Τέσσερις θάνατοι, πολιτικών ηγετών κατά το πρώτο εξάμηνο του 1936, φαίνεται, ότι συνετέλεσαν και αυτοί με τον τρόπο τους στην ευκολότερη άνοδο του Ιωάννη Μεταξά στην εξουσία και στην τελική επιβολή της δικτατορίας του στις 4 Αυγούστου, του μοιραίου εκείνου χρόνου.
Το 1935 ήταν χρονιά δραματικών γεγονότων, που δημιούργησαν ρευστή ατμόσφαιρα στα πολικά πράγματα της χώρας. Μια ατμόσφαιρα που κληροδοτήθηκε και στο επόμενο έτος 1936, το οποίο σφραγίσθηκε με την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, αφού προηγήθηκαν και τέσσερις θάνατοι πολιτικών ηγετών, που ουσιαστικά έλυσαν τα χέρια του Ιωάννη Μεταξά.
Ορισμένα από τα δραματικά γεγονότα του 1935, ήταν το αποτυχημένο κίνημα των Βενιζελικών, της 1ης Μαρτίου.
*Στιγμιότυπο από την κηδεία του Παναγή Τσαλδάρη
Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του πρωθυπουργού Παναγή Τσαλδάρη, από τους αρχηγούς των Επιτελείων Παπάγο, Ρέππα, Οικονόμου στις 10 Οκτωβρίου. Την ίδια ημέρα σχηματίσθηκε κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Κονδύλη, ο οποίος ανέλαβε και αντιβασιλεύς.
Το Δημοψήφισμα της 3ης Νοεμβρίου για την παλινόρθωση της Μοναρχίας και την επιστροφή του Γεωργίου Β΄.
Ο Γεώργιος, ανέθεσε το σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης για τη διεξαγωγή εκλογών στον νομομαθή Κωνσταντίνο Δεμερτζή. Η ορκωμοσία της έγινε στις 30 Νοεμβρίου 1935.
*Αριστερά ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής και στο μέσον ο βασιλεύς Γεώργιος Β΄
Η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές στις 26 Ιανουαρίου 1936, αλλά το αποτέλεσμά τους ήταν η ισοψηφία των 143 εδρών μεταξύ των Βενιζελικών του Θεμιστοκλή Σοφούλη και των Λαϊκών του Παναγή Τσαλδάρη. Οι κομμουνιστές του Παλλαϊκού Μετώπου με 15 έδρες είχαν καταστεί ρυθμιστικοί παράγοντες, αλλά οι διαφωνίες των πολιτικών αρχηγών δεν επέτρεπαν το σχηματισμό κυβέρνησης παρά τις παρασκηνιακές επαφές του Θεμιστοκλή Σοφούλη με το γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Στέλιο Σκλάβαινα.
*Η αναγγελία του αιφνίδιου θανάτου του Γεωργίου Κονδύλη
Ο τραγικός κύκλος των σημαδιακών θανάτων άρχισε από τον πρώτο μήνα του 1936 με πρώτο τον Γεώργιο Κονδύλη, που πέθανε στις 31 Ιανουαρίου, πέντε μέρες μετά τις διεξαχθείσες εκλογές, οι οποίες έδωσαν ισοψηφία εδρών στα κόμματα των Λαϊκών και των Φιλελευθέρων.
Οι συνεχιζόμενες παρεμβάσεις των αξιωματικών στις πολιτικές εξελίξεις, ανάγκασε το βασιλέα Γεώργιο απομακρύνει τον υπουργό Στρατιωτικών Αλέξανδρο Παπάγο και να διορίσει στη θέση του τον Ιωάννη Μεταξά, στις 5 Μαρτίου.
Η κυβέρνηση Δεμερτζή ανανέωσε τη θητεία της στις 14 Μαρτίου 1936, γιατί τα κόμματα εξακολουθούσαν να μην συμφωνούν στο σχηματισμό κυβέρνησης.
*Κρητικοί βρακοφόροι συνοδεύουν τη σορό του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Ακρωτήρι Χανίων
Στις 18 Μαρτίου 1936, πεθαίνει στο Παρίσι ο εξόριστος Ελευθέριος Βενιζέλος. Η σορός του μεταφέρεται στα Χανιά και όχι στην Αθήνα, μετά από σφοδρές αντιδράσεις αντιπάλων του.
Τρίτος στη σειρά, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής, εγκαταλείπει το μάταιο τούτο κόσμο στις 13 Απριλίου 1936. Ο Γεώργιος χωρίς να συμβουλευθεί τα κόμματα, αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ιωάννη Μεταξά. Η κυβέρνησή του εμφανίζεται στη Βουλή στις 27 Απριλίου 1936 και παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής για να κυβερνήσει έως ότου τα κόμματα συμφωνήσουν στον σχηματισμό κυβέρνησης. Τον καταψήφισε το Παλλαϊκό Μέτωπο και ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Η κοινή γνώμη έβλεπε με ανησυχία τους θανάτους αυτούς. Ο Μάρκος Βαμβακάρης σε ένα τραγούδι του αναφέρθηκε στους τρεις πρώτους από τους τέσσερις συνολικά θανάτους…
Εν τω μεταξύ τέταρτος στη σειρά, ο Παναγής Τσαλδάρης, πεθαίνει από συγκοπή καρδιάς στις 17 Μαΐου. Ο θάνατος του Τσαλδάρη ειδικότερα, έδωσε στον Μεταξά την ευκαιρία να παρουσιάζεται αυτός πλέον σαν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του αντιβενιζελικού κόσμου, αμβλύνοντας κατά ένα μέρος, τυχόν αντιδράσεις στα σχέδιά του. Οι τέσσερις θάνατοι, άφηναν τη χώρα χωρίς τις ικανές εκείνες προσωπικότητες, που θα μπορούσαν να εναντιωθούν στα σχέδια του Μεταξά.
*Ο Μεταξάς ως πρωθυπουργός
Μετά την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά, η Βουλή διέκοψε τις εργασίες της για το φθινόπωρο, αλλά δεν επρόκειτο ποτέ να τις επαναλάβει. Ο Ιωάννης Μεταξάς, επέβαλε στις 4 Αυγούστου δικτατορία…
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
*Η κηδεία του Γεωργίου Κονδύλη
*Η κηδεία του Κωνσταντίνου Δεμερτζή
Άκρως ενημερωτικό για το ότι δεν υπήρχαν αντίπαλλοι στο Μεταξά όταν ήρθε στην εξουσία και εργότερα με τη Δικτατορία της 14ης Αυγοούστου. Δεν είχε αντίπάλους λόγω φυσικού θανάτου των παλαιοτέρων και υιοθεσείας στάσης αδράνειας των διαδόχων τους και των 'αλλων γνωστών. Οι προηγοούμενοι δικτάτορες(πχ Πάγκαλος) φαίνεται ότι είχαν αδρανοποιηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ κ. Αθανασιάδη, Β.Καζακίδης
Άκρως ενημερωτικό για το ότι δεν υπήρχαν αντίπαλλοι στο Μεταξά όταν ήρθε στην εξουσία και εργότερα με τη Δικτατορία της 14ης Αυγοούστου. Δεν είχε αντίπάλους λόγω φυσικού θανάτου των παλαιοτέρων και υιοθεσείας στάσης αδράνειας των διαδόχων τους και των 'αλλων γνωστών. Οι προηγοούμενοι δικτάτορες(πχ Πάγκαλος) φαίνεται ότι είχαν αδρανοποιηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ κ. Αθανασιάδη, Β.Καζακίδης
Spiros Melas
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ο Κονδύλης να ήταν πολιτικός , Αλλά φερέφωνο του Βενιζέλου ,,Αν δούμε το βιογραφικό του ήταν ακραιφνώς ,Αντηβασηλικος και το 36 όταν του δώσανε πολιτική καρέκλα αυτός υποδέχεται το Γεώργιο, Ποιος δεν πρόσεξε το σκηνικό όταν φεύγει το αυτοκίνητο με το Γεώργιο τον άφησε απέξω άφωνο, Σαν συνταγματάρχης του 3 συντάγματος ήταν μοναδικός , αυτοί τις Εθνικής Άμυνας της Κωνσταντινούπολης αρνήθηκαν τις υπηρεσίες τις πατρίδας λόγο του βασιλιά ,στη Μικρά Ασία όπως και ο Μεταξάς, λόγο ότι έχει αδιέξοδο Αυτός ο πόλεμος μπορούσε όμως να προσφέρει άλλα αρνήθηκε για τα έχει καλά με την συνείδησή του,του τα έχωσε ο Βλάχος τις Καθημερινής Και δίκαιος, τότε που τον αποκάλεσε κοραξ πάνω απ ο τα πτώματα και τα ερείπια, Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε όταν έκανε ο Βενιζέλος τα κινήματα ήταν επανάστασης όταν τα κάναν οι άλλοι ήταν φασίστες, Το 9 το 26 το 33 Το 35 με το κίνημα του ναυτικού με τους υπαξιωματικούς να μην υπακούν στους αξιωματικούς , επομένως το αποτυχημένο κίνημα του 35 έφερε το Μεταξά στην εξουσία , αυτά δίδαξε ο Βενιζέλος με τα κινήματα που έφτασαν στο κίνημα του ναυτικού στη Μέση Ανατολή και ο κάθε ιστορικός ,τα αναλύει όπως θέλει αλλού κίνημα τα και αλλού επανάστασης κάπως έτσι το είδε και ο Παπαδόπουλος το 67 ,Ευχαριστώ
Kostas Patialiakas
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Μελά ο Κονδύλης ήταν μια ιδιάζουσα στρατιωτική και πολιτική προσωπικότητα με θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ως Αντιβασιλέας, μετά την κίνηση των Αρχηγών των τριών Κλάδων, εκανε το δημοψήφισμα το 1935 και επανέφερε τη Βασιλεία και το Γεώργιο Β΄ ως Βασιλέα. Ο Βασιλεύς τον έθεσε στο περιθώριο και δεν του προσέφερε << πολυθρόνα >>. Απέθανε στις 31 Ιανουαρίου του 1936. Για τη Μακεδονία και τη Θράκη είναι γεγονός ότι αγωνίσθηκε με μεγάλη προσφορά .Γιατί δεν παρέμεινε στο στρατό μετά το 1920 πρέπει να γνωρίζετε ότι η κυβέρνηση του Γούναρη επανέφερε πολλούς Αντιβενιζελικούς και αυτό δημιούργησε και προβλήματα. Όσον αφορά για τον Ι. Μεταξά που δεν αποδέχθηκε τη Διοίκηση της Στρατιάς μην τον κατακρίνετε, γιατί πίστευε, όπως δικαιώθηκε, ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε, πέραν των συμφερόντων των άλλων χωρών, να κατανικήσει τον Κεμάλ και να τον εξαναγκάσει σε συνθηκολόγση, τόσον από στρατιωτικής πλευράς, όσον και από οικονομικής. Τέλος για τον χαρακτηρισμό των κινημάτων ως επαναστάσεων ή ως δικτατορικών ο Σγουρίτσας έχει γράψει: Τα δικτατορικά κινήματα γίνονται από τους κατέχοντες την εξουσία, από τα πάνω προς τα κάτω, και οι επαναστάσεις από τους μη κατέχοντες την εξουσία, από τα κάτω προς τα πάνω και δημιουργούν δίκαιο. Τα σχόλια δικά σας.
Giorgos Moraitinis
ΑπάντησηΔιαγραφήΘίγεις Παντελή μια ιδιαιτέρως σημαντική (και παραγνωρισμένη ) πτυχή της ιστορίας μας.
Ο θάνατος του Κονδύλη ήταν λίγο περίεργος καθώς οι φήμες για δηλητηρίαση δίναν και περνάν και το ότι "χάθηκαν" τα σπλάχνα του νεκρού κορυφωσε αυτή την κατάσταση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρος Μαδωνής
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέλος με κορυφαία συνεισφορά
Το σκωπτικό ρεμπέτικο τραγούδι του Βαμβακάρη είχε τίτλο: ”Όσοι γενούν πρωθυπουργοί”. Η πρώτη στροφή του τραγουδιού έχει ως εξής: «Απέθανε ο Κονδύλης μας, πάει κι ο Βενιζέλος, την πούλεψε κι ο Δεμερτζής που θα ’φερνε το τέλος...». Οι περισσότεροι το τραγουδούσαν παραλλαγμένο: «Φάγανε τον Κονδύλη μας...» και έκλειναν το μάτι με νόημα... Δεν μπορεί πάντως να περάσει απαρατήρητο εκείνο το “μας” στον Κονδύλη, τον πλέον άξεστο, τον πλέον αδίστακτο, τον πλέον αριβίστα και κινηματία που γνώρισε αυτός ο Τόπος... “Δικός μας” αυτός, που από δεκανέας του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων κατάφερε – μετερχόμενος κάθε εγκλήματος και ατιμίας – να αυτοχρισθεί αντιστράτηγος, πρωθυπουργός και αντιβασιλέας... Το 1936, επανέφερε αντισυνταγματικά στον Θρόνο τον Γεώργιο Β΄, “τον γιο του ατιμωτέρου των βασιλέων”, όπως έγραφε στις προκηρύξεις του – που τις παρέδιδε πακέτα στους Κεμαλικούς και τις πετάγανε με αεροπλάνα στα χαρακώματα του Ε.Σ, στη Μ. Ασία – όπου τους καλούσε να πετάξουν τα όπλα... Ο Βαμβακάρης αυθόρμητα εκφράζει την ορμέμφυτη – αλίμονο – συνταύτιση των λαϊκών μαζών με τους πάσης φύσεως καταφερτζήδες της πολιτικής του ίδιου ποιού με τον Γ. Κονδύλη.
Petros Stamoulis
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έλεγε ο γεννηθείς το 1905 παππούς μου πόσο εντύπωση είχε κάνει το γεγονός.