*Πορτρέτο του Ανδρέα Καρκαβίτσα
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Ο θάνατος πάντα είναι ένα τραγικό γεγονός, που προκαλεί θλίψη, ακόμα
και αν είναι ένδοξος θάνατος. Όταν όμως ο θάνατος είναι φυσικός, αλλά σε
συνθήκες που δεν άρμοζαν στον θανόντα, τότε η θλίψη είναι πολλαπλή, η λύπη
ανείπωτη και το δάκρυ ασταμάτητο. Τέτοιος υπήρξε ο θάνατος ενός μεγάλου
συγγραφέα που εν ζωή δοξάστηκε για το έργο του, θαυμάσθηκε για τον πατριωτισμό
του, αγαπήθηκε για την κοινωνική του προσφορά ως γιατρός και η κριτική τον
τοποθέτησε ανάμεσα στην τριάδα των μεγάλων συγγραφέων της ηθογραφίας, μαζί με
τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον Γεώργιο Βιζυηνό.
Πρόκειται για τον Ανδρέα
Καρκαβίτσα, που γεννήθηκε στα Λεχαινά, στις 12 Μαρτίου 1865 και πέθανε στο
Μαρούσι στις 24 Οκτωβρίου 1922.
Ο Καρκαβίτσας που είχε σπουδάσει
την ιατρική, ασχολήθηκε με επιτυχία με όλα τα είδη του γραπτού λόγου εκτός από
θεατρικά έργα. Τα πιο γνωστά έργα του είναι το μυθιστόρημα «Ο ζητιάνος», και η
συλλογή διηγημάτων «Λόγια της πλώρης». Αυτά τα δυο έργα έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει
σε πολλές χώρες του εξωτερικού.