*Αρχίζει ο δεύτερος έρανος, για τις αδελφές του μεγάλου Παπαδιάμαντη
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Το κράτος μας διαχρονικά, έχει επιδείξει
αδικαιολόγητη έλλειψη φροντίδας και ανάλγητο κοινωνικό πρόσωπο για
διακεκριμένους πολίτες του, που πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίας στον Ελληνισμό,
αλλά ατύχησαν στα τέλη της ζωής τους.
Μια
τέτοια περίπτωση είναι αυτή που αφορά τις αδελφές του μεγάλου συγγραφέα μας Αλέξανδρου
Παπαδιαμάντη, οι οποίες ζούσαν μόνες και απροστάτευτες στη νησί τους τη Σκίαθο,
μετά το θάνατο του αδελφού τους το 1911. Είχαν φτάσει στα όρια της λιμοκτονίας
και παρά τον έρανο που είχε διενεργήσει η εφημερίδα «Εστία» (μάλλον το 1917) η
κατάσταση της φοβερής φτώχιας τους, παρέμενε σε οξύτητα και το 1919-1920.
Έτσι την
ημέρα των Χριστουγέννων του 1919 η εφημερίδα «Μακεδονία» με αφορμή τις
δημοσιεύσεις των αξεπέραστων χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του Παπαδιαμάντη,
έφερε στη δημοσιότητα ένα πρόβλημα γράφοντας:
«Αλλοίμονον! Η ανάμνησίς του μας ενθυμίζει
και την περιφρόνησίν προς την μνήμην του. Όχι μόνον όπως του ήρμοζε, κανένας
ανδριάς δεν του εστήθη. Αλλ΄αφέθησαν και αι αδελφαί του να λιμοκτονούν!
Αστοργία μεγαλυτέραν Πολιτείας δεν ηδύνατο να υπάρξη. Και όμως εψηφίσθησαν,
τώρα προ ολίγων ημερών συντάξεις εις χήρας και ορφανά. Και κανείς δεν ενεθυμήθη
τον Παπαδιαμάντην. Ούτε αυτοί οι λόγιοί μας, οι οποίοι ηνέχθησαν την ύβριν να
γίνη έρανος, για να μην πεθάνουν από την πείνα αι αδελφαί του μεγάλου
πνευματικού τροφοδότου της περασμένης γενεάς, της τωρινής, των μελλοντικών…».