*Το μίσος περίσσεψε... "Τα κεφάλια τα κρέμασαν στην πλατεία...". Αυθεντική περιγραφή.
*Αυθεντική
ιδιόχειρη περιγραφή,
μιας
σκληρής σελίδας της ιστορίας
Γράφει
ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Οι συνθήκες θανάτου του Άρη Βελουχιώτη και
της ταφής του (που φαίνεται πως δεν έγινε ποτέ) εξακολουθούν να παραμένουν ένα
άλυτο μυστήριο, μιας εποχής που όλοι θέλουν να ξεχάσουν, αλλά αυτό δεν μπορεί να
συμβεί. Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή…
Ο Άρης
Βελουχιώτης υπήρξε απολύτως αντίθετος στη συμφωνία της Βάρκιζας και στις
συμβιβαστικές δεσμεύσεις του EAM έναντι του βρετανικού παράγοντα και της
κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου . Ανοιχτά είχε ταχθεί υπέρ της συνέχισης της
ένοπλης δράσης, ενώ είχε εκπονήσει και σχέδιο για την κατάληψη της Αθήνας
αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Είναι
γνωστό εξάλλου πως ουσιαστικά δεν είχε γίνει απόλυτα δεκτός από την ηγεσία του
ΚΚΕ (Σιάντος και Ζαχαριάδης) από τότε που βγήκε στο βουνό έως το θάνατό του.
Έτσι μετά και τη σύναξη των καπεταναίων στη Λαμία, αφού είχε επέλθει η Απελευθέρωση, ο Άρης βρέθηκε να
περιφέρεται με μια ομάδα πιστών του στα βουνά της Ηπείρου, αφού και η Αλβανία,
δεν επέτρεψε την είσοδό του στο έδαφός της, απ’ όπου έλπιζε πως θα έφτανε στη
Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Για την εξόντωσή του είχαν κινηθεί δραστήρια, ο
Στρατός, η Χωροφυλακή και οι ένοπλες παρακρατικές ομάδες που δρούσαν τότε ανεξέλεγκτα.