*Αιμόφυρτα ψέλλια,
όπλα και προβασκάνια!!!
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Το 1878 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθώς ο ρωσοτουρκικός πόλεμος, που άρχισε την προηγούμενη χρονιά, οδήγησε στην επώδυνη ήττα των Τούρκων, διέψευσε τις ελπίδες των αλύτρωτων Ελλήνων και εξέθρεψε τον εθνικισμό των Βουλγάρων.
Το ελληνικό κράτος, μικρό και αδύναμο, ταλαιπωρούμενο από πλείστα εσωτερικά προβλήματα, δεν κινήθηκε επιθετικά για να επιτύχει εδαφικά κέρδη, παρά τις τοπικές εξεγέρσεις των αλύτρωτων σε Θεσσαλία, Μακεδονία και Κρήτη. Η κυβέρνηση των Αθηνών παρά τις ρωσικές προτροπές να κινηθεί κατά της Τουρκίας, εμφανίζονταν διστακτική. Μοναδική κίνηση ήταν του στρατηγού Σκαρλάτου Σούτσου που μετακίνησε στρατιωτικές δυνάμεις από τη Χαλκίδα προς τα σύνορα της Μελούνας, δηλαδή την περιοχή της Λαμίας.
Οι εξελίξεις στη Θεσσαλία είχαν αρχικά κάποια επιτεύγματα, καθώς οι επαναστάτες του Πηλίου κατόρθωσαν να επικρατήσουν και να απωθήσουν τους Οθωμανούς, οι οποίοι τελικά κάλεσαν σε επικουρία ατάκτους Αλβανούς, αλλά μετέφεραν και δικά τους στρατεύματα από τη Θράκη, μετά την ήττα τους.
Στο Πήλιο, μετέβη τότε ο Άγγλος δημοσιογράφος των “Τάιμς” Καρλ Όγλ, ο οποίος με πολλές ανταποκρίσεις του μετέφερε στο ευρωπαϊκό κοινό την ατμόσφαιρα του επαναστατημένου Πηλίου. Προικισμένος με εξαιρετικές αφηγηματικές ικανότητες, έδωσε ολοζώντανες εικόνες, από τον επαναστατικό οργασμό, που επικρατούσε στο βουνό των Κενταύρων.