ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ https://www.kathimerini.gr/1044868/gallery/epikairothta/politikh/h-anatolikh-germania-kai-h-xoynta
*Ο Έριχ Χόνεκερ στην ανατολικογερμανική Βουλή στις 24 Ιουνίου
1971, μετά την ανάρρησή του στο αξίωμα του πρώτου γραμματέα της Κεντρικής
Επιτροπής. ASSOCIATED PRESS
Του κ. ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ*
Οι σχέσεις μεταξύ του
ανατολικογερμανικού κράτους και των δυτικών καπιταλιστικών χωρών συνιστούν ένα
μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της διπλωματίας. Το κράτος αυτό, του οποίου η
σύσταση και εξέλιξη έγινε συνώνυμο του Ψυχρού Πολέμου, βρέθηκε από νωρίς στο
επίκεντρο των διεθνών διεργασιών, καθώς αποτέλεσε πεδίο αντιπαράθεσης των δύο
υπερδυνάμεων και των δορυφόρων τους από την πρώτη στιγμή της διαίρεσης της
Ευρώπης.
Πουθενά δεν εκφράστηκε
εναργέστερα η αντιπαράθεση αυτή, απ’ όσο στις προσπάθειες του κράτους αυτού να
αποκτήσει διεθνή αναγνώριση και κύρος στην παγκόσμια κοινότητα, ανάλογη με αυτή
που απολάμβαναν τα άλλα κράτη του σοβιετικού συνασπισμού. Η προσπάθεια αυτή
συναντούσε, ωστόσο, συγκεκριμένα εμπόδια, όπως την πολιτική απομόνωσης που
επιβλήθηκε στο κομμουνιστικό καθεστώς του Ανατολικού Βερολίνου από την
Ομοσπονδιακή Γερμανία και το ΝΑΤΟ.
Ο έκδηλα αντικομμουνιστικός χαρακτήρας
του στρατιωτικού καθεστώτος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα με το πραξικόπημα της
21ης Απριλίου 1967 επέφερε αρχικά έντονη ψύχρανση των σχέσεων της Αθήνας με όλα
τα κομμουνιστικά κράτη. Καθώς, όμως, το καθεστώς της 21ης Απριλίου άρχιζε να
αντιμετωπίζει ολοένα και περισσότερες επικρίσεις από τη Δυτική Ευρώπη και να
περιέρχεται σταδιακά σε απομόνωση, οι συνταγματάρχες προέβησαν σε κινήσεις
«καλής θέλησης» προς το ανατολικό μπλοκ, οι οποίες βρήκαν ανταπόκριση. Οι
Ανατολικοί, που αρχικά είχαν εκτιμήσει το πραξικόπημα ως θνησιγενές, δεν
φάνηκαν διόλου απρόθυμοι να ξεπεράσουν τις ιδεολογικές αναστολές τους και να
ανταποκριθούν στο άνοιγμα του αντιδραστικού καθεστώτος, που από τη μία στιγμή
στην άλλη άρχισε να ερμηνεύεται ως «νασερικού τύπου» μόρφωμα με τάσεις αποστασιοποίησης
από την καπιταλιστική Δύση.