*Μπιζάνι: Επί των αετορράχεων και των υψικρήμνων βουνών
*Μικρά περιστατικά,
μεγάλη γενναιότητα,
σπάνια ταπεινοφροσύνη
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι υπήρξαν οι ενδοξότεροι πόλεμοι των
Ελλήνων, μετά την Επανάσταση του 1821. Τα αποτελέσματα των Βαλκανικών Πολέμων,
υπερέβησαν τις προσδοκίες όλων. Η Ελλάδα, μετά την λήξη των δύο Βαλκανικών
Πολέμων, είχε σχεδόν διπλασιάσει το έδαφος της αφού από 63.211 τετραγωνικά
χιλιόμετρα του 1897 έφτασε στα 121.794 το 1913.
Αλλά και ο πληθυσμός της αυξήθηκε σημαντικά αφού από 2.631.952 έφτασε
στα 4.832.167 κατοίκους.
Οι
πόλεμοι αυτοί ανέδειξαν τις ηγετικές ικανότητες προσωπικοτήτων, όπως ήταν ο
τότε διάδοχος του θρόνου Κωνσταντίνος και ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.
Έκαναν εμφανή την φιλοπατρία όλων των κοινωνικών τάξεων της χώρας από τους
πολιτικούς έως τους έσχατους αγρότες (βλέπε http://sitalkisking.blogspot.gr/2012/06/1912.html
) και πρόβαλαν πάμπολλες επί μέρους αρετές των Ελλήνων, όπως η ατομική
γενναιότητα, η εγκαρτέρηση, η ταπεινοφροσύνη, η ομαδικότητα κ.λπ.
Με ένα εράνισμα
από τον Τύπο της εποχής θα δούμε τέτοια παραδείγματα της μεγάλης προσφοράς των
ταπεινών Ελλήνων, αυτών που δεν έγιναν πρωτοσέλιδα αλλά ο ηρωισμός ενός εκάστου
έβαλε το λιθαράκι της μεγάλης νίκης. Οι πράξεις καθενός, υπήρξαν ταπεινά, αλλά
ένδοξα μνημεία αρετής και τόλμης.