*Η σημαία του οχυρού Ρούπελ, που βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
*Ένας
Θρακιώτης μαχητής,
χάνει
το πόδι του και τη σημαία,
η
οποία έφτασε στη Ρωσία,
πριν
καταλήξει στην Αθήνα
Γράφει
ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Η αντίσταση του οχυρού Ρούπελ το 1941 στην
ναζιστική επιδρομή έγινε θρύλος, παγκόσμια γνωστός. Τα οχυρά εκείνα δεν έπεσαν
ποτέ. Οι γερμανοί τα κατέλαβαν, όταν η Ελλάδα αναγκάσθηκε να συνθηκολογήσει
Αντίθετα
στη σκιά της ιστορίας, έμεινε η περιπέτεια της σημαίας του οχυρού, που πέρασε στα
χέρια των εισβολέων. Αυτή την περιπέτεια που συνοψίζει κατά τρόπο δραματικό το
ψυχικό μεγαλείο των μαχητών του Ρούπελ, θα γνωρίσουμε σήμερα.
Οδηγός
μας, το βιβλίο «Ρούπελ, αναμνήσεις των πρωταγωνιστών» του Σερραίου κ. Ηλία
Κοτρίδη. Στο βιβλίο αυτό, με τα πολύτιμα στοιχεία και τις αναμνήσεις σε πρώτο
πρόσωπο πολλών μαχητών, περιγράφεται η ιστορία της αιματοβαμένης σημαίας του
Ρούπελ.
Οι
μάχες άρχισαν στις 6 Απριλίου 1941 και τερματίσθηκαν στις 9 Απριλίου, ενώ στις 10
Απριλίου έγινε η αποχώρηση των ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων, μετά την
συνθηκολόγηση. Ανάμεσα στους μαχητές ήταν και ο Θρακιώτης στρατιώτης Ιωάννης
Χατζηλαζάρου ή Χατζηλαζαρίδης, η αφήγηση του οποίου περιέχεται στο βιβλίο του
κ. Κοτρίδη.
*Το βιβλίο του κ. Ηλία Κοτρίδη
«Για την ανδρεία μας και την παλληκαριά μας μίλησαν
πολλοί, είπε στον συγγραφέα ο Χατζηλαζάρου. Θέλω όμως να γράψεις, αυτό που μου
συνέβη με την σημαία μας και με πόνεσε πολύ. Μόνον αυτό».
Και
συνέχισε την τραγική αφήγησή του, που περιλαμβάνει το ηρωικό και το δραματικό
στοιχείο:
«Η σημαία μας στο Ρούπελ, κυμάτιζε στον ιστό
της μέχρι και την 9η Απριλίου. Ήταν στο πλάι του παρατηρητηρίου του
διοικητή. Από τους βομβαρδισμούς τη μέρα εκείνη κόπηκε το σκοινί που την
κρατούσε και έπεσε κάτω. Είδα σε κάποια στιγμή τον ιστό άδειο και έτρεξα αμέσως
έξω χωρίς να ενημερώσω κανέναν. Ο βομβαρδισμός συνεχιζόταν. Την είδα στο χώμα, στο
πλάι του παρατηρητηρίου και έτρεξα να την μαζέψω. Είχε μισοκαταστραφεί από την
γερμανική μανία. Τραυματίστηκα από μια κοντινή έκρηξη και αχρηστεύθηκε το πόδι
μου. Σύρθηκα μέχρι τη σημαία και την αγκάλιασα. Είχαν όμως πλησιάσει κοντά δυο
Γερμανοί, που δεν τους είχαμε δει. Ήρθαν κοντά μου και προσπάθησαν να τραβήξουν
τη σημαία μέσα από τα χέρια μου. Δεν χρησιμοποίησαν τα όπλα τους, δεν ξέρω
γιατί. Αντιστάθηκα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, αφού χτυπήθηκα στο πόδι.
Την πήραν και ο ένας την έβαλε στην τσέπη του. «Σκυλιά» ούρλιαξα, αλλά την
είχαν πάρει. Έκοψαν τα κουμπιά από τα ρούχα μου και τα πήραν, όπως και το
εθνόσημο από το πέτο, όπου το είχα ράψει και κρύφτηκαν. Μετά από λίγη ώρα σταμάτησαν
οι βομβαρδισμοί και ο πόλεμος στο οχυρό. Λυπήθηκα πάρα πολύ που δεν μπόρεσα να
την κρατήσω ούτε με το αίμα μου, με το οποίο βάφτηκε λίγο».
Συνεχίζοντας
ο κ. Κοτρίδης γράφει στο ενδιαφέρον βιβλίο του /ότι το πόδι του στρατιώτη αχρηστεύθηκε και το κόψανε αργότερα από τον
φόβο γάγγραινας. Έζησε την υπόλοιπη ζωή του ανάπηρος και με τον καημό, ότι δεν
μπόρεσε να κάνει το καθήκον του όπως έπρεπε.
Η
καταγωγή του ήταν από τη Θράκη και σύμφωνα με την επιθυμία του δεν ήθελε να
κοινοποιηθεί ο τόπος κατοικίας του, κάτι που σεβάσθηκε ο συγγραφέας.
Η
ιστορία όμως της αιματοβαμμένης σημαίας του Ρούπελ είχε ενδιαφέρουσα συνέχεια. Η
εφημερίδα «Καθημερινή», την Κυριακή 25 Μαρτίου 2001 (σελ 27) είχε γράψει ότι ο
γερμανός στρατιώτης Φρίτς Κοπ είχε βρει
την ελληνική σημαία στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας, κοντά στο Κλειδί. Την περιμάζεψε,
την έκρυψε στα πράγματά του και την πήρε μαζί του στο μέτωπο της Ρωσίας, όπου
τραυματίσθηκε. Στο νοσοκομείο την κράτησε κάτω από το μαξιλάρι του και δεν την
αποχωρίσθηκε μέχρι την επιστροφή του στη Γερμανία.
Μετά
τον πόλεμο, την επέστρεψε στην Ελλάδα «εις τον νόμιμον ιδιοκτήτην της... Δείγμα
της βουβής αγάπης μου προς την Ελλάδα» όπως είχε γράψει στην επιστολή, που
συνόδευε τη σημαία. Η σημαία εστάλη το 1955 στη βασίλισσα Φρειδερίκη και στη
συνέχεια κατατέθηκε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, όπου βρίσκεται. Οι διαστάσεις της
είναι 1.61Χ1,18. Η σημαία περιλαμβάνεται στην σπουδαία ιστορική έκδοση του
Εθνικού Ιστορικού Μουσείου με τίτλο «Σημαίες Ελευθερίας».
Ο κ.
Ηλίας Κοτρίδης είναι απόστρατος αξιωματικός με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη
από το 2009. Υπηρέτησε εκεί κατά το διάστημα 1993-97 και διοίκησε το οχυρό
Ρούπελ επί δύο χρόνια σε καιρό ειρήνης. Αυτό το γεγονός, του έδωσε την ευκαιρία
να συλλέξει πολλά στοιχεία και να συναντήσει πολλούς βετεράνους μαχητές, οι
οποίοι του αφηγήθηκαν πολλά άγνωστα περιστατικά, ώστε να εκδώσει το ογκώδες
βιβλίο του για το θρυλικό οχυρό. Το ίδιο διάστημα κατάφερε να εντοπίσει την
θέση της πυροβολαρχίας «Κρακώρ» να εντοπίσει ένα από τα πυροβόλα της καθώς και
διασκορπισμένα οστά 4-5 μαχητών της πυροβολαρχίας σε βάθος 3,5 μέτρων, μετά από
έρευνες και εκσκαφές με άδεια της Χ Μεραρχίας.
Παντελής
Στεφ. Αθανασιάδης
Η επιστολή του Φρίτς Κοππ
Ευχαριστώ τους κ. Ηλ. Κοτρίδη και Γεώργ. Βασιλειάδη
Σκεφτείτε να είχε γίνει κάτι ανάλογο στην περίφημη μάχη της Κρήτης...ακόμη θα μας ζάλιζαν οι σύντεκνοι...θα είχανε καλέσει αυστραλούς,νεοζηλανδούς και όποιον μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νούς...και θα το πιπιλίζανε συνέχεια... αλλά είπαμε..είναι ο τρόπος που θα διαχειριστείς τέτοιου είδους θέματα...καλύτερα σε τέτοιες περιπτώσεις να μιλάει...η σιωπή και ο σεβασμός προς τους αγνούς αγωνιστές,ανεξαρτήτου προελεύσεως...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνος Γεωργιάδης
Στην περίπτωσή μας είχαμε ένα Θρακιώτη, που δεν έλεγε ούτε το χωριό του.... Και αν δεν αφηγείτο την ιστορία του στον κ. Κοτρίδη, σήμερα δεν θα την ξέραμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο που το αναρτήσατε...οι νεοέλληνες ελάχιστα πράγματα γνωρίζουν για το έπος του ρούπελ...
ΑπάντησηΔιαγραφήακόμη και στα σύγχρονα βιβλία της ιστορίας που διδάσκονται τα ελληνόπουλα,δίνεται περισσότερη έμφαση στην περίφημη μάχη της κρήτης παρά στην εποποιία των στενών του ρούπελ...πραγματικά θλίβομαι με την προπαγάνδα των κρητικών...
Κωνσταντίνος Γεωργιάδης
Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό πρέπει να αλλάξει...καιρός είναι να διαβάσει ο έλληνας την πραγματική του ιστορία,από όλες τις πλευρές....και όχι προκατειλλημένα και μονόπλευρα..αλλά που καιρός για τέτοια;;;δεν έχει και σουλειμάν αυτήν την εβδομάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνος Γεωργιάδης
Συγκινητικό! Κάθε φορά μας εκπλήσσεις με τα άρθρα σου. Ευχαριστούμε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήGailiakas Giwrgos
Ευχαριστω! Εμενα με εξεπληξε οτι ο ηρωας ηταν Θρακιωτης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ...ΗΡΩΕΣ ΑΠΑΡΤΑ ΒΟΥΝΑ !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίνα Βεντουργέρη
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ...ΗΡΩΕΣ ΑΠΑΡΤΑ ΒΟΥΝΑ !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίνα Βεντουργέρη
Μην το βρουν και το καπηλευτούν οι Χαραυγίτες πρώτοι είναι ένα θέμα ..... αλλά τι να καπηλευτούν ? .... όταν μας πολέμησαν οι ναζί ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια η ιστορία του Γερμανού Στρατιώτη είναι αξιοπρόσεκτη !
Το επώνυμο του στρατιώτη Χατζηλαζάρου είναι μια μικρή (ασήμαντη) οδός στην παλιά μου γειτονιά στην Θεσσαλονίκη (Μπότσαρη).
Papadakis Triantafyllos
Αν ψάξουν οι δήμαρχοι στα ληξιαρχεία τους και στα Στρατολογικά Γραφεία, κάτι μπορεί να βρεθεί... Δεν πρέπει να αφήσουμε τον ήρωα στη λήθη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ !!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχαήλ Σαραλέκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Αθανασιάδη σας ευχαριστώ θερμά για την τόσο όμορφη ανάδειξη της ιστορίας της σημαίας του ΡΟΥΠΕΛ. Σας εύχομαι καλό Πάσχα. Πάντα στη διάθεση σας.
Ηλίας Κοτρίδης
Παντελή. Κι ο "ανθυπολοχαγός" του Ελύτη Θρακιώτης ήταν. Ο αελύτης διάλεξε να μήν πεί το όνομά του. Ξέρεις γιατί; Απλά να παραμείνει μύθος ανά τους αιώνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαγγέλης Γιαννελάκης
Βαγγέλη, αυτή την ιστορία την ξέρω καλά.... Διάβασε εδώ να δεις http://sitalkisking.blogspot.gr/2010/11/blog-post.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξιστόρηση αυτή, αν είναι αληθινή και στα δύο σκέλη της, είναι κυριολεκτικά απίστευτη: Απ' τη μια ο ήρωας έλληνας στρατιώτης, και απ' την άλλη ένας έντιμος, σπάνιος άνθρωπος που αναγκάστηκε προφανώς, να καταταγεί στις στρατιές των κατακτητών και που φέρθηκε με σεβασμό (αν όχι και τύψεις) στο εθνικό μας σύμβολο, ευθύς εξ αρχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν τέτοια η αγάπη των Ελλήνων για τη σημαία, που ο θρύλος δημιούργησε και τον εύζωνο Κουκίδη που τυλίχθηκε μαζί της πέφτοντας απ' την Ακρόπολη. Στην πραγματικότητα, οι Κουκίδηδες ήταν χιλιάδες, αλλά παραμένουν άγνωστοι.
Στο Πεντάγωνο έχει τοποθετηθεί ένας ηλεκτρικός πίνακας που αναρτά ένα προς ένα τα ονόματα των πεσόντων στους Βαλκανικούς Πολέμους. Είναι μια σωστή πρωτοβουλία και μια καλή αρχή, η οποία (χωρίς να φτάσουμε στο άλλο άκρο) θα πρέπει να επεκταθεί και να αγκαλιάσει τους ήρωες του '40 και του Ρούπελ, αναφέροντας και τον τόπο της καταγωγής τους.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΥΡΙΕ ΑΘΑΝΑΣΙΑΑΔΗ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΕΝΑΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ,ΜΙΑ ΗΡΩΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθανάσιος Μανουσάκης
Συγκινητική η ιστορία του Θρακιώτη πατριώτη αλλά πιο πολύ του Γερμανού στρατιώτη! Συγκλονιστική εξαίρεση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστας Κούρτης
ΑπάντησηΔιαγραφήPOLI KALO !!!!!!!!!!!!!!
Nikitas Voutsoukakis
Ευχαριστώ!!!Κάθε ανάρτηση σας με εκπλήσσει!!!Ελάχιστοι γνωρίζουν για το έπος του Ρούπελ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ενδιαφέρον , συγκίνηση και ανθρωπιά!!! Τότε που δίνανε και τη ζωή τους για τη σημαία! Τότε που ακόμη και ο εχθρός σεβότανε τη σημαία του αντιπάλου!!!Ενας Θρακιώτης μαχητής ο στρατιώτης Ιωάννης Χατζηλαζάρου ή Χατζηλαζαρίδης! Διοικητής του οχυρού ο Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος από τη Σύρο. Τα οχυρά δεν παραδόδονται , καταλαμβάνονται!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞανακούστηκε το Μολών λαβέ στα βουνά της Μακεδονίας!!!Καλή Ανάσταση κύριε Αθανασιάδη.
Rania Pantazi
Γιατί έκπληξη Παντελή; Τι άλλο θα ήταν; Θρακιώτης, άδολος, καλοπροαίρετος, παρατημένος, ξεχασμένος απ όλους, με αγάπη γι αυτό που νιώθει Πατρίδα και δεν θέλει να το ξαναχάσει! Να πω κι άλλα; Άσε θα βγεί πολλή πίκρα. Καλό Πάσχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΝΑΡΤΖΙΔΗΣ
Συγχαρητήρια κύριε Παντελή, καταπληκτική δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήJohn Dalios
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΟΤΡΙΔΗ
ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ ΑΟΚΝΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΝ ΤΩΝ ΑΤΕΛΕΙΩΤΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ 4 ΗΜΕΡΩΝ ..ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΠΕΡΙΤΤΕΥΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟΝ ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΕΚΝΩΝ ..
ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΠΣΜΟ
ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΑΝ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΛΤΣΙΔΗΣ
Γιαννίκος Γιαννίκος ΦΙΛΕ ΠΑΝΤΕΛΗ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΛενα Χλωρακη Ευτυχως,υπαρχουν και θα υπαρχουν παντα Ανθρωποι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήKonstantina Casadei Πραγματι πολυ συγκινητικο! Αγνωστες στιγμες της ιστοριαςμας!!!!!! Μπραβο του, οι πραγματικοι ηρωες ειναι παντα ανωνυμοι και σιωπηλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλίας Κοτρίδης Κύριε Ανδρέα Μακρίδη, επειδή ξεκινάτε το σχόλιο σας με το "η εξιστόρηση αυτή αν είναι αληθινή και στα δύο σκέλη της...", θα σας πώ ότι όταν έκανα την παρουσίαση του βιβλίου μου σε κωμόπολη του Ν. Έβρου και αναφέρθηκα στο περιστατικό και το όνομα του Ήρωα, ο εκεί αντιδήμαρχος ανεφώνησε, παρουσία δεκάδων αξιωματικών και άλλων τόσων πολιτών, ότι τον ήξερε. Ελπίζω να σας αρκεί αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚε Κοτρίδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυδόλως με το σχόλιό μου αμφισβήτησα την εντιμότητά σας, ή την ύπαρξη του Χατζηλαζάρου.
Πραγματικά ντρέπομαι για τα σχόλια αυτού του Γεωργιάδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκου προπαγάνδα των Κρητικών η μάχη της Κρήτης, στην ουσία ανοχύρωτη και αφοπλισμένη ήταν από το Μεταξά.
Τρομακτικές απώλειες για τους γερμανούς αλεξιπτωτιστές που το μαρτυρά το νεκροταφείο στο Μάλεμε, πόσα χωριά ξεκλήρισαν μετά οι ναζί επειδή οι απλοί χωριάτες τους αντιστάθηκαν, μόνοι χωρίς τους συμμάχους και τον ελληνικό στρατό απέναντι στην τελειότερη πολεμική μηχανή της εποχής και όμως τους; κράτησαν 10 μέρες.
ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ
Και πόσοι Κρητικοί έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία της Μακεδονίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο κόμπλεξ πια
Ιωάννης Σαρσάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι το παράδειγμα του συγκεκριμένου Θρακιώτη αντικατοπτρίζει τη γενική νοοτροπία όλων των Θρακών, οι οποίοι στο πέρασμα της ιστορίας είχαν σε όλα τα μεγάλα γεγονότα ενεργή συμμετοχή αλλά κράτησαν χαμηλούς τόνους και με βάση το Θρακιώτικο φιλότιμο δεν προέβαλαν τα κατορθώματά τους διότι πίστευαν ότι ήταν αρκετό που έκαναν το καθήκον τους προς την Πατρίδα.
Σωστά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήElen Chion
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερη ιστορια Παντελη!!! Και η κινηση του αντιπαλου,,,,,,επισης!!!!
Leyteris Papapetros
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα η ιστορία δεν πεθαίνει ποτέ.
Konstantina Karakiriou
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω διαβάσει το βιβλίο και έχω παρακολουθήσει την παρουσίασή του από τον ίδιο τον κ. Κοτρίδη στις Φέρες. Πολλά από τα περιστατικά του βιβλίου τα αφηγούμαι στους μαθητές μου στο μάθημα της ιστορίας και όχι μόνο...
Πολύ σωστά πράττεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήGiannis Magkos
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντελή υπέροχο ιστορικό αρχείο..
Βάσω Μπούρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινητικό .... Ευχαριστούμε
Natalie Papadopoulou
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξίζει να το διαβάσεις!!!!!!
Kostas Patialiakas
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικό!!!!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήσης Χατζηπασχάλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια και παλι Παντελη για την ιστορικη αναρτηση. Έλληνες πρεπει να διαβασετε την ιστορια της αιματοβαμμενης σημαιας του Ρουπελ γιατι μερικοι ανθελληνες κυβερνωντες, θελουν να καταργησουν τα ιδανικα της γλυκειας μας πατριδος. Ζητω η γλυκεια μας ΕΛΛΑΔΑ
Goulielmos Marios
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιότατο !!
Ζήσης Χατζηπασχάλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΕΘΕΣΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ. ΕΥΓΕ ΣΟΥ.
Και μην ξεχνάς, ότι ο ήρωας ήταν Θρακιώτης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθέριος Χατζόπουλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ, ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΑ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ. ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΡΤΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΦΙΛ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ Π.Ο.Θ.Σ. ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ.
Και καλά θα κάνεις, πρόεδρε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήTsartsidis Spyros
ΑπάντησηΔιαγραφήO EΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΟ ΡΟΥΠΕΛ ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ
ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΦΕΘΗΚΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
Σημειωνω οτι γι αυτη την αναλήθεια δεν κατηγορω τον δημοσιογραφο Παναγιωτη Σαββιδη ο οποιος εκανε ρεπορταζ πανω στα δεδομενα που του εδωσε το Αρχειο του Πολεμικου Μουσειου.Κατηγορω αυτους που δεχτηκαν αυτο το ψεμα χωρις να ρωτησουν Δουρατσο και Πλευράκη.
Επαναλαμβάνω οτι ουδεμια σημαια αφεθηκε πίσω στα χερια του εχθρου μιας και δεν ηττηθηκαμε. Εγινε συνθηκολόγηση και υστερα απο συνεννοηση ο Ελληνικος Στρατός εφυγε οργανωμενα απο τα οχυρα ΠΑΊΡΝΟΝΤΑς ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
ΚΟΝΤΙΝΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ που μου παρεδωσε ο ίδιος ο γιος του Αν/χη Πλευρακη κοσμει την εισοδο του οχυρου Ρουπελ στο ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ¨ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΑΡΤΣΙΔΗ¨στο οχυρο μέσα
Μαρια Παπανικολαου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντελή, συνέχισε να δημοσιεύεις να μαθαίνουμε! Σ Ευχαριστώ προσωπικά για την ενημέρωση σχετικά με τα εξειδικευμένα ιστορικά γεγονότα που πραγματεύεσαι.!!
Ζήσης Χατζηπασχάλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΙΩΤΗ ΜΑΣ ΗΡΩΑ....ΑΞΙΟΣ.... ΑΙΩΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ.
Νίνα Γκούδλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Παντελή για την ανάδειξη αγνών ηρώων της Θράκης που μας είναι άγνωστοι. Αυτοί είναι τα καλύτερα πρότυπα των Ελλήνων!....
Konstantinos Moutzouridis
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ σωστο !!!
Kostas Patialiakas
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα κάνουμε εκδηλώσεις στην Ερμούπολη Σύρου απότισης οφειλόμενου φόρου τιμής στο Διοικητή του Οχυρού Ρούπελ τότε Ταγματάρχη Δουράτσο Γεώργιο, καταγόμενο από την Άνω Σύρο και στους άνδρες του. Προτομή του κοσμεί κεντρική πλατεία της Ερμούπολης.
Νίνα Γκούδλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω παραβρεθεί σε εκδήλωση των Οχυρών στο Νυμφαίο στην Κομοτηνή.... Με εντυπωσίασαν οι εγκαταστάσεις των οχυρών και ένιωσα δέος και συγκίνηση!.....
Kostas Patialiakas
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι που να ιδείς Νίνα αυτές του Οχυρού Ρούπελ.
Δημήτρης Πιπιλικάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλτατε Παντελη καλα κανουν οι κρητες, εμεις οι Θρακιωτες δεν κανουμε καλα! Αδικησαμε κ αδικουμε την ιστορια μας,τον εαυτο μας,τη γεωγραφια μας, τον τουρισμο μας την οικονομια μας το δημογραφικο μας κλπ κλπ ων ουκ εστι αριθμος!!!!!!! Ποσοι Παντελη αγωνιζονται σαν κ σενα??? Ολοι μαζι κ καθενας χωριστα ας κανουμε την αυτοκριτικη μας οι συνθηκες ειναι ευνοικες για τη Θρακη σε ολους τους τομεις.........
Όντως, οφείλουμε να αναδείξουμε τους ήρωες μας. Και δεν είναι λίγοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛουιζα Καζαντζη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια για την αναρτηση!!!! Τα υπολοιπα τα ειπαν αλλοι για τον γεναιο θρακιωτη στρατιωτη!!!!!
Χάρης Αντωνακούδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητικό για μένα Παντελή γιατί ήταν ο πατέρας μου εκει και θυμάμαι τις στιγμές με τους συνεχείς βομβαρδισμους που μου περιέγραφε. Ήταν και ένας αξιωματικος με το όνομα Χρηστάκος. Που θα βρω αυτό το βιβλίο;
Pantelis Athanasiadis
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ συγγραφέας κ. Ηλίας Κοτρίδης, έχει προφίλ εδώ στο Facebook. Μπορείς να συνδεθείς μαζί του με αίτημα φιλίας και να σου πει τα υπόλοιπα.
Kostas Patialiakas
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιοικητής του Οχυρού Ρούπελ κατά τη Γερμανική επίθεση ήταν ο Συριανός τότε Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος. Όταν οι Γερμανοί κήρυκες, μετά την υπογραφή της ανακωχής στη Θεσσαλονίκη, εζήτησαν από το Ταγματάρχη Δουράτσο την παράδοση του Οχυρού, ως νέος Λεωνίδας απάντησε: <>. Ασφαλώς την άλλη μέρα, κατόπιν διαταγής με θλίψη παρέδωσε το Οχυρό, στους άνδρες του οποίου αποδόθησαν ιδιαίτερες τιμές. Προτομή του Συριανού Ταγματάρχη κοσμεί κεντρική πλατεία της Ερμούπολης και κάθε χρόνο τελούνται εκδηλώσεις απότισης του οφειλόμενου φόρου τιμής.
Γιωργος Κατσαρός
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η ιστορία του στρατιώτη με ενοχλεί βαθιά.
Πρώτον είναι παράλογη. Βομβαρδίζουν οι Γερμανοί το οχυρό και 2 πάνε και κλέβουν την σημαία χωρίς να σκοτώσουν τον φαντάρο. Γιατί;
Γιατί κάθονται και παλεύουν και χρονοτριβουν χωρίς να είναι καλυμμένοι σ εχθρικό έδαφος. Κάτι μου βρωμάει.
Δεύτερον, εάν και εφόσον ο εν λόγο φαντάρος έχασε το πόδι του για μια σημαία, τότε το βρίσκω παντελώς ανούσιο. Η πατρίδα χρειάζεται πάντα περισσότερο δύο πόδια από μια σημαία.
Νατάσα Πεντίδου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μπορεί να κρύβει...η ιστορία!!!!
Πολλές φορές οι Θρακιώτες μένουν στην " αφάνεια"!!! Αυτό που είχε σημασία για τον Θρακιώτη ήταν η σημαία να βρίσκεται ψηλά και να γλιτώσει απ' τον εχθρό!!!
Από την άλλη.... μπορεί να υπάρχει " θησαυρός" μέσα στη "λάσπη"!!!
Η αξία της σημαίας .... που κρατήθηκε και επιστράφηκε εκεί που ανήκει!!!! Το σύμβολο ελευθερίας και ηρωισμού!!!
Ηλίας Κοτρίδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπρεπε κύριε Κατσαρέ να γνωρίζατε από κοντά τον αείμνηστο Χατζηλαζαρίδη και τότε θα βλέπατε ιδίοις όμμασι τό πόσο παράλογη είναι αυτή η "ιστορία". Θα μαθαίνατε από πρώτο χέρι, μιάς και θα βλέπατε τον ήρωα στρατιώτη μπροστά σας. Και τότε να είστε σίγουρος ότι το μόνο που θα βρωμούσε θα ήταν τα χνώτα σας καθώς δεν θα μπορούσατε να αρθρώσετε λέξη με όσα θα ακούγατε. Αλήθεια θα τολμούσατε να του πείτε ότι άδικα έχασε το πόδι του;Όσο για την μερική παραποίηση του πώς κατάφεραν οι Γερμανοί να πλησιάσουν δεν σας κατηγορώ. Καλό όμως είναι όταν σχολιάζετε κάτι να αναφέρεστε ακριβώς σε όσα γράφονται και όχι τροποποιημένα κατά το δοκούν. Στην διάθεσή σας για επιπλέον πληροφορίες.
Καθε κρητικός "συντεκνος" που λεει ο κύριος Γεωργιάδης που γνωρίζει ιστορία ειναι περήφανος και τιμά το επος του ρουπελ. Η εμπάθεια όμως και το κόμπλεξ του κυρίου μόνο καλό δεν κάνει. Καθε γεωγραφικό μερος της Ελλάδας εχει μια ιστορία...μια ηρωική πράξη. Αντι λοιπόν να εστιάσουμε στα κόμπλεξ ας εστιασουμε στο να αναδειχθούν αυτές οι πράξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεόδωρος Ντάβος
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα δεν πεθαίνει γιατί έχει την ευλογία από ψηλά!!!
Στελιος Ρηγουδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΘρακιώτες ήρωας?.... παράξενο μάλλον από την Κρήτη θα ήταν ο παππούς του.
Δεν κατανόησα το ερωτηματικό και την απορία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτελιος Ρηγουδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πω ότι εάν ήταν κρητικός εδώ και εξήντα χρόνια θα τον είχαν κάνει εθνικό ήρωα, Σαν Θρακιώτης είναι απλά ήρωας στην αφάνεια.
John Papapetros
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα είναι μία ενιαία χώρα, οι κάτοικοι αυτής της χώρας λέγονται όλοι Έλληνες "εάν δε το γνωρίζεται". Και είναι αυτονόητο ότι όλοι συμβάλουμε σε δύσκολους αγώνες που αντιμετώπιζε πάντα η Ελλάδα σε οποίο διαμέρισμα και εάν έπρεπε να βγούμε μπροστά. ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΦΑΝΙΑ.
Thanassis Kallianiotis
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνον Θράκες ήταν στα οχυρά; Δυο χωριανοί μου από τη Δυτική Μακεδονία ήταν εκεί το 1941 φαντάροι και πολέμησαν.
Φυσικά και δεν ήταν μόνο Θράκες. Εμένα με ενδιαφέρει η παρουσία συμπατριωτών μου. Γράψτε εσείς για τους δικούς σας συμπατριώτες, που έκαναν και αυτοί το καθήκον τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνε Γεωργιάδη, είναι εντελώς άστοχη η αναφορά σου στη μάχη της Κρήτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολυ καλό που τιμούμε το έπος της μάχης της Κρήτης και αντίστοιχα πρέπει να τιμούμε και το έπος του 40 και του έπος του Ρούπελ.
Δεν υπάρχει κόντρα Ελλήνων Θρακιωτών με Έλληνες Κρητικούς , ούτε υπάρχει κάποια κόντρα με Έλληνες από άλλη περιοχή. Όλοι Έλληνες/Ρωμιοί είμαστε.
Καλά κάνουν οι Κρητικοί που προβάλουν τον ιερό τόπο τους και κακώς κάνουμε εμείς οι Θρακιώτες που δεν προβάλλουμε όσο πρέπει τον ιερό μας τόπο.
Μη ξεχνάμε πως Κρητικοί έγραψαν ιστορία στο έπος της βορείας Ηπείρου και μη ξεχνάμε πως στη μάχη της Κρήτης πολέμησαν 10.000-14.000 Έλληνες τακτικοί στρατιώτες (από κάθέ μέρος της Ελλάδας) και έγραψαν ιστορία μαζί με τους αντρειωμένους Έλληνες πολίτες της Κρήτης και τους Συμμάχους στρατιώτες.
---------------------------------------------------------------------------------------
Ίάκωβε Δασκαλάκη, οι Έλληνες Κρήτες έγραψαν ιστορία και στο έπος του 40 σαν στρατιώτες και στο έπος της μάχης της Κρήτης σαν άτακτοι αντάρτες. Και είναι οι Έλληνες της λεβεντογέννας γωνιάς αυτής, όχι μόνο πανελλήνιο και αλλά και παγκόσμιο σύμβολο και πρότυπο, καθώς ήταν οι πρώτοι πολίτες που μετείχαν ενεργά ενάντια των σιδηρόφρακτων δυνάμεων των ναζί Γερμανών.
ΑΛΛΑ , μη λέμε αστεία ότι πολέμησαν οι Κρητικοί αντάρτες μόνοι τους στη μάχη της Κρήτης , γιατί θα σηκωθούν οι ίδιοι οι Κρητικοί νεκροί και θα μας κυνηγήσουν από την ασέβεια αυτή.
Στην Κρήτη ήταν 10.000-14.000 ελληνικός τακτικός στρατός (από ΚΑΘΕ μέρος της Ελλάδας) και πολέμησαν σαν σκυλιά στη μάχη της Κρήτης. Λυσασμένα και ηρωικά πολέμησαν και οι 20.000 σύμμαχοι Αγγλοσάξωνες στρατιώτες . Και το αξιόθαυμαστό είναι ακριβώς αυτό, οτι οι ντόπιοι Έλληνες πολίτες δεν περίμεναν τη μοίρα τους μοιρολατρικά από τη σύγκρουση των ελληνικών/συμμαχικών δυνάμεων με τους Ναζί, αλλά ενεργά και ηρωικά συνέδραμάν τον ελληνικό στρατό και τους συμμάχους εναντίον των Ναζί.