*Σώζεται τουλάχιστον μια φωτογραφία του στην εφημερίδα "Πατρίς" στις 28 Νοεμβρίου 1912
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Η Θράκη είχε πάντα συμμετοχή στους εθνικούς
αγώνες, αλλά δεν κατόρθωσε να αναδείξει τους ήρωες της, τα δικά της παιδιά
δηλαδή, όπως συνέβη με άλλες περιοχές της Ελλάδας. Με αποτέλεσμα να μην ξέρουν
ούτε οι Θρακιώτες τους ήρωές τους. Και δεν ήταν λίγοι… Άλλωστε και στο επίπεδο της
ιστοριογραφίας η Θράκη είναι αδικημένη από τους μεγάλους ιστοριογράφους, αλλά
εδώ, όχι με δική της ευθύνη.
Σήμερα
θα γνωρίσουμε έναν άγνωστο Βορειοθράκα ήρωα, θύμα των βουλγαρικών διωγμών στις αρχές
του 20ου αιώνα, ο οποίος τελικά έδωσε τη ζωή του το 1912, στον Α΄ Βαλκανικό
Πόλεμο, τότε που η Ελλάδα άνοιγε τα φτερά της για την εθνική ολοκλήρωση.
Πρόκειται
για τον Παπαλάμπρου Γεώργιο, από την Περιστερά της Ανατολικής Ρωμυλίας. Δυστυχώς
τα στοιχεία που γνωρίζουμε για τον ένθερμο αυτό πατριώτη, είναι περιορισμένα.
Η
Περιστερά βρίσκεται Νοτιοδυτικά της Φιλιππούπολης και Δυτικά της Στενημάχου. Ο
πατέρας του ήταν ιερέας στην Περιστερά. Ο ίδιος περάτωσε τις σπουδές του στο
Ζαρίφειο Διδασκαλείο της Φιλιππούπολης και στη συνέχεια με εξετάσεις, εισήχθη
στη Στρατιωτική Σχολή της Σόφιας.
*Από την εφημερίδα "Νέα Ημέρα" 23 Οκτωβρίου 1912
Μετά
από λαμπρές σπουδές, ονομάσθηκε αξιωματικός του Βουλγαρικού Στρατού. Το 1908
έχοντας το βαθμό του ίλαρχου, παραιτήθηκε, γιατί δεν άντεξε το όργιο των ανθελληνικών
διωγμών. Εξαιτίας εκείνων των διωγμών κάηκαν πόλεις και χωριά και χιλιάδες
Έλληνες εγκατέλειψαν τις πατρογονικές εστίες τους παίρνοντας το δρόμο της προσφυγιάς
με προορισμό την Ελλάδα.
Μαζί τους
και ο Παπαλάμπρου, ο οποίος εξαιτίας των σπουδών του και της εμπειρίας του
ζήτησε να καταταχθεί στον Ελληνικό Στρατό. Δεν… έγινε όμως δεκτός!!! (Σ.Σ. όπως
κάποτε ο Βιζυηνός και αργότερα ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών, όπου δεν τους δέχτηκαν ως τακτικούς καθηγητές παρά την αξία τους)
Έτσι,
τα επόμενα τρία χρόνια ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Ο
πόθος του όμως να υπηρετήσει στο Στράτευμα, παρέμεινε άσβεστος. Η ευκαιρία του
δόθηκε όταν άρχισε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Κατόρθωσε να καταταχθεί με τον
βαθμό που κατείχε στο παρελθόν. Και πήρε το δρόμο για το μέτωπο, παίρνοντας
μέρος σε διάφορες μάχες.
*Η αναγγελία του θανάτου του Παπαλάμπρου στην εφημερίδα "Ακρόπολις" 3 Νοεμβρίου 1912
Δεν
είχε όμως τύχη… Ο θάνατος τον περίμενε στη
Μπάνιτσα (σημερινή Βεύη).
Η
Βεύη και το Αμύνταιο αποτελούσαν πάντα τις σπουδαιότερες κωμοπόλεις του Νομού
Φλώρινας, αλλά και ολόκληρης της Βόρειας Ελλάδας.
Ειδικότερα
η Βεύη βρίσκεται ανατολικά της πόλης της Φλώρινας, απέχοντας από αυτή γύρω στα
20 χιλιόμετρα, σε μία νοτιοδυτική ορεινή διακλάδωση του βουνού Βόρα
(Καϊμακτσαλάν), η οποία καταλήγει στα στενά του Κιρλί-Δερβέν, κοντά στο χωριό
Κλειδί Φλώρινας. Βρίσκεται στον άξονα της ρωμαϊκής Εγνατίας οδού.
*Ο Γεώργιος Παπαλάμπρου σε φωτογραφία της εφημερίδας "Ελλάς" 5 Δεκεμβρίου 1912
Όταν
τελικά μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας αποφασίσθηκε ο Ελληνικός Στρατός να
στραφεί προς τη Θεσσαλονίκη για να προλάβει τους Βουλγάρους, η V Μεραρχία είχε
οριστεί ως αριστερή πλαγιοφυλακή της ελληνικής στρατιάς. Έτσι διέβη στις 12
Οκτωβρίου 1912 τον Αλιάκμονα, από το πέρασμα της Ζάμπουρδας και προχώρησε μέχρι
την Αιανή, προωθούμενη στην Κοζάνη. Η ταξιαρχία Ιππικού έκανε συνεχείς
αναγνωρίσεις προς την Άρνισα και το Αμύνταιο, μέχρι την κοιλάδα της Φλώρινας. Η
V
Μεραρχία
συνέχισε να προελαύνει μέσω του χωριού Κοίλα προς την Πτολεμαΐδα.
Στις 16
Οκτωβρίου η συγκεκριμένη Μεραρχία πήρε εντολή να ενεργήσει σε τρείς φάλαγγες.
Την αριστερή προς το χωριό Δροσερό, την μεσαία προς το χωριό Περδίκας και τη
δεξιά προς το χωριό Ανατολικό. Από τις 9 το πρωί η μεσαία φάλαγγα συνάντησε ισχυρή
αντίσταση από τις τουρκικές δυνάμεις. Τελικά οι Τούρκοι υποχώρησαν προς το
χωριό Φιλώτας. Οι Έλληνες συνέλαβαν 200 αιχμαλώτους.
*Τούρκοι αιχμάλωτοι στην περιοχή της Φλωρινας
Στις 17
Οκτωβρίου, οι ελληνικές δυνάμεις παρέμειναν στο χωριό Περδίκας. Οι διαταγές που εκδόθηκαν όριζαν ότι η V Μεραρχία έπρεπε να κινηθεί στις 18
Οκτωβρίου στην περιοχή Αμυνταίου και Ξινού Νερού.
Στις
19 Οκτωβρίου οι Έλληνες αφού απέκρουσαν μικρές τουρκικές δυνάμεις που
προσέβαλαν τις πρωινές ώρες τα προωθημένα τμήματά τους συνέχισαν την προέλαση
προς τη Μπάνιτσα με σκοπό την κατάληψη των βόρειων υψωμάτων του Αμυνταίου (Σόροβιτς),
ώστε να εμποδίζεται καλύτερα η προέλαση των Τούρκων προς την Κοζάνη και τα
Γιαννιτσά. Η προέλαση της V Μεραρχίας στέφθηκε με επιτυχία. Την επόμενη, 20
Οκτωβρίου η Μεραρχία, αφού πληροφορήθηκε ότι ο τουρκικός στρατός κατευθύνεται
προς τη Φλώρινα, αποφάσισε να μην προχωρήσει προς Φλώρινα- Μοναστήρι αλλά να
αμυνθεί στη γραμμή των υψωμάτων Προφήτη Ηλία ΒΑ της Μπάνιτσας και των υψωμάτων
Κιρλί Δερβέν. Την επόμενη 21 Οκτωβρίου, ο Συνταγματάρχης Ματθαιόπουλος, διοικητής
της Μεραρχίας αποφάσισε να προωθηθούν οι δυνάμεις που διοικούσε προς το
Μοναστήρι, καθώς έκρινε ότι οι τουρκικές δυνάμεις δε θα αποτελούσαν σημαντική
απειλή. Μόλις άρχισε η προώθηση του στρατού έφτασαν πληροφορίες ότι οι Τούρκοι
κινούνταν κατά της Μεραρχίας από τα βόρεια, ενισχυμένες από νέες μονάδες στρατού.
Μετά από σφοδρές συμπλοκές διατάχθηκε η υποχώρηση της Μεραρχίας στην περιοχή
του Αμυνταίου (Σόροβιτς).
Στις
22 και 23 Οκτωβρίου η V Μεραρχία ανασυντάχθηκε και κατέλαβε αμυντική θέση στη
γραμμή Σωτήρας- Σόροβιτς. Εκεί αντιμετώπισε σφοδρές επιθέσεις των
τουρκικών δυνάμεων. Οι δυνάμεις της Μεραρχίας
παρά τη σθεναρή τους αντίσταση είχαν σοβαρές απώλειες και φθορές. Έχασαν
πολλούς αξιωματικούς και τα πυρομαχικά του πεζικού και του πυροβολικού άρχισαν
να μειώνονται δραματικά.
*Από την εφημερίδα "Χρόνος" 3 Νοεμβρίου 1912
Εκείνες
τις κρίσιμες ημέρες, και ειδικότερα στις 23 Οκτωβρίου, έχασε τη ζωή του ο
Παπαλάμπρος Γεώργιος. Ο θάνατός του έγινε γνωστός από τα ανακοινωθέντα του
Στρατηγείου με τα ονόματα των νεκρών και των τραυματιών στις διάφορες μάχες, τα
οποία δημοσιεύονταν τότε στις εφημερίδες.
*Στο θάνατο του Παπαλάμπρου, αναφέρθηκε σε συνέντευξή του
στην "Νέα Ημέρα" (7 Νοεμβρίου 1912) και στρατιώτης που τραυματίσθηκε
στη μάχη της Μπάνιτσας και αργότερα νοσηλεύθηκε στον "Ευαγγελισμό"
Στην
Ιστορία του Ιππικού και των Τεθωρακισμένων που εξέδωσε το Μάρτιο του 1995 το
Γενικό Επιτελείο Στρατού αναφέρεται επίσης ο Παπαλάμπρου ως ίλαρχος Ιππικού,
που έπεσε στις 23 Οκτωβρίου 1912.
Υπάρχει όμως και έτερος Ανατολικορωμυλιώτης, που έχασε τη ζωή του, πολεμώντας τους Βουλγάρους, στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Πρόκειται για τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Στέφανο Παπαθεοφίλου, από την Στενήμαχο, που έπεσε στην μεγάλη μάχη του Κιλκίς. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ελλάς" την 1η Αυγούστου 1913.
*Το δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελλάς"
Υπάρχει όμως και έτερος Ανατολικορωμυλιώτης, που έχασε τη ζωή του, πολεμώντας τους Βουλγάρους, στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Πρόκειται για τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Στέφανο Παπαθεοφίλου, από την Στενήμαχο, που έπεσε στην μεγάλη μάχη του Κιλκίς. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ελλάς" την 1η Αυγούστου 1913.
Είναι
καιρός τα σωματεία των Ανατολικορωμυλιωτών, να τιμήσουν τη μνήμη του
Παπαλάμπρου, του Παπαθεοφίλου και των άλλων συμπατριωτών τους, η πατριωτική δράση των οποίων και ο ηρωικός θάνατός τους, παραμένει άγνωστος και με ευθύνη δική μας. Καιρός να τους γνωρίσουμε και να τους τιμήσουμε....
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Υστερόγραφο:
Ευχαριστώ το φίλο Τριαντάφυλλο Παπαδάκη από την Κομοτηνή, Ανατολικορωμυλιώτη στην καταγωγή, για την βοήθειά του.
*Η είδηση για την ένταξη του Γ. Παπαλάμπρου στον ελληνικό στρατό. Εστία 8 Απριλίου 1907
Καλημέρα , πόσοι ακόμα αφανείς ήρωες υπάρχουν....!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήPinelopi Gkouma
Καλημέρα Πηνελόπη... Ένας γαλαξίας ηρώων παραμένει στο σκοτάδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα όταν αντικρύζω ράχες και βουνά σκέφτομαι το αίμα που έχει χυθεί για την Πατρίδα μας απ'όλους αυτούς τους άγνωστους Ήρωες !!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήPinelopi Gkouma
ΜΠΡΑΒΟ Παντελή.
ΑπάντησηΔιαγραφήPapadakis Triantafyllos
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ ευχαριστώ εσένα κ. Αθανασιάδη για τήν ανάρτηση και ενημέρωση μου. Ευχομαι γιά χρόνια πολλά να είσαι χαλκέντερος και να μας ενημερώνεις όλους τούς Θράκες για την πρόσφατη ιστορία μας και να σεμνυνόμαστε ότι είμαστε ισάξιοι (αν μη υπέρτεροι) των αλλων Ελλήνων σε προσφορά αίματος και πνεύματος στην κοινή τράπεζα των Πανελλήνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠετρος Γεωργαντζης
Ευχαριστώ θερμά. Ήδη έχετε προηγηθεί εσείς με τις εργασίες σας. Εμείς ακολουθούμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο !! Τελειως αγνωστος!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήKonstantina Casadei
Όταν οι ραγιάδες Έλληνες βγαίναν στα βουνά για να ζουν ελεύθεροι, αυτοί οι ... ντεμέκ πολίτες του Βυζαντίου, ζούσαν πλά'ι'-πλα'ι' με τους τούρκους, δεν γνώριζαν καν που βρίσκονταν η Ανατολική Ρωμηλία, η οποία ήταν μια από τις καθαρότερες Ελληνικές περιοχές (οι άλλες ήταν η Ρούμελη και το Ρουμλούκι), πώς θα μπορούσαν αυτοί οι .... υπήκοοι της Ελλάδας να ... ιστορούν τα συμβάντα της;
ΑπάντησηΔιαγραφήGiannis Voulkakis
Ποτέ δεν ακούσαμε γι'αυτούς τους ήρωες.... να σαι καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήNatasha Kourtidou
Τέλειο,να εισαι παντα καλά να μας τα γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήKosmas Demirtzier
Κάθε κομμάτι του τόπου μας , έχει την δική του ιστορία και η Θράκη μας το ίδιο!!Αξίζει , να αναφερθούμε , σε έναν από τους αφανείς της ήρωες , τον Γεώργιο Παπαλάμπρο , γεννημένο από πατέρα ιερέα , αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του , στο Ζαρίφειο Διδασκαλείο της Φιλλιπούπολης και στην συνέχεια εισήχθη στην στρατιωτική σχολή της Σόφιας!!Παρόλαυτα , το 1908 , παραιτήθηκε από την θέση του - είχε γίνει αξιωματικός του βουλγαρικού στρατού - λόγω των ανθελληνικών διωγμών..και έτσι όταν ξεκίνησε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος μπήκε , στο ελληνικό στράτευμα ως ίλαρχος του ιππικού!!ο θάνατος , όμως , τον περίμενε , στην Μπάνιτσα -σημερινή Βεύη στις 23 Οκτωβρίου 1912..άλλος ένας έφεδρος ανθυπολοχαγός , αφανής ήρωας κι αυτός Στέφανος Παπαθεωφίλου , το όνομά του έδωσε την ζωή του πολεμωντας στην μάχη του Κικλίς , κατά την διάρκεια του Β' Βαλκανικού πολέμου..τους τιμούμε και τους θυμόμαστε .,.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανη Πιατα
Ευτυχώς που υπάρχει ο κ. Αθανασιάδης και προβάλει άγνωστα ιστορικά και ενδιαφέροντα θέματα της Θράκης. Μήπως οι Θρακικές Ομοσπονδίες πρέπει να δώσουν βαρύτητα και στα ιστορικά θέματα και όχι μόνο στους χορούς και τα τραγούδια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘρακική Εστία Θεσσαλονίκης ΘΕΘ
πασα ελλην ηρωας,γιατι ετσι μας το επεφυλαξε η μοιρα μας.περιστοιχιζομαστε,απο ουνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΥΡ. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ, Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΕ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΙΔΕΑ...!!!! ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήMaria Kourounis Poullas
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΥΡΙΕ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ,ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθανάσιος Μανουσάκης
Εξαιρετικό Παντελή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήHellen Hatzikyriakoy
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΜΙΩΤΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήManolis Simos
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Μ'ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝΚΑΡΔΙΑ , ΓΙΑΤΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ , ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΥ !!!!!! ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΟΥ Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΧΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΥΤΟ. ΣΑΣ ΕΤΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ !ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΟΥΤΣΟΚΑΠΑ ΕΛΕΝΗ-ΧΑΡΑ
nelmo2110@gmail.com
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΟΙ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΤΜΗΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑΥΤΟΥΣ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ? ΥΠΟΤΑΧΘΗΚΑΜΕ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήVoula Ganatsiou
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι διπλασίασαν την έκταση και τον πληθυσμό της Ελλάδας... Αυτό τα λέει όλα. Και σωστά είμαστε υπερήφανοι, γι' αυτούς....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια και πάλι στον Παντ. Αθανασιάδη για την προσφορά του στην ιστορία του Θρακικού Ελληνισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάσος Τσερκέζης
Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να αναγνωρισθούν όλοι αυτοί οι ήρωες. Κύριε Αθανασιάδη συνεχίστε να τους αναδεικνύετε και να τους δίνεται "λαλιά".Έκανα κι εγώ μία τέτοια προσπάθεια με το βιβλίο για το Ρούπελ και τώρα ετοιμάζω άλλο ένα, σχετικό με την Γερμανική επίθεση στο όρος Κερκίνη (Μπέλες).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλίας Κοτρίδης
Γιωργος Βασιλειαδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως το ιστορικό αυτό γεγονός σε πολλούς από μας ήταν άγνωστο
Απολύτως άγνωστο, ακόμα και στα βορειοθρακικά σωματεία. Από την ανάρτηση στο ιστολόγιό μου, ανακαλύφθηκε και μία αξιότιμος κυρία από την Καβάλα, απόγονος της οικογενείας Παπαλάμπρου... Και όπως θα είδατε υπάρχει και δεύτερος πεσών Βορειοθράξ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιωργος Βασιλειαδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύνολο των γεγονότων και των προσώπων που αναφέρονται είναι για τους Θρακιωτες θησαυρός
Πρέπει να αναδείξουν τη θυσία τους τα βορειοθρακικά σωματεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιωργος Βασιλειαδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατριωτάκι εγώ μέσα από τους εν θεσ/ικη διαβιουντες θα προσπαθήσω και με ομιλίες άλλα και την δική σου συμπαράσταση να αναδείξω το θέμα να προβληθεί και νομιζω με την αγάπη που μας διακρίνει θα έχουμε αποτέλεσμα θα σε κρατήσω ενήμερο
Γερακίνα Μηνούδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ Κ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΡΩΜΥΛΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ....ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!!!!!
Panagiotis Kapogeorgakis Τι νόημα έχει το "....ένας Θραξ ήρωας..."?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάμε εδώ για ένα μόνον γιατί δεν γνωρίζουμε τους άλλους... Στην πορεία βέβαια προέκυψε και ένας δεύτερος. Αλλά τους πολλούς δεν τους ξέρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλης Ναζλής
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντελή, κάθε σου ανάρτηση αναδεικνύει διαχρονικά την προσφορά των Θρακών Ελλήνων σε κάθε ιστορική,κοινωνική πολιτιστική και πολιτική στιγμή. Δυστυχώς η επιλεκτικά κατευθυνόμενη ιστοριογραφία "καταδικάζει"την Θράκη την μεγάλη αυτή γή σε σιωπή, ενώ μικρογεγονότα άλλων γεωγραφικών περιοχών που εδώ ήταν καθημερινά προβάλλονται ως κάτι το σπουδαίο. Ευτυχώς γραφίδες όπως η δική σου,"σκαλίζουν"την γόνιμη ιστορική της γη και από τα υπόσκαφα της συνθέτουν ψηφίδα ψηφίδα τον εξαίσιο ιστορικό της πίνακα, σε πείσμα των καιρών και της συνεχιζόμενης "βαρβαρότητας"του αθηνοκεντρικού και μικροκομματικού "κράτους". Ας ακολουθούν το παράδειγμα σου νεώτεροι γιατί ο κάμπος της ιστορίας μας είναι μεγάλος και εύφορος και μπορεί να "θρέψει "πολλούς!!
Konstantina Karakiriou
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ακόμη και σήμερα η προσφορά της Θράκης στους ιστορικούς εθνικούς αγώνες δεν έχει αποτυπωθεί. Ούτε καν οι μυθικοί της ήρωες
Vassiliki Tsakoglou
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Παντελή. Πέρυσι ζήτησα στοιχεία για εθελοντές και στρατιώτες Ανατολικοθρακιώτες, που πολέμησαν στη Μικρά Ασία, από το Πολεμικό Μουσείο και τη Δ/νση Ιστορίας Στρατού. Τίποτε. Ένας κατάλογος, ένα αρχείο...Σαν να μην υπήρξαν. Τουλάχιστον, όσο μπορούμε, να τους μνημονεύουμε εμείς.