*Πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα του Τύπου
Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος
Πατιαλιάκας
Με τη Συνθήκη της Λωζάννης στις 24 Ιουλίου 1923 καθορίστηκε η μέση γραμμή
της κοίτης του ποταμού Έβρου ως οριογραμμή μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας,
πλην ενός χερσαίου τμήματος, Δυτικά του ποταμού, του γνωστού τριγώνου του
Καραγάτς, για την ασφάλεια της παρέβριας Αδριανούπολης.
Η συνοριογραμμή οριοθετήθηκε από
τριμελή επιτροπή, μέχρι το 1926 με βάση σταθερά και χαρακτηριστικά εδαφικά
σημεία. Ανάλογη ρύθμιση είχε γίνει το 1921 μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας σε
τμήμα του ποταμού Έβρου, μήκους 15 χιλιομέτρων, Νότια του Σβίλεγκραντ, που
αποτέλεσε το φυσικό όριο επί του ποταμού μεταξύ των δύο χωρών. Η κοίτη του
ποταμού Έβρου, όπως είχε καταγραφεί στους γεωγραφικούς χάρτες της περιοχής του
1926, σήμερα είναι σε αρκετές περιοχές διαφορετική, καθόσον έχει μετατοπισθεί,
είτε Ανατολικότερα, είτε Δυτικότερα, μετά από επιδράσεις της φύσης, όπως πλημμύρες
και βλάστηση, ή μετά από ενέργειες των ανθρώπων, όπως κατασκευή προβόλων και
τοποθέτηση εγκιβωτισμένων αδρανών υλικών για την ενίσχυση των οχθών και
μετατόπιση του ρου του ποταμού. Αποτέλεσμα αυτών των μεταβολών ήταν να
σχηματισθούν νησίδες εντός του ποταμού ή να έχουν προσκολληθεί εδάφη στη μια ή
στην άλλη όχθη των δύο χωρών. Στο παρελθόν έχουν γίνει προσπάθειες για
επαναχαράξεις ή ευθυγραμμίσεις, όπως στο Πέταλο του Πέπλου και στην περιοχή των
Φερών, πλην όμως δεν περατώθηκαν για τους γνωστούς λόγους με την Τουρκία.