Γράφει
ο Παντελής Αθανασιάδης
Το «Μαύρο Πάσχα» των
Θρακών, είναι μια κατάμαυρη σελίδα διωγμών στη δεύτερη δεκαετία του εικοστού
αιώνα, με ανελέητους διωγμούς κατά των Χριστιανών που ζούσαν στην Ανατολική
Θράκη και στη Μικρά Ασία. Ήταν τα χρόνια εκείνα, που οι διωγμοί οδήγησαν σε
γενοκτονίες από την Τουρκία, οι οποίες δεν δικαιώθηκαν ποτέ.
Ειδικότερα οι Νεότουρκοι με
την επανάσταση του 1908, αρχικά έδειξαν στη διεθνή κοινότητα ένα πρόσωπο
αρκούντως πολιτισμένο και ευρωπαϊκό, που παρέσυρε τα υποταγμένα έθνη στην
Οθωμανική Αυτοκρατορία να πιστέψουν ότι θα αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα.
Γρήγορα όμως λειτούργησε η εθνική αφύπνιση των Τούρκων, που συνέβαλε στην εντελώς
εχθρική αντιμετώπιση των μειονοτήτων. Στο στόχαστρο βρέθηκαν βασικά οι Έλληνες
(Θράκες, Μικρασιάτες, Πόντιοι) οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι.
Η αρχή έγινε από τους Έλληνες της Ανατολικής Θράκης, οι οποίοι απομακρύνθηκαν βίαια από τις πατρογονικές εστίες τους στις αρχές του 1914. Όλη αυτή η επιχείρηση του διωγμού έγινε με την καθοδήγηση των Γερμανών, συμμάχων των Τούρκων. Η εκκένωση μεθοδεύτηκε πρώτα με ανθελληνική εκστρατεία του τουρκικού Τύπου και ταυτόχρονη καταπίεση των Ελλήνων για να εξαναγκαστούν σε δήθεν «εκούσια» μετανάστευση.