα όπλα τα ιερά». Ακρίτες πραγματικοί, εργάζονται με πίστη και αυταπάρνηση στη γη των πατέρων τους. Υπηρετούν και προάγουν τον πολιτισμό της παράδοσης, αλλά και της σύγχρονης σκέψης και επιθυμούν διακαώς τη συνεχή πρόοδο της Ελλάδας.