1821: Οι βουλευτές ως συντεχνία τότε και τώρα...

*Από τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Τα λίγα τελευταία χρόνια, υπήρξαν απαξιωτικά για την έννοια του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, τόσο εξαιτίας της συμπεριφοράς ορισμένων βουλευτών, όσο και εξαιτίας της υποκατάστασης της συνολικής πολιτικής βούλησης στον τομέα της νομοθεσίας από τις απαιτητικές αξιώσεις και εντολές των δανειστών μας, ακόμα και όταν παραδέχονται λάθη.

          Η σοβούσα οικονομική κρίση έδωσε στο λαό την εντύπωση, ότι οι βουλευτές συμπεριφέρονται ως κλειστή συντεχνία, που αγωνίζεται να περιφρουρήσει τα συμφέροντά της, ενώ για το λαό νομοθετεί έστω και κατά πλειοψηφία και όχι ομόφωνα, μέτρα ανάλγητα και εξοντωτικά.

          Ήταν όμως πάντα έτσι; Αν εξαιρέσουμε την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων στην οποία αρκετοί βουλευτές έδωσαν αξιοσημείωτα παραδείγματα φιλοπατρίας (Βλέπε σχετικά στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2012/06/1912.html   ) η ιστορία λιγότερα  δείγματα υψηλού πατριωτισμού και ανιδιοτέλειας, έχει να μας δώσει.

*Η σφραγίδα του Βουλευτικού

          Παράδειγμα μέγα η Επανάσταση του 1821. Τότε ο ελληνικός λαός, έδωσε τα πάντα για την αγώνα. Και το αίμα του και την περιουσία του. Οι περιπτώσεις ανιδιοτελών και αγνών πατριωτών στη διάρκεια της Επανάστασης είναι πολλές. Τότε το Έθνος, εκτός από τα όπλα που σήκωσε για να απελευθερωθεί, φρόντισε αμέσως να συγκροτήσει δημοκρατικούς αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, με τις εθνικές συνελεύσεις, οι οποίες καθοδήγησαν τον Αγώνα και  ψήφισαν ακόμα και Σύνταγμα, από τον Ιανουάριο του 1822 (Σύνταγμα της Επιδαύρου).

*Ο Πανούτσος Νοταράς

          Ωστόσο από έγγραφα που έχουν διασωθεί και εναπόκεινται στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας στη Βιβλιοθήκη της Βουλής προκύπτει ότι από τότε και μέσα στην ατμόσφαιρα της εθνικής ανάτασης και αναγέννησης, οι βουλευτές που βεβαίως έκαναν το καθήκον τους, προστάτευσαν ταυτόχρονα και τα συμφέροντά τους.

          Ειδικότερα σε μυστική σύσκεψη του Βουλευτικού, που πραγματοποιήθηκε στις 27Νοεμβρίου 1825 υπό την προεδρία του Πανούτσου Νοταρά,  αποφασίσθηκε να γίνει έρανος μεταξύ των βουλευτών για να εξοικονομηθούν πόροι για το στράτευμα, αλλά οι βουλευτές που θα μετείχαν στον έρανο… θα έπαιρναν τα χρήματά τους «ή από τη χρήματα της εκποιήσεως ή από το περιμενόμενον δάνειον» (δηλαδή αν μιλούσαμε με σημερινούς όρους οι βουλευτές θα έπαιρναν πίσω τα λεφτά τους ή από τις… ιδιωτικοποιήσεις ή από την αναμενόμενη δόση του δανείου της τρόικας!!!). Πόσο μοιάζουν οι εποχές… Αλλά και η έννοια του εράνου  πόσο καταρρακώθηκε... Τέλος πάντων.

*Από τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας

          Στην ίδια μυστική συνεδρίαση αναφέρθηκε επίσης ότι «πολλοί των προκρίτων και ευκαταστάτων δεν θέλουν να συνεισφέρουν εις την παρούσαν ανάγκην της πατρίδος». Περίμεναν τους "διοικητάς" δηλαδή τους επιφανέστερους...

          Το έγγραφο υπογράφουν ο Πρόεδρος του Βουλευτικού Πανούτσος Νοταράς και ο Β' Γραμματέας Βάιος Γεωργίου.

          Οι μέρες περνούσαν χωρίς να επιτυγχάνονται οι στόχοι του εράνου. Έτσι φτάσαμε στις 9 Φεβρουαρίου 1926, όταν πολιορκείται πλέον στενά το Μεσολόγγι, οπότε από το αντίστοιχο πρακτικό της μυστικής συνεδρίασης του Βουλευτικού μαθαίνουμε ότι η επιτροπή που διορίσθηκε για τον έρανο του Μεσολογγίου «επροσκάλεσε τους ευκαταστάτους εμπόρους δια να συνεισφέρουν και απεκρίθησαν ότι αυτοί δεν δύνανται να καταβάλωσιν προτού να ίδωσιν τους διοικητάς να συνεισφέρωσιν αναλόγως της καταστάσεώς των. Όταν δε γίνη τούτο, είναι αυτοί πρόθυμοι να καταβάλωσιν». Τραγωδία με τον έρανο…

          Αλλά και στη συνεδρίαση της 15^ης Φεβρουαρίου 1826  διαβάζουμε: «Επροβλήθη πάλιν να γίνη έρανος από τα μέλη του Βουλευτικού δι’ εξοικονόμησιν της εν Μεσολογγίω Φρουράς. Έμενε δια την αύριον»!!! Όπως θα έλεγαν και οι αρχαίοι πρόγονοί μας "Ες αύριον τα σπουδαία"...

          Στις 16 Φεβρουαρίου «επροβλήθη και εκ τρίτου να γενή έρανος από τα μέλη του Βουλευτικού δια την εξοικονόμησιν της εν Μισολογγίω Φρουράς. Απεφασίσθη να γένη τμηματικώς μετά την μεσημβρίαν εις ιδιαιτέρας συνελεύσεις και να παρησιασθή επί την αύριον ο κατάλογος».

          Δεν έχουν σωθεί άλλα έγγραφα για τον έρανο αυτό. Ωστόσο και αυτά τα λίγα  δείχνουν ένα πνεύμα συντεχνιακό μεταξύ των βουλευτών από τότε.

          Φυσικά δεν είναι δυνατόν να αμφισβητήσει κανείς τον ηρωισμό και την ανιδιοτέλεια πολλών από τους Έλληνες εκείνους, άσχετα αν ορισμένοι φρόντιζαν (από τότε ως και σήμερα) να περιφρουρούν τα συμφέροντά τους.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης