Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=426415&wordsinarticle=Τομαή
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=426415&wordsinarticle=Τομαή
*Συσσίτιο από τον γερμανικό στρατό στο Βερολίνο του 1931.
*Η υποτίµηση του γαλλικού φράγκου,
η απάντηση του υπουργού Ράινχαρντ
και ο εκβιασµός του διοικητή της Reichsbank
Της κ. Φωτεινής Τομαή*
Επανειληµµένως έχει αποδειχθεί από τη συγκεκριµένη σειρά άρθρων η υψηλή καλλιέργεια και η δεινή ικανότης εκπροσώπων της ελληνικής διπλωµατίας στην εκτίµηση της διεθνούς κατάστασης και, συνεπώς, της πληροφόρησης που εκάστοτε λάµβαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις.
'Ενας από αυτούς, τον οποίον µάλιστα ο γνωστός σε εµάς ιταλός πρεσβευτής Εµµανουέλε Γκράτσι χαρακτήρισε «αστέρα πρώτου µεγέθους εις τον ορίζοντα της Γενεύης», όταν συµµετείχε ως πρώτος αντιπρόσωπος της χώρας µας στην Κοινωνία των Εθνών, ήταν και ο Νικόλαος Πολίτης, πρεσβευτής στα πρόθυρα κηρύξεως του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου στο Παρίσι και τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών.
«Ο γερµανικός λαός, ιδιαιτέρως εις την ύπαιθρον και εις τας µικράς αστικάς τάξεις, δυστυχεί. Παρατηρείται αυξάνουσα σπάνις ενίων τροφίµων και ειδών πρώτης ανάγκης». Ετσι περιέγραφε ο Ν. Πολίτης την κατάσταση στη Γερµανία το 1936 µε έγγραφό του (ΑΠ 846) προς τον Κ. ∆εµερτζή, πρόεδρο της κυβέρνησης, από συνοµιλίες που είχε µε γερµανούς δηµοσιογράφους στη Γενεύη.
Εν συνεχεία συµπλήρωνε: «Εν τούτοις όµως ο λαός, όχι µόνον ανέχεται αγογγύστως την κατάστασιν ταύτην, αλλά διατηρεί ακµαίον το εθνικόν του φρόνηµα και αρέσκεται εις την ψυχοσύνθεσιν την οποίαν τω ενέπνευσε το νέον καθεστώς. Εις τας ιθυνούσας τάξεις και εις εκείνας της διανοουµένης νεολαίας ανεπτύχθη εις βαθµόν αφαντάστου µυστικοπαθείας η πεποίθησις της ανωτέρας αποστολής της Γερµανίας. Αποκαλούσιν αυτήν “αιωνίαν” (ewige) υπό την διπλήν έννοιαν ότι πάντοτε υπήρξε και ότι πάντοτε θα υπάρξη µέχρι συντελείας των αιώνων. Θεωρούσιν αυτήν υπερτέραν παντός ανθρωπίνου ή και θείου νόµου και προωρισµένην ως εκ τούτου να οδηγήση άνευ οιουδήποτε κωλύµατος την γερµανικήν φυλήν και δια ταύτης το ανθρώπινον γένος εις µελλούσας τύχας και εις νέον πολιτισµόν».
'Ενας από αυτούς, τον οποίον µάλιστα ο γνωστός σε εµάς ιταλός πρεσβευτής Εµµανουέλε Γκράτσι χαρακτήρισε «αστέρα πρώτου µεγέθους εις τον ορίζοντα της Γενεύης», όταν συµµετείχε ως πρώτος αντιπρόσωπος της χώρας µας στην Κοινωνία των Εθνών, ήταν και ο Νικόλαος Πολίτης, πρεσβευτής στα πρόθυρα κηρύξεως του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου στο Παρίσι και τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών.
«Ο γερµανικός λαός, ιδιαιτέρως εις την ύπαιθρον και εις τας µικράς αστικάς τάξεις, δυστυχεί. Παρατηρείται αυξάνουσα σπάνις ενίων τροφίµων και ειδών πρώτης ανάγκης». Ετσι περιέγραφε ο Ν. Πολίτης την κατάσταση στη Γερµανία το 1936 µε έγγραφό του (ΑΠ 846) προς τον Κ. ∆εµερτζή, πρόεδρο της κυβέρνησης, από συνοµιλίες που είχε µε γερµανούς δηµοσιογράφους στη Γενεύη.
Εν συνεχεία συµπλήρωνε: «Εν τούτοις όµως ο λαός, όχι µόνον ανέχεται αγογγύστως την κατάστασιν ταύτην, αλλά διατηρεί ακµαίον το εθνικόν του φρόνηµα και αρέσκεται εις την ψυχοσύνθεσιν την οποίαν τω ενέπνευσε το νέον καθεστώς. Εις τας ιθυνούσας τάξεις και εις εκείνας της διανοουµένης νεολαίας ανεπτύχθη εις βαθµόν αφαντάστου µυστικοπαθείας η πεποίθησις της ανωτέρας αποστολής της Γερµανίας. Αποκαλούσιν αυτήν “αιωνίαν” (ewige) υπό την διπλήν έννοιαν ότι πάντοτε υπήρξε και ότι πάντοτε θα υπάρξη µέχρι συντελείας των αιώνων. Θεωρούσιν αυτήν υπερτέραν παντός ανθρωπίνου ή και θείου νόµου και προωρισµένην ως εκ τούτου να οδηγήση άνευ οιουδήποτε κωλύµατος την γερµανικήν φυλήν και δια ταύτης το ανθρώπινον γένος εις µελλούσας τύχας και εις νέον πολιτισµόν».
*Η επίδειξη ισχύος, ήταν το όνειρο της ναζιαστικής Γερμανίας
Πέραν όµως των διαπιστώσεών του, ο ίδιος προέβλεπε µε αδιαµφισβήτητη, όπως απεδείχθη, πρόνοια: «Οι επί του πλησίον παρακολουθούντες την ανάπτυξιν της νοσηράς ταύτης µυστικοπαθείας, πιστεύουσιν ότι η Γερµανία ολοέν ετοιµάζεται δια να επιβάλη εις την Ευρώπην πρώτον, και κατόπιν εις τον κόσµον ολόκληρον, την ηγεµονίαν της και ότι θα κατορθώση να πραγµατοποιήση το πρόγραµµα τούτο εάν δεν ευρεθή συντόµως ενώπιον ισχυροτάτου συνασπισµού των ευρωπαϊκών λαών υπό την κοινήν ηγεσίαν της Αγγλίας και της Γαλλίας. Υπολογίζουσιν εις δύο το πολύ έτη την προθεσµίαν της αναλήψεως της µεγάλης ταύτης περιπετείας. Προφήτης και εµπνευστής της πολιτικής ταύτης είναι ο κ. Χίτλερ. Εξ αυτού το παν εξαρτάται. Και εξαρτάται εις τοιούτον σηµείον ώστε, εάν τυχόν εξέλιπε εντός των προσεχών δύο ετών, το γερµανικόν όνειρον θα διελύετο ως κοινός εφιάλτης και ο γερµανικός λαός θα εγνώριζε µακράν περίοδον αθλιότητος και αναρχίας. Ερώτησα τους εκ των συνοµιλητών µου διπλωµάτας εάν εν τούτοις δεν θα ήτο δυνατόν να εξευρεθή τρόπος συµβιβασµού των γερµανικών διεκδικήσεων µε την ανάγκην παγιώσεως της ειρήνης την οποίαν βαθύτατα αισθάνονται ανεξαιρέτως όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί. Η απάντησίς των υπήρξεν εντελώς αποκαρδιωτική. Τίποτε απολύτως, είπον, και ουδεµία συγκατάβασις είναι ικανή να αναχαιτίση την γερµανικήν ορµήν, διότι η όρεξις της Γερµανίας είναι κυριολεκτικώς “ακόρεστος”. Και το δυστύχηµα, προσέθηκεν, είναι ότι, επειδή η Γερµανία έχει την πεποίθησιν ότι είναι υπερτέρα παντός νόµου και παντός κανόνος, θα ήτο πλάνη εκ µέρους των άλλων Κρατών να επαναπαυθώσιν επί των υποσχέσεων τας οποίας τυχόν θα έδιδε δια να επιτύχη µερικάς παραχωρήσεις» (όπ.π., 6 Μαρτίου 1936). Την ίδια στιγµή όµως που ο γερµανικός λαός δυστυχούσε, ο Χίτλερ όχι µόνο διαδήλωνε απερίφραστα τις επεκτατικές και αποικιακές αξιώσεις του σε εδάφη που τελούσαν υπό εντολή της Κοινωνίας των Εθνών, «υπό την εύλογον πρόφασιν ότι δήθεν είχεν απόλυτον ανάγκην πρώτων υλών προς ανάπτυξιν της βιοµηχανίας αυτής» (ΑΠ 486, 18 Ιουνίου 1936, ∆. ∆ρόσος από πρεσβεία Χάγης), αλλά προχωρούσε ακάθεκτος στον εξοπλισµό του γερµανικού στρατού και στην οργάνωση ταγµάτων εργασίας.
*Ο Χίτλερ ήθελε να φαίνεται λαοφιλής
Όπως σηµείωνε ο έλληνας πρεσβευτής Α. Ρίζος- Ραγκαβής από το Βερολίνο τον Οκτώβριο του 1936, κατά την τέταρτη επέτειο από αναλήψεως της εξουσίας του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόµµατος, της επετείου του θερισµού, η αγόρευση Χίτλερ αποσκοπούσε να καταδείξει «εις τον έξω κόσµον εµφανεστέραν την αντίθεσιν µεταξύ της χριστιανικής εθνικοσοσιαλιστικής Γερµανίας και του καίοντος (sic) της Εκκλησίας εξολοθρεύοντος τους ιερείς του Μπολσεβικισµού» (ΑΠ 3750).
Τον κίνδυνο όµως που ο Ραγκαβής εξακολουθητικά δεν αντιλαµβανόταν, συνόψιζε επιγραµµατικά σε τρισέλιδη έκθεσή του ο προκάτοχός του Πανάς οκτώ µήνες νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 1936: «...Πάντα ταύτα είναι µόνον η αρχή. Ο έµπρακτος ούτος σοσιαλισµός υπόσχεται εις το µέλλον, κατά τις δηλώσεις του ιδίου Υπουργού (Προπαγάνδας) κ. Γκαίµπελς να σηµειώση προόδους αναλόγους των µεγαλεπηβόλων σχεδίων του Εθνικοσοσιαλισµού» (όπ.π.). Όπου µε τον όρο «έµπρακτος» ο Πανάς αναφερόταν, πλην της υπηρεσίας µε την ονοµασία «Ωραιότης της εργασίας» η οποία διέθεσε εντός µιας τριετίας άνω των 100 εκατ. µάρκων για διακοπές 14 εκατ. γερµανών αδειούχων, την αγορά δύο υπερωκεανείων αναψυχής και την ίδρυση λουτροπόλεων, την υπηρεσία αθλητισµού «αριθµούσα 500 χιλιάδων µελών» , αλλά και τον µορφωτικό οργανισµό «∆ύναµις δια της χαράς».
*Το ναζιστικό "μεγαλείο"
Σταθερό νόμισμα!
Η υποτίµηση του γαλλικού φράγκου τρία χρόνια προτού ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσµιος Πόλεµος από την κυβέρνηση Μπλουµ, όπως προκύπτει από έγγραφο του έλληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο Αλέξανδρου Ρίζου- Ραγκαβή, δεν εξέπληξε τη γερµανική κυβέρνηση, η οποία παρακολουθούσε «...µετά ψυχραιµίας την εξέλιξιν της καταστάσεως» (ΑΠ 3618, 28 Σεπτεµβρίου 1936). Σύµφωνα, µάλιστα, µε δήλωση του τότε υπουργού των Οικονοµικών της Γερµανίας Ράινχαρντ, «το γερµανικόν νόµισµα είναι σταθερόν και επ’ ουδενί λόγω θέλει υποτιµηθή. Ουδείς εν Γερµανία αρµόδιος αποβλέπει εις νοµισµατικούς πειρατισµούς και δεν θα συµβή τίποτε το δυνάµενον να κλονίση το µέγα ανορθωτικόν έργον του Αδόλφου Χίτλερ» (ΑΠ 3617).
Ωστόσο, πίσω και πάνω από τον Ράινχαρντ κρυβόταν ο «ιθύνων νους» στον οποίον ο Χίτλερ είχε αναθέσει εν λευκώ την οικοδόµηση της οικονοµίας της Γερµανίας πριν εξαπολύσει τα εχθρικά του σχέδια σε βάρος της Ευρώπης και, τελικά, του κόσµου ολόκληρου. Ο επιφανής δρ Σαχτ, διοικητής της κρατικής τράπεζας (Reichsbank), ο οποίος ουδόλως αιφνιδιασθείς από τη δυσµενή νοµισµατική εξέλιξη της προπολεµικής Γαλλίας, όχι µόνο δεν έσπευσε να επιστρέψει στη γερµανική πρωτεύουσα από το Ζααρµπρύκεν, όπου ευρισκόταν, αλλά δήλωνε εκβιαστικά τρεις ηµέρες αργότερα σε δεξίωση γερµανών και ξένων δηµοσιογράφων ότι η συµµετοχή της Γερµανίας σε µία κοινή προσπάθεια (ΗΠΑ - Βρετανίας - Γαλλίας) προϋπέθετε «την πλήρη εκκαθάρισιν του εκ της Συνθήκης των Βερσαλλιών πηγάζοντος εξωτερικού αυτής δηµοσίου χρέους!» (ΑΠ 3618, Ραγκαβής, 1 Οκτωβρ. 1936). 'Ενα, δηλαδή, «haircut» όπως θα λέγαµε σήµερα...
*Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι ιστορικός, πρεσβευτής σύμβουλος Α΄ στο υπουργείο Εξωτερικών.
Η υποτίµηση του γαλλικού φράγκου τρία χρόνια προτού ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσµιος Πόλεµος από την κυβέρνηση Μπλουµ, όπως προκύπτει από έγγραφο του έλληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο Αλέξανδρου Ρίζου- Ραγκαβή, δεν εξέπληξε τη γερµανική κυβέρνηση, η οποία παρακολουθούσε «...µετά ψυχραιµίας την εξέλιξιν της καταστάσεως» (ΑΠ 3618, 28 Σεπτεµβρίου 1936). Σύµφωνα, µάλιστα, µε δήλωση του τότε υπουργού των Οικονοµικών της Γερµανίας Ράινχαρντ, «το γερµανικόν νόµισµα είναι σταθερόν και επ’ ουδενί λόγω θέλει υποτιµηθή. Ουδείς εν Γερµανία αρµόδιος αποβλέπει εις νοµισµατικούς πειρατισµούς και δεν θα συµβή τίποτε το δυνάµενον να κλονίση το µέγα ανορθωτικόν έργον του Αδόλφου Χίτλερ» (ΑΠ 3617).
Ωστόσο, πίσω και πάνω από τον Ράινχαρντ κρυβόταν ο «ιθύνων νους» στον οποίον ο Χίτλερ είχε αναθέσει εν λευκώ την οικοδόµηση της οικονοµίας της Γερµανίας πριν εξαπολύσει τα εχθρικά του σχέδια σε βάρος της Ευρώπης και, τελικά, του κόσµου ολόκληρου. Ο επιφανής δρ Σαχτ, διοικητής της κρατικής τράπεζας (Reichsbank), ο οποίος ουδόλως αιφνιδιασθείς από τη δυσµενή νοµισµατική εξέλιξη της προπολεµικής Γαλλίας, όχι µόνο δεν έσπευσε να επιστρέψει στη γερµανική πρωτεύουσα από το Ζααρµπρύκεν, όπου ευρισκόταν, αλλά δήλωνε εκβιαστικά τρεις ηµέρες αργότερα σε δεξίωση γερµανών και ξένων δηµοσιογράφων ότι η συµµετοχή της Γερµανίας σε µία κοινή προσπάθεια (ΗΠΑ - Βρετανίας - Γαλλίας) προϋπέθετε «την πλήρη εκκαθάρισιν του εκ της Συνθήκης των Βερσαλλιών πηγάζοντος εξωτερικού αυτής δηµοσίου χρέους!» (ΑΠ 3618, Ραγκαβής, 1 Οκτωβρ. 1936). 'Ενα, δηλαδή, «haircut» όπως θα λέγαµε σήµερα...
*Ο Αδόλφος Χίτλερ ζει το "μεγαλείο" του
ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΙΣΧΥΟΣ
Η Γερµανία βρυχάται ξανά...
Αποκορύφωµα επίδειξης της στρατιωτικής ισχύος που επεδίωκε να προβάλει στον έξω κόσµο η Γερµανία ήταν ο «µετά ιδιαιτέρας µεγαλοπρεπείας» εορτασµός επετείου των γενεθλίων του Χίτλερ στις 21 Απριλίου 1936, κατά τον οποίο πραγµατοποιήθηκε στρατιωτική παρέλαση, «η πρώτη µεταπολεµική τοιαύτη καθ’ ήν η εξοπλισθείσα Γερµανία επέδειξε τον αναδιοργανωθέντα στρατόν αυτής» (εν συνόλω 23 µεραρχίες πεζικού, συνολική δύναµις 489 αξιωµατικών, 13.932 ανδρών, 977 ίππων και 1.373 οχηµάτων αρµάτων µάχης, πυροβόλων, τεθωρακισµένων αυτοκινήτων, µοτοσικλετών κτλ.). Σηµειωτέον, από την παρέλαση απουσίασαν οι πρεσβευτές Αγγλίας, Βελγίου, Γαλλίας και Ρωσίας, αλλά παρέστη κατά τη λανθασµένη τακτική του ο έλληνας πρεσβευτής στο Βερολίνο Ραγκαβής! (ΑΠ 1402). Συνθήµατα που κυριάρχησαν, αναφέρονται µεταξύ άλλων: «Η δράση του Φύρερ εξασφαλίζει στον κόσµο και στη Γερµανία την ειρήνη!», «Το σύνθηµα του Φύρερ: δουλειά, τιµή, ειρήνη», «Ενας λαός, ένα Ράιχ, ένας Φύρερ!», «Ο Φύρερ έδωσε στη Γερµανία την ελευθερία και η Γερµανία εκπληρώνει το καθήκον της!», «Στη Γερµανία υπάρχει τάξη, θα διαφυλάξουµε την τάξη». *Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι ιστορικός, πρεσβευτής σύμβουλος Α΄ στο υπουργείο Εξωτερικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου