Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βουλή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βουλή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ






*Η αίθουσα Ελευθερίου Βενιζέλου, πρώην αίθουσα Τροπαίων





Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



           Η Βουλή, με την φημισμένη Βιβλιοθήκη της αλλά και το Ίδρυμα για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, είναι μια πνευματική κυψέλη, καθώς με τις κατά καιρούς μνημειώδεις και άλλες εκδόσεις τους υπηρετούν τις επιστήμες, την ιστορία αλλά και την τέχνη. 
          Αυτές τις εκδόσεις, που έχουν γράψει ήδη τη δική τους ιστορία, θα θυμηθούμε σήμερα.
           Μια από τις τελευταίες μνημειώδεις εκδόσεις είναι η "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ" του Τζωρτζ Φίνλευ. Το έργο εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1861 και έκτοτε υπέστη πολλές αναθεωρήσεις. 

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑΣ: ΟΡΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΠΕΔΙΝΟΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ


*Οι Πεδινοί της Γιαλλικής Εθνοσυνέλευσης




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


            Στις μέρες μας όλο και σπανιότερα χρησιμοποιείται για τη Βουλή, η ονομασία «ορεινά» για να προσδιορίσει τα απώτατα έδρανα της αίθουσας των συνεδριάσεων της Ολομέλειας.
          Ωστόσο ο διαχωρισμός, όχι μόνο του χώρου, αλλά και των πολιτικών μερίδων μέσα στο Κοινοβούλιο, ανάγεται στη Γαλλική Επανάσταση του 1789, χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα στην Ελλάδα στην μετα-Οθωνική εποχή και κατέληξε στις μέρες μας, να σημαίνει, τα τελευταία έδρανα.
          Στους Πεδινούς και Ορεινούς της Γαλλικής Επανάστασης αλλά και της Ελληνικής Εθνοσυνέλευσης του 1862, θα μεταφερθούμε σήμερα.

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

*Τραυματίες από το μέτωπο της Ανατολικής Θράκης στον περίβολο της σημερινής Βουλής





Γράφει ο Παντελής Αθανασιάδης



          Η αίθουσα Τροπαίων ή όπως ονομάζεται σήμερα αίθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου» βρίσκεται στο δεύτερο όροφο του Μεγάρου της Βουλής προς την πλευρά που βλέπει στην πλατεία Συντάγματος, εκεί ακριβώς, που σχηματίζεται ο εξώστης του Μεγάρου.
          Η αίθουσα αυτή, έχει τη δική της ιστορία. Άγνωστη σήμερα στους πολλούς. Ιστορία που συνδέεται με την πορεία του Έθνους και τους αγώνες του.
          Αυτήν ακριβώς την άγνωστη ιστορία της αίθουσας Ελευθερίου Βενιζέλου ή Τροπαίων, θα αφηγηθούμε σήμερα εδώ.
          Όταν χτίσθηκαν τα ανάκτορα του Όθωνα, δηλαδή το σημερινό Μέγαρο της Βουλής, προβλέφθηκε μια μεγάλη αίθουσα, για να εκτίθενται σ’ αυτήν τα κειμήλια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
*Οι τοιχογαφίες της αίθουσας Τροπαίων ή Ελευθερίου Βενιζέλου

          Η αίθουσα Τροπαίων, όπως ονομάσθηκε απέκτησε μνημειακό χαρακτήρα και διακοσμήθηκε από την αρχή με χρωματιστά μάρμαρα και με τοιχογραφίες και άλλες εικόνες από την νεώτερη ελληνική ιστορία. Για το σκοπό αυτό εργάσθηκαν Γερμανοί ζωγράφοι, που είχε στείλει ο πατέρας του Όθωνα, βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος.
          Τελικά, μεγάλο μέρος των τοιχογραφιών και των άλλων διακοσμήσεων έπαθε ανεπανόρθωτες ζημιές κατά τις δύο μεγάλες πυρκαγιές των Ανακτόρων το 1884 και το 1909.
*Η πυρκαγιά του 1909

          Αργότερα και ενώ τα Ανάκτορα είχαν εγκαταλειφθεί από τη βασιλική οικογένεια και ειδικότερα το 1918, η αίθουσα Τροπαίων και άλλοι χώροι του μεγάρου, μετατράπηκαν σε στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών από τις πολεμικές περιπέτειες της χώρας μας.
          Ο Γεώργιος Σουρής, αφιέρωσε στις 25 Αυγούστου 1918 κάποιους στίχους του στο «Ρωμηό».

Μη θαρρείς πως χορευτρίας
Θ’ απαντήσωμεν εξώμους
Τώρα μοναχά κυρίας
Αντικρύζεις νοσοκόμους.
Και στην  αίθουσαν εκείνην
Των Τροπαίων δεν κυττάς
Παρά μόνο Τροπαιούχους
Της πατρίδος μαχητάς.

          Αργότερα η ένταση των μαχών στο Μικρασιατικό Μέτωπο, κατέστησε περισσότερο αναγκαίο το λεγόμενο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Ανακτόρων. Τα πλωτά νοσοκομεία «Αμφιτρίτη» και «Κωνσταντινούπολις» αλλά και άλλα ατμόπλοια, μετέφεραν συνεχώς τραυματίες από τα θέατρα των επιχειρήσεων.
          Εκεί, στην αίθουσα Τροπαίων, νοσηλεύθηκαν πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες. Νοσηλεύθηκαν ακόμα και αιχμάλωτοι Τούρκοι, που είχαν τραύματα.
*Νοσηλευόμενοι

          Μεταξύ άλλων, νοσηλεύθηκαν και οι τραυματίες του 43ου Συντάγματος των Ευζώνων, που είχαν πάρει μέρος τον Ιούλιο του 1920 στην μάχη της γέφυρας του Έβρου για την απελευθέρωση της Αδριανούπολης.
          Αν μάλιστα κάποιος τραυματίας έχανε τη ζωή του, παραλάμβανε τη σορό του ένα ιππήλατο κάρο και την μετέφερε στο νεκροταφείο για την τελετή της ταφής.
*Μεταφορά νεκρού με κάρο. Στο βάθος το ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία"

          Όταν επήλθε η ήττα στη Μικρά Ασία, και σταμάτησε η μεταφορά τραυματιών, η αίθουσα κατακλύσθηκε τον πρώτο καιρό, από απελπισμένους άστεγους πρόσφυγες, οι οποίοι αναγκάζονταν να ανάβουν φουφούδες ή να καίνε ξύλα στα μαρμάρινα πατώματα, για μαγείρεμα ή θέρμανση, προκαλώντας και άλλες καταστροφές. Ειδικότερα η κάπνα, άφησε έντονα ίχνη στις ζωγραφιές.


*Η αίθουσα σήμερα

          Σήμερα η αίθουσα αυτή, η αίθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου» φιλοξενεί πολλές από τις μεγάλες εκθέσεις ιστορικού και πολιτικού περιεχομένου, που οργανώνει η Βουλή των Ελλήνων και άλλες σημαντικές εκδηλώσεις.   



Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




ΑΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

*Ο "Ρωμηός" με την αναφορά στην αίθουσα Τροπαίων

*Τραυματίες στρατιωτικοί στην αίθουσα Τροπαίων


*Δημοσίευμα της "Πατρίδος" για την μεταφορά τραυματιών στα Παλαιά Ανάκτορα

*Νοσηλευόμενοι στο σημερινό Μεγάρο της Βουλής. Εφημερίδα "Εμπρός" 26 Ιουνίου 1920




Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

ΒΟΥΛΗ: ΔΥΟ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΜΕ ΣΗΜΑΣΙΑ



*Το Μέγαρο της Βουλής. Αριστερά το τρίτο παράθυρο μονίμως κλειστό. Δεξιά, το τέταρτο παράθυρο,
από όπου έγινε ο διάλογος Όθωνα- Καλλέργη


Πενήντα δύο παράθυρα έχει η πρόσοψη του κτιρίου της Βουλής, που βλέπει προς την πλατεία Συντάγματος. Δύο από τα παράθυρα αυτά, έχουν ιδιαίτερη σημασία.
Εάν σταθεί κανείς στη κέντρο της πλατείας Συντάγματος και ατενίσει προς το Μέγαρο του Κοινοβουλίου, μπορεί στην πρόσοψή του να μετρήσει συνολικά 52 παράθυρα. Στο δεύτερο όροφο υπάρχουν συνολικά 16 ισομεγέθη παράθυρα και στο κέντρο τρία μεγαλύτερα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στον πρώτο όροφο του κτιρίου. Στο ισόγειο εκατέρωθεν της εισόδου, υπάρχουν άλλα 14 παράθυρα.
Ιστορικό όμως παραμένει το τέταρτο παράθυρο του ισογείου της δεξιάς πλευράς της δυτικής όψης του Μεγάρου, που βλέπει προς την πλατεία Συντάγματος. Εκεί μπροστά, έφιππος ο συνταγματάρχης Δημήτριος Καλλέργης διατύπωσε το αίτημα της Επανάστασης, που είχε οργανώσει με τον Ιωάννη Μακρυγιάννη στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, για παροχή Συντάγματος.
Στη μία μετά τα μεσάνυχτα, η Φρουρά των Αθηνών με δύο συνθηματικούς πυροβολισμούς στον αέρα, ξεκίνησε από τους στρατώνες στο Μοναστηράκι για τα Ανάκτορα, για να απαιτήσει Σύνταγμα. Μπροστά πήγαιναν… οι σαλπιγκτές, ακολουθούσε μια στρατιωτική μπάντα και τέλος η στρατιωτική δύναμη με τις σημαίες της να ανεμίζουν μέσα στη νύχτα. Ο κόσμος, αραιός στην αρχή, όταν πύκνωσε στην οδό Ερμού, άρχισε να φωνάζει «Ζή-τω το Σύν-ταγ-μα», «Ζή-τω το Σύν-ταγ-μα»!!!
Ο βασιλιάς Όθων, μελετούσε ακόμα στο γραφείο του όταν ένας υπασπιστής του, ανήγγειλε, πως ο Στρατός στασίασε. Ταυτόχρονα ξύπνησε και η βασίλισσα Αμαλία. Ο βασιλιάς τελικά, διέταξε τον υπασπιστή του Γρίβα Γαρδικιώτη να συναντήσει τον επικεφαλής της στρατιωτικής δύναμης και να τον ρωτήσει τι θέλει. Ο Καλλέργης διατάσσει τη σύλληψή του και τελικά ο Όθων αποφασίζει να βγει στο παράθυρο για να μιλήσει ο ίδιος με τους επαναστατημένους. Στο γραφείο του τετάρτου παραθύρου, στεγάζονταν η γραμματεία του βασιλιά Όθωνα. Από εκεί πρόβαλε ο βασιλιάς με τη βασίλισσα πίσω του και ρώτησε τον Καλλέργη, τι θέλει.


*Ο διάλογος του Καλλέργη με τον Όθωνα, ο οποίος πρόβαλε από το τέταρτο παράθυρο, σε  λιθογραφία εποχής


Ο Καλλέργης απαντά: «Μεγαλειότατε, ευδοκήσατε να ικανοποιήσετε την αίτησιν του στρατού και του λαού, ομογνωμόνως ζητούντων Σύνταγμα».
Ο Όθων προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και ειδοποιεί το Πυροβολικό να τον προστατεύσει, αλλά ο διοικητής του Σχινάς έρχεται και τοποθετεί τα κανόνια του με τις κάνες στραμμένες προς τα Ανάκτορα.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η χώρα, από ελέω Θεού Μοναρχία μεταβλήθηκε σε συνταγματική μοναρχία, ψήφισε νέο Σύνταγμα και έθεσε τις βάσεις για ένα γνήσιο κοινοβουλευτικό βίο. Το παράθυρο του ισογείου, έμεινε στην Ιστορία.

*Φωτογραφία του Πέτρου Πουλίδη, την επαύριο της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν στο μέγαρο
είχαν εγκατασταθεί υπηρεσίες περίθλαψης προσφύγων. Διακρίνεται το περίφημο
τρίτο παράθυρο με ανασηκωμένες τις γρίλιες.
Μέσα, φαίνεται πως είναι χτισμένο (Οπτικοακουστικό αρχείο ΕΡΤ).

Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και στο άλλο παράθυρο με κάποια σημασία. Είναι το «τυφλό» παράθυρο του ισογείου από την πλευρά του Μεγάρου που βλέπει προς το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, δηλαδή τη δυτική πλευρά. Πρόκειται για το τρίτο παράθυρο από την αριστερή πλευρά, όπως βλέπει κανείς το κτίριο απέξω. Έχει κατασκευαστεί μόνο για λόγους οπτικής συμμετρίας. Στην πραγματικότητα δεν ανοίγει ποτέ γιατί ακριβώς πίσω, βρίσκεται η εσωτερική σκάλα του Μεγάρου.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

*Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, σε λαϊκή λιθογραφία

*Μια άλλη άποψη του Μεγάρου σε παλιά καρτ ποστάλ







Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

*Σχόλιο από την "Ακρόπολη" την εφημερίδα του Βλάση Γαβριηλίδη



          Μια άτυπη και πολιτικά ετερόκλητη ομάδα βουλευτών, με ξενική ονομασία, έγραψε τη δική της πολιτική ιστορία, στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η χώρα προσπαθούσε να απαλλαγεί από τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες και να βρει τον κατάλληλο βηματισμό στο νέο περιβάλλον, που δημιουργούσαν οι ανάγκες του εκσυγχρονισμού της.
          Τους ονόμασαν Ιάπωνες, αλλά ήταν Έλληνες. Τους παρομοίωσαν με τους Ιάπωνες στρατιώτες, αλλά ήταν βουλευτές, με πάθος για την αποστολή τους και όραμα για τη χώρα.
          Ήταν το έτος 1906, όταν ένα πυρήνας βουλευτών με ταυτόσημες απόψεις σε καίρια ζητήματα, έκανε την εμφάνισή του στην Ελληνική Βουλή, χωρίς ωστόσο να αποτελέσει κόμμα.
          Επικεφαλής, αλλά πρώτος μεταξύ ίσων, ήταν ο βουλευτής Αττικοβοιωτίας Στέφανος Δραγούμης, παλαιός τρικουπικός. Ακολουθούσαν ο ανεξάρτητος βουλευτής Πατρών Δημήτριος Γούναρης, παλαιός θεοτοκικός και ο βουλευτής Κυκλάδων Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, παλαιός δηλιγιαννικός. Αργότερα προστέθηκαν σ’ αυτούς, ο ανεξάρτητος βουλευτής Χαράλαμπος Βοζίκης από την Κυνουρία, παλαιός δηλιγιαννικός και ζαϊμικός, ο Απόστολος Αλεξανδρής, ανεξάρτητος από την Καρδίτσα πρωτοεκλεγείς τότε και ο βουλευτής Ερμιονίδας Εμμανουήλ Ρέπουλης, παλαιός δηλιγιαννικός.  Λίγα  χρόνια αργότερα ο Ρέπουλης και ο Αλεξανδρής ακολούθησαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο κόμμα των Φιλελευθέρων.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Μέγαρο της Βουλής ΚΟΣΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ




*Η ιστορία του συνυφασμένη στενά, 
με την Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας


Γράφει ο Παντελής Στέφ. Αθανασιάδης


Λιτό, αλλά επιβλητικό, το Μέγαρο της Βουλής, με τις δωρικές κιονοστοιχίες του, έχει γράψει τη δική του ιστορία στην νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδος, τα τελευταία 169 χρόνια.
Το κτίριο αυτό, συνοδεύεται από μια αθηναϊκή παράδοση, που μεταδίδεται από στόμα σε στόμα.  Σχετίζεται… με ένα κομμάτι κρέας, το οποίο άργησε να σαπίσει όταν το τοποθέτησαν εκεί, την εποχή που αναζητούσαν τον καταλληλότερο και υγιεινότερο χώρο, για να χτισθούν τα ανάκτορα του βασιλιά Όθωνα και της βασίλισσας Αμαλίας.
Αυτή η παράδοση, με όλη την γραφικότητά της, έφτασε ως τις ημέρες μας, αλλά είναι βέβαιο, ότι περιέχει και ένα ψήγμα αλήθειας, αφού η επιλογή του χώρου, στην μικρή και ασήμαντη τότε μεταπελευθερωτική Αθήνα, σχετίζεται με το υγιεινό της περιοχής, αλλά και το απυρόβλητο, από τα τηλεβόλα των πολεμικών πλοίων.
Το κτίριο αυτό, συνδέεται στενά με σημαντικά πολιτικά  γεγονότα της νεώτερης Ελλάδας, τόσο κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του ως ανακτόρου δύο βασιλικών οικογενειών, όσο και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του ως Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ "ΒΑΦΤΙΖΕΙ" ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ!!!

*Πανηγυρική συνεδρίαση της Βουλής κατά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα


Είναι ασύνηθες, αλλά στην ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία, ένα πρόσωπο, υπήρξε νονός δύο κομμάτων και μάλιστα αντιπάλων.
Πρόκειται για τον δημοσιογράφο και πολιτικό Γεώργιο Πωπ, που έδωσε το όνομα στο κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου και στο κόμμα των Εθνικοφρόνων του Δημήτριου Γούναρη.
Αυτά τα πολιτικά «βαφτίσια» θα θυμηθούμε σήμερα εδώ.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ



         Όταν αρχίζει κάθε μέρα η συνεδρίαση της Βουλής, ένας από τους γραμματείς του Προεδρείου ή κάποιος άλλος εκ των νεωτέρων βουλευτών, διαβάζει τις αναφορές των πολιτών προς τη Βουλή.
          Είναι πολύ παλιά αυτή η παράδοση και ουσιαστικά μ’ αυτήν τη διαδικασία, ο Κοινοβουλευτισμός, συνδέει τους πολίτες και τα προβλήματά τους, με την απρόσωπη και πολλές φορές απρόσιτη εξουσία.
          Η παράδοση των αναφορών έχει θεσμοθετηθεί με τους κατά καιρούς ισχύσαντες Κανονισμούς λειτουργίας της Βουλής και σήμερα οι αναφορές πολιτών είναι αναπόσπαστο στοιχείο της λειτουργίας του Κοινοβουλίου, όπως έχουμε ξαναπεί     
Πολλές φορές οι αναφορές θεωρήθηκαν ελαφρά τη καρδία ρουσφέτια. Όμως δεν είναι… Ακόμα και κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821, όταν μέσα από τους καπνούς των μαχών, το αγωνιζόμενο Έθνος συνέστησε το Βουλευτικόν, την συλλογική δηλαδή πολιτική του έκφραση, οι πολίτες ζητούσαν παρέμβαση της Πολιτείας.
Στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που διασώθηκαν και εξέδωσε η Βιβλιοθήκη της Βουλής σε μια μνημειώδη έκδοση πολλών τόμων είναι καταχωρημένες αρκετές τέτοιες αναφορές, με κείμενα αρκούντως  χαρακτηριστικά.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΟΦΟΡΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!!!

*Ο πίνακας του Νικολάου Ορλώφ 



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


        Οι φουστανελοφόροι βουλευτές, ήταν πάντα ένα προσφιλές θέαμα και θέμα. Κατάλοιπα της Επανάστασης του 1821, δεν αποχωρίσθηκαν την εθνική ενδυμασία και δεν προσχώρησαν ποτέ στην μετεπαναστατική μόδα της λεγόμενης φράγκικης φορεσιάς. Ωστόσο φουστανελοφόροι βουλευτές υπήρχαν έως τα τέλη του 19ου αιώνα, αρχές του 20ου αιώνα.
        Εικαστικά, ο γνωστότερος φουστανελοφόρος βουλευτής είναι ο Στριφτόμπολας, που απεικονίζεται στο γνωστό πίνακα του ζωγράφου Νικολάου Ορλώφ, ο οποίος ανήκει στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδας, από δωρεά του Κωνσταντίνου Ελευθερουδάκη τη δεκαετία του 1930. Ο πίνακας αυτός παριστάνει συνεδρίαση της Βουλής του 1878, στην οποία συμμετέχουν πολλές γνωστές πολιτικές προσωπικότητες. Ιστορικά όμως ο πίνακας δεν ακριβής, γιατί περιλαμβάνει πρόσωπα, που δεν ήταν βουλευτές την εποχή εκείνη, με πρώτο και καλύτερο τον εικονιζόμενο Στριφτόμπολα, που έγινε βουλευτής Πατρών το 1902. Όπως και ο Διονύσιος Στεφάνου, που εξελέγη βουλευτής το 1890. Στο βάθος του πίνακα όμως, ο εικονιζόμενος βουλευτής Αττικής Δημήτριος Καλλιφρονάς, που διετέλεσε και Πρόεδρος της Βουλής ήταν όντως φουστανελοφόρος.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...