Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1909











Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «Ο Νικόλαος Ζορμπάς» είναι σύμπραξη διακεκριμένων πολιτών, που διατυπώνουν σειρά ανησυχιών και προβληματισμών για τα μεγάλα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα που πασχολούν τη χώρα μας. Έμβλημά τους είναι ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς, που υπήρξε αρχηγός της Επανάστασης του 1909 η οποία δρομολόγησε την άφιξη στην Ελλάδα του Ελευθέριου Βενιζέλου και τις συνακόλουθες ανατροπές, ρήξεις και μεταρρυθμίσεις. Ο Σύνδεσμος οργάνωσε ημερίδα με συμμετοχή επιστημόνων και πολιτικών, που έκαναν αποτίμηση του έργου της Επανάστασης του 1909. Παραθέτουμε εδώ την ομιλία του προέδρου του Συνδέσμου κ. Παναγιώτη Κρητικού, πρώην αντιπροέδρου της Βουλής, για μαθαίνουν οι νεώτεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι.

"Πανοσιολογιώτατε, κύριε πρόεδρε του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού,
Αγαπητή κυρία ΧριστίναΑλευρά, κύριοι βουλευτές εν ενεργεία κύριοι βουλευτές “εν εφεδρεία”, κύριε πρόεδρε των τέως βουλευτών κύριε Πυλαρινέ, αγαπητές φίλες και φίλοι. Ελληνίδες και Έλληνες.
Ο Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος «Ο Νικόλαος Ζορμπάς» σας καλωσορίζει στην αποψινή επετειακή εκδήλωση και σας ευχαριστεί για την παρουσία σας εδώ. Η εκδήλωση έχει αναφορά στα γεγονότα της πρώτης δεκαετίας του περασμένου αιώνα, με αφετηρία το 1909.Μια συγκριτική όμως αντιστοίχιση των γεγονότων της εποχής εκείνης με τη σημερινή εποχή είναι αναπόφευκτη.

*Ο κ. Παναγιώτης Κρητικός

Η ιστορία - και δικαίως - έχει καταδικάσει όλα τα στρατιωτικά κινήματα όπου γης και κάθε εποχής. Σε ό,τι αφορά τον ελληνικό χώρο ένα βρήκε την ιστορική του δικαίωση τόσο εκ του αποτελέσματος, όσο και εκ των κινήτρων του και των προθέσεων. Ήταν το Κίνημα του 1909. Τα κίνητρα και οι σκοποί του δεν είχαν στόχο την ανατροπή του πολιτεύματος, είχαν στόχο την εξυγίανση του πολιτεύματος και την ανόρθωση της χώρας. Αφορμή η κακοδαιμονία του τόπου η οποία είχε ξεκινήσει από την ταπείνωση του 1897. Οι κυβερνήσεις της εποχής, κυβερνήσεις συναλλαγής και παρακμής, βρίσκονταν σε πλήρη αδυναμία να βοηθήσουν στην ανόρθωση της χώρας και υπήρχε ανάγκη δικαιότερης κατανομής του εθνικού πλούτου.
Το κίνημα στου Γουδή ήταν το μόνο κίνημα το οποίο βρήκε ιστορική αναγνώριση και δημοκρατική νομιμοποίηση, και επίσης λαϊκή στήριξη. Το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1909, υπέρ του κινήματος, συλλαλητήριο ανεπιφύλακτης στήριξης της επανάστασης ήταν το μεγαλύτερο από όσα είχαν γίνει μέχρι τότε στηνΑθήνα. Σύσσωμος ο λαός τηςΑθήνας και του Πειραιά στήριζε την επανάσταση στου Γουδή.
Κυρίες και κύριοι,
Ο Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος «Ο Νικόλαος Ζορμπάς» δεν δικαιώνει τις επεμβάσεις του στρατού στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Ο στρατός είναι για τους στρατώνες, μόνο εκεί βρίσκει τη δικαίωσή του. Όμως, ο Στρατιωτικός
Σύνδεσμος του 1909 αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση από τον κανόνα. Ήταν δημιούργημα μιας αναγκαιότητας και ήρθε νομοτελειακά και σε μια κρίσιμη ώρα της ιστορίας. Και ήταν μακράν από τις προθέσεις του να επιβάλει στρατιωτικό καθεστώς.
Ήλθε να εξυγιάνει τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της υπέρ του λαού. Ο επικεφαλής του συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς, όταν του προτάθηκε από πολιτικό της εποχής να αναλάβει έκτακτες εξουσίες, του έδειξε την πόρτα της εξόδου.
Τίθεται το ερώτημα: Τι συνέβαινε την εποχή εκείνη, ποια ήταν η πολιτική κατάσταση στη χώρα ώστε να αναγκαστούν ορισμένοι φλογεροί πατριώτες αξιωματικοί να κινηθούν; Θέλω να είμαι σύντομος και θα είμαι. Και για να αποφύγω σχετικές ιστορικές αναφορές θα κάνω μια σύντομη ανάγνωση ενός αποσπάσματος του υπομνήματος του Στρατιωτικού Συνδέσμου, το οποίο έστειλε στην τότε κυβέρνηση και στον βασιλιά.
Προηγουμένως όμως πρέπει να πω, για την ιστορία, τι είναι ο Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος «Ο Νικόλαος Ζορμπάς». Ο «Σύνδεσμος» ιδρύθηκε το 2001 με κοινοβουλευτική πρωτοβουλία, δηλαδή από μια ομάδα βουλευτών. Εν συνέχεια εξελίχθηκε σε Κοινωνικό και Πολιτικό Σύνδεσμο με την αναγνώρισή του από το Πρωτοδικείο Αθηνών. Με αυτό τον τίτλο είναι σωματείο με πατριωτικούς, δημοκρατικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς στόχους.
Το επαναλαμβάνω χωρίς ιεράρχηση και αξιολόγηση των όρων «Κοινωνικό», «Πατριωτικό», «Δημοκρατικό».Υπηρετεί όλες αυτές τις αρχές και όλες τις αξίες που περιέχονται στους όρους Δημοκρατία, Κοινωνισμός, Πατρίδα.
Είναι καιρός να προβάλουμε τις διαχρονικές αξίες του λαού μας, της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας, προς πάσα κατεύθυνση. Και αν η πατρίδα - κράτος - έχει όρια, ο Ελληνισμός δεν έχει όρια. Έχουμε πατρίδα-κράτος με σύνορα και ελληνισμό χωρίς σύνορα. Και αυτές τις έννοιες πρέπει να υπηρετήσουμε. Και αυτά τα ερεθίσματα θέλει να δώσει ο Σύνδεσμος στον Ελληνικό λαό, την Ελληνική κοινωνία. Οι στόχοι του είναι πολυσχιδείς κοινωνικοί, πολιτιστικοί, οικολογικοί ό,τι δηλαδή συνιστά σήμερα επιδιώξεις και ό,τι ικανοποιεί τις ανάγκες του Ελληνικού λαού και της Ελληνικής κοινωνίας. Θα κλείσω τον χαιρετισμό μου με την αναφορά στο απόσπασμα του κινήματος το οποίο σας ανέφερα προηγουμένως.
Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος έγραφε στη διακήρυξη, η οποία απευθυνόταν προς την τότε κυβέρνηση: «ποθεί όπως η θρησκεία μας υψωθή εις τον εμπρέποντα ιερόν προορισμόν της, όπως η Διοίκησις της χώρας καταστή χρηστή και έντιμος, όπως η Δικαιοσύνη απονέμηται ταχέως μετ’αμεροληψίας και ισότητος προς άπαντας εν γένει τους πολίτας αδιακρίτως τάξεως, όπως η Εκπαίδευσις του Λαού καταστή λυσιτελής διά τον πρακτικόν βίον και τας στρατιωτικάς ανάγκας της χώρας, όπως η ζωή, η τιμή και η περιουσία των πολιτών εξασφαλισθώσιν, και τέλος όπως τα οικονομικά ανορθωθώσι, λαμβανομένων των απαιτουμένων μέτρων προς λελογισμένην διαρρύθμισιν των εσόδων και εξόδων του κράτους, ώστε αφ’ ενός μεν ο σχεδόν πενόμενος ελληνικός λαός ανακουφισθή εκ των επαχθών φόρων, ους ήδη καταβάλλει και οίτινες ασπλάχνως κατασπαταλώνται προς διατήρησιν πολυτελών και περιττών υπηρεσιών και υπαλλήλων χάριν της απαισίας συναλλαγής, εφ’ ετέρου δε καθορισθώσι θετικώς τα όρια εντός των οποίων δύνανται ν’ αυξηθώσιν αι δαπάνες δια την στρατιωτικήν της χώρας παρασκευήν».
Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων το υπόμνημα-διακήρυξη του Στρατιωτικού Συνδέσμου, του οποίου το περιεχόμενο, δηλαδή τα αιτήματα είναι και σήμερα επίκαιρα.


*Τα Απομνημονεύματα του Νικολάου Ζορμπά

Εκείνo που, διαφοροποιεί το κείμενο αυτό από τη σημερινή εποχή είναι μόνο η γλώσσα. Είχε όμως και άλλες ομοιότητες η εποχή εκείνη με τη σημερινή. Ιδού μερικές:
l Τότε υπήρχε το Κρητικό ζήτημα, σήμερα υπάρχει το Κυπριακό.
l Τότε υπήρχε το Μακεδονικό Ζήτημα, σήμερα υπάρχει το ίδιο ζήτημα με διαφορετική μορφή και κατεύθυνση (Σκοπιανό).
l Τότε υπήρχε η ταπείνωση του έθνους από τον πόλεμο του 1897 σήμερα υπάρχουν παραβιάσεις, οι παραβάσεις, οι γκρίζες ζώνες, τα Ίμια.
l Τότε υπήρχε η πολιτική της «αψόγου» στάσεως απέναντι στην Τουρκία, σήμερα, ομοίως υπάρχει η πολιτική του κατευνασμού (ενδοτισμού).
l Τότε τελούσε ακόμα η χώρα υπό τον Διεθνή Οικονομικό έλεγχο (ΔΟΕ), σήμερα τελεί υπό ανακυκλoύμενη επιτήρηση.
l Τότε υπήρχε έντονο αγροτικό ζήτημα, σήμερα το ίδιο.
l Τότε υπήρχε καταπίεση των μικροαστών, με την άγρια φορολόγηση, μια καταπίεση η οποία οδήγησε στο συλλαλητήριο συμπαράστασης προς τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο, όμοιο του οποίου σε όγκο και πάθος, δεν είχε γνωρίσει η Αθήνα.
Η λαϊκή στήριξη της επανάστασης ήταν πάνδημη. Γιατί ο λαός, απογοητευμένος από τα πολιτικά κόμματα, ζητούσε το καινούριο, το διαφορετικό και το ριζοσπαστικό, το οποίο σηματοδοτούσε αναμφισβήτητα ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος. Το καινούριο το αναζητούσε στις νέες ιδέες, το διαφορετικό στους νέους ανθρώπους και το ριζοσπαστικό στην ανατροπή φθαρμένων πολιτικών.
Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος ευτύχησε στην επιλογή του επαναστάτη του Θερίσου Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος επέτυχε την εξυγίανση πρώτα και ύστερα την αναγέννηση του δημόσιου βίου. Παράλληλα, με την αναδιοργάνωση του στρατού και του στόλου αναβάθμισε σημαντικότατα την στρατιωτική ισχύ της χώρας και ενέπνευσε εθνική αυτοπεποίθηση στο λαό, με τους κατάλληλους δε διπλωματικούς χειρισμούς εναρμόνισε τα εθνικά συμφέροντα με τα συμφέροντα γειτονικών χωρών στην αρχή και των Μεγάλων Δυνάμεων αργότερα, και έτσι οδήγησε το έθνος στους μεγάλους θριάμβους με τα γνωστά αποτελέσματα: Δημιούργησε μεγάλο, ενιαίο, αδιαίρετο, ομοιογενές και κυρίαρχο κράτος.
Μετά από εκατό χρόνια το κράτος μας κινδυνεύει να συρρικνωθεί και να περιπέσει σε παρακμή. «Αγωνίζονται» τα δύο κόμματα εξουσίας για την κατάκτηση της όριακης αυτοδυναμίας. Η έξοδος, όμως, της χώρας από την οικονομική, κοινωνική, ηθική και υπολανθάνουσα εθνική κρίση, υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός μόνο κομματικού φορέα. Απαιτείται, συνεπώς, εθνική συνεννόηση, πολιτική συναίνεση και λαϊκή συγκατάβαση.
Βρισκόμαστε, δυστυχώς, και σήμερα από πλευράς παρακμής στις παραμονές του 1909. Απαιτείται, λοιπόν, όπως και τότε, να υπάρξει και σήμερα Εθνική Ηγεσία. Υπάρχουν περιστάσεις στην ιστορία των λαών που η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να τις αντιμετωπίσει.Απαιτείται εθνική ηγεσία. Ζητείται Εθνικός Ηγέτης που θα συνεγείρει και θα συσπειρώσει το λαό σε ένα Πατριωτικό, Δημοκρατικό και Κοινωνικό Κίνημα με ένα σύνθημα: Εκείνο που ένας πολιτικός ηγέτης του περασμένου αιώνα, ο Γεώργιος Παπανδρέου, είχε πει:
«Εάν τα κόμματα μας χωρίζουν, η Ελλάς μας ενώνει».
Κυρίες και κύριοι,
Διακεκριμένοι ομιλητές από το χώρο της πολιτικής και της ιστορικής επιστήμης θα προσεγγίσουν το ζήτημα και τις δύο εποχές.
Εγώ δε θα σας κουράσω άλλο. Θέλω όμως να επαναλάβω ότι ο χαρακτήρας αυτής της συγκέντρωσης είναι πατριωτικός, κοινωνικός και πολιτικός πέρα όμως και πάνω από κόμματα.
Γι’ αυτό καλέσαμε όλη την πολιτική ηγεσία του τόπου, η οποία προφανώς δεν εκπροσωπείται πλήρως. Τους ευχαριστούμε όλους και εκείνους που προσήλθαν, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση και εκείνους που δεν προσήλθαν. Επισημαίνουμε για άλλη μια φορά, ότι οι στόχοι του Συνδέσμου μας είναι πατριωτικοί, κοινωνικοί, δημοκρατικοί. Το απαιτούν οι εποχές, το απαιτούν οι ανάγκες του τόπου".






Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΚΑΒΑΚΛΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΟΥ


*Χάρτης της Ανατολικής Ρωμυλίας


          Το Καβακλή υπήρξε δυναμική εστία του Ελληνισμού και για το λόγο αυτό, οι κάτοικοί του υπέστησαν πολλούς διωγμούς και από τους Οθωμανούς δυνάστες και από τους Βουλγάρους όταν άρχισε να αναρριπίζεται ο εθνικισμός τους. Δεν είναι τυχαίο, ότι στις καθημερινές κουβέντες τους οι Καβακλιώτες αποκαλούσαν μεταξύ τους την πατρίδα τους «Μικρή Ελλάδα».
                
          Οι Καβακλιώτες ειδικότερα στις αρχές του 20ου αιώνα, υπέστησαν ανελέητους διωγμούς από τους Νεότουρκους και διασκορπίστηκαν σε όλη την Ελλάδα ως πρόσφυγες. Το Καβακλή υπήγετο στη δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλιππουπόλεως. Λόγω του συμπαγούς ελληνικού πληθυσμού του μαζί με τα πέριξ χωριά, εξέλεγε Έλληνα βουλευτή στη Βουλγαρική Βουλή.
          Ορισμένα από τα σωζόμενα έγγραφα στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, πλην των προαναφερθέντων, περιέχουν στοιχεία για το Καβακλή και τα χωριά της περιοχής του. Μεταξύ άλλων υπάρχει και μια ανυπόγραφη και αχρονολόγητη «Στατιστική του Ελληνικού διαμερίσματος της επαρχίας Καβακλή». Αφορά επτά κοινότητες, το Καβακλή, τις Καρυές, το Σιναπλή, το Μέγα Μοναστήριο, το Μικρό Μοναστήριο, το Δογάνογλου και το Τσικούρκιοϊ.

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

1920: ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΩΝ ΣΕΒΡΩΝ

Από τα ΝΕΑ- 21 Αυγούστου 2010
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4590153

*Ο Ελευθέριος Βενιζέλος



*Του Τάσου Σακελλαρόπουλου


Πριν από 90 ακριβώς χρόνια ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπέγραφε στα περίχωρα του Παρισιού τη Συνθήκη των Σεβρών που θα ενσωμάτωνε στον εθνικό κορμό τους Ελληνες της Θράκης και τους Ελληνες της Μικράς Ασίας (με την εξαίρεση των Δωδεκανήσων που θα προσαρτηθούν το 1947). Με αυτήν την αφορμή κυκλοφόρησε στην Αγγλία μια μελέτη για τον έλληνα πολιτικό, γραμμένη από τον Αντριου Ντάλμπι, ο οποίος μιλάει σήμερα στα «ΝΕΑ».

«Μια φωνή δικηγόρου, ήπια, ακριβής, ελεγχόμενη, χωρίς υπερβολικό συναίσθημα. Μιλούσε τα ελληνικά σαν κάποιος που είχε μάθει να αγαπάει τους αρχαίους συγγραφείς, χρησιμοποιούσε την κλασική γραμματική και ήταν μερικές φορές κάπως σχολαστικός στην επιλογή των λέξεων. Εκτός από τα ελληνικά, χειριζόταν τα γερμανικά και τα αγγλικά, όμως προτιμούσε τα γαλλικά».

«Δεν ήταν μόνον η φωνή. Ηταν αναμφίβολα και τα μάτια. Φωτεινά, διαπεραστικά μάτια πίσω από τα γυαλιά με το χρυσό σκελετό που του έδιναν έκφραση μελετητή- κάποιου που είναι συνηθισμένος να μελετά αρχαία χειρόγραφα- μάλλον, παρά ενός πολιτικού παλαιστή· όμως σε κοίταζαν κατάματα και έμοιαζαν έτοιμα να διαβάσουν τις πιο βαθιές σκέψεις σου. Και τα μαλλιά, πρόωρα λευκά και αραιά· το ψαλιδισμένο λευκό γένι· τα χείλη, γεμάτα, ευκίνητα, αισθησιακά· το ευγενικό χαμόγελο, εκφραστικό υπομονής και συμπάθειας, που κάποτε χαρακτηρίστηκε “γλυκόπικρο. Όταν χαμογελούσε, ολόκληρο το πρόσωπό του έμοιαζε να φωτίζεται με καλοσύνη και φιλία». 

Μ΄ αυτή την περιγραφή ο βρετανός ιστορικός Αντριου Ντάλμπι αρχίζει το βιβλίο του για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, το οποίο περιλαμβάνεται στη σειρά του εκδοτικού οίκου Ηaus Ρublishing γι΄ «αυτούς που έφτιαξαν τον σύγχρονο κόσμο».

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΙΘΑΚΗ ΨΑΧΝΕΙ … ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΤΗΣ


*Το Βαθύ Ιθάκης από την Μονή Καθαρών
*Μεγάλες προσδοκίες και επιστημονική άμιλλα
*Δύο σημαντικές ανασκαφές για να βρεθεί
το Οδυσσειακό Άστυ
και το παλάτι του πολυμήχανου βασιλιά.
Μεγάλες οι προσδοκίες των Ιθακησίων.



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


            Ένας μεγάλος θεμιτός επιστημονικός ανασκαφικός ανταγωνισμός, που αποσκοπεί ουσιαστικά να εντοπίσει και να τεκμηριώσει το θρύλο του Οδυσσέα, έχει πυροδοτήσει εδώ  και χρόνια τις προσδοκίες των Ιθακησίων, που αναμένουν με εύλογο ενδιαφέρον, να βρεθούν εκείνα τα αντικείμενα, που θα αλλάξουν τη μοίρα του ιστορικού νησιού και θα αποστομώνουν όσους αμφισβητούν, ότι η Ομηρική Ιθάκη είναι κάποιο άλλο νησί και επιχειρούν να οικειοποιηθούν τη δόξα της.

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

*Το Μέγαρο του Κοινοβουλίου


 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Είναι παγκοσμιοποιημένη η έννοια του Ελληνικού κοινοβουλευτισμού ή μήπως η έννοιά του είναι στενά περιορισμένη στα εθνικά σύνορα της Ελλάδας; Μια αναδρομή από το απώτερο παρελθόν στο σήμερα, επιχειρούμε από το ιστολόγιο αυτό.
          «Βουλή των Ελλήνων» είναι ο επίσημος τίτλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και η επιλογή αυτής της ονομασίας, είναι μια πολύ παλιά ιστορία, όσο σχεδόν και η ιστορία του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα.
          Τότε, μετά το 1844, είχε αρχίσει να ωριμάζει η ιδέα που τελικά επιβλήθηκε, το Κοινοβούλιο να μην ονομάζεται Βουλή της Ελλάδος ή έστω Ελληνική Βουλή, όπως κατ’ αναλογία ονομάζονται τα Κοινοβούλια άλλων κρατών.

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Η δράση του ΕΛΑΣ στην Κατοχή

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100007_29/08/2010_413070
*Ο Άρης Βελουχιώτης με αξιωματικούς του ΕΛΑΣ




Εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη 
οργάνωση της Αντίστασης
αλλά με αμφιλεγόμενες προθέσεις



Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης


Οι σκληρές συνθήκες της Κατοχής είχαν οδηγήσει τους Ελληνες σε απελπισία. Εκείνη την εποχή, τα μέλη του ΚΚΕ, πολλά από τα οποία πριν από τον πόλεμο είχαν υποστεί διώξεις, ήταν εξασκημένα στον πλέον κατάλληλο τύπο πολιτικής δράσης. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1941 πρωτοστάτησαν στην ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου. Εστιάζοντας στις καθημερινές αγωνίες του κόσμου, το ΕΑΜ γρήγορα επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα. Σταδιακά πήρε μορφή ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, η στρατιωτική πτέρυγα του ΕΑΜ, που ιδρύθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1942. Παρόλο που το ΚΚΕ ασκούσε καταλυτική επίδραση στον ΕΛΑΣ, τα μέλη του απέφευγαν να κάνουν υπερβολικά ορατό τον κυρίαρχο ρόλο τους προκειμένου να διατηρηθεί η μαζικότητα του κινήματος. Με τον ΕΛΑΣ ενώθηκαν βετεράνοι του αλβανικού μετώπου αλλά και βενιζελικοί αξιωματικοί που είχαν αποστρατευτεί το 1935. Τα τυφλά αντίποινα των κατοχικών δυνάμεων σε ολόκληρα χωριά συνέτειναν στον πολλαπλασιασμό των ανταρτών. Νέοι από την ύπαιθρο οι περισσότεροι, πολεμούσαν για την πατρίδα. Από το καλοκαίρι του 1943 το αντάρτικο κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας.


Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Ο ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΚΕΣ ΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥ

*Η ελληνική έκδοση του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου

        Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, είναι από το Μάιο του 2009, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας. Είναι μάλιστα εξωκοινοβουλευτικός υπουργός. Προέρχεται από τον πανεπιστημιακό χώρο. Δίδαξε σε διάφορα Πανεπιστήμια της χώρας του αλλά και στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα στο Διεθνές Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας στην Κουάλα Λουμπούρ.

          Αίσθηση έχει προκαλέσει το βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος- Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας» γιατί εκτός του γεγονότος πως αποτελεί ένα καλό εγχειρίδιο για την επιστημονική ανάλυση των σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας, συμβάλει επίσης και στην κατανόηση των σύγχρονων πολιτικών και στοχαστικών τάσεων της τουρκικής ηγετικής ελίτ. Ο Νταβούτογλου με βάση το βιβλίο του αυτό, αποδεικνύεται πώς έχει σπάνια αναλυτική αλλά και συνθετική σκέψη, που τον καθιστούν επικίνδυνο ανταγωνιστή στην περιοχή αφού αυτός είναι ο εμπνευστής του τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Τα χαμόγελά του στα τραπεζώματα και τις επίσημες επισκέψεις δεν πρέπει να μας ξεγελούν. Μιλάμε για μια πραγματική «αλεπού» της διπλωματίας στην ευρύτερη περιοχή μας.

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΕΒΟΔΑ ΠΕΤΚΟ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ- ΑΡΘΡΟ 3ο

*Η υπογραφή του Έλληνα υποπρόξενου στο Δεδέαγατς Γ. Καραγιανόπουλου

Νέα ανέκδοτα στοιχεία


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Σε δύο προηγούμενα άρθρα είδαμε αναλυτικά τη δράση του Βοεβόδα Πέτκο, Βούλγαρου επαναστάτη, ο οποίος έδρασε στη Θράκη, καταπολέμώντας τους Οθωμανούς, αλλά με στόχους να προσαρτηθεί η Θράκη στη Βουλγαρία και να αποκτήσει διέξοδο στο Αιγαίο. Σήμερα θα συνεχίσουμε τρίτο άρθρο για να φωτίσουμε με λεπτομέρειες την περίπτωση του Πέτκο, ο οποίος θυμίζουμε ότι γεννήθηκε το 1840 στο χωριό Ντογάν Χισσάρ (ή Ντογάν Ασσάρ) που βρίσκεται στο βόρεια της Αλεξανδρούπολης και σήμερα ονομάζεται Αισύμη.

          Στη βουλγαρική βιβλιογραφία έχουν εκδοθεί διάφορες εργασίες, στις οποίες υπάρχουν αναφορές και για τον Πέτκο. Ίσως η σημαντικότερη είναι η εργασία του Βούλγαρου Πατριάρχη Κύριλλου «Η Βουλγαρική Εξαρχία και η περιοχή Αδριανουπόλεως κατά τους αγώνες του 1877-78» έκδοση του Συνοδικού Πατριαρχείου της Βουλγαρίας, το 1969. Στη σελίδα 248, υπάρχει αναφορά στον Πέτκο Κυριάκωφ, που γεννήθηκε στο Ντογιάν Χισάρ όπως ονομάζει την γενέτειρά του. Γεννήθηκε το 1840 και πέθανε το 1900. Άρχισε τη δράση του ως χαϊντούκος από το 1861 στη Ροδόπη και την παραθαλάσσια Θράκη, τις Φέρρες, το Διδυμότειχο, την Κομοτηνή, την Ξάνθη και την Αίνο. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1877-87 και επέκτεινε τη δράση του στο Δεδέαγατς, το Ουζούν Κιοπρού και τη Μαρώνεια.

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Η Σμύρνη στις φλόγες- «Έβλεπον την καταιγίδα πάντοτε απειλητικήν»

Από το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=349743&dt=22/08/2010

*Οι Τσέτες επιτίθενται


Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τη θλιβερή επέτειο 88 ετών από την καταστροφή της Σμύρνης υπενθυμίζεται ότι η τραγωδία εκείνη εις βάρος του Ελληνισμού δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί ερήμην της Δύσης. Αρκούσε και μόνο η υπαναχώρηση των θέσεων Γαλλίας και Μ. Βρετανίας για να οπλίσει τα χέρια των φανατισμένων μουσουλμάνων που επί τρεις ημέρες έσφαζαν αμάχους, έκαιγαν και κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Οι χριστιανοί οι οποίοι κατεσφάγησαν όμως δεν ήταν μόνο Ελληνες, και ας ήταν η συντριπτική πλειονότητα. Ηταν επίσης Αρμένιοι, Γάλλοι, Βρετανοί και αμερικανοί καθολικοί.Επρόκειτο καθαρά για τη σύγκρουση δύο κόσμων, δύο διαφορετικών πολιτισμών. Το ότι έκτοτε η Ελλάδα αποτέλεσε διαρκή στόχο της γείτονος, συγκρατώντας μόνη τον εξ Ανατολών κίνδυνο,κανείς Ευρωπαίος δεν μπορεί να αρνηθεί.

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ: Ο «Ελληνας Νάσερ» και η «Αρσακειάς»

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100012_22/08/2010_412297

*Από δεξιά ο Δημήτριος Ιωαννίδης, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Φαίδων Γκιζίκης


«Δάμων και Φιντίας». Eτσι είχε περιγραφεi η σχέση Παπαδόπουλου- Ιωαννίδη από τη σύζυγο του δικτάτορα Δέσποινα Παπαδοπούλου. Οπως όλοι οι μύθοι της επταετίας όμως, ήταν και αυτός κούφιος. 
Η σχέση τους ξεκίνησε από τη συμμετοχή τους στην οργάνωση ΙΔΕΑ μετά τον πόλεμο και ήταν άνιση. Ο Παπαδόπουλος ήταν αριστούχος στην Ευελπίδων, δημοφιλής, με γρήγορη βαθμολογική ανέλιξη και φήμη εκκολαπτόμενου «Νάσερ της Ελλάδας». Ο Ιωαννίδης ήταν από τους τελευταίους της τάξης του και τον διέκρινε μάλλον αγοραφοβία. Ηταν ιδρυτής της ΕΕΝΑ, που οργάνωσε το πραξικόπημα, παρέδωσε όμως γρήγορα την ηγεσία της στον Γ. Παπαδόπουλο.

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ- ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ


Το παλαιό Μέγαρο Βουλής

          Όταν αρχίζει κάθε μέρα η συνεδρίαση της Βουλής, ένας από τους γραμματείς του Προεδρείου ή κάποιος άλλος εκ των νεωτέρων βουλευτών, διαβάζει τις αναφορές των πολιτών προς τη Βουλή.
          Είναι πολύ παλιά αυτή η παράδοση και ουσιαστικά μ’ αυτήν τη διαδικασία, ο Κοινοβουλευτισμός, συνδέει τους πολίτες και τα προβλήματά τους, με την απρόσωπη και πολλές φορές απρόσιτη εξουσία.
          Η παράδοση των αναφορών έχει θεσμοθετηθεί με τους κατά καιρούς ισχύσαντες Κανονισμούς λειτουργίας της Βουλής και σήμερα οι αναφορές πολιτών είναι αναπόσπαστο στοιχείο της λειτουργίας του Κοινοβουλίου, όπως έχουμε ξαναπεί.  

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΜΑΚΡΙΝΗ ΘΡΑΚΗ ΤΟΥ ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑ



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

           Είδαμε στο προηγούμενο άρθρο τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζαν στη Θράκη οι διπλωματικοί εκπρόσωποι του Ελληνικού Βασιλείου. Σήμερα συνεχίζουμε με άλλες περιπτώσεις, που έγιναν αιτία να δυσχεραίνεται ή άσκηση των καθηκόντων των Ελλήνων διπλωμάτων. Κύριο πρόβλημα πάντως παρέμενε το οικονομικό.
          Δεν ήταν μόνο η οικονομική καχεξία του υπουργείου Εξωτερικών, που είχε επιπτώσεις στη λειτουργία των ελληνικών προξενείων στη Θράκη. Ήταν και η υπεροπτική συμπεριφορά των Οθωμανών.
          Ο Δ. Χαρίλαος από τη Βάρνα, περιγράφει τον Απρίλιο του 1857[1] ένα τέτοιο περιστατικό, από τον καινούργιο διοικητή της πόλης Αζίζ Πασά, 28 ετών.


Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ 1890- 2010



*Η σημαντική έκδοση του Μιχάλη και της Ολυμπίας Πατέλη

Ένα σπουδαίο εκδοτικό επίτευγμα 
στον νομό Έβρου



          Ο Μιχάλης Πατέλης, είναι ένας πολύ σπουδαίος  συλλέκτης. Οι συλλογές του διακρίνονται για τον πλούτο και τη σπανιότητα των εκθεμάτων τους.
Το μεγάλο προσόν όμως του Μιχάλη Πατέλη είναι  ότι με τις πολυάριθμες εκθέσεις του αλλά και τις σημαντικές εκδόσεις του, καθιστά τον πλούτο των εκθεμάτων του, κοινό κτήμα, όλων των συνελλήνων. Τα αντικείμενα των συλλογών του, δεν είναι κλειδωμένα σε ντουλάπια και συρτάρια. Εκτίθενται συχνά και συγκεντρώνουν το θαυμασμό του κόσμου, αλλά και πλουτίζουν συνάμα τις γνώσεις μας για το παρελθόν.
          Το ευτύχημα είναι ότι ο σπουδαίος αυτός συλλέκτης βρήκε συνεχιστή της προσπάθειάς του, την κόρη του Ολυμπία, πτυχιούχο του  Παιδαγωγικού Τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και κάτοχο δύο μεταπτυχιακών τίτλων του Πανεπιστημίου του Αιγαίου.
          Καρπός αυτής της συνεργασίας πατέρα και κόρης, είναι το τελευταίο επίτευγμά τους «Ο Τύπος του Έβρου, 1890- 2010».  Η έκδοση έγινε με τη βοήθεια της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ροδόπης- Έβρου και προσωπικά του Προέδρου της κ. Γεωργίου Μηνόπουλου.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Ο Ζαχαριάδης βάζει μια ακόμη φωτιά

Από το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=347556&dt=08/08/2010

*Ο Νίκος Ζαχαριάδης

4 Απριλίου 1962: Πώς πέρασε 

από τον ελληνικό Τύπο 

το αίτημα του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ 

να έλθει και να δικαστεί στην Ελλάδα


Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*
ΜΕ ανοιχτές ακόμη τις πληγές και νωπή τη μνήμη του Εμφυλίου, η ελληνική κοινωνία και τα κόμματα θα διχαστούν ξανά τη δεκαετία του 1960 με αφορμή την επιστολή Ζαχαριάδη προς την ελληνική πρεσβεία Μόσχας με την οποία απευθυνόμενος στην Εισαγγελία Αθηνών ζητούσε να του επιτραπεί η επιστροφή του στην Ελλάδα προκειμένου να δικαστεί για τα οκτώ κακουργήματα που τον βάραιναν, ανάμεσα στα οποία της ενόπλου ανταρσίας και απόπειρας καταλήψεως της εξουσίας με βίαια μέσα, της εσχάτης προδοσίας και αποσπάσεως μέρους της ελληνικής επικράτειας, αυτοδιαθέσεως δηλαδή της Μακεδονίας. 
Κυβέρνηση και κόμματα βρέθηκαν αλληλοκατηγορούμενοι, η Αριστερά διχάστηκε ξανά διατυπώνοντας νέες θεωρίες συνωμοσιολογίας και σύσσωμος ο Τύπος επί μία εβδομάδα μεταξύ 5ης και 12ης Απριλίου 1962 αφιέρωνε οκτάστηλα πρωτοσέλιδα. Υπήρχε ξένος δάκτυλος; Τι και ποιος κρυβόταν πίσω από την επιθυμία Ζαχαριάδη; Στον χορό δεν άργησαν να μπουν και οι πρεσβείες των ανατολικών χωρών στην Αθήνα. Η κυβερνητική (της εποχής) εφημερίδα «Απογευματινή» ήταν η πρώτη που έφερε στο φως το θέμα στις 4 Απριλίου 1962. Με δεύτερη, έκτακτη έκδοσή της και αφιέρωμα που καταλάμβανε ολόκληρη την πρώτη σελίδα μαζί με φωτογραφίες, πλην του Ζαχαριάδη, του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Αθηνών Μενέλαου Κουτσάκου, του ρώσου πρεσβευτή στην Αθήνα Κοριούκιν και του προέδρου της ΕΔΑ Πασσαλίδη, η εφημερίδα ανακοίνωνε την είδηση αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα ότι μόνο τρεις ή τέσσερις σκληροπυρηνικοί γνώριζαν για το θέμα, ανάμεσα στους οποίους και ο βουλευτής της ΕΔΑ Αντώνης Μπριλλάκης, που όμως επιμελώς είχαν φροντίσει να κρατήσουν μυστική την υπόθεση ακόμη και από τον ίδιο τον πρόεδρο του κόμματος της κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στο πρώτο εκείνο δημοσίευμα που ουσιαστικά ξεκινούσε τον χορό που θα ακολουθούσε με δεκάδες άρθρα του ημερήσιου Τύπου, όχι μόνο του αθηναϊκού, η «Απογευματινή» έθετε μία σειρά ερωτήματα για τα οποία χρειάστηκε επί μέρες να χυθεί πολύ μελάνι: Κινδύνευε η ζωή του Ζαχαριάδη στη Σοβιετική Ενωση και γι΄ αυτό ζητούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα; Κρυβόταν όντως σοβιετικός δάκτυλος πίσω από αυτή την επιθυμία; Βόλευε τον Χρουστσόφ να ξεφορτωθεί έναν ακόμη σταλινικό ηγέτη ο οποίος αν ομολογούσε στα ελληνικά δικαστήρια ότι, παρά τα όσα είχαν συμφωνηθεί στη Γιάλτα, είχε την ενθάρρυνση του Στάλιν στην εξέλιξη του ελληνικού Εμφυλίου, ενίσχυε την πολιτική δίωξη των αντιπάλων του μέσα στο ΚΚΣΕ που παρέμεναν σκληροπυρηνικοί σταλινικοί;

*Η επιστροφή του Ζαχαριάδη στην Αθήνα
 από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Την επομένη κιόλας ο Τύπος είχε πάρει φωτιά με εκτενή πρωτοσέλιδα άρθρα. Το «Βήμα» με τίτλο « Εκρίθη απαράδεκτος αίτησις του Ζαχαριάδη να επανέλθη εις Αθήνας » και υπότιτλο « Εχαρακτηρίσθη ως ιταμή και υβριστική » εκτιμούσε ότι επρόκειτο για ελιγμό του ιστορικού στελέχους έναντι της ηγεσίας του ΚΚΕ. Η «Ελευθερία» χαρακτήριζε « ανεξήγητον την ενέργειαν του τέως ηγέτου » που ζητούσε να υπερασπίσει « την επαναστατικήν τιμήν του » και προέβλεπε, σύμφωνα με πληροφορίες της, ότι δεν επρόκειτο να του επιτραπεί η είσοδος στη χώρα. Προσέθετε δε ότι «... ο υπουργός της Δικαιοσύνης κ. Παπακωνσταντίνου ερωτηθείς τι θα πράξη η κυβέρνησις εάν ο Ζαχαριάδης ενεφανίζετο εις μεθοριακόν φυλάκιον ζητών να του επιτραπή η είσοδος εις την Ελ λάδα, απέφυγε να απαντήση, μολονότι του ετέθησαν τα ενδεχόμενα:Ή να του απαγορευθή η είσοδος ή να διαταχθή η σύλληψίς του ».
Στο ίδιο μήκος κύματος εκινείτο και «Η Καθημερινή» επισημαίνοντας υπό τύπον ερωτήματος στον υπότιτλό της τον κίνδυνο «... αναζωπυρώσεως της επαναστατικής δράσεως;» στη χώρα. Ηπιότερη έναντι του Ζαχαριάδη «Η Εστία», με τίτλο « Υποπτα σημεία » κατακεραύνωνε την κυβέρνηση για τον χειρισμό της υποθέσεως και απέδιδε στις μυστικές υπηρεσίες την καθυστέρηση του ενάμιση μήνα έως ότου η υπόθεση έλθει στο φως γράφοντας χαρακτηριστικά ότι «... αποτελούν είδος υπερκυβερνήσεως αφού ημπορούν να γράφουν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων των τους υπουργούς και να τοις διαβιβάζουν απλώς τα πορίσματα της μελέτης των επί των διαφόρων κρατικών υποθέσεων εν είδει διαταγών προς εκτέλεσιν! ».
Η «Αυγή» με τίτλο « Για να τροφοδοτηθούν προκλήσεις κατά του προοδευτικού κινήματος, η Κυβέρνησις καταφεύγει και στον Ζαχαριάδη » απέδιδε το όλο σκηνικό αναταραχής που είχε προκαλέσει η επιστολή στην πολιτική ζωή του τόπου σε πρωτοβουλίες της Δεξιάς που λίγους μήνες πριν είχε σχηματίσει κυβέρνηση και παιχνίδια της ΚΥΠ, κατηγορώντας μάλιστα ανοιχτά την «Απογευματινή» ως όργανο των μυστικών υπηρεσιών!
Τις επόμενες ημέρες το πολιτικό σκηνικό της χώρας είναι άνω-κάτω! Η «Αυγή» (φύλλο 7 Απριλίου 1962) θα κατηγορήσει ανοιχτά την κυβέρνηση για συγκάλυψη της ΚΥΠ και τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη για ύποπτο ρόλο όσον αφορά την τηλεφωνική συνέντευξη που είχε ο απεσταλμένος του «Βήματος» στο Βελιγράδι Ορφέας Οικονομίδης με τον Ζαχαριάδη. «Τα Νέα» της ίδιας ημέρας με τίτλο « Η επιστολή Ζαχαριάδη προκαλεί αναταραχήν εις την Αριστεράν » διαπιστώνει πως « ενώ η Αντιπολίτευσις ομιλεί περί παρακυβερνήσεως, η υπόθεσις εξειλίχθη εις πολιτικόν θέμα » και δημοσίευε σχόλιο του ανταποκριτή του «Μοnde» στην Αθήνα Μαρκ Μαρσό που έλεγε ότι « η πρωτοβουλία Ζαχαριάδη προεκάλεσεν οφθαλμοφανή σύγχυσιν εις την άκραν Αριστεράν, μερικοί κύκλοι της οποίας δεν διστάζουν να κατηγορήσουν τον Ζαχαριάδην επί συμπαιγνία με την κυβέρνησιν Καραμανλή ».
Με την πάροδο των ημερών τα σχόλια όπως και οι τίτλοι των εφημερίδων θα σκληρύνουν. Εγραφε «Το Βήμα»: «Διατί να ηρωοποιηθή ο ελεεινός εγκληματίας;», ενώ η «Ακρόπολις» ζητούσε να δικασθεί «Μόνον ως προδότης» ( τίτλος). Την ίδια ημέρα ο Γεώργιος Παπανδρέου σε οκτάστηλο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «'Εθνος» κατηγορούσε την ΚΥΠ ότι « Είναι Υπερκυβέρνησις » και μαζί τους χειρισμούς Αβέρωφ- Παπακωνσταντίνου. Το ΥΠΕΞ κατηγορήθηκε για καθυστέρηση στην παράδοση της επιστολής. Οι θεωρίες συνωμοσιολογίας που αναπτύχθηκαν με αφορμή τη δίμηνη απόσταση που χώριζε την ημερομηνία σύνταξης της επιστολής από τον Ζαχαριάδη (1η Φεβρουαρίου 1962) ως την επίσκεψή του στον πρέσβη Χριστόπουλο (10 Μαρτίου) και την αποστολή της με τον διπλωματικό φάκελο του Απριλίου (φάκελος έφτανε στην Αθήνα από Μόσχα μία φορά τον μήνα) καταρρίφθηκαν με το άνοιγμα των φακέλων. Το ρηθέν ότι η ιστορία του Εμφυλίου γράφτηκε 60 χρόνια πριν από τους νικητές με λάθη, μετά μισό αιώνα ξαναγράφτηκε από τους ηττημένους πάλι με λάθη, καιρός να τη γράψουν κάποτε οι ψύχραιμοι έχει ίσως πολύ μεγαλύτερη σημασία σήμερα.

5 λόγοι πίσω από τη θεαματική χειρονομία
Η εφημερίδα «Απογευματινή»,η οποία δημοσιοποίησε την πρόθεση του Ζαχαριάδη να έλθει και να δικαστεί στην Ελλάδα,πιθανολογούσε πέντε λόγους οι οποίοι οδήγησαν τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ στην απόφασή του:

1) Ο Ζαχαριάδης δεν αισθάνεται εν ασφαλεία εις την Ρωσίαν...

2) Ο Ζαχαριάδης δηλώνει ότι δέχεται να δικασθή... να προσφέρη ωρισμένας υπηρεσίας και να λάβη εις αντάλλαγμα την μη καταδίκην του εις θάνατον.

3) Ο Ζαχαριάδης δεν προτίθεται πράγματι να έλθη εις την Ελλάδα,αλλά παίζει παιγνίδια επιδείξεως παλληκαρισμού εκ του ασφαλούς...

4) Ο Ζαχαριάδης με την επιστολήν του προς τον εισαγγελέα Αθηνών θέλει απλώς να δώση νέα περί του εαυτού του εις τους εν Ελλάδι οπαδούς του...Ο Ζαχαριάδης με την επιστολήν του προς τον εισαγγελέα Αθηνών: α) τους ειδοποιεί ότι ευρίσκεται εν ζωή,β) τους γνωστοποιεί ότι εμμένει εις την πολιτικήν γραμμήν του,γ) τους τονώνει την πίστιν προς αυτόν με την θεαματικήν δήλωσιν ότι τάχα είναι πρόθυμος να λογοδοτήση ενώπιον της δικαιοσύνης υπεραμυνόμενος των πεποιθήσεών του,δ) τους δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει την νέαν ηγεσίαν του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και ότι ανεξαρτητοποιείται εντελώς από το ΚΚΕ.

5) Ο Ζαχαριάδης ενδεχομένως να αποβλέπη εις την δημιουργίαν νέου Κομμουνιστικού Κόμματος,το οποίον θα κινήται μέσα εις τα πλαίσια των ιδεών του Μάο Τσε Τουνγκ και του Εμβέρ Χάτζα,δηλαδή κόμματος σταλινικού.

*Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι ιστορικός, πρεσβευτής σύμβουλος Α΄ στο υπουργείο Εξωτερικών. 

















Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Το «μαύρο» 1877 για Ξάνθη και Ροδόπη!











*Παλαιά καρτ ποστάλ της Ξάνθης




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Το 1877, χρονιά έναρξης του ρωσοτουρκικού πολέμου, ήταν μια «μαύρη χρονιά» για τις περιοχές της Ξάνθης και της Ροδόπης. Οι Τούρκοι μπέηδες, εξαγριωμένοι και ασύδοτοι, δεν λογάριαζαν ούτε μεταρρυθμίσεις ούτε ανθρώπινα δικαιώματα ούτε ισονομίες και ισοπολιτείες.
          Οι προξενικές αναφορές, μαρτυρούν το κλίμα τρόμου που επικρατούσε, όχι μόνο από τη ληστοκρατία, αλλά και από τις αυθαιρεσίες της Οθωμανικής διοίκησης. Ακριβώς εξαιτίας της κακής πορείας του πολέμου για την Τουρκία, είχε αρχίσει η διάλυση των στρατιωτικών μονάδων και οι λιποτάκτες κατέφευγαν στα βουνά επιδιδόμενοι σε ληστείες και φόνους. Οι κάμποι και τα βουνά της Θράκης, είχαν γεμίσει από λιποτάκτες, λογής- λογής άτακτους και Κιρκάσιους.


Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Η Βόρεια Ελλάδα υπό βουλγαρική κατοχή

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100003_01/08/2010_409825


 Από τον Απρίλιο του ’41 
έως τον Σεπτέμβριο του ’44, 
οι Ελληνες της Μακεδονίας 
και της Θράκης 
πέρασαν μαρτυρικά χρόνια


*Ο Αδόλφος Χίτλερ και ο βασιλεύς της Βουλγαρίας Μπόρις



Επιμέλεια: Νίκος Xρυσολωράς


Οι αλυτρωτικές βλέψεις της Βουλγαρίας για τη Μακεδονία χρονολογούνται ήδη από την εποχή της εθνογένεσής της και τη σταδιακή παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα μάλιστα, η σύγκρουσή της με την Ελλάδα για τον έλεγχο της περιοχής παίρνει τη μορφή ακήρυχτου πολέμου, με τον Μακεδονικό Αγώνα. 
Ωστόσο, οι προσπάθειες της Σόφιας, αποδεικνύονται ατελέσφορες και καταλήγουν σε συντριπτικές ήττες στον Β΄ Βαλκανικό και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δύο δεκαετίες αργότερα, η ήττα του ελληνικού στρατού από τις γερμανικές δυνάμεις φάνηκε να δίνει την ευκαιρία στη Βουλγαρία, η οποία είχε στο μεταξύ προσχωρήσει στο ναζιστικό στρατόπεδο, την ευκαιρία που τόσο επιζητούσε, καθώς η χώρα μας χωρίζεται σε τρεις ζώνες κατοχής- μία γερμανική, μία ιταλική και μία βουλγαρική. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας τίθεται υπό βουλγαρική διοίκηση.


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...