Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

ΕΜΦΥΛΙΟΣ 1946-49: ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ

*Εικόνα από τις μάχες στα βουνά....



 Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας



Το ΚΚΕ κήρυξε αποχή από τις βουλευτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, μία ενέργεια, που από τον ίδιο το Στάλιν χαρακτηρίστηκε ως μεγάλη ανοησία της ηγεσίας του ΚΚΕ. Με την επίθεση τη νύκτα της 30ης προς τη 31η Μαρτίου 1946 κατά του Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου κήρυξε τον ένοπλο αγώνα, τη γνωστή ανταρσία, με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας ή την κατάληψη μέρους της Βόρειας Ελλάδας για την αυτονόμησή της ή την προσάρτησή της στις Βόρειες Χώρες, δημιουργώντας σοσιαλιστική δημοκρατία στη Βαλκανική.
 Ένας αιματηρός και τραγικός πόλεμος, που προκάλεσε 43.382 απώλειες μάχης, νεκροί, τραυματίες και αγνοούμενοι ( 8.440 νεκροί) στον Ελληνικό Στρατό, στους αντάρτες 38.421 νεκρούς, χωρίς τους τραυματίες, και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές σε έργα υποδομής και δημόσια- ιδιωτικά κτίρια. Ένας πόλεμος που έληξε στις 29 Αυγούστου 1949 με τη συντριβή των ανταρτικών δυνάμεων στον Γράμμο, στην οποία συνέβαλαν οι παρακάτω παράγοντες:

*Αντάρτες διασχίζουν χιονοσκεπείς εκτάσεις

                1. Οικονομικοί- Πολιτικοί- Ψυχολογικοί Λόγοι.
                α. Η Βρετανική και η Αμερικανική Βοήθεια.
                Η άφιξη στην Ελλάδα Βρετανικών στρατευμάτων, μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων, και η ενίσχυση των στρατευμάτων αυτών μετά το Δεκεμβριανό κίνημα άσκησαν ανασταλτική επίδραση στις προθέσεις της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της χωρών να επεκταθούν στην Ελλάδα και να ενισχύσουν απροκάλυπτα τον ένοπλο αγώνα του ΚΚΕ. Γι΄ αυτό η Σοβιετική Ένωση είχε θέσει επίσημα στον ΟΗΕ το αίτημα της αποχώρησης από την Ελλάδα των Βρετανικών στρατευμάτων. Η οικονομική βοήθεια των Βρετανών και των Αμερικανών έδωσε στις κυβερνήσεις της Ελλάδας τη δυνατότητα να αναδιοργανώσουν και να επανεξοπλίσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και να προλάβουν την κατάρρευση της Εθνικής οικονομίας και του κράτους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η μοναδική ελπίδα της Ελλάδας, μετά το τερματισμό της βοήθειας της Βρετανίας. Η οικονομική βοήθεια που προσέφεραν ανύψωσε το ηθικό του Ελληνικού Λαού και εξασφάλισε οικονομική σταθερότητα. Εάν η βοήθεια της Αμερικής δεν κάλυπτε το κενό της Βρετανικής βοήθειας ή εάν τερματιζόταν το 1948, τότε δεν θα αποκλειόταν η επικράτηση του ΚΚΕ σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ανεξάρτητου κομουνιστικού κράτους ή την προσάρτησή τους σε συγκροτούμενο κομουνιστικό κράτος στη Βαλκανική Χερσόνησο.
*Η ρήξη που λάβωσε το ανταρτικό κίνημα

β. Η ρήξη Στάλιν- Τίτο.
Η Γιουγκοσλαβία ήταν η πιο ισχυρή και οργανωμένη Λαϊκή Δημοκρατία ανάμεσα στις άλλες κομουνιστικές χώρες Βουλγαρία και Αλβανία, αλλά και στις Ανατολικές. Ήταν φυσικό να αναλάβει τη διεύθυνση και την τροφοδοσία του ένοπλου αγώνα του ΚΚΕ κατά της Ελλάδας. Η ρήξη Στάλιν- Τίτο διέσπασε τον υποστηρικτικό μηχανισμό και την ενότητα των στελεχών του κόμματος, ενώ η ιδέα δημιουργίας νέου μηχανισμού παροχής βοήθειας μέσω της Αλβανίας ήταν ανεδαφική. Οι συνέπειες της ρήξης αυτής υπήρξαν καταστροφικές για τις δυνάμεις των ανταρτών, γιατί έκλεισαν τα σύνορα από τον Τίτο. Στην απολογία του προς το ΚΚΕ ο Νίκος Ζαχαριάδης ανέφερε τα ακόλουθα: «Γίνεται φανερό πως η ήττα του ΔΣΕ στο Βίτσι και στο Γράμμο, οφείλεται σε εξωελληνικό παράγοντα, στην προδοσία του Τίτο. Γιατί; Γιατί εμείς ξεκινήσαμε, αφού βασικά εξασφαλίσαμε από τη Γιουγκοσλαβία μια ανεπιφύλακτη υποστήριξη της γενικής προσπάθειας. Αν ξέραμε αυτή την προδοσία, τότε εμείς δεν θα ξεκινούσαμε το 1946, έτσι όπως ξεκινήσαμε, γιατί δεν θα είχαμε εξασφαλίσει μια βασική προϋπόθεση, και η επανάσταση δεν είναι πραξικοπηματισμός... Αν είχαμε λύσει τα προβλήματα των εφεδρειών και του ανεφοδιασμού του ΚΓΑΝΕ, η προδοσία του Τίτο δεν θα είχε για μας τέτοιες συνέπειες, γιατί θα μπορούσαμε να την αντισταθμίσουμε. Αυτά όμως δεν τα είχαμε. Έτσι η προδοσία του Τίτο στις συνθήκες του 1949 απέκτησε αποφασιστική σημασία, γιατί δεν μας άφηνε το χρόνο να λύσουμε τα προβλήματα αυτά και επέτρεψε στο μοναρχοφασισμό να πετύχει οριστικά το 1949 στρατιωτικό αποτέλεσμα…».
                γ. Το ηθικό του Ελληνικού Λαού.
*Η λεζάντα της εφημερίδας, τα λέει όλα...

                Σε όλη τη διάρκεια της υπερτριετούς αγωνίας του, ο Ελληνικός Λαός διατήρησε την ενότητά του απέναντι στην ανταρσία του ΚΚΕ, υψηλό αίσθημα καθήκοντος και σταθερή αποφασιστικότητα στη διεξαγωγή του αγώνα, γιατί είχε πλήρη συνείδηση της ιστορικής αποστολής του στη μικρή γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου και των συνεπειών της επικράτησης του σλαβισμού. Η πίστη του στην ηθική και στο δίκαιο του έδινε δύναμη. Ποτέ δεν κάμφθηκε το ηθικό του, ποτέ δεν λιποψύχησε, αλλά πάντα ήταν αισιόδοξος για ένα καλύτερο αύριο. Η τραγωδία που βίωσε ο ανταρτόπληκτος δεν τον δάμασε, την ανέχθηκε αγόγγυστα και τελικά επέζησε, γιατί είχε συναίσθηση της μεγάλης αποστολής και των συνεπειών μιας επικράτησης του ΚΚΕ και των δυνάμεών του. Τα χαρίσματα αυτά του Ελληνικού Λαού υπήρξαν μία από τις κύριες αιτίες της αποτυχίας της ένοπλης ανταρσίας του ΚΚΕ.
                δ. Η έλλειψη λαϊκού ερείσματος.
                Η κήρυξη του ένοπλου αγώνα οφειλόταν στην κακή εκτίμηση του ΚΚΕ και δεν είχε λαϊκό έρεισμα, γιατί ο λαός αποστρεφόταν τον κομουνισμό και δυσπιστούσε ως προς τους σκοπούς του. Γι’ αυτό και το ΚΚΕ για να διατηρήσει την ανταρσία του αναγκάστηκε να καταφύγει σε εγκληματικές πράξεις και σε βίαιη στρατολόγηση. Επίσης υποχρεώθηκε να αποκαλύψει τις επιδιώξεις του σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας (Απόφαση 5ης Ολομέλειας, συνεργασία με ΝΟΦ και άλλα).
*Το τέλος του Εμφυλίου, τον Αύγουστο του 1949. Τα φανταράκια το ρίχνουν στο χορό...

         ε. Η διεθνής κατανόηση.
                 Οι επιθέσεις, που εξαπέλυσε η Σοβιετική Ένωση στον ΟΗΕ κατά των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας, γιατί παρείχαν υποστήριξη στην Ελλάδα, μαζί με την απαίτησή της να απομακρυνθούν οι Βρετανικές δυνάμεις, καθώς και η ανοικτή υποστήριξη των ανταρτών από τις Βόρειες και τις Ανατολικές χώρες σε είδη οπλισμού, πυρομαχικών, λοιπών υλικών και εφοδίων και η υγειονομική υποστήριξη και χρησιμοποίηση του εδάφους των Βόρειων χωρών από τα τμήματα των ανταρτών, δημιούργησαν τη βάση για να κατανοήσει η διεθνής κοινή γνώμη ότι υπήρχε εξωτερική επιβουλή κατά της Ελλάδας, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι κατακτητικές τάσεις του Σοβιετικού κομουνισμού. Έπαψαν πλέον οι ψευδαισθήσεις  και ορισμένων δημοσιογράφων, Αμερικανών και Βρετανών, αλλά και πολιτικών, ότι δήθεν η μοναρχοφασιστική κυβέρνηση καταδίωκε δημοκρατικούς πολίτες, ενώ τα συνθήματα ειρήνης του ΚΚΕ δεν είχαν πια απήχηση.
*Το Πυροβολικό σε δράση. Το πυροβόλο αυτό, των 25 λιβρών, είναι αγγλικό.

                2. Στρατηγικοί και Τακτικοί Λόγοι.
                α. Η ανάθεση της Αρχιστρατηγίας στον Αλέξανδρο Παπάγο- Εφαρμογή Επιθετικού Δόγματος. Η ανάθεση της Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων στον Στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο και η ανάκληση από τον Στρατάρχη του Αντιστρατήγου Κων. Βεντήρη στην ενεργό υπηρεσία ήταν παράγοντες που συνετέλεσαν να μεταδοθούν νέο πνεύμα και αποφασιστικότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις και τελικά να επιτευχθεί η νίκη. Με το πνεύμα της χρηστής διοίκησης στο Σώμα των Αξιωματικών, με τον παραμερισμό των ακαταλλήλων Διοικητών, με την άμεση παρακολούθηση του έργου των Διοικήσεων και με την επιβολή πειθαρχίας στους Αξιωματικούς και Οπλίτες αξιοποιήθηκε ο υφιστάμενος Ελληνικός Στρατός και συνέβαλε στη γρήγορη ήττα των ανταρτών. Χρησιμοποιήθηκαν καλύτερα και αποδοτικότερα οι Ένοπλες Δυνάμεις. Ασκήθηκε συνεχής πίεση, που ανάγκαζε τους αντάρτες σε κίνηση. Η κίνηση των ανταρτικών δυνάμεων τις απομάκρυνε από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους, με αποτέλεσμα να μειώνεται η μαχητική τους ικανότητα και να χάνουν την πρωτοβουλία.
        β. Η ρήξη Στάλιν- Τίτο.
                Με τη ρήξη Στάλιν- Τίτο, στην οποία το ΚΚΕ τάχθηκε με τις θέσεις του πρώτου, περιορίστηκε η ποσότητα της βοήθειας, που έπαιρναν οι αντάρτες από τη Γιουγκοσλαβία και η κατάσταση επιδεινώθηκε, όταν τον Ιούλιο του 1949 έκλεισαν τα σύνορα. Με το κλείσιμο των συνόρων από τη Γιουγκοσλαβία τα ανταρτικά τμήματα στερήθηκαν των ασφαλών καταφυγίων τους, στα οποία κατέφευγαν κάθε φορά, που οι Μονάδες του Ελληνικού Στρατού τα κατεδίωκαν. Έτσι έχασαν την ελευθερία κινήσεων κατά μήκος των Ελληνο- Γιουγκοσλαβικών συνόρων, η οποία  εξασφάλιζε τους ελιγμούς τους, ενώ στερήθηκαν την περίθαλψη των τραυματιών τους στα νοσηλευτικά κέντρα της Γιουγκοσλαβίας.
*Ο Νίκος Ζαχαριάδης, απεικονίζεται σε σοβιετική καρτποστάλ

                γ. Η μερική εγκατάλειψη της τακτικής του Ανταρτοπολέμου.
                Το 1948 με έμπνευση του Ν. Ζαχαριάδη η ηγεσία του Δημοκρατικού Στρατού μετέτρεψε τα ανταρτικά συγκροτήματα σε επαναστατικό λαϊκό στρατό, δηλαδή συγκρότησε Μεγάλες Μονάδες (Μεραρχίες και Ταξιαρχίες), σχηματισμούς που δύσκολα διοικούνται. Έτσι έχασαν τα πλεονεκτήματα της ευελιξίας, της ευκαμψίας και της γρήγορης κίνησης, που αποτελούν χαρακτηριστικά των ανταρτικών τμημάτων. Η απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να διατηρήσει βάσεις, όπως στο Βίτσι και στο Γράμμο, αλλά και αλλού, μετέβαλε τη τακτική τους. Έπρεπε δηλαδή να εφαρμόζουν ενεργό άμυνα, με αποτέλεσμα να δίνουν μάχες σε παράταξη, με φθορά σε προσωπικό και υλικά, που δεν μπορούσαν εύκολα να αναπληρώσουν, εγκαταλείποντας τις αρχές, που διέπουν τον Ανορθόδοξο Πόλεμο. Η απόφαση να προβάλει στατική άμυνα σε ορισμένες περιοχές υποχρέωσε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του ΚΚΕ στη «σύνταξη επετηρίδας» με το διορισμό τον Οκτώβριο του 1948, τριών Αντιστρατήγων και 14 Υποστρατήγων. Η αθρόα αυτή «στρατηγοποίηση» στο Δημοκρατικό Στρατό προκάλεσε προβλήματα «μεγαλομανίας» στα στελέχη του, με παράπονα και έριδες. Έτσι κατέστη δυνατή η αποφασιστική ήττα των ανταρτών, γιατί αφενός εγκατέλειψαν την ανταρτική οργάνωση και υιοθέτησαν οργάνωση Μεγάλων Μονάδων και αφετέρου εφάρμοσαν επαναστατική πολιτική, επειδή είχαν την πρόθεση να διατηρήσουν βάσεις κατά μήκος των συνόρων. Με τη τακτική αυτή αντέταξαν την αδυναμία απέναντι στη δύναμη.
                δ. Η παράταση του αγώνα.
                Ο αγώνας παρατάθηκε περισσότερα από 3 χρόνια, τη στιγμή που η ηγεσία του ΚΚΕ υπολόγιζε ότι θα τελείωνε εντός του 1947. Αυτό εξάντλησε το ανθρώπινο δυναμικό και το επηρέασε ψυχολογικά. Από τη διάρκεια αυτή φάνηκε πόσο απομονωμένο ήταν το ΚΚΕ στο εσωτερικό, αλλά και από τη διεθνή κοινότητα. Έτσι για τη δημιουργία εφεδρειών εφάρμοσε τη μέθοδο της βίαιης στρατολόγησης, ακόμα και ανήλικων αγοριών και κοριτσιών.
        Αλλά για τη συντριβή και τελική ήττα των ανταρτών έχουμε και απόψεις ανωτάτων στελεχών του ΚΚΕ, όπως των Ζαχαριάδη και Βλαντά. Ο τελευταίος σε έκθεση- αυτοκριτική, που παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 1950, ανάγει την ήττα στους εξής παράγοντες:
*Στρατός, αλλά και αντάρτες σε διαρκή κίνηση, σε δύσβατα μονοπάτια

                α. Στην ερήμωση της ορεινής υπαίθρου, εξαιτίας της οποίας άρχισαν τα προβλήματα της πείνας και οι αφάνταστες δυσκολίες των τμημάτων του ΔΣΕ. Η ηγεσία του δεν αντιλήφθηκε τη σημασία της και έτσι δεν αντέδρασε. Πιθανόν να φανταζόταν ότι το προσφυγικό πρόβλημα θα δημιουργούσε δυσκολίες στις Μονάδες του Ελληνικού Στρατού, μέχρι του σημείου να τις οδηγήσει σε εξέγερση. Χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη τοποθέτησή του Βλαντά:  «Τα ορεινά χωριά ήταν αδειανά. Τα τμήματά μας λίγο- λίγο εξάντλησαν τις μυστικές αποθήκες και υπέφεραν τρομερά. Περισσότερο νικήθηκαν από τη γύμνια, την πείνα, τον εκνευρισμό, παρά από τις μάχες σε παράταξη...».
                β. Στη νέα τακτική των Μονάδων του Ελληνικού Στρατού, που περιλάμβανε:
                (1). Στον Γράμμο και στο Βίτσι, τη συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεων σε μια κατεύθυνση και την κύκλωση του αντιπάλου από περιοχές, από τις οποίες δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι θα ήταν δυνατόν να κινηθούν ισχυρές δυνάμεις. Έτσι οι αντάρτες δεν είχαν δρομολόγια για να υποχωρήσουν κανονικά.
                (2). Στη Ρούμελη τη συνεχή καταδίωξη. Πριν αρχίσει η καταδίωξη, καταλαμβάνονταν οι υποχρεωτικές ορεινές διαβάσεις και οι προσβάσεις των ορεινών όγκων. Έτσι απομονώνονταν χώροι μεγάλης έκτασης, μέσα στους οποίους κινούνταν σχετικά μικρές και ευκίνητες μονάδες (όπως π.χ. Δυνάμεις Καταδρομών ), νύκτα και ημέρα, για να παρενοχλούν, να κουράζουν, να εκνευρίζουν τους αντάρτες και τελικά να τους υποχρεώνουν να εξαντλούν τα πυρομαχικά τους.
                (3) Στη ρήξη Στάλιν- Τίτο, όπως αναπτύχθηκε πιο πάνω, με τις δηλώσεις του Ζαχαριάδη.
*Η πτώση του Γράμμου, ήταν ο επίλογος της ελληνικής τραγωδίας.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

                Είναι βέβαιο εξάλλου ότι στον ευρύτερο χώρο του πρώην Ανατολικού μπλοκ θα είχε συρθεί και ενταχθεί δέσμια και η πατρίδα μας, εάν κατά την τριετία 1946- 1949 σύσσωμη η πολιτειακή, η πολιτική, η θρησκευτική και η πνευματική ηγεσία της χώρας, ο Λαός στο σύνολό του με τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας δεν έδιναν τον «νυν υπέρ πάντων» αγώνα επιβίωσης της Εθνικής και κρατικής υπόστασης.
                Η ιστορική αυτή αναδρομή, όπως και κάθε άλλη, γίνεται για να ανασύρονται τα ιστορικά γεγονότα από τη λήθη και να γίνονται γνωστά σε αυτούς, που δεν τα έζησαν, στους νεώτερους, οι οποίοι θα πρέπει να τα συσχετίζουν με το σήμερα. Χρέος μας συνεπώς είναι να διατηρούμε ζωντανή την ιστορία, η οποία διδάσκει και επαναλαμβάνεται.
                Οι πεσόντες για τα ιδεώδη της ελευθερίας και της δημοκρατίας, στο Γράμμο, στο Βίτσι και στα άλλα βουνά, μαχητές του ένδοξου στρατού μας, έμειναν εκεί, με τον ουρανό να τους κλαίει με στάλες, αντί για δάκρυα, και τους μανιασμένους βοριάδες να τους θρηνούν με το σφύριγμά τους. Έμειναν εκεί για πάντα και περιμένουν από εμάς να αναγνωρίζουμε τη θυσία και τη προσφορά τους και να μην τους λησμονούμε. Το ετήσιο μνημόσυνο που γίνεται στο Γράμμο και στο Βίτσι από την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού με τη συμμετοχή και άλλων Ενώσεων είναι ένα λιτό και απέριττο μνημόσυνο απότισης οφειλόμενου φόρου τιμής, μνήμης και όχι μίσους.


Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας



ΠΗΓΕΣ
1. Αρχεία Εμφυλίου Πολέμου της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατου.
2. Ο Αντισυμμοριακός Αγώνας 1946-1949 του Δημητρίου Ζαφειροπούλου.

32 σχόλια:

  1. Armandos Manafis
    Η Γιάλτα δεν έπαιξε κανέναν ρόλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Συμφωνία της Γιάλτας έγινε το Φεβρουάριο του 1945. Αν έπαιξε ρόλο, τον έπαιξε τότε, στη διανομή του κόσμου. Ο Εμφύλιος στην Ελλάδα, άρχισε το 1946 και έληξε το 1949... Τίποτα δεν κατάλαβαν και προσπαθούσαν να πάρουν την εξουσία οι κομμουνιστές; Η Γιάλτα δεν είναι δικαιολογία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kostas Patialiakas
    Ασφαλώς και δεν έπαιξε. Τον Μάρτιο του 1946 ο Ζαχαριάδης επισκέφτηκε τον Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση και πήρε το πράσινο φως για την έναρξη του ένοπλου αγώνα, της ανταρσίας. Ήδη ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε λήξει και με την υπογραφή της ειρήνης τον Ιούλιο του 1945 στο Πότσνταμ της Γερμανίας είχε διαμελισθεί στα τέσσερα η Γερμανία. Ο Στάλιν είχε τη δύναμη να απαγορεύσει την κήρυξη του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα, δεν το έκανε προφανώς για στρατηγικούς και πολιτικούς λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκος Παπαδιονυσίου
    Παντελή μου καλησπέρα. Ώρα δεν είναι να αποσυρθούμε οι γέροντες απ΄αυτή τη μισερή για την Πατρίδα μας ψυχοφθόρα διάθεση αλληλοκατηγορίας, αφήνοντας επιτέλους τους νέους να ηρεμήσουν;. Και άσχετα του αν δεν μας άρεσε ο Εμφύλιος, δεν είναι λόγος αυτός να δικαιώνουμε και τα εγκλήματα των δωσίλογων και την πείνα των χωριών πριν, κατά και μετά τον Πόλεμο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kostas Patialiakas
    Στον κ. Παπαδιονυσίου που σχεδόν προτείνει να λησμονήσουμε την ιστορία, και μάλιστα τη νεώτερη, θα αρκεσθώ να του απαντήσω με μια δήλωση του Νομπελίστα Γεωργίου Σεφέρη: <>. Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους και δεν παραδειγματίζονται από τα λάθη, είναι υποχρεωμένοι να τα ξαναζήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νίκο, δεν συμφωνώ. Σιγά-σιγά θα πρέπει να καταργήσω το blog μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  7. Andreas Makrides
    Από τον αντιστράτηγο ε.α. Κ. Παταλιάκα, με βάση και την προηγούμενη αρθρογραφία του στο blog του Π. Αθανασιάδη, δεν περιμέναμε τίποτε διαφορετικό από το να πραγματοποιήσει το όποιο αφιέρωμά του στον εμφύλιο πόλεμο, επικαλούμενος τα αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού της εμφυλιακής περιόδου, και το σύγγραμμα του κομμουνιστοφάγου, στρατηγού, Δ. Ζαφειρόπουλου.

    Εκείνο που θα μπορούσε ο συντάκτης του άρθρου να είχε τουλάχιστον αποφύγει, θα ήταν να καλύψει τα κενά της ιστοριογραφικής αυτής επιλογής, με ιστορικά ατεκμηρίωτες δίκες προθέσεων.

    Όταν κάποιος θεωρεί αξιωματικά πως η Σοβιετική Ένωση είχε "πρόθεση να επεκταθεί στην Ελλάδα και να ενισχύσει απροκάλυπτα τον ένοπλο αγώνα του ΚΚΕ", αλλά εμποδίστηκε - υποτίθεται - από την παρουσία βρετανικών στρατευμάτων την εποχή του εμφυλίου, θα όφειλε τουλάχιστον, να είναι σε θέση να εξηγήσει, για ποιον λόγο στο ελληνικό έδαφος δεν πάτησε πόδι ούτε ένας (sic) σοβιετικός στρατιώτης τον Σεπτέμβριο του '44 - όταν η στρατιά του Τολμπούχιν εισέβαλε στη Βουλγαρία ανατρέποντας την βασιλική της κυβέρνηση - τη στιγμή που στην ηπειρωτική τουλάχιστον Ελλάδα, δεν υπήρχε ούτε ζωγραφιστός Βρετανός στρατιώτης.

    Αν είχε αναλογιστεί το "γιατί;", ίσως να είχε ψάξει και να είχε διαπιστώσει, πως η βουλγαρική κυβέρνηση αναζητούσε απεγνωσμένα συμφωνία με τους Βρετανούς - και μάλιστα είχε στείλει και απεσταλμένο της στο Κάιρο για να συνάψει συνθήκη προσχώρησης στους Συμμάχους - για να εισπράξει την άρνησή τους, καθώς οι Βρετανοί, πολύ απλά, προτίμησαν να "πουλήσουν" τη Βουλγαρία στους Σοβιετικούς.

    Η συμφωνία της Γιάλτας φίλε Pantelis, υπογράφηκε τον Φεβρουάριο του '45, αλλά οι ζώνες επιρροής είχαν εν τοις πράγμασι χαραχθεί πολύ νωρίτερα. Την ώρα που το ΕΑΜ είχε επιβάλει την εξουσία του στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας, η σοβιετική αποστολή με τον Ποπώφ, καλούσε το ΕΑΜ να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αντί να επωφεληθεί της κατάστασης, σε συνδυασμό με την κάθοδο του σοβιετικού στρατού στην Ελλάδα. Την αναγνώριση των κυβερνήσεων του Γεωργίου Β', η Σοβιετική Ένωση δεν την απέσυρε, ούτε για μισό λεπτό.

    Η θεωρία ότι οι Σοβιετικοί, ενώ μπορούσαν να είχαν επιβάλλει την Πολιτεία τους στην Ελλάδα του '44 και δεν το έπραξαν, αίφνης αποφάσιζαν "να ενισχύσουν απροκάλυπτα τον ΔΣΕ και το ΚΚΕ προκειμένου να συρθεί δέσμια η Ελλάδα στο ανατολικό μπλοκ" , αλλά δεν τους άφηναν οι Βρετανοί, αντιβαίνει στην κοινή λογική - και το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε γι' αυτήν, είναι πως είναι ιστορικά ατεκμηρίωτη.

    Η θέση αυτή, βασίζεται μονάχα στις θεωρίες της εποχής περί "εαμοβουλγάρων, σλαβοκομμουνιστών", που σε συνδυασμό με διάφορα πλαστά σύμφωνα (Μελισσοχωρίου, Πετριτσίου, κ.ά.), παρήλαυναν από τις στήλες των αστικών εφημερίδων της εποχής. Στόχος τότε ήταν, να στιγματιστούν οι αντάρτες ως αντεθνικά και αναρχικά στοιχεία, (κάτι που εμμέσως κάνει και ο συντάκτης του παρόντος αφιερώματος) και να εμφανιστούν οι έμμισθες συμμορίες δολοφόνων που είχε στρατολογήσει το Παλάτι ως "εθνική αντίσταση κατά του ξενοκίνητου κομμουνισμού" - και βεβαίως να δικαιωθεί η συνεχιζόμενη στρατιωτική παρέμβαση των Αγγλοαμερικανών στην Ελλάδα.

    Στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου, η προπαγάνδα αυτή έπαιξε τον ρόλο της, κυρίως στο να κινητοποιήσει τους μετριοπαθέστερους του αστικού στρατοπέδου εναντίον του ΚΚΕ και του πρώην ΕΑΜ και βεβαίως να ενισχύσει τη θέση του Παλατιού στο μεταπολεμικό σκηνικό. 65 χρόνια αργότερα, η θεμελίωση μιας θεώρησης του εμφυλίου πολέμου πάνω στα υλικά αυτά, καταφέρνει έξοχα να αναστήσει τον Λόγο των νικητών του εμφυλίου πολέμου, αλλά μονάχα την ιστορική κατανόηση δεν εξυπηρετεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θανάσης Αλμπάντης
    Πολύ καλή ανάλυση και επεξηγεί επαρκώς τα αίτια της ήττας. Και, όντως, δεν υπήρχε λαϊκή στήριξη, για αντικειμενικούς ή υποκειμενικούς λόγους. Θα διαφωνήσω, όμως, σε ένα σημείο και σε δύο αξιολογικές κρίσεις: α) Δεν πιστεύω πως ο Στάλιν θα καταπατούσε τις συμφωνίες της Γιάλτας, δεν τον συνέφερε. Εξ πόσων γνωρίζω ο ΔΣΕ έπαιρνε βοήθεια κυρίως από τον Τίτο (λόγω Μακεδονικού, που έχει σχέση και με τις σχέσεις του με τη Βουλγαρία, με την οποία ήταν σε σύγκρουση) και από Αλβανία. Από Βουλγαρία δεν υπήρχε βοήθεια. Άρα, η βοήθεια ήταν αμελητέα. β) Εξωτερική επιβουλή υπήρχε σίγουρα και αφορούσε στη Μακεδονία και είναι, εδώ το εθνικό άγος του ΚΚΕ. Όμως, ξένη παρέμβαση δεν ήταν και η βοήθεια των Βρετανών και των ΗΠΑ, που ήθελαν την Ελλάδα στο δικό τους άρμα; Οι ίδιες δυνάμεις δεν συντήρησαν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα για τρεις δεκαετίας, δεν έφεραν τη Χούντα και την εισβολή στην Κύπρος; Έχει σημασία ποιος ήταν τ' αφεντικό της Χώρας μας; Ελεύθερη δεν ήταν. γ) Η καταδίωξη των αντιφρονούντων από το επίσημο κράτος δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά η φρικτή πραγματικότητα. η Ελληνική Πολιτεία είναι ακόμη υπόλογη στη συνείδησή μου, που άφησε στους κατακτητές ως ομήρους τους αριστερούς πολιτικούς κρατούμενους, μιαν αποθήκη ψυχών, που εκτελούσαν οι φασίστες σε αντίποινα. Απ' αυτούς και οι 200 της Καισαριανής, μεταξύ των οποίων και ο εξαιρετικού ήθους ήρωας Ναπολέων Σουκατζίδης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νίκος Παπαδιονυσίου
    Τελικά Θανάση πως και «Πολύ καλή ανάλυση και επεξηγεί επαρκώς τα αίτια της ήττας»;. Οι παρατηρήσεις σου είναι σωστές..(και αναπάντητες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νίκος Παπαδιονυσίου
    Καλημέρα Παντελή μου. Ψάχνω να βρω που αναφέρομαι στο πιο πάνω σχόλιό μου ότι συνιστώ να ξεχάσουμε την Ιστορία μας. Δεν το βρίσκω. Την Ιστορία μας την ξεχνούν όσοι πάσχουν από αλτσχάιμερ ή είναι αδιάβαστοι ή την γνωρίζουν μονόχνοτα όσοι διαβάζουν στοιχεία μιας όχθης χωρίς να έχουν κουβεντιάσει ή διαβάσει ανθρώπων και από τις δυο. Ευκολότατα τα συμπεράσματα ορισμένων από φίλους σχολιαστές και τα στοιχεία που παραθέτουν, χωρίς όμως απαντήσεις σ΄ ερωτηματικά που μπαίνουν. Μάλιστα κατατάσσοντάς με έμμεσα και πολιτικά. Μπορώ να τους προμηθεύσω με άλλα ισχυρότερα, το θέμα απεχθάνομαι πλέον, για τις απόψεις τους. Όσον αφορά το πολύ καλό Blog σου, έεεεε!..γλύκανέ το..Βάλε και λίγο λογοτεχνικά π.χ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Andreas Makrides
    Κύριε Παπαδιονυσίου

    Δεν πρέπει να λησμονήσουμε την ιστορία και μάλιστα τη νεώτερη. Είναι δυνατόν να θέλετε να λησμονήσουμε πως το ΕΑΜ είχε δώσει διαταγή να μαθαίνουν οι νέοι σλαβικές γλώσσες - όχι απλώς την εποχή του συμμοριτοπολέμου, αλλά ήδη από τον Φεβρουάριο του 1944;

    Δεν το λέω εγώ - το λέει η εφημερίδα του ΕΔΕΣ, "Μεγάλη Ελλάς" της 24 Νοεμβρίου του 1944, στην οποία έχω πρόσβαση. Δεν φαντάζομαι να μην πιστεύετε πως ο καθοδηγητής του ΕΑΜ στην Εορδαία, κουβαλούσε στις τσέπες του τις διαταγές για διδασκαλία της σλαυικής. Ποιας σλαυικής απ' όλες; Δεν έχει σημασία. Σλαυική να 'ναι - κι ό,τι να 'ναι.

    Ολόκληρη η Μακεδονία είχε πλημμυρίσει με δασκάλους που δίδασκαν τη σλαυική!

    Άλλωστε, την ίδια ακριβώς είδηση μας μεταφέρει και στο βιβλίο του "Η Κατοχή εν Μακεδονία", ο συνταγματάρχης Αθανάσιος Χρυσοχόου, ο προϊστάμενος των νομαρχών της Κατοχής και Γενικός Διοικητής Μακεδονίας λίγο πριν την αποχώρηση των χιτλερικών. Όπως βλέπετε, η είδηση είναι διασταυρωμένη και από τα πλέον έγκυρα χείλη - τα οποία άλλωστε βρίσκονταν σε αγαστή συνεργασία ήδη από τον Φεβρουάριο του '44.

    Αντί λοιπόν να θέλετε να ξεχάσουμε τα εγκλήματα του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, θα έπρεπε μάλλον να ζητήσετε να κάνουμε όλοι ένα μνημόσυνο για τους άνδρες των Ε.Ε. Σωμάτων που (όπως στην Άρδασσα της Κοζάνης) "έλαβον όπλα ίνα εμποδίζωσιν εφεξής την είσοδον ανταρτών του ΕΑΜ εις το χωρίον των" για να αποτρέψουν τον εκσλαυισμό της Μακεδονίας μας.

    Ελπίζω τώρα να μην ρωτήσετε από πού "έλαβον τα όπλα" και την άδεια να "εγκαταστήσωσι φυλάκια". Έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δημήτριος Χατζηπουλίδης
    Kostas Patialiakas Έχεις απόλυτο δίκιο . Κάναμε αυτό ακριβώς που προτείνει ο φίλος και φέραμε "ανιστόρητα" τους κομουνιστές στην εξουσία . Τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της επιλογής θα τα "απολαμβάνουμε" για πολλά χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δημήτριος Χατζηπουλίδης
    Andreas Makrides Δεν σε ξέρω αλλά σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Andreas Makrides
    Με την άδεια του Pantelis, πιθανόν και στο μέλλον να βγάλω πολλά ακόμη τέτοιου επιπέδου πειστήρια, όποτε ο κ. Παταλιάκας μας δώσει την αφορμή να θυμηθούμε εκείνους που έπεσαν για τα ιδεώδη της ελευθερίας και της δημοκρατίας κατά τον συμμοριτοπόλεμο, αλλά και κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

    Έχω στο σπίτι μου ένα ογκωδέστατο αρχείο, το οποίο έχω μέχρι στιγμής συστηματικά αποφύγει να το χρησιμοποιήσω στο blog του Παντελή, προκειμένου να μην οξύνω τα μετεμφυλιακά πάθη, αλλά απ' ό,τι φαίνεται, είναι καιρός να δει κι αυτό το φως της δημοσιότητας

    Είμαι βέβαιος πως τόσο εσείς, όσο και πολλοί άλλοι αγνοί πατριώτες της Δεξιάς, θα το εκτιμήσετε δεόντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Kostas Patialiakas Είμαστε έτοιμοι να τα διαβάσουμε, αρκεί να είναι έγκυρα και επιβεβαιωμένα. Περιμένομεν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  16. Andreas Makrides
    Έγκυρα και επιβεβαιωμένα σαφώς.
    Όπως το παραπάνω.
    Ευχαρίστως να το προτείνετε και στην ΔΙΣ να το εντάξει στας δέλτους της, όπως το "Σύμφωνο του Πετριτσίου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Kostas Patialiakas
    Η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού θα δεχθεί με ευχαρίστηση να προσκομίσετε όσα στοιχεία διαθέτετε. Κάντε το αμέσως. Σας εμποδίζει κανένας; Θα πρωτοτυπήσετε εάν καταρρίψετε ότι τα γεγονότα της περιόδου 1946-1949 δεν είναι όπως έχουν καταγραφεί (Διαταγές, Πρακτικά συσκέψεων,Αναφορές,όχι στυλ του κουμουνιστοφάγου Ζαφειρόπουλου, Απομνημονεύματα προσώπων που έζησαν από κοντά τα γεγονότα κ.α.), και είναι προσβάσιμα στην Υπηρεσία Στρατιωτικών Αρχείων, αλλά όπως τα παρουσιάζουν διάφορα έντυπα του ΚΚΕ, τότε και σήμερα. Ιδού πεδίο λαμπρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Armandos Manafis
    Δεν υπάρχει περίπτωση να μιλήσουμε με αντικειμενικότητα ως προς τα γεγονότα όποτε το κλείνω εδώ. Καλή σας μέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Kostas Patialiakas
    Δεν μπορούμε να μιλάμε για αντικειμενικότητα, όταν τα γεγονότα φωνάζουν από μακριά. Σε κάθε περίπτωση γίνεται όσο το δυνατό περισσότερο προσφυγή και σε πηγές της άλλης πλευράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Armandos Manafis
    Όταν αυτά σας βολεύουν ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Kostas Patialiakas
    Θα περιμένω να μου καταθέσετε τα δικά σας για να με αντικρούσετε. Ήδη σας έχω παρακαλέσει να γίνετε συγκεκριμένος, αλλά δυστυχώς σας αρέσει η γενικότητα και η αοριστία. Θέμα σας και δικαίωμα σας. Εγώ ως νομοταγής και δημοκρατικός πολίτης θα σας περιμένω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Andreas Makrides
    Κύριε Παταλιάκα, αφού επιμένετε, σας προκαλώ να μου φέρετε από την Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού το πρωτότυπο του "Συμφώνου του Πετριτσίου" που επικαλεστήκατε μέσα από τα αρχεία του ΔΙΣ - και μάλιστα σε ύφος που μπορεί να διαπιστώσει ο κάθε φιλότιμος αναγνώστης.

    Απόστρατος είστε, στο στρατό υπηρετήσατε ευδοκίμως από την εποχή του Συμμοριτοπολέμου μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει περίπτωση να σας το αρνηθούν. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για έναν απόστρατο σαν εσάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Armandos Manafis
    Τζάμπα σπατάλες τον χρόνο σου Αντρέα. Δεν υπάρχει πρόθεση μελέτης των γεγονότων αλλά κατάθεση μίσους και προσπάθεια μετάδοσης του στις επόμενες γενιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Andreas Makrides Προς το παρόν, Αρμάνδο, απευθύνομαι στους αναγνώστες.
    Για το μέλλον, οψόμεθα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Kostas Patialiakas
    Κύριε Manafis που το είδατε το μίσος; Σας παρακαλώ να διαβάσετε προσεκτικά το κείμενό μου και να γίνετε συγκεκριμένος. Να θέσετε τις όποιες αντιρρήσεις και ενστάσεις σας για να πάρετε τις απαντήσεις σας. Όχι γενικές κρίσεις και αφορισμοί. Εξάλλου χρησιμοποιώ και στοιχεία από την άλλη πλευρά. Άλλο η μνήμη και άλλο το μίσος. Σας περιμένω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Kostas Patialiakas
    Κύριε Παπαδιονυσίου στα μαθητικά μου χρόνια ο φιλόλογος μου έβαζε άριστα, γιατί διακρινόμουνα στη γραμματική, στο συντακτικό και στη μετάφραση αρχαίων κειμένων. Και τώρα στο συγκεκριμένο θέμα μας. Απόσυρση από τα τελευταία γεγονότα σημαίνει να αφήσουμε ελεύθερο το πεδίο της παραποίησης ή παραχάραξης της νεώτερης ιστορίας μας στους σύγχρονους <>, όπως της κ. Ρεπούση και άλλων, για να μορφώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Μας το επιτρέπει η συνείδησή μας; Τα κείμενά μου δεν σας αφήνουν να ηρεμήσετε, ενώ οι διάφορες γιορτές και άλλες εκδηλώσεις του ΚΚΕ για την περίοδο εκείνη δεν σας ενοχλούν. Ασφαλώς τις επικροτείτε. Αναφαίρετο και σεβαστό δικαίωμά σας να πιστεύετε ότι θέλετε. Δικαίωμά μου όμως είναι να σχολιάζω ή να γράφω κείμενα της νεώτερης ιστορίας, που εδράζονται σε επίσημες και κατά τεκμήριο έγκυρες πηγές. Όσο αφορά το άτομό μου ακόμα, δόξα τω Θεώ, δεν παρουσιάζω ίχνη αλτσχάιμερ, διαβάζω πολλές ώρες την ημέρα και δεν είμαι μονόχνωτος, γιατί στη βιβλιοθήκη μου τα περισσότερα βιβλία είναι αριστερών συγγραφέων. Τέτοιους αλλού παρακαλώ να ψάξετε. ΑΠΟΣΥΡΣΗ στα Ελληνικά σημαίνει το πρώτο στάδιο της ΛΗΘΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Kostas Patialiakas
    Κύριε Παπαδιονυσίου παρακαλώ να ερευνήσετε το ιστολόγιο του κ. Αθανασιάδη και να διαπιστώσετε εάν σας απάντησα στα κατά καιρούς ερωτήματά σας. Το θεωρώ ασέβεια να μην απαντώ, εστω και αρνητικά, εάν δεν έχω τα απαιτούμενα στοιχεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Νίκος Παπαδιονυσίου
    Στρατηγέ μου καλησπέρα. Δεν απευθύνομαι σε σας με τα μικρά μου σχόλια. Η ενασχόληση με απαντήσεις αφορούν και λοιπούς σχολιαστές που τις αποφεύγουν και με διάθεση τον καυγά. Πιθανά εσάς σας αφορούν και τα ελάχιστα. Σας διαβάζω στο Blog του φίλου Παντελή και γνωρίζω τί αναμένω να διαβάσω. Και βέβαια δεν είναι επιτρεπτό να αφήσουμε κάποιους όπως η κυρία Ρεπούση να μορφώσουν τα παιδιά μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να της μοιάσουμε από την αντιπέρα όχθη.Ούτε οι γιορτές και άλλες εκδηλώσεις του ΚΚΕ με ικανοποιούν. Αποτελούν αντίλογο σ΄ έναν συνεχιζόμενο καταστροφικό καυγά. Αλλά με τους καυγάδες πρέπει να σταματούν κι΄ οι δυο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Kostas Patialiakas Το μήνυμα του Τ. Λαζαρίδη προς τον κ. Μ. Θεοδωράκη, όταν έκανε εκδήλωση του ΚΚΕ στη Μακρόνησο προ ετών ήταν : Να αγκαλιαστούμε όλοι και να δώσουμε υπόσχεση επάνω στο Γράμμο ποτέ όπλα κατά του αδελφού. Όταν το ΚΚΕ δεν κάνει την αυτοκριτική του και ανεβάζει το Ζαχαριάδη και άλλους σε Εθνικούς ήρωες, είναι δυνατόν να γίνει ένα κοινό μνημόσυνο για όλους τους Έλληνες που χάθηκαν στον αδελφοκτόνο πόλεμο; Θα περάσουν πολλά χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Kostas Patialiakas
    Το έγγραφο αυτό περιλαμβάνεται σε έναν από τους 8 τόμους της ΔΙΣ για την Εθνική Αντίσταση, που έχουν εκδοθεί πρόσφατα( επί Άκη) και περιλαμβάνουν μόνο έγγραφα όλων των πλευρών. Επειδή μου αρέσει να τα ψάχνω τηλεφώνησα σε ιστορικό επιτελή της ΔΙΣ, που μου απάντησε ότι η υπηρεσία συγκεντρώνει τα διάφορα έγγραφα και η αξιολόγηση γίνεται και με άλλες πηγές, για να διαπιστωθεί η γνησιότητά τους. Εμπρός κ. Μακρίδη να συνεργασθείτε με τη ΔΙΣ, ώστε να διαγραφεί ως ψευδές και κακόβουλο το εν λόγω έγγραφο. Εάν διαμένετε στην Αθήνα η πρόσβασή σας θα είναι εύκολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Andreas Makrides
    Πολύ ψάξατε κύριε Παταλιάκα.

    Είμαι βέβαιος. πως μετά την πληρέστατη ως συνήθως, έρευνα σας. θα παρουσιάσετε το φοβερό τεκμήριο του Ελληνικού Στρατού, σε προσεχή ανάρτησή σας στο blog του κ. Αθανασιάδη, αντί να οπισθοχωρήσετε όπως την πρώτη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Kostas Patialiakas
    Φίλε Θανάση στις επισημάνσεις σου έχω απαντήσει σε σχόλια του παρόντος κειμένου, όπως για στάση Στάλιν, κατά τη Διάσκεψη στη Γιάλτα, αλλά και μετά, στον Εμφύλιο Πόλεμο. Για τη στάση της τότε κυβέρνησης προς τους φυλακισμένους κομουνιστές ένα έχω να πω: Υπήρχε κυβέρνηση τη δύσκολη εκείνη περίοδο με τους Γερμανούς να προελάυνουν προς τη Αθήνα και τη Στρατιά Ηπείρου να κινδυνεύει να διαλυθεί και να αιχμαλωτισθεί, για να ασχοληθεί με δευτερεύοντα θέματα; Μην ξεχνάμε ότι ο Πρωθυπουργός Αλεξ. Κορυζής υπό το βάρος των ευθυνών του αυτοκτόνησε στις 18 Απριλίου 1941, ημέρα Μεγάλη Παρασκευή. Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, ενώ η κυβέρνηση του Πλαστήρα προσπαθούσε να εφαρμόσει πολιτική καταλλαγής και ειρήνευσης στη χώρα ο Ζαχαριάδης με το <> έφερνε εμπόδια, με αποστολή στελεχών του ΚΚΕ, όπως Μπελογιάννης και άλλοι, ως πρακτόρων για οργάνωση, κατασκοπεία κ.α. Την ίδια στιγμή το αίμα των νεκρών και των τραυματιών του Ελληνικού Στρατού άχνιζε ακόμα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η συγχώρεση ήταν πολύ δύσκολη, και θα έπρεπε να περάσει πολύς χρόνος. Ακόμα και σήμερα το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που κάνει γιορτές μίσους για την περίοδο εκείνη και προκαλεί, αντί για μεταμέλεια και αυτοκριτική. Υ.Γ. Οι φυλακισμένοι του Ακροναυπλίου, σημαντικά στελέχη του ΚΚΕ απελευθερώθησαν με τη συνδρομή των Βουλγάρων ομοιοϊδεατών τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή