Η ιστορική διαδρομή 180 ετών του ΕΚΠΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  http://www.kathimerini.gr/907241/article/epikairothta/ellada/h-istorikh-diadromh-180-etwn-toy-ekpa

*Ο καθηγητής Ορυκτολογίας και Πετρολογίας Κ. Κτενάς και στο βάθος το ηφαίστειο της Καμένης στη Σαντορίνη, την εποχή της ηφαιστειακής δραστηριότητάς του το 1925. Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του πετρολογικού εργαστηρίου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γράφει ο κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ

«O Γιάννης Βλαχογιάννης στην Ιστορική Ανθολογία που εκδόθηκε το 1927, αναφέρει ένα περιστατικό του Κολοκοτρώνη με τον γιο του. Ο Κολοκοτρώνης είδε τον Κολίνο που έγραφε και τον ρώτησε ποιο νομίζει ότι είναι το εθνικό σπίτι της Ελλάδος. Στην απάντηση του παιδιού “το παλάτι του Βασιλέως”, ο Κολοκοτρώνης το διόρθωσε, λέγοντάς του πως “όχι, το Πανεπιστήμιο είναι το εθνικό σπίτι της Ελλάδος”» διηγείται στην «Κ» ο Θάνος Δημόπουλος, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εκατόν ογδόντα χρόνια μετά την ίδρυσή του, στις 3 Μαΐου του 1837, οι αριθμοί δίνουν την ποσοτική διάσταση της προσφοράς στην Ελλάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τα εμβληματικά Προπύλαιά του στο κέντρο της Αθηναϊκής Τριλογίας.

Μορφές της νεοελληνικής πνευματικής ιστορίας

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=875398

*Πορτρέτο του Μάρουλλου Ταρχανιώτη από τον Σάντρο Μποτιτσέλι (1496)

*Ο ερευνητής Νικήτας Σινιόσογλου

επιλέγει επτά πρόσωπα,

αντιπροσωπευτικά του φαινομένου,

που ευφυώς ονομάζει αλλόκοτο Ελληνισμό

Γράφει ο Αναστάσης Βιστωνίτης

Υπάρχουν μορφές της νεοελληνικής πνευματικής ιστορίας που για τη ζωή και το έργο τους το ευρύ αναγνωστικό κοινό έχει μια πολύ συγκεχυμένη ιδέα. Επτά τέτοιες μορφές επέλεξε ο νεότερος ερευνητής Νικήτας Σινιόσογλου, αντιπροσωπευτικές του φαινομένου που ευφυώς ονομάζει αλλόκοτο Ελληνισμό: τον Κυριακό Αγκωνίτη, εκφραστή της περιπλάνησης, τον Γεώργιο Γεμιστό (Πλήθωνα) που εκφράζει την ουτοπία, τον Μάρουλλο Ταρχανιώτη τον εκτοπισμό, τον Χριστόδουλο Παμπλέκη τη βλασφημία, τον Θεόφιλο Καΐρη την αίρεση, τον Παναγιώτη Σοφιανόπουλο το αλλόκοτο και τον Κωνσταντίνο Σιμωνίδη την ψευδολογία.

Γνωστότεροι από αυτούς είναι ο Πλήθων και ο Καΐρης- εν μέρει και ο Σοφιανόπουλος- αν και ο τελευταίος είναι εκείνος που εισηγήθηκε τους όρους νεοέλληνες και νεοελληνικός. Ο Κυριακός και ο Πλήθων εμφανίζονται την περίοδο που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βρίσκεται σε βαθιά παρακμή. Και οι δύο μάλιστα πεθαίνουν το 1452, έναν χρόνο πριν από την Αλωση της Κωνσταντινούπολης.