Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Η αποκαθήλωση του Ν. Ζαχαριάδη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://www.kathimerini.gr/793185/article/epikairothta/politikh/h-apoka8hlwsh-toy-n-zaxariadh
*Προσωπικότητα   με καθοριστική επιρροή  στην ιστορία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος,  ο Νίκος Ζαχαριάδης εξέφρασε την ορμή του  στην εποχή του Στάλιν, ανέλαβε την ευθύνη για  τις κρίσιμες αποφάσεις  του δεύτερου μισού  της δεκαετίας του 1940,  και λατρεύτηκε  από τους οπαδούς του.

Γράφουν: ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ και ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΕΚΟΥ*


          Μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, η ηγεσία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη, εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι. Είχε να αντιμετωπίσει, εκτός από την ήττα, την αναγκαστική εγκατάσταση των μαχητών του ΔΣΕ και δεκάδων χιλιάδων άλλων ανθρώπων από τα θέατρα του εμφυλίου πολέμου στις Λαϊκές Δημοκρατίες.
          Η άρνηση της στρατιωτικής ήττας εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ, που αποτυπώθηκε στο σύνθημα «το όπλο παρά πόδα» και η οργάνωση, σε συντονισμό με τις ανατολικές χώρες, στρατοπέδων εκπαίδευσης για την αποστολή παρανόμων στελεχών στην Ελλάδα με στόχο την καθοδήγηση των οργανώσεων του ΚΚΕ αλλά και τη συλλογή πληροφοριών και εκτέλεση σαμποτάζ, ενέτειναν τις ήδη μεγάλες δυσχέρειες (στρατοδικεία, φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις) των κομμουνιστών που παρέμειναν στη χώρα.
          Ο θάνατος του Στάλιν το 1953 άνοιξε στην ίδια την ΕΣΣΔ δρόμους αμφισβήτησης αυτού του εγκατεστημένου μοντέλου εξουσίας. Όπως ήταν επόμενο, οι εξελίξεις στην ΕΣΣΔ επηρέασαν άμεσα το ΚΚΕ.
*Ο Ζαχαριάδης στην Τασκένδη, το 1953

Αιματηρά επεισόδια

          Στην πιο σημαντική από πολιτικής άποψης προσφυγική κοινότητα της Τασκένδης (16.000 πολιτικοί πρόσφυγες πρώην μαχητές του ΔΣΕ) διαμορφώθηκε με την ενθάρρυνση των «αντισταλινικών» του ΚΚΣΕ (επικεφαλής ο Χρουστσόφ) κίνηση στελεχών του ΚΚΕ που έθεσε ζήτημα αντικειμενικής έρευνας και ανάλυσης των αιτιών της ήττας, καταλογισμού ευθυνών στην ηγεσία για τις αποτυχίες, αμφισβήτησης του εσωκομματικού καθεστώτος, επανεκτίμησης της μέχρι τότε γραμμής και τακτικής του ΚΚΕ. Τα στελέχη αυτά χαρακτηρίστηκαν «αντιζαχαριαδικοί» και «αντιηγετική φράξια».
          Όταν, εν όψει της 4ης Συνδιάσκεψης της Κομματικής Οργάνωσης Τασκένδης (της μεγαλύτερης Κ.Ο. του ΚΚΕ με 8.000 μέλη), η πλειοψηφία των εκλεγμένων αντιπροσώπων προέκυψε «αντιζαχαριαδική», ο Ζαχαριάδης, έχοντας την υποστήριξη σταλινικών στελεχών του ΚΚΣΕ (επικεφαλής ο Μολότοφ), και στηριζόμενος σε πιστά σε αυτόν στελέχη, άλλαξε τη σύνθεση της Κομματικής Επιτροπής με καθαιρέσεις και ματαίωσε τη σύγκληση της Συνδιάσκεψης.
          Η ανακοίνωση της απόφασής του στάθηκε αφορμή για βίαια αιματηρά επεισόδια με πολλά θύματα μεταξύ των πολιτικών προσφύγων, στις 9, 10, 11 Σεπτεμβρίου 1955. Οι διαφορετικές εκδοχές για το πώς κι από ποιους άρχισαν και πώς εξελίχθηκαν, συγκλίνουν μόνο στον αρχικό χώρο της σύγκρουσης (τα γραφεία και τη γύρω περιοχή της Κ.Ο. του ΚΚΕ στην Τασκένδη), που όμως διευρύνθηκε σε όλες σχεδόν τις «Πολιτείες» των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην Τασκένδη.
          Από την Κ.Ε. του ΚΚΣΕ συγκροτήθηκε επιτροπή εξέτασης των επεισοδίων (3 Νοεμβρίου 1955) που επέρριψε ευθύνες στην καθοδήγηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ και στην αντιπροσωπεία της Κ.Ε. στην Κ.Ο. Τασκένδης (δηλαδή όχι στην «φραξιονιστική ομάδα»). Τελικά, τα επεισόδια, έκφραση της εσωκομματικής διαπάλης στο ΚΚΕ, οδήγησαν σε διάσπασή του («ζαχαριαδικοί»- «αντιζαχαριαδικοί»).
*Η επάνοδος του Ζαχαριάδη από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης


Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ


          Τον Φεβρουάριο του 1956 συγκλήθηκε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (14-26.2.1956). Σε κλειστή συνεδρίαση της τελευταίας ημέρας ο Χρουστσόφ παρουσίασε εισήγηση για την «προσωπολατρία» του Στάλιν και τις συνέπειές της. Αυτή η «μυστική έκθεση» σήμανε μεταβολές στην πολιτικοϊδεολογική γραμμή της Σοβιετικής Ένωσης, επηρέασε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα, οδήγησε σε αντιπαραθέσεις, ρήξη και διάσπαση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
          Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου συγκροτήθηκε «Διεθνής Επιτροπή» από αντιπροσώπους των έξι κομμουνιστικών κομμάτων χωρών της «Ανατολικής Ευρώπης», όπου είχαν εγκατασταθεί Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες μέλη του ΚΚΕ. Την αποτελούσαν ο Αντόν Τάνεφ Γιούγκοφ από το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, ο Μπέλα Κόβατς από το Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων, ο Φρανσίζεκ Μαζούρ από το Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα Πολωνίας, ο Γκεόργκε Γκεοργκίου- Ντεζ από το Εργατικό Κόμμα Ρουμανίας (πρόεδρος της Επιτροπής), ο Ότο Κουούσινεν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης και ο Ρούντολφ Μπάρακ από το Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας.
          Στο περιθώριο των εργασιών του Συνεδρίου, ο Ζαχαριάδης συναντήθηκε με τη «Διεθνή Επιτροπή» στις 21 και 25 Φεβρουαρίου 1956. Ο γ.γ. του ΚΚΕ κλήθηκε να απαντήσει για όλες τις αποφάσεις του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στις υποβαλλόμενες ερωτήσεις διαμαρτυρήθηκε ότι υπάρχουν στοιχεία ανάκρισης, αλλά διαβεβαίωνε ότι οποιαδήποτε απόφαση θα γινόταν σεβαστή.
*Τα πρακτικά της 6ης Ολομέλειας του ΚΚΕ, το 1956


Η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ

          Ένα μήνα μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, στις 11-12 Μαρτίου 1956, συγκλήθηκε η 6η πλατιά Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι, με πρωτοβουλία της «Διεθνούς Επιτροπής» και όχι του Π.Γ. και της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Η επέμβαση αυτή στα εσωτερικά του ΚΚΕ εξυπηρετούσε απολύτως την εναρμόνισή του με τις νέες κατευθυντήριες γραμμές της ΕΣΣΔ. Οι αντισταλινικοί ακολουθούσαν εντέλει τις ίδιες σταλινικές μεθόδους ελέγχου.
          Στην 6η Ολομέλεια κλήθηκαν να συμμετέχουν τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της Κ.Ε. που είχαν εκλεγεί στο 7ο Συνέδριο (1945) και οι συμμετέχοντες στην 3η Συνδιάσκεψη (1950). Δηλαδή συμμετείχαν και μέλη που είχαν διαγραφεί από την Κ.Ε. ή και από το ΚΚΕ, όπως ο Παρτσαλίδης (το 1952). Τελικά, συμμετείχαν 75 μέλη του ΚΚΕ που οργανωτικά κατανέμονταν: είκοσι από Κ.Ο. στην ΕΣΣΔ, δέκα από τη Ρουμανία, πέντε από τη Βουλγαρία, δέκα από την Τσεχοσλοβακία, πέντε από την Ουγγαρία και πέντε από την Πολωνία. Αυτός που απουσίαζε από την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ ήταν ο γενικός γραμματέας του, ο Ζαχαριάδης.
          Στο βήμα προσήλθαν 39 ομιλητές από το ΚΚΕ και τέσσερις από τη «Διεθνή Επιτροπή», ο Ντεζ που έκανε την εισήγηση, ο Κόβατς (Κόμμα Ούγγρων Εργαζομένων), ο Γιούγκοφ (Κ.Κ. Βουλγαρίας) και ο Μπάρακ (Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας).
*Ο Ζαχαριάδης στον τόπο εξορίας στο Σοργκούτ.

Έντονη κριτική

          Ο Ντεζ στην εισήγησή του δικαιολόγησε την επέμβασή τους βασιζόμενος στις εκθέσεις στελεχών και επιστολές διαμαρτυρίας μελών του ΚΚΕ που δέχτηκαν τα συγκεκριμένα «αδελφά» κόμματα, και έκαναν λόγο για ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς στη λειτουργία του ΚΚΕ με ευθύνη της καθοδήγησής του και προσωπικά του Ν. Ζαχαριάδη. Διευκρίνισε ότι η συζήτηση επανέρχεται σε παλιές δράσεις της καθοδήγησης, επειδή η γραμμή ήταν λαθεμένη. Οι βασικοί άξονες κριτικής επικεντρώθηκαν:
          • Στην πολιτική γραμμή: το γράμμα «προς τον λαό της Ελλάδας» το 1940, τη θεωρία των δύο πόλων, την αποχή από τις εκλογές του 1946, τη συμμετοχή στο δημοψήφισμα (Σεπτέμβριος 1946), τη χρονική έναρξη και τον χαρακτήρα του «δεύτερου» ένοπλου αγώνα, τις εκτιμήσεις για την ήττα του ΔΣΕ.
          • Στην παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας και συλλογικής καθοδήγησης.
          • Στην έλλειψη φροντίδας για την ασφάλεια των παράνομων στελεχών που εισέρχονταν στην Ελλάδα: απουσία μέτρων, άτοπα δημοσιεύματα του «Νέου Κόσμου», άστοχες δηλώσεις στην «Ελεύθερη Ελλάδα» κ.ά.
          Οι ομιλητές, μέλη της Κ.Ε., όχι μόνο αποδέχτηκαν την εισήγηση του Ντεζ, αλλά μίλησαν με σκληρή γλώσσα για τον Ζαχαριάδη. Είπαν ότι «θεωρεί τον εαυτό του αλάθητο και αναντικατάστατο» (Γκρόζος), ότι «στην καθοδήγηση του κόμματος επικρατούσε σαπισμένο κλίμα... στη Γραμματεία υπήρχε σαπίλα... αλληλοκάλυψη» (Σταθάς), ότι «επικρατούσε με τη βία και το πνίξιμο κάθε άλλης γνώμης η στυγνή δικτατορία του» μέσα σε «κλίμα αφόρητης φοβίας» (Υφαντής), ότι «η κριτική... ήτανε κριτική εξόντωσης» (Υφαντής), ότι «η προσωπολατρία καλλιεργούνταν συστηματικά» (Βαϊνάς), ότι σήμερα «παρασταίνει τον μηνίοντα Αχιλλέα» (Θέος), ότι «καλλιέργησε στο Κόμμα τις μεθόδους καχυποψίας, αλληλοπαρακολούθησης, δυσπιστίας» (Θέος), ότι το καθεστώς του ήταν «βρισιές, ταπεινώσεις, διαγραφές, φαβοριτισμοί» (Θέος), ότι «η προσωπολατρία καλλιεργήθηκε και προβλήθηκε με ιδιαίτερη ζωντάνια» (Παπαγεωργίου), ότι ενεργεί «σαν κοινός εγκληματίας» (Τσάντης). Μολονότι πριν «όλοι οι σ. που μίλησαν τον λιβάνιζαν» (Βαϊνάς), οι περισσότεροι τώρα καταδίκαζαν τη «μονοκρατορία του» (Γκρόζος) και υποστήριζαν ότι συμφωνούσαν μαζί του, γιατί είτε τον φοβόντουσαν, είτε του είχαν τυφλή εμπιστοσύνη είτε κατάφερνε να τους παραπλανά.
          Τελικά, καταδικάσθηκε η πολιτική γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ ως λαθεμένη, σεχταριστική, δογματική, τυχοδιωκτική και πάρθηκαν οι εξής αποφάσεις: καθαιρέθηκε ο Ζαχαριάδης από τη θέση του γενικού γραμματέα και οι Μπαρτζιώτας, Βλαντάς και Γούσιας από το Πολιτικό Γραφείο. Επιπλέον αποκαταστάθηκαν μια σειρά παραγκωνισμένα στελέχη και ακυρώθηκαν οι αποφάσεις για τα γεγονότα της Τασκένδης.
          Συμπερασματικά, η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ αποδείχθηκε καθοριστικής σημασίας για τον επί 25 χρόνια ηγέτη του ΚΚΕ. Αποτέλεσε το σημείο έναρξης μιας σειράς αρνητικών για τον ίδιο εξελίξεων: διαγραφή του από μέλος του ΚΚΕ (1957), κατηγορία του ως «πράκτορα του εχθρού» (1957), απομόνωση στο Σοργκούτ της Σιβηρίας (1962), αυτοκτονία (1973). Για το ΚΚΕ, η 6η Ολομέλεια σηματοδότησε την αφετηρία μιας νέας περιόδου έντονης εσωκομματικής διαπάλης και πολυδιάσπασης.

* Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Η κ. Κατερίνα Τσέκου είναι διδάκτωρ Ιστορίας του Ιόνιου Πανεπιστημίου.

12 σχόλια:

  1. Νίκος Παπαδιονυσίου
    Κατατοπιστικό. Με τον γνωστό επίλογο για πολλούς:«Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται!..». Όχι βέβαια ότι ήταν δρυς. Τα σφάλματά του μέχρι βλακείας, ήταν πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Andreas Makrides
    Η φράση "οι αντισταλινικοί ακολουθούσαν τελικά σταλινικές μεθόδους ελέγχου" τα λέει όλα. Ελάχιστα από τα ανώτερα στελέχη του ΚΚΕ είχαν τολμήσει να διαφοροποιηθούν από τις επιλογές του Ζαχαριάδη (π.χ. η Χρύσα Χατζηβασιλείου για τη διαβόητη 5η Ολομέλεια του '49) και ουδέποτε είχε συγκροτηθεί κάποια εναλλακτική πολιτική πλατφόρμα στο εσωτερικό του ΚΚΕ κατά την περίοδο Ζαχαριάδη, με εξαίρεση την εποχή της διάλυσης του ΚΚΕ από τον Μανιαδάκη, (όπου λειτουργούσαν παράλληλα τρεις ή τέσσερις μηχανισμοί).
    Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, και οι δύο αντίπαλες παρατάξεις του '56 είχαν παραδόξως δίκιο: Οι μεν στις αιτιάσεις τους εναντίον του Νίκου Ζαχαριάδη και οι δε στις καταγγελίες τους περί αντικαταστατικών μεθοδεύσεων και παρέμβασης του ΚΚΣΕ στα εσωτερικά του ΚΚΕ - μιας παρέμβασης στην οποία "ακουμπούσαν" βεβαίως οι ίδιοι επί χρόνια.

    Κατά τα άλλα, ενδιαφέρουσα είναι η αναφορά των αρθρογράφων και στα δημοσιεύματα του "Νέου Κόσμου". Πρόκειται για δημοσιεύματα που έφταναν να αναπαράγουν ακόμα και την προπαγάνδα του αντικομμουνιστικού στρατοπέδου στην Ελλάδα (π.χ. ότι ο Μάρκος Βαφειάδης είχε συνάψει σύμφωνο συνεργασίας με τους αποχωρούντες χιτλερικούς), προκειμένου να πλήξουν τους όποιους διαφωνούντες στο εσωτερικό του ΚΚΕ. Και στις μέρες μας, τα ίδια δημοσιεύματα αναπαράγονται από ακροδεξιές ιστοσελίδες, για να προσδώσουν κύρος στις ίδιες κατηγορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Armandos Manafis
    Στα σχετικά μαθήματα πολιτικής φιλοσοφίας και διακυβέρνησης του πρώτου έτους στο πανεπιστήμιο Flinders έγινε ανάλυση των πολιτικών φιλοσοφιών και συστημάτων όλου του πολιτικού φάσματος... από άκρη σε άκρη... καθώς και των πιθανών μεταλλάξεων και μελλοντικών μορφών τους. Όλες οι πολιτικές φιλοσοφίες έχουν θετικά και αρνητικά, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, φίλους και αντιπάλους. Στα επόμενα έτη γίνεται βαθύτερη ανάλυση τους και προσπάθεια ανάπτυξης της κρίσης των φοιτητών και μεθαυριανών Αυστραλιανών και κυρίως ΝοτιοανατολικοΑσιατών πολιτικών ώστε να είναι σε θέση να εφαρμόσουν το καταλληλότερο σύστημα την κατάλληλη στιγμή στο ανάλογο κομμάτι του τομέα που διοικούν. Δεν υπάρχει σωστή και λάθος φιλοσοφία χωρίς να γνωρίζουμε άλλες παραμέτρους και χωρίς να έχουμε την ανάλυση των δυνάμεων του συστήματος που εξετάζουμε και κυρίως καμια δεν μπορεί να διοικήσει μια χώρα και να την οδηγήσει στην ευημερία από μόνη της.
    Δυστυχώς το τυφλό πάθος των Ελλήνων της εποχής τους οδήγησε στην χειρότερη μορφή επίλυσης των πολιτικών ή ιδεολογικών διαφορών τους που εντέχνως ενορχηστρώθηκε απο ΑγγλοΡώσσους μεταδόθηκε στις επόμενες γενιές με τρόπο κάθε άλλο παρά εποικοδομητικό.
    70 χρὀνια σχεδόν αργότερα και η πολιτική αναπηρία μας και η αδυναμία μας να δούμε με αντικειμενικότητα τα γεγονότα της εποχής και το παιχνίδι που έπαιξαν ΑμερικανοΕγγλεζοΣοβιετικοί στην πλάτη της χώρας μας είναι παρόν. Οργή και θλίψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Armandos Manafis
    Στα σχετικά μαθήματα πολιτικής φιλοσοφίας και διακυβέρνησης του πρώτου έτους στο πανεπιστήμιο Flinders έγινε ανάλυση των πολιτικών φιλοσοφιών και συστημάτων όλου του πολιτικού φάσματος... από άκρη σε άκρη... καθώς και των πιθανών μεταλλάξεων και μελλοντικών μορφών τους. Όλες οι πολιτικές φιλοσοφίες έχουν θετικά και αρνητικά, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, φίλους και αντιπάλους. Στα επόμενα έτη γίνεται βαθύτερη ανάλυση τους και προσπάθεια ανάπτυξης της κρίσης των φοιτητών και μεθαυριανών Αυστραλιανών και κυρίως ΝοτιοανατολικοΑσιατών πολιτικών ώστε να είναι σε θέση να εφαρμόσουν το καταλληλότερο σύστημα την κατάλληλη στιγμή στο ανάλογο κομμάτι του τομέα που διοικούν. Δεν υπάρχει σωστή και λάθος φιλοσοφία χωρίς να γνωρίζουμε άλλες παραμέτρους και χωρίς να έχουμε την ανάλυση των δυνάμεων του συστήματος που εξετάζουμε και κυρίως καμια δεν μπορεί να διοικήσει μια χώρα και να την οδηγήσει στην ευημερία από μόνη της.
    Δυστυχώς το τυφλό πάθος των Ελλήνων της εποχής τους οδήγησε στην χειρότερη μορφή επίλυσης των πολιτικών ή ιδεολογικών διαφορών τους που εντέχνως ενορχηστρώθηκε απο ΑγγλοΡώσσους μεταδόθηκε στις επόμενες γενιές με τρόπο κάθε άλλο παρά εποικοδομητικό.
    70 χρὀνια σχεδόν αργότερα και η πολιτική αναπηρία μας και η αδυναμία μας να δούμε με αντικειμενικότητα τα γεγονότα της εποχής και το παιχνίδι που έπαιξαν ΑμερικανοΕγγλεζοΣοβιετικοί στην πλάτη της χώρας μας είναι παρόν. Οργή και θλίψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ιωάννης Σαρσάκης
    Και μετά από πολλά χρόνια η Αλέκα τον αποκατέστησε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Tsamantouridis Giannis
    ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΣΤΑΛΙΝ Κ ΤΣΩΡΤΣΙΛ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕ ΣΤΗ ΔΥΣΗ . ΕΠΟΜΕΝΩΣ Η ΗΤΤΑ ΗΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ, ΜΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ , ΗΤΑΝ ΗΤΤΑ, ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ,ΦΤΩΧΕΙΑ Κ ΑΝΕΧΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΔΕΙΝΑ Κ ΤΙΣ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΥ ΣΠΑΡΑΓΜΟΥ ,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Christos Avramidis
    ΑΧΡΗΣΤΟΣ !!!! ( δεν θέλω να πώ τίποτα άλλο )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Andreas Makrides
    Αρμάνδο, θα συμφωνήσω στα περισσότερα απ' όσα γράφεις, καθώς και στο ότι οι συγκρούσεις στην Ελλάδα ήσαν εν πολλοίς εισαγόμενες. Από την άλλη ωστόσο, η κοινωνία δεν είναι ποτέ μια πανεπιστημιακή αίθουσα όπου ο καθένας εξετάζει συν και πλην, παραμέτρους και μαθηματικά μοντέλα και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα. Ποτέ δεν είναι έτσι τα πράγματα - ιδίως σε περιόδους δυστυχίας και ανέχειας σαν αυτές που έζησε η Ελλάδα το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.

    Φαντάσου πως μέσα σε ένα τέταρτο του αιώνα (απ' το 1897 μέχρι το 1922) η Ελλάδα γνώρισε δύο εθνικές καταστροφές δύο βαλκανικούς πολέμους και έναν παγκόσμιο, ενώ και η διευθέτηση του Μακεδονικού ζητήματος άφηνε παρακαταθήκες για έναν ακόμη πόλεμο στα Βαλκάνια. Είσαι βέβαιος για τις επιλογές που θα έκανες, αν ζούσες τότε;

    Αν η Αγγλία κατάφερε να αποφύγει τις επαναστάσεις και να διαμορφώσει το γνωστό σε όλους μας, καπιταλιστικό μοντέλο, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις δυνατότητες αποσυμφόρησης των κοινωνικών πιέσεων που της προσέφεραν οι αποικίες. Με τον τρόπο αυτό, κατάφερε να αποφύγει τη μετατροπή της οικονομικής κρίσης σε κοινωνική. Οι άλλες χώρες δεν είχαν τη δυνατότητα αυτή.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Armandos Manafis
    Σε άλλο μάθημα πάλι...(The structure of the modern international system) το 1/3 αυτού έχει να κάνει με την διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον ρόλο πού έπαιξε πάλι ο Αγγλικός παράγων. "Αποφυγή σύγκρουσης με τους Οθωμανούς και ταυτόχρονη δημιουργία απόλυτα οικονομικά εξαρτημένων αποικιών !!!!!!!!! ".Η φράση μεταφέρετε αυτούσια.
    Ευφυέστατο..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Andreas Makrides
    Δεν ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρονται. Τη θεωρία αυτή υποστηρίζουν και οι Τούρκοι στα σχολεία τους, αντιμετωπίζοντας την ελληνική επανάσταση ως έργο πρακτόρων και ρομαντικών της Δύσης, αλλά ως προς αυτό δεν συμφωνώ, όχι 100% τουλάχιστον.

    Από την άλλη, αν δεν ήταν ο Λώρενς στην Αραβία, μπορεί οι Οθωμανοί να είχαν μείνει εκεί για άλλα πενήντα χρόνια. Σίγουρα η Ιστορία θα ήταν διαφορετική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σύρος 25 Νοεμβρίου 2014.Ώρα 16.00
    Διαβάζοντας στο παρόν κείμενο τις τοποθετήσεις των διαφόρων συντρόφων,κατά την 6η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ,διαπιστώνει κανείς την αντιδημοκρατική οργάνωση και λειτουργία του ΚΚΕ με Γενικό Γραμματέα τον Νικ. Ζαχαριάδη.Ο Ζαχαριάδης,με συνεργάτες μία μικρή ομάδα ανδρεικέλων,έχοντας ως πρότυπο το αδελφό Κομουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης,του οποίου η ηγεσία,κατά τη δεκαετία 1930-1940 και όχι μόνο,είχε προβεί σε απαράδεκτες διώξεις και εξορίες στα βάθη της Σιβηρίας,άγριες δολοφονίες και εκτελέσεις αθώων και σημαντικών στελεχών του κόμματος,<> σταλινικά το ΚΚΕ, αποφάσιζε και ήλεγχε τα πάντα.
    Κατά τον ίδιο τρόπο και η Ομάδα του Ζαχαριάδη αντιμετώπιζε όσους συντρόφους είχαν διαφορετική άποψη και γνώμη.Εκτελούνταν με άμεσες διαδικασίες,φυλακίζονταν σε φυλακές κομουνιστικών χωρών,'οπου υφίσταντο φρικτά βασανιστήρια,τίθενταν υπό περιορισμό σε ψυχιατρικές κλινικές,στέλνονταν στην Ελλάδα και στη συνέχεια κατηγορούνταν,ως χαφιέδες,όταν συλλαμβάνονταν από τις αρχές ασφαλείας.Και όλα αυτά χωρίς καμιά λογοδοσία σε κάποιο συλλογικό όργανο.
    Αυτήν την φασιστική δημοκρατία επαγγέλλονταν να επιβάλει και να εφαρμόσει στην χώρα μας το ΚΚΕ κατά Δεκεμβριανά και τον αφελφοκτόνο πόλεμο 1946-1949;Ευτυχώς οι Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδας μας και σύμπας ο Ελληνικός Λαός ,με αγώνες και θυσίες,δεν επέτρεψαν να οδηγηθεί η χώρα στον παράδεισο του υπαρκτού σοσιαλισμού.
    Ο ίδιος ο Μάρκος Βαφειάδης έγραψε στα απομνημονεύματά του,ότι προτιμούσε τη ζωή στην Μακρόνησο,από εκείνη που έζησε στις κομουνιστικές χώρες,διωγμένος και περιφρονημένος από το ΚΚΕ.Αλλά και ο Λεωνίδας Κύρκος σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της 3ης Δεκεμβρίου 2006 για την ηγεσία του ΚΚΕ της περιόδου εκείνης ,μεταξύ των άλλων είχε δηλώσει:Άνθρωποι γελοίοι,χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν ουσιαστικό ρόλο,σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν.
    Αυτούς τους ανθρώπους,που εγκλημάτισαν σε βάρος της πατρίδας των και προξένησαν ανυπολόγιστες καταστροφές έρχεται η ηγεσία του ΚΚΕ και τους δικαιώνει.Την απάντηση δίνει ο Τάκης Λαζαρίδης,καταδικασθείς σε θάνατο στη δίκη του Μπελογιάννη και μη εκτελεσθείς,στο βιβλίο του Αναγκαστική Προσγείωση[σελίδα 259]:Αδίστακτοι και απτόητοι συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να πλαστογραφούν την ιστορική αλήθεια και να καπηλεύονται τους αγώνες και τις θυσίες των απλών αγωνιστών της Αριστεράς.
    Κωνστ. Πατιαλιάκας
    Αντιστράτηγος ε.α

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Chris Karas
    Δεν αντεξε τον παραδεισο που ηθελε να φερει εδω ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή