Τα άγνωστα παρασκήνια της κυβέρνησης Πλαστήρα του 1950

*Πλαστήρας και Παπανδρέου σε γιορτή της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής στου Γουδή. 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

Η κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα (από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο του 1950), σχηματίστηκε όταν η κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου δεν κατόρθωσε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Την νέα κυβέρνηση Πλαστήρα, που ήταν αρχηγός του κόμματος της ΕΠΕΚ, στήριξαν τα κεντρώα κόμματα των Φιλελευθέρων και το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό, τα οποία μάλιστα πήραν και τα αναλογούντα προς την εκλογική τους δύναμη, υπουργεία.

Ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις είχε υπογραμμίσει τον ειρηνικό και ενωτικό χαρακτήρα της κυβέρνησής του και την προσπάθεια του να επουλωθούν οι πληγές που είχε ανοίξει ο ανταρτοπόλεμος.

«Η Κυβέρνησις του Κέντρου της οποίας προΐσταμαι θα εκπληρώσει όλας της τας υποσχέσεις με σταθερότητα αλλά και με γοργόν ρυθμόν. Και μεταξύ αυτών πρώτην θέσιν κατέχει εις την εκτίμησιν και εμού και των συνεργατών μου η ειρήνευσις των Ελλήνων…. Οι πολίται όλων των αποχρώσεων καλούνται να εμπιστευθούν εις το κράτος, την ασφάλειάν των και την αποκατάστασιν του δικαίου όπου χρειάζεται. Εν τη εφαρμογή της πολιτικής Λήθης η Κυβέρνησις απεφάσισεν ήδη να καταργήση την Μακρόνησον ως στρατόπεδον πολιτικών κρατουμένων ….. Καλώ ολόκληρον τον ελληνικόν λαόν εις συναγερμόν ημερώσεως , εργασίας και χαράς….».

«Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ- Ο τρομερός Οκτώβριος του 1922». Νέο βιβλίο.

               Σήμερα είναι ημέρα χαράς!!!

               Κρατάω στα χέρια μου, το βιβλίο μου με τίτλο «Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ- Ο τρομερός Οκτώβριος του 1922».

               Το βιβλίο τυπώθηκε με δαπάνη του «Κοινοφελούς Ιδρύματος Χαριλάου Κ. Κεραμέως». Το βιβλίο αυτό 210 σελίδων, δεν πωλείται. Χάρη στην ευγενική χειρονομία του Ιδρύματος, θα διανεμηθεί δωρεάν σε Θρακικούς συλλόγους, εκπαιδευτικά Ιδρύματα κ.λπ.

               Πρόκειται για συλλογή άρθρων από τις πτυχές του δράματος της απώλειας της Ανατολικής Θράκης, που ουσιαστικά χαρίσθηκε στους Τούρκους από τις «συμμαχικές» δυνάμεις της Αντάντ, στην καταραμένη Διάσκεψη των Μουδανιών.

               Στόχος του βιβλίου είναι να μην σκεπάσει η σκόνη της ιστορίας τα γεγονότα εκείνα, που μαζί με την Μικρασιατική Καταστροφή παραμένουν αγιάτρευτες πληγές. Να μην σκεπάσει η λήθη, τη μνήμη.

               Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου και τις άπειρες ευχαριστίες μου προς το ΔΣ του ««Κοινοφελούς Ιδρύματος Χαριλάου Κ. Κεραμέως» για την ευγενική προσφορά του. Θερμές ευχαριστίες και για την επιμελήτρια του κειμένου και της έκδοσης φιλόλογο Βασιλική Τσακόγλου, Θρακικής καταγωγής.  

Σαγιάκια, γαϊτάνια και αμπάδες, στην παράδοση της Θράκης

*Σύγχρονο ύφασμα σαγιάκι της φίρμας Λυμπέρης Γιαννακόπουλος

 

*Αμερικανικά στοιχεία

του 1876 για την περιοχή

της Φιλιππούπολης

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

Λέξεις, που στα παρελθόν σηματοδοτούσαν χίλια δυο πράγματα της καθημερινότητας, της πρακτικότητας ή της καλαισθησίας, σήμερα συνήθως εκπέμπουν μια νοσταλγία ή παραπέμπουν σε μουσεία. Η τεχνολογική πρόοδος, η παγκοσμιοποίηση του εμπορίου, έχουν εξαφανίσει πολλά αντικείμενα καθημερινής χρήσης ή τα έχει εκτοπίσει στις προθήκες των μουσείων. Στη Θράκη υπάρχουν πάμπολλα αντικείμενα, που τείνουν να ξεχαστούν. Στην εποχή τους ήταν απολύτως χρήσιμα, σε σπίτια και μικρές επιχειρήσεις, η διακίνηση τους ήταν επωφελής για τα οικογενειακά εισοδήματα και γενικά έδιναν ζωή στις τοπικές οικονομίες.

Διάλεξα τρεις λέξεις, που ήταν σε χρήση στη Θράκη, αλλά και όπου αλλού υπήρχε Ελληνισμός, ενώ σήμερα τείνουν να ξεχαστούν κυρίως από τις νεώτερες γενεές.

Σαγιάκια, αμπάδες, και γαϊτάνια, είναι οι λέξεις που σήμαιναν πολλά!!! Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόξενος της Φιλιππούπολης Ευγένιος Σιούλερ ανέθεσε σε κάποιον Βούλγαρο ονόματι Ιβάν Γκέσοφ να συντάξει μια μελέτη για την παραγωγή προϊόντων και το εμπόριο της περιφέρειας της Φιλιππούπολης, στις 28 Σεπτεμβρίου 1876. Η μελέτη αυτή υποβλήθηκε στο Αμερικανικό Γενικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης, για να προωθηθεί στην Ουάσιγκτον. Σημαντικές αναφορές γίνονται για τα σαγιάκια, τους αμπάδες και τα γαϊτάνια, που είχαν σημαντική θέση στην οικοτεχνία, αλλά και στο εμπόριο της Φιλιππούπολης και άλλων περιοχών. Κατά τη μελέτη αυτή, η ευρύτερη περιοχή της Φιλιππούπολης αριθμούσε το 1876, 950 πόλεις και χωριά, και είχε 600.000 κατοίκους.

Τώρα ας δούμε τι είναι το σαγιάκι…

Η λέξη είναι τουρκικής προέλευσης (şayak) και σημαίνει  είδος μάλλινου υφάσματος. Αργότερα η έννοια της λέξης επεκτάθηκε και σήμαινε και κάποιο είδος κοντού και χοντρού ενδύματος κατασκευασμένου από σαγιάκι.

Τα διπλωματικά διλήμματα της Αθήνας, το 1917. Πόλεμος ή ουδετερότητα;

*Η εκθρόνιση: Ο Κωνσταντίνος επιβιβάζεται στη "Σφενδόνη" στον Ωρωπό.

 

 

 

*Οι «Δυο Ελλάδες» του διχασμού

*Η εκθρόνιση του Κωνσταντίνου

*Κυβέρνηση με τις λόγχες των ξένων

*Οι Πόντιοι αφανίζονταν

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

 

Το 1917 ήταν σημαδιακή χρονιά για την Ελλάδα. Μέσα από τη διάσπαση σε «Δυο Ελλάδες», την πείνα που επέβαλε ο αποκλεισμός και την κατάληψη της από ξένες δυνάμεις, βρήκε το βηματισμό της και κατόρθωσε να ενταχθεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας, γεγονός που της έδωσε ελπίδες να διεκδικήσει όσο αυτό ήταν δυνατόν τα εθνικά της δίκαια, όταν έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Σε διεθνές επίπεδο το 1917, συνέβαιναν σημαντικά γεγονότα, που φόρτιζαν το κλίμα. Στο Δυτικό Μέτωπο, υπήρχαν περίπου 800.000 νεκροί στην σύγκρουση μεταξύ Γάλλων και Γερμανών.

Στην ίδια χρονιά, σημειώθηκαν και δύο άλλα γεγονότα διεθνούς ενδιαφέροντος. Αυτά ήταν η επέμβαση των ΗΠΑ στον Ευρωπαϊκό Πόλεμο μετά την εγκατάλειψη του δόγματος Μονρόε, δηλαδή του δόγματος του απομονωτισμού στο δυτικό ημισφαίριο, και η ρωσική επανάσταση, η οποία ξέσπασε από το Μάρτιο εκείνης της χρονιάς και οδήγησε στην επικράτηση του κομμουνισμού στη Ρωσία.

               Η σημαδιακή εκείνη χρονιά βρήκε την Ελλάδα χωρισμένη στα δυο και σε πρωτοφανή κυβερνητική αστάθεια, αλλά και συνεχή εδαφικό τεμαχισμό της, αφού κάθε αντιμαχόμενη μερίδα επιχειρούσε να αποσπάσει εδάφη της άλλης και να επιβάλει το δικό της έλεγχο. Ο Βενιζέλος από το 1916 έκανε το χωριστό κράτος της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να εκβιάσει την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο κάτι που δεν ήθελε ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, που είχε ταχθεί υπέρ της ουδετερότητας. Πόλεις και χωριά έβλεπαν τις κυβερνητικές δυνάμεις πότε να ελέγχουν την κατάσταση και πότε να υποχωρούν στους βενιζελικούς ή να εγκαθίστανται συμμαχικές δυνάμεις. Ο διχασμός στο απόγειό του…

               Τι ατμόσφαιρα επικρατούσε όμως στη πρωτεύουσα; Διαφωτιστική είναι μια έκθεση που υπέβαλε στην Ουάσιγκτον ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Γκάρετ Ντρόππερς, στις 11 Φεβρουαρίου 1917, σχετικά με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και το θέμα της ουδετερότητας.