Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Ο Τουρκοφάγος, που έσωσε έναν Αλβανό!!!


*Το σύμπλεγμα των αδελφών Φυτάλη από το περιοδικό "Αθηναΐς" του 1876





*Το μοναδικό παράδειγμα
 ενός γενναίου ήρωα, στη μάχη
         


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


          Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, είναι ένας, από τους πλέον σεμνούς και αδικημένους ήρωες της Εθνικής Εθνεγερσίας, αν και υπήρξε ένας αποφασιστικός αγωνιστής με μεγάλη συμμετοχή σε μάχες.
          Ήταν ανεψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που τον ακολούθησε πιστά στους εθνικούς αγώνες, Εξαιτίας της γενναιότητας και της ευτολμίας του από τη αρχή της Επανάστασης απέκτησε το προσωνύμιο Τουρκοφάγος και μ’ αυτό σκόρπιζε τον τρόπο και το αίσθημα της ήττας στους εχθρούς.
          Αυτό συνέβη, όταν ο Νικηταράς, που κρατούσε με 200 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να εξουδετερώσει 6.000 Τούρκους. Επειδή έπεσαν σ' εκείνη τη μάχη πολλοί Τούρκοι από το σπαθί του, οι άντρες του τον κόλλησαν το παρατσούκλι Τουρκοφάγος. Και μ’ αυτό άρχισε να γίνεται  γνωστός σε όλο τον Ελληνισμό.


          Αργότερα, επιβεβαίωσε τη φήμη του στο Μάχη των Δερβενακίων  τον Ιούλιο του 1822, όταν χρησιμοποιώντας το σπαθί του εξουδετέρωσε πολλούς Τούρκους. Λέγεται ότι τότε χρησιμοποίησε και τέταρτο σπαθί, αφού στην άγρια μάχη έσπασαν τα προηγούμενα τρία. Και ήταν τόσο έντονη η χρήση του σπαθιού, που μετά τη μάχη χρειάστηκε επείγουσα ιατρική βοήθεια για να αντιμετωπιστεί η βαριά αγκύλωση που έπαθε.
          Τα χρόνια πέρασαν… Ο Νικηταράς ασθενής και ανήμπορος, έφτασε στο σημείο να ζητιανεύει στην Ευαγγελίστρια του Πειραιά. Υπέστη επίσης την ταλαιπωρία να  παραπεμφθεί σε δίκη και παρά την αθώωσή του να φυλακιστεί και να ταλαιπωρηθεί. Κάποτε του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού με μια πενιχρή σύνταξη. Φτωχός και σχεδόν τυφλός ο Νικηταράς αναγκάσθηκε να ζητιανεύει. Το κράτος για το οποίο πολέμησε γενναία, του έδωσε την άδεια, να… επαιτεί κάθε Παρασκευή στην Ευαγγελίστρια του Πειραιά!!!
          Και ενώ η πατρίδα φάνηκε τόσο ανάλγητη, η «αγήρως Δόξα» τον αγκάλιασε.
 *Ο Νικήτας Σταματελόπουλος

Πώς έσωσε έναν Αλβανό στα Δερβενάκια

          Πάντως ο Νικηταράς εκτός από γενναίος και ορμητικός πολεμιστής, είχε και βαθειά ανθρώπινα αισθήματα και αυτό το έδειξε ακόμα και στη μάχη…
          Το Ι876 οι γλύπτες αδελφοί Φυτάλη, είχαν φιλοτεχνήσει ένα ανάγλυφο σύμπλεγμα, σε φυσικό μέγεθος, που αναπαριστά τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο να κουβαλάει στους ώμους του έναν Αλβανό πληγωμένο, ωχρό, ασθενικό και ετοιμοθάνατο σχεδόν, να κρατάει στο δεξί του χέρι ένα κοπίδι και στο αριστερό μια μπούκλα από τα μαλλιά του Νικηταρά, ο οποίος έχει το πρόσωπό του στραμμένο προς τα πίσω και κοιτάζει αυστηρά και απειλητικά τον Αλβανό. Το έργο προορίζονταν για την μεγάλη καλλιτεχνική έκθεση του Μονάχου.
          Το γλυπτό αυτό έχει μια πραγματικά συγκινητική και ηρωική ιστορία, από την νικηφόρα μάχη των Δερβενακίων, τον Ιούλιο του 1822, όταν οι Έλληνες κατανίκησαν τα στρατεύματα του Δράμαλη και εδραίωσαν την Επανάστασή τους.
          Στη μάχη εκείνη, που τη διηύθυνε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πήρε μέρος και ο Νικηταράς με περίπου 200 άνδρες και σκόρπισε τον όλεθρο στις τάξεις των εχθρών.
          Όταν τελείωσε η μάχη, ο Κολοκοτρώνης στρατοπέδευσε στο Άργος και ο ακάματος Νικηταράς έμεινε με τους άνδρες του ελέγχοντας μήπως οι Τούρκοι επιχειρήσουν αιφνιδίως νέα επίθεση. Βρήκε μάλιστα την ευκαιρία μιλώντας στα παλληκάρια του να εξάρει τη γενναιότητά και την καρτερικότητά τους.. Στη συνέχεια αποσύρθηκε και περπάτησε μέσα στο πεδίο της μάχης, όπου συνάντησε σε μια λόχμη έναν τραυματισμένο Αλβανό, να μουγκρίζει από τους πόνους και να κυλιέται στο χώμα.
*Το έργο του Φυτάλη από το περιοδικό "Αττικόν Μουσείον" του 1883

          Μόλις είδε τον Νικηταρά, που δεν γνώριζε ποιος είναι, τον παρακάλεσε βλέποντας το γιαταγάνι του να του κόψη το κεφάλι για να σταματήσει να υποφέρει. 
          Τότε ο Νικηταράς του είπε:
          «Ωρέ, εγώ είμαι στρατιώτης και όχι δήμιος. Έλα να σε πάρω και σε πάω στο γιατρό του στρατοπέδου μας να σε γιατρέψει».
          Ύστερα γονάτισε  και πήρε στην πλάτη του τον τραυματισμένο Αλβανό βαδίζοντας στην πλαγιά και κατευθυνόμενος προς τις ελληνικές θέσεις. Έτσι προχωρούσαν, αλλά οι   άλλοι Έλληνες βλέποντας τον Νικηταρά, άρχισαν να τον χαιρετούν και να τον επευφημούν. Όταν άκουσε το όνομα Νικηταράς, ο Αλβανός, έσκυψε και ρώτησε το σωτήρα του ποια σχέση έχει με τον περίφημο Νικηταρά, το όνομα του οποίου προκαλούσε τρόμο στους εχθρούς.
          Μόλις  όμως πληροφορήθηκε πως αυτός ήταν ο ίδιος ο περίφημος Νικηταράς , συγκινήθηκε από τη γενναιοψυχία του ανδρός, δάκρυσε και έβγαλε μια μικρή λεπίδα κόβοντας κρυφά, ένα βόστρυχο από τα πλούσια μακριά μαλλιά του Νικηταρά. Το εξασθενημένο όμως χέρι του Αλβανού έτρεμε και έτσι μια στιγμή η λεπίδα άγγιξε το δέρμα του Νικηταρά, ο οποίος αντέδρασε αμέσως:
          «Είσαι άπιστος ωρέ Αλβανέ! Εγώ θέλω να σε σώσω και συ προσπαθείς να με σκοτώσεις!».
          Ο Αλβανός συγκινημένος, με δάκρυα στα μάτια έδειξε τον βόστρυχο που πρόλαβε να κόψει και διαβεβαίωσε τον σωτήρα του, ότι τα μαλλιά εκείνα ήθελε να κρατήσει σαν πολύτιμο κειμήλιο, απόδειξη του ηρωισμού και της γενναιοψυχίας του σωτήρα του.
          Ο γλύπτης, παρέστησε ακριβώς τη στιγμή, που ο ήρωας απειλεί και ο τραυματίας δίνει εξηγήσεις για την πράξη του.
          Τελικά, όπως έγραψε το περιοδικό «Αθηναΐς» το 1876 το κειμήλιο αυτό του βοστρύχου μετά από χρόνια, ο Αλβανός το πρόσφερε στον Παναγιώτη Γιατράκο, που είχε πάρει μέρος στη μάχη εκείνη. Μεταγενέστερα, ο Γιατράκος, διηγήθηκε το περιστατικό αυτό στον Ελβετό Ε. Α. Βετάν, που ήρθε στην Ελλάδα σαν μυστικοσύμβουλος του Καποδίστρια και έτσι διασώθηκε αυτή η άγνωστη αλλά τόσο ανθρώπινη και μεγαλειώδης πράξη. Ο Ελβετός διηγήθηκε την ιστορία στον Έλληνα καθηγητή Κ. Σαρηγιάννη. Ο Βετάν αργότερα εξέδωσε την αλληλογραφία του Καποδίστρια. 

Πετούσε λεμόνια στους θορυβούντες!!!

          Χαρακτηριστική ήταν η παρουσία του Νικηταρά και στην Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας, το 1827, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Βαυαρού Φιλέλληνα Έϊντεκ (Για τον Έϊντεκ βλέπε στο http://sitalkisking.blogspot.gr/2013/05/blog-post_20.html#more )
          Η συνέλευση συνήλθε σε περιβόλι κατάφυτο από λεμονιές και πορτοκαλιές, περιστοιχισμένο από ξερολιθιά. Κάτω από τα δέντρα είχαν στηθεί ευτελείς ξύλινοι πάγκοι σε ημικύκλιο, στο κέντρο ήταν η έδρα του Προέδρου και οι θέσεις των γραμματέων. Έξω από την ξερολιθιά είχε μαζευτεί πολύς κόσμος από την περιοχή καθώς και παλληκάρια, που ακολουθούσαν τους οπλαρχηγούς.
          Στον Νικηταρά, είχαν ανατεθεί καθήκοντα αστυνόμου της συνέλευσης. Κατά τον Έϊντεκ όταν απέξω μεγάλωνε ο θόρυβος «έρριπτε λίθον ικανού μεγέθους ή λεμόνια τινά κατά του ομίλου του οξύτατα θορυβούντος ή ύψωνε το ρόπαλον όπερ εκράτει ως σημείον του αξιώματος αυτού ως αστυνόμου, διότι άλλα όπλα ήσαν απηγορευμένα». (Σ.Σ. σήμερα αγωνίζονται να μην μπαίνουν με όπλα οι βουλευτές στο Κοινοβούλιο!!!).
          Ήρωες σαν τον Νικηταρά ψάχνει σήμερα η Ελλάδα. Φιλοπάτριδες και ανιδιοτελείς.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

34 σχόλια:

  1. Άλλος ένας ήρωας που είχε την τύχη της Δόμνας!!!

    Rania Pantazi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό. Δυστυχώς και εδώ αποδεικνύεται περίτρανα η αναλγησία των διοικούντων(της Πατρίδας θα έλεγα, που πάντα "τρώει" τα παιδιά της. Πολέμησε, μόχθησε, νίκησε, απελευθέρωσε και αυτός την Ελλάδα και του επιτρέψανε να ....ζητιανεύει. ΝΤΡΟΠΗ.

    Ηλίας Κοτρίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επιτρέψτε μου να συμπληρώσω το καταπληκτικό σας άρθρο με κάποια στοιχεία από το site: Rireorama ιστορίας και πολιτισμού << Η αρμόδια αρχή μάλιστα, η οποία χορηγούσε πόστα είχε ορίσει μέρα την εβδομάδα, κάθε Παρασκευή, στον ήρωα επαίτη κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε να επαιτεί. Αυτή ήταν η ανταμοιβή του.
    Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη της Μεγάλης Δύναμης Ρωσίας, αυτός επισκέφτηκε τον Πειραιά και πήγε στο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός.
    Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
    -Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος
    -Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα. Απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
    -Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο; επέμενε ο Ρώσος
    -Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος. Απάντησε περήφανα ο Νικηταράς.
    Ο ξένος κατάλαβε και διακριτικά φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
    Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο.
    -Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις.>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξαιρετική η ανάρτησή σου Παντελή.

    Πράγματι, ο Νικηταράς υπήρξε εύψυχος αγωνιστής, από τους σπουδαιότερους της Επανάστασης και τελείως αδικημένος από την εθνική μνήμη. Σ' αυτό, έπαιξε ρόλο αναμφίβολα και το γεγονός ότι πρόλαβε να αφηγηθεί στον Τερτσέτη, μικρό μονάχα μέρος των αναμνήσεών του - και έτσι τα "Απομνημονεύματά" του είναι εξαιρετικά μικρά σε μέγεθος, αν και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα.

    Η μοίρα του Νικηταρά να επαιτεί, είναι ίσως δείγμα και συνέπεια του εγωκεντρισμού και των ίδιων των οπλαρχηγών, κάποιοι από τους οποίους (π.χ. Μακρυγιάννης, Κολοκοτρώνης) εξασφάλισαν άμεσα ή έμμεσα μιαν άνετη ζωή μετά το '21, αλλά δεν φαίνεται να έσπευσαν να στηρίξουν έναν ανιδιοτελή επαναστάτη σαν τον Σταματελόπουλο.

    Andreas Makrides

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η τελευταία παράγραφος είναι όλα τα λεφτά

    Φώτης Καλλιαγκόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή... Σκέψου τους τωρινούς, να μαζεύουν νεράντζια απέξω για να τα χρησιμοποιούν όταν χρειάζεται.... Χαχαχαχαχα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Poli orea istoria pu teliose me aharistia

    Eleni Nioti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το διαβασα και πολυ μου αρεσε...................Δεν ηξερα αυτην την λεπτομερεια.

    Chrysa Christidi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άλλη μια ιστορία ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ αλλά και ΝΤΡΟΠΗΣ....

    Ευτυχία Στασινοπούλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο Νικήτας Σταματελόπουλος υπήρξε ανηψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και αδικημένος ήρωας της επανάστασης!Έχοντας το προσωνύμιο Τουρκοφάγος, με 200 άνδρες στα Δολιανά, εξουδετέρωσε 6.000 Τούρκους!Επιβεβαιώνοντας την φήμη του, στην μάχη των Δερβενακίων, χρησιμοποιώντας τέσσερα σπαθιά, έπαθε σοβαρότατη αγκίλωση... και χρειάστηκε βοήθεια... τα χρόνια πέρασαν, και στα μεγαλύτερα χρόνια της ζωής του, του δόθηκε τελικά... ο βαθμός του στρατηγού και μιά πενιχρή σύνταξη... είχε φτάσει στο σημείο να ζητιανεύει... εντύπωση κάνει, για τον άνθρωπο και τον χαρακτήρα του, ότι στην νικηφόρα μάχη των Δερβενακίων τον Ιούλιο του 1822 βοήθησε τραυματισμένο Αλβανό, μεταφεροντας τον στην πλάτη του... αποδεικνύοντας, πως ήταν χαρισματικός, ιδιαίτερος , γεμάτος ανιδιοτελή αισθήματα!! Η αναγνώριση της προσφοράς, πάντα κάτι δύσκολο στην πατρίδα μας... όπως καταδεικνύουν τα γεγονότα !το σίγουρο πάντως είναι, ότι, αυτού του τύπου οι άνθρωποι, θα παραμένουν χρήσιμοι και πολύτιμοι σε κάθε περίσταση, γι' αυτό και στις μέρες μας θα τους αναζητούμε...

    Φανη Πιατα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όπως αναφέρεται στα απομνημονεύματα του Κασομούλη αλλά και άλλων αγωνιστών της νεοελληνικής επανάστασης οι Τουρκαλβανοί συμμετείχαν στο πλευρό των Ελλήνων στις πρώτες μάχες της εξέγερσης μέχρι την σφαγή της Τρίπολης, από την οποία και μετά αποχώρησαν για ευνόητους λόγους. Εκείνη την εποχή οι σχέσεις μεταξύ των λαών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν εντελώς διαφορετικές από τις σημερινές. Τουρκαλβανοί, Ελλαδίτες, Σέρβοι, ήταν σύμμαχοι ή εχθροί κατά περίπτωση, και παρόλαυτά φίλοι.

    Θανάσης Παυλάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πού να τους βρεις σήμερα;;;; Τρώγοντας τα παιδιά της...... δεν άφησε κανένα γονίδιο για αναπαραγωγή τέτοιων ανθρώπων.....

    George Levidis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λίνα Βεντουργέρη
    ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΗΣΩ ΦΙΛΤΑΤΕ ΠΑΝΤΕΛΗ !!! ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ ΦΥΛΑΚΗ ΤΩ ΣΤΟΜΜΑΤΙ ΜΟΥ.... ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΑ ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΩ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΑΚΟΥ ΤΟΥ ΜΠΑΓΑΣΑΚΟΥ ...ΚΙ ΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΕ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΔΕΞΙΩΣΕΙΣ ... ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΑΝΤΑ ΜΕΝΕΙ ΕΝΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ ...............http://www.youtube.com/watch?v=47HDK0xTPpo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θεόφιλος Γουδουσάκης
    Μετά όμως τον έκαναν στρατηγό, αυτοί ήταν και τότε οι πολιτικάντηδες και από αυτούς προέκυψαν σε φωτοαντίγραφα οι σημερινοί και σαν τέτοια βγήκαν χείριστοι. Με της υγείας μας όπως έλεγε και ο κουρέας ο Κάκαρης που σίγουρα κούρεψε και σένα τα χρόνια εκείνα τα μαθητικά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Armandos Manafis
    ... γιατί κάποιοι που δανεισαν τα ωραία τους λεφτουδάκια για την επανάσταση.... (εάν και η αλήθεια είναι ότι το έκαναν για να διαλύσουν έναν πανίσχυρο εχθρό και ταυτόχρονα να δημιουργήσουν νέες αποικίες...) έκαναν και κάνουν κουμάντο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Alexandros Apostolos Doukas
    Προ-προ-προ-προπάππους της γυναίκας μου ο Σταματελόπουλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σωτήριος Ριζόγιαννης
    Εκτιμώ ότι το γεγονός με τον Νικήτα και τον Αλβανό δεν έγινε στην μάχη των Δερβενακίων 26/7/22 διότι το στρατιωτικό σώμα του Νικηταρά επενέβη αργά το απόγευμα και μάχονταν μέχρι το σκότος Πιθανόν να έγινε στην δεύτερη καθοριστική μάχη για την διάλυση της στρατιάς του Δράμαλη ,στην μάχη στα στενά του Αγιονορίου μετά από δυό μέρες (28/7/1822) όπου εκεί ο Νικήτας πράγματι "αποθεώθηκε"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εύη Κυριακίδου
    "...ήρωες σαν το Νικηταρά ψάχνει σήμερα η Πατρίδα...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ρενιερης Ιωαννης
    Απο τους μεγαλυτερους ηρωες....πεθανε φτωχος...τυφλος...ζητιανος...η κορη του τρελαθηκε...εδωσε τα παντα για την πατριδα...πολεμησε χωριςνα τον ενδιαφερουν οι τιτλοι και τα αξιωματα. Αιωνια η μνημη του απο εμας που θελουμε να λεγομαστε συγχρονοι Ελληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. George Agiomyrgianakis
    Πόση αντίθεση με τον υπερτιμημένο τοκογλύφο και ζάμπλουτο Μακρυγιάννη !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Stefanos Tsonidis
    Ετσι ειναι αλλά αυτοί που πρεπει να τα δουν δεν τα βλεπουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Νανά Χασικοπούλου
    Αναζητούνται Νικηταράδες, .......υπάρχει κανείς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Elen Chion
    ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Παντελη!!!! και ειμαι βεβαιη-για τους περισσοτερους Ελληνες, που εχουν διδαχθει την Ελληνικη Επανασταση-οτι ο Νικηταρας κατεχει ξεχωριστη θεση στην ιστορικη μνημη ολων μας!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Katerina Arsenopoulou
    Είναι θλιβερό αλλά περισσότερο είναι το ότι το κακό διαιωνίζεται στη χώρα τούτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Nana Daoudaki
    Πολύ καλό το άρθρο σου Παντελή και δίνει μία ολοκληρωμένη εικόνα αυτού του γενναίου,σεμνού και έντιμου αγωνιστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο Νικηταράς έχει ξεχωριστή θέση οχι μόνο στη μνήμη των Ελλήνων αλλά και στις καρδιές μας.Οταν έρθει η ώρα θα δείτε οτι υπάρχουν και άλλοι.Ο Μακρυγιάννης εκτός από υπερτιμημένος(από ποιούς άραγε και γιατί;)τοκογλύφος και ζάμπλουτος υπήρξε και μέγας ρουφιάνος των Αγγλων και συνομώτης στη δολοφονία του Καποδίστρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Νίκος Χάδος ✓
    Εξαιρετικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χριστίνα Φίλιππα
    Μονο που τωρα ειναι αργα! Οταν ζει καποιος εχει σημασια τι κανεις και οχι οταν "φυγει" . Εχω πολυ θυμο με ολα αυτα που συνεβησαν και την πικρα που τους ποτισαμε. Το αγαλμα τι να το κανει τωρα που δεν υπαρχει;.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τζώρτζης Δελημάνης
    Δυστυχώς, αυτή η οφειλή του Κράτους προς τον Ήρωα, δεν έγινε από το Κράτος, όπως θα έπρεπε, αλλά από ιδιώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Νικος Αγιοπετριτης
    Εύχομαι όλοι να μοιάσουμε του Νικηταρά !!!!
    Ο ήρωας πρότυπο μου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Dimitrisgogo Gerodimos
    Τεράστιος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή