*Μαύρη πείνα εις την Θράκην. Εύγλωττος τίτλος.
Γράφει
ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Το Διδυμότειχο έζησε τραγικές ώρες λίγο
καιρό πριν απελευθερωθεί οριστικά και ενσωματωθεί στον ελληνικό κορμό το Μάιο
του 1920, ύστερα από σκλαβιά περίπου 600 ετών. Η τραγικότητα των στιγμών, δεν
οφείλονταν μόνο στους Τούρκους, αλλά και στον νεόκοπο βουλγαρικό εθνικισμό.
Μιλάμε κυρίως για το 1919, όταν η Δυτική Θράκη πέρασε αρχικά στον έλεγχο των
συμμάχων της Αντάντ, νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον επόμενο χρόνο
παραχωρήθηκε στην Ελλάδα η Ανατολική και Δυτική Θράκη.
Η συνθήκη του Νεϊγύ, που ήταν
μέρος της συνθήκης Ειρήνης μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου επέβαλε την
παραίτηση της Βουλγαρίας υπέρ των νικητριών Δυνάμεων από όλα τα κυριαρχικά της
δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης. Η συνέχεια
της συνθήκης αυτής ήταν η παραχώρηση των εδαφών αυτών στην Ελλάδα με την
Συνθήκη των Σεβρών. Οι Βούλγαροι, που θεώρησαν τη συνθήκη του Νεϊγύ μέγιστη
εθνική ήττα, προσπάθησαν με κάθε τρόπο να εκδικηθούν τους ελληνικούς
πληθυσμούς. Πόλεις και χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης δοκίμασαν
τότε πρωτοφανή βαρβαρότητα, αν και έληγε η Βουλγαρική κατοχή.