*Λίγο πριν χτυπηθεί το Διδυμότειχο με Πυροβολικό των ανταρτών.
Φωτογραφία από τον ιστότοπο των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων της Τσεχίας
*Νάρκες παντού.
*Σκοτώνουν αδιακρίτως…
*Υποστράτηγος και
ταξίαρχος νεκροί
*Μάχες και αιματοχυσία
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Το 1948 βρήκε τις δυο αντιμαχόμενες
παρατάξεις με σοβαρά διλήμματα. Το αστικό κατεστημένο και οι δυνάμεις ασφαλείας
του κράτους επικρίνονταν, διότι δεν επέτυχαν το στόχο τους να συντρίψουν την
ανταρσία, παρά την έξωθεν βοήθεια, για να ηρεμήσει ο τόπος. Ο κομμουνιστικός
κόσμος επικρίνονταν γιατί απέτυχε να καταλάβει την εξουσία ή έστω να σταθεροποιηθεί
εδαφικά κάπου, για να υπάρχει δυνατότητα αναγνώρισης της κυβέρνησης ανταρτών,
που είχε ήδη αποκτήσει πρωθυπουργό στα βουνά, το Μάρκο Βαφειάδη. Οι αντάρτες
είχαν αυξήσει μάλιστα αριθμητικά τις δυνάμεις τους και επέκτειναν τις επιθέσεις
τους και σε μεγάλα αστικά κέντρα.
Το 1948
συνεχίσθηκε η αιματοχυσία. Οι αντάρτες συνέχισαν τις επιδρομές σε χωριά και
κωμοπόλεις αλλά και σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα στη Θράκη, όπως είναι η
Κομοτηνή, η Ξάνθη, το Σουφλί και το Διδυμότειχο. Παράλληλα συνεχίσθηκαν οι δολιοφθορές
σε τεχνικά έργα (οδικές και σιδηροδρομικές γέφυρες, σιδηροδρομικές γραμμές
κ.λπ.) οι ναρκοθετήσεις, η βίαιη στρατολογία και το παιδομάζωμα (ή παιδοφύλαγμα
κατά το ΚΚΕ).