Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΤΟΥ 192Ο-21 ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΛΟΧΙΑ


*Ο Σταύρος Περογιάννης ή Περογιαννάκης


          Ο Σταύρος Περογιάννης ή Περογιαννάκης, υπήρξε ένας απλός άνθρωπος, από τη μεγάλη εκείνη γενιά των Ελλήνων, που πήραν μέρος στις πολεμικές εξορμήσεις της πατρίδας, άλλοτε νικηφόρες και άλλοτε όχι. Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ανατολικής Κρήτης τους Παπαγιαννάδες και η μοίρα τον έφερε στη Θράκη, ακριβώς τότε που έγινε η απελευθέρωσή της μετά από δουλεία 600 ετών. Επέστρεψε στην Κρήτη και δεν έζησε από κοντά την δραματική κατάρρευση, όταν η απελευθερωμένη Ανατολική Θράκη, όπου οι Τούρκοι δεν πολέμησαν για να την κρατήσουν, παραδόθηκε κατά τα συμφέροντα των Αγγλογάλλων στην Τουρκία και έμεινε ως σύνορο ο ποταμός Έβρος. 
          Άνθρωπος επιμελής, νοικοκύρης, κατέγραψε τις αναμνήσεις του, οι οποίες διασώθηκαν και σήμερα έχω την χαρά και την τιμή να τις αναρτώ στο ιστολόγιό μου. Είναι ανέκδοτες και αξίζει να διαβαστούν κυρίως από τους συμπατριώτες μου τους Θρακιώτες, γιατί δίνουν μια καλή εικόνα για την περιοχή μας και την καλοσύνη των Θρακιωτών. Κράτησα επακριβώς τη σύνταξη και την ορθογραφία των χειρογράφων του καλού αφηγητή Σταύρου Περογιάννη ή Περογιαννάκη. Σε μερικά τοπωνύμια, κυρίως τουρκικά, υπάρχουν ορισμένα λάθη, που προκύπτουν από το γεγονός ότι δεν γνώριζε καλά την περιοχή.
          Ας είναι ελαφρύ το χώμα, που τον σκεπάζει!
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



Σταύρος Περογιάννης (Έφεδρος Λοχίας Πεζικού)
-----------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------

Περιγραφή εν περιλήψει της Στρατιωτικής μου ζωής και της προελάσεως του 14ου πεζικού Συντάγματος της Μεραρχίας Ξάνθης (ΧΙΙ) εις την Δυτικήν  και Ανατολικήν Θράκην
--------------------------------------------------------------
Η παρούσα ελήφθη εκ διαφόρων σημειώσεων άς εκράτουν κατά τον χρόνον της εν τω στρατώ υπηρεσίας μου. Τούτην δε έγραψα ίνα χρησιμεύση ως ενθύμιον
---------------------------------------------------------------
Παπαγιαννάδοι 10 Ιουλίου 1921


*Έτσι αρχίζει την καταγραφή των αναμνήσεών του ο Σταύρος Περογιάννης ή Περογιαννάκης



Η στρατιωτική μου πορεία

                Ανήκων εις την κλάσιν του1920 ως γεννηθείς κατά το 1900 (8ην 7/μβρίου ημέραν Κυριακήν) προσεκλήθην κατά τον Μάϊον του 1919. Τυγχάνων όμως μαθητής της Ε΄ τάξεως του Γυμνασίου έτυχον όπως και πάντες της αυτής κατηγορίας αναστολής προσελεύσεως μέχρι πέρατος του σχολικού έτους εν τω μεταξύ δε ως θέλων έν έτος να τελειώσω το Γυμνάσιον έλαβον ετησία αναβολήν κατατάξεως ήτις όμως ανεστάλη αμέσως μετά δώδεκα ημέρας  διό και προσήλθον εις τας τάξεις του στρατού εν Ηρακλείω τη 16ην Ιουλίου ημέραν Δευτέραν του 1919 καταταγείς εις τον 14ον Λόχον των εμπέδων απαρτιζόμενον ως επί τον πλείστον εκ μαθητών του Γυμνασίου διό και διήλθον εν αυτώ ευχαρίστους ημέρας διασκεδάζων μετά των συμμαθητών μου.
*Το απολυτήριο του Στ. Περογιάννη ή Περογιαννάκη

                Εκ του 14ου Λόχου μετετέθην εις τον 10ον τοιούτον ως συγχωνευθέντων των δύο λόχων. Κατά το διάστημα τούτο διοικητής των εμπέδων και Φρούραρχος Ηρακλείου ήτο ο εξάδελφός μου Ταγματάρχης Πεζικού Καλομενόπουλος Παύλος.
                Εκ του 10ου Λόχου μετετέθην εις τον 11ον τοιούτον οπόθεν την 16ην Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους ανεχώρησα με αποστολήν δια Πειραιά. Καθ ήν στιγμήν εξηρχόμεθα εκ του λιμένος Ηρακλείου ίνα επιβιβασθώμεν του ατμοπλοίου προσέκρουσεν η λέμβος μας, εντός της οποίας ευρισκόμεθα περίπου 12 στρατιώται μεταξύ των οποίων και ο Ιωάννης Τζανιδάκης, επί εισπλέοντος ιστιοφόρου και εθραύσθη εις το μέσον. Τότε άλλοι μεν των στρατιωτών ερρίφθησαν εις την θάλασσαν άλλοι δεν μεταξύ των οποίων  και εγώ και ο Τζανιδάκης ανερριχήθημεν επί του ιστιοφόρου. Το θέαμα ήταν εξαίσιον, εγώ εκρατούμην εκ του άνω μέρους της αλύσεως της αγκύρας του πλοίου φορτωμένος τον γυλιόν ο δε Τζανιδάκης κρατών με εκ των ποδών ευρίσκετο ο ήμυσις εντός της θαλάσσης. Εν τω μεταξύ έφθασεν άλλη λέμβος η οποία μας παρέλαβε και μας μετέφερε εις το αναμένον ατμόπλοιον.
                Την 18ην 7/μβρίου εφθάσαμε εις Πειραιά και προσεκολύθημεν εις τον 2ον Λόχον προσκολύσεως, όπου παρεμείναμεν μέχρι της 28ης του ιδίου μηνός αναχωρήσαντες εκείθεν ατμοπλοϊκώς εις Θεσσαλονίκην.
*Η οπίσθια όψη φωτογραφίας του Περογιάννη, σταλμένης στους γονείς του

Άφιξη στη Θεσσαλονίκη

                Εις Θεσσαλονίκης απεβιβάσθημεν την 1ην Οκτωμβρίου και προσεκολύθημεν εις τον Λόχον αμύνης του τάγματος προσκολύσεως  ευρισκόμενον εν Αγία Παρασκευή ½ ώραν έξω της πόλεως. Ενταύθα εμείναμεν επί τρεις ημέρας τρώγοντες βρώμικα κρέατα και κοιμωμένοι εντός σταύλων.
                Ευτυχώς την 4ην του ιδίου μηνός απεσπάσθην μετά πολλών άλλων της ιδίας αποστολής εις τον Λόχον Φρουράς Θεσσαλονίκης έχοντα δύναμιν περί του Οκτακοσίους. Εντός του λόχου παρέμεινα επ΄ ολίγας μόνον ημέρας και έπειτα απεσπάσθην μετά δύο  άλλων στρατιωτών εις μόνυμον Φρουράν εντός της πόλεως εις τα Γαλλικά παραπήγματα, έχων αρχιφύλακα τον εκ Συκιάς Χαλκιδικής Δεκανέα Μπαξεβάνον Ιωάννην. Εν τω φυλακείω τούτω διήλθον ημέρας ευχαρίστους μέχρι της 26ης 8/βρίου οπότε έγεινα δεκανεύς επανελθών εις τον Λόχον.
                Την 7ην Φεβρουαρίου 1920 ανεχώρησα μετά πολλών άλλων υπό την ηγεσίαν του υπολοχαγού γενομένου μετ’ ολίγας ημέρας Λοχαγού Κοντού Νικολάου και απετελέσαμεν εν Τούμπα τον 2ον Λόχον του υπό τον αντισυνταγματάχην Τσακτσίραν Ιωάννην 14ου Πεζικού Συν/τος της Μεραρχίας Ξάνθης διοικουμένης υπό του υποστρατήγου Μαζαράκη Αναστ.
                Την 22αν Μαρτίου του 1920 κατόπιν φοιτήσεως εις τον Ουλαμόν των Υπαξιωματικών έγεινα λοχίας ελθών 5ος εις την σειράν.
                Εν Τούμπα διηρχόμην ημέρας καλάς απολαμβάνων της ευνοίας του Λοχαγού μου. Τα γυμνάσια όμως, ο καύσων και η έλειψις καλού ύδατος με έκαναν να προσβληθώ υπό παρωτίτιδος και πυρετών και ως εκ τούτου μετεφέρθην εις το αναρρωτήριον του Συν/τος. Τας εορτάς του Πάσχα ήμουν ασθενής.
*Η αφήγηση του Σταύρου Περογιάννη

Αναχώρησις του 1ου Τάγματος για τη Θράκη

                Την 26ην Απριλίου του ιδίου έτους το 1ον Τάγμα υπό τον Ταγματάρχην Οικονομίδην Ν. ανεχώρησεν σιδηροδρομικώς   δια την Δυτικήν Θράκην. Την 27ην ιδίου μηνός αναίσθητος σχεδόν εκ της ασθενείας έφθασα εις Ξάνθην και εκείθεν οι μεν άλλοι στρατιώται πεζοί εγώ δε επί διτρόχου ήλθομεν και κατεσκινώσαμεν δύο ώρας πέραν της Ξάνθης έξωθεν του Τουρκικού χωρίου Δενεκλέρ καταφύτου και πλουσίου εις ύδατα έχοντος ούτω υγιεινότατον κλίμα.
                Μετά δύο ημέρας ήλθον και τα άλλα δύο Τάγματα και κατεσκίνωσαν ανατολικώς του άνω χωρίου. Το υγιεινόν τούτο μέρος συνετέλεσεν ώστε εντός ολίγου να γίνω καλά. Ενταύθα  ησκούμεθα εις τα της Μαχητικής τάξεως γυμνάσια μέχρι της 13ης Μαΐου 1920 οπότε ολόκληρον το Σύν/μα υπό τον Συν/χην Σκιερόν Νικόλαον ανεχώρησεν προς κατάληψιν της Δυτικής Θράκης.  Κατά την πρώτην ημέραν της πορείας έπιπτε ραγδαία βροχή  διό η πορεία ήτα πάρα πολύ δύσκολος διελθόντες εκ του Ελληνικού χωρίου Γεσίκιοϊ κατεσκηνώσαμεν έξωθεν του Τουρκικού χωρίου Αρλίκιοϊ (Σ.Σ. αν το διάβασα σωστά γιατί είναι δυσανάγνωστο).
                Την 14ην λίαν πρωί το 14ον Σύντ/μα μετά της Μεραρχίας Σερρών υπό τον υποστράτηγον Ζυμπρακάκην Επαμ. Εβάδισε προς κατάληψιν της Γκιουμουλτζίνης. Η πορεία ως εκ μήκους της φάλαγγος, της σπουδής, του υπερβολικού καύσωνος και της ελείψεως ύδατος είχεν εξαντλήσει δυστυχώς τους στρατιώτας. Εις ωρείαν (εννοεί ωριαία) τινά στάσιν ευρόντες ύδωρ εντός βάλτου εντελώς ακατάλληλον προς πώσιν διυλίζομεν τούτο δια των ρινομάκτρων μας και το επίνομεν.
                Εγώ ο ίδιος ιδών εντός καλλιεργημένου αγρού μικρόν τινα λάκκον περιέχοντα ολίγον θωλό βρόχινο νερό επίδισα δια να πίω αλλά εβιθίσθησαν  εντός του πηλού οι πόδες μου και αι χείρες μου και ούτω δεν ηδυνάμην να εξέλθω ώστε παρέστη ανάγκη της βοηθείας άλλων.
                Οι πλέον αδύναμοι στρατιώται έπιπτον λόγω καμάτου δεξιά και αριστερά της οδού.
*Η Κομοτηνή πριν από την απελευθέρωσή της. Εικόνα από τα τουρκικά κρατικά αρχεία

Κατάληψις της Γκιουμουλτζίνης

                Περί τας 2 μ.μ. της ιδίας ημέρας το 14ον Σύν/μα πρώτον εισήρχετο εντός της πόλεως παρελαύνον   ενώπιον του υποστρατήγου Ζυμπρακάκη και του Γάλλου στρατηγού Σαρπύ. Η υποδοχή του στρατού υπό των κατοίκων ήτο λαμπρά. Η πόλις ήτο σημαιοστόλιστος. Οι έλληνες και οι Ελληνίδες φέροντες τας εορταστικάς αυτών στολάς έρρενον τους στρατιώτας δι’ ανθέων και εζητωκραύγαζον.
                Αι Μαθήτριαι και οι μαθηταί φέροντες την Ελληνικήν ενδυμασίαν καθώς και οι πρόσκοποι, εχαιρέτιζον τους ελευθερωτάς ψάλλοντες διάφορα Ελληνικά Τραγούδια. Εν Γκιουμουλτζίνη εμείναμεν και  την επομένην ημέραν. Η κατάληψις δε ταύτης εγένετο άνευ αντιστάσεως. Τα Συν/τα της Μεραρχίας Σερρών ανέλαβον την Φρουράν της πόλεως και την φύλαξιν της σιδηροδρομικής γραμμής, εις δεν το 14ον Σύνταγμα ανετέθη η εκκαθάρισις του εδάφους της Δυτικής Θράκης.
                Την 16ην Μαΐου ανεχωρήσαμεν εκ Γκιουμουλτζίνης βαδίζοντες υπό φοβερόν καύσωνα. Το εσπέρας κατεσκηνώσαμεν και την επομένην εξηκολούθησεν η πορεία υπό βροχήν και δια μέσου ανωμάλων μερών ώστε εις μέρη τινά παρίστατο ανάγκη να σπρώχνουν οι στρατιώται τα δίτροχα. Την μεσημβρίαν εκ της εξαντλήσεως των στρατιωτών και προπαντός των μεταγωγικών τα οποία δεν ηδύνατον να παρακολουθούν την φάλαγγα κατεσκηνώσαμεν παρά την θάλασσαν πλησίον του μικρού χωρίου Πετροχώρι εγκαταστήσαντες επί των βουνών φυλάκια. Τα βουνά ταύτα μέχρι Δεδέαγατς κατά μήκος της παραλίας είχον οχυρώσει οι Βούλγαροι κατά τω 1917-18 φοβούμενοι αποβίβασιν των αγγλογάλλων.
*Δεδεαγάτς (Αλεξανδρούπολη). Οθωμανικοί στρατώνες. Εικόνα από τα τουρκικά κρατικά αρχεία

Η διέλευση από το Δεδεαγάτς

                Την 18ην Μαΐου εξηκολούθησεν η πορεία διελθόντες δε εκ του χωρίου Κοίλιτας και του Ελληνικού χωρίου Μάκρα του καέντος υπό των Βουλγάρων εφθάσαμεν το εσπέρας εις Δεδέαγατς, το οποίον είχε καταληφθεί υπό άλλων συνταγμάτων και κατεσκηνώσαμεν ½ ώραν πέραν της πόλεως.
                Εκ Δεδέαγατς ανεχωρήσαμεν  την 20ην ιδίου μηνός και περί την εσπέραν εφθάσαμεν εις το χωρίον Φαίρε (ή Φαιρετζίκ) το οποίον είχον εγκαταλείψει οι Βούλγαροι και εις το οποίον είχε την έδραν του ο διοικητής της Μεραρχίας μας.
                Την 21 Μαΐου ο 2ος Λόχος μετά διμοιρίας πολιβόλων εξηκολούθησε βαδίζων προς το χωρίον Βιτικλί όπως εγκαταστήσει προφυλακάς κατά μήκος του ποταμού Εύρου (Μαρίτσα) του χωρίζοντας την Δ. από την Α. Θράκην εις τα χωρία Τσακριτζέ και Χάντζα απέναντι του Ελληνικού χωρίου Κιουπλίου και των Τουρκικών Σαρχαλέ και Ιγρίκ Τεπέ- Κατ’ αρχάς ήμην αρχιφύλαξ εις το υπ’ αριθ. 3 φυλάκιον όπου ετραυματίσθη υπό των απέναντι τούρκων ο Ανθυπασπιστής του Λόχου μας Κρίτζαλης Αλεξ. Τούτον μετέφερον επί της ράχεώς μου από του τόπου του τραυματισμού του μέχρι του χωρίου Τσακριτζή.
*Ο σταθμός του Μπίντικλι (Τυχερό). Φωτογραφία του Σπ. Μελετζή κατά τη δεκαετία του 1950

                Εκ του υπ’ αριθμόν 3 φυλακίου μετετέθην εις το υπ’ αριθ.  1 φυλάκιον απέχον από της πρωτοφυλακής περί τα 2 ½ ώρας. Εν τω φυλακίω τούτω είχον 6 στρατιώτας και 1 νοσοκόμον. Το φυλάκιον τούτο είχε κατασκευασθεί υπό των Βουλγάρων και ήτο εις ωραίον ύψωμα πλησίον δάσους και αμέσως εις την συμβολήν παραποτάμου τινός μετά του Εύρου. Εις την απέναντι όχθην του ποταμού ευρίσκετο το Τουρκικόν φυλάκιον και καθ εκάστην συνομιλούσαμε μετά των εν αυτώ Τούρκων. Οι εν τω φυλακίω τούτω Τούρκοι δεν ήσαν τακτικός στρατός, αλλ΄ αντάρται φέροντες πολιτικήν ενδυμασίαν και ατελέστατον οπλισμόν έχοντες ως αρχιφύλακα ένα στρατιώτην. Μίαν ημέραν λαβών αφορμήν εκ τυχαίου πυροβολισμού εν τω τουρκικώ φυλακίω έριψα κατ’ αυτών 16 πυροβολισμούς δι’ οπλοπολιβόλου. Ούτοι τόσον εφοβήθησαν ώστε ου μόνον δεν απήντησαν  εις τους πυροβολισμούς μας αλλά και επί πολλάς ημέρας εκρίπτοντο και δεν απήντον εις τα φωνάς και τας προσκλήσεις μας. Η εν τω φυλακίω ζωή μας ήτο ευχάριστος. Παρεσκευάζομεν μόνοι το συσσίτιόν μας το οποίον απετελείτο ως επί το πλείστον από ψάρια τα οποία έπιανον οι στρατιώται εκ του παρά το φυλάκιον παραποτάμου του Εύρου ψαρεύοντες με κουνουπιέρες ή με κοφίνια κατασκευασμένα επείτιδες και τα οποία οι χωρικοί είχον αφήσει εδώ. Τόσον δε πολλά ψάρια υπήρχον εις τα μέρη αυτά ώστε τα μικρά παιδιά των βουλγαρόφωνων κατοίκων του Χάντζα και Τσακριτζή εισερχόμενα εντός αβαθών και μικρών λιμνών  ας ο Εύρος εσχημάτιζεν συνελάμβανον ταύτα δια των χειρών των ή με μικρά  σπασοκάλαθα.
                Εις 10΄ λεπτών απόστασιν από του φυλακίου ευρίσκετο χωρίον μικρόν εγκαταλειφθέν υπό των Βουλγάρων εκ των κήπων δεν τούτου οι στρατιώται επρομηθεύοντο επρομυθεύντο ντομάτες, κολοκιθάκια , φασώλια δροσερά, πεπόνια και καρπούζια και άλλα φρούτα ώστε το συσσίτιον ήτο τέλειον. Εκ του ιδίου χωρίου οι στρατιώται έφερον  άνθη τα οποία εφύτευσαν έξωθι του φυλακίου καθώς και διάφορα οικιακά σκεύη, τραπεζίδια, σανίδες δι’ ών κατεσκεύασαν κλίνες, μικροπυθάρια εντός των οποίων διοχετευσαμεν το νερό μικράς πηγής ευρισκομένης παραπλεύρως του φυλακίου ίνα τούτο διατηρείται δροσερό και καθαρό, προς δε και σκάφην εντός της οποίας επλύναμεν τα εσώρουχά μας, μόνοι-  Εν γένει έμεινα πολύ ευχαριστημμένος διότι μακράς των πόλεων ευρισκόμενος μου εδίδετο περισσοτέρας φοράς αφορμή να στρέψω τον νουν μου προς τον Θεόν, προς δε ήμην ηναγκασμένος να θεραπεύσω πάσας τας ανάγκας μου μόνος, μετεποίουν μόνος τα ενδύματά μου, έρραπτον και έπλυνον μόνος μου και τούτο με ευχαρίστει διότι είχον υπ’ όψιν μου ότι ο άνθρωπος τόσον πλησιάζει προς την ευτυχίαν όσων ολιγοτέρων πραγμάτων έχει ανάγκην.
 *Φέρες. Η βυζαντινή Κοσμοσώτειρα, που οι Οθωμανοί την είχαν μετατρέψει σε τζαμί. 
Εικόνα από τα τουρκικά κρατικά αρχεία

Κουνούπια και τότε….

                Την νύκτα όταν η σελήνη μας εδώριζεν το άπλετον αυτής φως εγώ μεθ’ ενός ή δύο στρατιωτών επηγαίνομεν εις μικράν από του φυλακίου απόστασιν να κυνηγήσωμεν λαγούς και πολλάκις επιστρέφοντες εφέρομεν ένα ή δύο τοιούτους. Το μόνον ελάττωμά του τόπου ήτο ότι είχε πάρα πολλά και μεγάλα κουνούπια τα οποία δεν μας άφηνα να ησυχασμών ούτε την ημέραν. Δια να αποφεύγω δε την ενόχλησαν των εντόμων τούτων εισερχόμουν εντός του παραποτάμου του ευρισκομένου παραπλεύρως του φυλακίου και του οποίου τα νερά ήσαν θολά όπως όλων των ποταμών της Θράκης ήσυχα όμως και χλιαρά.
                Την 14ην Ιουνίου 1920 το 13ο και 15ο συν/μα της ΧΙΙ Μεραρχίας αναχωρούν δια την Μ. Ασία όπου εγένετο η γενική επίθεσις του Ελ. Στρατού υπό τον αρχιστράτηγον Λ. Παρασκευόπουλον.
                 Την 16ην Ιουνίου ο Λόχος μου επέστρεψεν εις Φαιρετζίκ καθώς και οι άλλοι λόχοι των προφυλακών ίνα συγκεντρωθεί το σύνταγμά μας και αναχωρήσει και τούτο εις Μ. Ασίαν. Εγώ μετά το Λοχιών Φασόη Χαριλ. και Χατζησταύρου Ν.  και 18 στρατιωτών εμείναμε 24 ώρες οπίσω από τον Λόχον ίνα παραδώσωμεν  τον τομέα και τα φυλάκια εις τους αντικαταστήσαντες ημάς χωροφύλακας, την 17ην ιδίου μηνός επιβάντες σιδηροδρόμου εκ Βιτικλί επανήλθομεν και ημείς Φαρετζίκ.
*Διδυμότειχο. Οθωμανικό στρατιωτικό νοσοκομείο στην περιοχή Αγίας Πέτρας. 
Εικόνα από τα τουρκικά κρατικά αρχεία

Το Σύνταγμα στο Διδυμότειχο

                Η διαταγή περί αναχωρήσεως του Συν/τος μου δια Μ. Ασίαν ανεστάλη και την 18ην Ιουνίου επεστρέψαμεν  πάλιν δια νυκτός εις Βιτικλί όπου παρελάβομεν πάλι τα προφυλακάς. Η έδρα δε του Συντάγματος μετεφέρθη τώρα εις Διδυμότειχον.
*Η ζεύξη του Έβρου από τον Ελληνικό στρατό, κοντά στο Σουφλί, από την εφημερίδα "Πατρίς"

                Την  8ην Ιουλίου αλλάξαμεν τομέα με τον 1ον Λόχον και ούτος μεν παρέλαβε τον πρώτον μας τομέα ημείς δε παρελάβομεν αριστερότερα απέναντι του Κιουπλί και μεταξύ τούτου και του Σουφλίου. Εγώ είχον ασθενήσει τότε και είχον επανέλθει εις την έδραν του Λόχου. Την 11ην Ιουλίου η ΧΙΙ Μεραρχία (Ξάνθης) διαβάσα δια γεφύρας κατασκευασθείσης υπό του Μηχανικού επί τον Εύρον και απέναντι ακριβώς του Κιουπλίου ήρχισε την προέλασίν της εις την Ανατολ. Θράκην-
*Ο Τούρκος στρατιωτικός διοικητής Τζαφέρ Ταγιάρ, που συνελήφθη αιχμάλωτος

                Καθ’ όν χρόνον η Μεραρχία Ξάνθης προήλαυνε εις την Α. Θράκην από το μέρος του Εύρου άλλος στρατός απεβιβάζετο εκ Ραιδεστού και εβάδιζεν αντιθέτως. Το σχέδιον τούτο συνετέλεσε εις το να παραδοθή η Αδριανούπολις την 13ην Ιουλίου 1920 (ημέραν Κυριακήν) να συλληφθεί ο αρχηγός του Τουρκικού Κινήματος Ταγιάρ και να καταληφθή η Ανατολική Θράκη άνευ αντιστάσεως σχεδόν. Μόνον αι εσπευσμέναι πορείαι και η έλειψις ύδατος κατέτρεχον τους στρατιώτας μας. Ο 1ος και ο 2ος Λόχος δεν ηκουλούθησαν το Σύντ/μα κατά την προέλασιν αλλά παρέμειναν εις τα θέσεις των έχοντες αποστολήν να προφυλάξουν τα προελαύνοντα στρατεύματα  εξ ενδεχομένης επιθέσεως εκ των όπισθεν  Βουλγάρων Κομιτατζίδων ή τακτικού Βουλγαρικού Στρατού.
*Έξω από το Καραγάτς, οι ελληνικές προφυλακές. Φωτογραφια από την εφημερίδα "Εμπρός"

Συμπλοκή με κομιτατζήδες

                Πράγματι δε την νύκτα της 13ης Ιουλίου συμμορία Βουλγάρων και Τούρκων Κομιτατζίδων διοικουμένη υπό Τούρκου Ανθ/του θελήσασα να διέλθη εκ της Δ. εις την Α. Θράκην έπεσεν επί του υπ’ αριθ. 1 φυλακίου του Λόχου μας. Συνεπλάκησαν λοιπόν οι στρατιώται του φυλακίου προς τους τούτους φονεύσαντες τον αρχηγόν οι λοιποί όμως ριφθέντες εις τον Εύρον διήλθον εις Αν. Θράκην  επειδή όμως ήσαν ολίγοι περί τους 40 δεν ηδυνήθησαν να φέρουν ουδέν πρόσκομμα εις τον προελαύνοντα Ελληνικόν στρατόν-
*Σαράντα Εκκλησίες. Εορτασμός για την απελευθέρωση

Στο νοσοκομείο του Δεδέαγατς 
και μετά στις Σαράντα Εκκλησίες

                Την 13ην  Ιουλίου επιδεινωθείσης της ασθενείας μου μετεφέρθην επί διτρόχου εις το Νοσοκομείον Σουφλίου και την επομένην διαλυομένου  του νοσοκομείου τούτου μετεκομίσθην εις το Νοσοκομείον Δεδέαγατς εις το οποίον ενοσηλεύθην μέχρι της 23ης ιδίου μηνός οπότε εξήλθον προσκολυθείς εις τον Λόχον Βάσεως Δεδεαγάτς.
                Την 26/7 επιβάς του Σιδηροδρόμου ανεχώρησα εκ Δεδεαγάτς και διελθών εκ Σουφλίου, Διδυμοτείχου έφθασα την πρωίαν της επομένης εις Καραγάτς, το εσπέρας δε ανεχώρησα δι’ άλλης αμαξοστοιχίας εκ Καραγάτς και την πρωίαν της επομένης έφθασα εις Άλπουλου ένθα γίνεται η διακλάδωσις του σιδηροδρόμου Καραγάτς- Κων/λις και Κων/λις 40 Εκκλησιών. Την πρωίαν της 29ης ανεχώρησα εξ Άλπουλου και περί την μεσημβρίαν έφθασα εις 40 Εκκλησίας όπου ήτο η έδρα της Μεραρχίας και του Συν/τος μου και όπου είχεν έλθει εν τω μεταξύ και ο Λόχος μου.
*Η Σημαία που είχαν προσφέρει στο Ελληνικό στρατό οι Σαραντακλησιώτισσες.

                Ενταύθα είχε στρατωνισθεί  το Συν/μα κατά Λόχους εις ιδιωτικά επίτακτα οικήματα.
                Κατά το διάστημα τούτο  της εν τη πόλει τούτη διαμονής μου διήλθον ημέρας ευχαρίστους παρακολουθών τον Λοχαγόν μου ως γραφεύς εις την καταγραφήν των επιτάκτων οικημάτων ούτω δε μοι εδόθη αφορμή να γνωρίσω εκ του πλησίον τα ευγενέστατα αισθήματα των Ελλήνων κατοίκων της πόλεως, διότι ομολογουμένως οι κοινωνία των 40 Εκκλησιών είναι πλέον ανεπτυγμένη της κοινωνίας της Αδριανουπόλεως.
*Το κάστρο της Βιζύης


Αναχώρηση για τη Βιζύη

                Την 11ην Αυγούστου 1920 επί κεφαλής 10 ανδρών του Συν/τος ανεχώρησα δια την υποδιοίκησιν της Βιζύης ίνα βοηθήσω τους πολιτικούς υπαλλήλους εις την καταγραφήν των κατοίκων.
                Κατά την μετάβασίν μου εις Βιζύην διήλθομεν εκ του χωρίου Γέννα εις τα άφθονα και κρυσταλλώδη νερά της οποίας  λέγεται υπό των κατοίκων ότι επότισεν ο Ξέρξης τα στρατεύματά του και τα εστύρευσεν. Την εσπέραν της 11ης Αυγούστου εμείναμεν εις Μπουνάρ Ισάρ και την πρωίαν αναχωρήσαντες εφθάσαμεν την εσπέραν εις Βιζύην.
                Εκ των ανωτέρω κομοπόλεων διέρχεται η αμαξιτή οδός Αδριανουπόλεως- Κων/πόλεως, εις την πεδιάδα δε της Βιζύης υπάρχουν  ψιλοί τεχνητοί λοφίσκοι υπό τους οποίους υπάρχουν (καθώς λέγεται υπό των κατοίκων) τάφοι Βυζαντινών. Εντός της πόλεως υπάρχει παλαιόν φρούριον επί υψόματος εις το οποίον αναβαίνει τις δι’ 100 λιθίνων βαθμίδων. Εις τον αναβάντα επί του φρουρίου τούτου παρουσιάζει η πόλις μετά της πεδιάδος και των κήπων αυτής εξαίσιον θέαμα. Οι Έλληνες κάτοικοι της πόλεως είχον διωχθεί υπό των Τούρκων και μόλις τώρα επανήρχοντο.
*Αδριανούπολη 1921. Αγιασμός σε στρατόπεδο από τον Μητροπολίτη Πολύκαρπο Βαρβάκη

Από τη Βιζύη στην Αδριανούπολη

                Αφού ετελείωσεν η εργασία μας ανεχωρήσαμεν εκ Βιζύης την 20-8ου επιστρέφοντες εις το Σύν/μά μας το οποίον εν τω μεταξύ ευρίσκετο εις Αδριανούπολιν και είχε στείλει αποστολήν εις Μ. Ασίαν. Κατά την αποστολήν ταύτην ανεχώρησεν και ο Λοχαγός Κοντός Ν. μετά των περισσοτέρων στρατιωτών και βαθμοφόρων του 2ου Λόχου. Το 1ον Τάγμα του 14ου Συν/τος  συνεπληρώθη τότε υπό του εν Καραγάτς τάγματος εκπαιδεύσεως εξ εθελοντών Θρακών.
                Εκ Βιζύης εφθάσαμεν εις 40 Εκκλησίας την 21ην Αυγούστου την 22αν δε ανεχωρήσαμεν σιδηροδρομικώς και εφθάσαμεν εις Καραγάτς την επομένην μείναντες και πάλιν εις τον 2ον Λόχον ου διοικητής τώρα ο Λοχαγός Βλάχος  Δημήτριος.
                Εκ των στρατώνων του Καραγάτς μετεκομίσθην περί τα τέλη 7/βρίου εις τους Στρατώνας Αδριανουπόλεως και έμενον ενταύθα το 1ον, 2ον Τάγμα το δε 3ον ευρίσκετο εις την προκάλυψιν.
*Έλληνες αξιωματικοί στην Αδριανούπολη το 1922

Η διαμονή στην Αδριανούπολη

                Και ως λοχίας εν τη Διμοιρία και ως επιλοχεύων του λόχου εφερόμην εις τους στρατιώτας ευγενώς και ουχί βαναύσως διότι είχον υπ’ όψιν μου ότι οι στρατιώται ούτοι όλοι σχεδόν Θράκες είχον διοικηθεί υπό πολλών κρατών και επομένως εις την καρδίαν εκάστου είχον γεννηθή διάφορα αισθήματα. Είχον λοιπόν ανάγκην πατρικής διοικήσεως ίνα εννοήσουν ότι ήσαν Έλληνες ευρισκόμενοι μεταξύ Ελλήνων. Τούτο συνετέλεσεν εις το να  αποκτήσω την αγάπην, τον σεβασμόν και την εκτίμησιν των στρατιωτών μου καθώς απεδείχθη κατά το διάστημα της μετέπειτα ασθενείας μου οπότε όσον μεν χρόνον ευρισκόμην εις (μια λέξη δυσανάγνωστη…) ήσαν λίαν περιποιητικοί όταν δε εισήλθον εις το Νοσοκομείον με επεσκέπτοντο συχνά μετά των συγγενών των μετά των οποίων είχον σχετισθή και γνωρισθή προηγουμένως απολαμβάνων της αγάπης και της εκτιμήσεως και τούτων.
                Εν Αδριανουπόλει διήλθον ημέρας ευχαρίστους διότι τακτικά οι στρατιώται μου με προσεκάλουν εις τα σπήτια των και διεσκεδάζομεν ώστε πολλάκις μοι εδόθη η αφορμή να εννοήσω ότι η θέσις δεν τιμά τον άνθρωπον αλλά ο άνθρωπος τιμά την θέσιν, διότι εις αξιωματικούς του Λόχου δεν εδείκνυον οι στρατιώται τόσης αγάπην και εκτίμησιν όσην προς εμέ.
*Αδριανούπολη. Γέφυρα επί του ποταμού Τούντζα

Οικογένεια ιερέως Ζερβοπούλου Σωτηρίου

                Δεν θα λησμονήσω ποτέ την ευγενεστάτην και φιλότιμον οικογένειαν  του ιερέως Ζερβοπούλου Σωτηρίου του οποίου τρεις υιοί υπηρέτουν εν τω  στρατώ ο μεν Βασίλειος εις την Μεραρχίαν Σερρών ο δε Πολύβιος και Θεόδωρος εις τον Λόχον μου. Οι ευγενείς ούτοι στρατιώται με ηγάπων και με εσέβοντο ως αδελφόν των η δε οικογένεια αυτών με εθεώρει ως μέλος της και κατά την εις το Νοσοκομείον διαμονήν μου με επεσκέπτοντο συχνά δίδοντές μοι πάσαν παρηγορίαν κατά τας ημέρας της ασθενείας μου. Όταν δε αναρρώσας έφευγον εξ Αδριανουπόλεως έκλεγον ως να απεχωρίζοντο τον υιόν των.
                Το Πάσχα του 1921 εορτάσαμεν εν Αδριανουπόλει μετά μεγίστης μεγαλοπρεπείας. Οι θάλαμοι είχον διακοσμηθεί μεγαλοπρεπώς. Κατά την 12ην ώραν ο στρατηγός Μομφεράτος διοικητής της Στρατιάς Θράκης- Μακεδονίας ακολουθούμενος υπό του επιτελείου του και της συζύγου και της θυγατρός του επεθεώρησεν όλους τους Λόχους. Εις τους στρατώνας είχαν μεταφερθεί διάφορα όργανα ως και η Μουσική της Στρατιάς δι ών διεσκέδαζον όλην την ημέραν οι στρατιώται και οι αξιωματικοί μετά των οικογένεια αυτών. Οι Αδριανουπολίται όλοι σχεδόν είχον έλθει εις τους στρατώνας διότι πρώτον Πάσχα ελεύθεροι πλέον έβλεπον να εορτάζουν Έλληνες στρατιώται εντός των στρατώνων εκείνων όπου προ ολίγου έμενον Τούρκοι στρατιώται και εις τους οποίους αυτοί δεν ηδύναντο ούτε να πλησιάσουν διότι εκινδύνευεν και αυτή η ζωή των. Η εορτή του Πάσχα εορτάζεται εν Αδριανουπόλει επί 8 ημέρας γενομένης πανηγύρεως εις εκάστην συνοικίαν  ένθα συγκεντρούται όλος σχεδόν ο Ελληνισμός της πόλεως και γίνονται διάφορα παιχνίδια συνήθη εν τω τόπω τούτω.
                Η πόλις μεγάλη έχει σχέδιον τουρκικής πόλεως με δρόμους στενούς και οικίας μικράς. Μόνον εις την Λεωφόρον Βασιλέως Κων/νου ευρίσκονται μερικά καλά οικήματα, ως το της Γενικής Διοκήσεως, το της Στρατιάς, το του Ελ. Γυμνασίου, το της Επαγγελματικής Σχολής. Εις την λεωφόρον ταύτην   ευρίσκεται και η αγορά της πόλεως, τα ξενοδοχεία εξ ών το καλλίτερον «η Αμερική» καθώς και το μόνον μικρός θέατρον «ο Νέος Κόσμος». Υπάρχει και κινηματογράφος ο του Ρεσαδιέ ευρισκόμενος ολίγον δεξιά της αγοράς όπου υπάρχει και χοροδιδασκαλείον.
*Μια ιστορική φωτογραφία, από τα αρχεία της Θρακικής Εστίας Θεσσαλονίκης

                Επί της οδού Βασιλέως Αλεξάνδρου  ευρίσκεται το στρατηγείον του Ταγιάρ το οποίον έχει μεταβληθή τώρα εις Λέσχην των αξιωματικών της Φρουράς, το ανώτερον Τουρκικόν Παρθεναγωγείον και το μεγαλοπρεπές τέμενος του Σουλτάν Σελίμ φέρων τέσσερις μιναρέδες τους υψηλοτέρους της Τουρκίας ένα εις έκαστον σημείον  του ορίζοντος οι οποίοι φαίνονται μόνον δύο εις τον ευρισκόμενον ολίγον μακράν του τεμένους. Οι στρατώνες και το στρατιωτικόν Νοσοκομείον ευρίσκονται ½ ώραν έξω της πόλεως. Δια μέσου της πόλεως διέρχεται ο ποταμός Τούντζα όστις συμβάλει έξωθεν της πόλεως εις τον Έβρον. Αμφότεροι οι ποταμοί τρέφουν ιχθείς ώστε η αγορά είναι γεμάτη από ψάρια ζωντανά. Οι ποταμοί ούτοι εκ των οποίων ο Εύρος έχει πλάτος ως 100 μέτρα είναι ήσυχοι και επομένως πλοτοί. Τα νερά του Τούντζα χρησιμοποιούνται καταλλήλως εις την κίνησιν υδρομύλων. Πέριξ της πόλεως υπάρχουν πλείστα πυροβολεία οχυρά. Η πόλις έχει μερικά καπνεργοστάσια.
                Την 29ην Απριλίου 1921 ησθένησα εκ πυρετών και παρέμεινα εις τον λόχον επί τινας ημέρας ελεύθερος ιατρού. Δεν θα λησμονήσω την κατά τας ημέρας ταύτας περιποίησιν των στρατιωτών και του φίλου μου Λοχίου Κατσελάκη Στυλιανού εκ Νεαπόλεως Μεραμβέλλου, τούτον εθεώρησα και θα θεωρώ πάντοτε εκ των μάλλον ειλικρινών φίλων μου. Επειδή με εξηκολούθουν οι πυρετοί εισήλθον εις το αναρρωτήριον του Συν/τος και εκείθεν έλαβον εισιτήριον παρά του ιατρού του Συν/τος δια το Β΄ Νοσοκομείον Στρατιάς Θράκης- Μακεδονίας την 8ην Μαΐου 1921. Την 19ην Μαΐου μοι εγένετο ένδειξιν ετησίας αναβολής, ως πάσχων εκ χρονίας ελονοσίας και κατάρρου αρισ. Κορυφής υπόπτου φύσεως υπό του εκ Κρήτης αρχιάτρου Ζαχαριάδου Ζαχαρίου. Την 24ην ιδίου μηνός ανεχώρει το Συν/μά μου δια Δεδεαγάτς όπου έμελλε να συγκεντρωθεί ολόκληρος η ΧΙΙ Μεραρχία (Ξάνθης) και εκείθεν να αναχωρήση δια Μ. Ασίαν. Την ιδίαν ημέραν (24-5-21) με εξήτασεν η επιτροπή απαλλαγών και ενέκρινε την έδειξιν της ετησίας μου αναβολής.
                Εν τω Νοσοκομείω τούτω παρέμεινα μέχρι της 2ας Ιουνίου 1921 οπότε και ανεχώρησα δια Κρήτην.
*Διδυμότειχο. Ο σιδηροδρομικός σταθμός

                Εξ Αδριανουπόλεως μέχρι Πειραιώς ήλθον σιδηροδρομικώς διελθών εκ των εξής σταθμών.
1ος Ορεστιάς (Καραγάτς 2-6-21).
2ος Ουρλί, 3ος Κούλελι Μπουργκάζ.
4ος Διδυμότειχον, 4β Σουφλίον
5ος Βιτικλί (3-6-21) 6ος Φέραι, 7ος Δεδεαγάτς, ενταύθα καθυστερεί το τραίνον επί 20 ώρας, 8ος Γκιουμουλτζίνα (4-6-21)
9ος Ναρλίγκιοϊ, 1ος Ξάνθη, 11ος Οκτσιλάρ, 12ος Νεοχώριον (Γενικιοϊ) 13ος Μπούσλια 14ος Κουζούλκιοϊ, 16ος Δράμα, 17ος Οτελίγκος, 18ος Αγκίστος, 19ος Σέρραι, 20ος Προσνέη, 21ος Δεμίρ Ισάρ, 22ος Χατζή Μπεϊλίκ, 23ος Πορρόια, 24ος  Δωϊράνη, 25ος Κιλκίς, 26ος Θεσσαλονίκη, 27ος Αικατερίνη, 28ος Λάρισσα, 29ος Χασάν Τατάρ, 30ος Δομοκός, 31ος Λαμία, 32ος Θήβα, 33ος Αθήναι, 34ος Πειραιεύς (6-6-21) Εν Αθήναις παρέμεινα επί 6 ημέρας πλησίον του θείου Παυλίδου. 
*Έτσι κλείνει τις αναμνήσεις του ο Περογιάννης... 
  
                Εκ Πειραιώς ανεχώρησα την 13ην Ιουνίου επιβιβασθείς του ατμοπλοίου Βυζαντίου. Την 14ην ευρισκόμην εις Χανιά και την 14ην περί την Μεσημβρίαν έφθασα εις Σητείαν. Ούτω μετά δύο ετών στρατιωτικήν ζωήν επανήλθον την 16ην Ιουνίου 1921 εις το Μικρό μου Χωριό.

Εν Παπαγιαννάδοις τη 10-7-21
Στ. Περογιάννης
Έφ. Λοχ. Πεζ. 

56 σχόλια:

  1. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.


    Emmanouil Simos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Ιστορία γραμμένη από πρωταγωνιστή.

    Ηλίας Κοτρίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο επικής ταινίας, Παντελή.


    Νικόλαος Γκότσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:"Την 21 Μαΐου ο 2ος Λόχος μετά διμοιρίας πολιβόλων εξηκολούθησε βαδίζων προς το χωρίον Βιτικλί όπως εγκαταστήσει προφυλακάς κατά μήκος του ποταμού Εύρου (Μαρίτσα) του χωρίζοντας την Δ. από την Α. Θράκην εις τα χωρία Τσακριτζέ και Χάντζα απέναντι του Ελληνικού χωρίου Κιουπλίου και των Τουρκικών Σαρχαλέ και Ιγρίκ Τεπέ- Κατ’ αρχάς ήμην αρχιφύλαξ εις το υπ’ αριθ. 3 φυλάκιον όπου ετραυματίσθη υπό των απέναντι τούρκων ο Ανθυπασπιστής του Λόχου μας Κρίτζαλης Αλεξ. Τούτον μετέφερον επί της ράχεώς μου από του τόπου του τραυματισμού του μέχρι του χωρίου Τσακριτζή". Το "Ιγρίκ Τεπέ" είναι το "Ιμπρίκ Τεπέ" και το "Σαρχαλέ" είναι το Σαρχανλή. Υ.Γ. Παντελή συγχαρητήρια για άλλη μια φορά για την εξαιρετική δουλειά που κάνεις.
    πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!

    Dimitris Dalatsis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ Δημήτρη. Για τα τοπωνύμια έχω σημειώσει στον πρόλογο για τα πιθανά λάθη... Καλά έκανες και διευκρίνισες αυτά τα δύο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Παντελή, δεν τα χρεώνουμε ως λάθη. Ο άνθρωπος ήταν περαστικός και παρ'όλα αυτά τα έγραψε μια χαρά! Δίπλα στο Μπίντικλι (Τυχερό) και δίπλα στο ποτάμι ήταν το Χάντζιας και το Τσιακιρτζί. Τότε που πέρασε ο λοχίας δεν είχαν έρθει ακόμη οι παππούδες μας από απέναντι (Ιμπρίκ Τεπέ και Σουλτάνκιοϊ) και ήταν Τούρκοι εκεί (και Βούλγαροι στο Τσιακιρτζή). Τώρα που ξαναδιαβάζω το απόσπασμα, το "Σαρχαλέ" είναι το Σαρίτσαλι και όχι το Σαρχανλή. Σαρχανλή λέγαν το Αρδάνιο που δεν έχει σχέση με την περιοχή του Ιμπρίκ Τεπέ.

    Dimitris Dalatsis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιατί όχι, Νίκο.... Αν συνδυασθεί μάλιστα με τα γεγονότα της εποχής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υπεροχη μαρτυρια Το 1900 εγεννηθη και η γιαγια μου!!!!!!!!!!!!!!!

    Konstantina Casadei

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σ' ευχαριστώ, το διάβασα και με συγκίνησε .Θα το κοινοποιήσω στον Θρακιώτη φίλο μου Παναγιώτη Τσακιρόπουλο,που γνωρίζει κι ασχολείται με την ιστορία της περιοχής...

    Litsa Gouni-Das

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εξαιρετική δουλειά... συγχαρητήρια.....το καλοκαίρι πέρασα από τους Παπαγιαννάδες....την επόμενη φορά σταματώ και ψάχνω συγγενείς και στοιχεία του Λοχία Περογιάννη ή Περογιαννάκη......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευχαριστώ Παντελή για τα σπουδαία σου πονήματα... να είσαι καλά!!!


    Evangelia Arampatzoglou-Vasilopoulou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συγχαρητήρια Pant Ath ,η ανάρτηση σας είναι το καλύτερο μνημόσυνο στον Σταύρο Περογιαννάκη και την μεγάλη γενιά των Ελλήνων που πήραν μέρος στις πολεμικές εξορμήσεις της Πατρίδας μας...!!!!!!!

    Pinelopi Gkouma

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τα σέβη μου Παντελή! Εξαιρετικό! Απο τα άγια αυτά χώματα, πέρασε εκείνες τις μέρες και ο παππούς μου ο Ευάγγελος Χατζηδημητρίου, πολεμώντας γεναία μέχρι τον Σαγγάριο και το Αφιόν Καραχισάρ! Με αυτές τις διηγήσεις μεγαλώσαμε, κοιτάζοντας με δέος τα παράσημα ανδρείας που έλαβε και μας μετρίαζαν κάπως τη στεναχώρια της συντριβής που ακολούθησε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εξαιρετική δουλειά, όπως πάντοτε, Παντελή! Ευχαριστούμε! Καλό μήνα!!!

    Μαρία Ευτ. Γιακουμάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καταπληκτικό Παντελή!!
    Μου έδωσες την χαρά να διαβάσω όσα μου εξιστορούσαν προφορικά οι παππούδες μου για το Κιουπλί και τις Σαράντα Εκκλησιές!
    Ο Θεός να σ έχει γερό να δίνεις χαρά και γνώση με τα πονήματα σου!

    Τάσος Ζουρνατζής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Παντελή εντυπωσιάστηκα...ευχαριστώ για την ανάρτηση!!!

    Γιώργος Παντζιαρίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γιώργο Χατζηδημητρίου, μεγάλη γενιά εκείνη. Αιωνία η μνήμη όλων....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φίλε Καραγατσιανέ, βεβαίως και να περάσεις... Ο αδελφός του, Χαράλαμπος Περογιαννάκης, αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, πέθανε σε ηλικία 98 ετών πριν λίγους μήνες και ετάφη στο Παλαιό Φάληρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τα θερμά μου συγχαρητήρια για την έρευνα και τη δημοσίευση! Εύγε, εύγε!

    Μιχάλης Γεώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Tesekkurler pantelıs sayfayı komple okudum cevırı cok ıyı degıl ama anlayabıldım guzel calısman ıcın tesekkur ederım . gecmıste ıkı ulusun yasadıgı buyuk acılar var sımdı guzel dostluklar olustu . edırneye cok yunanlı gelıyor bızde gıdıp gezıyoruz . ınsanlar bır bırıne cok sıcak vede dost.

    Veysel Köpük

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ο Σταύρος Περογιαννάκης , γεννήθηκε το 1900 , σε ένα χωριό της Ανατολικής Κρήτης!!!υπήρξε , απλός άνθρωπος , που πολέμησε για την απελευθέρωση της Θρακικής γης!!και βρίσκονταν στην Κρήτη , όταν η Ανατολική Θράκη , παραδόθηκε στους Τούρκους, σύμφωνα με τα συμφέροντα των Αγγλογάλλων, μένοντας ως σύνορο , ο ποταμός Εβρος!!!Στο ξεχωριστό κείμενο , παρακολουθούμε , με τρόπο γλαφυρό , την προσωπική μαρτυρία του , την κατάταξή του στο στράτευμα , στις 16 Ιουλίου , ημέρα δευτέρα , του 1919 και τις περιπέτειες που την ακολούθησαν..ο αφηγητής , αναφέρεται , στις δύσκολες συνθήκες υγιεινής , στην ζέστη , στην έλλειψη πόσιμου νερού ,,στα ενοχλητικά κουνούπια , αλλά και στις διαρκείς μετακινήσεις , που είχαν , σαν αποτέλεσμα να ασθενήσει ,να χρειαστεί νοσηλεία , να βρει ζεστους συμπαραστάτες θρακιώτικα πρόσωπα , που τους περίμεναν ως απελευθερωτές..είμασταν πάντα ξεχωριστός λαός , με ξεχωριστή ιστορία και γι' αυτό στο ''ματι του κυκλώνα'' μέχρι τις μέρες μας....τον τιμούμε και δεν τον λησμονούμε!!

    Φανη Πιατα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. He was a good sergent for Greek Hıstory Army.

    Zafer Özturhan

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η συμπεριφορά του απέναντι στους Θράκες στρατιώτες και η αγάπη που του έδειχναν αυτοί,φανερώνουν πόσο καλός άνθρωπος ήταν.!!!

    Μπεΐνα Κατρανά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Oreo fotografies kai ton allon para poli kalo

    TC Cengiz Trakyalı

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σπουδαίο Ιστορικό εύρημα που καταγράφει με λεπτομέρειες την ''Οδύσσεια''ενός Έλληνα στρατιώτη, που προσέφερε τα μέγιστα των δυνατοτήτων του στην Πατρίδα...!!!Όμορφος λόγος και ακριβής που αποτυπώνει το μεγαλείο της αδούλωτης ψυχής του Κρητικού Ήρωα που αγωνίστηκε για την προάσπιση ακατάλυτων Αξιών του Έθνους και της φυλής των Ελλήνων..!!!Ιστορικές σελίδες που μαρτυρούν τις θυσίες εκείνων που πάλεψαν για την Λευτεριά...το υπέρτατο αγαθό του Ανθρώπου..που δυστηχώς σήμερα ανάξια χέρια και μικρόψυχοι άνθρωποι αδυνατούν να διαφυλάξουν...Για άλλη μιά φορά τα συγχαρητήριά μου Φίλτατε Παντελή..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Εξαιρετικο, γιατι ομως αυτους τους ηρωες τους ξεχασαμε; Ας ξεσκονισουν τα βιβλια οι νεωτεροι για να μαθουν τι θα πει πατριωτης.

    Μαρία Μιχαηλίδου-Τζιρίτη ·

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Despoina Daniilaki Καταπληκτικα ολα αυτα που διαβασα, συγλονιστικες μαρτυριες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Sotiris Rizogiannis
    Μοναδική και αυτή η μαρτυρία ενός εκ των "Ανωνύμων" Έλλήνων που ΟΧΙ ΕΚ ΘΕΣΕΩΣ καταγράφουν Ιστορία! Σπουδαία σχετικά είναι και η μαρτυρία του Άνωνύμου" Έλληνος, Χρήστου Καραγιάννη:http://www.kedros.gr/product_info.php?products_id=8232

    Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ, (1918-1922) Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τις ελληνικές εκστρατείες
    www.kedros.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Emmanouil Simos
    ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ. ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. George Chavales
    ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΩΔΗ ΕΥΓΕΝΗ ΜΕ ΗΡΕΜΗ ΔΥΝΑΜΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αρχοντία Παπαδοπούλου
    Ανεκτίμητες πληροφορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Δημητρα Διγκα
    Συγκινητικο και απλοικο, ωμο και παντελως περιγραφικο για την εποχη του! Αξιζει να το δειαβαζεις ξανα και ξανα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Νίνα Γκούδλη
    Δείγμα του ωραίου χαρακτήρα του,το αποσπασμα: ......έρραπτον και έπλυνον μόνος μου και τούτο με ευχαρίστει διότι είχον υπ' όψιν μου οτι ο άνθρωπος τόσον πλησιάζει προς την ευτυχίαν όσων λιγοτέρων πραγμάτων έχει αναγκην.
    Παντελή σ' ευχαριστώ για τις ωραίες δημοσιεύσεις σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Constantinos Parashakis
    Εξαίσια περιγραφή εξιστόρηση. ....Ίσως να βοηθήσω σε μια παράγραφο ...Διελθοντες εκ του ελληνικού χωριού ...Γιεσίκιοϊ ( Γιασίκιοϊ ).. του τουρκικού χωριού Αρλίκιοϊ....(Ναρλίκιοϊ)...τα σημερινά χωριά Ίασμος- το χωριό μου - ...και Πολύανθος αντιστοιχα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ηταν ο μεγάλος αδελφός της μητέρας μου Αγλαΐας Περογιαννάκη,δυστυχώς δεν τον
    γνώρισα,όμως άκουγα για κείνον τα καλύτερα και στα μάτια μου είναι ΗΡΩΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Κυρία Καλούδη
    διαβάστε και εδώ για τον άλλο αδελφό Περογιαννάκη http://sitalkisking.blogspot.gr/2015/09/blog-post_14.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Νίνα Γκούδλη
    Συγχαρητήρια Παντελή για την αξιοθαύμαστη έρευνά σου!....Σ' ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Θαυμάζω τον γραφικο χαρακτηρα εκεινης της εποχης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ευγε στον Κρητικο.
    Μια αληθινή ιστορία σαν παραμύθι.
    "Η θέσις δεν τιμά τον άνθρωπο,αλλα ο άνθρωπος τιμά την θεσιν"
    Ελπιδα από Θεσσαλονίκη.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Michail Athanasioy
    Καλησπερα Παντελη μου αραγε για εμας και τις πραξεις μας με τι λογια θα μιλουνε μετα απο εναν αιωνα ...;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Λεωνιδας Βλασακουδης
    Υποκλίνομαι, πρωτίστως στην ευγένεια της κρητικής ψυχής αλλά και στην όντως αξιέπαινη προσπάθεια σου Παντελή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Προεδρος Τοπικης Κοινοτητας Ν.Αγαθουπολης
    Σε συγχαίρω για τις σπουδαίες σου αναρτήσεις τις μελετώ όλες.
    Αυτή η ανάρτηση σου με συγκίνησε και συγχρόνως με ξεκούρασε με την πολύ ωραία αφήγηση του ήρωα μας.
    Σ΄ευχαριστώ θα ήθελα κάποια χρονική στιγμή να μιλήσουμε από κοντά. Και πάλι ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Efi Chatziplatsi
    Λεπτομερής και συγκινητική η εξιστόρηση του. !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Αναστάσιος Μαρασλής
    Επίκαιρη ανάρτηση, ενόψει των Ελευθερίων της Θράκης. Αυθεντικές μαρτυρίες. Μια άλλη διάσταση των ιστορικών γεγονότων. Σ' ευχαριστούμε Παντελή Αθανασιάδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Efi Chatziplatsi
    Πολύ ωραία διήγηση !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Despoina Gourloumenou
    Τιμή και δόξα στον Πατριώτη Σταύρο Περογιάννη-ή Περογιαννάκη απο την Κρήτη που πολέμησε για την απελευθέρωση της Θρακικής μας γής σε πολύ νεαρή ηλικία,αψηφώντας όλους τους κινδύνους που ταλαιπώρησαν την υγεία του.Αιωνία του η μνήμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Χρυσα Φανφανη Στουρα
    Τρομερή αφήγηση..... Τον οβελία πρώτη φορά γνώρισαν από κοντά οι Αδριανού πολίτες... Τον γνώριζαν από σχολικά βιβλία.... Τσολιαδες στις ζωγραφιές.πολύ παράξενα.. σαν όνειρο... Άκουσα πολλές ιστορίες από την γιαγιά Χρυσή για το πρώτο Πασχα.της λευτεριάς..... Ευχαριστούμε για όλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Λυδία Λυδία Παπα
    Υπέροχη ανάρτηση Με συγκίνηση διάβασα και για το χωριό του πατέρα μου Την Βιζυη Έτσι ακριβώς μας το περιέγραφε κι ο ίδιος γιατί ήρθαν το 1922 και ο πατέρας ήταν 10 ετών παιδί οπότε είχε αναμνησεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Δημητρα Μερμηγκα
    Σ ευχαριστούμε Παντελή για αυτά τα αγνωστα αλλά πολύ σημαντικά ιστορικά στοιχεία για την πολύπαθη Θράκη μας.Πολυτιμη η συνεισφορά σου στη διάδοση αυτών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Γιάννης Κλεισαρχάκης
    Μέλος με κορυφαία συνεισφορά
    Πολύ ενδιαφέρον ντοκουμέντο! Ευχαριστούμε κύριε Αθανασιάδη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Γιώργος Χατζηδημητρίου
    Πως την χαρίσαμε έτσι εύκολα την Ανατολική Θράκη, φίλτατε Παντελή... Προσδοκώ μια ελληνική κυβέρνηση η οποία, κάθε φορά που το καθεστώς της Άγκυρας θα θέτει θέμα ελληνικών νησιών, ταυτόχρονα με την αποφασιστική απάντηση, που δεν είναι άλλη από το πατρογονικό "Μολών Λαβέ", να εγείρει ζήτημα επιστροφής της Α. Θράκης και τήρηση των συμφωνηθέντων για Ίμβρο και Τένεδο. Αυτό θα έκανε ένα Έθνος με ικμάδα και ζωτικές προβολές στον ιστορικό χρόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Marios Chatzidamianos
      Γιώργος σύντομα το σύνολο της Θρακικής γεωγραφικής οντότητας θα λυθεί στη Χάγη και το γνωρίζουμε ήδη από τις κινήσεις και συνυποσχετικά, αλλά και την αγωνία των Βουλγάρων γειτόνων μας να μην αναγνωρίζουν ιστορική παλαιότητα γλώσσας και έθνους. Πολλώ δε μάλλον ότι όλες οι κινήσεις υποδεικνύουν ότι μετά τη λύση των Συνθηκών που είχαν ως εγγυήτριες της μεγάλες δυνάμεις, πλέον τη θέση αυτών έχει λάβει το διεθνές δικαστήριο, του οποίου τη δικαιοδοσία έχουμε αναγνωρίσει (βλαμμένα και εμείς από πίσω ενώ ΗΠ, Ρωσία και οι αναδυόμενες οικονομίες της εποχής μας το έχουν χεσμένο).

      Διαγραφή