Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Η φοβερή πολιορκία της Αδριανούπολης το 1912-13

*Η οχύρωση Hadirlik, μια από τις περιμετρικές οχυρώσεις της Αδριανούπολης, 
μετά την κατάληψη από τους Βουλγάρους


*Περιγραφές από τον Ιωάννη Αποστολίδη,
ο οποίος κρατούσε λεπτομερές ημερολόγιο


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η Αδριανούπολη κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, υπέστη τα πάνδεινα. Ειδικά κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, όταν πολιορκήθηκε στενά από τους Βούλγαρους και τους Σέρβους, δοκιμάστηκε από σφοδρούς βομβαρδισμούς, δοκιμάστηκαν οι κάτοικοι της από φοβερή πείνα και λιμούς, ενώ τα κυρίως θύματα υπήρξαν οι Χριστιανοί (Έλληνες και Βούλγαροι) από το εξαγριωμένο πλήθος φανατικών και από την κρατική διοίκηση.
                Όταν κηρύχθηκε ο Βαλκανικός Πόλεμος εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τα συμμαχικά κράτη Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και Μαυροβούνιο, η Θράκη αποτέλεσε αντικειμενικό πολεμικό στόχο της Βουλγαρίας, η οποία ενισχύθηκε και από Σερβικές δυνάμεις. Ο βουλγαρικός στρατός διέθεσε για την Ανατολική και Δυτική Θράκη 10 μεραρχίες.
                Οι Τούρκοι, αρχικά είχαν πρόθεση να αμυνθούν σταθερά στην περιοχή των Σαράντα Εκκλησιών. Η πόλη μετονομάστηκε σε Λόζενγκραντ. Η οργάνωση του τουρκικού στρατού δεν ήταν καλή και οι Βούλγαροι επέτυχαν να καταλάβουν αυτή την πόλη, που ήταν η δεύτερη μετά την Αδριανούπολη οχυρωμένη πόλη. Οι Τούρκοι συμπτύχθηκαν προς το Λουλέ Μπουργκάς. Οι μάχες που έγιναν ήταν αιματηρές.

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

*Οι πρωταγωνιστές του Εθνικού Διχασμού


Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α.  Κωνσταντίνος  Πατιαλιάκας


                Ο Εθνικός Διχασμός, απόρροια της καταραμένης διχόνοιας του Ελληνικού Έθνους στο διάβα των αιώνων, που δέσποσε στην πολιτική ζωή της χώρας από το 1915 μέχρι το 1936, άρχισε ως διάσταση απόψεων μεταξύ του Βασιλέως Κωνσταντίνου και του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, σχετικά με την ορθότερη πολιτική της χώρας στην μετά την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου περίοδο, δηλαδή την τήρηση αυστηράς ουδετερότητας από την Ελλάδα ή την είσοδο και συμμετοχή αυτής, παρά το πλευρό  της ΑΝΤΑΝΤ (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) έλαβε τραγική έκταση και δημιούργησε ένα αγεφύρωτο χάσμα με φανατισμό και ανυποχώρητο πείσμα σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της ίδιας της Ελλάδας.
                Υπάρχει η άποψη ότι τα πρώτα σύννεφα του Εθνικού Διχασμού, εμφανίσθηκαν κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, με τη διάσταση απόψεων ως προς την επιβεβλημένη αναγκαιότητα ταχείας προέλασης του Ελληνικού Στρατού προς τη Θεσσαλονίκη και κατάληψη αυτής, πριν καταληφθεί από τα Βουλγαρικά στρατεύματα.

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Το τέλος των έκτακτων μέτρων

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
 *Εκτοπισμένοι στον Αη Στράτη. Το νησί σταμάτησε να χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας μετά τη δημοσίευση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας και την υπογραφή του Ν.Δ. 4234.


Γράφει ο κ.  ΣΠΥΡΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ*

                Στο πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων ο εμφύλιος πόλεμος έληξε στις 15 Οκτωβρίου 1949 με την ανακοίνωση του τέλους των εχθροπραξιών από τον ραδιοσταθμό της «Ελεύθερης Ελλάδας». Σε δικαιικό όμως επίπεδο, ο εμφύλιος πόλεμος έληξε περίπου δεκατρία χρόνια αργότερα, την 23η Ιουλίου 1962, όταν ο βασιλιάς Παύλος υπέγραφε στο πολεμικό πλοίο «Ιέραξ» το νομοθετικό διάταγμα 4234 «περί ρυθμίσεως θεμάτων αφορώντων την ασφάλειαν της χώρας».
                Πράγματι, μέχρι τότε διατηρούνταν οι μηχανισμοί του ποινικού και διοικητικού δικαίου για τη δίωξη του πολιτικού αντιπάλου. Όσο περισσότερο βέβαια απομακρυνόμασταν από τη λήξη των εμφύλιων εχθροπραξιών, είναι λογικό οι διώξεις να περιορίζονται σταδιακά.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Ο Ανένδοτος Αγώνας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
http://www.kathimerini.gr/846073/article/epikairothta/ellada/o-anendotos-agwnas

*Δεκέμβριος 1962. Περισσότεροι από 4.000 φοιτητές διαδηλώνουν στο Κέντρο της Αθήνας. Οι κινητοποιήσεις για την Παιδεία αποτέλεσαν εφαλτήριο του Ανένδοτου Αγώνα.



Γράφει ο κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ*


                Οι εκλογές του Οκτωβρίου του 1961- επονομαζόμενες και «εκλογές βίας και νοθείας- επιβεβαίωσαν σε σημαντικό βαθμό ότι δυνάμεις με ισχυρά ερείσματα σε φορείς εξουσίας ήταν σε θέση να παρέμβουν προκειμένου να επηρεάσουν τη συμπεριφορά των εκλογέων.
                Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, το ερώτημα που όφειλε πλέον να απαντηθεί από τη νεοπαγή Ένωση Κέντρου αφορούσε τη στάση που θα τηρούσε έναντι αυτής της πραγματικότητας και στο κατά πόσον η τακτική της θα μπορούσε παράλληλα να εξυπηρετήσει και τον στόχο της σφυρηλάτησης της ενότητας του πολύπαθου χώρου ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Ερυθρός Σταυρός: Ταγμένος στη διεθνή αλληλεγγύη

*Η γνωστή διεθνώς σημαία του Ερυθρού Σταυρού




*Και στην Ελλάδα από το 1877




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



                Ο Ερυθρός Σταυρός, είναι ένας πασίγνωστος διεθνής οργανισμός αλληλεγγύης σε ανθρώπους που πάσχουν, είτε σε περιόδους πολέμου είτε σε περιόδους ειρήνης. Γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες και τα αίματα ενός πολέμου και είναι δημιούργημα του Ελβετού ακτιβιστή Ερρίκου Ντυνάν (Henry Dunant) από τη Γενεύη.
                Η ιδέα για την δημιουργία του Ερυθρού Σταυρού ξεκίνησε από τον πόλεμο που διεξάγονταν στην Ιταλία στις 24 Ιουνίου 1859. Η μάχη αυτή υπήρξε σημαντική, κοντά στην κωμόπολη Σολφερίνο της Λομβαρδίας, και διεξήχθη μεταξύ του Αυστριακού στρατού υπό τον Κάιζερ Φραγκίσκο- Ιωσήφ Α' και των συνασπισμένων δυνάμεων Γαλλίας και Πεδεμοντίου, υπό τους βασιλείς των δύο χωρών Ναπολέοντα Γ' και Βίκτωρα- Εμμανουήλ Β', αντίστοιχα.

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Θάνατος από "φίλια" πυρά στον Εμφύλιο...

*Τμήμα χάρτη της ΔΙΣ/ΓΕΣ με τις περιοχές Γκρίμπομαν, Προφήτης Ηλίας Φλιάμας κ.λπ.


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


                Πολλές φορές σ’ αυτό εδώ το ιστολόγιο, τονίσαμε ότι ο Εμφύλιος Πόλεμος, είναι κατάρα. Άδικα χυμένο αίμα, από το μίσος των αντιμαχόμενων. Πόσο όμως πιο άδικο είναι, όταν το αίμα χύνεται από «φίλια πυρά». Κάτι, που δυστυχώς συμβαίνει όταν τον πρώτο  λόγο έχουν τα όπλα…
                Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μου έδωσαν κάποια μετεμφυλιακά πειράγματα, που ακούγονταν στο Διδυμότειχο κατά τη δεκαετία του ’50 μεταξύ αριστερών και δεξιών για τα «φίλια πυρά». Υπήρχε λοιπόν ένας συμπολίτης μου, που είχε τραυματιστεί στο πρόσωπο και μέχρι το θάνατό του είχε μια έντονη ουλή στο ένα μάγουλό του. Πολλές φορές περηφανεύονταν για τη συμμετοχή του στις μάχες και συχνά επεκαλείτο την ουλή, σαν επιβεβαίωση του ηρωισμού του. Όμως άλλοι συμπατριώτες μου αριστεροί, του απαντούσαν ότι την ουλή δεν του την προκάλεσαν οι αντάρτες, αλλά ο «δικός του» στρατός. Υποστήριζαν μάλιστα ονομαστικά, ότι ένα φίλος του έφεδρος αξιωματικός, που είχε μεθύσει εκείνο το βράδυ, έδινε λανθασμένα στοιχεία βολής στους ολμιστές του λόχου του και μια βολή είχε τραυματίσει σοβαρά τον φίλο του!!! Τραγικό να αλληλοσκοτώνονται… Τραγικότερο να κινδυνεύουν από τους δικούς τους….

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Ο σκληρός διευθυντής και το λαχείο του στόλου

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
*Στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών 

στο σπίτι του Μυριβήλη στην Αθήνα, 1967.


*Ένα ανέκδοτο εφηβικό 
«Πρωτοχρονιάτικον διήγημα» 
του Στράτη Μυριβήλη
                 

 Γράφει η Λαμπρινή Κουζέλη 

                «- Λοιπόν, μητέρα, τι λέγει; δέχεται; Την ερώτησιν αυτήν απέτεινε νέος δεκαοκτώ περίπου ετών καθώς θα συνεπέραινε κανείς από το παρόν του πρόσωπον εις το οποίο αμυδρώς διακρίνονται της πρώτης νεότητος οι ίουλοι. Ητο ωχρός, πολύ ωχρός εξαιτίας της κατηραμένης ασθενείας, η οποία τρεις εβδομάδες τώρα τον εκράτει κατάκοιτον επάνω εις την πτωχικήν του κλίνην.
                Τον έλεγαν Ανδρόνικο κι' ήτο υπάλληλος εις ένα εμπορικόν κατάστημα· ήτο νέος φιλότιμος, τίμιος κι' εξωτερικού συμπαθούς. Μάλλον υψηλός, εύρωστος, εφαίνετο μεγαλύτερος κατά την ηλικίαν αφ' ότι πράγματι ήτο. Όλοι οι σύντροφοί του εις το κατάστημα τον ηγάπων, ιδιαιτέραν όμως φιλίαν έτρεφε προς αυτόν ο συνομήλικός του γραμματεύς του καταστήματος Νίκος. Αυτός τον επεσκέπτετο κι' τώρα που ήτο ασθενής τακτικά καθ' όσον του επέτρεπεν η εργασία του. Ο Ανδρόνικος είχε πολλάς υποχρεώσεις τας οποίας φιλοτίμως εξεπλήρου κατά δύναμιν. Ο πατήρ του είχεν αποθάνει προ τεσσάρων περίπου ετών κι έκτοτε εκείνος διετήρει την μητέρα του, και έστελλε τα τρία μικρότερά του αδέλφια εις το σχολείον...».

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Το «αυτόνομο» Μικρασιατικό Κράτος, που… δεν πρόλαβε να γίνει!!!

*Ο αντιστράτηγος Αναστάσιος Παπούλας στο Μικρασιατικό Μέτωπο (Αρχείο ΕΛΙΑ)



Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α.  Κωνσταντίνος  Πατιαλιάκας


                Από τον Ιούνιο του 1921 σημειώθηκαν οι πρώτες εκδηλώσεις σύστασης μυστικής οργάνωσης, για την άμυνα της Μικράς Ασίας και τη δημιουργία αυτόνομου κράτους. Οι εκδηλώσεις αυτές προέρχονταν από κύκλους της αντιπολίτευσης (Βενιζελικοί) με τη συνεργασία της οργάνωσης «Άμυνα», την οποία είχαν συστήσει οι Αξιωματικοί, που είχαν καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη, μετά την ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου στις βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920.
                Το Δεκέμβριο του 1921 ο αντιπρόσωπος της «Άμυνας», ιατρός Γιάγκος Σιώτης, συναντήθηκε επανειλημμένα με το Διοικητή της Στρατιάς Αντιστράτηγο Αναστάσιο Παπούλα, στον οποίο ανέπτυξε σχέδιο αυτονομίας της κατεχόμενης μικρασιατικής περιοχής και του πρόσφερε την αρχηγία του νέου κράτους. Ο Αντιστράτηγος Αν. Παπούλας απάντησε ότι πιθανόν το σχέδιο αυτό να είχε επιτυχία, αλλά έπρεπε να υποστηριχθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση. Ο ίδιος αντιπρόσωπος επισκέφθηκε και τον Ύπατο Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη, ο οποίος αντιτάχθηκε απόλυτα στη σχεδιαζόμενη κίνηση. Προς το τέλος του Δεκεμβρίου ο Αντιστράτηγος Παπούλας μετέβη στην Αθήνα, όπου ανέφερε στον Υπουργό Στρατιωτικών τα γεγονότα.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Οι εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  http://www.kathimerini.gr/843697/article/epikairothta/ellada/oi-ekloges-ths-29hs-oktwvrioy-1961
*Βάρκες και καΐκια προϋπαντούν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την προεκλογική περιοδεία του στην Κέρκυρα.



Γράφει ο κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ*


                Ο πολιτικός χρόνος το φθινόπωρο του 1961 αποδείχθηκε εξαιρετικά πυκνός. Με αφετηρία τη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου στα τέλη Σεπτεμβρίου και κατάληξη την καταγγελία του αποτελέσματος των εκλογών του Οκτωβρίου ως προϊόντος «βίας και νοθείας» από σύσσωμη την αντιπολίτευση στα μέσα Νοεμβρίου, η εν λόγω περίοδος συνιστά καίρια τομή για τις εξελίξεις των επόμενων μηνών και ετών.
                Ο ευρύτερα μεταβατικός χαρακτήρας των αρχών της νέας δεκαετίας σε επίπεδο κοινωνικό και οικονομικό εκφράστηκε κατά τρόπο δυναμικό με αφορμή τις εκλογές του 1961, συντελώντας στη δημιουργία νέων δεδομένων για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Κατά τούτο οι εκλογές του 1961 συνιστούν μείζονα καμπή στην ιστορία του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

1920-1922: Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

*Αδριανούπολη του 1921. Ο εορτασμός των Θεοφανίων στον ποταμό Έβρο


 Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος  Πατιαλιάκας


                Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϋγύ, στις 27 Νοεμβρίου 1919, μεταξύ των Συμμάχων και της Βουλγαρίας, τον Μάιο του 1920, απελευθερώθηκε η Δυτική Θράκη, η σημερινή Ελληνική Θράκη, μέχρι τον ποταμό Έβρο.
                Ο Στρατιωτικός Διοικητής της Αδριανούπολης και Διοικητής του Α΄ Οσμανικού Σώματος Στρατού Συνταγματάρχης Τζαφέρ Ταγιάρ, οπαδός των ιδεών των Νεοτούρκων, βρισκόταν σε τακτική επικοινωνία με τον Μουσταφά Κεμάλ και άλλα στελέχη των εθνικιστικών κύκλων στη Θράκη και στη Μικρά Ασία. Στις 3 Μαρτίου 1920, μετά από συμφωνία με τους παράγοντες του εθνικιστικού κινήματος στη Θράκη «Trakya- Pasaeli Mudafaa Heyet- i Osmaniyye», κατάγγειλε την ανακωχή, που είχε υπογράψει η επίσημη Οσμανική Κυβέρνηση, δήλωσε ότι δεν υπακούει πλέον στις εντολές του Σουλτάνου, του δέσμιου των Συμμάχων, διακήρυξε την ανεξαρτησία της Θράκης, της οποίας αυτοχαρακτηρίσθηκε Γενικός Διοικητής, και εξέδωσε σειρά διαταγών με σκοπό την οργάνωση της αντίστασης του μουσουλμανικού πληθυσμού της απέναντι στους εισβολείς. Η απάντηση της Κυβέρνησης της Κωνσταντινούπολης ήταν άμεση. Ο Ταγιάρ καθαιρέθηκε και αποτάχθηκε από τις τάξεις του Οσμανικού Στρατού.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Ένα αξιόλογο ημερολόγιο ιστορίας...

 
*To Ημερολόγιο του Συλλόγου Εβριτών Νομού Ροδόπης 


                Η έκδοση ημερολογίων στην αρχή κάθε έτους, είναι μια συνήθεια, που έχει γενικευθεί και υπηρετεί ποικίλους στόχους, πέραν της απαρίθμησης ημερών, μηνών και εορτών. Στόχους, που υπηρετούν τη διαφήμιση, την ανάκληση στη μνήμη ιστορικών γεγονότων του παρελθόντος, τη σύσφιγξη κοινωνικών σχέσεων κ.λπ. Ημερολόγια εκδίδουν υπηρεσίες, επιχειρήσεις, δραστήριοι σύλλογοι και διάφοροι κοινωνικοί φορείς.
                Ένα σημαντικό ημερολόγιο, που αξίζει να διατηρηθεί σαν αρχειακό υλικό και μετά την παρέλευση του έτους 2016, εξέδωσε ο Σύλλογος Εβριτών του νομού Ροδόπης.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Από το Βασιλίτσι... στο Χόλιγουντ!!!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.kathimerini.gr/843492/article/politismos/vivlio/apo-to-vasilitsi-sto-xoligoynt
*O Θανάσης Λυμπέρης μαζί με τον επίσης Έλληνα ηθοποιό Τζορτζ Ρήγας, σε σκηνή από μια ταινία για τη Λεγεώνα των Ξένων.


*Μέσα από την ιστορία 
ενός Έλληνα της Διασποράς
έρχονται στο φως οι ζωές 
και άλλων που κυνήγησαν το όνειρο



Γράφει ο ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ


          Τι θα σκεφτόσασταν αν σας μιλούσε κάποιος για τους «'Έλληνες του Χόλιγουντ»; Κάποιον σύγχρονο εγχώριο σταρ ίσως ή ακόμα πιο συχνά έναν φιλόδοξο νεαρό, ο οποίος αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα κυνηγώντας το όνειρο στη μεγαλύτερη κινηματογραφική βιομηχανία του κόσμου. Αυτά σήμερα. 
          Σχεδόν έναν αιώνα πριν ωστόσο, όταν οι Ελληνες έφευγαν για την «Αμέρικα» σε αναζήτηση απλώς του επιούσιου, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Ξωμάχοι, ώς τότε, των αγρών ή απλοί τυχοδιώκτες, οι μετανάστες των δεκαετιών του ’10, του ’20 και του ’30 βρέθηκαν να κάνουν όλων των ειδών τις δουλειές και –αναπόφευκτα– κάποιοι από αυτούς πέρασαν κι από τη νεοϊδρυθείσα τότε «Εδέμ» του σινεμά. 
          Ο ποιητής, συγγραφέας και ερευνητής Φώντας Λάδης, αξιοποιώντας το αρχείο ενός από αυτούς, είναι έτοιμος να παρουσιάσει τη μέχρι τώρα άγνωστη ιστορία εκείνων των ανθρώπων.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Οι εθνικοποιήσεις στην Αίγυπτο και ο εκεί Ελληνισμός

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.kathimerini.gr/843126/article/epikairothta/kosmos/oi-e8nikopoihseis-sthn-aigypto 

*Η αυλή στο Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας. Ιδρύθηκε το 1878 και αναγνωρίστηκε ως ισότιμο από την ελληνική πολιτεία.


 Γράφει ο κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΚΚΑΣ*

                Όταν ο Νάσερ πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1970, ο ελληνισμός της Αιγύπτου είχε σχεδόν σβήσει. Ένας κύκλος είχε κλείσει με τον πιο τραγικό τρόπο. Στις αρχές του 19ου αιώνα οι πρώτοι Ελληνες πήγαν στην Αίγυπτο του μεταρρυθμιστή Μεχμέτ Αλή και πήραν το εμπόριο και τη ναυτιλία στα χέρια τους. Το 1843 ίδρυσαν στην Αλεξάνδρεια, την πρώτη ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου, και ο Μιχαήλ Τοσίτσας ανέλαβε το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας. Στα τέλη του 19ου αιώνα η κοινότητα έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της, με ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομίας να ελέγχεται απ’ αυτή.

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΕΣ


Χρόνια Πολλά σε όλους τους φίλους και τις φίλες. Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα με χαρά στον κόσμο, ευτυχία, ειρήνη και αγάπη (που δεν τα βλέπω εσχάτως…). Το αστέρι της Βηθλεέμ ας φέγγει την πορεία σας προς το καλό. Καλή να είναι η καινούργια χρονιά 2016, ελπιδοφόρα και παραγωγική (ούτε αυτό το διακρίνω στην άκρη του τούνελ, αλλά το εύχομαι…). Υγεία να έχετε. Η αγάπη ας επικρατήσει ανάμεσά μας….

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Μικρά Ασία: Αίμα και δάκρυ... Συγκλονιστικές αφηγήσεις

*Σμύρνη 1919. Κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει το δραματικό τέλος...


           Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας



                Η απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, στις 2 Μαΐου 1919, μετά από εντολή του Ανώτατου Συμμαχικού Συμβουλίου και με άμεσο στόχο την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής από τις αυθαιρεσίες των Τούρκων, σήμανε την έναρξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Μιας εκστρατείας που αποτέλεσε την τελευταία προσπάθεια της Ελλάδας για την ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό των προαιώνιων αλύτρωτων εδαφών, την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας.
                Μέχρι τα τέλη Μαΐου 1919 τα Ελληνικά στρατεύματα επέκτειναν τη Ζώνη Κατοχής στα Δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Η Τουρκική αντίδραση δεν ήλθε από τον Σουλτάνο, αλλά από τον Στρατηγό Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος ανέλαβε την κινητοποίηση των Τουρκικών πληθυσμών κατά των ξένων στρατευμάτων κατοχής. Ακολούθησε η σημαντική ενίσχυση των Ελληνικών στρατευμάτων, με αποτέλεσμα τον Φεβρουάριο του 1920 η Στρατιά Κατοχής Μικράς Ασίας να αριθμεί έξι Μεραρχίες. Για την αντιμετώπιση των Κεμαλικών στρατευμάτων και την εξασφάλιση των Στενών των Δαρδανελίων η Στρατιά από 9ης Ιουνίου μέχρι της 25ης Ιουνίου 1920 προέλασε και κατέλαβε την γραμμή Πάνορμος- Προύσα- Αξάριο- Φιλαδέλφεια. Λίγο αργότερα οι επιχειρήσεις των Ελληνικών στρατευμάτων στην Ανατολική Θράκη για την καταστολή του κινήματος του Συνταγματάρχη Τζαφέρ Ταγιάρ, στέφθηκαν από επιτυχία.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Η Ιστορία μέσα από τα πρόσωπα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
*Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 1944. Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου υψώνει τη γαλανόλευκη στον Ιερό Βράχο. Μέσω του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας προσπάθησε να αποτρέψει τον εμφύλιο πόλεμο.
  

Γράφει η κ. ΣΙΣΣΥ ΑΛΩΝΙΣΤΙΩΤΟΥ


                Τελειώνοντας το βιβλίο του Νίκου Αλιβιζάτου μπορεί κανείς να σκεφτεί πόσο ο τίτλος αδικεί το εύρος του περιεχομένου χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να προκρίνει εύκολα κάποιον άλλον, περισσότερο δηλωτικό αφού σε περίπου 600 σελίδες και διά μέσου των προσωπικοτήτων που επέλεξε ο συγγραφέας καταγράφεται ουσιαστικά η ιστορία του σύγχρονου ελληνικού έθνους: Οι ιδέες που κυριάρχησαν και διαμόρφωσαν τη σημερινή ελληνική κοινωνία, τα κύρια γεγονότα που καθόρισαν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα, πολιτικοί και διανοούμενοι στη σχέση τους με την εξουσία αλλά και στη μεταξύ τους σχέση έτσι όπως αυτή καθορίστηκε από τη σαγήνη της εξουσίας. Πώς αυτή η σαγήνη ανέδειξε πλευρές, όχι πάντοτε θετικές, των προσωπικοτήτων που ενεπλάκησαν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο στα «δημόσια πράγματα».
                Αν και ο ίδιος διευκρινίζει ότι η τριπλή σχέση πολιτικών, διανοουμένων και εξουσίας εξετάζεται με τη ματιά του συνταγματολόγου- εκείνου δηλαδή που αντικείμενο της δουλειάς του είναι βέβαια η πολιτική εξουσία, όπως διαμεσολαβείται όμως από το Σύνταγμα, το δίκαιο και τους θεσμούς- οι ανεκδοτολογικές παραπομπές, τα αποσπάσματα των ομιλιών και τα περιστατικά προσδίδουν στο βιβλίο τη γοητεία μιας μυθιστορηματικής αφήγησης. Όπως αυτή που περιγράφει τις προσπάθειες του Γ. Παπανδρέου να αποτρέψει τον εμφύλιο πόλεμο, μέσω του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας: « […] Η επιδίωξη της ενότητας δεν εμπόδισε τότε τον Παπανδρέου- ο οποίος ως πρωθυπουργός προήδρευε- να μιλήσει ενώπιον των εκπροσώπων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ για την “τρομοκρατία, η οποία ασκείται εις την ελληνικήν ύπαιθρον”. “Κόλασις είναι σήμερον η κατάστασις της πατρίδος” ανέφερε. “Σφάζουν οι Γερμανοί. Σφάζουν τα Τάγματα Ασφαλείας. Σφάζουν και οι αντάρται. Σφάζουν και καίουν… […]”».

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Η κρίση Αθηνών- Βελιγραδίου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  http://www.kathimerini.gr/842149/article/epikairothta/ellada/h-krish-a8hnwn---veligradioy
*Ο πρόεδρος Τίτο με τον υπ. Εξωτερικών Κότσα Πόποβιτς. Ο Τίτο δημιούργησε το νεόκοπο σλαβομακεδονικό κράτος, αλλά μετά τη ρήξη του με τον Στάλιν έθετε τη διατήρηση των καλών σχέσεων με την Αθήνα ως μείζονα προτεραιότητά του.




Γράφει ο κ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΦΕΤΑΣ*

                Η κρίση των σχέσεων Αθηνών- Βελιγραδίου το 1960-62, η οποία προκλήθηκε κυρίως λόγω της συχνής ανακίνησης ζητήματος «μακεδονικής μειονότητας» από την ηγεσία των Σκοπίων με την ανοχή και την κάλυψη της ομόσπονδης γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, αποτέλεσε ίσως το σοβαρότερο επεισόδιο στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις κατά τη μεταπολεμική περίοδο.
                Η έκπληξη της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν κατανοητή, αν ληφθούν υπόψη οι λεπτοί διπλωματικοί χειρισμοί που απαιτήθηκαν το 1950/51 για την αποκατάσταση των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων με την παράκαμψη μειονοτικών ζητημάτων. Η Αθήνα εκτιμούσε ότι η πολύπλευρη προώθηση της ελληνογιουγκοσλαβικής συνεργασίας μετά το 1951 καθιστούσε άστοχη την ανακίνηση τέτοιων ζητημάτων, τη στιγμή που η ομοσπονδιακή γιουγκοσλαβική κυβέρνηση το 1954, στον απόηχο της υπογραφής του τριμερούς αμυντικού Βαλκανικού Συμφώνου Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας και Τουρκίας (1953/54), είχε αποστασιοποιηθεί από την πολιτική των Σκοπίων και απαγορεύσει την έκδοση της εφημερίδας «Η Φωνή των Αιγαιατών», όργανο των Σλαβομακεδόνων προσφύγων. Κατά τις διμερείς συναντήσεις των πολιτικών ανδρών της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας μετά το 1953 θίγονταν ζητήματα διεθνούς πολιτικής ή διμερούς ελληνογιουγκοσλαβικής συνεργασίας. Η Γιουγκοσλαβία στήριζε την Ελλάδα στο Κυπριακό, είτε η αυτοδιάθεση ερμηνευόταν ως ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα είτε ως ανεξαρτησία της Κύπρου.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Η Θράκη και το 1821

*Η Αδριανούπολη των μέσων του 19ου αιώνα



*Άγνωστα στοιχεία 
για τη συμμετοχή των Θρακών,
στην Εθνική Παλιγγενεσία
*Ανάγκη για την καταγραφή
της ολοκληρωμένης ιστορίας




Γράφει ο δημοσιογράφος Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



                Η συμμετοχή της Θράκης στον ξεσηκωμό του Έθνους το 1821, είναι ένα ιστορικό πεδίο, σχετικώς αδιερεύνητο. Υπάρχουν σημαντικά στοιχεία, για τη συμμετοχή των Θρακών, διάσπαρτα σε διάφορες πηγές, γεγονός που επιβάλλει την ανάγκη συγκέντρωσης και επεξεργασίας τους, ώστε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα. Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουν να ενεργοποιηθούν τόσο το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης με το επιστημονικό του κύρος, όσο και οι διάφοροι φορείς, είτε είναι κρατικοί είτε είναι συλλογικοί κοινωνικοί φορείς.
               Προς την ίδια κατεύθυνση τείνει και το παρόν άρθρο, με την ελπίδα, ότι θα υπάρξει ανταπόκριση για συγκέντρωση, επεξεργασία και δημοσίευση σε ένα ειδικό σύγγραμμα των σχετικών πληροφοριών, έστω και αν ένα τέτοιο εγχειρίδιο, δεν θα περιλαμβάνεται στην διδακτέα ύλη, των σχολείων της Θράκης, που είναι το επιθυμητό. Αρκεί να υπάρχει στα σπίτια όλων ως απλό ανάγνωσμα.
               Έτσι λοιπόν, αρχίζοντας, θα υπενθυμίσουμε ότι στα μέσα του 19ου αιώνα, ζούσαν ακόμα στην Αδριανούπολη αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 ή παιδιά τους ή άτομα τα οποία στα κρίσιμα εκείνα χρόνια βρίσκονταν στην Ελλάδα. Άρα δεν αποκλείεται, ακόμα και αν δεν αναφέρεται τίποτα σχετικό, να έπαιρναν μέρος στον αγώνα με οποιοδήποτε τρόπο. Είτε ήταν Θράκες είτε κατάγονταν από άλλα μέρη της Ελλάδας και ζούσαν στη θρακική μεγαλούπολη ή σε άλλες θρακικές πόλεις.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Φίλιππος Νίκογλου: Χάρη σ’ αυτόν πρόλαβαν οι Έλληνες να πάρουν τη Θεσσαλονίκη το 1912

*Ο Φίλιππος Νίκογλου περί τας δυσμάς του βίου του


     Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος  Πατιαλιάκας

                 Έχουν γραφεί πολλά για τη διαφωνία του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄, τότε Διαδόχου- Αρχιστρατήγου, σχετικά με την προέλαση του Ελληνικού Στρατού κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και την πιθανότητα κατάληψης της Θεσσαλονίκης από τα Βουλγαρικά στρατεύματα.
                Είναι γεγονός ότι το Γενικό Στρατηγείο μετά την κατάληψη της Κοζάνης στις 11 Οκτωβρίου 1912 προβληματιζόταν έντονα εάν θα έπρεπε να προελάσει ταχέως προς τη Θεσσαλονίκη ή προς Βορρά, προς Μοναστήρι, καθόσον δεν είχε ακριβείς και νωπές πληροφορίες ως προς το πού βρισκόταν ο όγκος του Τουρκικού στρατού και ποία ήταν η εξέλιξη των επιχειρήσεων του Σερβικού στρατού κατά των Τούρκων. Η έλλειψη ακριβών πληροφοριών για τον Τουρκικό στρατό αποτέλεσε την αιτία του πλήρους αιφνιδιασμού της Vης Μεραρχίας στην περιοχή της Πτολεμαΐδας και του Αμυνταίου, ο οποίος κατέληξε στην άτακτη οπισθοχώρησή της μέχρι τον Αλιάκμονα ποταμό, όπου συγκρατήθηκαν οι Μονάδες της με δραστικές ενέργειες του Γενικού Στρατηγείου.

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Μαρία Δασκαλογιάννη, ο βίος της κόρης του ήρωα της Κρήτης

*O πατέρας της Μαρίας, Ιωάννης Δασκαλογιάννης

               
Γράφει ο δημοσιογράφος Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


                Η Μαρία Δασκαλογιάννη, κόρη ήρωα της Κρήτης, υπήρξε μια σπουδαία Ελληνίδα, που κράτησε την πίστη της και την αγάπη της προς την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους και υποχρεώθηκε να παντρευτεί με Τούρκο αξιωματούχο. Ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ως χήρα, όταν εξερράγη η Επανάσταση του 1821 και ξέσπασαν άγριοι διωγμοί κατά των Ελλήνων. Έφυγε κρυφά, έφτασε στην Τήνο, όπου έγινε μοναχή και βοήθησε με κάθε τρόπο τους επαναστατημένους Κρητικούς.
                Η κόρη του ήρωα Δασκαλογιάννη, έζησε ως γνήσια Ελληνίδα και επέδειξε αξιοσημείωτο πατριωτικό. Η ιστορία της αρχίζει από τα Ορλωφικά, που ξεσήκωσαν τους Έλληνες το 1770 εναντίον των Τούρκων, αλλά τελικά τους εγκατέλειψαν ανυπεράσπιστους στη εκδικητική μανία των Τούρκων.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...