*Η κεφαλίδα με τον τίτλο της ιστορικής εφημερίδας
Η χώρα, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά και της ενδογενούς παθογένειάς της, στις δομές της οικονομίας και της διοίκησης, περνάει δύσκολες ώρες. Οι πολίτες αγωνιούν, αφού καλούνται αυτοί να σηκώσουν το βάρος μιας συνολικής αποτυχίας του πολιτικού συστήματος. Και να πληρώσουν σκληρά, αυτοί που δεν οφείλουν. Αλλά τα φαινόμενα αυτά τα έχει ξαναζήσει η Ελλάς. Δυστυχώς τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα.
*Ο ποιητής Γεώργιος Σουρής
"Ελλάς, Πατρίς μεγάλη
ποιος ήμπορεί να ψάλη,
το τωρινό σου χάλι?
Πολλά τα ξαφνικά σου
κρώζουν για σε κοράκια
και τρων' τα σωθικά σου
λογής λογής σαράκια".
Αναλογισθείτε... Τι άλλαξε από τότε? Ίσως η δραχμούλα έγινε ευρώ, αλλά τα κοράκια συνέχισαν να τρώνε το είναι της Πατρίδας....
Δημοσίευση ανάρτησης
Π.Σ.Α.
Γιατί και τότε ακριβώς ίσχυε αυτό που ο Σουρής περιέγραφε στο ποίημά του, "Ο κύριος Πετσωματάς"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κύριος Πετσωματάς, οπλαρχηγός ειρήνης,
στον τελευταίον πόλεμον χαλάσας τρεις καπότες,
φαγών ολίγα χρήματα της Εθνικής Αμύνης,
προ πάντων δε διακριθείς εις το σουφρώνειν κότες,
στους καφενέδες σκυθρωπός και μόνος επλανάτο,
και στα τραπέζια κάποτε ησύχως εκοιμάτο.
Και τότε ωνειρεύετο υπό πλατάνους δείπνα
με κότες δούλων αδελφών, με δάφνας και μυρσίνας,
αλλ΄ όταν εκ του ευτυχούς ληθάργου του εξύπνα,
μετά δακρύων έβλεπε πως είναι εις Αθήνας.
Και δίδων πέντε φάσκελα το έθνος κατηράτο,
και πάλιν εξεθύμωνε και πάλιν εκοιμάτο.
Εδίψα μάχας κι αίματα της εποχής εκείνης,
αλλά το έθνος δυστυχώς μετά μακρούς πολέμους
ετρύγα τους γλυκείς καρπούς της ποθητής ειρήνης,
μοιραίως πελαγοδρομούν στους τέσσαρας ανέμους.
Κι εκείνος εκινδύνευε της πείνας ν΄ αποθάνει,
κι εσκέπτετο νυχθημερόν τι διάβολο να κάνει.
Αλλ΄ ο Θεός, ο πώποτε πεινώντα μη αφίνων
ουδέ αυτά τα πετεινά, ως λέγουν, τ΄ ουρανού,
προ πάντων δε οιστρηλατών τους κλέπτας των Ελλήνων,
και του πτωχου Πετσωματά εφώτισε τον νου·
κι ως μόνην του ενέπνευσε παρήγορον ελπίδα
να βάλει κάλπην βουλευτού κι εκείνος στην πατρίδα.
Αυτό το πράγμα δύσκολον πολύ δεν του εφάνη…
εις την πατρίδα έχαιρεν υπόληψιν μεγάλην,
καθόσον ήτο γέννημα ενός αρχιτσοπάνη,
διακριθέντος άλλοτε στην Τουρκομάχον πάλην.
Αλλά κι αυτός ο ίδιος μετά τοσούτον χρόνον
συνέχισε τα τρόπαια των πατρικών αγώνων.
Λοιπόν;… της Κυβερνήσεως λαβών την συνδρομήν,
τα έξοδα της κάλπης του κι ολίγας παραινέσεις,
απήλθεν εις την πάτριον αναύλως προς τιμήν,
εις όλους υποσχόμενος διορισμούς και θέσεις.
Κι επέτυχεν;… επέτυχε και πρώτος παρ΄ ελπίδα,
και κάθε φίλος έβγαλε γι΄ αυτόν εφημερίδα.
Και από τότε δέχεται, χωρίς να δίδει, δώρα,
ελέγχει αδυσώπητος των υπουργών τας πράξεις,
φορεί και γάντια κάποτε και πάντοτε ως τώρα
εις της συμπολιτεύσεως ευρίσκεται τας τάξεις.
Και όταν πατριώτη του κανένα διορίζει,
το ήμισυ τουλάχιστον εκ του μισθού κερδίζει.
Ουδέ στο βήμα ομιλεί, αλλ΄ ούτ΄ ιδιαιτέρως,
και μόνον όταν πρόκειται γερόν να πέσει ξύλον,
τότε σηκώνετ΄ εν σπουδή κι ευθύς λαμβάνει μέρος,
διά τα δικαιώματα μαχόμενος των φίλων.
Εις πάσαν άλλην ήρεμον περίστασιν χαζεύει,
κι ηδυπαθώς τους ρώθωνας της μύτης του θωπεύει.
Κι εις τους χορούς του Παλατιού ως βουλευτής πηγαίνει,
αλλά τας συνηθείας του δεν λησμονεί τας πρώτας,
και πάντοτε του Παλατιού την σκάλαν κατεβαινει
μ΄ ολίγα κρύα λείψανα καλοψημένης κότας.
Τοιούτος αντιπρόσωπος πολύτιμος εφάνη
ο κύριος Πετσωματάς ο γόνος του τσοπάνη.-
Ό μεθερμηνευόμενον εστί "Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου!"
Να 'σαι καλά! Μεγάλη μορφή ο Σουρής. Αυτός και ο Μποστ είναι η θεοί της Νεοελληνικής πολιτικής σάτιρας.
Τελικά κάποιοι συγγραφείς είναι πάντα επίκαιροι όσα χρόνια και αν περάσουνε. Κρίμα που τα παθήματα δεν μας γίνονται μαθήματα και επιμένουμε να κάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη. Όπως είπε και ο Σεφέρης "Όπου κι αν γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει". Αυτό εκφράζει τα αισθήματά μου γιά τη πατρίδα μας δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη της Δανιμαρκίας, πολύτιμή μου φιλη, εξαιρετικός "Ο κ. Πετσωματάς". Και επειδή στα σχόλια δεν θα φαίνεται ολόκληρο το ποίημα, θα μου επιτρέψεις να το αναρτήσω ολόκληρο στο ιστολόγιό μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα, της Σουηδίας, ευχαριστώ. Σωστά το επισημαίνεις. Παντού πληγές... Καλά που υπάρχει και ο ΠΑΟΚ, να μας δίνει μικρές και μεγάλες χαρές.
ΑπάντησηΔιαγραφή