Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Οι Βούλγαροι κακοποιοί του 1821

*Η σφραγίδα της Αστυνομίας του Άργους. Φαίνεται πως δεν ήλεγχε τους τραμπούκους







Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



                Η Επανάσταση του 1821, είναι ένα σημαντικό εθνικό επίτευγμα, αφού μετά από δουλεία 400 ετών, ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες, αποτίναξαν το ζυγό και απέκτησαν με κόπους και αίματα την απελευθέρωσή τους και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων τους.
                Είναι γεγονός, ότι και ορισμένοι παραπλήσιοι λαοί των Βαλκανίων επιχείρησαν να απελευθερωθούν από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά ανεπιτυχώς. Όπως για παράδειγμα οι Σέρβοι με τις δύο εξεγέρσεις τους.
                Μέσα στη φωτιά του Αγώνα, οι Έλληνες  δέχτηκαν ως  συναγωνιστές τους και άνδρες των άλλων Βαλκανικών χωρών, που προσήλθαν εθελοντικά να πολεμήσουν.  Έτσι, Σέρβοι, Μαυροβούνιοι, Πομάκοι και Βούλγαροι, βρέθηκαν στα ίδια μετερίζια με τους Έλληνες φορούσαν σχεδόν τις ίδιες φορεσιές και πολλές φορές μιλώντας άνετα και τα Ελληνικά. Δεν μιλάμε βέβαια για τους εγχώριους Αρβανίτες, οι οποίοι ήταν ταυτισμένοι με τους Έλληνες.
                Ο Βούλγαρος ακαδημαϊκός και διπλωμάτης Νικολάι Τοντόροφ δημοσίευσε κατάλογο με τα ονόματα των αγωνιστών που συμμετείχαν στο κίνημα του Υψηλάντη στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Εκτός των Ελλήνων, πρόκειται για 199 Μολδαβούς, 9 Βλάχους, 132 Βούλγαρους, 72 Σέρβους, 2 Μαυροβούνιους, 2 Βόσνιους, 4 Δαλματούς,7 Αλβανούς, 4 Ούγγρους, και 3 εκχριστιανισμένους Τούρκους.
*Ο Σέρβος Χατζηχρήστος. Από μισθοφόρος των Τούρκων έγινε Έλληνας! 

                Αλλά και στα κατοπινά χρόνια του Αγώνα, διακρίθηκαν πολλοί Βαλκάνιοι Φιλέλληνες, όπως ο Σέρβος Χατζηχρήστος, ο Μαυροβούνιος Βάσσος (έμεινε με την ονομασία Βάσσος Μαυροβουνιώτης) ο Πομάκος Λόφτσαλη και πολλοί άλλοι.
                Άλλωστε, το πνεύμα της καθολικής εξέγερσης των λαών της περιοχής κατά του δυνάστη, είχε περιγράψει στο Θούριό του ο Ρήγας Φεραίος, σημειώνοντας:

«Βουλγάροι κι’ Αρβανίτες
και Σέρβοι και Ρωμηοί.
Του Σάβου, του Δουνάβου
αδέρφια χριστιανοί,
με τ’ άρματα στο χέρι
καθένας ας φανεί ….».

                Ωστόσο στα χρόνια του αγώνα, μαζί με τους αγνούς αγωνιστές, κατέβηκαν στην επαναστατημένη Ελλάδα και κακοποιά στοιχεία με στόχους φανερούς. Ειδικότερα ορισμένοι Βούλγαροι φαίνεται να επιδόθηκαν σε πράξεις βάναυσες, που άφησαν εποχή, παραπέμποντας συνειρμικά στο σημερινό οργανωμένο έγκλημα.
                Διασώθηκαν ορισμένα έγγραφα στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που δείχνουν ακριβώς την έκνομη δράση ορισμένων Βουλγάρων. Ιστορικά βέβαια, οι πλείστοι των Βουλγάρων δεν συμπαθούσαν ποτέ τους Έλληνες, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα…
                Ας δούμε λοιπόν κάποια από τα έγγραφα αυτά, χωρίς περαιτέρω αξιολογήσεις.
*Η σφραγίδα του Βουλευτικού Σώματος


«Απηλπισμένοι δια την τυρρανίαν των Βουλγάρων»…


                Στις 23 Απριλίου 1823 στο Άργος συνέβησαν αιματηρά επεισόδια για μικροδιαφορές. Υπάρχει στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας μια σχετική αναφορά. Αυτή την αναφορά είχαν υπογράψει 174 κάτοικοι του Άργους και έγραφε:
                «Κατατεθορυβημένη όλη η πόλις σήμερον και σχεδόν απηλπισμένοι άπαντες δια την τυρρανίαν των Βουλγάρων, σιωπώντας τας περισσοτέρας καταχρήσεις αυτών, αναγγέλομεν την θηριώδη αιμοβορίαν των, το μόνον αίτιον οπού ημπορεί να μας επιτρέψει να μας επιφέρη τον παντελή όλεθρον. Και γαρ αυτοί λαβόντες συμπράκτορας του κακού μερικούς αντιπατριώτας μας, όντας υπό την οδηγίαν του καπ. Γιαννάκου Νταγρέ, το Σάββατον εις την αγοράν εκτύπησαν με το μαχαίρι ένα δυστυχή Αργείον, χωρίς τινα αιτίαν. Την Κυριακήν, ωπλισμένοι με τα τουφέκια των, περιήρχοντο εις την πόλιν πίνοντες των πτωχών οινοπωλών το κρασί χωρίς πληρωμήν, βάζοντες αυτούς να τους χαλούν μαχμουντιέδες κιβδηλευμένους. Και μη έχοντες οι πτωχοί παράδες, τους εκτύπων θηριωδώς και ασπλάγχνως.
                Φθάσαντες και ένα όστις επώλει  πρότερον κρασί, εζήτησαν και παρ’ αυτού. Εκείνος δε, επειδή είπεν ότι δεν έχει, αμέσως αυτοί, αφού τον έδειραν αρκετά, ηθέλησαν και να τον σφάξουν. Τότε ιδών άλλος τις το συμβάν τοις έφερε κρασί και εγλύτωσε τον άνθρωπον. Την αυτήν ώραν, φθάσαντες και εις έν εργαστήριον, εζήτησαν και εκεί να πίωσι. Διαβαίνων δε τις εκείθεν, απερχόμενος εις την εκκλησίαν, τοις είπε να προσμείνωσιν ώστε να έλθη ο οινοπώλης, οπού ήτον εις τα προς χρείαν του. Εκείνοι δε εξυβρίσαντες αυτόν μετά θυμού είπον: «Τώρα σε σκοτώνουμε, κερατά.  Ογλήγορα κρασί να μας φέρης». Επειδή δε εκείνος τοις απεκρίθη ότι δεν είναι ο οινοπώλης και δεν ορίζει, αμέσως είς εξ αυτών έρριψε το τουφέκι και τον εσκότωσε».
                Τα περιστατικά αυτά οδήγησαν σε μια μίνι- σύρραξη, γιατί κάποιοι έσπευσαν να συλλάβουν το Βούλγαρο φονιά, αλλά πρόφτασαν και οι στρατευμένοι του Νταγρέ και τον υπεράσπισαν. Αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστούν άλλα τέσσερα άοπλα άτομα.
                Τα γεγονότα αυτά, δεν σταμάτησαν εκεί. Συνεχίζοντας την αναφορά τους οι Αργείοι υπογραμμίζουν «τον παρά των αλλοτρίων επαπειλούμενον κίνδυνον τη πατρίδι μας» και προσθέτουν:
                «Όλη η πόλις εταράχθη σήμερον εις την θρασύτητα ταύτην των Βουλγάρων, δια την μιαιοφονίαν και την αιμοβορίαν των. Μικρόν έλειψε να καταντήση το πράγμα εις την αλληλοσφαγίαν και να εξοντωθή παντάπασιν η δυστυχής πόλις μας».
                Το έγγραφο αυτό, υπέγραφαν 365 κάτοικοι του Άργους, που είχαν μεταβεί στην Τρίπολη για αυτοπρόσωπη παρουσία τους στο Βουλευτικό.

*Η σφραγίδα της επαρχίας του Άργους


Ο βάρβαρος… Βαρβάρας!!!

                Στις 28 Απριλίου 1823 οι κάτοικοι του Άργους υπέστησαν τις βαρβαρότητες ενός κακοποιού, που είχε το όνομα… Βαρβάρας και ο οποίος συνέπραξε με Βούλγαρους κακοποιούς!
                Στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας υπάρχει μια αναφορά τους προς το Βουλευτικό, με την οποία καταγγέλλουν βίαιες και κακοήθεις πράξεις του βάρβαρου Βαρβάρα!!! Ο οποίος σε κάποια γεγονότα του Άργους συντάχθηκε με Βούλγαρους και μαχαίρωσε κόσμο. Ιδού το έγγραφο:
                «Σεβαστή Διοίκησις της Ελλάδος!
                Σκόλοψ τη πατρίδι μας και άγγελος σατάν εδόθη ημίν επ’ εσχάτην ό ως μη ώφειλε πατριώτης μας Βαρβάρας, όστις αφού εις το παρελθόν διάστημα δεν άφησε καμμίαν κακοήθειαν να μην την μετέλθη, επ’ εσχάτων θηριωθείς περιεφέρετο πλέον την χείρα έχων επί την μάχαιραν, απειλών τους πάντας, πολλούς δε και τύπτων αυθαδώς και πληγώνων ανυποστόλως. Η μοχθηρία και κακία τον παρεκίνησαν εις το προχθεσινόν τραγικώτατον τόλμημα των Βουλγάρων. Και συναναμειχθείς επλήγωσε τέσσαρας αόπλους πατριώτας. Αυτό το κίνημά του μολονότι ανυπόφορον, χρέος όμως του πατριωτισμού εκπληρούντες δεν ελείψαμεν από του να συμβουλεύσωμεν να παύση από τα τοιαύτα.
                Αλλ’ αυτός χείρων εαυτού γενόμενος, επλήγωσε χθες με μάχαιραν και ένα των σημαντικών πατριωτών, ώστε μη φέροντες πλέον ο λαός τα επιβλαβή ατοπήματά του ώρμησαν να τον καταξεσχίσωσι».
                Τελικά μεσολάβησαν κάποιοι «ειρηνοποιοί» και τον γλύτωσαν από την οργή του κόσμου. Αυτός όμως μόλις αισθάνθηκε ασφαλής, άρχισε πάλι να βρίζει με περισσή αναίδεια και να απειλεί τον κόσμο. Για δεύτερη φορά όρμησαν μερικοί εναντίον του, αλλά ο Βαρβάρας, κατόρθωσε να διαφύγει τραυματίζοντας με μαχαίρι δύο πολίτες, αλλά από λάθος και την ίδια τη μητέρα του, προφανώς μεθυσμένος!
                Οι εξοργισμένοι πολίτες του Άργους έκαψαν και γκρέμισαν το σπίτι του.
                Μετά τα όσα συνέβησαν οι Αργείοι ζητούσαν «να απομακρυνθεί διόλου ο βάρβαρος Βαρβάρας ως πολλών κακών αιτία, επειδή πολυειδώς κατεβάρυνε τους πάντας». 

Μεθυσμένοι Πατραίοι, ως άλλοι Βούλγαροι
               
                Άλλο περιστατικό:
                Ο έπαρχος του Πύργου Γεώργιος Κουμουντουράκης δια χειρός του γραμματέα Αναστάσιου Κουβαρά, ανέφερε στο Βουλευτικό στις 22 Ιουνίου 1823 ανήκουστα πράγματα  γύρω από τη διαχείριση του «μουκατά» (σ.σ. τουρκικά mukattaa) της επαρχίας, δηλαδή του βακουφικού φόρου. Στην ουσία επρόκειτο για ενοικίαση αλυκών.
                Υπήρξε μεγάλος διχασμός μεταξύ των πολιτών και η κατάσταση είχε γνωστοποιηθεί νωρίτερα με άλλες αναφορές στο υπουργείο Εσωτερικών και στο υπουργείο Οικονομικών. Ο έπαρχος έκανε λόγο για «αλλόκοτο θυμό και των δύο μερών» και για τις προσπάθειες που έκανε ο ίδιος να συμβιβάσει τα διεστώτα. Βλέποντας όμως την πεισματική επιμονή των αντιτιθέμενων πλευρών, έστειλε ανθρώπους του να κάνουν καταγραφή του προβλήματος αναμένοντας και τις διαταγές της Υπέρτατης Διοικήσεως του Αγώνα. Γράφει συγκεκριμένα:
                «Και περιμένοντας τούτο εκάθετο οπλοφορεμένος ο καθείς εις τα ίδιά του, εγώ δε δεν έπαυον από του να ομιλώ του ενός και του άλλου μέρους δια να τους συμβιβάσω. Με το να ήμουν εις βάρος να επισκέπτομαι την ακριβή καταγραφήν του προϊόντος, υπήγα εις την αλυκήν  να θεωρήσω και βάλω εις επιμέλειαν τους επιστάτας και δουλευτάς, ώστε οπού αναχωρώντας από το κονάκι μου και φθάσας εις την αλυκήν έδωσεν την άδειαν ο καπετάν Πέτρος Μήτζου ενός ατάκτου ονόματι Λιάπης με τριάντα απειθείς Πατραίους, μεθυσμένοι όντες, ως άλλοι βούλγαροι, περιφερόμενοι με τα βιολιά μέσα εις την πολιτείαν και απερνώντας από τα παρεθύρια του Χριστοδούλου Αχόλου με εκείνας τας μεθυσμένας λέξεις κατά Αχόλου και Μοσχούλα».
                Παρατηρεί κανείς εδώ, την εντύπωση που μετέφερε ο Κουμουντουράκης. Οι μεθυσμένοι τραμπούκοι της Πάτρας συμπεριφέρονταν «ως άλλοι βούλγαροι»!!! Δηλαδή η λαϊκή εντύπωση είχε βάσιμα σχηματισθεί από το 1823 τουλάχιστον. Οι Βούλγαροι ήταν ταραχοποιά στοιχεία!!!
                Αυτό το πέρασμα των τραμπούκων από τα σπίτια των αντιπάλων, είχε σαν συνέπεια να ανταλλαγούν πυροβολισμοί, διότι οι κάτοικοι της περιοχής αγανάκτησαν «επέταξαν τα πιστόλας και τα γιαταγάνια και τους έβαλαν κοντά, αυτοί δε έφευγον από αγκωνάρι εις αγκωνάρι πιστολίζοντας και τα δύο μέρη, ώστε εις αυτόν τον πόλεμον εσκοτώθη ένας Πατραίος από τους μεθυσμένους και ένα παιδί ψωμάς ελαβώθη»
*Η σφραγίδα του υπουργείου Εσωτερικών

Ο πολιτάρχης και οι Βούλγαροι "φορτωμένοι πλιάτζικα" 

                Και μια αναφορά κατά του πολιτάρχου Άργους Θεόδωρου Ζαχαρόπουλου γραμμένη στις 30 Ιουνίου 1823. Με την λέξη πολιτάρχης εννοούμε ένα αξίωμα το οποίο συναντάμε κυρίως στην Επανάσταση του 1821. Το αξίωμα αυτό περιγράφει απλά και γλαφυρά ο Ιωάννης Μακρυγιάννης.  Όταν το 1826 οι Τούρκοι πολιορκούσαν την Ακρόπολη, του ανατέθηκαν τα καθήκοντα πολιτάρχη. Γράφει χαρακτηριστικά στα Απομνημονεύματά του: «Με διόρισαν όλοι οι πολιορκημένοι πολιτάρχη του κάστρου, να φέρνω γύρα όλο το κάστρο, μέσα διά την ευταξίαν, κ' έξω σε όλα τα πόστα να τρέχω όθεν ακολουθήση ντουφέκι». Στα χρόνια του Καποδίστρια, ο πολιτάρχης εκτελούσε καθήκοντα αστυνόμευσης.
                Φαίνεται, πως η συμπεριφορά και ο τρόπος διοίκησης και ελέγχου της πόλης του Άργους από τον πολιτάρχη Θεόδωρο Ζαχαρόπουλο, δημιούργησε μεγάλη δυσαρέσκεια. Έτσι οι Αργείοι με αναφορά τους, κατέφυγαν πολλές φορές στο υπουργείο Εσωτερικών. Την αναφορά υπέγραφαν οι δημογέροντες και πολλοί κάτοικοι του Άργους.
                «Ο ημέτερος πολιτάρχης καπ. Θεοδωρής Ζαχαρόπουλος κατ’ αρχάς ελθών ενταύθα τα όσα καλά διεπράξατο και οι άφωνοι λίθοι ερωτώμενοι, θέλουν τα ειπεί μεγαλοφώνως. Ημείς πολλάκις, αν και το είπομεν, μ’ όλον τούτο δεν εισηκούσθημεν.
                Προλαβόντως δεν εκστρατεύσας από Άργος έως ού να φθάση εις Πεδιάδα, τα καθ οδόν χωρία όλα εληστραγώγησεν. Φθάσας δεν και είς αυτήν την Πεδιάδαν, μολονότι εφιλοφρονήθη μάλλον ή έδει, χάριν του στρατηγού Νικήτα, από τους εν αυτή ενοικούντας, η τελευταία και αμοιβαία ευχαρίστησίς του προς αυτούς εστάθη να τους γυμνώσει όλους εν γένει και να τους κάμη τόσα και τόσα καλά απαραδειγμάτιστα. Έστειλε πολλούς Βουλγάρους φορτωμένους πλιάτζικα από της Πεδιάδος, ωσάν πόλιν Αγαρηνών. Συν τούτοις κατά δυστυχίαν έλαβε την αυτήν τύχην και ο δυστυχής δι’ αυτόν κύριος Σταματέλος Αντωνόπουλος, διευρεθείς τότε εκεί».Ι
                Αξίζει εδώ να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση για την αναφερόμενη εδώ Πεδιάδα. Στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που εναπόκεινται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, διασώζεται η απόφαση της 9 Μαΐου 1822, με την οποία, το χωριό της Πιάδας, παραφθορά της λέξης Πεδιάδα, πήρε την ονομασία Νέα Επίδαυρος και οι κάτοικοί της απαλλάχτηκαν από την καταβολή του φόρου της δεκάτης, επειδή φιλοξένησαν τις εργασίες της Εθνοσυνέλευσης. Στην απόφαση αναφέρεται ότι είναι δίκαιο «αι επερχόμεναι γενεαί τόσων των Πεδιαδιτών όσον και των άλλων Ελλήνων να μη λησμονήσωσι τον τόπον της Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως».
          Ενώ σε ένα άλλο έγγραφο της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος γίνεται μνεία της φιλόξενης διάθεσης των κατοίκων της Πιάδας «οι οποίοι με την φιλόφρονα περιποίησιν ήν έδειξαν εις τα μέλη της Συνελεύσεως, έλαβον ξενίσαντες υπό τα στέγας αυτών άπαν το έθνος,  και διότι οι Πιαδίται πρώτοι έβαλον εις το κοινόν ταμείον το αργύριον της συνεισφοράς, δόντες διπλά παραδείγματα και της φιλοξενίας και της υποταγής προς την υπερτάτην Διοίκησιν».
*Η υπογραφή του πολιτάρχη Θεόδωρου Ζαχαρόπουλου

                Για να επανέλθουμε όμως στον Ζαχαρόπουλο. Οι ληστρικές πράξεις του, ήταν πολλές. Τον κατηγορούσαν ότι άρπαξε και ιερά κειμήλια, όπως:
                *Από ένα μοναστήρι, ένα κουτί με άγια λείψανα.
                *Άγια δισκοπότηρα.
                *Διάφορα εκκλησιαστικά σκεύη.
                Στη συνέχεια, αφού έδειρε κάποιους επιστάτες Αιγηνίτες πήγε στα Δερβενάκια και μετά επέστρεψε στο Άργος, λησμονώντας τις πράξεις του αυτές αλλά και άλλες, όπως την παράνομη νυχτερινή πολιορκία της κατοικίας του καπετάν Κωνσταντή Κακάνη, τον άδικο φόνο ενός συμπολίτη τους και την διακόρευση μια επταετούς παρθένου, η οποία λίγες μέρες μετά «εξεμέτρησε το ζην»!!!  
                Αλλά υπάρχουν και άλλες καταγγελίες κατά του πολιτάρχη Ζαχαρόπουλου, όπως η μαστίγωση με «τεσσαράκοντα παρά μίαν» του ιερέα Αθανάσιου Μπουγατιώτη. Ανηλεώς μαστιγώθηκαν και οι Δημήτριος Γουναργιάνος και Νικολής Φλόκας. «Υπό των πολλών μαστίγων η γη έβαψεν από τα αίματα των ραβδισθέντων, έργον θηριωδέστατον, σκληρότατον και απάνθρωπον».
                Τέλος στις 7 Αυγούστου 1823 στο Βουλευτικό εξετάστηκε «αναφορά τινών Κιβεριωτών, δεομένων να αποζημιωθώσιν, όσα τους ήρπασαν Βούλγαροι και Τσάκωνες».
                Τα βάσανα του κόσμου, δεν είχαν τελειωμό…

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

21 σχόλια:

  1. Elen Chion
    Παντελη,σ' ευχαριστω, πολυ κσλο, οπως ΠΑΝΤΑ! και πολλα απο τα ονοματα που αναφερεις, υπαρχουν και σημερα, στην ευρυτερη περιοχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Marie-Jeanne Argyris
    Που να δεις και τους Ελληνες κακοποιούς του 2014.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  3. πηνελοπη αθανασιαδου
    οπως παντα υπεροχα τα αρθρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Rania Pantazi
    Θεριό ‘ναι η καρδιά του ανθρώπου. Θεριό ανήμερο… Χριστέ μου, μήτε εσύ μπόρεσες να τη μερώσεις.
    “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η λέξη "κακοποιός", όταν δεν χρησιμοποιείται ως επιθετικός προσδιορισμός, προσδίδει στο υποκείμενο μια μόνιμη κακοποιό δράση - και ειδικά στους νεώτερους χρόνους, επαγγελματικά κακοποιό. Στους χρόνους του '21, που η ανθρώπινη ζωή κόστιζε ελάχιστα, οι εν λόγω οπλαρχηγοί υποθέτω πως θα είχαν ξεπαστρευτεί, αν οι πολεμικές τους αρετές δεν ισοσκέλιζαν την ελεεινή συμπεριφορά τους κατά τα διαστήματα της ειρήνης.


    Το ίδιο περίπου συνέβαινε με τους ημέτερους Σουλιώτες στο Μεσολόγγι, που στο τέλος αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την πόλη έπειτα απ' τις διαμαρτυρίες των κατοίκων της - υπήρξαν μάλιστα και η αιτία της αποχώρησης των άγγλων πυροτεχνουργών του Μεσολογγίου.


    Κατά τη γνώμη μου, η βαλκανική Κλεφτουριά που συμμετείχε στο '21, απηχεί σε μεγάλο βαθμό την άγρια κατάσταση της δικής μας προεπαναστατικής Κλεφτουριάς, που τείνουμε να εξωραΐζουμε υπό το πρίσμα της κατοπινής της εξέλιξης.


    Τον Χατζηχρήστο τον διεκδικούν τόσο οι Σέρβοι όσο και οι Βούλγαροι. Υποθέτω πως ούτε ο ίδιος γνώριζε την καταγωγή του. Ηρωικά πολέμησε πλάι στον Υψηλάντη ο Βούλγαρος, Ιντζέ Βοϊβόντα, η προσωπικότητα του οποίου είχε περάσει στα αζήτητα στη γειτονική Βουλγαρία μάλλον συνειδητά (για εθνικιστικούς λόγους), μέχρι πολύ πρόσφατα. Από την άλλη, ένας Βούλγαρος αιχμάλωτος των Ελλήνων που πολεμούσε με τον Τουρκοαιγυπτιακό στρατό, φέρεται να είχε προδώσει στον Ιμπραήμ το μυστικό της Εξόδου, οδηγώντας τον Παλαμά να γράψει στα 1885 (εποχή που είχε πλέον παγιωθεί το σχίσμα της Βουλγαρικής Εξαρχίας), το ποίημα "Ο Βούλγαρος"...


    Ανδρέας Μακρίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ziatakis Fotis
    Πολύ ενδιαφέρον άρθρο Κύριε Αθανασιάδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Fanì Giota
    Οπως παντα πολυ ενδιαφερον κειμενο..ναστε καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Giorgos Moraitinis
    Μεγάλη πληγή του ελληνισμού από τα βυζαντινά χρόνια. Και είναι απορίας άξιον γιατί είναι τόσο περιορισμένη η σχετική ιστορική ενημέρωση του λαού. Ευτυχώς που υπάρχουν οι ελάχιστοι Αθανασιάδηδες. Και ίσως μόνο ο Παντελής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Araxi Apelian
    Πολύ σωστά Παντελή! !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Konstantinos Moustakas
    Σε λιγο θα μιλαμε για αυτες τις επετειους στα κρυφα μην και μας ακουσει κανενας προοδευτικος της δεκαρας και μας αποκαλεσει εθνικιστες και ρατσιστες !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αναστάσιος Δαλακίδης
    Καλό και ενημερωτικό κείμενο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Jim Biboudis
    Άντε τώρα με αυτήν τη γλωσα της καθαρευουσας, οι Έλληνες πως να καταλάβει ο ένας τον άλλον, αφού η περισοτεροι ήταν αγράμματοι 😡

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κωστας Στρογγυλος
    αυτοι κλαδεψαν στον εμφυλιο το πανο κολοκοτρωνη το πρωτοτοκο του θοδωρη…..μετα εκανε ακομη ένα γιο βεβαια….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Johnny Krodis
    Είμαστε περικυκλωμενοι από λυκορνια εδώ και χρόνια.Από παντού οι γείτονες μας πάντα παραμονευαν ποτέ θα πάρουν κάτι απ'αυτή τη χώρα ως και σημερα.Βλέπουμε στην Αλβανία πως βράζει ο ανθελληνισμος τα τελευταία χρόνια.(δολοφονία του Κατσιφα.γκρεμισμα σπιτιών των Ελλήνων βανδαλισμοι εκκλησιων και εθνικών συμβολων)μέχρι τον Πατριαρχη απειλούν κ όλα με την ανοχη-συνενοχή των κυβερνήσεων.Ποιοι αυτοί που τόσα χρόνια λιγδωσε το αντερακι τους στην Ελλαδιτσα ανταποδιδουν σκοτώνοντας και λεηλατωντας ότι Ελληνικό κ ορθοδοξο βρισκουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Litsa Mpimp
    Πολύ καλό το άρθρο σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Νομίζω ότι το πράγμα χρειάζεται περισσότερη έρευνα: Ένας από τους αγωνιστές του 21, ονόματι Μεταξάς (συμπαρατασσόμενος πολιτικώς με τον Κολοκοτρώνη) αναφέρεται επανειλημμένως στα απομνημονεύματά του σε Βούλγαρους μαχητές, Δεν δίνει καμιά πολιτική ή εθνική χροιά στον χαρακτηρισμό «Βούλγαροι», παρά μόνο αυτή του πολεμιστή (όπως λέμε Σουλιώτες κλπ). Κάπως έτσι: «Ήταν στη μάχη αυτή και ο τάδε με τους Βουλγάρους του και πολέμησαν γενναία όλοι». Νομίζω ότι αναφέρεται στους ΔυτικοΜακεδόνες (Καρατάσο, Γάτσο κλπ) που μετά την απελευθέρωση εγκαταστάθηκαν στην Αταλάντη, στον οικισμό Νέα Πέλλα.
    Εξάλλου, όλες οι «αντιβουλγαρικές» αναφορές αναφέρονται στο 1823 από Μωραϊτες, και ίσως εντάσσονται στον «πόλεμο» Ρουμελιωτών-Μαραϊτών που είχε ξεσπάσει τότε. Οι «Βούλγαροι» που αναφέρει ο Μεταξάς ήταν με τους Ρουμελιώτες και είχαν δράσει στη Δυτική Ρούμελη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Georgios Bartzoudis
    Νομίζω ότι το πράγμα χρειάζεται περισσότερη έρευνα: Ένας από τους αγωνιστές του 21, ονόματι Μεταξάς (συμπαρατασσόμενος πολιτικώς με τον Κολοκοτρώνη) αναφέρεται επανειλημμένως στα απομνημονεύματά του σε Βούλγαρους μαχητές, Δεν δίνει καμιά πολιτική ή εθνική χροιά στον χαρακτηρισμό «Βούλγαροι», παρά μόνο αυτή του πολεμιστή (όπως λέμε Σουλιώτες κλπ). Κάπως έτσι: «Ήταν στη μάχη αυτή και ο τάδε με τους Βουλγάρους του και πολέμησαν γενναία όλοι». Νομίζω ότι αναφέρεται στους ΔυτικοΜακεδόνες (Καρατάσο, Γάτσο κλπ) που μετά την απελευθέρωση εγκαταστάθηκαν στην Αταλάντη, στον οικισμό Νέα Πέλλα.
    Εξάλλου, όλες οι «αντιβουλγαρικές» αναφορές αναφέρονται στο 1823 από Μωραϊτες, και ίσως εντάσσονται στον «πόλεμο» Ρουμελιωτών-Μαραϊτών που είχε ξεσπάσει τότε. Οι «Βούλγαροι» που αναφέρει ο Μεταξάς ήταν με τους Ρουμελιώτες και είχαν δράσει στη Δυτική Ρούμελη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στο κείμενο υπάρχει σαφής διαχωρισμός των εθελοντών, πλου τους αναφέρει και ο Τοντορώφ και ορισμένων, που διέπραξαν αδικήματα, σύμφωνα με τα διασωθέντα έγγραφα στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απ' ότι βλέπω, ο Τοντόρώφ αναφέρεται στην επανάσταση στη Μολδοβλαχία και όχι στη Ρούμελη ή στο Μωριά

      Διαγραφή
  19. Θωμάς Τασιούλας
    Ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία που δείχνουν τηναναρχία που επικρατούσε και την όλη εικόνα της εποχής. Επι της ουσίας βέβαια φαίνεται οτι από τα αναφερόμενα επεισόδια το τελευταίο εχει να κάνει με την εμπλοκή και τις ευλογίες του πολιτάρχη Αργους Ζαχαρόπουλου,τα δε υπόλοιπα αφορούν σε δράσεις μεθυσμένων Βουλγάρων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χρήστος Πριτσαπίδουλας
    Χαίρομαι για τις εργασίες σου.
    _ Με την ευκαιρία να ο Νικολάι Τοντόρωφ (Θεοδώρου) ήταν απόγονος Κεφαλλονίτη ναυτικού. Μου το είπε ίδιος σε συνέντευξη -άριστος γνώστης της ελληνικής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή