Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Ο φίλος και αναγνώστης Μάκης Μπούσιος... ξαναχτυπά!!! Και μου στέλνει ένα κείμενο του μοναδικού Εμμανουή Ροΐδη, 
που αν και γραμμένο δεκάδες χρόνια πριν, 
αντανακλά το σήμερα με μεγάλη επιτυχία!!!





... και εγώ συμπληρώνω με την πολύ γνωστή ρήση ότι 
"Στην Ελλάδα επιπλέουν, οι φελλοί και οι κουράδες"!!!







Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑΣ: ΟΡΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΠΕΔΙΝΟΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ


*Οι Πεδινοί της Γιαλλικής Εθνοσυνέλευσης




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


            Στις μέρες μας όλο και σπανιότερα χρησιμοποιείται για τη Βουλή, η ονομασία «ορεινά» για να προσδιορίσει τα απώτατα έδρανα της αίθουσας των συνεδριάσεων της Ολομέλειας.
          Ωστόσο ο διαχωρισμός, όχι μόνο του χώρου, αλλά και των πολιτικών μερίδων μέσα στο Κοινοβούλιο, ανάγεται στη Γαλλική Επανάσταση του 1789, χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα στην Ελλάδα στην μετα-Οθωνική εποχή και κατέληξε στις μέρες μας, να σημαίνει, τα τελευταία έδρανα.
          Στους Πεδινούς και Ορεινούς της Γαλλικής Επανάστασης αλλά και της Ελληνικής Εθνοσυνέλευσης του 1862, θα μεταφερθούμε σήμερα.

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.




  Ο φίλος και αναγνώστης Μάκης Μπούσιος, μου έστειλε ένα περίφημο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο "Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.". Αξίζει να το διαβάσετε, όχι μόνο για να απολαύσετε τον ποιητικό λόγο του Καβάφη, αλλά για να μαγευθείτε από την οραματική του. Το έγραψε το 1928, αλλά φαντάζει σαν να γράφηκε για να περιγράψει τις σημερινές καταστάσεις. Δεν είναι μόνο η λέξη "Αποικία" που τα λέει όλα, αφού κατά επίσημη παραδοχή απεμπολούμε μέρος της εθνικής κυριαρχίας μας... Είναι η ανάγκη για Πολιτικό Αναμορφωτή... ακόμα και η προτροπή "Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη" δηλαδή παραίτηση από τα κετημένα μας κ.ά.



Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία



δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,



και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.



Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.




Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.





Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1928)














Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Εναν μήνα πριν την 21η Απριλίου... Ο στρατηγός δεν πήγε ταξίδι, είχε δουλειές...

Από το ΒΗΜΑ της 1ης Μαΐου 2010
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=329151&dt=01/05/2010

*Πώς αναβλήθηκε στο παρά πέντε 

η επίσκεψη Σπαντιδάκη στις ΗΠΑ


Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ
ΣΑΡΑΝΤΑ τρία χρόνια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ελάχιστες ίσως παραμένουν οι άγνωστες ιστορίες που συνδέονται με το παρασκήνιο της συνωμοσίας, που εξέτρεψε τη χώρα από τον κοινοβουλευτισμό επιβάλλοντας στρατιωτική δικτατορία, οι πληγές της οποίας χρειάστηκε μια τριακονταετία για να κλείσουν. Μία από τις ιστορίες που ίσως λίγοι γνωρίζουν είναι και αυτή της αναβολής της επίσκεψης του αρχηγού ΓΕΣ Γρηγορίου Σπαντιδάκη στις ΗΠΑ έναν μήνα πριν από το πραξικόπημα. 

Ο Γρηγόριος Σπαντιδάκης (δεξιά) τσουγκρίζει με τον Γεώργιο Ζωιτάκη σε στρατιωτική μονάδα το Πάσχα του 1967
Η εκ των υστέρων ανάγνωση της Ιστορίας ενίοτε προσδίδει ιδιαίτερη σημασία σε γεγονότα που σε άλλες περιπτώσεις θα εκλαμβάνονταν και ως ασήμαντα ή έστω δευτερεύοντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επιμονή του προέδρου της μεταβατικής κυβέρνησης Ιωάννη Παρασκευόπουλου να αναβληθεί η προγραμματισμένη επίσκεψη Σπαντιδάκη στις ΗΠΑ έναν μήνα πριν από το πραξικόπημα ενείχε, εν αγνοία του ασφαλώς, δραματικά στοιχεία: το κλίμα έντασης που βίωνε η χώρα οδηγούμενη στις εκλογές της 27ης Μαΐου μετά τη ρήξητου  Γεωργίου  Παπανδρέου με το Στέμμα, την Αποστασία και την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, κυρίως όμως το φημολογούμενο πραξικόπημα που όλοι συζητούσαν και, δυστυχώς, λίγοι πίστευαν ότι θα συμβεί έκανε τον Παρασκευόπουλο να πιστεύει ότι λόγοι ασφαλείας επέβαλλαν την παραμονή του Α/ΓΕΣ στη χώρα. Ειρωνεία; Εκείνος που εκαλείτο να προστατεύσει τον κοινοβουλευτισμό από τον στρατό ήταν ο ίδιος που ως αρχηγός του Επιτελείου είχε προχωρήσει σε μια σειρά μεταθέσεων που διευκόλυναν τα σχέδια του Παπαδόπουλου. Αρχικά ο Παπαδόπουλος από τη μακρινή Θράκη τοποθετήθηκε στο Δεύτερο Γραφείο του Α΄ Σώματος Στρατού στη Λάρισα και έπειτα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού στην Αθήνα, ενώ οι συνεργοί του Μακαρέζος και Παττακός, που θα συμπλήρωναν τη λαομίσητη τριανδρία της χούντας των συνταγματαρχών, τοποθετήθηκαν επίσης σε θέσεις-κλειδιά στην πρωτεύουσα. Παρά τα όσα ισχυρίζονται κάποιοι ότι ο Σπαντιδάκης δεν γνώριζε για τις ύποπτες κινήσεις των τριών, τα γεγονότα τούς διαψεύδουν αφού το όνομά του ήταν πρώτο στη λίστα των πραξικοπηματιών ως πρωθυπουργού της «κυβέρνησής» τους και μόνο ύστερα από επιμονή και άρνηση του βασιλιά στη θέση του ορίστηκε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Κόλλιας. Αυτό που πραγματικά ίσχυε είναι ότι ο Σπαντιδάκης ναι μεν γνώριζε αλλά δεν πίστευε ότι οι πραξικοπηματίες θα εκινούντο αυτόνομα χωρίς την ενημέρωση και συγκατάθεση του Κωνσταντίνου.
Το τηλεγράφημα
Στις 25 Μαρτίου με απόρρητο κρυπτοτηλεγράφημα ενημερωνόταν ο έλληνας πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον Αλέξανδρος Μάτσας: «Κος Πρόεδρος Κυβερνήσεως εκάλεσε χθες μεσημβρίαν Αμερικανόν Πρέσβυν και,αναφερόμενος εις επικειμένας επισκέψεις ΗΠΑ Αρχηγών ΓΕΣ και ΓΕΝ, εζήτησε παρ΄ αυτού όπως εξηγήσηεις Ουάσιγκτων ότι υπό παρούσας συνθήκας προεκλογικής περιόδου, εντάσεως ανατρεπτικής εν Ελλάδι δράσεως κομμουνιστικών υπό διαφόρους μανδύας οργανώσεων, ως και αγνώστου εισέτι εκτάσεως εν Ελλάδι πλοκάμων αποκαλυφθέντος εν Ιταλία σοβιετικού κατασκοπευτικού δικτύου,απουσία επιτελαρχών, αντεδείκνυταιδιά λόγους εθνικής ασφαλείας. Κος Πρόεδρος εξήρτησεν τελικήν απόφασιν Κυβερνήσεως περί αναβολής εν λόγω επισκέψεωνεκ του αν Κος Τalbot θα εδέχετο διαβιβάση εξηγήσεις ταύταςούτως ώστε αποφευχθή πάσα παρανόησις εξ αρνήσεως επιτελαρχών δεχθούν προσκλήσεις...» (ΑΠ Κ1127, Οικονόμου - Γκούρας).
Οπως όμως προκύπτει από άκρως απόρρητο τρισέλιδο υπηρεσιακό σημείωμα την ακριβώς προηγούμενη ημέρα, με τα πρακτικά των συνομιλιών μεταξύ του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ και του Ι. Παρασκευόπουλου, ο πρώτος αφενός δεν δίστασε να εκφράσει δυσαρέσκεια γι΄ αυτή την αναβολή και αφετέρου τους φόβους του ως προς την «περιέργειαν η οποία θα δημιουργηθή και επομένως ζητηθή να ερευνηθή στενώς ποίον συμβάν είναι εκείνο το οποίον προεκάλεσε την αναβολήν αυτήν». Σε μια ύστατη προσπάθειά του να μεταπείσει τον συνομιλητή του ο Τάλμποτ προσέθετε: «...Είναι περιττόν να προσθέσω ότι, εάν συμβή οτιδήποτε κατά την διάρκειαν της απουσίας των Επιτελαρχών, η Αμερικανική Κυβέρνησις αναλαμβάνει να επαναφέρη αμέσως αυτούς εις Ελλάδα», ενώ λίγο νωρίτερα είχε αντιπροτείνει αντί δεκαεπτά ημερών να περιοριζόταν η επίσκεψη μόνο σε δύο ημέρες, δεδομένου ότι είχε προηγηθεί μία ακόμα αναβολή, τον Οκτώβριο του 1966, της επισκέψεως του Αρχηγού ΓΕΝ, ναυάρχου Αυγέρη, έπειτα από πρόσκληση επίσης του αμερικανού ομολόγου του.
Τον Σπαντιδάκη, πλην της συζύγου του, επρόκειτο να συνοδεύσουν στις ΗΠΑ οι αντισυνταγματάρχες Ι. Λάζαρης και Λ. Μπέλτσος, το δε επίσημο πρόγραμμα περιελάμβανε πλην των συνομιλιών και γευμάτων, δεξιώσεων κτλ., για τις οποίες εβαρύνετο «... το κονδύλιον απροβλέπτων εξόδων ΓΕΣ» (Εμπιστευτικόν ΑΦ 167.16/46/219578, ΓΕΣ, 7 Μαρτίου 1967), κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη στην Ουάσιγκτον και επίσκεψη στον τάφο του προέδρου Κένεντι και σε διάφορες στρατιωτικές μονάδες και εγκαταστάσεις. Επιστρέφοντας μέσω Νέας Υόρκης ο Σπαντιδάκης θα είχε συναντήσεις με τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο και την ΑΧΕΠΑ.
Η πρεσβεία
Στον φάκελο αλλά και άλλους του κρίσιμου διαστήματος που προηγήθηκε του πραξικοπήματος δεν εντοπίστηκε κάποια αμερικανική αντίδραση στην αναβολή της επίσκεψης. Το θέμα ασφαλώς επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες. Δεδομένου όμως ότι το αμερικανικό ΥΠΕΞ και άρα και η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα δεν γνώριζαν τίποτε περισσότερο για το πραξικόπημα πλην του γεγονότος ότι όλοι και κυρίως οι Ελληνες, λαός και κόμματα μιλούσαν γι΄ αυτό, η άποψη ότι οι μόνοι Αμερικανοί που γνώριζαν και είχαν σχέση με το πραξικόπημα και τους πραξικοπηματίες ήταν του γραφείου της DΙΑ (Defence Ιntelligence Αgency), δηλαδή το αμερικανικό Πεντάγωνο και όχι η CΙΑ, όπως επιστεύετο, μάλλον κερδίζει έδαφος και μάλλον σε αυτήν οφείλεται η συγκαταβατικότητα με την οποία απεδέχθη η αμερικανική στρατιωτική ηγεσία την απόρριψη της συγκεκριμένης επισκέψεως.
ΔΥΣΦΟΡΙΑ


Η Δημοκρατία έχει εκτελεσθεί μέσα στο λίκνο της, την Ελλάδα. Ο εκτελεστής αναφωνεί: «Δεν έγινε τίποτε, παλιόφιλοι, είμαι (κι εγώ) αντικομμουνιστής» (από εφημερίδα του Μιλγουόκι στο Γουισκόνσιν των ΗΠΑ)
Η ΕΙΔΗΣΗ της απριλιανής δικτατορίας ξεσήκωσε την αμερικανική κοινή γνώμη,δημοσιογράφους (από τις εφημερίδες πρωτοστάτησαν οι «ΝΥΤimes») αλλά και πολιτικούς.Πολυσέλιδο άκρως απόρρητο τηλεγράφημα του έλληνα πρεσβευτή από την Ουάσιγκτον Α. Μάτσα είναι ενδεικτικό της δυσφορίας που εκφραζόταν διά στόματος του αμερικανού ΥΠΕΞ Ντιν Ρασκ.«Ύφος του, διακρινόμενον διά ηπιότητα, ήτο ασυνήθως κατηγορηματικόν,απερίφραστον και σοβαρόν, όπερ διά γνωρίζοντας κ. Rusk προσδιορίζει άκραν βαρύτητα ην ηθέλησε προσδώση εις διάβημα» κατέληγε ο Μάτσας (ΑΠ 1674,17 Μαΐου 1967). Ο Ρασκ διευκρίνιζε ότι «η αμερικανική αντίδρασις δεν οφείλεται μόνον εις κοινοτοπίαν καθ΄ ην Ελλάς τυγχάνει Μήτηρ Δημοκρατίας» (όπ.π.)
Το «ξάφνιασμα» που στοιχειώνει

«Εκκληση για τη διάσωση Παπανδρέου από τη γυναίκα του» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της «San Francisco Chronicle» (1 Σεπτεμβρίου 1967), όπου γίνεται λόγος για την τύχη που επεφύλαξαν οι συνωμότες στον 15ετή γιο της, σημερινό πρωθυπουργό, οι οποίοι με ένα περίστροφο καρφωμένο στο κεφάλι τού ζητούσαν να τους αποκαλύψει πού κρυβόταν ο πατέρας του
ΥΠΑΡΧΕΙ ακόμη αρκετή σύγχυση και μπόλικη μυθολογία γύρω από τον ρόλο των Αμερικανών στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. O Τάλμποτ όμως θα αιφνιδιαστεί εκείνο το χάραμα από τον θόρυβο των ερπυστριών των τανκς που κατέβαιναν στο κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο αιφνιδιασμένος θα ξυπνήσει και ο σταθμάρχης της CΙΑ Μόρι, ο οποίος μάλιστα μερικές ημέρες μετά το πραξικόπημα θα απομακρυνθεί από την Αθήνα. Ο ίδιος αργότερα παραδέχθηκε ότι γνώριζε από καιρό μερικούς από τους πραξικοπηματίες ,αλλά η Υπηρεσία του δεν είχε στενό σύνδεσμο μαζί τους επειδή τους θεωρούσε «απλοϊκά ανθρωπάρια». Αντίθετα,παραδεχόταν ότι μερικοί στρατιωτικοί της αμερικανικής αποστολής που πίστευαν ότι «η χούντα ήταν ό,τι καλύτερο είχε συμβεί από την εποχή του Περικλή» τους συμπαθούσαν ιδιαίτερα...
Δυστυχώς,παρά την αντίδραση της αμερικανικής κοινής γνώμης, τις ηχηρές παρεμβάσεις Δημοκρατικών βουλευτών στο αμερικανικό Κογκρέσο και τις αναρίθμητες καταδίκες που εξεδόθησαν εις βάρος της χούντας αλλά και τις πιέσεις που της ασκήθηκαν για ταχύτατη επάνοδο της χώρας στον κοινοβουλευτισμό,η περίοδος εκείνη,δικαιολογημένα από κάθε άποψη,εξακολουθεί να στοιχειώνει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.Μπορεί ο πρόεδρος Κλίντον να ζήτησε επίσημα συγγνώμη από τον ελληνικό λαό πριν από λίγα χρόνια όταν επισκεπτόταν την Αθήνα,η απόφαση όμως της Ουάσιγκτον να ανεχθεί τη δικτατορία,προτιμώντας τη σταθερότητα από τη δημοκρατία,όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει ο καθηγητής Θ. Κουλουμπής,παραμένει πληγή αγιάτρευτη,όσο μάλιστα συσσωρεύονται νέα γκρίζα σύννεφα στην περιοχή μας.

*Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι ιστορικός, Πρεσβευτής Σύμβουλος Α' στο υπουργείο Εξωτερικών.







Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

1873: ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ


Το δημοσίευμα της «Παλιγγενεσίας» στις 13 Νοεμβρίου 1873, σελ. 4



Εκατό καταστήματα και εργαστήρια
και 15 σπίτια, παρανάλωμα του πυρός.



Γράφει ο  Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


          Οι πυρκαγιές είναι πάντα καταστρεπτικές, αφού στο διάβα της φωτιάς, αφήνουν αποκαΐδια και δυστυχία. Τέτοιες μεγάλες πυρκαγιές καταταλαιπώρησαν και το Διδυμότειχο, αφού όπως είναι γνωστό τα παλιά κτίρια, που συνήθως στο παρελθόν ήταν επενδυμένα με ξυλεία, άναβαν με μεγάλη ευκολία.
          Οι πολύ παλαιοί συμπολίτες μας, θα θυμούνται ακόμα την τρομερή  πυρκαγιά, που το 1933- αν είναι σωστή η πληροφόρησή μου- κατέστρεψε το περίφημο κτιριακό συγκρότημα, το οποίο βρισκόταν στο χώρο της σημερινής αγοράς και αποτελούσε το διοικητικό κέντρο της πόλης. 

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΤΟΥ 1905 ΠΟΥ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ


*Το Δημαρχείο της Αδριανούπολης


*H έκπληξη: Ο εξαίρετος φωτογράφος από τη Νέα Ορεστιάδα, Γρηγόρης Αζορίδης, μου έστειλε φωτογραφία, που δείχνει το παλαιό Δημαρχείο της Αδριανούπολης, όπως είναι σήμερα. Τον ευχαριστώ θερμά!!!


*Μια άλλη φωτογραφία του ίδιου κτιρίου. 
όπως διασώζεται σήμερα στην Αδριανούπολη, 
από τον μετρ του φακού Γρηγόρη Αζορίδη.



 -Κάηκαν 4.000 κτίσματα.
-Συγκινητική αλληλεγγύη
για τους πυρόπληκτους.
-Παλαιότερες πυρκαγιές.



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



            Η Αδριανούπολη, η λατρεμένη πόλη των Θρακών, υπέστη στις 21 Αυγούστου 1905 μια φοβερή καταστροφή από τεράστια πυρκαγιά, η οποία κατέστρεψε μερικές χιλιάδες κτίσματα και άφησε άστεγους χιλιάδες ανθρώπους. Οι καταστροφές έγιναν στο κέντρο της πόλης που οι κάτοικοι ονόμαζαν την περιοχή αυτή «Κάστρο». 
          Το γεγονός αυτό, καλύφθηκε από τον Αθηναϊκό Τύπο, αλλά ποτέ δεν έγινε γνωστό ποιοι ήταν οι εμπρηστές, αν και δημοσιεύθηκαν πληροφορίες στην Αθήνα, πως οι ύποπτοι για τη βδελυρή πράξη ήταν οι Βούλγαροι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι την εποχή εκείνη είχε κορυφωθεί η προσπάθεια των βουλγαρικών κομιτάτων να ελέγξουν το χώρο της Μακεδονίας και της Θράκης.


Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

*Τραυματίες από το μέτωπο της Ανατολικής Θράκης στον περίβολο της σημερινής Βουλής





Γράφει ο Παντελής Αθανασιάδης



          Η αίθουσα Τροπαίων ή όπως ονομάζεται σήμερα αίθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου» βρίσκεται στο δεύτερο όροφο του Μεγάρου της Βουλής προς την πλευρά που βλέπει στην πλατεία Συντάγματος, εκεί ακριβώς, που σχηματίζεται ο εξώστης του Μεγάρου.
          Η αίθουσα αυτή, έχει τη δική της ιστορία. Άγνωστη σήμερα στους πολλούς. Ιστορία που συνδέεται με την πορεία του Έθνους και τους αγώνες του.
          Αυτήν ακριβώς την άγνωστη ιστορία της αίθουσας Ελευθερίου Βενιζέλου ή Τροπαίων, θα αφηγηθούμε σήμερα εδώ.
          Όταν χτίσθηκαν τα ανάκτορα του Όθωνα, δηλαδή το σημερινό Μέγαρο της Βουλής, προβλέφθηκε μια μεγάλη αίθουσα, για να εκτίθενται σ’ αυτήν τα κειμήλια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
*Οι τοιχογαφίες της αίθουσας Τροπαίων ή Ελευθερίου Βενιζέλου

          Η αίθουσα Τροπαίων, όπως ονομάσθηκε απέκτησε μνημειακό χαρακτήρα και διακοσμήθηκε από την αρχή με χρωματιστά μάρμαρα και με τοιχογραφίες και άλλες εικόνες από την νεώτερη ελληνική ιστορία. Για το σκοπό αυτό εργάσθηκαν Γερμανοί ζωγράφοι, που είχε στείλει ο πατέρας του Όθωνα, βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος.
          Τελικά, μεγάλο μέρος των τοιχογραφιών και των άλλων διακοσμήσεων έπαθε ανεπανόρθωτες ζημιές κατά τις δύο μεγάλες πυρκαγιές των Ανακτόρων το 1884 και το 1909.
*Η πυρκαγιά του 1909

          Αργότερα και ενώ τα Ανάκτορα είχαν εγκαταλειφθεί από τη βασιλική οικογένεια και ειδικότερα το 1918, η αίθουσα Τροπαίων και άλλοι χώροι του μεγάρου, μετατράπηκαν σε στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών από τις πολεμικές περιπέτειες της χώρας μας.
          Ο Γεώργιος Σουρής, αφιέρωσε στις 25 Αυγούστου 1918 κάποιους στίχους του στο «Ρωμηό».

Μη θαρρείς πως χορευτρίας
Θ’ απαντήσωμεν εξώμους
Τώρα μοναχά κυρίας
Αντικρύζεις νοσοκόμους.
Και στην  αίθουσαν εκείνην
Των Τροπαίων δεν κυττάς
Παρά μόνο Τροπαιούχους
Της πατρίδος μαχητάς.

          Αργότερα η ένταση των μαχών στο Μικρασιατικό Μέτωπο, κατέστησε περισσότερο αναγκαίο το λεγόμενο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Ανακτόρων. Τα πλωτά νοσοκομεία «Αμφιτρίτη» και «Κωνσταντινούπολις» αλλά και άλλα ατμόπλοια, μετέφεραν συνεχώς τραυματίες από τα θέατρα των επιχειρήσεων.
          Εκεί, στην αίθουσα Τροπαίων, νοσηλεύθηκαν πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες. Νοσηλεύθηκαν ακόμα και αιχμάλωτοι Τούρκοι, που είχαν τραύματα.
*Νοσηλευόμενοι

          Μεταξύ άλλων, νοσηλεύθηκαν και οι τραυματίες του 43ου Συντάγματος των Ευζώνων, που είχαν πάρει μέρος τον Ιούλιο του 1920 στην μάχη της γέφυρας του Έβρου για την απελευθέρωση της Αδριανούπολης.
          Αν μάλιστα κάποιος τραυματίας έχανε τη ζωή του, παραλάμβανε τη σορό του ένα ιππήλατο κάρο και την μετέφερε στο νεκροταφείο για την τελετή της ταφής.
*Μεταφορά νεκρού με κάρο. Στο βάθος το ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία"

          Όταν επήλθε η ήττα στη Μικρά Ασία, και σταμάτησε η μεταφορά τραυματιών, η αίθουσα κατακλύσθηκε τον πρώτο καιρό, από απελπισμένους άστεγους πρόσφυγες, οι οποίοι αναγκάζονταν να ανάβουν φουφούδες ή να καίνε ξύλα στα μαρμάρινα πατώματα, για μαγείρεμα ή θέρμανση, προκαλώντας και άλλες καταστροφές. Ειδικότερα η κάπνα, άφησε έντονα ίχνη στις ζωγραφιές.


*Η αίθουσα σήμερα

          Σήμερα η αίθουσα αυτή, η αίθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου» φιλοξενεί πολλές από τις μεγάλες εκθέσεις ιστορικού και πολιτικού περιεχομένου, που οργανώνει η Βουλή των Ελλήνων και άλλες σημαντικές εκδηλώσεις.   



Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




ΑΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

*Ο "Ρωμηός" με την αναφορά στην αίθουσα Τροπαίων

*Τραυματίες στρατιωτικοί στην αίθουσα Τροπαίων


*Δημοσίευμα της "Πατρίδος" για την μεταφορά τραυματιών στα Παλαιά Ανάκτορα

*Νοσηλευόμενοι στο σημερινό Μεγάρο της Βουλής. Εφημερίδα "Εμπρός" 26 Ιουνίου 1920




Σάββατο 24 Απριλίου 2010

1873: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΟΚΡΙΤΟΥ ΧΑΤΖΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΡΙΜΟΥ ΣΤΟ ΧΑΣΚΙΟΪ



*Η αναγγελία του θανάτου του Χατζή Σταύρου Πρίμου, στον "Νεολόγο" της Κωνσταντινούπολης στις 7 Μαΐου το 1875




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η δεκαετία του 1870-1880 υπήρξε άκρως δυσχερής για τον Θρακικό Ελληνισμό εξαιτίας του ανερχόμενου βουλγαρικού εθνικισμού και των πανασλαβιστικών σχεδίων της Ρωσίας κατά την εποχή εκείνη. Ο κύριος άξονας των γεγονότων τότε υπήρξε το βουλγαρισμό σχίσμα, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.
Χαρακτηριστικά ο υποπρόξενος της Ελλάδας στη Φιλιππούπολη Μιχ. Ταταράκης με έγγραφό του χωρίς ημερομηνία προς τον Έλληνα πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Ε. Σίμο, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου γράφοντας προειδοποιητικά το 1872[1]:
«Η θέσις του ενταύθα Ελληνισμού προϊόντος του χρόνου καθίσταται λίαν δυσχερής και επισφαλής, ένεκα της οσημέραι αναπτύξεως μεγίστης δραστηριότητος και των χρηματικών μέσων της πανσλαβιστικής προπαγάνδας.
Είς ουδέν άλλον μέρος της Τουρκίας ο Πανσλαβισμός δεν συνεκέντρωσε τόσην την προσοχήν του εις δραστήριον ενέργειαν αυτού, όσον εν τη προξενική ταύτη περιφερεία».  

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821



*Γη ζυμωμένη με το αίμα μας, δεν πωλείται- γράφει στα ελληνικά στην προμετωπίδα 
της φιλελληνικής έκδοσης, ο ανώνυμος γάλλος φιλέλληνας. Παρίσι 1826

"Οι Φιλέλληνες" -Άρθρο στο ΑΠΕ, 
με αφορμή την 19η Απριλίου- 
Ημέρα Φιλελληνισμού 
και Διεθνούς Αλληλεγγύης


Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Νικ. Μακρίδης



«Στην Ελλάδα! Στην Ελλάδα! Αντίο όλοι! 
Η ώρα του φευγιού είναι!
Γιατί επιτέλους, μετά απ' το αίμα του μαρτυρικού αυτού λαού 
το ευτελές το αίμα των δημίων του αναβλύζει!
Στην Ελλάδα στους φίλους μου! Εκδίκηση! Ελευθερία!

Τουρμπάνι στο κεφάλι μου! Στο χέρι μου η σπάθα!
Εμπρός! Νάτο το άλογο, που κάποιος το σελώνει!
(Βίκτωρ Ουγκώ: «Ενθουσιασμός»).


          Τους είπαν τυχωδιώκτες, πράκτορες ξένων δυνάμεων, ανέργους στρατιωτικούς που πούλαγαν την τέχνη τους για δυο δεκάρες. Άλλοι τους κλείδωσαν στα σεντούκια των εθνικών εορτών, λάτρεις απλούς μιας αρχαιότητας που αφυπνίστηκε από αιώνων ύπνο. Οι βασιλιάδες τους κυνήγησαν ή τους ξαπόστειλαν μια ώρα αρχύτερα απ' τις χώρες τους να τους ξεφορτωθούν. Ήταν οι Φιλέλληνες, το πρώτο κίνημα αλληλεγγύης στη νεώτερη Ιστορία, που η ανάσα τους ακούστηκε στις τέσσερις μεριές του ορίζοντα.
          Το θαύμα της υπερίσχυσης μιας δράκας επαναστατών ενάντια σε μια Αυτοκρατορία, με τονισμένα χρησιμοθηρικά τα στοιχεία της εθνικής υπερηφάνειας, οδήγησε συν τω χρόνω, στην υποβάθμιση του παράγοντα της διεθνούς αλληλεγγύης, που συνέβαλε καθοριστικά στην έκβαση του Αγώνα, ανοίγοντας εμμέσως το δρόμο για  κοινωνικές εξελίξεις στον ίδιο τον προηγμένο κόσμο.
           Ο φιλελληνισμός, η στήριξη ή και η συμμετοχή ακόμα, στην ελληνική Επανάσταση, ξεκινά από την πρώτη κιόλας στιγμή της εκδήλωσής της και συνεχίζεται για αρκετό καιρό μετά την επικράτησή της.

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Α' ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ 1843

         
*Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που οδήγησε στον σχηματισμό 
της Α΄ Εθνοσυνέλευσης

          Είναι πολλές οι εκδόσεις της Βουλής των Ελλήνων και είναι εύλογο το ιστορικό και επιστημονικό ενδιαφέρον τους..
          Μια από αυτές, είναι και η έκδοση των Πρακτικών της Α΄ Εθνικής Συνέλευσης η οποία διήρκεσε από τις 8-11-1843 έως τις 18-3-1844 και έδωσε στη χώρα, μετά την Επανάσταση των Καλλέργη- Μακρυγιάννη, το πρώτο μετεπαναστατικό  της Σύνταγμα.


Σάββατο 17 Απριλίου 2010


Από το blogspot troktiko

http://troktiko.blogspot.com/2010/04/blog-post_6448.html


Έτσι βγήκε το επώνυμο του Ανδρέα Μιαούλη


Το πραγματικό του επίθετο ήταν Βώκος ή Μπώκος. Για το παρωνύμιο Μιαούλης υπάρχουν δύο εκδοχές: Η μία ότι του τo κόλλησαν οι ναύτες του, όταν τους έδινε ...


τη διαταγή «Μία ούλοι!» για να κωπηλατούν συγχρόνως. Η δεύτερη, από ένα τουρκικό μπρίκι που αγόρασε, με την ονομασία «Μιαούλ». Ο Μιαούλης ήταν σχεδόν αγράμματος, σύμφωνα με τον ιστορικό Καρλ Μέντελσον -Μπαρτόλντι, εν τούτοις υπερείχε σε ευφυΐα και ναυτική τέχνη. Είχε ανεπτυγμένη την αίσθηση του καθήκοντος μέχρι υπερβολής, που πολλές φορές έφθανε στα όρια της σκληρότητας για τους υφισταμένους του.
Από τα εφηβικά του χρόνια, ο Ανδρέας Μιαούλης ασχολήθηκε με τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Για την ακρίβεια, ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς κουρσάρους της Ανατολικής Μεσογείου.


Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

5 Μαρτίου 1913: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α' ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

*Ο βασιλεύς Γεώργιος νεκρός





Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


          Η δολοφονία του βασιλέως Γεωργίου του Α΄ στη Θεσσαλονίκη το 1913, υπήρξε γεγονός καταλυτικής σημασίας στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
          Τη δραματική αυτή δολοφονία, όταν  κορυφώνονταν οι ελληνικοί πολεμικοί θρίαμβοι, που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου μας, θα θυμηθούμε σήμερα.
          H δολοφονία του βασιλέως Γεωργίου το 1913 στη Θεσσαλονίκη, συγκλόνισε το Έθνος.

*Πρωτοσέλιδο της εφημεριδας ΕΜΠΡΟΣ με την είδηση της δολοφονίας

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

ΤΑ ΣΠΟΡ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

*Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, που επιδίδεται σε πολλά σπορ

Του Παντελή Στεφ. Αθανασιάδη

          Η αγάπη των πολιτικών προς τον αθλητισμό και τα σπορ είναι δεδομένη, αλλά συνήθως, είναι αναλογικά λιγότεροι οι πολιτικοί, που επιδίδονται συστηματικότερα σε διάφορα αθλήματα. Πολλοί περισσότερο οι ηγέτες, που τους απορροφούν οι ευθύνες.
          Ωστόσο υπήρξαν πρωθυπουργοί, που πάντα εύρισκαν ευκαιρία να ασχοληθούν με κάποιο αγαπημένο τους σπορ.
          Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον τη  διαδρομή με κανώ, που έκανε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κωπηλατώντας από την Ερμιόνη στην Ύδρα.

Διεθνής Ημέρα Μνήμης της Ελληνικής Γενοκτονίας της Ανατολικής Θράκης








*Οι απόδημοι Θρακιώτες μίλησαν για την ιστορία τους, κατέθεσαν στεφάνια και ζήτησαν αποκατάσταση της αλήθειας 
Η 6η Απριλίου έχει οριστεί από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Θρακιωτών ως διεθνή ημέρα μνήμης της ελληνικής γενοκτονίας της Ανατολικής Θράκης. 
Έτσι και φέτος στις 6 Απριλίου η Πανθρακική Ένωση Αμερικής «Ορφεύς», σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης θυμήθηκαν την τη γενοκτονία του ελληνισμού στη Θράκη και όλα τα θύματα, Αρμενίων, Ασσυρίων. Για δεύτερο κατά σειρά έτος μέλη της ελληνικής κοινότητας συγκεντρώθηκαν στο πάρκο Ράλφ Μπάντς έξω από το κτίριο των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη για τον εορτασμό της επετείου της γενοκτονίας των Ελλήνων στη Θράκη, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, από την Τουρκία.


Διοργανωτές της εκδήλωσης ήταν οι Ιωάννης Φιντανάκης και Νικόλαος Τανέρης, με τη συμβολή μελών του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, Χρήστου Ορφανάκο και Ιωάννη Γκόρου, στη δημιουργία πλακάτ με αποκόμματα αμερικανικών εφημερίδων για τη γενοκτονία και αφίσα των δραστών "Ενβέρ" Πασάς και ο Μουσταφά Κεμάλ. Το εκπαιδευτικό φυλλάδιο «Η γενοκτονία των Ελλήνων: Μια μελέτη περίπτωσης της περιφέρειας της Θράκης» από τον Θεοφάνη Μαλκίδη διανεμήθηκε σε ομάδα των ανθρώπων που παρακολουθούσε. Φέτος, ένα γιγάντιο στεφάνι λουλουδιών έγραφε «Ελληνική γενοκτονία από την Τουρκία 1914-1923».




Τα τελευταία χρόνια, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS) ανεγνώρισε αυτή τη γενοκτονία δηλώνοντας: «Να λυθεί. Είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας. Περαιτέρω να σημειωθεί, ότι ο σύνδεσμος καλεί την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να εκδώσει μια επίσημη απολογία, και να λάβει άμεσα και ουσιαστικά βήματα προς την αποκατάσταση».












http://www.xronos.gr





*Βλέπε εδώ στο blog αυτό και το κείμενο για τη Θρακική Γενοκτονία, καθώς και τη συγκίνηση που προκάλεσαν στον σατιρικό ποιητή Γεώργιο Σουρή, οι διωγμένοι και ρακένδυτοι Θρακιώτες.







LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...