Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Ο αδελφοκτόνος χειμώνας του 1946 στον Έβρο

*Αντάρτες που συνελήφθησαν στον Έβρο και μεταφέρθηκαν στις φυλακές της Αλεξανδρούπολης. Από την εφημερίδα "Εμπρός" 27 Δεκεμβρίου 1946





*Αγωνία των ανταρτών για τρόφιμα
*Σκληρός και ανελέητος χειμώνας
*Από τον Έβρο στην ΟΗΕ




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



           Ο χειμώνας του 1946 υπήρξε δριμύς στον Έβρο. Σκληρός και αδυσώπητος από κάθε άποψη. Τα μαύρα σύννεφα του εμφυλίου πολέμου, άρχισαν φουντώνουν και να καλύπτουν το νομό και ολόκληρη την Ελλάδα. Χιονοπτώσεις πολλές. Ομίχλη πυκνή. Κρύο αφόρητο και υγρασία. Στα αστικά κέντρα, απαγορευμένη η κυκλοφορία τις νύχτες.
          Ο ανταποκριτής του Ρώυτερ  Ρόμπερτ Μπίτζιο μετέδιδε από το Διδυμότειχο, ότι και οι στρατιώτες (όπως και οι αντάρτες φυσικά) ζούσαν σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες μέσα σε άθλια οικήματα και σε κατάσταση διαρκούς επιφυλακής λόγω της εμφανίσεως και δράσης ανταρτών. «Λόγω της πτώσεως χιόνος, απεκόπησαν όλαι αι συγκοινωνίαι των και επικοινωνούν μόνον δια του ασυρμάτου» τηλεγραφούσε ο Άγγλος ανταποκριτής. Ξεπαγιασμένοι και νηστικοί μάχονταν οι αντάρτες. Αλλά και οι στρατιώτες και χωροφύλακες δεν ήταν σε καλύτερη μοίρα. Με θύμα ανάμεσά τους τον άμαχο πληθυσμό του νομού Έβρου.
          Τα πράγματα στην περιοχή του νομού Έβρου, δεν ήταν ευχάριστα, όταν άρχισαν το 1946 οι πρώτες εχθροπραξίες μεταξύ των ανταρτών και των κυβερνητικών δυνάμεων, που ήταν ο εθνικός στρατός, η Χωροφυλακή και οι επιστρατευμένοι πολίτες στην ύπαιθρο.


          Η επίσημη έναρξη του εμφυλίου τοποθετείται στις 30 Μαρτίου 1946 όταν έγινε η οργανωμένη επίθεση ανταρτών στο Λιτόχωρο Πιερίας. Ωστόσο οι επιθέσεις ανταρτών που είχαν καταφύγει στα βουνά του Έβρου, άρχισαν νωρίτερα. Επιθέσεις σημειώθηκαν κατά των σταθμών Χωροφυλακής στα χωριά Θούριο και Λάβαρα στις 18 Ιανουαρίου 1946.
          Ένα μικρό, έστω και με ελλείψεις χρονικό, εκείνων των ημερών γιατί δεν υπάρχουν πλήρη συγκροτημένα αρχεία, ή είναι διασκορπισμένα, δείχνει την αγωνία των κατοίκων του νομού Έβρου, που τις νύχτες κρύβονταν σε αυτοσχέδια καταφύγια και γενικά υπέφεραν τα πάνδεινα. Δύσκολα χρόνια για όλους. Και ο εμφύλιος έληξε τον Αύγουστο του 1949…
*Καπετάν Φλέσσας (Ευάγγελος Κατμερίδης) παλαιός αγωνιστής του ΕΛΑΣ 

          Πέρασε καιρός από την πρώτη επίθεση. Οι αντάρτες έριξαν βάρος στην οργάνωση και τη στρατολόγηση. Πράγματι η VII Μεραρχία σε έκθεσή της στις 29-8-1946, εξέφραζε φόβους ότι οι αντάρτες στρατολογούν κόσμο πυρετωδώς για να επιχειρήσουν να καταλύσουν τις αρχές στον νομό Έβρου. Έτσι σε πρώτη φάση 120 αντάρτες με επικεφαλής τον καπετάν Φλέσσα (Ευάγγελος Κατμερίδης) και τον καπετάν Ανανία (Κατμερίδης Θεόδωρος) τοποθετήθηκαν στα βόρεια του νομού Έβρου επάνω από το χωριό Μάνδρα έως το Τρίγωνο, με σταθμό διοίκησης στις περιοχές Μεταξάδων, Παλιουρίου και Γιατράδων. Νοτιότερα προς την περιοχή Φερών- Αλεξανδρούπολης αναπτύχθηκε δύναμη 30 ανδρών υπό τον καπέτάν Μοράβα (Θεόδωρος Μάτας). Η υπόλοιπη διαθέσιμη δύναμη κατέλαβε ως αρχηγείο Έβρου την ορεινή περιοχή Τσατάλ Καγιά στο κέντρο του νομού. Βασική προοπτική όλων ήταν η ταχεία αριθμητική ανάπτυξη με προσέλευση ομοϊδεατών ή βίαιη στρατολογία χωρικών. Αντικειμενικός σκοπός ήταν η δημιουργία περιοχής ελεγχόμενης από τους αντάρτες από τον δημόσιο δρόμο έως τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στα δυτικά.
           Μια σημαντική επίθεση 30 ανταρτών σε απόσπασμα της Χωροφυλακής, σημειώθηκε στις 26 Ιουνίου 1946, έξω από τη Δαδιά. Τραυματίσθηκε ο επικεφαλής ανθυπασπιστής Καλπογιάννης και ο χωροφύλακας Νικόλαος Μεράκος. Επίσης σκοτώθηκε ένας αντάρτης και τραυματίσθηκαν δύο. Ο Καλπογιάννης και ο Μεράκος μεταφέρθηκαν από άλλους χωροφύλακες για περίθαλψη, αλλά στο δρόμο έπεσαν σε άλλη ενέδρα 8 ανταρτών και εκτελέστηκαν. Δυο μέρες αργότερα στην περιοχή της Ορεστιάδας συνελήφθησαν δύο μέλη αυτής της ομάδας ανταρτών. Το χτύπημα του αποσπάσματος της Δαδιάς, κατά τον καπετάν Κρίτωνα (Βαγγέλη Κασάπης) στο βιβλίο του "Ο εμφύλιος στον Έβρο, 1946-1949" ουσιαστικά "εγκαινίασε το δεύτερο αντάρτικο" στον ακριτικό νομό.
            Η εφημερίδα "Έθνος" την 1η Ιουλίου 1946 έγραψε ότι για τα γεγονότα της Δαδιάς, έγιναν ανακρίσεις και διαπιστώθηκε ότι οι επιτεθέντες είχαν στρατολογηθεί από τους αντάρτες "δια πειθαναγκαστικών προσκλήσεων εκ των χωριών του νομού Έβρου". Συνελήφθησαν 16 μέλη οργανώσεων της Νέας Ορεστιάδας εναντίον των οποίων προέκυψαν στοιχεία ηθικής αυτουργίας. Επίσης έγιναν άλλες πέντε συλλήψεις στην  περιφέρεια Διδυμοτείχου. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και ο διευθυντής εκδιδόμενης κομμουνιστικής εφημερίδας, ο οποίος εκτός της ηθικής αυτουργίας στην επίθεση κατά της Δαδιάς διενεργούσε και παράνομους εράνους.
           Η επόμενη συμπλοκή ανταρτών και χωροφυλάκων έγινε το βράδυ της 11ης Ιουλίου 1946 στο πομακικό χωριό Αγριάνη Διδυμοτείχου, όταν 20μελής ομάδα ανταρτών συνεπλάκη με 12 χωροφύλακες. Οι αντάρτες τελικά ετράπησαν σε φυγή αφού στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν 1600 φυσίγγια, μία χειροβομβίδα, δύο κουβέρτες, είδη ιματισμού και 6 σκούφους.
          Στις 29 του ίδιου μήνα μεταβατικό απόσπασμα της Χωροφυλακής έπεσε σε ενέδρα 30 ανταρτών στη θέση Κοκκινόπετρα Σουφλίου. Η μάχη κράτησε μια ώρα. Υπήρξαν δύο αντάρτες τραυματίες που διέφυγαν. Στον τόπο της συμπλοκής εγκαταλείφθηκαν από τους αντάρτες δύο χειροβομβίδες, μια ανταλλακτική κάννη πολυβόλου, 1500 φυσίγγια, γεμιστήρες πολυβόλων και αυτομάτων, δύο χλαίνες, ένα σακίδιο με υγειονομικό υλικό, ρούχα ανταρτών και... δέκα ψωμιά!!!
*25 Μαρτίου 1946. Στρατιώτες φρουροί στην Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης (Φωτογραφία Ηλία Τζιώρα)

          Με μικροσυμπλοκές άρχισε στον νομό Έβρου ο Αύγουστος. Στους Μεταξάδες στις 11 του μηνός αναφέρθηκε μια μικροσυμπλοκή. Σκοτώθηκε ο ιδιώτης οδηγός της Χωροφυλακής Καλαντζής και τον οπλισμό του τον πήραν οι αντάρτες. Σκοτώθηκε και ένας αντάρτης, αλλά το πτώμα του πρόλαβαν και το πήραν οι αντάρτες, όταν υποχώρησαν.
          Τον Αύγουστο στις 18, σημειώθηκε άλλη μια συμπλοκή χωροφυλάκων με 20 αντάρτες υπό τον καπετάνιο Μοράβα, στη θέση Ίντζαλη Σουφλίου. Μέρες αργότερα όταν συνελήφθη ο αντάρτης Γεώργιος Σπυρίδης ή Κατσιάκης ανέφερε ότι στην συμπλοκή εκείνη έχασε τη ζωή του ο Μοράβας και άλλοι δύο αντάρτες και τραυματίσθηκαν άλλοι τρείς. Στην περιοχή Σουφλίου συνελήφθησαν επίσης οι αντάρτες Κων. Γκουντίδης και Δ. Καζάκης. Επιπλέον συνελήφθησαν οι Γεώργιος Βασιλειάδης, Παναγιώτης Καΐσας και Ευάγγελος Αραμπατζής, γιατί στρατολογούσαν     αντάρτες. Παραδόθηκαν επίσης τρεις αντάρτες. 
          Την επομένη τρία αποσπάσματα Χωροφυλακής συνεπλάκησαν με αντάρτες ενώ εξερευνούσαν δασικές περιοχές στις θέσεις Τουλιού Τεπέ και Ντιστιμπάκι Σουφλίου. Σκοτώθηκε ένας αντάρτης και τραυματίσθηκε ελαφρά ο ενωμοτάρχης Κυριαζόπουλος. Μέσα στο δάσος συνελήφθη ο αντάρτης Παναγιώτης Μικρός και παραδόθηκε ο αντάρτης Ιωάννης Λακίδης. Λίγο αργότερα συνελήφθη ο Θεόδωρος Μαρούσης, ο οποίος είχε τραυματισθεί στη συμπλοκή αυτή, αλλά κατόρθωσε να διαφύγει.
*Ο καπετάν Κρίτων σε φωτογραφία κατά την απελευθέρωση

          Στις 21 του μηνός είχαμε μια επίθεση κατά του στρατιωτικού τμήματος στη Βυρίνη Σουφλίου. Την ίδια μέρα έγιναν δύο συμπλοκές στην περιοχή Καρατζιά Σουφλίου. Δυο μέρες αργότερα οι χωροφύλακες συνεπλάκησαν με αντάρτες στη θέση Μαϊμούν Ντερέ του Σουφλίου. Στη θέση Σεβρί Τεπέ του Σουφλίου, άλλη ομάδα ανταρτών υπό τον καπετάν Κρίτωνα (Βαγγέλη Κασάπη) συνεπλάκη με χωροφύλακες.  Η Χωροφυλακή ανέφερε τότε ότι τραυματίσθηκε εκεί ο καπετάν Κρίτωνας, αλλά πρόλαβαν και τον παρέλαβαν οι σύντροφοί του για να μην συλληφθεί, παρά τις προσπάθειες τριών χωροφυλάκων που μάχονταν εκ του συστάδην για να τον αιχμαλωτίσουν. Εκεί τραυματίσθηκε ο χωροφύλακας Παρασκευάς Παρμενίδης. Στον τόπο της μάχης, βρέθηκε το πιστόλι και η θήκη από τα κιάλια του Κρίτωνα. Οι αντάρτες εγκατέλειψαν είδη ιματισμού ενώ παραδόθηκε αυθόρμητα ο αντάρτης Εμμανουήλ Μιχαλούσης. Στις 24 και 27 Αυγούστου, είχαμε πάλι συμπλοκές στους Μεταξάδες και στον Κόρυμβο. Εκεί, 50 αντάρτες υποχωρώντας, χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες, η μία υπό την ηγεσία του Ευάγγελου Κατμερίδη ή καπετάν Φλέσσα και η άλλη υπό την ηγεσία του Θεόδωρου Κατμερίδη ή Ανανία. Η μια ομάδα κατευθύνθηκε προς τα βουλγαρικά σύνορα και η άλλη προς το νότο.
*Ο καπετάν Κρίτων (Βαγγέλης Κασάπης)

          Έτσι φτάνουμε στο Σεπτέμβριο του 1946, που αρχίζει με μικροσυμπλοκές στην Πεσσάνη (σκοτώθηκαν δύο αντάρτες) στα Πομακοχώρια του Έβρου στις 5 του μηνός και στη Λύρα Σουφλίου στις 18 του μηνός. Στις 7 του μηνός έξω από τις Φέρες παραδόθηκαν οκτώ αντάρτες στον επικεφαλής του αποσπάσματος Χωροφυλακής. Επίσης στην Κίρκη Αλεξανδρούπολης συνελήφθη ο αντάρτης Γεώργιος Τσαρουχίδης.
           Την νύχτα της 18ης του μηνός αντάρτες εισέβαλαν στο χωριό Λύρα Σουφλίου, χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Αντιμετωπίσθηκε η μία ομάδα από 3 χωροφύλακες και τους αγροφύλακες, ενώ η άλλη άρπαξε από αποθήκη της ΟΥΝΡΑ τρόφιμα και ιματισμό και 6 βοοειδή. Ένας αντάρτης που τραυματίσθηκε, παραλήφθηκε από τους συντρόφους του. Εν τω μεταξύ στη Χωροφυλακή Σουφλίου παραδόθηκε ο αντάρτης Απόστολος Γκαϊφίλιας και στη Χωροφυλακή Διδυμοτείχου ο Απόστολος Σταμάτογλου (Για την περίπτωση Σταμάτογλου βλέπετε στα σχόλια, διευκρινίσεις από την οικογένειά του για τις συνθήκες σύλληψής του). 
          Ένα απόσπασμα της Χωροφυλακής στις 19 προς 20 Σεπτεμβρίου κατά τη διάρκεια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στη θέση Τσιατάλ Καγιά Σουφλίου. Σκοτώθηκαν τέσσερις χωροφύλακες οι Σιδερός Ευάγγελος, Πελτέκης Σταύρος, Πετρόπουλος Ευάγγελος και Ζαχιρλής Μιχαήλ. και ένας αντάρτης. Τα πτώματα των χωροφυλάκων βρέθηκαν απογυμνωμένα. Οι αντάρτες συνήθιζαν να παίρνουν παντελόνια. χιτώνια, χλαίνες και παπούτσια, αφού δεν είχαν τι να φορέσουν...
*Από τον εμφύλιο. Κάτοικοι του Έβρου μεταφέρονται από τα χωριά τους για ασφάλεια

          Στις 21 του μηνός ένα απόσπασμα Χωροφυλακής έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στη Λευκίμη Σουφλίου. Από τους χωροφύλακες 16 έχασαν τη ζωή τους και όλα το πολεμικό υλικό του αποσπάσματος, έπεσε στα χέρια των ανταρτών.
          Ο Σεπτέμβριος έκλεισε με μια επίθεση περίπου 100 ανταρτών στις 29 του μηνός εναντίον του σταθμού Χωροφυλακής στην Κοτρωνιά Σουφλίου, αφού προηγουμένως είχαν κυκλώσει το χωριό. Η επίθεση σημειώθηκε στις 5 το πρωί. Οι επιτιθέμενοι διέθεταν βαριά γερμανικά οπλοπολυβόλα και χειροβομβίδες. Η φρουρά του σταθμού ήταν ένας υπενωμοτάρχης και εννέα  χωροφύλακες, που αμύνονταν σθεναρά. Η μάχη κράτησε πολλές ώρες. Τέσσερις χωροφύλακες σκοτώθηκαν και άλλοι τέσσερις τραυματίσθηκαν. Το απόγευμα έφθασαν για ενίσχυση δύο αποσπάσματα  Χωροφυλακής από τα κοντινά χωριά Γιαννούλη και Δαδιά, που συνέχισαν τη μάχη ως αργά το βράδυ. Οι αντάρτες επωφελούμενοι από το σκοτάδι διέφυγαν προς τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, κουβαλώντας μαζί τους και τους τραυματισμένους συντρόφους τους. Σκοτώθηκαν οι χωροφύλακες Κρητικός Παναγιώτης και Κοντογιώργος Γεώργιος και οι άνευ θητείας χωροφύλακες Σομαΐδης Χαράλαμπος και Θωμάς Δημήτριος. Τραυματίσθηκαν οι χωροφύλακες Δοϊτσάνης Νικόλαος, Καλογερόπουλος Βασ. και Μικρογιάννης Γ. και ο υπενωμοτάρχης Λαγίκης Κωνσταντίνος.
          Οι πρώτες μέρες του Νοεμβρίου 1946 άρχισαν με καταδιώξεις ομάδων ανταρτών από αποσπάσματα χωροφυλάκων. Στο χωριό Γιατράδες του Διδυμοτείχου οι αντάρτες σκότωσαν τον πολίτη Παπαδόπουλο, τραυμάτισαν τη μητέρα του και έκαψαν το σπίτι τους. Άλλοι αντάρτες στο χωριό Τριφύλλι φόρτωσαν 12 βοϊδάμαξες με τρόφιμα και έφυγαν.
          Στο Σουφλί απόσπασμα της Χωροφυλακής με επικεφαλής ανθυπασπιστή, καταδίωξε ομάδα ανταρτών. Σε ενίσχυση έσπευσαν δύο διμοιρίες στρατού, αλλά οι αντάρτες επωφελούμενοι του σκότους διέφυγαν. Τραυματίσθηκαν οι χωροφύλακες Γ. Δερδενές και Γ. Παναγιωτίδης.
          Λίγο αργότερα μια ομάδα ανταρτών εισήλθε στο χωριό Κυριακή πήρε τρόφιμα και αποχώρησε. Μια άλλη πολυμελής ομάδα, αποπειράθηκε να μπει στο χωριό Λευκίμη Σουφλίου αλλά, έγινε αντιληπτή και αποκρούσθηκε.
          Στις 5 Νοεμβρίου αντάρτες εισήλθαν στην Κορνοφωλιά και πήραν τρόφιμα. Το ίδιο βράδυ άλλα αντάρτες εισέδυσαν από τη βόρεια και τη βορειοδυτική παρυφή, μέσα στο Σουφλί και σκότωσαν τους Ορ. Τσιγγέλη και Ν. Τούρπα, πυροβόλησαν και εναντίον περιπόλου της Χωροφυλακής. Δύναμη του στρατού που επενέβη, κατόρθωσε να τους απωθήσει.
          Τρείς μέρες αργότερα άλλη ομάδα υπό τον καπετάνιο Τάτσο μπήκε στις Καστανιές Ορεστιάδας και άρπαξε τρόφιμα και σφάγια.
          Την επομένη 9 Νοεμβρίου μια ανταρτική ομάδα επιχείρησε να εισέλθει στην Καβησσό Φερρών, αλλά αποκρούσθηκε από το απόσπασμα Χωροφυλακής. Η ίδια ομάδα κατόρθωσε να εισέλθει στη γειτονική Ταύρη όπου στρατολόγησε 15 άτομα (ομοϊδεάτες τους)  και έκανε λεηλασίες σε σπίτια, αρπάζοντας και το κοινοτικό τηλέφωνο.
          Το ίδιο διάστημα ομάδα 170 ανταρτών που ξεκίνησαν από την περιοχή του βουλγαρικού χωριού Μάνδριτσα, κατέλαβαν τα μη επανδρωμένα φυλάκια υπ’ αριθμ 51,52 και 53 βορειοδυτικά του Κορύμβου, καθώς και τα δεσπόζοντα υψώματα. Η πρώτη επίθεση λόχου και διμοιριών Κυνηγών (ήταν ομάδες κρούσεως από άνδρες της Χωροφυλακής) απέτυχε. Η δεύτερη επίθεση στις 9 Νοεμβρίου, ήταν επιτυχής αφού ανακαταλήφθηκαν τα φυλάκια.
*Διδυμότειχο, 14 Σεπτεμβρίου 1946, τελετή αναχώρησης του επιτελείου και του 3ου Λόχου του 552 τάγματος για Αλεξανδρούπολη, 
στο Ηρώο της πόλης (παλαιά θέση). Αρχείο Κωνσταντίνου Παπακωνσταντίνου

         Στις 14 Νοεμβρίου έξω από το χωριό Κίρκη της Αλεξανδρούπολης, στα λιγνιτωρυχεία Δρακόπουλου ομάδα  ανταρτών είχε φράξει τη σιδηροδρομική γραμμή και απήγαγε τον ταγματάρχη Χωροφυλακής Παναγιώτη Κολιοβέτα, διοικητή της Διοικήσεως Χωροφυλακής Έβρου, που επέβαινε στο τρένο πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη. Ο ταγματάρχης, που επιχείρησε να διαφύγει πυροβολώντας ανεπιτυχώς με ένα αυτόματο 'Τόμσον", εκτελέστηκε από τους αντάρτες κατά τις επίσημες πηγές. Κατά τον καπετάν Κρίτωνα, υπέκυψε στα τραύματά του από αιμορραγία αν και οι αντάρτες του είχαν επιδέσει τα τραύματα. Το πτώμα του βρέθηκε σε δάσος του Άβαντα. Στην ημερήσια διαταγή του Αρχηγείου των ανταρτών του Έβρου με ημερομηνία 18-12-1946 αναφέρεται μεταξύ άλλων: "Η Διοίκηση του Αρχηγείου αφού έλαβε γνώση της πετυχημένης δράσης του ΙΙΙ Υπαρχηγείου το οποίο την 14-11-46 σταμάτησε την αμαξοστοιχία Δράμας- Αλεξ/πολης έπιασε και εξόντωσε τον εγκληματία διοικητή Χωρ/κής Έβρου Παναγιώτη Κολιοβέτα και επίταξε όλον τον ιματισμό που βρέθηκε στην αμαξοστοιχία από 130 στρατιωτικές στολές, 650 στρώματα κ.λπ. είδη".Τα εμπόδια, απομάκρυναν οι ίδιοι οι επιβάτες για να μπορέσει το τρένο να συνεχίσει το ταξίδι του. Η επίθεση αυτή χαρακτηρίζεται η πρώτη κατά σιδηροδρομικού συρμού από την έναρξη του εμφυλίου.
*Ο ταγματάρχης Χωροφυλακής Παναγιώτης Κολιοβέτας

          Την επομένη μια ομάδα 70 ατόμων επιτέθηκε στο χωριό Προβατώνας Σουφλίου, αλλά μετά από δίωρη μάχη αποκρούσθηκε. Αγνοούμενος κηρύχθηκε ο χωροφύλακας Ιωάννης Κυριλλίδης ο οποίος αιχμαλωτίσθηκε και ένας ιδιώτης.
          Μετά τα μέσα του Νοεμβρίου 1946 ομάδα ανταρτών εισέβαλε στο χωριό Χανδράς Διδυμοτείχου και εκτέλεσε τους Γ. Ορφανό αγροφύλακα, Φώτ. Γάπα, Χρ. Σακελλαρίδη, Στρ. Δουκίδη και Σουβαρή Αγγελούδη.
          Στις 18 Νοεμβρίου σημειώθηκε νέα επίθεση κατά της Κίρκης Αλεξανδρούπολης. Ομάδα 100 ανταρτών προσέβαλε στο σταθμό Χωροφυλακής, ενώ πραγματοποίησε και λεηλασία τροφίμων και ειδών ρουχισμού.
          Εκείνες τις μέρες μια πολυμελής ομάδα ανταρτών μπήκε τη νύχτα στο χωριό Γιαννούλη Σουφλίου, έμεινε κάποια ώρα προπαγανδίζοντας στους κατοίκους την πολιτική της συμφιλίωσης. Άλλοι αντάρτες είχαν μπει στο χωριό Γιατράδες Διδυμοτείχου όπου σκότωσαν ένα κάτοικο και λεηλάτησαν μερικά σπίτια. Μια άλλη ομάδα διείσδυσε στο χωριό Μαυροκκλήσι και πήρε τρόφιμα και ιματισμό.
          Άλλοι αντάρτες εισέβαλαν στο Ασπρονέρι Διδυμοτείχου, λεηλάτησαν σπίτια και άρπαξαν τρόφιμα και ρουχισμό. Μετά από δύο ώρες αναχώρησαν προς την κατεύθυνση των Γιατράδων. Την ίδια νύχτα άλλη ομάδα μπήκε στη Μικρή Τραύα, όπου διανυκτέρευσε και έφυγε την επομένη συναποκομίζοντας τρόφιμα. Εξαιρετική ανταρτική κινητικότητα είχε παρατηρηθεί στους Μεταξάδες κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και στο Πύθιο κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
*Από τον Τύπο της εποχής, αναφορά στη μάχη του Κορύμβου

         Στις 27 Νοεμβρίου ανακοινώθηκε από τη Νομαρχία Έβρου ότι στρατός και χωροφυλακή άρχισαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο νομό. Μεταξύ άλλων, έγραψαν οι εφημερίδες, ότι είχε συλληφθεί βαριά τραυματισμένος ο αντάρτης Μ. Καρύδης από το Ελληνοχώρι Διδυμοτείχου. Τον αποκαλούσαν Στάλιν γιατί στο στήθος του είχε τατουάζ με τα αρχικά ΚΚΕ και στο βραχίονά του τη λέξη Στάλιν.
          Παρά την αισιόδοξη ανακοίνωση για εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, οι αντάρτες απάντησαν με επίθεση σε στρατιωτική φάλαγγα. Συγκεκριμένα στην περιοχή της Συκοράχης Αλεξανδρούπολης φάλαγγα αποτελούμενη από τμήμα όλμων των 3΄΄, διμοιρία Κυνηγών, απόσπασμα Χωροφυλακής και κλιμάκιο μεταγωγικών, εβλήθη από πυρά μιας ομάδας περίπου 150 ατόμων στην περιοχή Καλλιθέας. Εξακολούθησε η φάλαγγα την πορεία της προς τη Μέλισσα, μέσα από μονοπάτια και πυκνή ομίχλη. Στη συμπλοκή που ακολούθησε τραυματίσθηκε σοβαρά ο διοικητής της φάλαγγας ταγματάρχης Διονύσιος Κουκόπουλος, ενώ πολλοί στρατιώτες σκορπίσθηκαν στα πέριξ. Οι ημιονηγοί, που ήταν όλοι Οθωμανοί παραδόθηκαν στους αντάρτες με τους πρώτους πυροβολισμούς. Τα τμήματα της φάλαγγας διαλύθηκαν. Οι νεκροί της ήταν 3 και οι τραυματίες 7. Δεκαεννέα άνδρες της συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Από αυτούς οι 13 ήταν Οθωμανοί, που αφού τους πήραν τα ρούχα, τους άφησαν ελεύθερους. Οι αντάρτες πρέπει να είχαν 20 νεκρούς και τραυματίες συνολικά.
          Προς τα τέλη Νοεμβρίου μια επίθεση εναντίον του Πυθίου αποκρούσθηκε με επιτυχία. Από τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου ομάδες 30-50 ανταρτών επιχειρούσαν σαμποτάζ στις σιδηροδρομικές γραμμές, που βρίσκονταν κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
          Ο Δεκέμβριος 1946, με το που μπήκε, είχε δραματικές ειδήσεις για τον νομό Έβρου. Ορισμένες μέρες το κρύο τις νύχτες έπεφτε στο -10 υπό το μηδέν, ενώ ο βοριάς ήταν ιδιαίτερα διαπεραστικός.
          Αναφέρθηκε στον Τύπο ότι οι αντάρτες επέδραμαν σε χωριά βορειοδυτικά του Διδυμοτείχου και στρατολόγησαν βίαια 275 χωρικούς και τους ανάγκασαν υπό την απειλή των όπλων να εισέλθουν στο βουλγαρικό έδαφος. Κατά τον Κρίτωνα επρόκειτο για 200 εθελοντές από την περιοχή Διδυμοτείχου. Άλλοι 55 χωρικοί στρατολογήθηκαν στην περιοχή Σουφλίου. Επίσης σε μάχη στον τοποθεσία Ικί- Καγιά του Κορύμβου σκοτώθηκαν 15 αντάρτες, συνελήφθησαν 20 αιχμάλωτοι και περιήλθε στα χέρια του στρατού πολεμικό υλικό (168 τυφέκια, 10 αυτόματα, 3 μπρεν κ.λπ.) και το αρχείο της ομάδας.
*Από την εφημερίδα "Ελευθερία" 11 Δεκεμβρίου 1946

          Στις αρχές Δεκεμβρίου 1946 μια ομάδα ανταρτών εισέβαλε στο χωριό Κουφόβουνο κοντά στο Διδυμότειχο και συνέλαβε τον πρόεδρο του χωριού. Οι κάτοικοι αντιστάθηκαν αμυνόμενοι. 
           Στις 5 Δεκεμβρίου έγινε επίθεση με όλμους, εναντίον του αστυνομικού σταθμού Μεταξάδων. Κυκλώθηκε το κεφαλοχώρι και ακολούθησε άγρια μάχη αλλά οι επιτιθέμενοι πρόλαβαν και έκαψαν έξι σπίτια του χωριού, και λεηλάτησαν της αποθήκες τροφίμων της ΟΥΝΡΑ, κουβαλώντας με 46 βοϊδάμαξες ιματισμό και τρόφιμα ανάμεσα στο οποία και 2.000 οκάδες γλυκόζης πριν υποχωρήσουν. Τρεις χωροφύλακες και ένας ενωμοτάρχης, κατόρθωσαν να διασπάσουν τον κλοιό και να φτάσουν στο Διδυμότειχο ζητώντας ενισχύσεις. Ο ανθυπασπιστής Χρήστος Ζήκος (με ΒΔ προήχθη μετά θάνατον σε υπομοίραρχο) και ο χωροφύλακας Παύλος Γαλαρόπουλος συνέχισαν τη μάχη, αλλά όταν τελείωσαν τα πυρομαχικά τους συνελήφθησαν από τους αντάρτες και εκτελέστηκαν στην πλατεία του χωριού. Ο χωροφύλακας Ευστάθιος Λαμπρόπουλος συνελήφθη αιχμάλωτος, αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερος. Κατά την υποχώρηση των ανταρτών, τους ακολούθησαν ορισμένοι κάτοικοι των Μεταξάδων.
*Το κυβερνητικό κλιμάκιο στην Αλεξανδρούπολη

       Η μάχη του Κορύμβου

          Η μάχη του Κορύμβου, στις 4 Δεκεμβρίου είχε ειδικό βάρος εκτός της πανωλεθρίας των κυβερνητικών δυνάμεων, καθώς άνοιξε και τα μάτια των επιτελών. Στρατιώτες, που είχαν απαχθεί κατά την διάρκεια της μάχης, αλλά απελευθερώθηκαν, διαβεβαίωναν κατηγορηματικά ότι είδαν Βούλγαρους αξιωματικούς να δίνουν εντολές στη βουλγαρική γλώσσα και να έρχονται σε επαφή με τα ηγετικά στελέχη των ανταρτικών σχηματισμών. Επίσης όλμοι ταγμένοι στο βουλγαρικό έδαφος έβαλαν κατά ελληνικών θέσεων.
          Η επίθεση κατά του Κορύμβου έγινε από 400 αντάρτες και είχε στόχο το λόχο του 551 Τάγματος Πεζικού, που έδρευε εκεί. Η επίθεση ήταν αιφνιδιαστική ιδίως κατά του στρατώνα όπου στρατωνίζονταν ο λόχος και τα τμήματα επιτήρησης. Οι άνδρες των τμημάτων επιτήρησης παραδόθηκαν αμαχητί. Οι άνδρες του λόχου έδωσαν μάχη, αλλά τελικά υπέκυψαν υψώνοντας λευκή σημαία. Οι αντάρτες τους αιχμαλώτισαν όλους και αφού τους απογύμνωσαν τους άφησαν ελεύθερους, πλην του διοικητού, των αξιωματικών, του επιλοχία και 6 οπλιτών. Όλα τα υλικά του λόχου μεταφέρθηκα πέρα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Σκοτώθηκαν οι άνευ θητείας Χωροφύλακες Κυριάκος Παπαδόπουλος, και Θεόδωρος Ραδίσογλου και τραυματίσθηκαν ελαφρά οι Γεώργιος Κελεσίδης και Αβραάμ Παπαδόπουλος. 
          Ένας μικρός αριθμός στρατιωτών που διασώθηκαν με ένα λοχία επικεφαλής κατευθύνθηκαν προς το χωριό Βρυσικά από όπου ειδοποίησαν το διοικητή του 551 Τάγματος που βρίσκονταν στους Μεταξάδες. Την επομένη εστάλη ενίσχυση από το Διδυμότειχο και ανακατέλαβε τον Κόρυμβο, αλλά οι αντάρτες είχαν ήδη αποσυρθεί.
          Ο στρατός αιχμαλώτισε τους αντάρτες, Μουσικίδη, Παυλίδη και Αχμανίδη. Στην περίπτωση μάλιστα της μάχης του Κορύμβου είχαν λάβει μέρος με το στρατό και εθελοντικές ομάδες του Τσαούς Αντών, όπως έγραψαν οι εφημερίδες. Στον Έβρο τότε έφτασαν και Αμερικανοί και Άγγλοι δημοσιογράφοι. Ο στρατός έχασε τότε δύο λοχαγούς και ένα ανθυπολοχαγό, που σκοτώθηκαν.
          Την επομένη αντάρτες χτύπησαν το Διδυμότειχο, έκαψαν 4 σπίτια και άρπαξαν τρόφιμα και ρούχα από αποθήκες της ΟΥΝΡΑ. Συνέλαβαν και εκτέλεσαν ένα ανθυπασπιστή της Χωροφυλακής και δύο χωροφύλακες.
          Στον Κόρυμβο ξανά, στις 7 Δεκεμβρίου είχαμε συμπλοκή ομάδας ανταρτών και χωροφυλάκων.  Δύο νεκροί χωροφύλακες και τρεις 
τραυματίες.
          Περίπου 300  αντάρτες είχαν εισβάλει στα μέσα Δεκεμβρίου 1946 στο χωριό Γιαννούλη βορειότερα του Σουφλίου και σε κάποια άλλα χωριά της περιοχής και πήραν τρόφιμα για τις ανάγκες τους, Μόνο στην Κορνοφωλιά οι στρατιώτες συνέλαβαν τρεις άοπλους αντάρτες και έναν ένοπλο, που ήταν τραυματίας (Χαλβατζής, Παπασιλέκας, Ρήγας και Τσαλκακίδης). Επίθεση έγινε επίσης και εναντίον στρατιωτικού φυλακίου στη Μάνδρα Σουφλίου, αλλά αποκρούσθηκε.
          Στις 15 Δεκεμβρίου, ομάδα 150 ανταρτών επιτέθηκε στο χωριό Τριφύλλι και συνεπλάκη με απόσπασμα Χωροφυλακής. Η μάχη κράτησε από τις 5 το πρωί έως τις 2 μ.μ.  Σκοτώθηκαν 8 αντάρτες, αλλά τα πτώματα τεσσάρων πρόλαβαν και τα πήραν μαζί τους οι αντάρτες. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι οι αντάρτες Β.Τάλιος, Χ. Ποσιμανούδης, Α. Τερζούδης, Χ. Κουκούδης, Χατζάκης, Κ. Αγγελίδης, Μ. Μουλάς, Κ. Παπαλούδης, και Γ. Μαργαρίτης, καταγόμενοι από τα χωριά Μεταξάδες και Ελληνοχώρι Διδυμοτείχου και Καβύλη Ορεστιάδας. Στο πεδίο της μάχης άφησαν τρία πολυβόλα «Μπρεν» 30 τυφέκια και ένα όλμο. Τραυματίσθηκε ο άνευ θητείας χωροφύλακας Παπαδάκης Αθανάσιος. Επικεφαλής αυτής της ομάδας εφέρετο ο καπετάν Δημάδης ή Φαρφάρας, που έδρασε ως αγωνιστής του ΕΛΑΣ κατά την κατοχή στην περιοχή Διδυμοτείχου. Τρεις μέρες αργότερα έγινε νέα επίθεση ανταρτών στο Τριφύλλι, αλλά οι κυβερνητικές δυνάμεις τους διέλυσαν. Αυτή τη φορά σκοτώθηκαν 8 και αιχμαλωτίσθηκαν 10 αντάρτες . Τα λάφυρα των κυβερνητικών ήταν δύο πολυβόλα, τρία αυτόματα, δέκα τουφέκια και ένας όλμος. Εκείνες τις μέρες προσήλθαν και παραδόθηκαν αυθόρμητα στις του Έβρου 7 αντάρτες. 
*Μια από τις προπαγανδιστικές προκηρύξεις, που απευθύνονταν στους αντάρτες. 
Πρέπει να εκδόθηκε μετά τη μάχη του Σουφλίου, τον Δεκέμβριο του 1947 

Βουλγαρικό αμπέχωνο από τον Έβρο στον ΟΗΕ

          Και ενώ σε ολόκληρη την Ελλάδα μαίνονταν οι εμφύλιες συγκρούσεις η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη επιχειρούσε εκείνες τις μέρες στον ΟΗΕ, να επιτύχει καταδίκη των υπαιτίων για την αιματοχυσία. Η ελληνική αντιπροσωπεία κατέθεσε μάλιστα  μια σειρά πειστηρίων, που αποδείκνυαν την έξωθεν εμπλοκή εις βάρος της χώρας μας. Ανάμεσα στα δέκα πειστήρια ήταν και ένα βουλγαρικό αμπέχωνο που είχε εγκαταλειφθεί στο ύψωμα Μουκατέ του Έβρου, όταν μια ομάδα ανταρτών εισήλθε από τη Βουλγαρία και συνεπλάκη με ελληνικό στρατιωτικό απόσπασμα στις 9 Οκτωβρίου 1946.
          Στις 17 Δεκεμβρίου δύναμη 70 χωροφυλάκων μετέβαινε από το Σουφλί στον Προβατώνα, όταν έπεσε σε ενέδρα πολυμελούς ανταρτικής ομάδας. Σκοτώθηκαν τρεις χωροφύλακες ο Δημήτριος Καρυωτάκης, ο Πασχάλης Καλαμπόκας και ο Δημήτριος Ελαφούδης. Παρέμεινε αγνοούμενη η τύχη άλλων δύο. Για τις απώλειες των ανταρτών δεν έγινε τίποτα γνωστό.
*Φοβερές χιονοθύελλες στη Θράκη. Τίτλος από την εφημερίδα "Ελευθερία" 18 Δεκεμβρίου 1946

          Εν τω μεταξύ από τις 19 Δεκεμβρίου άρχισε περιοδεία στην Έβρο ο προεδρεύων της κυβερνήσεως Στυλ Γονατάς, συνοδευόμενος από τους υπουργούς Ναυτικών Λόντο, Δημόσιας Τάξης Καλκάνη, Παιδείας Α. Παπαδήμο και τους υφυπουργούς Τύπου, Μπαλτατζή- Μαυροκορδάτο,  Στρατιωτικών Βουρδουμπά και Γεωργίας Μπουκουβάλα. Το κυβερνητικό κλιμάκιο, που έφτασε στην Αλεξανδρούπολη με το ατμόπλοιο «Μιαούλης» συνόδευαν οι βουλευτές Έβρου.
          Από δημοσιεύματα της 21ης Δεκεμβρίου προκύπτει ότι ομάδα 60 ατόμων, που ανήκαν στον πολέμαρχο Αντών Τσαούς (Αντώνιο Φωστερίδη), ο οποίος πολεμούσε με τους κυβερνητικούς, υπέστη επίθεση ανταρτών κάπου στο Φυλαχτό. Δύο σκοτώθηκαν και άλλων δύο αγνοείτο η τύχη.
*Στρατιωτικός χάρτης, για την κατανόηση των αναφερόμενων περιοχών

Ματωμένα Χριστούγενννα

          Στις 22 Δεκεμβρίου μια πολυμελής ομάδα ανταρτών υπό τους καπετάνιους Ρίζο και Κωνσταντάρα (που έφτασαν εκεί από το Μπούλκες), επιτέθηκαν εναντίον του χωριού Δαδιά, στην περιφέρεια Σουφλίου. Τους αντιμετώπισε ένα απόσπασμα 30 χωροφυλάκων μαχόμενο επί μια σχεδόν μέρα, υπό τον ενωμοτάρχη Κυριαζόπουλο. Σε ενίσχυσή τους έσπευσε από την Κορνοφωλιά η ομάδα του Δραμινού έφεδρου λοχαγού Τσαούς Αντών και από το Σουφλί ο μοίραρχος Μουρκογιάννης, επικεφαλής δύο αποσπασμάτων. Οι ενισχύσεις έφτασαν στη Δαδιά αφού διέσπασαν τις διαδοχικές ενέδρες των ανταρτών και πολέμησαν μέσα στο χωριό επί μία ώρα κατορθώνοντας να απωθήσουν τους επιτιθέμενους προς την τοποθεσία Κατραντζήδες. Κατέλαβαν επίσης τέσσερις βοϊδάμαξες με τρόφιμα από τις 30 που είχαν πάρει οι αντάρτες από τη Δαδιά και κατά τον Κρίτωνα από σπίτια Χιτών. Όπως εξακριβώθηκε στην επίθεση χρησιμοποιήθηκαν έξι γερμανικά μυδραλιοβόλα, τρεις βαρείς όλμοι και διάφορα τυφέκια, πολλά από τα οποία είχαν σερβική προέλευση, όπως προέκυπτε από τους κάλυκες που βρέθηκαν εκεί. Επίσης διάφοροι επιτιθέμενοι μιλούσαν βουλγαρικά. Οι απώλειες των ανταρτών υπολογίσθηκαν κατά τον Τύπο σε 50 νεκρούς (καθ’ υπερβολήν μάλλον...) από τους οποίους 14 εγκαταλείφθηκαν στο πεδίο της μάχης. Υπήρξαν επίσης πολλοί τραυματίες. Πυρπολήθηκαν 18 σπίτια της Δαδιάς. Από τις κρατικές δυνάμεις σκοτώθηκαν οι μόνιμοι χωροφύλακες Διον. Αλεξόπουλος, Γεώργιος Γραμμενούδης, Νικόλαος Αμπεριάδης και οι άνευ θητείας (έκτακτοι) χωροφύλακες Αθηνόδωρος Ευγενίδης, Ευάγγελος  Μπαλτατζίδης του αποσπάσματος της Δαδιάς. Επίσης έχασαν την ζωή τους οι Α. Καρυδόπουλος και Κ.  Στάικος του τμήματος Τσαούς Αντών. Τραυματίσθηκαν ακόμα οι άνευ θητείας υπενωμοτάρχες Χ. Μαχαιρίδης, Κ. Δούκας και Ι. Μουρτικούδης και οι ιδιώτες Κ. Ναλμπάντης, Σ. Βλαχόπουλος και Ι. Γλάφτης. Ένας κάτοικος της Δαδιάς, που βρισκόταν μέσα στο σπίτι του που πυρπολήθηκε, βρέθηκε απανθρακωμένος.
*Ο Πόντιος Αντώνιος Φωστερίδης ή Τσαούς Αντών με στολή λοχαγού, 
επικεφαλής ομάδας εθελοντών στήριζε τα κυβερνητικά στρατεύματα  

          Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα, μια ευάριθμη ομάδα ανταρτών εισέβαλε βορειότερα στο χωριό Αλεποχώρι Διδυμοτείχου, εγγύτατα στα βουλγαρικά σύνορα και πήρε τρόφιμα, που τα φόρτωσε σε βοϊδάμαξες και τα μετέφερε στην τοποθεσία Γκεχτσέ Μπουνάρ,  κοντά στην οροθετική γραμμή των συνόρων με τη Βουλγαρία. Άλλη ομάδα ανταρτών εισέβαλαν στη Μικρή Τραύα (σήμερα ονομάζεται Δόξα) και σκότωσαν τον πολίτη Γ. Ζαχάκη. Στο Κουφόβουνο, τέσσερα χιλιόμετρα από το Διδυμότειχο, πήγαν και πήραν τρόφιμα, ενώ τέσσερις αντάρτες παραδόθηκαν στις αρχές με τον οπλισμό τους και αφέθηκαν ελεύθεροι.
          Την επομένη άλλοι αντάρτες εισέβαλαν στα χωριά του Διδυμοτείχου, Σαύρα και Γιατράδες και πήραν από τους κατοίκους τρόφιμα.
          Στις 27 Δεκεμβρίου 1946 με την υπ’ αριθμ 19 διαταγή του Γενικού Αρχηγείου των ανταρτών καθορίζεται η ενιαία ονομασία Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ).
          Έτσι μέσα στον φόβο και την αγωνία των κατοίκων, στις δυσχέρειες των ανταρτών που αντιμετώπιζαν το κρύο και την πείνα πολεμώντας για το δικό τους όνειρο, μπήκαμε στο 1947 με τον Έβρο να υποφέρει. Και ήταν ακόμα η αρχή του τραγικού Εμφυλίου…


Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

-Τύπος Εποχής
-"Ο Εμφύλιος στον Έβρο 1946-1949" Βαγγέλη Κασάπη (Κρίτωνα) Αλεξανδρούπολη 1999.
-"Δράσις της Χωροφυλακής κατά την περίοδον 1941-1950" Έκδοση Αρχηγείου Χωροφυλακής, Αθήνα 1962
-"Αντισυμμοριακός αγών", έκδοση ΓΕΣ/ΔΙΣ, Αθήνα 1971. Οι τόμοι αυτής της εργασίας καταστράφηκαν με εντολή της κυβέρνησης στις αρχές της δεκαετίας του 1980  

83 σχόλια:

  1. ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΕΠΟΧΕΣ. ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΓΥΡΙΣΟΥΝ!!!

    Γιώργος Νύκτας


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Gια το κτηριο που υπαρχει ακομη στην αλεξανδρουπολη , μου εχει πει πολλες ιστοριες η πεθερα μου που ηταν τοτε 6 χρονων ...καπου εκει διπλα ειχε ο νονος της γραφειο , περνουσε και τους εβλεπε στα παραθυρα του υπογειου......

    Michail Athanasioy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ πολύ κύριε Αθανασιάδη,για την πολύ ενδιαφέρουσα και πάλι ιστορική ανάρτηση ,αν και δεν ταυτίζω την μια πλευρά με την άλλη εκείνου του πολέμου 1946-1949.

    Αθανάσιος Μανουσάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aλλο κακο να μην μας βρει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ δύσκολο θέμα ν΄ ασχοληθεί κάποιος με τον Εμφύλιο και να είναι εντελώς ουδέτερος Παντελή, όσο και ο ίδιος να το προσπαθεί. Εξαρτάται από την πληροφόρηση, προφορική, έντυπη, άμεση και έμμεση και τον βαθμό φανατισμού αυτών που την κάνουν. Έχοντας ιδεί με τα παιδικά μου μάτια πεδία μαχών διάσπαρτα από οστά και οπλισμό και ακούσει πολλές ιστορίες από τον Εμφύλιο στην ορεινή Φθιώτιδα κι΄ Ευρυτανία από συγχωριανούς του ΔΣ και οπλίτες του ΕΣ, ακόμα και από συγγενείς που πήραν μέρος, αντιλήφθηκα αυτή τη δυσκολία. Εντελώς διαφορετική περιγραφή για το ίδιο θέμα από τους αντάρτες απ΄ ότι από τους δεξιούς. Ακόμα και λίγα χρόνια πριν, αυτοί που επιβίωσαν διέψευδαν ο ένας τον άλλον σε συζητήσεις μας μπροστά μου. Η πληροφόρηση από τον τότε τύπο: ρεπορτάζ εξ αποστάσεως κατευθυνόμενο ή προπαγανδιστικό.. Δεν έχεις παρά να διαβάσεις τα ένα σωρό βιβλία που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια για ν΄ αντιληφθείς αυτά που σου λέω...

    Νίκος Παπαδιονυσίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συγχαρητήρια κ.Αθανασιάδη για το πόνημα σας.Πρέπει ο λαός μας να παραδειγματιστεί και να αποφύγει τέτοιου είδους εμφύλιες διαμάχες που διαχρονικά στοιχίζουν περισσότερο σε απώλειες Ελλήνων από διαμάχες με εξωτερικούς εχθρούς.

    Faro Fylakes

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ φοβάμαι κύριε αθανασιάδη ότι λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξανά ζήσει. Εύχομαι και ελπίζω ο νέος χρόνος να μας βρει όλους πιο σοφούς και με διαύγεια σκέψης για να κρίνουμε το ορθό. Χρόνια σας πολλά.

    Panos Leliatsos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εξαιρετικό δημοσίευμα. Καλή χρονιά φίλε μου.

    Νατάσα Μποζίνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΚΥΡΙΕ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ .. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΘΥΜΩΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΤΕ ΕΔΙΩΞΑΝ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΝΑΖΙ ..ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥΣ ..ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΜΕΙΝΑΝ ΚΑΙ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ.

    ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΣΠΑΝΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάντως ο Τσαούς Αντών με το ζόρι μιλούσε λίγα Ελληνικά. Τουρκόφωνος ήταν. Όταν πήγαν στο παλάτι χρειάστηκαν διερμηνέα από το τουρκικά.

    Κρίτων Κοκκινάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν δίγλωσσος.Όταν ήρθε η οικογένειά του στην Ελλάδα(1922,Οροπέδιον, Σιδηρονέρου Δράμας),ήταν 10 ετών
      και φοίτησε σε ελληνικό σχολείο .Τελείωσε το ονομαζόμενο Σχολαρχείο(περίπου 2α-3η Γυμνασίου).Την
      περίοδο που συνάντησε τους Βασιλιάδες (όπως λες) δηλ. μεταξύ των ετών 1946-49 ,είχε πάνω από 24
      χρόνια στην Ελλάδα(άρα η πληροφορία σας είναι μάλλον μη ορθή).Σίγουρα μιλούσε τα ελληνικά με την
      χαρακτηριστική Ποντιακή προφορά αλλά μέχρις εκεί .Διοίκησε Τάγμα του Ελληνικού Στρατού από
      1946-49 δεν είναι δυνατόν να μην ήξερε ελληνικά.Το 1952 ήταν βουλευτής με τον Παπάγο .
      Προσωπικά τον γνώρισα μετά το 1958 μέχρι το 1979(θάνατος του).Διάβαζε άνετα την
      Καθημερινή,Βήμα κ Εστία κ ανάλογες εφημερίδες .Ήταν κοινωνικός άνθρωπος κ μίλαγε
      πολύ καλά την γλώσσα . Πολλές από τις φήμες που κυκλοφορούν είναι από προπαγάνδα
      των αριστερών αλλά κ πολιτικών του αντιπάλων .Υπόψιν ότι συνεργάστηκε με πολλά
      κόμματα (Ελλ.Συναγερμό , ΕΡΕ ,Ένωση Κέντρου κ.λ.π.).Ευχαριστώ για την υπομονή σας
      κ την φιλοξενία στο πολύ καλό σάιτ της Ιστορίας .

      Διαγραφή
  11. ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ!!!

    Γιώργος Παντζιαρίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΣΤΗ ΣΑΜΟ ΖΗΣΑΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΕ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΣΑΣ.ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ'.ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ Γ Ι Α Τ Ι ΤΟΣΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ.ΑΝ ΤΟΝ ΑΠΕΦΕΥΓΕ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ.

    Emmanouil Simos

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  13. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, πια είναι η αριστερά και τι έκανε.

    Lefteris Karabetsos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σπουδαία πολύ σπουδαία έρευνα του καλού φίλου και εξαίρετου δημοσιογράφου Παντελή Αθανασιάδη. Από πολλές πλευρές χρήζει αναλύσεως και από την πλευρά της ιστορίας του αναρχοσυνδικαλιστικού κινήματος.Τελικά ο Μαρξ επιβεβαιώνεται πάντα και παντού: " Η Ιστορία της ανθρωπότητος, είναι ιστορία των ταξικών αγώνωνν"....

    Αντώνης Κασίτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευχαριστω Παντελη για τα σπουδαια κειμενα , νασαι καλα και να μας φωτιζεις συνεχως!! Καλη χρονια!!

    Evangelia Arampatzoglou-Vasilopoulou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ρolu wraio pantelh, gia na 8umounte oi palioi, kai na ma8enoun oi newteroi !!!!!!

    Emanuel Varsamidis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευχαριστώ πολύ, Παντελή! Πολύτιμα τα στοιχεία που παραθέτεις! Καλή Χρονιά!

    Chryssi Baboura

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η περιγραφή της έναρξης στη Θράκη του εμφυλίου πολέμου ("Συμμοριτοπολέμου" ή "Δεύτερου Αντάρτικου" κατά τις ορολογίες των δύο πλευρών), είναι ανατριχιαστική - και γίνεται τόσο πιο ανατριχιαστική, όσο περισσότερο αποστασιοποιημένη είναι η γραφίδα του εξιστορούντος.

    Δεν υπάρχει φρικτότερη περιγραφή μιας τραγωδίας από την ψυχρή καταγραφή της, ακριβώς διότι απογυμνώνει τους πρωταγωνιστές της από οιαδήποτε ηρωική περγαμηνή που εκείνοι θα αξίωναν ως ελάχιστη ανταμοιβή για το θάνατό τους - και βεβαίως διότι με τον τρόπο αυτό ο θάνατος εμφανίζεται γυμνός, δίχως κατεύθυνση, σκοπό, ή πρόσημο που να τον δικαιώνει.

    Ο φίλος Παντελής Αθανασιάδης, ως επί το πλείστον χρησιμοποιεί (συνειδητά ή μη) την ουδέτερη καταγραφή του ξεσπάσματος του εμφυλίου πολέμου, επιτυγχάνοντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Θα διαφωνήσω ωστόσο ανοιχτά, με την υπογράμμιση στο κείμενό του, του επιχειρήματος της κυβερνητικής πλευράς περί ανάμειξης βούλγαρων αξιωματικών στις μονάδες των ανταρτών - και μάλιστα σε καθοδηγητικό ρόλο.

    Χωρίς να διεκδικώ από οιαδήποτε άποψη, δάφνες ειδικού στα του Εμφυλίου στη Θράκη, θα έλεγα πως την ώρα που η Βουλγαρία έδινε τις πλέον σκληρές (και ζωτικές για την ίδια) διαπραγματεύσεις στο Παρίσι την περίοδο 1946-47, προκειμένου να γλιτώσει έστω και ένα δολάριο από τις βαρειές αποζημιώσεις που αναμενόταν να χρεωθεί, δεν είχε κανένα λόγο ή συμφέρον να αναμειχθεί επίσημα (και μάλιστα με αξιωματικούς της) σε έναν εμφύλιο πόλεμο γειτονικής χώρας και μάλιστα της Ελλάδας.

    Με πιο απλά λόγια, την ώρα που ειδικά η Βουλγαρία αντιμετώπιζε την κατηγορία της ξένης επέμβασης στη Βόρειο Ελλάδα την περίοδο 1942-1944, δεν είναι λογικό να συμμετείχε εμφανώς σε μια νέα επέμβαση, στα ίδια εδάφη για τα οποία κατηγορείτο πως επεχείρησε να υποδουλώσει. Το λιγότερο που θα συνέβαινε σε περίπτωση που συλλαμβανόταν έστω και ένας βούλγαρος στρατιωτικός εντός του ελληνικού εδάφους, θα ήταν να κάνει η φωτογραφία του το γύρο του κόσμου, δυσφημώντας τη Βουλγαρία και τη Σοβιετική Ένωση που πλέον την στήριζε.

    Υπό το πρίσμα αυτό, προσωπικά αντιμετωπίζω τα σχετικά δημοσιεύματα, ως εντασσόμενα στην προπαγάνδα της εθνικοφρόνου παρατάξεως περί "βουλγαροκομμουνιστών" και "εαμοσλαύων" - μια προπαγάνδα που ξεκίνησε με περγαμηνές αλήθειας προπολεμικά, συνεχίστηκε στην Κατοχή προκειμένου να δικαιώσει την συνεργασία μερίδας του πληθυσμού με τις αρχές Κατοχής ενάντια στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, για να φτάσει στο αποκορύφωμά της κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
    6 ώρες πριν · Τροποποιήθηκε · Μου αρέσει!

    Andreas Makrides

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Επίσημα συμφωνώ ότι τη Βουλγαρία δε την συνέφερε να αναμειχθεί. Εφόσον είναι γνωστο ότι το έδαφος των βορείων γειτώνων χρησίμευε σαν τόπος οργάνωσης στον εμφυλίου, δεν αποκλείω το '46 οι έλληνες ανταρτές να πέτυχαν μία άτυπη συμφωνία για περιορισμένες βολές όλμων από το Βουλγαρικό έδαφος στο διπλανό ελληνικό χωριό εντός του βεληνεκούς του όπλου. Θα ήταν μεμονομένο επεισόδιο το '46. Ύστερα οι Βουλγαροι μαζεύτηκαν. Κάτι παραπλήσιο άκουσα για όταν μπήκαν ρώσοι στρατιώτες κατά λάθος στους Μεταξάδες το '44. Οταν κατάλαβαν ότι ήταν στην Ελλάδα, δεν προλάβαιναν να φεύγουν...

    Vassilios Kazakidis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Βεβαίως και υπάρχει προπαγανδιστική εκμετάλλευση της στάσης των τριών ομόρων κρατών (Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία) αλλά η ανάμειξη των τριών κρατών δεν αμφισβητείται. Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας ας θυμηθούμε την ύπαρξη του στρατοπέδου του Μπούλκες. Για τη Βουλγαρία ας θυμηθούμε τις επισκέψεις από τα βουνά της Θράκης στη Σόφια του κομματικού επιτρόπου Λάμπρου (Νίκου Κανακαρίδη) αλλά και μετά την ήττα, όσοι κρίθηκαν υπεύθυνοι Γ. Γκαγκούλιας (7η Μεραρχία ανταρτών) και Βύρων Κασάπης (Κρίτωνας) στη Ασφάλεια της Σόφιας ανακρίνονταν από Βλαντά και τα τσιράκια του, μαζί με Βούλγαρους αστυνομικούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σκέπτομαι τι πέρασαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας, σε τι εποχές έζησαν και δοξάζω το Θεό . Νομίζω όλες αυτές οι στιγμές είναι παραδείγματα και προς αποφυγή (εμφύλιος) αλλά και παραδείγματα ζωής για εμάς , τα παιδιά και τα εγγόνια τους!!!

    Rania Pantazi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πράγματι ήταν δραματικές εκείνες οι εποχές για τον νομό Έβρου.. Και εκείνα τα λάθη ας είναι παραδείγματα προς αποφυγήν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Παντελή αμφισβητώ κάτι το απολύτως συγκεκριμένο, όπως αναφέρεται από "αυτόπτες μάρτυρες", αναπαράγεται στον Τύπο της εποχής και υπογραμμίζεται ως καταγγελία στο αφιέρωμά σου: Τη συμμετοχή βουλγάρων στρατιωτικών στις τάξεις του ΔΣΕ - και μάλιστα σε επιτελική θέση.

    Τα υπόλοιπα περί των αθλιοτήτων του Μπούλκες και των Βλαντάδων, είναι ενδεικτικά πολλών άλλων πραγμάτων, αλλά δεν αποδεικνύουν κατά τη γνώμη μου τις καταγγελίες.


    Andreas Makrides

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ας διαφωνήσουμε και σε κάτι Ανδρέα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Θυμαμαι στα μικρα μου 12 ετων εναν παπου ΤΣΙΌΜΠΑΝΟ Χρηστο που στην μαχη που λετε ως μαχη της Αγριανης εγινε στα 500 μετρα απο το χωριο μας προς Αγριανη μερια στην ανατολικη θεση Αλωνια .....οπου ειχε στήσει σε 2- μεριες πολυβολα και πηγαινοερχοταν ολη την νυχτα μονος του ....την αλλη μερα μετα τις δεκα ηρθαν οι χωροφυλακες και τελικα δεν μπηκαν μεσα οι ανταρτες

    Ηταν ενας ανθρωπος που δεν ειχε σοι στο χωριο αλλα εμεινε μεχρι τα τελευταια του εδω με τα καλα του και τα στραβα του . .. . και ισως ημουν απο τα λιγα παιδια που συμπαθουσε και 3-4 φορες με ειχε παρει στα γονατα του και μου ελεγε ιστοριες.

    Stefanos Moustakas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αγαπητε Παντελη ! Ευχαριστω που με ανεφερες σαν πηγη στην φωτογραφια της αναχωρησης του Ταγματος. Εγω το μονο που κανω ειναι να ψαχνω στο διαδυκτιο και να συγκεντρωνω υλικο που θεωρω αξιολογο. Οπως και να εχει εσυ εισαι εκεινος που συνθετει την Ιστορια. Συγχαρητηρια και παλι για την προσφορα σου ! Κ.Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ευτυχισμένο το 1946...

    http://www.youtube.com/watch?v=_BsiDkHPcDM

    Ο Θίασος (1975)-Η σκηνή στο κέντρο διασκέδασης
    www.youtube.com
    Το πουλί του Σκόμπι Η παρακάτω σκηνή περιλαμβάνεται στην ταινία Ο Θίασος (1975) ...

    Andreas Makrides

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Το πιο μελανο σημειο της ιστοριας μας,αλλα και και το πιο δυσκολο να περιγραψει κανεις τα γεγονοτα και να ειναι αντικειμενικος.Για αλλη μια φορα συγχαρητηρια Παντελη.

    Soula Sanskri

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Στο κείμενό σας (αδελφοκτόνος χειμώνας 1946)αναφέρεται ότι παραδόθηκε στη χωροφυλακή ο Απόστολος Σταμάτογλου. Σε συζητήσεις στο σπίτι θυμάμαι τη μητέρα μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΑΡΤΣΙΟΥ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ το γένος ΣΤΑΜΑΤΟΓΛΟΥ αδελφή του Απόστολου τον οποιο και εμεγαλωσε μετά το θάνατο της μητέρας τους, δεν παραδόθηκε , συνελήφθη εξ αιτίας του πατέρα μου που συμμετείχε στο 2ο ανταρτικό αλλά κυρίως για ένα νεαρό λευκό άλογο που είχε και κάλπαζε στον κάμπο... Δεν είχε ανέβει στο βουνό ούτε θυμάμαι να είπαν ποτέ πως είχε ενεργή δράση
    ευχαριστω

    Βασιλική Βάλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ευχαριστώ για το μήνυμα σας... Το όνομά του το βρήκα στην έκδοση του 1962 του Αρχηγείου Χωροφυλακής με τίτλο "Δράσις της Χωροφυλακής κατά την περίοδον 1941-1950", σελ. 137. Θα κάνω σχετική αναφορά στο κείμενο μου, σε λίγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Σύρος 21 Οκτωβρίου 2014. Ώρα 17.30
    Λεπτομερέστατο,ενημερωτικό και ενδιαφέρον,όπως πάντα.Αληθινό Ημερολόγιο Πολεμικών Επιχειρήσεων της Ελληνικής Χωροφυλακής,κατά το πρώτο έτος του Εμφυλίου Πολέμου στον Νομό Έβρου.Ας μου επιτραπεί να καταθέσω ορισμένα συμπεράσματα από το περιεχόμενο του κειμένου και να απαντήσω σε σχόλια επισκεπτών του παρόντος ιστολογίου:
    1.Στην Ελλάδα κατά το 1946,με την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου,υπεύθυνη για τη τάξη και την ασφάλεια της χώρας ήταν η Χωροφυλακή,βοηθούμενη από την Εθνοφυλακή και τις Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου[ΜΑΥ] και τις Μονάδες Αποσπασμάτων Δίωξης[ΜΑΔ].
    2.Η Χωροφυλακή,στερούμενη πολεμικής πείρας,στη σύγκρουσή της με τα ανταρτικά τμήματα είχε ηττηθεί,γιατί δεν ήταν οργανωμένη,εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη για διεξαγωγή Ανορθοδόξου Πολέμου.Γι αυτό το θέρος του 1946 την αποστολή της ανέλαβε ο Ελληνικός Στρατός.
    3.Η Εθνοφυλακή,η οποία τότε αριθμούσε 40 Τάγματα,επενέβαινε,όπου εδημιουργείτο προφανής κίνδυνος.Η ελαττωμένη δύναμη,ο πενιχρός εξοπλισμός και η συνεχής διάβρωσή της απο τους εντεταγμένους σ αυτήν αριστερούς την καθιστούσαν μη αξιόμαχη.
    4.Οι ΜΑΥ,ένοπλοι χωρικοί,δεν αποτελούσαν στρατιωτικό σχηματισμό.Παρουσίαζαν στο πεδίο της μάχης απειθαρχία και μικρή μαχητική αξία.Σοβαρά προβλήματα σημειώνονταν στην προθυμία ένταξης των,για πολλούς και διαφόρους λόγους.
    5.Ο Ελληνικός Στρατός κατά την περίοδο εκείνη αναδιοργανώνετο,εξοπλίζετο και εξεπαιδεύετο,αλλά με αδικαιολόγητα βραδύ ρυθμό.Σοβαρά προβλήματα επροκαλούντο από τους αριστερούς στρατεύσιμους,κυρίως σε απομεμακρυσμένα τμήματα Διμοιρίας ή Λόχου.Αναμενόμενο ήταν να καθυστερήσει η διάθεση Μονάδων του Ελληνικού Στρατού στη περιοχή του Έβρου,αφού η προτεραιότητα δινόταν σε άλλες περιοχές της επικράτειας.
    6.Στις Εθνικές διεκδικήσεις,εκτός της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων,η Ελλάδα είχε ζητήσει και τη διαρρύθμιση των συνόρων προς τη Βουλγαρία,με σοβαρή εδαφική επέκταση,που μερικοί φιλοδοξούσαν να συμπεριλάβει την Ανατολική Ρωμυλία,καθώς και πολεμικές αποζημιώσεις.Αποτελούσαν ουτοπία οι Εθνικές διεδικήσεις,τη στιγμή που η Σοβιετική Ένωση με το βέτο της θα υπεράσπιζε τα συμφέροντα της Αλβανίας και της Βουλγαρίας.Ακόμα και τα Δωδεκάνησα,που απελευθερώθηκαν το 1945 με αγώνες του Ιερού Λόχου,παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα μετά από πιέσεις των Δυτικών Συμμάχων προς την Σοβιετική Ένωση,για να άρει το βέτο.
    7.Την 29η Ιανουαρίου 1947 25μελής διεθνής επιτροπή,μετά από απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ,περιηγήθηκε στην Ελλάδα,στην Αλβανία,στην Γιουγκοσλαβία και στην Βουλγαρία,για να εξετάσει τις αιτιάσεις της Ελλάδας,ότι υποστηρίζουν από το έδαφός των τους αντάρτες.Την 23η Μαίου 1947 η επιτροπή συνήλθε στη Γενεύη και με πλειοψηφία,22 ναι,2 όχι[Σοβιετική Ένωση και Πολωνία] και 1η αποχή[Γαλλία],εξέδωσε πόρισμα,με το οποίο αποδίδονταν η ευθύνη του Ανταρτοπολέμου στην Γιουγκοσλαβία,Αλβανία και Βουλγαρία.Στην περιοχή του Έβρου,καθόλη τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου,τα ανταρτικά αποσπάσματα θεωρούσαν τα εδάφη της Βουλγαρίας δικά των,όπου κατέφευγαν,όταν καταδιώκονταν,αναπαύονταν,εξοπλίζονταν,ανασυγκροτούνταν και απ αυτά εξορμούσαν για νέες επιχειρήσεις.
    8.Τα Σοβιετικά στρατεύματα τον Σεπτέμβριο του 1944 δεν εισήλθαν στην Μακεδονία και Ελληνική Θράκη,παρότι αυτό επέβαλαν στρατηγικοί λόγοι,γιατί έτσι είχαν συμφωνήσει οι Τσώρτσιλ και Στάλιν για τις Βαλκανικές χώρες.
    Κωνστ. Πατιαλιάκας
    Αντιστράτηγος ε.α

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Christos Avramidis
    ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Γιώργος Θεοδωρίδης
    Γιατί δυστυχώς πάντα έτσι γινόταν, από την αρχαιότητα, δυστυχώς τον διχασμό Τον έχουμε στα γονίδια μας, λυπάμαι βαθύτατα γιατί ακόμα και σήμερα, που όλος ο Ελληνικός λαός και δεξιοί και αριστεροί, αντιμετοπιζουν σοβαρα προβλήματα επιβιωσης ακούω στο δρόμο να λένε, Εμεις Π.χ μια ζωή ειμασταν δεξιοί, και δεν ψηφίζουμε κουμμούνια ή και το αντίθετο, δηλ. Οι αριστεροί δεν ψηφίζουν φασίστες, είναι τώρα αυτό λογική? Αυτές οι εκλογές κατά την άποψή μου δεν ούτε κοματικές ούτε ιδεολογικές, δεν έχουμΕ αυτήν την πολυτέλεια σε αυτές τις εκλογές, θεωρώ ότι είναι σαν δημοψηφισμα ή επιλέγουμε την ίδια πολιτική που είχαμε εδώ και5 Χρόνια περίπου ή αλλάζουμε πολιτική με όποιο Ρίσκο έχει αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Τάσος Τσερκέζης
    Τι αντάρτες; ¨Ήταν εντεταλμένοι εκτελεστές των εθνοπροδοτών εγκεφάλων που με τις πράξεις και τα έργα τους πρωτοστάτησαν στη μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας κατά 176.000 ψυχές Και παρόλα αυτά έμειναν ελεύθεροι και οι εγκέφαλοι τους ετάφησαν με τιμές Πρωθυπουργού. Ζήτω Η Ελλάδα της λησμονιάς και του ισοπεδώματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ΕΔΙΑΦΕΡΟΝ
    ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΤΙ.
    ΠΕΡΙΕΡΓΟ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ανώνυμε φίλε, το άρθρο αναφέρεται μόνο στον νομό Έβρου. Άρα έχει τοπικό ενδιαφέρον. Αυτό που ζητάς αφορά το σύνολο της εποχής και δεν αφορά μόνο τις αγγλοαμερικανικές επεμβάσεις στον εμφύλιο. Υπήρχαν επεμβάσεις και από τον Τίτο και από τον Δημητρώφ και από τον Χότζα. Είναι θέμα άλλου άρθρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Kyriaki Gialama
    Δύσκολο θέμα. Χίλια Μπράβο!!!…
    …οι απόψεις συχνά αντικρούονται…οι πηγές επίσης, δύσκολη η προσέγγιση…
    ..το βέβαιο όμως είναι πως βγαίνοντας από τον πλέον καταστρεπτικό Β΄ Παγκόσμιο, οι υπόλοιποι λαοί έκλειναν τις πληγές τους, για να καταγράψουν μια ανοδική πορεία στη συνέχεια.
    Εμείς τρώγαμε τις σάρκες μας!!! …ας αντλούμε από την Ιστορία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Manuela Mathioudaki
    Τόσο αίμα...τόσος τρόμος...Πολύ ενδιαφέρον, Παντελή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Πετρος Γεωργαντζης
    Κατά το σχέδιο τους εάν επικρατούσαν οι αντάρτες να εκχωρηθεί στη Βουλγαρία η Αν. Μακεδονία και η Δυτ. Θράκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Emmanouil Simos
    Η ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΕΘΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΣ ΘΡΑΚΗΣ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. DK DK
    file efxaristo polu merika apo afta ta gnorizo apo tous papoudes mou alla exeis kai merika pou den mou einai gnosta gia alexsanroupoli klp klp kalinuxta dk dk

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Misha Reddex
    Gonxhe sa gjera interesante.....
    Πόσα πράγματα ενδιαφέρον.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Mirela Muka
    Po ai Eshte historian Misha Reddex Gonxhe
    Ναι, είναι ένας ιστορικός Misha Reddex Gonxhe

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Kostas Patialiakas
    Στο κείμενο αυτό έχω καταθέσει τα σχόλιά μου. Απλώς συμπληρώνω με μια επεξήγηση. Στο κείμενο αναφέρεται ότι στη μάχη του Κορύμβου σκοτώθηκαν δύο Λοχαγοί και ένας Ανθυπολοχαγός. Από έρευνα που έχει γίνει από Αξιωματικούς της τάξης 1940 της Σχολής Ευελπίδων ο ένας από τους Λοχαγούς ανήκε στη τάξη του 1940 και ονομαζόταν Ευάγγελος Κόζαρης. Αυτός αιχμαλωτίσθηκε από τους αντάρτες, παραπέμφθηκε στα ανταρτοδικείο, καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέσθηκε. Αυτή ήταν η πάγια θέση του ΚΚΕ από το 1946 προς τους συλλαμβανόμενους Αξιωματικούς, κυρίως μονίμους. Το ίδιο έγινε και στους 3 αιχμαλώτους αξιωματικούς του 611 Τάγματος Πεζικού την 6η Μαρτίου 1948 στην Ήπειρο( κοντά στη Μουργκάνα), στους οποίους μάλιστα ο ένας ήταν Δόκιμος γιατρός. Αποτέλεσμα αυτής της πάγιας θέσης του ΚΚΕ ήταν και το γεγονός ότι ο Ταγματάρχης Ιωάννης Βαλάσης, Διοικητής του 584 Τάγματος Πεζικού, τη 2α Απριλίου 1949 αμυνόμενος εντός του χωρίου Ασημοχώρι Ηπείρου και περικυκλωθείς από τους αντάρτες αυτοκτόνησε, προκειμένου να αποφυγει την αιχμαλωσία, το διασυρμό και τη βέβαιη εκτέλεση. Αυτά ας έχουν υπόψη τους οι κατηγορούντες τη κυβέρνηση της εποχής εκείνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Rania Pantazidou
    Τ"α μάθατε τι έγινε πάνω στους Μεταξάδες: ο Κρίτων maw εχτύπησε με 1000 κατσαμπλιάδες, ήταν η ώρα 12 που μας επιτeθ;hκαν , με όλμους , με μυδράλια.............(ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΜΙΚΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΣΤΗ ΣΥΡΟ- ΠΑΙΔΟΠΟΛΕΙΣ).....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Aggeliki Gkliati
    Ευχαριστούμε πολύ για την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική ανάρτηση!!!!! Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Σε ευχαριστώ από καρδιάς για την ανάρτηση. Είμαι ο γιός του Ν.Μεράκου που φονεύθηκε ενώ ήταν τραυματίας και δυστυχώς για μένα δεν τον γνώρισα.
    Γεώργιος Ν. Μεράκος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Νίνα Γκούδλη
    Συγχαρητήρια Παντελή για την ανάρτηση με την ουδέτερη εξιστόρηση για την αρχή του εμφυλίου στη Θράκη. Πρέπει να γράφεται και να διαβάζεται ο εφιάλτης για να μήν επαναληφθεί....ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!!........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Soela Karagianni Kirkioutaki
    Kai aftous pou tous legane komounistes polemisan gia tin Ellada enantion stous Germanous kai Italous alla den tous ektimisan katholou giafto arxise o emfilios

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Konstantinos Moutzouridis
    Ωραιοτατα ολα τα δημοσιευματα αλλα μαλλον μακροσκελη.Αν υπηρχε τροπος συμπτυξης τους,θα ηταν πολυ καλυτερα.Πολυ φιλικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Εξ ανάγκης έγιναν μακροσκελή. Αυτά (για όλα τα έτη του εμφυλίου) είναι οιονεί χρονικά... Κάθε σύμπτυξη θα με οδηγούσε να παραλείψω γεγονότα. Και δεν το ήθελα αυτό. Πάντως σας ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Elpida Varipati
    Μια ζωή διχασμένοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Konstantinos Thrakiotis
    Στο χωριο της μητερας μου Νεοχωρι ορεστιαδος, οι ερυθροί σφαγείς επιτεθηκαν πολλες φορές. Οι κρεμάλες στην πλατεία του χωριού με τα κρεμασμένα κορμιά αθωων πολιτων που το μόνο τους αμαρτημα ηταν η πίστη τους στην πατρίδα και τον Χριστό, φανταζαν πολλες μερες για εκφοβισμό του κόσμου. Ενα απο τα πολλα θυματα ηταν και ο ψαλτης του χωριού. Οταν αργότερα ενας απο τους εγκληματίες κομμουνιστες καταφερε να συλληφθεί και να παραπεμφθεί στο στρατοδοκείο της Αλεξπολης, την χαροκαμένη χήρα του που παρεβρεθηκε στην δικη, κανείς στρατιωτικός και αστυνομικός κλοιός δεν μπόρεσε να την κρατησει. Ορμησε εναντιον του κατηγορουμενου και καταφερε να του αποκόψει το αφτί με τα ίδια της τα δόντια. Αυτα ηταν λίγα απο τα δεινά που προξένησε το ξενοκινητο ΚΚΕ στους κατοίκους και του Εβρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Ζήσης Χατζηπασχάλης
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΕΛΗ.ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟ ΠΟΛΕΜΟ.ΝΑ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Φίλιππος Μαλουσαρης
    Δυστυχως αυτη η μαυρη περιοδος του εμφυλιου, που μας στοιχισε περισσοτερα απο τον αγωνα εναντια στον Αξονα , δεν αναφερετε αναλυτικα σε κανενα βιβλιο σχολικο. Οι ιστορικοι προσπαθουσαν να ριξουν το φταιξιμο ενθεν και ενθεν και δεν επισημαινανε οτι ο μεγαλυτερος εχθρος μας ειναι ο ιδιος ο εαυτος μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Zissis Moschidis
    Δεν ξέρω γιατί ..; αλλά αυτός ο εμφύλιος νιώθω ότι δεν τελείωσε ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Konstantinos Thrakiotis
    Στο χωριο της μητερας μου Νεοχωρι ορεστιαδος, οι ερυθροί σφαγείς επιτεθηκαν πολλες φορές. Οι κρεμάλες στην πλατεία του χωριού με τα κρεμασμένα κορμιά αθωων πολιτων που το μόνο τους αμαρτημα ηταν η πίστη τους στην πατρίδα και τον Χριστό, φανταζαν πολλες μερες για εκφοβισμό του κόσμου. Ενα απο τα πολλα θυματα ηταν και ο ψαλτης του χωριού. Οταν αργότερα ενας απο τους εγκληματίες κομμουνιστες καταφερε να συλληφθεί και να παραπεμφθεί στο στρατοδοκείο της Αλεξπολης, την χαροκαμένη χήρα του που παρεβρεθηκε στην δικη, κανείς στρατιωτικός και αστυνομικός κλοιός δεν μπόρεσε να την κρατησει. Ορμησε εναντιον του κατηγορουμενου και καταφερε να του αποκόψει το αφτί με τα ίδια της τα δόντια. Αυτα ηταν λίγα απο τα δεινά που προξένησε το ξενοκινητο ΚΚΕ στους κατοίκους και του Εβρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Έλλη Τσαούση
    Καταλαβατε βέβαια κύριε Aθανασιαδη οτι η ανάρτηση σας δεν βοηθάει μονο ιστορικά ...αν μονο αυτό επιδιώκεται !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείτε


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Έλλη Τσαούση
    Καντε τον κόπο παρακαλω και διαβαστε το σχολιο του κυριου πιο πάνω ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Θέλω να έχετε υπόψη σας, ότι εγώ δεν μπορώ να κατευθύνω κανέναν ούτε να υποχρεωνω κανέναν να έχει την ίδια οπτική γωνία με μένα. Στα δικά μου κείμενα δεν υπάρχουν απαξιωτικοι ή υβριστικοι χαρακτηρισμοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Έλλη Τσαούση
    Μπορω όμως να φανταστω αν κάποιος θελει να απαντησει στό συγκεκριμένο σχόλιο ... Νομίζω κατα την ταπεινή μου γνώμη οτι σε τετοιες σελιδες δεν βοηθουν τετοιες αναρτήσεις γιατι απλα δεν εχει ξεχασει κανεις ακόμα τη δυσκολη αυτη περίοδο της ιστορίας μας και απλα, θα ειπωθουν βαριες κουβεντες και δεν ειναι το ζητουμενο της σελιδας αυτής αν δεν κανω λάθος ! Αυτα ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Συμφωνώ με τη βασική σου σκέψη. Ο φανατισμός δεν βοήθησε ποτέ κανέναν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Έλλη Τσαούση
    Ευχαριστω πολύ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Οι πιο λογικές αιτίες του εμφυλίου αφορούν τις πάγιες θέσεις των εκάστοτε Μεγάλων Δυνάμεων σε συνδυασμό
    με τους εκπροσώπους των(μικρά Κράτη γειτονικά της περιοχής με ίδια συμφέροντα έκαστο) και βεβαίως
    με τις εσωτερικές αντιθέσεις-διχόνοιες εντός Ελλάδος. Συμφώνως της παραπάνω Αρχής Ενεργείας των Μ.Δυν.
    1ον . Η ΕΣΣΔ χρειαζόταν τμήματα των Βαλκανίων 2ον. Πάλιν η ΕΣΣΔ ήθελε (κ ορθώς για τα συμφέροντά της)
    αντιπερισπασμό κ απασχόληση Βρετανικών Στρατευμάτων .3ον.Τα γειτονικά κράτη της Ελλάδος (ο καθείς
    για ίδια συμφέροντα ) ήθελαν κομμάτια της Ελλάδος και όσον το δυνατόν αδύναμη Ελλάδα (γι αυτό βοήθησαν
    με κάθε μέσον και προσωπικό τον ΔΣΕ 1946-49). 4ον. Εννοείται και εντός του Συμμαχικού Στρατοπέδου
    υπήρχαν αντίστοιχα συμφέροντα κατά της Ελλάδος(δεν ζούμε σε κόσμο αγγελικά πλασμένο ! )..5ον.Ο Εθνικός
    αλλά κ ταξικός Διχασμός προυπήρχε εντός Ελλάδος με διάφορες μορφές ....Όλα αυτά κ άλλα πιθανά
    αίτια άνοιξαν τη όρεξη σε κάποιους για δημιουργία προυποθέσεων κατάληψης της Εξουσίας .Στην
    καλύτερη περίπτωση εν αγνοία των Συμφωνιών μεταξύ των Μεγ.Δυν.Σε μεταπολεμικές καταστάσεις
    δημιουργούνται τόσα προβλήματα που "ο ένας ξεπουλά τον άλλον" για τα ίδια συμφέροντα ,αυτή
    είναι η πρακτική των Κρατών ανά τους αιώνες . Βεβαίως οι μετέπειτα εξελίξεις δικαίωσαν
    την επιλογή της Ελλάδος καθόσον με την Πτώση της ΕΣΣΔ το 1990 κ των Ανατ.Κρατών με εκείνο
    το Καθεστώς ,η Χώρα μας βρέθηκε σε καλύτερη μοίρα.Οπότε και δη εκ του ασφαλούς πλέον
    μπορούμε να πούμε ότι ο Ζέρβας , ο Αντών Τσαούς ,ο Ψαρρός κ.λ.π αγωνίστηκαν με την
    σωστή πλευρά δις ,δηλ. εναντίον του Άξονα και μετά εναντίον του Διεθνούς Κομμουνισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. παρασχος ανδρουτσος
    Συγχαρητήρια για την έρευνα σας !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Σοφία Μπογιατζόγλου
    ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ; ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΝΕΝΑ,ΜΟΝΟ ΘΑΝΑΤΟΙ,ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στους εμφύλιους δεν πρέπει να ζητάμε θετικά αποτελέσματα για κανέναν. Μπορούμε όμως να σκεφτόμαστε όχι τι κερδίσαμε, αλλά τι δεν χάσαμε!!!

      Διαγραφή
  69. Lefteris Stelios Manasides
    Τραγωδία.. δουλειά των συμμάχων με ενορχηστρωτή τον Τσώρτσιλ.Σε Γαλλία Ιταλία τους γερμανοσυνεργατες τους εκτελουσανε. Εδώ τους έκαναν διορισμένους κλειδοκράτορες του έθνους πιστούς χριστιανούς και έβγαλαν ετσι τον λαό οργισμένο στο βουνό.Κολπο Αγγλικού τύπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί μόνο δουλειά των Άγγλων; Μήπως οι Σοβιετικοί και οι Βαλκανικοί σύμμαχοί τους δεν έκαναν τα πάντα για να ενισχύσουν μια εσωτερική ανωμαλία στην Ελλάδα;

      Διαγραφή
    2. Lefteris Stelios Manasides
      Pantelis Athanasiadis Εμάς ως οικόπεδο στην μοιρασιά μας έδωσαν στο δυτικό μπλοκ.Οι σοβιετικοί έδειξαν την κλάση τους σε Τσεχοσλοβακία Ουγγαρία και στο εσωτερικό τους .

      Διαγραφή
  70. Elli Samouridou Dimitriadou
    Ανατριχιάζω μόνο που το βλέπω όχι και να το ζήσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Nektarios Chatzidouros
    Ο Κολιοβέτας ετάφη στο χωριό Μουρίκι Θηβών και σύμφωνα με τη μαρτυρία του αδελφού του ήταν διάτρητο από σφαίρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Elias Papadodemas
    Η Ε.Β.Χ έδιδε συνεχώς μάχες με τους κατσαπλιαδες σε όλη την Ελλάδα υπό πολύ δύσκολες συνθήκες και κάτω από νοσηρο πολιτικά κλίμα.
    Μολοταυτα άντεξε παρά τις μεγάλες απώλειες και συνέδραμε τον εθνικό στρατό έως το τέλος συμβάλλοντας τα μέγιστα στην εμπέδωση της ασφάλειας στην ύπαιθρο μετά το 1950.
    Ο υιός του πρωθυπουργου των Δεκεμβριανών, που σώθηκε χάρις στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, σε αναγνώριση όλων των παραπάνω την κατήργησε συγχωνεύοντας την όπως όπως με την Α.Π, φτιάχνοντας το σημερινό κατασκεύασμα που λέγεται ΕΛ.ΑΣ με όλες τις αδυναμίες και αμαρτίες της ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. οχι στην βια κακοπιοιση
    κυριε παντελη η ακριτες ειναι Ηρωες φυλανε μια ζωη θερμοπυλες στον νόμο εβρου ως εθνοφυλακες ειναι φτωχοι ανθρωπου του μοχθου και της σκληρης εργασιας ειναι θυματα του κοινωνικου ρατσισμου και της κακης δικαιοσυνης δεν εχουν ησοτιτα στα δικαστηρια απλα του εβρου δεν μπορουν να πληρωσουν δικηγορους τους χρεονουν να πληρωνουν προστιμα δικαστηκα εξοδα δεν εχουν χρηματα να πληρωσουν τα στελνουν στην εφορια ως χρεος και τους κατασχετουν μετα απο χρονια τα σπιτιατους για χρεος αδειασε ο νομος εβρους φευγουν αγανακτισμενοι η εβριτες απο τον νομο εβρου καιη ρομα με λαθρομεταναστες εχουν καθαρα μητροα τους δεν πληρωνουν προστιμα ο νομος εβρου θα γινει μουσουλμανικη αποικια ξερεις οτι η ακριτες εθνοφυλακες φυλανε δωρεαν μεχρι να γερασουν τα ελληνικα συνορα πιο ειναι το ευχαριστω να τους δικαζουν και να τους καταδικαζουν καθε μερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Λεμονιά Χατζοπούλου
    Ο πιο άδικος και αχρειαστος εμφύλιος!!!!αφού η Αμερική η Αγγλία και η Ρωσία μοίρασαν τα κράτη μετά την ήττα των Ναζί η Ελλάδα βρέθηκε με τη δύση.γιστι βγήκαν στα βουνά να πολεμήσουν έναν αδελφοκτόνο πόλεμο που δεν μπορεί ακόμα να κλείσει τις πληγές;; Ακόμη και ο Στάλιν απόρησε και είπε!!!!γιατί πολεμούν οι Έλληνες κομμουνιστές αφού τα κράτη είναι μοιρασμένα και η Ελλάδα είναι με τη δύση;; Πόσο ανεφελος ήταν αυτός ο πόλεμος πόσο μίσος άφησε μεταξύ των Ελλήνων.τωρα θα ήμασταν στη θέση των Αλβανών και Βουλγάρων κ.λ.π. κρίμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε ο Στάλιν ήταν ειλικρινής γι΄ αυτά που έλεγε. Όπως αποκαλύφθηκε μόλις πέρυσι, από τα Σοβιετικά αρχεία, ο Μολότοφ τον ενημέρωσε ότι στέλνουν όπλα στους αντάρτες, αλλά στέλνουν από τα γερμανικά λάφυρα για να μην φαίνεται ότι ενισχύουν αυτοί. Παντού υποκρισία.

      Διαγραφή
  75. Υπέροχη δουλειά ενός έγκυρου ιστορικού, ευχαριστούμε! Για την τάξη όμως ας μου επιτραπεί μια παρατήρηση.... Αναφορικά με τη χρήση του όρου Οθωμανοί για τους μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής Συκοράχης και όχι μόνο ,, θεωρώ ότι δεν ευσταθεί ιστορικά . Και πάλι ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή