Κ. Γ. Λαγουμιτζάκης: Αγάπησε τη Θράκη, τραυματίσθηκε το 1921 στη Μικρά Ασία

*Ο Κ.Γ. Λαγουμιτζάκης σε πρωτοσέλιδη φωτογραφία στην εφημερίδα "Πατρίς" (3/9/1921)

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Ο Κωνσταντίνος Λαγουμιτζάκης, που ενίοτε υπογράφει ο ίδιος και ως Λαγουμιτζής, υπήρξε μια δραστήρια, ευγενική  και πατριωτική μορφή, που συνέδεσε το όνομά του με την περίοδο της απελευθέρωσης της Θράκης και έχυσε το αίμα του το 1921, όταν τραυματίσθηκε στις επιχειρήσεις του Σαγγάριου, στο Αρντίζ Νταγ.
Γεννήθηκε το 1889 στο Φρέ Χανίων, όπου σήμερα υπάρχει προτομή του, στο Ηρώον, μαζί με άλλες προτομές διακεκριμένων συμπολιτών του. Πέθανε το 1943. Υπήρξε διακεκριμένος εκπαιδευτικός. Δεν γνωρίζουμε πολλά στοιχεία για την μεστή ζωή του. Δυστυχώς...
Οι πρώτες πληροφορίες που έχουμε για την παρουσία του στη Θράκη ανάγονται στο 1913. Υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός Πεζικού και πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Οι ιστοριογράφοι της Κομοτηνής, αναφέρουν ότι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Κωνσταντίνος Λαγουμιτζάκης υπηρετώντας στον ελληνικό στρατό, βρέθηκε να υπηρετεί στην Κομοτηνή, προφανώς κατά την πρώτη απελευθέρωσή της το 1913. Η Ελλάδα,το 1913 υποχρεώθηκε από την άδικη συνθήκη του Βουκουρεστίου να παραχωρήσει τη Δυτική Θράκη στην ηττημένη Βουλγαρία. Έτσι στις 18 Αυγούστου 1913 ο ελληνικός στρατός αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη Δυτική Θράκη. Τότε όταν οι φαντάροι μας εγκατέλειπαν την Ροδόπη ο Λαγουμιτζάκης είχε γράψει ένα προφητικό δίστιχο στον τοίχο του Διοικητηρίου με την αιχμή της ξιφολόγχης του (σ.σ. πρόκειται για το παλιό Δικαστικό Μέγαρο) "Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι". Οι Βούλγαροι που εγκαταστάθηκαν εκεί στη συνέχεια, το είχαν καλύψει με σοβά. Μετά όμως από επτά χρόνια όταν απελευθερώθηκε η Δυτική Θράκη, λόγω πτώσης του σοβά, αποκαλύφθηκε ξανά αυτό που είχε γράψει ο Λαγουμιτζάκης!

*Αριστερά πρώτη η προτομή του Κ.Γ. Λαγουμιτζάκη στο Ηρώο της γενέτειράς του Φρε Χανίων. Αρχείο Μανώλη Μακρυδάκη 

Η μοίρα τα έφερε να επανέλθει στη Θράκη ο Κωνσταντίνος Λαγουμιτζάκης. Από την 1η Νοεμβρίου του 1919 δηλαδή επί καθεστώτος Διασυμμαχικής Θράκης, τοποθετήθηκε ως γενικός επιθεωρητής των ελληνικών σχολείων της Δυτικής Θράκης καταβάλλοντας μάλιστα υπεράνθρωπες προσπάθειες για την ανάπτυξη της Παιδείας στην περιοχή, μετά από τις φοβερές προσπάθειες εκβουλγαρισμού των παιδιών, που είχαν κάνει οι Βούλγαροι.

*Ταυτότητα του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Θράκης, εκδοθείσα του 1926 στην Κομοτηνή. Ο Λαγουμιτζάκης φέρει πλέον το βαθμό του υπολοχαγού, που τον κέρδισε στη Μικρά Ασία με τον τραυματισμό του (Αρχείο Θεόδ. Ορδουμποζάνη)

Έχει διασωθεί μια υπηρεσιακή αναφορά του, στην οποία επισημαίνει πόσο ακμαίος ήταν ο Ελληνισμός στη Θράκη, όπου υπήρχαν σημαντικά εκπαιδευτήρια προ του 1914 και τη διακοπή της λειτουργίας τους κατά τη διάρκεια της βουλγαροκρατίας. Και πρόσθετε:
"Κατά την άφιξίν μου ενταύθα (πρώτην Νοεμβρίου ε.έ.), ήτοι ολίγον μετά την κατάληψιν της Δυτικής Θράκης, ουδείς διδάσκαλος υπήρχεν εις τας περιφερείας Ξάνθης, Γκιουμουλτζίνης, Δεδεαγάτς και Σουφλίου. Μόνον εις τας περιφερείας Διδυμοτείχου και Καραγάτς, όπου η εκτόπισις δεν ήτο γενική, οι παραμείναντες διδάσκαλοι ήρχισαν, μετά την αποχώρησιν των Βουλγάρων, να μαζεύωσι τα υπάρχοντα παιδία και να αρχίζωσι μαθήματα, χωρίς βιβλία. Συντελουμένης εν τω μεταξύ της παλιννοστήσεως, επανήλθον και αρκετοί διδάσκαλοι και διδασκάλισσαι, δια της αποσπάσεως δε εγγραμμάτων οπλιτών εκ της IX Μεραρχίας, κατόπιν αιτήσεως μου, δια της αποσπάσεως εκ του κράτους 30 πτυχιούχων και της μεταφοράς εξ Αδριανουπόλεως 50 περίπου διδασκαλισσών, τας οποίας μεταβάς ο ίδιος παρέλαβον, κατωρθώθη, ώστε εντός του Ιανουαρίου να επαναρχίση η λειτουργία όλων των Ελληνικών Σχολείων της Δυτικής Θράκης, 72 τον αριθμόν, των οποίων συνημμένως υποβάλλω πίνακα, κατά την τάξιν δε έχουσιν ως έξης: εξατάξια 8, κοινά και πλήρη 65, με 165 διδασκάλους".
Στις 4 Απρλίου του 1920 οι δάσκαλοι της Δυτικής Θράκης ίδρυσαν και δικό τους σύλλογο. Πρόεδρος εξελέγη ο Δημόκριτος Ζεβελάκης και μέλη οι Άγγελος Μάζης, Ηλίας Παύλου, Κωνσταντίνος Αντωνιάδης και Ραλλού Στεργιάδου.

*Πρόσκοποι της Αλεξανδρούπολης. Αριστερά σε κύκλο ο Κ.Γ. Λαγουμιτζάκης. 

Αρχείο Θεόδ. Ορδουμποζάνη

Ενδιαφέρον και για τον Προσκοπισμό

Από τη στιγμή της εγκατάστασης του στη Θράκη, ο Λαγουμιτζάκης άρχισε να οργανώνει και προσκοπικές ομάδες σε Ξάνθη, Γκιουμουλτζίνα, Δεδέαγατς, Σουφλί, Διδυμότειχο και Καραγάτς.
Σε μια αναφορά του από την Κομοτηνή στις 5 Ιουλίου 1920 ο Λαγουμιτζάκης γράφει:
"Δια των πλήρων προσκοπικών εξαρτήσεων, τας οποίας  εχορήγησεν εις ημάς το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων δια του Υπουργείου Εξωτερικών, συνεστήσαμεν προσκοπικάς ομάδας εις όλας τας πόλεις και ωργανώσαμεν Προσκοπικόν Σύνδεσμον από εκλεκτά μέλη της κοινωνίας.
Και ούτω μήνας πολλούς προ της καταλήψεως οι Πρόσκοποι, ως στρατιωτικά χελιδόνια ετραγούδησαν εις τας πεδιάδας της Θράκης, τας ακτάς του Δεδέ Αγάτς και τας όχθας του Έβρου, του Ελευθερωτού Στρατού τον ερχομόν.
Και πριν ή φέρει ούτος ενταύθα την Σημαίαν μας, οι πρόσκοποι περιήγον αυτήν υπερηφάνως εις κατάπληξιν και εχθρών και φίλων".

Συμμετοχή στην πνευματική και κοινωνική ζωή

Ο Λαγουμιτζάκης είχε πολλά ενδιαφέροντα. Μελετούσε, ενδιαφέρονταν για τα προβλήματα του κλάδου του έγραφε και είχε συμμετοχή στην κοινωνική ζωή.
Γνωρίζουμε ότι το 1915 εξέδωσε το "Μνημόσυνα, ήτοι τραγούδια δημοτικά αναφερόμενα εις τους ήρωας των δύο ενδόξων πολέμων" εν Χανίοις, εκ του τυπογραφείου της, «Νέας Ερεύνης». Επανεκδόθηκε σε φωτοανατύπωση στα Χανιά το 1988 από τα σωματεία Ένωση Φρεδιανών «Η Παναγιά των δύο βράχων»- Καλλιτεχνικός Όμιλος «Ο Αποκόρωνας». Ο Λαγουμιτζάκης κυκλοφόρησε αυτό το βιβλίο για τους αγώνες των εθελοντών Κρητών Φοιτητών, που είχαν σχηματίσει το δικό τους Ιερό Λόχο και πήραν μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους. Εδώ αξίζει να παραθέσουμε μια παραλλαγή, που μεταφέρει ο Λαγουμιτζάκης από το γνωστό κρητικό τραγούδι "Πότε θα κάμει ξαστεριά" και είναι η ακόλουθη:

"Πότες θάν έρθ' η άνοιξη, θάρθη το καλοκαίρι

ναρχίση παλ' ο πόλεμος εις την Μακεδονία

να πάρω το τουφέκι μου, την εύμορφη πατρώνα

να βγω στ' Ορβήλου τση κορφές τση Τζουμαγιάς τα πλάγια

να δω τι κάνουν οι Βούλγαροι...".

Δημοσίευσε μελέτες του για το δημοτικό τραγούδι "Του Νεκρού Αδελφού" με παρατηρήσεις για την Κρητική εκδοχή αυτού του τραγουδιού. Ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας Ν.Γ. Πολίτης έχει κάνει μάλιστα εκτενείς αναφορές στις απόψεις του Λαγουμιτζάκη για το συγκεκριμένο τραγούδι.
Το 1932 εκδόθηκαν τα Πρακτικά του Εκπαιδευτικού Συνεδρίου των Διδασκάλων της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για συλλογικά έργο, στο οποίο τον πρόλογο είχε γράψει ο Κωνσταντίνος Λαγουμιτζάκης.

*Το βιβλίο του Κ. Λαγουμιτζάκη, που εκδόθηκε το 1934

Το 1934 ο εκδοτικός οίκος Δημητράκου, εξέδωσε το βιβλίο του Λαγουμιτζάκη "Ένα πρότυπο δημοτικό σχολείο: πρακτική εφαρμογή των διδακτικών αρχών του νέου Σχολείου- Υποδειγματικές διδασκαλίες όλων των μαθητών σ’ όλες τις τάξεις".
Το 1935 εκδόθηκε το σχολικό εγχειρίδιο του Κ. Γ. Λαγουμιτζάκη "Ιστορία της Μακεδονίας" τεύχος δεύτερον διά την ΣΤ΄ τάξιν και το δεύτερον έτος συνδιδασκαλίας Ε΄ και ΣΤ΄".
Το 1936 κυκλοφόρησε το μαθητικό βοήθημά του "Η Γραμματική της Καθαρευούσης διά την Ε' και ΣΤ΄ τάξιν των Δημοτικών Σχολείων σύμφωνα με το επίσημον πρόγραμμα του Υπουργείου της Παιδείας".

*Η έκδοση του 1936 με τίτλο "Η αγάπη|

Την ίδια χρονιά εκδόθηκε και το αναγνωστικό που έγραψε με τίτλο "Η αγάπη".
Ο δραστήριος εκπαιδευτικός, που υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στη Βόρεια Ελλάδα, δεν απείχε από την κοινωνική ζωή.
Για παράδειγμα, τον βρίσκουμε το 1930 να συμμετέχει ως μέλος της οργανωτικής επιτροπής των καλλιστείων, που οργάνωσε στην Καβάλα στις 23 Φεβρουαρίου ο Σύνδεσμος Δημοσίων Υπαλλήλων, στην αίθουσα της Μεγάλης Λέσχης. Ως μέλη της οργανωτικής επιτροπής φέρονταν ο νομάρχης Εμμανουήλ Λουλακάκης, ο δήμαρχος Ευγένιος Ιορδάνου, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Αν. Αποστολάτος, πρόεδροι φορέων (του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ν. Τερμεντζής, του Συλλόγου Καπνεμπόρων Αντ. Σγουρός, των Δημοσίων Υπαλλήλων Δ. Λυμπερίδης, των Εμποροϋπαλλήλων Αθ. Βανάκος) ο επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης Κ. Λαγουμιτζάκης, ο πρόξενος της Γαλλίας Κ. Λατούρ και οι διευθυντές των εφημερίδων «Κήρυξ» Δημ. Δημητριάδης και «Σημαία» Ιωάν. Ζουρμπάς.
Ο Λαγουμιτζάκης σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, φαίνεται ότι επιστρατεύθηκε εκ νέου στα τέλη του 1920 ή στις αρχές του 1921 και εντάχθηκε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στη ΧΙΙ Μεραρχία.

 *Προελαύνοντας προς το Αρντίζ Νταγ

Ο Λαγουμιτζάκης τραυματίζεται στη Μικρά Ασία

Η ΧΙΙ Μεραρχία είχε αναδιοργανωθεί στη Θράκη. Αποτελέσθηκε από το 14ο, το 41ο και το 46ο σύνταγμα πεζικού στα οποία κατετάγησαν οι περισσότεροι Θράκες που στρατεύθηκαν, αφού πλέον η Θράκη είχε απελευθερωθεί. Διοικητής του 14ου συντάγματος ήταν ο συνταγματάρχης Ι. Ζήρας, του 41ου ο συνταγματάρχης Βλάχος και του 46ου ο συνταγματάρχης Παναγιωτάκος. Τα άλλα στελέχη προέρχονταν επίσης από παλαιά συντάγματα.
Πολλοί στρατιωτικοί αμφέβαλαν για τη μαχητικότητα των Θρακών, γιατί δεν ήταν εμπειροπόλεμοι ούτε είχαν εκπαιδευθεί επαρκώς.

*Χάρτης της περιοχής του Αρντίζ (επάνω δεξιά). Αρχείο ΔΙΣ/ΓΕΣ 

"Και όμως παρουσίασαν αληθείς εκπλήξεις" έγραψε τότε ο δημοσιογράφος Κώστας Αθάνατος, ενώ η εφημερίδα "Πατρίς" είχε γράψει ότι "Οι Θράκες επολέμησαν ως λέοντες εις την Μικράν Ασίαν". Μετά από μια σειρά νικηφόρων μαχών την 1η Αυγούστου 1921 η "Πατρίς" επανήλθε και ο (ανώνυμος) έκτακτος πολεμικός συνεργάτης της έγραψε ότι οι Θράκες στρατιώτες διέψευσαν κάθε φόβο και διέλυσαν κάθε πλάνη για τη μαχητικότητά τους, έδειξαν απίστευτο ηρωισμό και θάρρος πρωτοφανές. Τότε, οι Θράκες βουλευτές που βρέθηκαν στην Αθήνα, Εξηντάρης, Κωνσταντόπουλος, Φίλανδρος, Σαραντίδης, Βεζυρτζής, Μανουηλίδης και Παπαδάτος έστειλαν στη διοίκηση της ΧΙΙ Μεραρχίας συγχαρητήρια τηλεγράφημα για τους γενναίους αξιωματικούς και οπλίτες της, που ήταν σε μεγάλο ποσοστό Θράκες.
Η αναχώρησή τους από τη Θράκη έγινε στις αρχές Ιουνίου 1921, κάπως εσπευσμένα λόγω αναγκών του μετώπου της Μικράς Ασίας. Αποβιβάσθηκαν στη Σμύρνη και τέθηκαν υπό τη διοίκηση του πρίγκιπα Ανδρέα, ο οποίος δεν συμπαθούσε τους Θράκες γιατί τους θεωρούσε βενιζελικούς. Από τη Σμύρνη η ΧΙΙ Μεραρχία ξεκίνησε αμέσως για το μέτωπο και αρχικά κατέλαβε θέσεις μεταξύ Ουσάκ και Τσιβρίλ. Πήρε μέρος και στην κατάληψη του Αφιόν Καραχισάρ. Στη συνέχεια στράφηκαν προς Βορρά.  Πορεία δύσκολη και κοπιαστική, σε ορεινή περιοχή με στενές διαβάσεις και καθημερινό αγώνα. Η ΧΙΙ Μεραρχία με τους Θράκες βαδίζοντας πολλές φορές και 15 ώρες την ημέρα πέρασε από τα όρη Αγκίν Τεπέ, Καρά Νταγ, Σάριτζε Νταγ και Τουρκμέν Ντάγ. Συνήψε απουδαίες μάχες στο Ακ Ίν και στο Ουτς Σαράϊ. Τελικά βοήθησε και στην κατάληψη της Κιουτάχειας και του Εσκή Σεχήρ (Δορύλαιον). 

*Τα μετόπισθεν της μάχης του Αρντίζ, όπου συγκεντρώνονταν οι τραυματίες. Αρχείο ΕΛΙΑ. Ίσως  η ημερομηνία να είναι λανθασμένη

Επόμενη μεγάλη μάχη που έδωσε η Μεραρχία των Θρακών ήταν στις 8 Ιουλίου, ανατολικά του Εσκή Σεχήρ στην τοποθεσία Αλμπανός. Εκεί αρχικά πήρε μέρος το 2ο τάγμα του 41ου συντάγματος υπό τον ταγματάρχη Γεωργιτσόπουλο. Η μάχη ήταν άγρια, αλλά διακρίθηκε σ' αυτή ο ανθυπολοχαγός Λαγουμιτζάκης. Νεκροί έπεσαν ο λοχαγός Χρ. Μαντούβαλος και ο υπολοχαγός Πλαστήρας. Τραυματίσθηκε ο λοχαγός Κατσίνας αλλά και άλλοι αξιωματικοί. Στη μάχη μπήκε ενισχυτικά και το 3ο τάγμα υπό τον ταγματάρχη Παπαβασιλείου και τρείς λόχοι του 46ου συντάγματος υπό τους λοχαγούς Πρώιμο, Μαραγκουδάκη και Παπανικολάου. Ο αγώνας για την κατάληψη του υψώματος 983 και των παρακειμένων υψωμάτων αν και άνισος, οδήγησε τελικά μετά από πολλές ώρες στην κατάληψή τους.

*Από την εφημερίδα "Πατρίς" (31 Ιουλίου 1921) με ονομαστική αναφορά 

στον ανθυπολοχαγό Κ. Λαγουμιτζάκη

Σε περιγραφή της εφημερίδας "Πατρίς" αναφέρεται ονομαστικά ο Λαγουμιτζάκης μαζί με άλλους αξιωματικούς, που "επί κεφαλής των τμημάτων ανέρχονται ταχείς και ορμητικοί εις τα υψώματα". Τελικά το ύψωμα 983 κατελήφθη δια της λόγχης!!!  
Η προέλαση του ελληνικού στρατού συνεχίσθηκε ακάθεκτη, γιατί οι Τούρκοι υποχωρούσαν προς το Σιβρί Χισάρ και την κατεύθυνση της Άγκυρας. Προ της Αγκύρας όμως υπήρχε ο ποταμός Σαγγάριος. Μοιραίο σημείο της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Στις 2 Αυγούστου, κατελήφθη το Σιβρί Χισάρ (Ιουστινιανούπολις). Ο στρατός μας έφτανε στο Σαγγάριο ποταμό μετά από φοβερές πορείες στην Αλμυρά  Έρημο, διαβάσεις βουνών και συνεχείς μάχες  παρενόχλησης από τσέτες. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται με ένταση ενώ στα μετόπισθεν το Μηχανικό επισκευάζει την σιδηροδρομική γραμμή Ουσάκ- Αφιόν Καραχισάρ, που κατέστρεψαν οι τσέτες.

*Κατελήφθη το Αρντίζ Νταγ, αλλά...

Οι δύσκολες μέρες του Αυγούστου κύλησαν με μάχες γύρω από τον Σαγγάριο. Απέναντι από τον Σαγγάριο υπήρχαν αλλεπάλληλες κορυφογραμμές που τις είχε οχυρώσει  ο Μουσταφά Κεμάλ. Εκεί έγιναν σφοδρές συγκρούσεις. Η μάχη για την κατάληψη του Αρντίζ άρχισε στις 10 Αυγούστου και τερματίσθηκε στις 25 του ίδιου μήνα.  Σε μια από τις επιθέσεις για την κατάληψη τουρ Αρντίζ Νταγ πολεμώντας γενναία ο Λαγουμιτζάκης τραυματίσθηκε. Η γενναιότητά του εκτιμήθηκε από τον διοικητή του, που τον πρότεινε για το αριστείο ανδρείας και για προαγωγή. Ο Λαγουμιτζάκης κατά πληροφορίες μεταφέρθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου με το πλωτό νοσοκομείο "Αμφιτρίτη" στην Μυτιλήνη για θεραπεία.

*Τούρκοι αιχμάλωτοι στο Αρντίζ. Αρχείο ΔΙΣ/ΓΕΣ

Γενικά έως τις 22 Αυγούστου η ελληνική Στρατιά μπόρεσε να καταλάβει την αμυντική γραμμή των Τούρκων Καρά Νταγ- Κορσακλί- Τσαλ Νταγ- Αρντίζ Νταγ- Καλέ Γρότο. Ήδη όμως οι στρατιώτες ήταν πολύ καταπονημένοι. Δεν υπήρχαν εφεδρείες, ενώ οι απώλειες ήταν μεγάλες. Υπήρχε πρόβλημα επισιτισμού, γιατί ο ανεφοδιασμός ήταν δυσχερής. Έλειπαν και πυρομαχικά. Γεγονότα που επηρέασαν το ηθικό των μαχητών. Έτσι από τις 24 προς 25 Αυγούστου αποφασίστηκε να διακοπούν οι επιθετικές ενέργειες. Στις 29 Αυγούστου διατάχθηκε η υποχώρηση προς τη δυτική όχθη του Σαγγάριου... Ήταν η αρχή του δράματος, που θα ακολουθούσε... 
Μετά τον Σαγγάριο, άρχισε να σβήνει το ελληνικό όνειρο. Άρχισε η υποχώρηση, η οποία έχει καταγραφεί ως Μικρασιατική Καταστροφή με τις γνωστές οδυνηρές συνέπειές της. Για την περαιτέρω πορεία του Λαγουμιτζάκη, δεν διαθέτουμε άλλες πληροφορίες.
Στη Θρακική συλλογική μνήμη έχει καταγραφεί ως ένας πατριώτης εκπαιδευτικός, που αγάπησε τη Θράκη και εργάσθηκε αποτελεσματικά για την Παιδεία της. Και επιπλέον απέδειξε τον ειλικρινή πατριωτισμό του πολεμώντας ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στους Βαλκανικούς Πολέμους και αργότερα με άλλους Θράκες, στη Μικρά Ασία, όπου τραυματίσθηκε. Η Θράκη οφείλει να μην τον λησμονήσει...
Ας είναι αιωνία η μνήμη του!!!

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

ΠΗΓΕΣ
* Αρχείο εφημερίδας "Πατρίς" 1921
* Ιστορικό Αρχείο και Αρχείο Προφορικής Ιστορίας Προσκόπων Αλεξανδρούπολης
* Πέτρος Βαμβακάς "Περί την απελευθέρωσιν της Δυτικής Θράκης" ΙΑΠΕΤΟΣ ΑΘΗΝΑ
* https://ordoumpozanis-teo.blogspot.com/2009/05/blog-post_29.html
* http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/terms/index.html?q=%CE%9B&type=start&tab=