Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα 1922. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα 1922. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

H εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922

*Ἡ γέφυρα στόν ποταμό Τούνζα πού ἑνώνει τήν Ἀδριανούπολη μέ τό Κάραγατς. Ἡ γέφυρα εἶχε ὀνομασθεῖ σέ "Γέφυρα Διαμάντη" κατά τή διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Διοίκησης πρός τιμήν τοῦ λοχαγοῦ Διαμάντη, ὁ ὁποῖος ἔπεσε ἐκεῖ μαχόμενος τόν Ἰούνιο τοῦ 1920. Στό βάθος δεξιά διακρίνεται τό τέμενος Σελιμιέ. Φαίνονται καθαρά στή γέφυρα τά κάρα πού ἔρχονται πρός τό Κάραγατς καί τή δυτική ὄχθη τοῦ Ἕβρου καί αὐτά πού γυρίζουν πίσω ἄδεια. (Ἀρχές Ὀκτωβρίου 1922)



Γράφει ο κ. Δημ. Α. Μαυρίδης


          Η ασύλληπτης έκτασης, τρομερή Μικρασιατική Καταστροφή έχει απωθηθεί και παραμένει σήμερα ως ανοικτό τραύμα στο συλλογικό μας υποσυνείδητο. Λίγο γνωστά είναι τα δραματικά γεγονότα του Αυγούστου του 1922. Κυριολεκτικά άγνωστα παραμένουν, όμως, τα γεγονότα τα σχετικά με την εγκατάλειψη και εκκένωση της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922.
          Η Ανατολική Θράκη αποτελούσε την κύρια εστία του θρακικού Ελληνισμού και ήταν προαύλιο και ενδοχώρα της Κωνσταντινούπολης. Η Ανατολική Θράκη βρισκόταν υπό ελληνική διοίκηση από τον Ιούλιο του 1920 και είχε ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών. Σήμερα, η απώλεια της Ανατολικής Θράκης θεωρείται ότι συμπίπτει με τη Μικρασιατική Καταστροφή, στην πραγματικότητα όμως είναι αποτέλεσμα και επακόλουθό της.
          Ίσως είναι καιρός να μιλήσουμε και για τη Θρακική Καταστροφή, η οποία παραμένει άγνωστη, ανεξήγητη και ουσιαστικά αδικαιολόγητη. Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε τις συνθήκες και τις διεργασίες κάτω από τις οποίες συνέβησαν τα γεγονότα εκείνα. Και αυτό το εννοούμε με τη συναίσθηση ότι ανάλογες συνθήκες συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα. Πρόκειται για την άνιση διπλωματία που εφαρμόζεται στις ετεροβαρείς σχέσεις μας με τους ισχυρούς προστάτες, που είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητούμε.

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Στον αστερισμό της καταστροφής της Σμύρνης...

*Ο "συνωστισμός" στην προκυμαία της Σμύρνης, κατά την άποψη της κ. Μαρίας Ρεπούση


        Οι μέρες αυτές που διανύουμε, είναι οι μέρες των τραγικών γεγονότων της καταστροφής της Σμύρνης το 1922 και της απώλειας της Ανατολικής Θράκης.

        Επειδή στο παρόν ιστολόγιο κατά καιρούς έχουν αναρτηθεί σχετικά άρθρα, παραθέτουμε έναν οδηγό, για όσους αναγνώστες θα ήθελαν να έχουν σφαιρικότερη ενημέρωση ή να ανανεώσουν τη γνώση που είχαν για όσα συνέβησαν τότε. Παρατίθενται οι τίτλο των άρθρων και οι διευθύνσεις που μπορούν με ένα κλικ να σας ανοίξουν το άρθρο που επιλέξατε.

 

Σάββατο 23 Μαΐου 2020

Η Στρατιά του Έβρου. Έμεινε το 1923 αχρησιμοποίητη... Τραύμα στις εθνικές προσδοκίες

*Παρέλαση ευζώνων ενώπιον του υποστράτηγου Θεόδωρου Πάγκαλου κάπου στον Έβρο.
Φωτογραφία Ιδρύματος Ελ. Βενιζέλου 







Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



Η πρόσφατη επέτειος των 100 χρόνων απελευθέρωσης της Θράκης, που δεν τιμήθηκε όπως έπρεπε λόγω των περιορισμών της πανδημίας του κορονοϊού, με τις επιμέρους εκδηλώσεις, έφερε στο προσκήνιο πτυχές της νεώτερης ιστορίας της περιοχής. Μία από τις πτυχές αυτές αφορούσε τη δημιουργία της Στρατιάς του Έβρου στα τέλη του 1922 με τα μέσα του 1923.
Τη Στρατιά αυτή συνοδεύει πάντα το παράπονο, ότι ενώ ετοιμάσθηκε να ξαναπάρει πίσω τουλάχιστον την Ανατολική Θράκη, δεν της επέτρεψαν οι Σύμμαχοι και ο ίδιος ο Βενιζέλος μαζί με την επαναστατική κυβέρνηση του 1922 να επιχειρήσει αυτή την τόσο αναμενόμενη ανακατάληψη. Δηλαδή δεν δοκιμάσθηκε σε πραγματικές συνθήκες πολέμου, όπως επιθυμούσαν πολλοί στην Ελλάδα τότε αν και εθεωρείτο ετοιμοπόλεμη, 
Η Στρατιά του Έβρου, άρχισε να σχηματίζεται  το χειμώνα του 1922 με βάση τα υπολείμματα του στρατού, που πολέμησε και ηττήθηκε στη Μικρά Ασία και ενώ ήδη με απαίτηση των Μεγάλων Δυνάμεων (συνθήκη Μουδανιών) είχε εκκενωθεί η Ανατολική Θράκη από τον αυτόχθονα ελληνικό πληθυσμό της μέσα σε 15 μέρες και υπό δραματικές καιρικές συνθήκες! (Για την εκκένωση, βλέπετε στο https://sitalkisking.blogspot.com/2017/03/1922.html).
Η επιτυχία το σχηματισμού νέου δυναμικού στρατού στον Έβρο αποδίδεται στις οργανωτικές και επιτελικές ικανότητες του υποστράτηγου Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος οργάνωσε μεταξύ άλλων και την παραπομπή και εκτέλεση των Έξι, που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την Μικρασιατική Καταστροφή. Στην κυβέρνηση της Επανάστασης του 1922 είχε αναλάβει το υπουργείο Στρατιωτικών. Στον ίδιο αποδίδεται και η πρόθεση αλλά και η ετοιμότητα αυτής της Στρατιάς να επιτεθεί στην Ανατολική Θράκη με στόχο να καταλάβει ακόμα και την Κωνσταντινούπολη!!! 

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021

Διδυμότειχο και Σουφλί, στους ρυθμούς του 1922- 1923

*Το διασωθέν τηλεγράφημα των Φιλελευθέρων του Διδυμοτείχου προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι  (Ίδρυμα Ελ Βενιζέλου)





*Οι Φιλελεύθεροι του Διδυμοτείχου

ζητούν επιστροφή στην πολιτική

του Ελευθέριου Βενιζέλου.

*Το Σουφλί διεκδικεί το Κιουπλή,

το Εντέκιοι και το Αλημπέκιοϊ.





Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




        Η χρονιά του 1922 σημάδεψε ανεξίτηλα την Ελλάδα με την ήττα στη Μικρά Ασία και την αδικαιολόγητη ιστορικά και ηθικά παράδοση της Ανατολικής Θράκης στον Μουσταφά Κεμάλ, που συνδυάστηκε με απόλυτη εθνοκάθαρση. Το Διδυμότειχο και το Σουφλί έζησαν εκ του σύνεγγυς τα δραματικά εκείνα γεγονότα, αλλά και εν συνεχεία τα γεγονότα που συνδυάστηκαν με την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης και την απώλεια του προγεφυρώματος του Καραγάτς, το 1923.

        Το πρώτο και μέγιστο γεγονός ήταν η περίθαλψη των προσφύγων, που είχαν πλημμυρίσει τον νομό Έβρου. Το δεύτερο ήταν η ασφάλεια της περιοχής με τη δημιουργία της Στρατιάς του Έβρου. Το τρίτο ήταν τα πάθη του διχασμού αν και η περιοχή είχε αναδειχθεί από το 1920 και τις μοιραίες εκείνες εκλογές, ως αμιγώς βενιζελική, αφού η Ηνωμένη Αντιπολίτευση δεν είχε υποψηφίους και δεν εξέλεξε βουλευτές. Με τις εκλογές όμως της 1ης Νοεμβρίου 1920, πήρε την εξουσία. Ο Βενιζέλος ηττημένος, δεν κατόρθωσε ο ίδιος να εκλεγεί βουλευτής και χολωμένος έφυγε στο εξωτερικό. Από το φθινόπωρο όμως του 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, επαναστάτησε ο στρατός και ανέλαβε την εξουσία, με αρχηγούς τους Γονατά και Πλαστήρα.

        Το Διδυμότειχο, αλλά και το γειτονικό Σουφλί βρέθηκαν πλημμυρισμένα από τον Οκτώβριο του 1922, με δυστυχείς πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης, αλλά και της μακρινής Μικράς Ασίας.

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2022

Η Θράκη γιατί υποτιμήθηκε στη φετινή μεγάλη επέτειο των 100 χρόνων;

*Όταν έφευγαν διωγμένοι με τα κάρα... Θυσία που δεν πρέπει να παρασιωπάται!!!



 

*Γίναμε «ουρά» άλλων εκδηλώσεων

 

 

               Στο έτος 2022 που απέρχεται, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την τεράστια εθνική καταστροφή, που υπέστη η Ελλάδα με την Μικρασιατική Καταστροφή και την άδικη απώλεια της Ανατολικής Θράκης, με όλες τις παρεπόμενες συνέπειες. Σε εθνικό επίπεδο η επέτειος αυτή τιμήθηκε ποικιλοτρόπως, από κρατικές υπηρεσίες, πνευματικά ιδρύματα, συλλόγους και άλλους φορείς.

               Επίκεντρο όλων αυτών των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης, ήταν η καταστροφή της Σμύρνης. Πρωτοστάτησαν και εργάσθηκαν αποτελεσματικά τα μικρασιατική σωματεία, αλλά και ατομικά κάθε Μικρασιάτης. Δικαιωματικά βεβαίως πρωτοστατούσε η καταστροφή της Σμύρνης και οι σφαγές που έγιναν στη  Μικρά Ασία. Έπρεπε να υπομνησθούν όλα τα εγκλήματα που έγιναν εκεί για να μην καλυφθούν από τη λήθη που συσσωρεύει ο χρόνος.

               Από όλες αυτές τις εκδηλώσεις έλειπε η εθνική συλλογική υπόμνηση για την απώλεια της Ανατολικής Θράκης. Σε όλες τις εκδηλώσεις γίνονταν και κάποιες ελάχιστες αναφορές για την απώλεια αυτή. Εξαίρεση αποτέλεσε η άκρως επιτυχημένη και μεγαλειώδης εκδήλωση, που οργάνωσε ο «Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου και Περιφερείας των εν Αθήναις» με τη Ζωή Τηγανούρια στο Πολεμικό Μουσείο με σπουδαίους ηθοποιούς και τραγουδιστές και επετειακές ομιλίες. Εκδήλωση ανεπανάληπτη!  Όπως και οι διήμερες εκδηλώσεις που οργάνωσε ο Γιώργος Αρβανίτης με τους «Θρακιώτες Αθηνών» στον περίβολο του Αγίου Ελευθερίου στην οδό Αχαρνών. Και αυτές βεβαίως υπήρξαν εκδηλώσεις  ιδιωτικής πρωτοβουλίας! Όπως και διάφορες άλλες που έγιναν σε πόλεις της Βόρειας Ελλάδας και χωριά, με περισσότερο φολκλορικό χρώμα. Αυτό το γεγονός, ας αποτελέσει κύριο στοιχείο της αυτοκριτικής όλων των Θρακών. Τι μπορούσαν να πετύχουν και πόσες ευκαιρίες να προβάλουν τη Θράκη, τους διέφυγαν.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ Γ΄ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

*1922, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία 


         Η Γ΄ Συντακτική Συνέλευση, έχει πάρει τη θέση της στην ελληνική πολιτική ιστορία, καθώς συνδέθηκε με ορισμένα από τα πλέον δραματικά ιστορικά περιστατικά που κυριάρχησαν στην Ελλάδα την εποχή του Διχασμού και της Μικρασιατικής Καταστροφής. 
         Η Γ΄ Συντακτική Συνέλευση, που λειτούργησε κατά τα έτη 1921-1922, περιλαμβάνει στις σελίδες της μερικά από τα πλέον δραματικά κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Συγκροτήθηκε από τους βουλευτές που εξελέγησαν στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920. Οι εκλογές αυτές, οι πλέον ανεξήγητες, προκλήθηκαν πρόωρα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, μόλις αυτός πέτυχε την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, η οποία δημιουργούσε την Μεγάλη Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Το κλίμα ευφορίας που διακατείχε το στρατόπεδο των Φιλελευθέρων, γρήγορα μεταβλήθηκε σε κλίμα κατήφειας και απαισιοδοξίας. Ο λαός έφερε στην εξουσία το κόμμα των Λαϊκών.
* Ο Πρόεδρος της Γ' Συντακτικής Συνέλευσης, Κωνσταντίνος Αργασάρης Λομβάρδος, 
από τη Ζάκυνθο

Τα μέλη της Συνέλευσης ορκίσθηκαν στις 23 Δεκεμβρίου 1920 και οι εργασίες της άρχισαν ουσιαστικά από τις 18 Ιανουαρίου 1921 με την εκλογή ως πρόεδρου της Συνέλευσης του Κωνσταντίνου Αργασάρη- Λομβάρδου και τις ευχαριστίες των πληρεξουσίων της Θράκης, οι οποίοι εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη των συμπατριωτών τους προς όσους συνετέλεσαν στη δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδας. Η Θράκη είχε μόλις απελευθερωθεί και έστειλε πληρεξουσίους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Οι εργασίες της Συνέλευσης αυτής, που κήρυξε εαυτή Συντακτική Συνέλευση, στις 25 Ιανουαρίου 1921, κράτησαν τελικά ως τις 29 Ιουλίου 1922, οπότε διακόπηκαν, για να επαναληφθούν στις 15 Οκτωβρίου 1922. Στις 10 Φεβρουαρίου 1921 η Συντακτική Συνέλευση συγκρότησε επιτροπή από 49 μέλη, για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος. Η επιτροπή εργάσθηκε με ζήλο, αλλά λόγω του πολέμου στη Μικρά Ασία, οι συνθήκες ήταν απρόσφορες για την προώθηση του Συντακτικού έργου, στην Ολομέλεια της Συνέλευσης. Στην επιτροπή εκείνη συζητήθηκε ακόμα και η καθιέρωση και προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών.
Αλίμονο όμως!…. Οι εργασίες της Γ΄ Συντακτικής Συνέλευσης δεν επαναλήφθηκαν ποτέ… Είχε μεσολαβήσει η Μικρασιατική Καταστροφή. Οι προσδοκίες των Πανελλήνων, είχαν γίνει πλέον συντρίμμια, ενώ ο Στρατός επαναστάτησε.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1922 ο συνταγματάρχης Στυλιανός Γονατάς επικεφαλής του επαναστατημένου Στρατεύματος, συνέταξε στη Μυτιλήνη προκήρυξη με την οποία εν ονόματι της Επανάστασης, ζητούσε την παραίτηση του βασιλιά Κωνσταντίνου υπέρ του διαδόχου Γεωργίου, άμεση διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, σχηματισμό νέας κυβέρνησης προσκείμενης στη Αντάντ και άμεση ενίσχυση του Θρακικού Μετώπου. Η προκήρυξη ρίχτηκε από στρατιωτικό αεροπλάνο στο κέντρο της Αθήνας, το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου. Ήταν η αρχή του τέλους….
*Το άδοξο τέλος της Γ' Συντακτικής Συνέλευσης, όπως έχει καταγραφεί στα Πρακτικά της Βουλής

Στα πρακτικά της Βουλής της 29ης Ιουλίου 1922, είχε μπει εκ των υστέρων, στο τέλος του τόμου, η ακόλουθη προσθήκη, η οποία έκλεινε άδοξα το βίο της Γ΄ Συντακτικής Συνέλευσης.
«Κατόπιν της εν Μικρά Ασία Εθνικής καταστροφής, δι’ επαναστατικής προκηρύξεως του Ελληνικού Στρατού και Στόλου, φερούσης την υπογραφήν του συνταγματάρχου Στυλιανού Γονατά και διανεμηθείσης δι’ αεροπλάνου προς τον Βασιλέα, τον Πρόεδρον της Συνελεύσεως και τον Ελληνικόν λαόν εζητήθη πλην άλλων και η διάλυσις της Γ΄ εν Αθήναις Συνελεύσεως, ήτις ούτω και διελύθη».
Η προκήρυξη του Γονατά, που είχε εκδοθεί στη Μυτιλήνη στις 11 Σεπτεμβρίου 1922, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 21 Σεπτεμβρίου 1922.
Για την Ελλάδα, μέσα από μια τραγωδία άρχιζε μια νέα εποχή…

Π.Σ. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ



Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Η Δίκη των Εξι ακόμη διχάζει

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100001_29/11/2009_381295
*Στιγμιότυπο από τη Δίκη των Έξι. Από αριστερά οι κατηγορούμενοι Μ. Γούδας, Γ. Μπαλτατζής, Ξ. Στρατηγός, 
Δ. Γούναρης, Ν. Στράτος, Ν. Θεοτόκης και Π. Πρωτοπαπαδάκης 

 *Οι κατηγορούμενοι 
για τη Μικρασιατική Καταστροφή 
ήταν τελικώς ένοχοι 
εσχάτης προδοσίας ή όχι;





Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης

Το πρωινό της 15ης Νοεμβρίου 1922 εκτελέστηκαν στο Γουδί τρεις πρώην πρωθυπουργοί, δύο πρώην υπουργοί και ένας στρατηγός. 
Δύο εβδομάδες νωρίτερα, στις 31 Οκτωβρίου, είχε συνέλθει το έκτακτο στρατοδικείο για τη «Δίκη των Εξι», όπως έμεινε στην Ιστορία. Η «Επανάσταση» που ακολούθησε την υποχώρηση στη Μικρά Ασία, με επικεφαλής τους συνταγματάρχες Νικόλαο Πλαστήρα και Στυλιανό Γονατά, δεν άργησε να συλλάβει την κυβέρνηση επί ημερών της οποίας διαδραματίστηκε η Μικρασιατική Καταστροφή. Οι Δημήτριος Γούναρης (αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργός), Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (πρωθυπουργός το 1922), Νικόλαος Στράτος (πρώην υπουργός και πρωθυπουργός), Γεώργιος Μπαλτατζής (υπουργός Εξωτερικών), Νικόλαος Θεοτόκης (υπουργός Στρατιωτικών), Γεώργιος Χατζανέστης (διοικητής της στρατιάς Μικράς Ασίας), Μιχαήλ Γούδας (πρώην υπουργός) και Ξενοφών Στρατηγός (πρώην υπουργός) καταδικάστηκαν ομόφωνα για εσχάτη προδοσία. Στους πρώτους έξι επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου και στους δύο τελευταίους ισόβια κάθειρξη. Ακόμη και το 1922, που οι κινηματίες αποσκοπούσαν στην εκτόνωση της λαϊκής οργής, οι αντιδράσεις στην εκτέλεση των Εξι δεν έλειπαν. Πέρυσι, ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, προσέφυγε στον Αρειο Πάγο ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του στρατοδικείου. Τελικά, ήταν ή δεν ήταν προδότες; Ο διάλογος συνεχίζεται.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Ο Πάγκαλος σχεδίαζε δικτατορία από το 1922

*Ελευθέριος Βενιζέλος: Διαφωνώ ριζικώς...


*Η αλληλογραφία με τον Βενιζέλο
*Η Βολσεβική Ρωσία!!!



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ένας ικανός και πολιτικά δραστήριος αξιωματικός του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, άφησε την σφραγίδα του με μια δικτατορία, η οποία εκτός από την άδοξη πτώση της, έμεινε στην εθνική συλλογική μνήμη από διάφορες φαιδρότητες (π.χ. το μάκρος της φούστας των γυναικών).
                Τα ξημερώματα της 25ης Ιουνίου 1925, ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος, ανέτρεψε πραξικοπηματικά την κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου και ανέλαβε την εξουσία.
                Ποιος ήταν ο Πάγκαλος; Τι εικόνα είχαν γι’ αυτόν οι σύγχρονοί του; Πολύ επιγραμματικά  είχε γράψει γι’ αυτόν: «Ο Πάγκαλος είχε χωρίς αμφιβολία πολλά στρατηγικά προσόντα». Και συνέχιζε στις «Αναμνήσεις» του ο Μακεδονομάχος και πολιτικός Γεώργιος Μόδης: «Είχε μόρφωσι, φαντασίαν, πυγμήν. Πολλοί τον θεωρούσαν τον καλλίτερο Στρατηγό μας… Ήταν όμως και “εξαιρετικό τυρί σε σκυλίσιο τομάρι”, όπως πολλοί έλεγαν».
                Ωστόσο η δικτατορία του 1925, που είχε στήσει ακόμα και αγχόνες για καταχραστές του δημοσίου χρήματος αξιωματικούς, ήταν ίσως ένας σταθμός για τις άμετρες φιλοδοξίες του. Ο Πάγκαλος πολύ πριν είχε κατά νουν την επιβολή μιας στρατιωτικής δικτατορίας. Μετέσχε στην Επανάσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου το 1909, η οποία δεν κατέληξε, πολύ σοφά, σε δικτατορία.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

63) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΒΟΖΙΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

*Πορτρέτο του Χαράλαμπου Βοζίκη

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Πολιτική προσωπικότητα με πρωταγωνιστικό ρόλο από το 1892 έως το 1936, υπήρξε ο Χαράλαμπος Βοζίκης ο οποίος αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής το 1933 και 1934 και Πρόεδρος της Ε΄ Εθνοσυνέλευσης το 1935.
          Ο Χαράλαμπος Βοζίκης γεννήθηκε το 1861 στον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας. Κατάγονταν από οικογένεια αγωνιστών του 1821. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αρχικά ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δικηγορία στην Τρίπολη.
Στην πολιτική εισήλθε ενωρίς και ακολούθησε πολιτικά τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη και κατόπιν τον Αλέξανδρο Ζαΐμη. 

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

55)ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΣΤΡΑΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

*Πορτρέτο του Νικόλαου Στράτου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Ο Νικόλαος Στράτος, πολιτικός με ευρυμάθεια, πολυετή κοινοβουλευτική παρουσία, αλλά και δραματικό τέλος, αφού εκτελέσθηκε ως ένας από τους Έξι το 1922, είχε αναδειχθεί Πρόεδρος της Δεύτερης Αναθεωρητικής Βουλής του 1911, η οποία ψήφισε το νέο Σύνταγμα της χώρας.
Γεννήθηκε  στην Αθήνα, στις 15 Μαΐου 1872. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Νομικής. Ασχολήθηκε με τη δικηγορία, αλλά νωρίς εισήλθε στην πολιτική.
Εξελέγη βουλευτής Βάλτου, από το 1902 έως το 1910 σε τρεις συνεχείς θητείες και από την Πρώτη Διπλή Αναθεωρητική Βουλή του 1910 έως το έτος 1922 βουλευτής Αιτωλίας και Ακαρνανίας σε έξι συνεχείς θητείες. 

Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Η περιοδεία της “Μάννας του Στρατιώτη” στη Θράκη, το 1922-23

*Η "Μάννα του Στρατιώτη" Άννα Μελά- Παπαδοπούλου στο σιδηροδρομικό σταθμό Διδυμοτείχου το 1923 (συλλογή Μιχάλη Πατέλη)






Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




Λεπτομέρειες για την περιπετειώδη ζωή της, που αναλώθηκε σε έργα ευποιΐας και καταγράφηκε ως υπόδειγμα αλτρουισμού υπάρχουν σ’ αυτή την ιστοσελίδα στη θέση https://sitalkisking.blogspot.com/2020/07/blog-post_10.html
Η Άννα Μελά- Παπαδοπούλου στο τέλος του 1922 και στις αρχές του 1923, βρέθηκε στη Θράκη προσπαθώντας να βοηθήσει τους στρατιώτες που μετείχαν στην μεγάλη εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης του στρατεύματος στον Έβρο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και να απαλύνει τον πόνο χιλιάδων προσφύγων, που υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Ανατολική Θράκη, για να να την καταλάβουν οι Τούρκοι, που δεν έριξαν ούτε μια σφαίρα για να την κατακτήσουν εθνικά καθαρμένη από τους αυτόχθονες Έλληνες κατοίκους της.
Στη Θράκη, ο κόσμος αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα με τα μεγάλα κύματα προσφύγων που είχαν καταφτάσει, ξεριζωμένοι, χωρίς μοίρα στον ήλιο. Ήταν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, βίαια εκτοπισμένοι δυτικά του Έβρου, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής και πρόσφυγες Πόντιοι του Καυκάσου, που φρόντισε να έρθουν στην Ελλάδα, το 1920 ο Νίκος Καζαντζάκης… Φτώχεια παντού, πείνα και εξαθλίωση.
Η Στρατιά του Έβρου, άρχισε να σχηματίζεται  το χειμώνα του 1922 με βάση τα υπολείμματα του στρατού, που πολέμησε και ηττήθηκε στη Μικρά Ασία και όσες δυνάμεις είχαν βρεθεί στη Θράκη τότε. Στις 5 Δεκεμβρίου 1922 δημοσιεύθηκε η είδηση ότι η αρχηγία της Στρατιάς Θράκης, ανατέθηκε στον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο. Τελικά τον Απρίλιο του 1923 η Ελλάδα ήταν σε θέση να παρατάξει στον Έβρο εννέα Μεραρχίες, με δύναμη έως 100.000 ανδρών.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2021

Συμπληρωματική εξιστόρηση της δράσης του Τούρκου Ολυμπιονίκη- κομιτατζή στη Θράκη

*Αριστερά ο Άγκο Ποπώφ. Στη μέση ο Φουάτ Μπαλκάν, κάπου στη Βουλγαρία


 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

        Επανέρχομαι στην αφήγηση της κομιτατζίδικης δράσης του Τούρκου ταγματάρχη Φουάτ Μπαλκάν στη Θράκη σε συνεργασία με τους Βούλγαρους κομιτατζήδες. Η δράση του Φουάτ Μπέη όπως τον αποκαλούσαν στη Θράκη άρχισε πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνεχίστηκε εναντίον των Σέρβων στην ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων και των Ελλήνων στη Δυτική Θράκη και Ανατολική Μακεδονία.

Στην Τουρκία ο Φουάτ Μπαλκάν θεωρείται ήρωας, αλλά στη Θράκη δεν φαίνεται να είχε επιτυχίες, παρά τη συνεργασία του με τους Βουλγάρους, Η δραστηριότητά  του με μία εξαίρεση αντιβουλγαρική το 1913, κυμάνθηκε στα πλαίσια της δράσης άτακτων ληστανταρτών και κομιτατζήδων, που σκόρπισαν αίμα και πόνο, αλλά δεν κατόρθωσαν να αποσπάσουν τη Θράκη από την Ελλάδα. Ο Φουάτ Μπαλκάν έδρασε κυρίως ως πράκτορας της Teşkîlât-ı Mahsûsa. Η μυστική αυτή παρακρατική οργάνωση ιδρύθηκε από τον Εμβέρ Πασά στο πλαίσιο της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου των Νεοτούρκων. Στόχος της ήταν να πραγματοποιεί, αναταραχές, προπαγάνδα και δολοφονίες στην Τουρκία και στο εξωτερικό. Δραστηριοποιήθηκε από το 1911.

Από το 1915, ο Φουάτ Μπέης συνέχισε να δρα στην Ανατολική Μακεδονία, δηλαδή στις περιοχές της Καβάλας, της Δράμας και των Σερρών. Όταν τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ο Μπαλκάν επέστρεψε στην πατρίδα του το Καραμουρσέλ. Αλλά δεν έμεινε για πολύ.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2021

Η εκκένωση της Μακράς Γέφυρας το 1922. Μια ανέκδοτη έκθεση- ντοκουμέντο

*Ελληνικά στρατεύματα κατά την εκκένωση της Μακράς Γέφυρας το 1922


 



 

*Η μαρτυρία του Υποδιοικητή


Δημήτριου Αποστολίδη

 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

        Η άδικη εκκένωση της Ανατολικής Θράκης το 1922 από τους Έλληνες κατοίκους της, που ήταν ριζωμένοι εκεί από τα πανάρχαια χρόνια, αποτελεί μια ντροπή για την πολιτισμένη Ευρώπη, που δεν θα ξεπλυθεί ποτέ!!!

        Η απόφαση που έλαβαν στα Μουδανιά στις 18 Σεπτεμβρίου 1922 οι στρατηγοί, δηλαδή τα  εκτελεστικά όργανα των κυβερνήσεων της Αντάντ, για εκείνη τη βίαιη εθνοκάθαρση, παραμένει αιώνιο στίγμα ανεξίτηλο για κυβερνήσεις κατά παράδοση φιλικές προς την Ελλάδα.

        Για την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης, που διατάχθηκε και έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα, υπό φοβερές καιρικές συνθήκες βροχής και χαλαζιού, έχουν γράψει διάφοροι συγγραφείς με πρώτον τον Αμερικανό Έρνεστ Χεμινγουέι.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Μικρά Ασία: Αίμα και δάκρυ... Συγκλονιστικές αφηγήσεις

*Σμύρνη 1919. Κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει το δραματικό τέλος...


           Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας



                Η απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, στις 2 Μαΐου 1919, μετά από εντολή του Ανώτατου Συμμαχικού Συμβουλίου και με άμεσο στόχο την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής από τις αυθαιρεσίες των Τούρκων, σήμανε την έναρξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Μιας εκστρατείας που αποτέλεσε την τελευταία προσπάθεια της Ελλάδας για την ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό των προαιώνιων αλύτρωτων εδαφών, την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας.
                Μέχρι τα τέλη Μαΐου 1919 τα Ελληνικά στρατεύματα επέκτειναν τη Ζώνη Κατοχής στα Δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Η Τουρκική αντίδραση δεν ήλθε από τον Σουλτάνο, αλλά από τον Στρατηγό Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος ανέλαβε την κινητοποίηση των Τουρκικών πληθυσμών κατά των ξένων στρατευμάτων κατοχής. Ακολούθησε η σημαντική ενίσχυση των Ελληνικών στρατευμάτων, με αποτέλεσμα τον Φεβρουάριο του 1920 η Στρατιά Κατοχής Μικράς Ασίας να αριθμεί έξι Μεραρχίες. Για την αντιμετώπιση των Κεμαλικών στρατευμάτων και την εξασφάλιση των Στενών των Δαρδανελίων η Στρατιά από 9ης Ιουνίου μέχρι της 25ης Ιουνίου 1920 προέλασε και κατέλαβε την γραμμή Πάνορμος- Προύσα- Αξάριο- Φιλαδέλφεια. Λίγο αργότερα οι επιχειρήσεις των Ελληνικών στρατευμάτων στην Ανατολική Θράκη για την καταστολή του κινήματος του Συνταγματάρχη Τζαφέρ Ταγιάρ, στέφθηκαν από επιτυχία.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022

Εκατό χρόνια, από τη φρίκη της εκκένωσης της Ανατολικής Θράκης!!!

*Μακρά Γέφυρα: Ελληνικά στρατεύματα εκκενώνουν την περιοχή, το 1922,


 



 

*'Ενα χρονικό πόνου και οδύνης

του Ελληνισμού της Θράκης 


 

  

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018, σε μια ομιλία μου στην Νέα Ορεστιάδα* με θέμα «Η δραματική εκκένωση της Ανατολικής Θράκης το 1922- Μια αφήγηση, ένας λυγμός, μια διεθνής ατιμία» είχα τονίσει ότι ερευνώντας το θέμα μου, διαπίστωσα ότι στα κείμενα των ανταποκρίσεων των ελληνικών εφημερίδων, πολύ συχνά γίνονταν χρήση της λέξης φρίκη και παραγώγων της. Φρικώδης, Φρικαλέα, Φρικίασις, Φρικιαστικό… Πράγματι η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης και η παράδοσή της στους Τούρκους, που δεν πολέμησαν για να την πάρουν, ούτε είχαν πολεμήσει το 1920 για να μην την πάρουν οι Έλληνες, υπήρξε φρικτή, δραματική, οδυνηρή, γεμάτη πόνο και δάκρυ. Μια πληγή, που στην μνήμη των Θρακών δεν θα σβήσει ποτέ.

               Σήμερα, με βάση νέα στοιχεία, επανέρχομαι στο θέμα αυτό, τιμώντας τη μνήμη όσων τα οστά έμειναν θαμμένα εσαεί στην πατρογονική γη, όσων έχασαν τη ζωή τους κατά τις δραματικές στιγμές της εκκένωσης και τη μνήμη της πρώτης εκείνης γενιάς των προσφύγων της Ανατολικής Θράκης, που έφτασαν τσακισμένοι στην ελεύθερη Ελλάδα, και άρχισαν τη ζωή τους από το μηδέν.

Όλοι γνωρίζουμε σήμερα, ότι το μεγάλο κακό άρχισε από τα Μουδανιά.  Μια ελληνική πόλη και αυτή της Βιθυνίας στη Μικρά Ασία, στα δεξιά του Κόλπου της Νικομήδειας, ΝΑ του Βοσπόρου στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Η διάσκεψη των στρατηγών των Συμμαχικών Δυνάμεων στα Μουδανιά, στις 28 Σεπτεμβρίου 1922, με την Ελλάδα απούσα, είχε προδιαγράψει την τύχη της Ανατολικής Θράκης: Παραχώρηση στους Τούρκους, που δεν πολέμησαν καθόλου, όταν την απελευθέρωσαν οι Έλληνες τον Ιούλιο του 1920. Ούτε πολέμησαν για να την ανακαταλάβουν. Και τώρα οι Ευρωπαίοι την πρόσφεραν «στο πιάτο», στον Μουσταφά Κεμάλ. Το κλίμα στην ελληνική πρωτεύουσα, δεν ήταν καλό πλέον.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021

Ο Κεμάλ εκτέλεσε και μέλη της ελληνικής Βουλής το 1922, στην Ανατολική Θράκη!!!

*Ενδεικτικός τίτλος, από την εφημερίδα "Φως"




 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Ο Μουσταφά Κεμάλ έχει κατηγορηθεί για πολλαπλά εγκλήματα κατά του Ελληνισμού, αλλά και κατά πολλών Τούρκων, που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στα σχέδιά του και στη δράση του.

               Εκείνο που παραμένει άγνωστο, είναι ότι ανάμεσα στα απειράριθμα θύματα της πολιτικής του υπήρξαν και δύο Οθωμανοί, που διετέλεσαν μέλη της Ελληνικής Βουλής!  

               Τα πυκνά γεγονότα των τελευταίων μηνών του 1922, δεν επέτρεψαν να ασχοληθεί κανένας με τους δύο αυτούς θανάτους. Οι Έλληνες, γιατί είχαν τα τεράστια προβλήματα της ήττας στη Μικρά Ασία και της άδικης εκκένωσης της Ανατολικής Θράκης και οι Τούρκοι, γιατί οι δύο πρώην βουλευτές θεωρήθηκαν εχθροί της Τουρκίας και συνεργάτες των Ελλήνων. Έτσι ο θάνατός τους πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και η λήθη κάλυψε αυτά τα γεγονότα. Πράγματι, σήμερα δεν διαθέτουμε πολλές πληροφορίες για τις κατηγορίες που αντιμετώπισαν και λεπτομέρειες για τις συνθήκες του θανάτου τους.

               Όπως είναι γνωστό, από το Σεπτέμβριο του 1922 η Ελλάδα υποχωρούσε και εγκατέλειπε τη Μικρά Ασία, ηττημένη. H Σμύρνη κάηκε. Ο Μητροπολίτης Χρυστόστομος κατακρεούργήθηκε. Σφαγές παντού. Ο στρατός επαναστάτησε και μπήκε στην Αθήνα σαρώνοντας όλα τα ερείσματα του καθεστώτος και οδηγώντας σε δίκη και εκτέλεση των έξι που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι της εθνικής καταστροφής. Επίσης ζητήθηκε η παραίτηση του βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄. Στα Μουδανιά οι στρατηγοί των συμμάχων εφαρμόζοντας διαταγές των κυβερνήσεων της Αντάντ, επέβαλαν την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης από τον ελληνικό στρατό που την κατείχε και από τον ελληνικό πληθυσμό, που ήταν εκεί ριζωμένος από τα πανάρχαια χρόνια. Στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας συνέρρεαν εξαθλιωμένοι πρόσφυγες. Αυτή ήταν σε γενική εικόνα της χώρας τότε. 

               Η Ανατολική Θράκη είχε αποφασισθεί να χωριστεί σε τρείς ζώνες, στις οποίες θα έμπαιναν συμμαχικά στρατεύματα, για να μην βρεθούν σε άμεση επαφή Έλληνες και Τούρκοι. Οι σύμμαχοι λίγο αργότερα θα παρέδιδαν τα εδάφη στις τουρκικές αρχές. Στην πραγματικότητα ο έλεγχος των συμμάχων ήταν χαλαρός. Με αποτέλεσμα να εισχωρήσουν τσέτες, που επιδίδονταν σε δηλώσεις και καταστροφές των ελληνικών περιουσιών, που είχαν εγκαταλειφθεί, αφού οι δυστυχείς πρόσφυγες έπαιρναν μαζί τους μόνο τα κινητά πράγματα.

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Η εκκένωση της Αν. Θράκης το 1922: Φρικώδης…

*Η θλιβερή εκκένωση της Ανατολικής Θράκης


*Η μέγιστη αδικία εις βάρος της Θράκης
*Η λέξη φρίκη κυριαρχούσε στα ρεπορτάζ
*Από παντού αισχροκέρδεια
*Βροχή, λάσπη και χαλάζι
*Η «κηδεία» της Ανατολικής Θράκης



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


                «Η εικών των μετακινουμένων πληθυσμών είναι φρικώδης. Η βροχή πίπτει ραγδαία από διημέρου, καθιστώσα τας οδούς αδιαβάτους και ευρούσα όλους τους πληθυσμούς εν υπαίθρω». («Νέα Αλήθεια» 6 Οκτωβρίου 1922).  Αυτή είναι μια λιτή δημοσιογραφική ολιγόλογη περιγραφή του φοβερού δράματος, που έζησαν οι Ανατολικοθρακιώτες, όταν εκόντες άκοντες διατάχθηκαν να εκκενώσουν τις πανάρχαιες εστίες τους, στις οποίες άνθισε ο Ελληνισμός από τα προϊστορικά χρόνια.
                Το μεγάλο κακό άρχισε από τα Μουδανιά.  Ήδη η διάσκεψη των Μεγάλων Δυνάμεων στα Μουδανιά, Στις 28 Σεπτεμβρίου 1922, με την Ελλάδα απούσα, είχε προδιαγράψει λίγες μέρες νωρίτερα την τύχη της Ανατολικής Θράκης. Παραχώρηση στους Τούρκους, που δεν πολέμησαν καθόλου, όταν την απελευθέρωσαν οι Έλληνες τον Ιούλιο του 1920. Ούτε πολέμησαν για να την ανακαταλάβουν. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1922, ήδη η εφημερίδα «Πολιτεία» έγραφε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε συνομιλία που είχε στο Λονδίνο με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών λόρδο Κώρζον «επείσθη ότι η θυσία της Θράκης είναι μοιραία».
                Η Αθήνα ζούσε σε καθεστώς αλλοφροσύνης. Είχε προηγηθεί η Μικρασιατική Καταστροφή στα τέλη Αυγούστου 1922. Είχε εκραγεί η επανάσταση των Γονατά- Πλαστήρα. Η χώρα πλημμύρισε από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Οι επαναστάτες ετοιμάζονταν να δικάσουν τους υπαίτιους της τρομερής ήττας. Τα πάθη που προκάλεσε ο Εθνικός Διχασμός εξημμένα. Αυτή την ατμόσφαιρα θα επιχειρήσουμε να δούμε μέσα από τα δημοσιεύματα του Τύπου, όσο και αν η δημοσιογραφική κάλυψη της απώλειας της Ανατολικής Θράκης υπήρξε ελλειμματική.

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

18 IOYΛΙΟΥ 1922: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ. ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ…

*Νεκροί στρατιώτες στα βάθη της Μικράς Ασίας


Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας, Αντιστράτηγος ε.α.


          Τον Σεπτέμβριο του 1921 η Στρατιά Μικράς Ασίας εξαντλημένη από τις μάχες της Κιουτάχειας, του Εσκί Σεχίρ [Δορύλαιο], από την προέλαση μέσω της Αλμυράς Ερήμου προς τον Σαγγάριο ποταμό και τους επικούς αγώνες στα υψώματα Κάλε Γκρότο, Τσαλ Νταγ και άλλα, στα πρόθυρα της Άγκυρας, εντός του έτους, αναγκάσθηκε να αναδιπλωθεί. Κατόπιν αυτού είχε λάβει διάταξη αμυντική, στη γραμμή Κίος-Εσκί Σεχίρ-Αφιόν Καραχισάρ, με τεράστιο μέτωπο 700 χιλιομ. και σε απόσταση 300 χιλιομ. από τις βάσεις του ανεφοδιασμού της στα Μικρασιατικά παράλια.
          Κάθε ημέρα που περνούσε τα στρατεύματα του Κεμάλ ενισχύονταν από τη Σοβιετική Ένωση, αλλά και από την Γαλλία και την Ιταλία, πρώην συμμάχους της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Βρετανία παρακολουθούσε την κατάσταση και έμοιαζε με εκείνον, όπως έγραψε ο Τσώρτσιλ, που δίνει συμβουλές σε κάποιον που πνίγεται, αλλά δεν πέφτει στη θάλασσα για να τον σώσει. Στην Αθήνα έβλεπαν τη δυσμενή εξέλιξη της κατάστασης και αγωνιούσαν.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2020

Ένας Γάλλος, παρασκηνιακά "έθαψε" την Ανατολική Θράκη το 1922 στο Μουδανιά

*Αυτός είναι ο Φραγκλίνος Μπουγιόν, καλός και στενός φίλος του Μουσταφά Κεμάλ








*Ο καταστροφικός ρόλος

του Γάλλου πολιτικού Φραγκλίνου Μπουγιόν,

προσωπικού φίλου του Μουσταφά Κεμάλ







Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




            Είναι γνωστό, ότι η Διάσκεψη των Μουδανιών το Σεπτέμβριο του 1922, αποτέλεσε την ταφόπλακα της Ανατολικής Θράκης και του Ελληνισμού, που ανθούσε εκεί από τα πανάρχαια χρόνια. Οι αποφάσεις αυτές, που έλαβαν οι στρατηγοί των συμμαχικών μας χωρών, υπήρξαν πράξεις ανέντιμες, που απεικόνιζαν ανάγλυφα την πολιτική των μεγάλων δυνάμεων, που εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα συμφέροντά τους και αγνοούσε ηθικές δεσμεύσεις και θυσίες των μικρών κρατών.
            Στα διπλωματικά παρασκήνια αυτής της Διάσκεψης, που έβλαψε τον Ελληνισμό, πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ένας Γάλλος πολιτικός, που συνήθως παραβλέπουμε τη δραστηριότητά του υπέρ της Τουρκίας τότε. Αυτός είναι ο Φραγκλίνος Μπουγιόν, βουλευτής και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής επί των Εξωτερικών Υποθέσεων. Κατά τον καθηγητή Γιάννη Μουρέλο, ο Μπουγιόν είχε φραγκολεβαντίνικη καταγωγή και είχε διατελέσει υπουργός Προπαγάνδας. Αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Ματέν».
Ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης στην «Πολιτική Ιστορία της Συγχρόνου Ελλάδος 1922-1924» έγραψε ότι στα Μουδανιά παρίστατο ανεπίσημα ο Φραγκλίνος Μπουγιόν που ανέπτυσσε έντονη δραστηριότητα «αμφιβόλως προάγουσαν την ειρήνην, ως παρετήρησεν ο ίδιος ο Κώρζον».
Η εφημερίδα «Πατρίς» είχε χαρακτηρίσει την παρουσία του Μπουγιόν στα Μουδανιά απροειδοποίητη.
Οι «Times» του Λονδίνου σε κύριο άρθρο τους κατά την έναρξη της διάσκεψης των Μουδανιών είχαν γράψει ότι η παρουσία του Μπουγιόν «λόγω του απίστου χαρακτήρος του και της προηγουμένης δράσεως του αποτελεί αληθή κίνδυνον και ότι ασυναισθήτως θα δώση εις τους Τούρκους στρατιώτας την εντύπωσιν, ότι οι Σύμμαχοι είναι διατεθειμένοι να προβούν εις παραχωρήσεις τας οποίας δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν. Οι φόβοι οι εκ της παρουσίας του δεν δύνανται να εξουδετερωθούν εκ των διαβεβαιώσεων καθ’ ας περιωρίσθη αυστηρώς κατά τας ενεργείας του εντός των ορίων της συμμαχικής διακοινώσεως».

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1922


*Ο Νικόλαος Πλαστήρας ενώπιον της Δ' Εθνοσυνέλευσης, 
παραδίδει την εξουσία της Επανάστασης του 1922

          Το τέλος της Επανάστασης του 1922, η οποία άλλαξε τη ροή της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας, είναι σήμερα το θέμα μας. Την σεμνή τελετή της παράδοσης της εξουσίας από τα χέρια των στρατιωτικών στα χέρια των πολιτικών, θα θυμηθούμε εδώ.
          Ντυμένοι με τη στρατιωτική στολή τους, οι αρχηγοί της Επανάστασης του 1922, ο Στυλιανός Γονατάς, που είχε αναλάβει και την πρωθυπουργία της χώρας και ο Νικόλαος Πλαστήρας, προσήλθαν στη Βουλή το πρωί της 2ας  Ιανουαρίου 1924, για να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς ηγέτες.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...