Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης
«Με εκάλεσαν οι φίλοι μου κι οι αδελφοποιτοί μου.
Κει π' έτρωγα, κει π΄ έπινα κει που γλεντοκοπούσα,
Μια ντουφεκιά μου έδωσεν ο άπιστος κουμπάρος»
Οι κουμπαριές όπως και τα συμπεθεριά, πέραν από συγγενική σχέση, στην Ελλάδα είχαν πάντα και μια ευρύτερη κοινωνική.
Μια καλή κουμπαριά ή συμπεθεριό, ήταν συχνά μέσον κοινωνικής ανέλιξης- ενώ στην Κρήτη εξακολουθούν να αποτελούν και σχέση πολιτικής εξάρτησης. Το φαινόμενο ωστόσο έχει βαθειές ρίζες, και λίγοι γνωρίζουν, πως κόντεψε μάλιστα να στοιχίσει και στην ίδια μας την πορεία προς την εθνική ανεξαρτησία.
Δεν ήσαν λίγοι οι Κλεφταρματωλοί επί Τουρκοκρατίας, που έπεσαν θύματα στενών τους συγγενών. Το δημοτικό άσμα της εισαγωγής μας αναφέρεται στον Κλέφτη Φλώρο, τον οποίον έφαγε με μπαμπεσιά ο κουμπάρος του στα Χάσια.