Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας
Μέρος τρίτο
Μείναμε στους Μπεκτασήδες των Οθωμανών, τους επικρατέστερους. Κι αν πρέπει να πούμε κάτι γι αυτούς, είναι γιατί, τα τάγματα αυτά και κυρίως όσα ιδρύθηκαν στις κοιτίδες της Ρωμιοσύνης, στην Κωνσταντινούπολη για παράδειγμα, διατηρούσαν ένα κάποιο παραδεκτό επίπεδο σχετικά καλής συμπεριφοράς με τους χριστιανούς, μια σχέση που κρατήθηκε μέχρι και την δεκαετία του 1940, με την συμμετοχή, την άτυπη συμμετοχή, μερικών αξιόλογων Ρωμιών.
Ήταν μ’ άλλα λόγια, μια άτυπη γέφυρα επαφής μεταξύ των δύο πίστεων, με βάση τα κοινά σημεία πίστης. Ας μην ξεχνάμε τους Κρυπτοχριστιανούς, που και σήμερα ακόμη είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Άρα, πολλοί Μπεκτασήδες, ήσαν πρώην χριστιανοί, ιδίως στις πρώτες δεκαετίες την Οθωμανικής παρουσίας.
Τα τάγματα του Χατζή Μπεκτάς, ξεπήδησαν παντού, κουβαλώντας σπόρους διανόησης και μυστικισμού, που έσπειραν σ’ αυτά οι εξισλαμισθέντες Ρωμιοί αλλά και Ρωμιοί που τηρούσαν άτυπες μαζί τους, σχέσεις. Βασικές θέσεις των ελληνοχριστιανισμού, όπως η προσέγγιση του θείου, η ζωή και ο θάνατος, τα μυστήρια, η επιδίωξη της τελειότητας κ.λπ. κ.λπ. πέρασαν μυστικά στους Μπεκτασήδες και διαμόρφωσαν καθοριστικά την εν γένει συμπεριφορά τους. Αυτό όμως, μπροστά στην κυριαρχία του Ισλάμ και στην δίψα για κατακτήσεις και πλιάτσικο, δεν μπόρεσε να αποτρέψει σφαγές και όλεθρο, από φανατισμένους Μπεκτασήδες, όπως τα αδάμαστα μπουλούκια των Γενιτσάρων. Οι πλείστοι των Σουλτάνων, αν όχι όλοι, ήσαν μυημένοι στο μπεκτασισμό και μάλιστα στον βαθύ μπεκτασισμό. Και τέλος, μιλώντας για τους Μπεκτασήδες, να πούμε πως, στις θρησκευτικές γιορτές των Ρωμιών, όχι σπάνια, έστελναν ευχές ή πραγματοποιούσαν επισκέψεις, προσκυνούσαν αγίους των χριστιανούς και άναβαν κεριά στα αγιάσματα, ιδιαίτερα στους δύο τελευταίους αιώνες και μέχρι σήμερα. Νομίζεται, πως οι διαταγές του Κεμαλισμού, απέτρεψαν την πανίσχυρη αυτή τάση;
Τα τάγματα του Χατζή Μπεκτάς, ξεπήδησαν παντού, κουβαλώντας σπόρους διανόησης και μυστικισμού, που έσπειραν σ’ αυτά οι εξισλαμισθέντες Ρωμιοί αλλά και Ρωμιοί που τηρούσαν άτυπες μαζί τους, σχέσεις. Βασικές θέσεις των ελληνοχριστιανισμού, όπως η προσέγγιση του θείου, η ζωή και ο θάνατος, τα μυστήρια, η επιδίωξη της τελειότητας κ.λπ. κ.λπ. πέρασαν μυστικά στους Μπεκτασήδες και διαμόρφωσαν καθοριστικά την εν γένει συμπεριφορά τους. Αυτό όμως, μπροστά στην κυριαρχία του Ισλάμ και στην δίψα για κατακτήσεις και πλιάτσικο, δεν μπόρεσε να αποτρέψει σφαγές και όλεθρο, από φανατισμένους Μπεκτασήδες, όπως τα αδάμαστα μπουλούκια των Γενιτσάρων. Οι πλείστοι των Σουλτάνων, αν όχι όλοι, ήσαν μυημένοι στο μπεκτασισμό και μάλιστα στον βαθύ μπεκτασισμό. Και τέλος, μιλώντας για τους Μπεκτασήδες, να πούμε πως, στις θρησκευτικές γιορτές των Ρωμιών, όχι σπάνια, έστελναν ευχές ή πραγματοποιούσαν επισκέψεις, προσκυνούσαν αγίους των χριστιανούς και άναβαν κεριά στα αγιάσματα, ιδιαίτερα στους δύο τελευταίους αιώνες και μέχρι σήμερα. Νομίζεται, πως οι διαταγές του Κεμαλισμού, απέτρεψαν την πανίσχυρη αυτή τάση;
Τι άλλο να πούμε για τους Οθωμανούς;
Να πούμε λίγα, για τα χαρέμια και τα παιδιά τους.
Από τον Σουλτάνο, πρώτο- πρώτο και σε όλη σχεδόν την διοικητική ιεραρχία, η είσοδος κοριτσιών των χριστιανών στα χαρέμια τους και στις υπηρεσίες των χαρεμιών, γινότανε κατά συνήθεια. Να πούμε πρόσωπα και πράγματα; Δεν χρειάζεται.
Να πούμε μόνο, πως από χριστιανές μάνες, με στιβαρή επιρροή, βγήκανε Σουλτάνοι, Βεζύρηδες και Πασάδες και άλλοι πολλοί, πάρα πολλοί, σε σημείο που, αν μπορούσατε να δείτε κατά πρόσωπο την σημερινή κάστα της Τουρκίας, θα δείτε πως φυλετικά, αλλά και σαν κουλτούρα εν γένει, καμιά σχέση δεν έχουν με τους Τουρκομάνους Οθωμανούς. Πρόκειται, για μια νέα φυλή μιγάδων Οθωμανών και Ραγιάδων, όλων των Ραγιάδων, που διοικεί την σημερινή Τουρκία, με άψογη εφαρμογή της βυζαντινής διπλωματίας.
Τα 700 πάνω- κάτω χρόνια παρουσίας των Οθωμανών στα ιστορικά δρώμενα, ήταν αρκετά, για να μεταλλαχτούν αυτοί και φυλετικά και σαν θρησκεία, αλλά και σαν κουλτούρα, αφού ο ελληνοχριστιανικός κριός ήταν γι αυτούς ακαταμάχητος. Κι αν τους σημερινούς Τούρκους, τους λέω Τουρκομάνους και πολύ τους είναι, είναι γιατί η Τουρκία και οι Τούρκοι είναι επίφαση της Κεμαλικής κληρονομιάς. Ο Κεμάλ είπε/διέταξε: Πόσο ευτυχής είμαι να λέγομαι Τούρκος! Και λίγο παρακάτω: Οι κάτοικοι της Τουρκίας είναι Τούρκοι!
Θα πάμε σιγά- σιγά μέχρι τα χρονικά πρόθυρα της Ελληνικής Επανάστασης. Πώς να πάμε όμως, αν πρώτα δεν αναλύσουμε την ιστορική πραγματικότητα; Γιώργος Ψύλλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου