*Το τέλος του ιστορικού ψηφίσματος. Υπογράφουν ο Ειδικός Γραμματέας Παν. Δανιηλόπουλος και ο Πρόεδρος Απ. Δοξιάδης
*Αίτημα των αλύτρωτων Θρακών,
ήταν η ένωσή τους με την Ελλάδα
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Το 1918, όταν έληξε ο αιματηρός Α΄
Παγκόσμιος Πόλεμος, η ανθρωπότητα ανέπνεε ανακουφισμένη, ενώ πολλοί λαοί
προσδοκούσαν, ότι θα ζήσουν ελεύθεροι και άλλοι ότι θα αποκτήσουν
δικαιώματα.
Οι προσδοκίες όλων επικεντρώνονταν
στη Σύνοδο Ειρήνης των Παρισίων, σ’ αυτό που η κοινή γνώμη είχε ονομάσει
Συνδιάσκεψη Ειρήνης. Είχε αρχίσει να
προετοιμάζεται από το 1918 για να συνέλθει στις αρχές του 1919. Επρόκειτο για
πολυεθνική σύνοδο, η οποία οργανώθηκε από τις νικήτριες δυνάμεις της Αντάντ και
των ΗΠΑ με στόχο να συσταθεί ένας παγκόσμιος σύνδεσμος των εθνών, που θα ονομαστεί
Κοινωνία των Εθνών και να γίνει διαπραγμάτευση των συνθηκών ειρήνης.
Ανάμεσα σε αυτούς που αναθάρρησαν
το 1918 ήταν και οι κάτοικοι της Θράκης. Η Θράκη τότε ήταν κομματιασμένη στα
τρία. Οι ηττημένοι Βούλγαροι εκτός από την Ανατολική Ρωμυλία κατείχαν με βάση
τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913 και τη Δυτική Θράκη. Οι Οθωμανοί
κρατούσαν την Ανατολική Θράκη. Και στο ελεύθερο ελληνικό κράτος είχαν
συνωστισθεί διωγμένοι από τις πατρίδες τους δεκάδες χιλιάδες Θράκες, που ποτέ
δεν έχασαν την ελπίδα τους ότι θα ελευθερωθεί η από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνική
Θράκη.